ΠΕΡΙΗΓΗΘΗΚΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ CINDY SHERMAN ΣΤΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ

Είναι η καλλιτέχνιδα που έφερε τα πάνω πάνω στη σύγχρονη φωτογραφική Τέχνη. Αυτή που δε δίστασε να καυτηριάσει, να αυτοσαρκαστεί και να προκαλέσει τα ήθη της πατριαρχίας μέσω των αυτοπορτρέτων της. Για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, οι ανατρεπτικές φωτογραφίες της διερευνούν θέματα σχετικά με την αναπαράσταση και την ταυτότητα στα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας. Ο λόγος για τη ρηξικέλευθη και ιδιοσυγκρασιακή διάσημη Αμερικανίδα καλλιτέχνιδα Cindy Sherman, περισσότερα από εκατό έργα της οποίας παρουσιάζονται στην έκθεση με τίτλο “Cindy Sherman at Cycladic: Πρώιμα έργα” που διοργανώνει το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης από τις 30 Μαΐου έως τις 4 Νοεμβρίου 2024 στο Μέγαρο Σταθάτου.

Μεγάλο εικαστικό γεγονός για τα ελληνικά χρονικά, αφού πρόκειται για την πρώτη μουσειακή έκθεση με φωτογραφικά έργα της Cindy Sherman στη χώρα μας, στην οποία παρουσιάζονται έργα-ορόσημα από την πρώιμη σειρά φωτογραφιών Untitled Film Stills (1977-1980), καθώς και από τις σειρές Rear Screen Projections (1980), Centerfolds (1981) και Color Studies (1981-1982).

Η παρουσίαση των έργων της Cindy Sherman κάτω από την ίδια στέγη με τη Συλλογή Κυκλαδικής Τέχνης του Μουσείου Kυκλαδικής Τέχνης δεν είναι καθόλου τυχαία. Δημιουργεί πρόδηλους συσχετισμούς με τα πανέμορφα φημισμένα γυναικεία ειδώλια από μάρμαρο της 3ης χιλιετίας π.Χ. που κυριαρχούν στην Κυκλαδική Τέχνη και έχουν επηρεάσει το έργο πολλών καλλιτεχνών του 20ού και του 21ου αιώνα. Ειδώλια που οι μελετητές θεωρούν ότι αναπαριστούν τη Μεγάλη Μητέρα-Θεά της γονιμότητας και της αναγέννησης, τη Θεά η οποία, στην πάροδο των χρόνων θα αλλάξει μορφές, όπως και οι γυναίκες, υιοθετώντας διαφορετικούς και πολλαπλούς ρόλους.

Η έκθεση “Cindy Sherman at Cycladic: Πρώιμα έργα” αποκαλύπτει και, επιπλέον, επιχειρεί να αποδομήσει τους ρόλους και τα στερεότυπα των γυναικών, θέτοντας ερωτήματα σχετικά με το πώς έχει εξελιχθεί η αναπαράσταση των γυναικών με την πάροδο του χρόνου, πώς έχουν αλλάξει οι κοινωνικές προσδοκίες καθώς και σχετικά με τον ρόλο της τέχνης στη διαμόρφωση ή την αμφισβήτηση των πολιτισμικών αντιλήψεων.

Η έκθεση πραγματοποιείται με κύριο χορηγό την Rolex*.

Ποια είναι η Cindy Sherman

Η Cindy Sherman γεννήθηκε το 1954 στο Glen Ridge του Νιου Τζέρσεϋ της Νέας Υόρκης. Μέχρι σήμερα ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη δουλεύοντας μόνη της στο στούντιο, αναλαμβάνοντας η ίδια τον ρόλο της μακιγιέζ, της κομμώτριας, της στυλίστριας και της σκηνοθέτιδας, καθώς μεταμορφώνεται σε διάφορους επινοημένους χαρακτήρες που απαθανατίζει στις φωτογραφίες της.

Αντλώντας έμπνευση από την αναπαραγωγή γυναικείων εικόνων και στερεοτύπων από την τηλεόραση, τον κινηματογράφο και τις διαφημίσεις, όπως η μοιραία γυναίκα, τα κορίτσια καριέρας, η νοικοκυρά, τα έργα της Sherman ασκούν κριτική στους παραδοσιακούς ρόλους και την ταυτότητα των φύλων.

Η Sherman ήρθε στο προσκήνιο στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ως μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Pictures Generation μαζί με καλλιτέχνες όπως οι Sherrie Levine, Richard Prince και Louise Lawler.

Το 1977, λίγο καιρό αφότου μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, ξεκίνησε τη διεθνώς αναγνωρισμένη σειρά φωτογραφιών Untitled Film Stills ανατασκευάζοντας περσόνες οικείες και γνώριμες στη συλλογική συνείδηση με τρόπους που συχνά προκαλούν αμηχανία.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980 είχε ξεκινήσει να διερευνά, μέσω της εικαστικής της γλώσσας, τις πιο γκροτέσκες πτυχές της ανθρωπότητας μέσα από τον φακό του τρομακτικού και του αποτρόπαιου, όπως φαίνεται σε έργα της όπως τα Fairy Tales (1985) και Disasters (1986-1989).

Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Sherman χρησιμοποιεί την ψηφιακή τεχνολογία για να επεξεργαστεί περαιτέρω τους χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν στις φωτογραφίες της.

Το 2017 άρχισε να ανεβάζει στο Instagram πορτραίτα στα οποία έχει χρησιμοποιήσει διάφορες εφαρμογές αλλοίωσης χαρακτηριστικών προσώπου, μεταμορφώνοντας τον εαυτό της σε μια πληθώρα πρωταγωνιστριών μέσα σε καλειδοσκοπικά σκηνικά. Αποπροσανατολιστικές και αλλόκοτες, οι αναρτήσεις της αναδεικνύουν τον αποστασιοποιημένο χαρακτήρα του Instagram από την πραγματικότητα και την κατακερματισμένη αίσθηση του Εαυτού στη σύγχρονη κοινωνία, την οποία η Sherman έχει συμπυκνώσει μοναδικά στα έργα της από την αρχή της καριέρας της.

Περπατώντας ανάμεσα στα έργα της Cindy Sherman στο Μέγαρο Σταθάτου

Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι το πώς τα έργα της ρηξικέλευθης Αμερικανίδας καλλιτέχνιδας έχουν εναρμονιστεί απόλυτα με τους πιο “συντηρητικούς” χώρους του Μέγαρου Σταθάτου. Χαρακτηριστικό είναι πως δεν έχουν επιλεγεί έργα μεγάλης κλίμακας, αλλά τα μικρότερα, αυτά που ταιριάζουν με την αισθητική του χώρου. Άλλωστε και η ίδια η Sherman “επιθεώρησε” το στήσιμο της έκθεσης και έκανε τις αλλαγές που θεωρούσε απαραίτητες, έτσι ώστε οι χαρακτήρες της να είναι διακριτοί και να έχουν τον δικό τους “αέρα”.

Στην έκθεση παρουσιάζεται πλήρης η εντυπωσιακή σειρά εβδομήντα ασπρόμαυρων φωτογραφιών Untitled Film Stills (1977-1980), την οποία η καλλιτέχνιδα ξεκίνησε αμέσως μόλις μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1977, σε ηλικία είκοσι τριών ετών. Πρόκειται για 70 ασπρόμαυρα πορτραίτα – συγκεντρωμένα μέσα σε μία αίθουσα του πρώτου ορόφου του μουσείου σε ιδιαίτερους σχηματισμούς- στα οποία η Sherman προσωποποιεί πληθώρα στερεοτυπικών γυναικείων χαρακτήρων που αντλούν έμπνευση από τις εικόνες του Χόλιγουντ, τα φιλμ νουάρ και τις Β-movies.

Χρησιμοποιώντας μια ευρεία γκάμα από κοστούμια, σκηνικά αντικείμενα και φόντα προκειμένου να χειραγωγήσει τη δική της εμφάνιση και να δημιουργήσει φωτογραφίες που θυμίζουν εικόνες από διαφημίσεις ταινιών, η σειρά αυτή διερευνά την έντονη σχέση μεταξύ επινοημένων τεχνασμάτων και της ταυτότητας στην καταναλωτική κουλτούρα, ζήτημα που απασχολεί έκτοτε την καλλιτεχνική πρακτική της Sherman.

Συνεχίζοντας στον πρώτο όροφο, η αίθουσα με τα Untitled Film Stills δίνει τη σκυτάλη στα εντυπωσιακά Color Studies (1981-1982), στα κάθετα έργα μεγάλης κλίμακας, στα οποία γίνεται εμφανής ο πειραματισμός της φωτογράφου με το χρώμα και τη σκιά. Σε αυτή τη σειρά, η Sherman συνεχίζει να φωτογραφίζει τον εαυτό της κοιτάζοντας απευθείας τον φωτογραφικό φακό και κατ’ επέκταση τον θεατή. Πρόκειται, και σε αυτή την περίπτωση, για επινοημένες εικόνες που φέρνουν σε πρώτο πλάνο τα εύθραυστα όρια ανάμεσα στο τι είναι πραγματικό και τι τεχνητό, καλύπτοντας και αποκαλύπτοντας τα θέματα των λήψεων μέσω της σκιάς και του φωτός.

Στο ισόγειο του Μεγάρου Σταθάτου, ο επισκέπτης ξαφνιάζεται με τη σειρά που είναι γνωστή ως Rear Screen Projections. Το 1980 η Sherman στράφηκε στην έγχρωμη φωτογραφία και στα έργα αυτά, για τα οποία πόζαρε μπροστά σε τοποθεσίες που προβάλλονταν σε μεγάλη οθόνη, εφάρμοσε την τεχνική που χρησιμοποιούσε συχνά ο Άλφρεντ Χίτσκοκ. Η τεχνική αυτή της προσέφερε μεγαλύτερο έλεγχο επί του τελικού αποτελέσματος, συνεχίζοντας έτσι τον καλλιτεχνικό της διάλογο με τον κινηματογράφο. Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες δημιουργήθηκαν εξολοκλήρου στο στούντιο με την ίδια να συνεχίζει να έχει τον ρόλο του μοντέλου και παρουσιάζουν έντονα το στοιχείο του τεχνάσματος, θολώνοντας τα όρια της πραγματικότητας και αφήνοντας την αφήγηση των σκηνών σκόπιμα ασαφή.

Επίσης, στο ισόγειο, στη μεγαλύτερη αίθουσα Τέχνης δεσπόζει η σειρά φωτογραφιών Centerfolds (1981). Το περιοδικό τέχνης Artforum, ανέθεσε στη Sherman να δημιουργήσει νέες εικόνες. Αποτέλεσμα; Φωτογραφίες με ξεκάθαρες αναφορές σε ερωτικές εικόνες που συνήθως συναντούσε κανείς σε ανδρικά περιοδικά της εποχής. Η καλλιτέχνιδα με τον τρόπο αυτό αμφισβήτησε το διαδεδομένο τρόπο κατανάλωσης εικόνων, ειδικά όσων απεικονίζουν γυναίκες, εστιάζοντας στην ηδονοβλεπτική ματιά του θεατή. Το περιοδικό δεν δημοσίευσε ποτέ τις συγκεκριμένες φωτογραφίες από φόβο για τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Οι φωτογραφίες αυτές όμως, αποτελούν μία από τις πιο γνωστές σειρές έργων της Sherman.

Σημειώστε πως καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης στον πρώτο όροφο του Μεγάρου προβάλλεται εικοσάλεπτο απόσπασμα για τη Cindy Sherman από την ταινία με τίτλο Transformation, μια παραγωγή του Art21 του 2009. Πρόκειται για μια ανασκόπηση επιλεγμένων έργων της Sherman και της δημιουργικής διαδικασίας που ακολουθεί για περισσότερα από σαράντα χρόνια.

Mια μικρή αρχαιολογική έκθεση στη Νεοφύτου Δούκα

«Οι πολλαπλοί ρόλοι της γυναίκας στην Aρχαιότητα.
Μέσα από τις μόνιμες εκθέσεις του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης»

Παράλληλα με την έκθεση της Cindy Sherman, στην Πτέρυγα της Νεοφύτου Δούκα θα παρουσιάζεται μια μικρή αρχαιολογική έκθεση με τίτλο «Οι πολλαπλοί ρόλοι της γυναίκας στην Aρχαιότητα. Μέσα από τις μόνιμες εκθέσεις του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης». Η έκθεση έχει θέμα τους πολυδιάστατους και πολυσχιδείς ρόλους της γυναίκας στην αρχαιότητα όπως αυτοί καταγράφονται μέσα από αρχαιότητες των μόνιμων εκθέσεων του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.

Eιδικότερα, θα εκτίθενται εννέα επιλεγμένα αντικείμενα των μόνιμων συλλογών του Μουσείου που αφορούν στη γυναίκα και χρονολογούνται από τις απαρχές της προϊστορίας των Κυκλάδων μέχρι και την ελληνιστική εποχή: Μαρμάρινα κυκλαδικά ειδώλια, πήλινες «Ταναγραίες» ή Κύπριες ιέρειες μαζί με δισδιάστατες θεές σε αγγεία προσφέρουν το υπόβαθρο ώστε να εξεταστεί διαχρονικά η γυναικεία μορφή. Επίσης θα προβάλλεται σύντομη ταινία με θέμα την εξελισσόμενη θέση της γυναίκας στην αρχαιότητα στην οποία επιλεγμένα αντικείμενα του Μουσείου αφηγούνται τους πολλαπλούς γυναικείους ρόλους.

*Λίγα λόγια για το Rolex Perpetual Arts Initiative

Η Rolex, κατασκευάστρια εταιρεία ελβετικών ρολογιών, αναγνωρίζεται παγκοσμίως για την ειδίκευση της και την ποιότητα των προϊόντων της – σύμβολα αριστείας, κομψότητας και κύρους.
Η συνεχής επιδίωξη της αριστείας, που συμβολίζεται με τη λέξη «Perpetual», στηρίζει κάθε πτυχή των δραστηριοτήτων της μάρκας, από την ωρολογοποιία έως τις συνεργασίες της.
Αυτή η δέσμευση να φτάνει πάντα στο απόγειο των επιδόσεων και των επιτευγμάτων οδηγεί τη Rolex να υποστηρίζει ενεργά άτομα και οργανισμούς στις τέχνες και τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την εξερεύνηση, καθώς και εκείνους που επινοούν λύσεις για την προστασία του πλανήτη.
Για πάνω από μισό αιώνα, η Rolex συνεργάζεται με μερικούς από τους πιο ταλαντούχους καλλιτέχνες του κόσμου και κορυφαίους θεσμούς του πολιτισμού για να τιμήσει την αριστεία και να συνεισφέρει στη συνέχιση της καλλιτεχνικής κληρονομιάς, δημιουργώντας έναν σύνδεσμο ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Η Cindy Sherman έχει υπηρετήσει ως σύμβουλος στο πρόγραμμα Rolex για την καλλιτεχνική καθοδήγηση(Rolex Mentoring Programme).
Μέσα από την Πρωτοβουλία «Αέναες τέχνες», ένα ευρύ φάσμα τεχνών που καλύπτει τη μουσική, την αρχιτεκτονική, τον κινηματογράφο και το Rolex Mentoring Programme, η Rolex επιβεβαιώνει τη μακροπρόθεσμη δέσμευσή της στα παγκόσμια πολιτιστικά δρώμενα.
Σε όλες αυτές τις προσπάθειες, η Rolex υποστηρίζει την καλλιτεχνική υπεροχή και τη μετάδοση της γνώσης στις μελλοντικές γενιές, οι οποίες με τη σειρά τους μεταβιβάζουν την πολιτιστική κληρονομιά του κόσμου.