ΟΙ BEHEMOTH ΕΡΙΞΑΝ ΤΗΝ ΑΥΛΑΙΑ ΤΟΥ RELEASE ATHENS FESTIVAL 2024

“Τραντάγματα βαρβαρότητας από τους βασιλιάδες του σκοτεινού μοντέρνου μέταλ” (jolts of brutality from modern metal’s kings of darkness) είχε γράψει ο Guardian για τους Behemoth το 2019. Δεν μπορούμε να μην συμφωνήσουμε, ειδικά όσον αφορά στον όρο “brutality” που χρησιμοποιεί, αφού από τη στιγμή που εμφανίστηκαν την Κυριακή οι Behemoth στην πλατεία Νερού, στο πλαίσιο του Release Athens Festival 2024, η αίσθηση που είχες ήταν απανωτά “μουσικά” χτυπήματα από τον επιβλητικό τους ήχο.

Οι Behemoth ξεκίνησαν την πορεία τους το 1991 από τον frontman και κιθαρίστα, Adam “Nergal” Darski και μέσα στην επόμενη δεκαετία κατάφεραν και καθιερώθηκαν στη διεθνή extreme metal σκηνή. Στο ξεκίνημα τους έπαιζαν black metal, ωστόσο αυτό στην πορεία άλλαξε και η μπάντα εξελίχθηκε σε κάτι πολύ παραπάνω από αυτό.

Σε διάφορες περιγραφές που τους αποδίδονται, υπάρχει το είδος του death metal δίπλα στο όνομα τους, ο ίδιος ο Nergal, ωστόσο, είχε πει το 2007 ότι δεν θέλει οι Behemoth να χαρακτηρίζονται (labeling) με κάποιο τρόπο.

Σε κάθε περίπτωση, 33 χρόνια μετά τη δημιουργία τους, οι Behemoth κατάφεραν και έχουν σταθερή και σημαντική παρουσία στην extrem metal σκηνή, έχοντας βραβεία στο βιογραφικό τους και παρουσία δίπλα σε κορυφαίες μπάντες όπως οι Slipknot.

Η πλατεία Νερού, λοιπόν, κατακλύστηκε από μαυροφορεμένους/ες, που επιβεβαίωσαν γιατί η ευρύτερη μέταλ σκηνή έχει από τους/τις πιο πιστούς οπαδούς, λόγω της ασταμάτητης ενέργειας που βγάζουν, με το ατελείωτο headbanging, το mosh pit και την απόλυτη προσήλωση τους καθόλη τη διάρκεια των συναυλιών.

Οι Behemoth εμφανίστηκαν τελευταίοι χρονικά στο Release Athens Festival 2024, μετά από τους Αμερικανούς Testament και τους Ολλανδούς Pestilence που έπαιξαν πρώτοι. Οι Testament έχουν ακόμα μεγαλύτερη (χρονικά) παρουσία από τους Behemoth, αφού δημιουργήθηκαν, με την ονομασία Legacy, το 1983. Σύμφωνα με το επίσημό τους σάιτ, κατατάσσονται στο είδος του thrash metal. Αντίστοιχη πολυετή παρουσία έχουν και οι Pestilence, οι οποίοι ξεκίνησαν στην Ολλανδία το 1986.

Οι Testament είπαν τραγούδια όπως το Over the Wall, Into the Pit, The Preacher, και στο τέλος υποκλίθηκαν στο κοινό, που φώναζε ρυθμικά το όνομα τους σχεδόν σέ όλες τις παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια.

Στη συνέχεια, ο κόσμος περίμενε με αγωνία να δει πώς θα εμφανιστούν οι Behemoth στη σκηνή, έχοντας σταθερά στις συναυλίες τους εντυπωσιακή σκηνική παρουσία. Αυτή τη φορά, βέβαια, ήταν πιο… φειδωλοί και δεν είχαν πυρσούς, αλυσίδες, φωτιές, όπως συνήθως παρουσιάζονται, αλλά περιορίστηκαν στο καθιερωμένο λευκό και μαύρο βάψιμο στο πρόσωπό τους, στις μαύρες ενδυμασίες και στα ατμοσφαιρικά video wall που έπαιζαν από πίσω τους με σύμβολα και το χαρακτηριστικό in nomine igni (στο όνομα της φωτιάς).

Το τραγούδι με το οποίο άνοιξαν τη συναυλία τους ήταν το Once Upon a Pale Horse (από το άλμπουμ Opvs Contra Natvram) και έκλεισαν μετά το encore τους -έκαναν μια παύση, έσβησαν τα φώτα και εμφανίστηκαν ξανά- με ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια τους, το O Father O Satan O Sun! (The Satanist).

Στο ενδιάμεσο, ακούσαμε, μεταξύ άλλων, The Deathless Sun (Opvs Contra Natvram), Bartzabelz (I Loved you at your Darkest), Cursed Angel of Doom (Sventevith), για το οποίο ο Nergal ανέφερε ότι είναι από τα πρώτα τους τραγούδια (1991). Και βέβαια το επίσης διάσημο, Blow Your Trumpets Gabriel (The Satanist).

Οι παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια ήταν κι αυτές αναπόσπαστο κομμάτι της συναυλίας με τους επιβλητικούς ήχους που ακούγονταν, σαν ήχοι κάποιας τελετής, και εξυπηρετούσαν, φυσικά, και στις αρκετές αλλαγές που έκαναν στην ενδυμασία τους.

Ο Nergal προσπάθησε στο μεταξύ, και τα κατάφερε, να “επικοινωνήσει” με το κοινό και να το ξεσηκώσει ακόμα περισσότερο με αναφορές που έκανε. Μεταξύ άλλων, επέλεξε να αναφωνήσει -το αρκετά αμήχανο- “This is Sparta”, να αναφέρει ότι “ήδη είναι η καλύτερη συναυλία μας μέχρι στιγμής στην Ελλάδα”, να αποθεώσει, την Ελλάδα και την ελληνική black metal σκηνή και να κάνει ειδική μνεία σε ελληνικές μπάντες όπως οι Rotting Christ, ενώ αναμενόμενα έκανε αναφορά και στην ελληνική μυθολογία.

Άλλωστε η παρουσία των Behemoth, εκτός από τον στίχο-ωδή στον Σατανά, έχει πολλά μυθολογικά στοιχεία, όπως και η σκηνική τους παρουσία. Οι μουσικές τους επιρροές είναι πολύ πλούσιες και έχουν αναφορές σε πολλά είδη. Διάσημη είναι και η διασκευή που έκαναν στο “A forest” των Cure, που ανήκει στο είδος του gothic rock/post punk.

Για να επιστρέψουμε στην ατάκα του Nergal, όλα αυτά σε συνδυασμό αναδεικνύουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι οι Behemoth είναι μια μπάντας που πραγματικά “δεν της αρέσουν ταμπέλες”.