Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΠΟΥΡΑΝΗΣ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΕ ΡΟΚ ΤΡΟΧΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΣΜΟΝΑΥΤΕΣ ΤΟΥ

Το όνομά τους έχει πολλά σημαινόμενα, κυρίως όμως θα έλεγες ότι είναι οι “τρελοί” θιασώτες του κόσμου που θέλουν να ζήσουν τα πάντα· οι κοσμοναύτες της συμπαντικής ροκ μουσικής. Αν και δεν πολυσυμπαθούν τις ταμπέλες οι Cosmonuts με frontman τον ηθοποιό Δημήτρη Καπουράνη λατρεύουν ένα συγκεκριμένο “alien” και αυτό είναι η ροκ μουσική.

Πριν από ένα μήνα, η μπάντα που ξεκίνησε από τα Χανιά, κυκλοφόρησε το single “Menace”, μαζί με ένα παρεΐστικο feel-good βιντεοκλίπ, ενώ λίγο αργότερα ακολούθησε η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των Cosmonuts, την οποία ονομάζουν “Cosmic Anthology”. 

Τι περιλαμβάνει η κοσμική ανθολογία των Cosmonuts; Ένα παλίμψηστο εμπειριών και συναισθημάτων από εποχές που έχουν περάσει και έχουν αφήσει πίσω τους μουσικές και θρυλικά ονόματα της ροκ, αλλά και δυνατές στιγμές που έζησαν μέσα από τα ροκ αγαπημένα τους σύμπαντα. Σκέψεις και προσωπικές ιστορίες που καθόρισαν την μπάντα και γνώριμοι ροκ ήχοι είναι η γλώσσα του “Cosmic Anthology”.

Οι Cosmonuts δημιουργήθηκαν το 2013 στα Χανιά της Κρήτης. Σήμερα, ο Δημήτρης Καπουράνης (vocals), τα αδέρφια Πέτρος (rhythm guitar) και Γιάννης Πανηγυράκης (lead guitar), ο Χρήστος Κλαριδόπουλος (bass) και ο  Αλέξανδρος Σταθάκης (drums) ενώνουν με αόρατα νήματα τους Beatles και τον Hendrix μαζί με τους Porcupine Tree και τους Mogwai. Η μπάντα εξελίσσεται διαρκώς και με την ευκαιρία του επόμενου live τους στην Αρχιτεκτονική μιλήσαμε με τον Δημήτρη Καπουράνη για τα βήματα του συγκροτήματος, που αγαπά το ζεστό αναλογικό ήχο, τη ζωντάνια των live, και το “χάσιμο” στο σύμπαν της μουσικής που δίνει ελευθερία.

Δημήτρης Καπουράνης για Cosmonuts – “Η κλασική ροκ είναι η αφετηρία μας”

Τον πετυχαίνουμε τηλεφωνικά σε μία φάση που ο ελεύθερος χρόνος είναι το… πολυτιμότερο αγαθό. Παίζει στο “Brokeback Mountain”, τρίτη χρονιά ερμηνεύει διπλό ρόλο στην “Άλλη Θήβα” (για τον οποίο κέρδισε βραβείο Χορν), τραγουδάει στους Cosmonuts, γράφει σενάρια, γράφει μουσική. Είναι 10 το πρωί, έχει φτιάξει καφέ στο σπίτι του στην Κυψέλη και το μυαλό ψάχνει να συνδεθεί με το πρόγραμμα της μέρας.

Πρωινός τύπος; Ναι αν υποθέσουμε ότι το πρωί ξεκινάει στις 10. Ο νέος δίσκος των Cosmonuts κυκλοφόρησε και οι πρόβες είναι απανωτές. Σαν τύπος εκτιμά την ελευθερία, αλλά όπως λέει “ψάχνει τους περιορισμούς, γιατί σε κάνουν πιο πιο δημιουργικό”. “Δεν ξέρω η πειθαρχία πόσο δημιουργικό σε κάνει αλλά σίγουρα τη χρειάζεσαι για να δουλεύεις Δευτέρα με Κυριακή, χωρίς διακοπή. Ευτυχώς είμαστε από τα λίγα επαγγέλματα που μας αρέσει αυτό που κάνουμε. Αλλιώς δεν θα γινόταν”.

Αναφορικά με το μικρόβιο της μουσικής ο Δημήτρης – που γεννήθηκε στην Αλβανία και ήρθε στα Χανιά σε ηλικία τρεισήμισι ετών – θυμάται ότι ο παππούς του τραγουδούσε υπέροχα: “Έχω μία όμορφη παιδική ανάμνηση ότι ο παππούς μου, ο πατέρας της μητέρας μου, είχε ένα συγκρότημα και τραγουδούσαν ηπειρώτικα πολυφωνικά σε γάμους και σε εκδηλώσεις στην Αλβανία. Μου άρεσε πολύ να τους ακούω και μπορεί από εκεί να πέρασε αυτό στο αίμα μου. Αυτή η λαχτάρα για το τραγούδι. Φυσικά δεν έχω τη φωνή που είχε εκείνος, και μακάρι να την είχα, αλλά εκεί νομίζω έγινε η αρχή. Από εκεί και πέρα, η σχέση μου με τη μουσική εξελίχθηκε σε όλες τις τάξεις του σχολείου. Συμμετείχα πάντα στη χορωδία, με έβαζαν να τραγουδάω στις γιορτές. Και εκεί στην τρίτη Λυκείου γνώρισα τα παιδιά και φτιάξαμε τη μπάντα. Εγώ ο Γιάννης και ο Πέτρος (τα αδέρφια Πανηγυράκη). Εμείς οι τρεις το ξεκινήσαμε, αργότερα μπήκε ο Χρήστος (Κλαριδόπουλος) ο μπασίστας, αλλά μέχρι τότε είχαμε αλλάξει αρκετά πρόσωπα.

Χανιά και ροκ μουσική. Τι μουσικές ακούγατε τότε; Κάνατε πρόβες στις αποθήκες και στα γκαράζ;
Ακούγαμε αρκετά διαφορετικά πράγματα, αλλά νομίζω η κοινή αφετηρία μας είναι ότι ακούγαμε όλοι κλασικό ροκ. Ένα ροκ κομμάτι εμπεριέχει τόσα πράγματα. Είναι πιο κοντά στην ποίηση από όσο νομίζουμε. Ο στίχος είναι πολύ πυκνός και η μουσική το ίδιο. Πόσα πράγματα μπορεί να χωρέσουν σε ένα ροκ κομμάτι! Τόσο βίαια και όχι. Με τέτοια ευαισθησία! Στα αυτιά μου τουλάχιστον.

Αυτό ήταν το κοινό νήμα που μας ένωσε. Τώρα αναφορικά με τις πρόβες στο γκαράζ… εμείς κάναμε πρόβες στο στούντιο του Πολυτεχνείου επειδή εγώ ήμουν πρώτο έτος στο Πολυτεχνείο όταν ξεκινήσαμε και τα παιδιά ήταν πρώτη ή δευτέρα Λυκείου. Οπότε ήμασταν προνομιούχοι. Εκεί πέρα ξεκίνησαν όλα. Είχαμε αρχίσει να κάνουμε πρόβες για να παίξουμε σε κανένα μαγαζί, να βγάλουμε κάνα μεροκάματο. Παίζαμε διάφορα, μπλουζ, Floyd covers, πολλά. Κάποια στιγμή ξεκινήσαμε να παίζουμε και ροκ εντ ρολ. Αυτό μας ταίριαξε πολύ και το συνεχίσαμε. Καθιερωθήκαμε στο Γκαράζ, σε ένα μαγαζί στα Χανιά που παίζαμε κάθε δεύτερη Κυριακή και μαζευόταν εκεί όλο το Πολυτεχνείο, πολλοί φοιτητές. Με τα λεφτά που βγάλαμε εκεί, ηχογραφήσαμε τον πρώτο μας δίσκο, το “Holidays in Andromeda”, το καλοκαίρι του 2017 [Το παρουσίασαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας με αποκορύφωμα ένα εκρηκτικό live στο ιστορικό An Club].

Το όνομά σας πώς προήλθε;
Δεν θυμάμαι ακριβώς, νομίζω το είχα προτείνει εγώ, πραγματικά πάνε πολλά χρόνια πίσω. Θα είχε ενδιαφέρον να βρω και τα άλλα ονόματα που είχαμε προτείνει, γιατί σίγουρα έπεσαν στο τραπέζι πολλά, αλλά το Cosmonuts εμπεριέχει πολλές έννοιες από αυτά που θέλαμε να αντιπροσωπεύει η μπάντα. Και έχει και πλάκα. Προσπαθούμε να το ακολουθήσουμε και “θεματολογικά” με τα τραγούδια μας.

Αρχικά, βασικός σου στόχος ήταν οι σπουδές όχι η μουσική, σωστά;
Ναι, φυσικά ξεκίνησα και ήθελα να τελειώσω το Πολυτεχνείο, αλλά στη μέση συνειδητοποίησα ότι πάντα ονειρευόμουν το θέατρο και έβλεπα ότι και με τη μουσική είχα τον ίδιο ενθουσιασμό. Γενικά ένιωθα ότι περιοριζόμουν και κάθε φορά που είτε τραγουδούσα, είτε έπαιζα μουσική, είτε έπαιζα θέατρο, περνούσα πολύ καλά μέσα σε αυτή την ατμοσφαιρα. Ένιωθα ότι μέσα σε αυτό βρίσκομαι στο στοιχείο μου, ενώ στα υπόλοιπα όχι. Οπότε, ήταν ένα σημάδι για μένα ότι έπρεπε να το ακολουθήσω ενεργά και απόλυτα.”

Πιστεύεις ότι με τα live και όλη αυτή την εμπειρία στη μουσική, εξοικειώθηκες λίγο και με τη σκηνή; Γιατί και η έκθεση στο κοινό θέλει practice.
Δεν ξέρω ακριβώς τι βοηθάει και τι όχι. Αν η ενασχόλησή μου με το θέατρο βοήθησε τη σκηνική μου παρουσία στα live, ή το αντίστροφο. Δεν είμαι σίγουρος. Νομίζω πάντως ότι είναι μια αμφίδρομη διαδικασία και εξελίσσεται συνεχώς. Ας πούμε αυτό που έχω στα live αυτή η επαφή, η ανάγκη για αμεσότητα με το κοινό, σίγουρα έχει περάσει και στο θέατρο. Οπότε το ένα χαρίζει στο άλλο.

Θέατρο και μουσική τα νιώθεις ξεχωριστά πρότζεκτ;
Ναι, ξεχωριστά. Βέβαια στη μπάντα έχω τα παιδιά, που είναι σπουδαίοι μουσικοί. Είναι ένας κι ένας πραγματικά. Τρομερές προσωπικότητες. Όσοι ασχολούμαστε με το θέατρο είναι λίγο σαν να αιωρούμαστε. Τα παιδιά δεν είναι του θεάτρου, οπότε με κρατάνε γειωμένο. Και εμείς ειδικά, σαν μπάντα, πλέουμε πολύ στο φαντασιακό και μας αρέσει.

Και μετά η μετάβαση στην Αθήνα από τα Χανιά και Εθνικό. Πώς ήταν για σένα και για την μπάντα;
Είναι δύσκολη η προσαρμογή από τα Χανιά στην Αθήνα. Για όλους μας. Και ο άλλος κιθαρίστας μας τώρα μόλις ανέβηκε Αθήνα, γιατί ήταν στα Χανιά τόσο καιρό. Απαιτεί μία εγρήγορση, απαιτεί άλλους ρυθμούς. Για κάποιους είναι απάνθρωπη. Εμένα μου έχει ταιριάξει η Αθήνα. Μου έχουν ταιριάξει αυτοί οι ρυθμοί. Θέλω να ζω έτσι έντονα. Με εκμεταλλεύεται και την εκμεταλλεύομαι. Το πρώτο διάστημα έκανα πολύ κλισέ πράγματα. Πήγαινα στην Ακρόπολη, πήγαινα στο Νιάρχος. Είμαι στην Αθήνα από το 2017. Σχεδόν Αθηναίος. Νιώθω περισσότερο Αθηναίος δηλαδή από ότι Χανιώτης. Περίεργο. Ήταν καθοριστική απόφαση να έρθω και βασικά μονόδρομος. Όσο δύσκολο μοιάζει, τόσο εύκολο ήταν για μένα τότε. Δηλαδή είχα φτάσει σε ένα τέλμα επιλογών. Αυτό μπορεί να είναι η “λύση” στο αίσθημα περιορισμού. Ότι θέλω πάντα να έχω επιλογές. Είδα ότι εκεί πέρα δεν είχα. Εδώ έδωσα δύο φορές για το Εθνικό, είχα στοχεύσει σε αυτό και για βιοποριστικούς λόγους. Στο πλαίσιο των σπουδών υπήρχε και μάθημα μουσικής, οπότε με βοήθησε πάρα πολύ.

Από καλλιτέχνες τι ακούς; Είσαι φαν της ροκ μουσικής;
Ναι psychedelic rock, art rock. Θα σου πω τους King Gizzard & the Lizard Wizard, τους Psychedelic Porn Crumpets και τους Dirty Three. Ο Γιάννης ο κιθαρίστας μου πρότεινε να ακούσω τον καινούργιο δίσκο του Kendrick Lamar. Και η αλήθεια είναι ότι από το DAMN. είχα αρχίσει να ακούω Lamar και μετά άκουσα και τα προηγούμενα του, αλλά μου άρεσε πάρα πολύ το “Reincarnated” το καινούργιο. Από τα παλιά ροκ, εγώ είχα πάντα έρωτα με τους Pink Floyd. Τα τραγούδια τους μου φαίνονταν από πάντα τόσο σύνθετα και ολοκληρωμένα. Πάντα μου άρεσαν τα αφηγηματικά κομμάτια. Τραγούδια που αφηγούνται ιστορίες. Και οι Floyd το έχουν, τόσο εύκολο, να βάζουν την αφήγηση μέσα στη μουσική τους.

Εσείς σαν μπάντα πώς γράφετε τα κομμάτια σας;
Σε αρκετά κομμάτια έχει γράψει στίχους ο Γιάννης, που έχει πιο lead ρόλο συνθετικά. Πολλές φορές μας έχει φέρει κομμάτια που έχει γράψει και τη μουσική και τους στίχους. Αλλά συνήθως ο καθένας κάνει το “part” που του αναλογεί κατά μία έννοια. Κάποιος θα φέρει την ιδέα, μετά ο καθένας θα εισάγει το δικό του όργανο, τη δική του σύνθεση πάνω στην ιδέα. Δρούμε πολύ στο στούντιο. Και αυτοσχεδιαστικά πάνω σε συγκεκριμένες ιδέες. Βέβαια πάντα υπάρχει μια αφήγηση, μια ιστορία με αρχή και μια μέση και ένα τέλος. Σε όλα τα τραγούδια μας.

Στη διαδοχή των δίσκων σας υπάρχει μια αφήγηση;
Ξεκινήσαμε στο δεύτερο EP να το κάνουμε αυτό. Ουσιαστικά είναι μια παραλλαγή πάνω στις Βάκχες και στον μύθο του Οιδίποδα. Το είχαμε στο μυαλό μας (ο Οιδίποδας αμέσως ανακινεί την ερμηνεία του στο “Μια Άλλη Θήβα”). Θα ήθελα να το κάνουμε κάποια στιγμή και μου αρέσει η ιδέα να εισάγουμε μια αφήγηση, σε έναν ολόκληρο δίσκο. Αλλά θέλει πολλή δουλειά και πολλή μελέτη. Στο Cosmic Anthology – γι αυτό το ονομάσαμε και Ανθολόγιο – θέλαμε να συνθέσουμε μια συλλογή με όλες τις επιρροές μας, όλο τον κόσμο μας.

Αγαπημένα κομμάτια από το Cosmin Anthology έχεις;
Μου είναι πολύ δύσκολο να απαντήσω σε αυτή η ερώτηση γιατί πραγματικά δουλεύουμε για τον συγκεκριμένο δίσκο δύο χρόνια τουλάχιστον. Έχω αδυναμία στο “Lily of the Valley” και στο “Cosmic Anthology” όπως όλοι. Το “Μenace” βέβαια το κάναμε βιντεοκλίπ, και εντάξει είναι ένα κομμάτι που μας φέρνει ένα χαμόγελο στα χείλη κάθε φορά που το ακούμε ή που το παίζουμε. Μας φτιάχνει τη διάθεση. Όταν λέμε “αγαπημένο”, φυσικά ο καθένας ζητάει διαφορετικά πράγματα από ένα κομμάτι. Αλλά αδιαμφισβήτητα είναι πολύ αγαπημένο μας.

Στο βιντεοκλίπ πάντως φαίνεται να περάσατε πολύ ωραία!
Περάσαμε ακριβώς όπως φαίνεται! Ο φίλος μου ο Δημήτρης Κώτσης μας έκανε τη χάρη να μας το σκηνοθετήσει. Γυρίστηκε στο σπίτι μας στην Κυψέλη, εκεί που συγκατοικούμε με τα παιδιά και κάπως θέλαμε να μοιραστούμε κάτι από την καθημερινότητά μας. Θα θέλαμε πχ και έναν αστροναύτη στο μπαλκόνι μας…  αυτά συμβαίνουν στο κεφάλι μας.

Αγαπημένος περφόρμερ;
Bowie, εντάξει αξεπέραστος. Και δεν υπάρχουν πλέον τόσο “ολιστικές” προσεγγίσεις από frontmen και καλλιτέχνες. Τουλάχιστον στη ροκ σκηνή. Ο Lamar που λέγαμε προηγουμένως έχει μια τέτοια “ολιστική” προσέγγιση στα πράγματα, από τη σύνθεση, τη μουσική, το πώς εμφανίζεται, το πώς κυκλοφορεί τα πράγματα, στο πώς υπάρχει, στο τι δηλώνει. Στη ροκ σκηνή, τουλάχιστον στην Ελλάδα αυτό μου λείπει και αναρωτιέμαι γιατί. Μοιάζει σαν οι καλλιτέχνες της εγχώριας ροκ σκηνής κάπως να κρύβονται πίσω από μια σκληρή μάσκα. Υπάρχει αυτή η αίσθηση ότι κρύβονται πίσω από το σκληρό του ήχου, βγάζοντας προς τα έξω μια τέτοια εικόνα. Μια ταυτολογική προσέγγιση ως προς αυτό. Και δεν ξέρω κατά πόσο είναι επιλογή ή αδυναμία. Αλλά είναι ωραίο να βλέπεις ευάλωτους ανθρώπους, καλλιτέχνες.

Είσαι συναυλιόφιλος, πηγαίνεις σε live;
Ε, ναι βέβαια, αλλά πότε; Δεν έχω χρόνο. Το καλοκαίρι έχω ήδη κλείσει Idles. Ειδικά φέτος κάνω πολλά πράγματα. Εκτός από το θέατρο και τη μουσική, γράφω σενάρια. Σε αυτό κάνω baby steps, δεν ξέρω πού θα με πάει. Είναι διάφορα πρότζεκτ που τώρα πλέον, μετά από τρία χρόνια είμαι σε πολύ καλό σημείο στο να υλοποιηθούν. Δοκιμάζομαι σε αυτό. Να δω και εγώ τη δυναμική μου. Αλλά σίγουρα μ’ αρέσει.

Σαν άνθρωπος είσαι τύπος που αποφασίζει με θάρρος τις μεταβάσεις, που επιλέγει να κάνει κάτι διαφορετικό;
Ναι και θα το ήθελα να επιλέξω ξανά μια μετάβαση, κάτι που θα άλλαζε το σκηνικό. Θα την ξανακάνω όταν φτάσω σε εκείνο το σημείο. Δεν βλέπω τον εαυτό μου στατικά, με την έννοια της ασφάλειας και της σταθερότητας. Δεν έχω μάθει έτσι. Θέλω να κινούνται τα πράγματα και αν μη τι άλλο να γίνονται. Κατά καιρούς μπορεί να αποζητώ αυτή τη σταθερότητα, αλλά κυριαρχεί πάντα η άλλη πλευρά. Η πλευρά που κάνει.

Τι θα ακούσουμε στο live στην Αρχιτεκτονική Live Stage 19 Δεκεμβρίου;
Κάνουμε πρόβες σχεδόν κάθε μέρα και θα έχουμε και άλλους μουσικούς στην παρουσίαση του Cosmic Anthology. Θα είναι μια πιο πιο ολοκληρωμένη σύνθεση. Ανυπομονούμε γι αυτό το live γιατί έχουμε δουλέψει πάρα πολύ. Θα παίξουμε κομμάτια δικά μας, από τον νέο δίσκο, τα δύο single και ένα κομμάτι από τον πρώτο δίσκο μας. Γενικότερα, στα live μας προσπαθούμε να φροντίζουμε και τα… αυτιά του κόσμου. Πολλές φορές έχω πάει σε live και έχω φύγει με το κεφάλι μου να πονάει και τα αυτιά μου να βουίζουν. Σπάνια υπάρχει φροντίδα γύρω από την ποιότητα του ήχου και εμείς το θεωρούμε αυτό πολύ σημαντικό. Εν τέλει ο ήχος είναι το τελικό αποτέλεσμά σου, είναι ο τρόπος που βγαίνεις προς τα έξω, ο τρόπος που μοιράζεσαι τα τραγούδια σου. Υπάρχουν πολλοί τρόποι πλέον να φροντίσεις τον ήχο σου. Να μην κάνεις πίσω στα θέλω σου, να μην κάνεις εκπτώσεις στο πώς θα υπάρχεις πάνω στη σκηνή. Παράλληλα έχουμε κομμάτια που σκεφτόμαστε πότε θα μπούμε στο στούντιο να γράψουμε.

Το κοινό στα live της Αθήνας σε σχέση με τα Χανιά πώς σας φαίνεται;
Τα τελευταία δυόμιση χρόνια έχουμε παίξει πολλά live στην Αθήνα. Ο κόσμος εδώ είναι σίγουρα πιο εκδηλωτικός, αυτό θα πω, ως προς το ποιος είναι και το τι θέλει. Αναφορικά με τη μπάντα μας, θέλω να αποκτήσουμε κοινό λόγω της μουσικής και της ταυτότητάς μας. Σιγά σιγά χτίζουμε μια εικόνα γύρω από το όνομα και τη μουσική μας και θέλω ο κόσμος να έρχεται για αυτό που είναι οι Cosmonuts. Μου αρέσει που υπάρχει ελευθερία μεταξύ μας. Δεν υπάρχει περιορισμός στο τι μπορεί να παίξουμε σε μια πρόβα ή στο τι μπορεί να φέρουμε ή στο τι δίσκο μπορούμε να βγάλουμε του χρόνου.

Οι Cosmonuts πού θέλεις να φτάσουν…
Θα ήταν όνειρό μου να κάναμε μια περιοδεία σε όλο τον κόσμο και σίγουρα να φτάσουμε σε ένα σημείο που η μουσική μας να είναι αποδεκτή και αρεστή. Μέχρι τότε… ετοιμάζουμε μια περιοδεία στην Ελλάδα τέλη Φεβρουαρίου, την οποία θα ανακοινώσουμε πολύ σύντομα. Επίσης δουλεύουμε εδώ και καιρό πάνω σε ένα βιντεοκλίπ, animation, που θα βγει τέλη Φεβρουαρίου. Και ποιος ξέρει, μπορεί το καλοκαίρι να μπούμε και πάλι στούντιο.