ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΔΙΣΚΟΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΒΕΒΗΛΟΥ

Λίγο προτού ανέβει στη σκηνή της Τεχνόπολης στις 2 Σεπτεμβρίου για το “Καθαρτήριο”, μία συναυλία “που θα φέρει κάθε θεατή αντιμέτωπο με τους πιο σκοτεινούς φόβους του”, ο Βέβηλος δέχτηκε να μας μιλήσει για τα πέντε άλμπουμ που είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση στη ζωή του.

Να μας μιλήσει για τους δίσκους που τον έσπρωξαν προς το χιπ χοπ, που του έβαλαν στο μυαλό την ιδέα να κρατήσει και ο ίδιος ένα μικρόφωνο μια μέρα αλλά και για τα άλμπουμ που, αν και προέρχονταν από έναν άλλον μουσικό χώρο, τον επηρέασαν σημαντικά ως στιχουργό.

Σπόιλερ: οι υποψιασμένοι δεν θα εκπλαγούν, στους υπόλοιπους θα εξηγηθούν πολλά.

1. FFC – Η πρώτη κασέτα

Προσπαθώντας να θυμηθώ τους δίσκους που ξεχώρισα μέσα σ’ αυτά τα χρόνια ακούγοντας τους, που χάραξαν τη δική τους ιστορία μέσα μου, θα ξεκινήσω από μια κασέτα. Μια κασέτα που έπεσε στα χέρια μου το 1993. Μια κασέτα των FFC με ένα μείγμα hiphop, soul, reggae και ροκ στοιχεία. Αυτή η κασέτα άλλαξε την ροή της σκέψης μου. Ελληνικός στίχος hip hop από παιδιά της γειτονιάς μου. Και κάπως έτσι ένα ταξίδι ξεκινάει τόσο αναζήτησης όσο και δημιουργίας”.

2. Active member – Η ώρα των σκιών

Μετά από αυτόν τον δίσκο μαθαίνω πια να οριοθετώ την σκέψη μου, ποια θέλω να είναι τα ακούσματα μου και πως μπορώ να κάνω τις ανησυχίες μου τραγούδια. Αυτός ο δίσκος δεν υπήρχε σε κάποιο δισκοπωλείο οπότε είτε έπρεπε να τον βρεις από κάποιον που ήξερε για το hip hop κίνημα εκείνη τη στιγμή στην Ελλάδα είτε να βρεθείς σε κάποια συναυλία, ξέρεις, από κείνες τις μικρές τις πρώτες σε μαγαζιά όπως το Planet στο Παγκράτι, το Toll στο Μαρούσι και τον Ήχο στην Αγία Παρασκευή, που μάθαινες μέσα από flyers χέρι με χέρι στο Μοναστηράκι.

Εύκολο να ακούσεις και τις δύο πλευρές του δίσκου, τίμια δύσκολο όμως να τον καταλάβεις κι ακόμα πιο δύσκολο να καταλάβεις τι γεννιόταν εκείνη τη στιγμή στην εγχώρια μουσική σκηνή ~ Χάθηκε η ψυχή σου στο τέλος των ευχών και ξαναζούμε την ώρα των σκιών~

3. Παύλος Σιδηροπουλος – Εν Λευκώ

Και το τραγούδι στην πρώτη πλευρά του δίσκου που μένει να με συντροφεύει μέχρι σήμερα είναι “Το βιβλίο των ηρώων του τρόμου”. Αυτή η ποίηση του Παύλου Σιδηρόπουλου, ο αυθορμητισμός του αλλά και ο χαρακτήρας του με κάνουν να θέλω τόσο να του μοιάσω.

Το 2015 και έχοντας περάσει και εγώ τα δικά μου, βαφτίζω τον πρώτο προσωπικό μου δίσκο “Το βιβλίο των ηρώων του δρόμου”. Το αδιέξοδο του Παύλου αρχίζει και γίνεται φανερό. Ακόμα και σήμερα στο άκουσμα του δίσκου ξεκαθαρίζω πολλά πράγματα μέσα μου. Σεξ, ναρκωτικά και θάνατος. Νομίζω πως αυτός ο δίσκος είχε απαγορευτεί από το κράτος γι’ αυτό τον έψαχνα παντού. Μόλις τον άκουσα πίστευα ότι αντί να απαγορευτεί έπρεπε να διδάσκεται.

4. Θάνος Μικρούτσικος – Σταυρός του νότου

Και έτσι γνωρίζω την ποίηση του Νίκου Καββαδία. Η φαντασία, γλώσσα του και τα βιώματά του, ο τρόπος που προσεγγίζει την γυναίκα, τον θάνατο, το ταξίδι και τη θάλασσα τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά, με παρασέρνουν κάθε φορά σε ένα ταξίδι παρέα του. Σε προσωπικό επίπεδο αλλάζει ο τρόπος γραφής μου.

Αρκετά δύσκολος στην κατανόηση και την ανάλυση του. Μια ζωή χωρίς καμία σύμβαση και γεμάτη ελευθερία. Πολυεπίπεδος και γεμάτος με πολλά κρυμμένα μυστικά και σημεία που μπορεί στη μελοποίηση τους να μην ήταν τόσο φανερά αλλά διαβάζοντας τα ακόμα και σήμερα βρίσκω πράγματα που για χρόνια μου διαφεύγουν.

5. 2 pac – 2pacalypse now

Υπέροχος δίσκος με κοινωνικά μηνύματα, με αναφορές στην βία των συμμοριών, στην αστυνομική βία, στα ναρκωτικά και τον ρατσισμό. Ή θα τον αγαπούσες αυτόν τον δίσκο και θα σε έπαιρνε μαζί του στην ωμή αλήθεια του Λέσειν Παρις Κρουκς ή θα το μισούσες. Και μαζί μ’ αυτόν θα μισούσες και το hip hop παγκοσμίως.

Soulja’ s story, Tha lunatic, Brenda’s got a baby, τραγούδια που ξεχωρίσαμε μέσα στο χρόνο. Τραγούδια που μας έκαναν συντροφιά. Στα ακουστικά μας την ώρα του μαθήματος αλλά και σε πάρτι που ενώ στην μικρή για τότε ακόμα κοινότητα μας ήταν σημείο αναφοράς, στους υπόλοιπους φάνταζαν φλώρικα. I don’t give a fuck.