ΡΑΜΙ ΜΑΛΕΚ ΚΑΙ ΛΟΡΕΝΣ ΦΙΣΜΠΕΡΝ ΜΙΛΟΥΝ ΣΤΟ NEWS24/7 ΓΙΑ ΤΟΝ “ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗ” ΚΑΙ ΟΣΑ ΚΑΘΟΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥΣ

Ο Ράμι Μάλεκ κι ο Λόρενς Φίσμπερν ακολουθούν διαφορετικές τροχιές: Ο Μάλεκ πέτυχε άμεση mainstream αναγνώριση με το ρόλο του ως επαναστατικό χάκερ στο Mr. Robot κερδίζοντας σύντομα μετά το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για το Bohemian Rhapsody.

Ο Φίσμπερν από την άλλη, έχει μια παρουσία που διατρέχει τις δεκαετίες στο αμερικάνικο σινεμά, από ρόλους στο Αποκάλυψη Τώρα! και το M*A*S*H* μέχρι εμφανίσεις σε κλασικά αμερικάνικα σίριαλ των ‘80s (Hill Street Blues, Miami Vice), το breakout του με το κλασικό Boyz n the Hood του Τζον Σίνγκλετον, μια (και μοναδική, μέχρι και σήμερα!) οσκαρική υποψηφιότητα για το Tina και ύστερα φυσικά την εμβληματική του παρουσία ως Μορφέα στο Matrix, που του άνοιξε μια νέα διαδρομή στην καριέρα του.

Κι οι δύο έχουν όμως πολύ ενδιαφέρουσες οπτικές να μοιραστούν. Ο Ράμι Μάλεκ μοιράζεται μαζί μας την εξομολόγηση πως πάντα έβλεπε τον εαυτό του ως καρατερίστα, ως ηθοποιό εργάτη και ταξιδιώτη – όχι απαραίτητα έναν μεγάλο σταρ που το Όσκαρ θα καθόριζε την διαδρομή του. Αναφέρει τον Τζιν Χάκμαν ως μια έμπνευση. Από δίπλα, ο Φίσμπερν ανατρέχει πίσω στη συνάντησή του με τον Σίντνεϊ Πουατιέ, κι όσα εκείνους του έμαθε για το πώς να είναι ηθοποιός και σταρ.

Μαζί, έχουν μια χαλαρή ενέργεια συμπάθειας και αμοιβαίου θαυμασμού, κάτι που μεταδίδεται και στην επί της οθόνης συνύπαρξή τους, για την κατασκοπική περιπέτεια Ο Ερασιτέχνης που κυκλοφορεί τώρα στα σινεμά. Εκεί, ο Φίσμπερν παίζει τον εκπαιδευτή Χέντερσον ο οποίος έχει μια ενδιαφέρουσα σχέση μέντορα/ανταγωνιστή με τον Τσάρλι του Ράμι Μάλεκ.

Ο Τσάρλι Χέλερ είναι αναλυτής της CIA που χάνει τη σύζυγό του σε μια κατάσταση ομηρίας και, όταν αναγνωρίζει τους δράστες απαιτεί άμεση δράση. Όμως οι ανώτεροί του (για λόγους πιθανώς σκιώδεις) δεν είναι και τόσο έτοιμοι να επέμβουν, και τότε ο Χέλερ θα πάρει το νόμο στα χέρια του: Θα εκπαιδευτεί από τον Χέντερσον για να γίνει ικανός πράκτορας στο πεδίο της μάχης και θα κυνηγήσει ο ίδιος του θύτες – όποιο κι αν είναι το κόστος.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον σε αυτή την απεικόνιση του πράκτορα/εκδικητή, είναι πως ο Χέλερ δεν παύει ποτέ να λειτουργεί με μεγαλύτερό του όπλο, πάντα, το μυαλό του. Κι είναι αυτή του η διάσταση που διατηρεί μια συναρπαστική σχέση και με τον Χέντερσον.

Με αφορμή την κυκλοφορία του Ερασιτέχνη, συναντήσαμε τον Ράμι Μάλεκ και τον Λόρενς Φίσμπερν μέσω zoom, για να μιλήσουμε για κατασκοπικά θρίλερ, για την τεχνολογία, για εναλλακτικούς ήρωες, για κινηματογραφικούς ήρωες, και για την γοητεία που ασκούν εκείνοι που μιλούν την αλήθεια απέναντι στο σύστημα.

Ο ΡΑΜΙ ΜΑΛΕΚ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΡΕΝΣ ΦΙΣΜΠΕΡΝ, ΚΙ Ο ΛΟΡΕΝΣ ΦΙΣΜΠΕΡΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΙΝΤΝΕΪ ΠΟΥΑΤΙΕ

Ποιο ήταν το κύριο σημείο ενδιαφέροντος για εσάς σε αυτή την ταινία; Ήταν το είδος της κατασκοπείας, οι χαρακτήρες; Τι σας κίνησε περισσότερο το ενδιαφέρον;

Ράμι Μάλεκ: Ήταν κάτι που πίστευα ότι θα ήταν απροσδόκητο για μένα να μπορέσω να παίξω. Μου αρέσει να ψάχνω για πράγματα που ο κόσμος δεν περιμένει. Νομίζω ότι το ψάχνουμε αυτό στη δουλειά μας. Να εκπλήσσουμε ο ένας τον άλλον κάθε μέρα στην κάμερα και στους ρόλους μας. Και με ποιον θα ήταν καλύτερο να το κάνω αυτό, από ό,τι με τον σπουδαίο Λόρενς Φίσμπερν;

Οπότε ναι, δεν νομίζω ότι ο κόσμος περιμένει να με δει σε αυτό το είδος. Και το να το ωθήσω σε μια διαφορετική κατεύθυνση, να το ανατρέψω, να δείξω στον κόσμο ότι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος μπορεί να μπει σε μια κατάσταση και να κάνει κάποια χαλασμό με τον δικό του μοναδικό και ιδιοφυή τρόπο. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να είναι αναγνωρίσιμο και να έχει απήχηση στο κοινό. Με έναν τρόπο που δεν συμβαίνει με άλλες κατασκοπικές ταινίες δράσης.

Ποια είναι η προσέγγισή σου σε έναν τέτοιο χαρακτήρα; Η ταινία είναι αρκετά πρωτότυπη επειδή έχουμε στην ουσία μια ταινία εκδίκησης που δεν έχει ως στόχο την σωματική δράση, αλλά την ευφυΐα.

Ράμι Μάλεκ: Στην αρχή το εξέτασα ως μια ιστορία για κάποιον που πενθεί, και όλοι μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε αυτό σε κάποιο βαθμό. Το πόσο μακριά θα φτάσει κανείς για να διασφαλίσει ότι η μνήμη αυτού του ατόμου θα μείνει με όλους μας. Και ότι μπορούμε να κρατήσουμε μια αγάπη ζωντανή μες στη δική μας ζωή. Και να μην πέσουμε σε απόλυτη θλίψη, αλλά να την χρησιμοποιήσουμε σαν ένα δικό μας όπλο.

Νομίζω ότι αυτό που μου άρεσε σε αυτόν τον χαρακτήρα είναι ότι βρίσκει αυτή τη μοναδική δύναμη. Και ο Χέντερσον [σσ. ο χαρακτήρας του Φίσμπερν] το βλέπει αυτό μέσα του. Ανακαλύπτει ότι δεν είναι ο τυπικός ήρωας δράσης, αλλά έχει κάποιου είδους δύναμη.

Λόρενς Φίσμπερν: Είναι μια έκπληξη. Είναι μια έκπληξη για τον Χέντερσον. Είναι μια έκπληξη για τους επικεφαλής της CIA. Είναι μια έκπληξη για τους ανθρώπους που κυνηγάει. Και εκπλήσσει και τον εαυτό του με αυτά που καταφέρνει σε αυτή την ταινία.

Αυτή η ταινία έχει να κάνει τόσο πολύ με μια σχέση μέντορα και μαθητή… Ποια ήταν για τον καθένα σας, μια στιγμή από τη ζωή σας όταν ένας μέντορας βοήθησε να ξεκλειδώσει κάτι μέσα σας για να πάτε τη δική σας καριέρα, τη ζωή σας στο επόμενο επίπεδο;

Λόρενς Φίσμπερν: Είχα πολλούς, πολλούς, πολλούς μέντορες. Είχα την ευκαιρία πριν από πολλά, πολλά χρόνια, πριν από 30 χρόνια, να γευματίσω επί τρεις ημέρες με τον αείμνηστο Σίντνεϊ Πουατιέ. Σε εκείνα τα απογεύματα που περάσαμε μαζί, μοιράστηκε μαζί μου κάποια πράγματα που πραγματικά με επηρέασαν. Μου έδωσε κάτι που κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να μου δώσει. Σχετικά με την ευθύνη του να γίνεις σταρ σε αυτή τη δουλειά.

Και ήταν κάτι που μπόρεσα να εσωτερικεύσω και στη συνέχεια να νιώσω άνετα με αυτό. Με βοήθησε να νιώσω άνετα με την ιδέα ότι οι άλλοι άνθρωποι με σκέφτονται και με βλέπουν ως σταρ. Και με βοήθησε να νιώσω άνετα μ’ αυτό, γιατί ήταν πάντα άβολο για μένα.

Ράμι Μάλεκ: Αυτό είναι συναρπαστικό. Αναρωτιέμαι πώς το ανακάλυψε αυτό εκείνος για τον εαυτό του. Ένας άλλος μέντορας νομίζεις;

Λόρενς Φίσμπερν: Νομίζω ότι ήταν η εμπειρία του με τον Σπένσερ Τρέισι και την Κάθριν Χέπμπορν όταν έκανε το Μάντεψε Ποιος Θά’ρθει το Βράδυ. Ειδικά ο Σπένσερ Τρέισι. Ναι.

Ράμι Μάλεκ: Για μένα, αυτός ο άνθρωπος εδώ υπήρξε έμπνευσή μου. [σσ. δείχνει τον Φίσμπερν.] Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κοιτάζω όλες τις ταινίες στις οποίες έχει συμβάλει ο Λόρενς. Έχει επηρεάσει τη ζωή μου με τρόπο που είναι αρκετά ανεξίτηλος.

Μερικές φορές μπορούμε να κάνουμε συζητήσεις για τη δουλειά και την αφήγηση ιστοριών. Αλλά και απλά βλέποντας αυτόν τον άνθρωπο σε δράση και το πώς ζει τη ζωή του μπροστά από την κάμερα, και πίσω από την κάμερα. Υπάρχει μια χάρη, κομψότητα και σοφία που είναι τόσο λεπτή και όμορφη. Είναι κάτι αβίαστο.

ΡΑΜΙ ΜΑΛΕΚ: «ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΝΤΑΗΔΕΣ. ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ»

Μπορείς να περιγράψεις το πώς άλλαξε η καριέρα σου τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά το Bohemian Rhapsody και τα βραβεία;

Ράμι Μάλεκ: Ποτέ δεν είχα πραγματικά τεράστιες προσδοκίες σε αυτή τη δουλειά. Δεν θέλω να το ευτελίσω – είναι τόσο δύσκολο να βρει δουλειά ο καθένας στις μέρες μας. Πάντα ήταν μια αρκετά αργή διαδικασία όλο αυτό για μένα, και πάντα ήλπιζα να είμαι ένας ηθοποιός που δουλεύει πολύ, ένας ηθοποιός «ταξιδιώτης».

Πάντα μου άρεσαν οι καρατερίστες ηθοποιοί όταν μεγάλωνα και μου άρεσε να τους πετυχαίνω απλά να εμφανίζονται σε διάφορα πράγματα. Θυμάμαι που έβλεπα τον Τζιν Χάκμαν όταν ήμουν μικρός, και τον πετύχαινα σε τόσα πράγματα μέχρι που που απέκτησα συναίσθηση ότι, α, αυτός είναι ο Τζιν Χάκμαν.

Νομίζω ότι η οικογένειά μου με έχει κρατήσει αρκετά ταπεινό. Εκτιμώ αυτές τις στιγμές – αυτές τις μεγάλες στιγμές του σεβασμού που κερδίζεις από τους συνεργάτες σου και από τον κόσμο. Είναι μια εκτίμηση που ελπίζω ότι θα μπορέσω να συνεχίσω να ανταλλάσσω.

Λόρενς, είχες ήδη ένα ρόλο ηγέτη στο Matrix και τώρα έχεις έναν εντελώς διαφορετικό μαθητή. Μπορείς να συγκρίνεις αυτούς τους δύο ρόλους;

Λόρενς Φίσμπερν: Δεν νομίζω ότι μοιάζουν καθόλου. Το Matrix είναι από πολλές απόψεις μια φαντασίωση. Είναι μια fantasy περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, αν και αντικατοπτρίζει πολλά από αυτά που ζούμε αυτή τη στιγμή, ομολογουμένως. Αυτό εδώ το φιλμ τώρα, αισθάνομαι ότι είναι πολύ πιο βασισμένο σε μια εμπειρία της πραγματικής ζωής.

Προφανώς, βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα δεκαετιών, αλλά έχει προσαρμοστεί στη στιγμή που ζούμε τώρα. Η υπερδύναμη που έχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι η ευφυΐα τους. Και όχι μόνο τα διανοητικά τους χαρίσματα, αλλά και η συναισθηματική τους νοημοσύνη, η οποία είναι πραγματικά αυτό που αναδεικνύεται με τον χαρακτήρα του Ράμι: Ότι αυτός ο άνθρωπος έχει ένα είδος συναισθηματικής νοημοσύνης που είναι πολύ σπάνιο.

Ράμι, στο Mr. Robot ήσουν ένας χάκερ που επιτέθηκε στο σύστημα. Εδώ πάλι υποδύεσαι έναν ειδικό της τεχνολογίας που, εξαιτίας του θανάτου της γυναίκας του, εξεγέρθηκε και αυτός εναντίον του status quo. Και οι δύο χαρακτήρες είναι εσωστρεφείς αλλά και ικανοί να εξουδετερώνουν ανθρώπους με το πάτημα ενός κουμπιού. Έχεις κάτι κοινό με αυτού του είδους τους χαρακτήρες; Φοβήθηκες ποτέ σε κάποιο σημείο το typecasting;

Ράμι Μάλεκ: Δεν μου αρέσουν οι νταήδες. Μου αρέσουν οι χαρακτήρες που λένε την αλήθεια απέναντι στην εξουσία. Ταυτίζομαι με κάποιον που είναι ένας απροσδόκητος ήρωας που μπορεί να κάνει εξαιρετικά πράγματα. Με ελκύουν αυτοί οι ρόλοι, είτε πρόκειται για κάποιον από την πλευρά της τεχνολογίας, είτε για κάποιον που είναι έξυπνος στον τρόπο με τον οποίο μπορεί να καταρρίψει το σύστημα ή να βρει τον τρόπο να παρακάμψει το σύστημα και να φτάσει στο μεγαλείο.

Αυτοί είναι χαρακτήρες που με εμπνέουν. Έτσι, δεν φοβάμαι ποτέ ότι θα τυποποιηθώ. Νομίζω ότι υπάρχουν πάρα πολλά που συμβαίνουν σε εμένα ως άνθρωπο, για να στριμωχτώ ποτέ μου σε κάποιο μικρό κουτάκι. Αλλά ναι, μου αρέσουν οι χαρακτήρες που εναντιώνονται στο σύστημα και που έχουν κάτι να μας πουν, και με τους οποίους μπορούμε όλοι να καθίσουμε μέσα στο σινεμά και να ταυτιστούμε μαζί τους.

ΛΟΡΕΝΣ ΦΙΣΜΠΕΡΝ: «ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΕΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ!»

Όταν παίζετε χαρακτήρες που έχουν σκοτεινές ιδιότητες ή σκοτεινά χαρακτηριστικά, πόσο μακριά μπορείτε να φτάσετε εξερευνώντας αυτά τα κομμάτια του εαυτού σας; Πόσο από αυτό είναι υποκριτική και πόσο είναι να βρεις κάτι από μέσα σου;

Λόρενς Φίσμπερν: Ελπίζω να είναι όλα υποκριτική! [γέλια] Δεν θέλεις να πας σε σκοτεινά μέρη. Φυσικά, όλοι μας έχουμε σκοτεινές πλευρές. Όλοι έχουμε το φως μας και έχουμε τη σκιά μας. Οπότε όλα έχουν να κάνουν με τον χορό της εξισορρόπησης αυτών των δύο πραγμάτων και με το πού κυριαρχεί το ένα και πού όχι. Αυτό είναι μέρος της διασκέδασης αυτού που κάνουμε.

Ράμι Μάλεκ: Ναι. Ποτέ δεν θέλω να το βλέπω σαν μια συνεδρία θεραπείας στην οποία θα πάω για να πάρω κάποια κάθαρση, παίζοντας μια σκηνή ξανά και ξανά.

Λόρενς Φίσμπερν: Ίσως να έχεις κάτι τέτοιο κάποια στιγμή, αλλά μάλλον είναι καλύτερο να μην το προσεγγίζεις σαν να είναι αυτός ο λόγος που το κάνεις, σωστά; Στην πραγματικότητα το κάνουμε για να διασκεδάσουμε το κοινό μας.

Αυτά τα κατασκοπικά θρίλερ παραδοσιακά αντικατοπτρίζουν κάποια πράγματα της σύγχρονής τους εποχής. Τι πιστεύετε ότι αντικατοπτρίζει αυτή η ταινία για το σήμερα; Τι έχει να πει για το σήμερα, κατά τη γνώμη σας;

Λόρενς Φίσμπερν: Μμ. Μου φαίνεται ότι οι πάντες είναι ερασιτέχνες κατά κάποιο τρόπο. Και όχι μόνο στον κόσμο της κατασκοπείας, αλλά και γενικότερα, επειδή βρισκόμαστε στο ένα τέταρτο του νέου αιώνα. Και αν θυμάστε στις αρχές του αιώνα όλοι έλεγαν «ωχ, έρχεται ο Y2K!». Λοιπόν, τώρα ξέρουμε ότι είμαστε ΟΚ με αυτό. [γελάει]

Αλλά το ίντερνετ είναι ακόμα αρκετά νέο, όλη αυτή η τεχνολογία. Αλλά τα πράγματα αλλάζουν γρήγορα, ραγδαία. Ο κλάδος μας έχει αλλάξει γρήγορα, πολύ γρήγορα. Ας πούμε δεν θα κάναμε αυτή τη συνέντευξη με αυτό τον τρόπο αν δεν υπήρχε ο Covid, σωστά; Θα ήσασταν όλοι τώρα σε αυτό το ξενοδοχείο μαζί μας. Θα καθόμασταν γύρω από ένα τραπέζι και θα μιλάγαμε. Τώρα είμαστε οι ερασιτέχνες σε αυτό. Θέλω να πω, είναι η πρώτη φορά που κάνω virtual roundtable μέσω zoom, οπότε νιώθω σαν να είμαι ερασιτέχνης! Νομίζω ότι όλοι είναι κάπως ερασιτέχνες.

Ράμι Μάλεκ: Ναι, δεν νομίζω ότι θα έπαιζα αυτόν τον ρόλο πριν από δέκα χρόνια. Δεν νομίζω ότι θα μου δινόταν αυτός ο ρόλος πριν από δέκα χρόνια. Παρά την επιτυχία ή οτιδήποτε άλλο είχα. Μαθαίνουμε συνεχώς. Αυτό νομίζω ότι κάνει αυτή την ταινία τόσο ξεχωριστή. Ότι κάθεσαι εκεί ως θεατής και μπορείς πραγματικά να μπεις, ελπίζω, στη θέση του Τσάρλι. Και νιώθεις ότι πρόκειται για έναν συνηθισμένο άνθρωπο ικανό να κάνει εξαιρετικά πράγματα. Και νομίζω ότι όλοι μας ανακαλύπτουμε τι είμαστε ικανοί να κάνουμε, μέρα με τη μέρα.

Λόρενς, μιλώντας για κατασκοπικά θρίλερ, νιώθουμε σήμερα ότι η παρακολούθηση είναι παντού πάνω μας. Δεν μπορούμε να κινηθούμε χωρίς να μας δει κάποιος στον υπολογιστή. Έχοντας ζήσει τη δεκαετία του ‘70 σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο, πώς αισθάνεσαι γι’αυτό;

Λόρενς Φίσμπερν: Δεν ξέρω καν πώς να χειρίζομαι έναν υπολογιστή, οπότε δεν χρειάζεται να δίνω μεγάλη προσοχή. [γέλια]