ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΣ; ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΟΣΚΑΡ

«Μα πώς είναι δυνατόν να προβλέψεις τα Όσκαρ, μήνες πριν δει κανείς τις ταινίες;», θα ρωτήσει απολύτως λογικά κάποιο άτομο. Και σε αυτό θα απαντήσω, με την ίδια λογική που πέρσι προβλέψαμε 5 από τις 10 υποψήφιες για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, 12 μήνες πριν τα Όσκαρ. (Από τις άλλες 5, οι 2 δεν βγήκαν μες στο ‘23, αλλιώς θα είχαν προταθεί κι εκείνες.)

Κοινώς, υπάρχουν κάποιες τάσεις, κάποιες αφηγήσεις και κάποιες ροές διαθέσεων μές στο industry, που μας επιτρέπουν να μπορούμε να διακρίνουμε το πού θα κινηθούν τα πράγματα. Όχι, δεν είναι όλα γραμμένα από πριν βάσει αφηγήσεων – εδώ έχασε το Όσκαρ η Λίλι Γκλάντστοουν. Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που μπορείς να διακρίνεις αν κοιτάξεις εκεί.

Για παράδειγμα, γράφαμε πέρσι πως μετά την ακολουθία Όσκαρ των CODA (…θυμάστε;) και Τα Πάντα Όλα, ήταν πολύ πιθανό να υπάρξει στροφή της Ακαδημίας προς κάτι πιο παραδοσιακά οσκαρένιο. Η επιχειρηματολογία ήταν βέβαια υπέρ του Maestro, οπότε υπήρξε εκεί μια στραβοκλωτσιά, αλλά η τάση ίσχυσε και είχαμε θριαμβευτή το Οπενχάιμερ.

Άλλο παράδειγμα: Δεν χρειαζόταν να έχουμε δει το Rustin για να προβλέψουμε με σιγουριά την υποψηφιότητα του Κόλμαν Ντομίνγκο. Είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός και αδιανόητα χαρισματικός άνθρωπος, που έπαιζε μια σημαντική ακτιβιστική φιγούρα σε ένα βιογραφικό φιλμ του Netflix. Αν δεν ήταν καταστροφή το φιλμ κι αν έπαιζε στοιχειωδώς σωστά τα χαρτιά του το Netflix, αυτή είναι μια υποψηφιότητα που ξέρεις πως έρχεται.

Το πιο εντυπωσιακό όμως τελικά είναι κάτι άλλο: Όταν εμφανίζονται οι διάφορες Ανατομίες Μιας Πτώσης, οι ταινίες που κανείς δεν έβλεπε να έρχονται, που παραδοσιακά δεν υπάρχουν σε κανένα οσκαρικό ραντάρ, που απλώς εμφανίζονται, αρέσουν, βραβεύονται, και κάπως από το πουθενά φτάνει ο Ράιαν Γκόσλινγκ να γευματίζει στο Λος Άντζελες με τον Μέσι τον σκύλο και δυο βδομάδες μετά η Ζιστίν Τριέ μιλώντας τα ομορφότερα γαλλοαγγλικά του κόσμου να κρατά ένα Όσκαρ στα χέρια.

Είναι εδώ για να μείνει αυτή η τάση; Θα λέγαμε ναι. Τα μέλη της Ακαδημίας είναι περισσότερα, πιο diverse και πιο διεθνή από ποτέ, και πιστεύουμε πως αυτή η φετινή σύγκρουση ταυτοτήτων (το παραδοσιακό Χόλιγουντ στα καλύτερά του όπως εκφράστηκε από το Οπενχάιμερ εναντίον μιας πιο φεστιβαλικής/διεθνούς φάλαγγας με τα Poor Things, Ζώνη Ενδιαφέροντος, Ανατομίας Μιας Πτώσης, Το Αγόρι κι ο Ερωδιός, Godzilla Minus One και 20 Μέρες στη Μαριούπολη) κάτι σημαντικό λέει. Και θα συνεχίσει να το λέει. Κάτι που ίσως σημαίνει πως υπό μία έννοια, τα Όσκαρ είναι αυτή τη στιγμή πιο ανοιχτά από ποτέ – ως προς την ίδια τους την ταυτότητα.

Πέρσι αναρωτιόμασταν αν η καθοριστική διασταύρωση είναι ανάμεσα στο παραδοσιακά δραματικό ή στο αναπάντεχα ακατηγοριοποίητο σινεμά. Φέτος δεν έχουμε ιδέα. Καμία ιδέα! Τι θα έρθει από τα φεστιβάλ φέτος; Και θα κάνει τόσο μεγάλο γκελ όσο φέτος οι ταινίες της Τριέ, του Γκλέιζερ και –πάνω από όλα– του Λάνθιμου;

Έχει νέα ταινία ο ίδιος ο Λάνθιμος! Θα έχει διαδρομή α λα Poor Things; Θα προταθεί ξανά για Όσκαρ η Έμμα Στόουν; Πάμε να τα απαντήσουμε όλα.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ

Πέρσι περιμέναμε το Blitz του σπουδαίου Στιβ ΜακΚουίν, ένα ιστορικό δράμα Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που σηματοδοτεί την επιστροφή του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη του 12 Χρόνια Σκλάβος. Γράφαμε τότε: «Η πιο πρόσφατη ταινία του ΜακΚουίν ήταν το Widows, μια ταινιάρα που ακόμα δεν έχουμε καταλάβει γιατί δεν προτάθηκε για 7 Όσκαρ κερδίζοντας τα 3 από αυτά. Στο ενδιάμεσο διάστημα, γύρισε το μνημειώδες Small Axe για τη βρετανική τηλεόραση, μια ανθολογία ταινιών πάνω στην κουλτούρα, την αντίσταση, την κληρονομιά και την ταυτότητα μέσα στα μοντέρνα συστήματα κοινωνικής καταπίεσης. Ο ΜακΚουίν θα επιστρέψει, κι οι πάντες θα θυμηθούν όλα τα παραπάνω, θα αναρωτηθούν για ποιο λόγο ο άνθρωπος αυτός δεν έχει 27 Όσκαρ στο όνομά του, και το Blitz θα προταθεί ακόμα και για τα πόμολά του».

Είναι κάπως τεμπέλικο το να επαναφέρεις μια περσινή πρόβλεψη αυτούσια, και η αλήθεια είναι πως ίσως μετά το Οπενχάιμερ η Ακαδημία θελήσει να κοιτάξει κάτι διαφορετικό μιας και πολύ συχνά παρατηρούνται τέτοιου τύπου εναλλαγές σε ύφος και είδος στα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Το Blitz πάντως θα είναι σίγουρα στη δεκάδα, και θα προταθεί για σωρεία Όσκαρ.

Το ίδιο ισχύει και για το Dune: Μέρος Δεύτερο, που επίσης το περιμέναμε πέρσι αλλά μας την έκανε για φέτος. Δεδομένου πως τα καλά μπλοκμπάστερ έχουμε σταθερά πια 2-3 θέσεις στη δεκάδα, περιμένουμε το φιλμ του Ντενί Βιλνέβ να έχει παρουσία εκεί, καθώς και σε πολλές τεχνικές κατηγορίες.

Αρκετά με τα περσινά. Τι καινούριο υπάρχει;

Γουέλ, ας μείνουμε λίγο ακόμα στα «περσινά». Το Kinds of Kindness είναι η ταινία που είχε γυρίσει ο Λάνθιμος μετά το Poor Things σε επανένωση με τον Ευθύμη Φιλίππου στο σενάριο. Είναι μια σπονδυλωτή ιστορία με all-star cast κι από τη μία δεν περιμένουμε ότι θα έχει την ευρύτατη επιτυχία που γνώρισε με το Poor Things, αλλά από κεκτημένη ταχύτητα και μόνο, θα είναι εκεί. Πιστεύουμε θα είναι στη δεκάδα, και μπορεί να αρπάξει μερικές ακόμα υποψηφιότητες παρακάτω (θα επανέλθουμε).

Καλά στοιχήματα ακόμα είναι το Bird, η νέα ταινία της Άντρεα Άρνολντ (American Honey) με πρωταγωνιστή τον εντελώς καυτό αυτή τη στιγμή Μπάρι Κέογκαν, και το Conclave, μια λογοτεχνική διασκευή από τον Έντουαρντ Μπέργκερ, σκηνοθέτη του Ουδέν Νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο – θα θελήσει η Ακαδημία να επιβεβαιώσει την στήριξή της στον γερμανό σκηνοθέτη από πέρσι, ή θα ξεχαστεί κάπως το όλο συμβάν; (Αν μας ρωτάτε, το έχουμε ξεχάσει κιόλας ήδη.)

Ο Τζορτζ Μίλερ επιστρέφει στο σύμπαν του Mad Max με τη Furiosa και ο Joker επιστρέφει με το Folie à Deux. Τόσο το Fury Road όσο και το ορίτζιναλ Joker ήταν τεράστια οσκαρικά plays, αλλά κάτι μας λέει ότι εδώ δεν θα υπάρξει αντίστοιχα μεγάλη επιτυχία, αν και σίγουρα θα σκοραριστούν κάποιες επιμέρους υποψηφιότητες.

Αν όμως το Folie à Deux δεν μπει στη δεκάδα, ίσως χωρέσει κάποιο άλλο από τα φετινά πολυαναμενόμενα μιούζικαλ που στα χαρτιά μοιάζουν θεοπάλαβα κι ίσως κάποιο να πιάσει. Από τη μία έχουμε το The End, το μετα-αποκαλυπτικό μιούζικαλ με την Τίλντα Σουίντον για μια οικογένεια μετά το τέλος του κόσμου. Σκηνοθετεί ο Τζόσουα Οπενχάιμερ, δημιουργός του σημαντικότερου ίσως διπτύχου ντοκιμαντέρ της περασμένης δεκαετίας: The Act of Killing και The Look of Silence. Από την άλλη, ο λατρεμένος γάλλος auteur Ζακ Οντιάρ επιστρέφει με ένα crime κωμικό μιούζικαλ για ένα αφεντικό καρτέλ που δραπετεύει από το Μεξικό και κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου. Στο καστ μεταξύ άλλων, η Ζόι Σαλντάνα και Σελίνα Γκόμεζ. Αντί να ποντάρετε στα παραπάνω, παίχτε ζάρια καλύτερα!

Ένα άλλο τολμηρό στοίχημα που μπορούμε να το στηρίξουμε ως επιλογή; Η αναβίωση της Εμμανουέλας (ναι, ναι) αλλά μέσα από την οπτική της γυναικείας επιθυμίας, με πρωταγωνίστριες τις Νοεμί Μερλάν (Το Πορτρέτο Μιας Γυναίκας Που Φλέγεται) και Ναόμι Γουάτς, σε σκηνοθεσία της Οντρέ Ντιγουάν, που πήρε πρόπερσι Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία με το αριστουργηματικό Γεγονός. Η ταινία λογικά πάει για Κάννες. Αν κάτσουν καλά τα άστρα, βλέπουμε μια διαδρομή βραβείων, αναγνώρισης και αφηγήματος που απογειώνει το συγκεκριμένο φιλμ – έχουν συμβεί και πιο περίεργα πράγματα τα τελευταία χρόνια!

Μερικά ακόμα φιλμ με σοβαρές ελπίδες για μια οσκαρική διαδρομή: Το σίκουελ Gladiator 2 του Ρίντλεϊ Σκοτ με τον Πολ Μέσκαλ, το Maria του Πάμπλο Λαραϊν με την Αντζελίνα Τζολί, το Parthenope του Πάολο Σορεντίνο, το Queer του Λούκα Γκουντανίνο με τον Ντάνιελ Κρεγκ, η επιστροφή του Μάικ Λι με το Hard Truths, το The Apprentice από τον Αλί Αμπάσι (Holy Spider) με τον Σεμπάστιαν Σταν στον ρόλο του Ντόναλντ Τραμπ(!), το Piano Lesson βασισμένο σε έργο του θρυλικού Όγκουστ Γουίλσον, σε παραγωγή Ντενζέλ Ουάσινγκτον και σε σκηνοθεσία του γιου του, Μάλκολμ(!!).

Αλλά τελικά δύο τίτλοι που δύσκολα μπορούμε να αγνοήσουμε: Ο Φράνσις Φορντ Κόπολα επιστρέφει με το Megalopolis, το πρότζεκτ πάθους του εδώ και δεκαετίες, χρηματοδοτούμενο από τον ίδιο και με ένα εντυπωσιακό καστ. Μπορεί να αποδειχθεί μετριότητα; Σαφώς. Μπορούμε να αγνοήσουμε το ενδεχόμενο να αναπτυχθεί αφήγηση έστω για μερικές μεγάλες υποψηφιότητες για το έργο ζωής ενός εκ των μεγάλων living masters των αμερικάνικων ‘70s; Σαφώς και όχι.

Τέλος, την άνοιξη γυρίζεται το Room Next Door του Πέδρο Αλμοδόβαρ, το πρώτο αγγλόφωνο φιλμ του, με τις Τζούλιαν Μουρ και Τίλντα Σουίντον. Η Ακαδημία έτσι κι αλλιώς λατρεύει τον Πέδρο και συχνά αναγνωρίζει τις ταινίες του σε διάφορες κατηγορίες. Στο αγγλόφωνο ντεμπούτο του, και με το σώμα ψηφοφόρων πιο διεθνές από ποτέ, θα μείνει απέξω;

Η δεκάδα που προβλέπουμε:

• Blitz (το Όσκαρ – αν και μετά το Οπενχάιμερ δεν το πιστεύω στα αλήθεια, απλά δεν βρίσκω κάποια ρεαλιστική εναλλακτική)
• Dune: Μέρος Δεύτερο
• Kinds of Kindness
• Bird
• Conclave
• The Apprentice (αν συμπέσει αυτό με επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ… μπορεί να έχουμε εδώ το α λα Green Book φετινό μας Όσκαρ;)
• Gladiator 2
• Megalopolis
• Emmanuelle
• The Room Next Door

Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ

Δεν το πιστεύω για πολλά το Joker: Folie à Deux, όμως πιστεύω πάρα πολύ στο potential που έχει για να εξελιχθεί σε κάποια από αυτές τις δαιμονικής ενέργειας ταινίες που βραβεύονται με ακριβώς δύο Όσκαρ, το Μακιγιάζ και το Α’ Ρόλου (βλέπε: The Whale, The Eyes of Tammy Faye, The Darkest Hour, σχεδόν το άξουαλ Joker). Ποντάρω πολύ στη Lady Gaga εδώ.

Η Σίρσα Ρόναν που είναι ο νέος Πίτερ Ο’ Τουλ θα συνεχίσει να προτείνεται για ερμηνευτικά Όσκαρ με το τσουβάλι χωρίς επιτυχία. Φέτος θα προταθεί για δύο, στο Blitz θα είναι για Β’ Ρόλο και στο δράμα εθισμού Outrun (που έχει ήδη παιχτεί σε Σάντανς και Βερολίνο) θα προταθεί για Α’. Δεν θα κερδίσει κανένα φυσικά. Οι τελευταίες δύο μεγάλες πρωταγωνίστριες σε βιογραφικά φιλμ του Πάμπλο Λαραϊν προτάθηκαν για Όσκαρ (Νάταλι Πόρτμαν στο Jackie, Κρίστεν Στιούαρτ στο Spencer) και φυσικά και το σερί δεν πρόκειται να σπάσει τώρα που η Αντζελίνα Τζολί υποδύεται τη Μαρία Κάλλας στο Maria. Κλειδωμένη υποψηφιότητα.

Δε θα μας εκπλήξει εδώ μια υποψηφιότητα όπως τη Μερλάν για το Emmanuelle ή της Ζεντάγια για το Challengers, αλλά αυτή που τελικά πιστεύουμε πάρα πολύ είναι η Μαριάν Ζαν-Μπατίστ για το Hard Truths, την επανένωσή της δηλαδή με τον Μάικ Λι μετά το κλασικό Μυστικά και Ψέματα, για το οποίο και είχε προταθεί για Όσκαρ Β’ Γυναικείου. Αν πρόκειται για ένα ακόμα στιβαρό κοινωνικό και πολιτικό δράμα από τον μεγάλο σκηνοθέτη, η πρωταγωνίστριά του σίγουρα θα έχει πάρα πολύ ζουμερό υλικό.

Η πεντάδα που προβλέπουμε:

• Σίρσα Ρόναν, The Outrun
• Αντζελίνα Τζολί, Maria
• Lady Gaga, Joker: Folie à Deux
• Μαριάν Ζαν-Μπατίστ, Hard Truths (το Όσκαρ)
• Ζεντάγια, Challengers

Α’ ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ

Ο Ράσελ Κρόου είχε κερδίσει το Όσκαρ για τον πρωτότυπο Μονομάχο κι ο Πολ Μέσκαλ είχε προταθεί πρόσφατα για το Aftersun. Καταλαβαίνετε τα μαθηματικά που κάνουμε, ο Πολ Μέσκαλ θα προταθεί για το Gladiator 2. Ο Ρέιφ Φάινς πρωταγωνιστεί στο Conclave που αναφέραμε και παραπάνω κι αν πρόκειται για στιβαρή δραματική διασκευή ίσως αναπτυχθεί ένα «ήρθε επιτέλους ο καιρός να τιμήσουμε τον Ρέιφ Φάινς» ρεύμα.

Πολύ γερή η πιθανότητα για τον Ντάνιελ Κρεγκ με το Queer του Λούκα Γκουαντανίνο, τόσο επειδή μας αρέσει ο Κρεγκ, όσο κι επειδή θα είναι πολύ διασκεδαστικό να προταθούν για ερμηνευτικά Όσκαρ οι πρωταγωνιστές δύο διαφορετικών ταινιών του Λούκα την ίδια χρονιά. Τον βλέπουμε και τον Μπάρι Κέογκαν του Bird να έρχεται με φόρα, αλλά ξέρετε ποιος έρχεται με ακόμα περισσότερη φόρα; Ο Κόλμαν Ντομίνγκο, που τον είχαμε προβλέψει πέρσι για νικητή με το Rustin (προτάθηκε, έστω, δεν πειράζει) και θα συνεχίσουμε να τον προβλέπουμε μέχρι να το πάρει. Φέτος πρωταγωνιστεί στο Sing Sing, ένα δράμα φυλακών για μια ομάδα φυλακισμένων που στήνουν μια θεατρική παράσταση. ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕΙ.

Υπάρχει όμως κι ο μπαλαντέρ που ακούει στο όνομα Σεμπάστιαν Σταν στο ρόλο του Ντόναλντ Τραμπ, σε μια στιγμή στο χρόνο που ίσως η Ακαδημία θέλει πάρα πολύ να Κάνει Μια Δήλωση. Εμείς τα τρέμουμε κάπως αυτά, συν ότι ο Αλί Αμπάσι μοιάζει πολύ έτοιμος να κάνει χολιγουντιανό hack job. Αλλά με τρόμο, θα το προβλέψουμε. Ποια θέση από τις παραπάνω θα φάει; Τον Μέσκαλ, ας είμαστε ρεαλιστές.

Η πεντάδα που προβλέπουμε:

• Ρέιφ Φάινς, Conclave
• Κόλμαν Ντομίνγκο, Sing Sing (το Όσκαρ)
• Μπάρι Κέογκαν, Bird
• Ντάνιελ Κρεγκ, Queer
• Σεμπάστιαν Σταν, The Apprentice

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

Για το Blitz πιστεύουμε ότι ίσως η Ακαδημία δεν έχει φοβερή όρεξη να το δώσει σερί σε δύο βαριά ιστορικά φιλμ (ή ίσως και να έχει, ποιος ξέρει) αλλά το αληθινά σιγουράκι είναι το Όσκαρ Σκηνοθεσίας που θα πάει στον Στιβ ΜακΚουίν για αυτή την ταινία. Αν μη τι άλλο θα είναι φανταστικό να μπει στο παρεάκι των σκηνοθετών που έχουν κερδίσει δύο διαφορετικά Όσκαρ Σκηνοθεσίας έχοντας χάσει και τις δύο φορές το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. (Ανγκ Λι και Αλφόνσο Κουαρόν.)

Ας του κάνει παρέα εκεί ο Πέδρο Αλμοδόβαρ κι η Άντρεα Άρνολντ. Κι εδώ που φτάσαμε, ας του κάνει κι η Οντρέ Ντιγουάν. Την πεντάδα μπορεί να κλείσει κάπως πιο παραδοσιακά, ο Ρίντλεϊ Σκοτ, που αν η ταινία του βγει καλή σίγουρα θα υπάρξει κάποια τάση βράβευσής του. Καραδοκεί ο Ντενί Βιλνέβ με το δεύτερο Dune (αν δεν έχει παλιώσει υπερβολικά μέχρι τότε), ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, ο Μάικ Λι και ίσως, κάποιος εκ των Γκουαντανίνο;;

Η πεντάδα που προβλέπουμε:

• Ρίντλεϊ Σκοτ, Gladiator 2
• Οντρέ Ντιγουάν, Emmanuelle
• Στιβ ΜακΚουίν, Blitz (το Όσκαρ)
• Άντρεα Άρνολντ, Bird
• Πέδρο Αλμοδόβαρ, The Room Next Door

Β’ ΡΟΛΟΙ ΚΑΙ ΣΕΝΑΡΙΑ

Δε θα κάνουμε αναλυτικές προβλέψεις και για αυτές τις κατηγορίες, θέλουμε απλά να καταθέσουμε κάποιες συγκεκριμένες σκέψεις. Ότι ας πούμε:

• Η Σίρσα Ρόναν θα προταθεί εδώ για το Blitz, συμπληρώνοντας μια διπλή υποψηφιότητα
• Η Ναόμι Γουάτς παίζει στο Emmanuelle που ίσως είναι η μόνη ταινία της προκοπής που θα έχει κάνει εδώ και χρόνια – τέλεια ευκαιρία να πάρει επιτέλους το Όσκαρ της
• Ο Σάμιουελ Τζάκσον παίζει στο Piano Lesson, δηλαδή πρεστίζ υλικό για τον εμπορικότερο ηθοποιό στην χολιγουντιανή ιστορία. Αν μας δίδαξε κάτι το φετινό Όσκαρ του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, είναι ότι του χρόνου είναι η σειρά του Νικ Φιούρι.
• Το Kinds of Kindness μπορεί να χτυπήσει τριπλή υποψηφιότητα στους β’ ρόλους, υποθέτοντας πως όλοι οι ηθοποιοί θα πάνε εκεί λόγω της φύσης της ταινίας – Έμμα Στόουν ξανά, Γουίλεμ Νταφόε μέσα, και κρατάμε ελπίδες για Τζέσι Πλέμονς στον ανδρικό και Χονγκ Τσάου στον γυναικείο.
• Και μιλώντας για το Kinds of Kindness, να ρίξουμε επιτέλους την bold πρόβλεψή μας; Στην κατηγορία Πρωτότυπου Σεναρίου, οι Λάνθιμος-Φιλίππου ξεκάθαρα θα προταθούν, σχεδόν μια δεκαετία μετά τον Αστακό. Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει – αυτή τη φορά, θα το κερδίσουν. Ναι, μετά από δύο οσκαρικές καμπάνιες όπου τιμήθηκαν πρωταγωνιστές και συνεργάτες του Λάνθιμου, φέτος διαισθανόμαστε πως υπάρχει μια πολύ δυνατή ευκαιρία για την Ακαδημία να τιμήσει (και) τον ίδιο.

Τα υπόλοιπα; Σε ούτε 12 μήνες από τώρα.