Ο ΜΠΟΝΓΚ ΤΖΟΥΝ-ΧΟ ΜΑΣ ΕΞΗΓΕΙ ΤΟ MICKEY 17 ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΗΣ “ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΕΚΤΥΠΩΣΗΣ”

Αναμονή τέλος για την μεγάλη επιστροφή του Μπονγκ Τζουν-χο.

5 χρόνια μετά τον άνευ προηγουμένου θρίαμβο των Παράσιτων στα Όσκαρ, όταν η ταινία του Κορεάτη δημιουργού έγινε η πρώτη μη αγγλόφωνη που κερδίζει το βραβείο Καλύτερης Ταινίας, o Μπονγκ Τζουν-χο επιστρέφει.

Ως σκηνοθέτης που συχνά κινείται ανάμεσα σε διαφορετικά είδη, σε διαφορετικές χώρες, αλλά και σε διαφορετικές προσεγγίσεις υλικού, είναι ταιριαστό που δεν ένιωσε καμία πίεση μετά τον οσκαρικό θρίαμβο. Κι απλά προχώρησε να κάνει την επόμενη ταινία του, σα να μην έχει συμβεί τίποτα. Χωρίς διαγωνιστικά Καννών αυτή τη φορά, κατευθείαν στις αίθουσες, μια ταινία κοινού.

Το Mickey 17, διασκευή του –σχεδόν ομώνυμου– βιβλίου Mickey 7, εισάγει την ιδέα της «ανθρώπινης εκτύπωσης». Ο Ρόμπερτ Πάτινσον παίζει τον Μίκι, έναν άντρα χωρίς ιδιαίτερη στόχευση στη ζωή του, χαμένο σε ένα οικονομικό αδιέξοδο, που αποφασίζει να συμμετάσχει σε μια διαστημική αποστολή αναλαμβάνοντας το ρόλο του «αναλώσιμου».

Εκείνου δηλαδή που μπορεί να πεθαίνει ξανά και ξανά, σε κάθε επικίνδυνη αποστολή ή κάθε φορά που η διαστημική εκστρατεία θέλει να δοκιμάσει κάτι επικίνδυνο στις νέες περιοχές που ανακαλύπτει. Ο Μίκι πεθαίνει, και την επόμενη μέρα ζει ξανά. Για την ακρίβεια όχι ο ίδιος, αλλά μια φωτοτυπία του. Ο Μίκι «εκτυπώνεται» ξανά, με τις μνήμες και την προσωπικότητά του να κατεβαίνει στο νέο του εγκέφαλο σα να ήταν νέος σκληρός δίκος που περνάς το παλιό σου back-up.

Τι συμβαίνει όμως όταν ύστερα από έναν λάθος υπολογισμό, ο Μίκι 18 τυπώνεται χωρίς πρώτα να έχει πεθάνει ο Μίκι 17;

Ο Ρόμπερτ Πάτινσον πρωταγωνιστεί στην ταινία σε έναν απολαυστικό διπλό ρόλο – οι δύο Μίκι είναι παιγμένοι τελείως διαφορετικά, υπογραμμίζοντας τη φιλοσοφική προσέγγιση της ιδέας: Ακόμα κι όταν μιλάμε για «αντίτυπα», δεν θα πρόκειται για δύο διαφορετικές, αυτόνομες οντότητες, με δικές τους εμπειρίες και δική τους ματιά στη ζωή;

Γύρω από τον Πάτινσον συναντάμε τη Ναόμι Άκι στο ρόλο της αντισυμβατικής συντρόφου του, Νάσα, τον Μαρκ Ράφαλο στον α λα Τραμπ πολιτικό Κένεθ Μάρσαλ, και την Τόνι Κολέτ στο ρόλο της συζύγου του, την αυταρχική Ίλφα με εμμονή στις παντός είδους σως. Όταν η διαστημική αποστολή φτάνει στον στόχο της, θα πρέπει τα ντόπια πλάσματα – τα λεγόμενα Creepers – να γίνουν κι εκείνα σως στη συλλογή γεύσεων της Ίλφα;

Έχει πολλά πράγματα μέσα της η ταινία, οπότε ποιος οδηγός θα ήταν καταλληλότερος από τον ίδιο τον πολυβραβευμένο Μπονγκ Τζουν-χο; Ο σκηνοθέτης του Mickey 17 εξηγεί τα βασικά σημεία της νέας πολυαναμενόμενης ταινίας του, σε ένα Q&A που εξασφάλισε και σας παρουσιάζει αποκλειστικά το Magazine.

Μετάφραση-επιμέλεια: Θοδωρής Δημητρόπουλος

ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΠΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΕΚΤΥΠΩΣΗΣ»

Και μόνο από την περίληψη του πρωτότυπου μυθιστορήματος, γοητεύτηκα αμέσως. Και φυσικά, καθώς διάβαζα σελίδα με σελίδα, με καθήλωσε ακόμη περισσότερο η ιστορία, επειδή σκέφτηκα ότι είχε μια τόσο μοναδική ιδέα, η οποία είναι η ανθρώπινη εκτύπωση. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό από την ανθρώπινη κλωνοποίηση. Είναι σαν να είναι οι άνθρωποι απλά κομμάτια χαρτιού, έγγραφα που πρέπει να εκτυπωθούν.

Σκέφτηκα ότι με την ανθρώπινη εκτύπωση –ακόμη και από την ίδια την έκφραση– μπορούσαμε να αισθανθούμε την τραγωδία αυτής της κατάστασης και αυτού του επαγγέλματος. Έτσι, άρχισα να σκέφτομαι πώς θα ήταν να είσαι πραγματικά αυτό το άτομο που εκτυπώνεται. Όλες αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό και αμέσως μπήκα εντελώς σε αυτόν τον κόσμο.

Επίσης βρήκα τον χαρακτήρα του Μίκι Μπαρνς τόσο γοητευτικό και ελκυστικό. Ακόμα και στο πρωτότυπο μυθιστόρημα, ο Μίκι είναι ένα αρκετά μέσο άτομο… αλλά ήθελα να τον κάνω ακόμα λιγότερο αξιοσημείωτο, ακόμα πιο χαμηλόβαθμο, ακόμα πιο αποτυχημένο. Οπότε όλες αυτές οι ιδέες για τη διασκευή της ιστορίας μου ήρθαν αμέσως. Με γοήτευσε η έννοια της ανθρώπινης εκτύπωσης και με συνεπήρε ο χαρακτήρας του Μίκι, ο οποίος δεν είναι υπερήρωας, αλλά αυτός ο καθημερινός, φυσιολογικός, μέσος άνθρωπος που περνάει αυτό το τρελό ταξίδι.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΡΟΜΠΕΡΤ ΠΑΤΙΝΣΟΝ ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Βρήκα αυτή την ανόητη πλευρά του, και ήδη γνώριζα πόσο απίστευτος είναι ως ηθοποιός από ταινίες όπως το Lighthouse, το Μπάτμαν και κυρίως το Good Time των αδελφών Σάφντι. Ήξερα ήδη ότι είχε ένα ευρύ φάσμα. Το ερώτημα ήταν, θα μπορούσε αυτός ο ηθοποιός να τα καταφέρει με τον Μίκι; Θα έπρεπε να παίξει δύο ρόλους, τον Μίκι 17 και τον Μίκι 18, που είναι πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες – θα μπορούσε ένας ηθοποιός να καλύψει αυτό το ευρύ φάσμα;

Ο Ρόμπερτ Πάτινσον ήταν πραγματικά ο ηθοποιός που μου ήρθε στο μυαλό όταν αναρωτήθηκα ποιος θα μπορούσε να παίξει αυτούς τους δύο πολύ διαφορετικούς ρόλους και να τα καταφέρει. Πήρα την απόφασή μου και έκανα την προσφορά πολύ γρήγορα, και ο Ρομπ ανταποκρίθηκε και είπε «Ναι» πολύ γρήγορα.

ΤΙ ΕΦΕΡΕ Ο ΡΟΜΠΕΡΤ ΠΑΤΙΝΣΟΝ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΤΟΥ ΜΙΚΙ

Καθώς προσάρμοζα την ιστορία στο σενάριό μου, πρόσθεσα πολλές λεπτομερείς περιγραφές για τον χαρακτήρα. Αλλά όσο λεπτομερείς κι αν είναι, στο τέλος, είναι απλώς λέξεις σε μια σελίδα. Είναι πραγματικά στο χέρι του ηθοποιού να δώσει ζωή σε αυτούς τους χαρακτήρες. Και πραγματικά, ο Ρομπ έβαλε πολλή από τη δική του δημιουργικότητα και τις δικές του ιδέες για να προσθέσει λεπτομερείς αποχρώσεις στους χαρακτήρες. Ήμουν έκπληκτος και εντυπωσιασμένος από όλα όσα συνεισέφερε στους χαρακτήρες και στην ταινία.

Με τον Μίκι 17, ήταν εξαιρετικός στην υλοποίηση των λεπτομερών ιδεών που είχα για τον χαρακτήρα. Αλλά ήταν πραγματικά ο Μίκι 18 που ο Ρομπ πήρε μια εντελώς νέα διάσταση. Πραγματικά ξεπέρασε τα όρια που είχα θέσει για αυτόν τον χαρακτήρα, πρόσθεσε τόσες πολλές συγκεκριμένες ιδέες και έφερε μια τόσο νέα ενέργεια, πράγματα που δεν είχα καν φανταστεί. Αυτοσχεδίαζε πολλούς πραγματικά ιδιόρρυθμους διαλόγους και διασκεδαστικές στιγμές στα γυρίσματα, και ήταν υπέροχο να τον βλέπω να ζωντανεύει τον Μίκι 17 στα γυρίσματα. Και είμαι πραγματικά ευγνώμων, ειδικά για ό,τι έκανε για τον Μίκι 18.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΝΑΣΑ, ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΤΟΥ ΜΙΚΙ ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ

Η Ναόμι Άκι έχει τόσο εκρηκτική ενέργεια ως ηθοποιός. Υποδύεται τη Νάσα, έναν χαρακτήρα στον οποίο ο Μίκι βασίζεται πραγματικά σε όλη την ιστορία. Είναι το αντίθετο της παραδοσιακής σχέσης γυναίκας-ανδρός που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην οθόνη. Η Νάσα είναι στην πραγματικότητα ο πιο δυνατός, ο πιο χαρισματικός και γενναίος χαρακτήρας, ενώ ο Μίκι είναι αυτό το είδος κλαψιάρικου αγοριού που προσκολλάται στη σύντροφό του. Η Ναόμι έπαιξε τόσο καλά αυτόν τον ρόλο, ειδικά στις σκηνές που αντιμετωπίζει τον Μάρσαλ, τον χαρακτήρα που υποδύεται ο Μαρκ Ράφαλο.

Υπάρχουν σκηνές όπου είναι σαν πολεμίστρια στην πρώτη γραμμή ενός πεδίου μάχης, και παίρνουμε τόση ηρωική ενέργεια από αυτήν, αυτή την καταστροφική δύναμη που δεν φανταζόμουν πραγματικά για τον χαρακτήρα. Με εξέπληξε τόσο πολύ η ξεχωριστή φωνή της και η ενέργεια που έφερε στον ρόλο. Υπάρχουν αυτές οι στιγμές όπου είναι σχεδόν σαν να χρησιμοποιεί ολόκληρο το σώμα της ως όργανο για να ουρλιάζει, να φωνάζει και να μεταδίδει ενέργεια. Είναι σαν η φωνή της να μπορεί να σπάσει γυαλί, και νομίζω ότι αυτή η ενέργεια βοηθάει πραγματικά στην προώθηση της ιστορίας.

ΓΙΑ ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΩΝ ΤΟΥ ΜΑΡΚ ΡΑΦΑΛΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΝΙ ΚΟΛΕΤ

Η Ίλφα ειδικότερα, δεν είναι ένας χαρακτήρας που υπάρχει στο πρωτότυπο μυθιστόρημα. Είναι ένας χαρακτήρας που δημιούργησα εγώ, και τη δημιούργησα για να παίξουν ο Μάρσαλ και εκείνη το ζευγάρι των δικτατόρων. Στην ταινία βλέπουμε μερικές από τις πιο γελοίες πλευρές των δικτατόρων που έχουμε δει στο παρελθόν, και ήθελα να το αναβαθμίσω αυτό βάζοντάς τους να είναι ζευγάρι.

Ο Μαρκ Ράφαλο είχε μια απίστευτη καριέρα ως ηθοποιός, αλλά παραδόξως δεν είχε παίξει ποτέ πριν κακοποιό. Έτσι, όταν του έδωσα το σενάριο, ήταν αρκετά έκπληκτος. «Γιατί μου το δίνεις αυτό;!». Αλλά όταν μπήκαμε στην παραγωγή, πέρασε πολύ καλά, διασκέδασε πολύ παίζοντας τον χαρακτήρα και πραγματικά του άρεσε να αναλαμβάνει αυτή τη νέα πρόκληση.

Σχετικά με την Τόνι Κολέτ, είμαι μεγάλος θαυμαστής της από πριν ακόμα δούμε την εκπληκτική της ερμηνεία στο Hereditary, από έργα όπως το Muriel’s Wedding και η Έκτη Αίσθηση. Είναι μια ηθοποιός που πάντα κατάφερνε να ξεπερνά τα όρια του τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι, και έτσι σκέφτηκα ότι ήταν τέλεια για την Ίλφα από την πρώτη στιγμή. Υποδύεται αυτόν τον πραγματικά παράξενο, μοναδικό χαρακτήρα που έχει εμμονή με τη σως και μιλάει για το πώς οι σως είναι το τεστ του ανθρώπινου πολιτισμού.

ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΜΟ, ΠΟΥ ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ Ο ΣΤΙΒΕΝ ΓΙΟΥΝ

Αν κοιτάξεις τον Μίκι, είναι απλά ένας φτωχός τύπος. Είναι μοναχικός, δεν έχει πολλά να κάνει στη ζωή του και ο μοναδικός του φίλος είναι ο Τίμο, ο οποίος είναι το ακριβώς αντίθετο του Μίκι. Ο Τίμο είναι ο πονηρός τύπος που παίρνει το δρόμο του, το οποίο είναι το αντίθετο του Μίκι, ο οποίος δεν μπορεί να κάνει τίποτα, κάνει συνέχεια τα ίδια λάθη και δεν μπορεί να πάρει μπρος. Ο Τίμο είναι σούπερ πρακτικός, πονηρός, πανούργος, πανούργος… αλλά δεν είναι και κακός.

Αυτό είναι το ενδιαφέρον του. Υπάρχει κάτι πάνω του, που απλά δεν μπορείς να τον μισήσεις. Έχουν μια τόσο παράξενη, συναρπαστική σχέση. Σου θυμίζει τον Χάρβεϊ Καϊτέο και τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο στο Mean Streets. Είναι μια πολύ παράξενη σχέση που έχουν. Και με τον Στίβεν στο ρόλο, ο οποίος προσδίδει αυτό το είδος της ομαλότητας, σαν πολιτικός. Απλά δεν μπορείς να τον μισήσεις, παρόλο που δεν είναι καθόλου καλός φίλος.

ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΠΛΑΣΜΑΤΩΝ, ΑΠΟ ΤΟ ΓΟΥΡΟΥΝΙ ΤΟΥ OKJA ΣΤΟΥΣ CREEPERS ΤΟΥ MICKEY 17

Creepers υπάρχουν φυσικά και στο αρχικό μυθιστόρημα. Ήθελα όμως να προσδώσω περισσότερο νόημα στην παρουσία τους και να προσθέσω περισσότερο βάθος και επίπεδα στα πλάσματα. Μέσω των Creepers, μπορείς να προβληματιστείς πραγματικά για το πώς οι ανθρώπινοι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν τον Μίκι. Τους βλέπουμε να του φέρονται με πολύ λίγο σεβασμό, όπως ακριβώς κάνουν και με τους Creepers. Οι Creepers είναι ένας καθρέφτης που αντανακλά το πόσο αξιολύπητοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι, μέσα από το βάθος και τη σοφία που βλέπουμε σε αυτά τα πλάσματα.

Για το σχεδιασμό των Creepers συνεργάστηκα με τον ίδιο σχεδιαστή πλασμάτων που έφτιαξε το Okja. Αυτή τη φορά, ήταν αρκετά απλό. Του έδωσα απλώς τη φωτογραφία ενός κρουασάν και αυτό ήταν το σημείο εκκίνησης των Creepers! Στο πρωτότυπο μυθιστόρημα, περιγράφονται περισσότερο ως σαρανταποδαρούσες, σαν έντομα. Αλλά για μένα, είναι αρκετά απλό. Είναι κρουασάν, και από εκεί προέρχεται η ατάκα της Ίλφα στην ταινία.

Και στην σεκάνς κλιμάκωσης, βλέπουμε τους Creepers να κινούνται σε κοπάδι, και έχουμε αυτές τις θεαματικές εικόνες εκατοντάδων και χιλιάδων Creepers να κινούνται μαζί. Όσον αφορά αυτές τις κινήσεις, παρέπεμψα σε ντοκιμαντέρ με ζώα, ιδίως τους ταράνδους όταν κάνουν κύκλους μαζί και δημιουργούν αυτόν τον κυκλώνα. Είχαμε επίσης ως αναφορά την ταινία Χορεύοντας με τους Λύκους, τον τρόπο με τον οποίο κινούνται τα κοπάδια των βίσωνων σε αυτή την ταινία. Αυτές είναι μερικές από τις αναφορές και τις εμπνεύσεις μου.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ ΙΔΕΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΙ 17

Η βασική επιστημονικοφανής έννοια αυτής της ιστορίας στο πρωτότυπο μυθιστόρημα είναι η ανθρώπινη εκτύπωση και ο ανθρώπινος εκτυπωτής, και νομίζω ότι ο συνδυασμός αυτών των δύο λέξεων σας λέει ήδη τι συμβαίνει εκεί. Είναι ένας συνδυασμός που δεν θα έπρεπε πραγματικά να υπάρχει: η ανθρώπινη εκτύπωση. Αυτή η φράση καταστρέφει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια από την αρχή. Εκτυπώνεις ανθρώπους σαν να εκτυπώνεις κομμάτια χαρτιού. Από εκεί ξεκίνησαν όλα αυτά τα θέματα.

Αν κοιτάξετε τους άλλους χαρακτήρες και πώς αντιμετωπίζουν τον Μίκι, μπορείτε να τους χωρίσετε σε δύο ομάδες: η πρώτη ομάδα είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν τον Μίκι με σεβασμό ως ένα ακόμη άτομο και άνθρωπο, και η άλλη ομάδα που λέει: «Είναι η δουλειά του να πεθάνει. Είναι πειραματόζωο. Είναι μια δουλειά για εκτύπωση και ένα σκουπίδι». Του φέρονται με τόσο λίγο σεβασμό, και νομίζω ότι αυτός ο διαχωρισμός από μόνος του σας δείχνει τη θεματική δομή αυτής της ιστορίας.

Ακόμα και ο ίδιος ο Μίκι χωρίζεται σε δύο μέρη, το 17 και το 18, και το 17 έχει μηδενικό σεβασμό για τον εαυτό του. Λέει, «Ω ναι, είμαι ένας αποτυχημένος», και δεν έχει καμία αυτοεκτίμηση. Και μετά έχεις αυτόν τον παράξενο μεταλλαγμένο 18, που εμφανίζεται από το πουθενά. Είναι τρελός, αλλά είναι αυτός που βοηθάει τον 17 να ανακτήσει τον εαυτό του και την αυτοεκτίμησή του. Οπότε πρόκειται για μια ταινία ενηλικίωσης με αυτή την αρκετά περίεργη δομή, όπου ο Μίκι 17 λυτρώνει τον εαυτό του και εξαργυρώνει την αυτοεκτίμησή του μέσω του Μίκι 18.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΟΥ MICKEY 17 ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΟΘΟΝΗ

Στη Σεούλ, πήγα σε μια προβολή IMAX για να ελέγξω την τελική ποιότητα IMAX του Mickey 17. Κάθισα στην καλύτερη θέση και παρακολούθησα, και τότε ήταν που σκέφτηκα: «Αυτό είναι κινηματογράφος». Πρέπει να παρακολουθήσετε αυτή την ταινία στη μεγάλη οθόνη, περιμένοντάς την με ενθουσιασμό. Πηγαίνετε σε μια μεγάλη οθόνη με τους φίλους σας και καθίστε με άλλους ανθρώπους και παρακολουθήστε την.

Κάποιοι λένε ότι αυτή είναι η εποχή του streaming, αλλά η δύναμη της μεγάλης οθόνης, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι θα συνεχίσει να υπάρχει για πάντα. Και μόνο ως μέλος του κοινού και ως σινεφίλ -που ήμουν πριν γίνω σκηνοθέτης και εξακολουθώ να είμαι- ήταν απλά απίστευτο να βλέπω αυτή την ταινία σε IMAX.