ΤΑ 25 ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΟΥ 2024

Έτοιμοι να τελειώσει και αυτή η χρονιά; Με όποια διάθεση και αν σε βρίσκουν οι τελευταίες μέρες του 2024, υπάρχει σίγουρα ένα άλμπουμ στη λίστα που ακολουθεί, το οποίο ταιριάζει απόλυτα στη φάση σου.

Τα καλύτερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν το 2024, σύμφωνα με το albumoftheyear.org, έχουν πολύ ενδιαφέρον. Μιλάμε για αποτελέσματα που προέρχονται από 86 λίστες περίβλεπτων Μέσων και εξειδικευμένων ιστοτόπων με την απαραίτητη συνδρομή των μουσικόφιλων χρηστών, που αφήνουν τα σχολιά τους online. Η βαθμολογία των δίσκων, τους κατατάσσει σε μια τελική λίστα, στην οποία βλέπουμε τους τοπ δίσκους του 2024.

Οι λίστες δεν είναι “γραμμένες στην πέτρα”, γιατί το albumoftheyear.org κάθε άλλο παρά στατικό είναι. Οι βαθμολογίες της “κοινότητας” διαμορφώνονται ανάλογα με τις ψήφους και τη διάδραση των κριτικών μουσικής, άρα η σειρά προτίμησης μπορεί να αλλάζει. Σε γενικές γραμμές όμως, αν θέλεις να έχεις άποψη για τους κορυφαίους δίσκους του 2024 τότε πρέπει να έχεις ακούσει σίγουρα όσους ακολουθούν.

Ήταν μια σπουδαία χρονιά για τους αστέρες της ποπ, δημιουργική για τους indie rockers, ανατρεπτική για τους ράπερς και αναπάντεχη για την κάντρι μουσική. Και πάνω από όλους στέκεται η Charli XCX που δημιούργησε ένα… πολιτιστικό κίνημα με πράσινο νέον … το BRAT.

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2024

Αυτά είναι τα άλμπουμ που μας βοήθησαν να βγάλουμε πέρα το 2024. 

“BRAT”
Charli XCX

Είναι μία από τις πιο επιδραστικές ποπ σταρς της γενιάς της και αναμφισβήτητα βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της μέχρι τώρα πορείας της. Η 32χρονη τραγουδίστρια και τραγουδοποιός Charli XCX συγκέντρωσε όλα τα φώτα της χρονιάς, όχι μόνο ως το πιο cool πρόσωπο της βιομηχανίας, αλλά κυρίως για τον δίσκο “Brat”. Υπάρχουν αμέτρητα charts και υπηρεσίες και data dumps που μετρούν streams και memes και airplay και οτιδήποτε άλλο μπορεί να μετρηθεί. Αλλά κανένα από όλα αυτά δεν μπορεί να εξηγήσει πλήρως το φαινόμενο “brat summer” – δηλαδή το πολιτιστικό “κύμα” που περιβάλλει το τελευταίο στούντιο άλμπουμ της Charli xcx, το οποίο σημάδεψε το περασμένο καλοκαίρι μας. Έκανε μόδα το neon-green χρώμα και τη χορογραφία “Apple” στο TikTok… και μετά έγινε το κορυφαίο άλμπουμ του 2024. Η λέξη ‘Brat’ έγινε μία από τις πιο πολυσυζητημένες λέξεις του 2024. Η Telegraph, ο Guardian και πάνω από 24.000 κριτικές μέσα σε όλες τις διεθνείς λίστες καθιστούν το Brat όχι ένα… κακομαθημένο παιδαρέλι, αλλά ένα πρωτοποριακό και συναρπαστικό μουσικό σύμπαν αυτοπεποίθησης και αυτοκαθορισμού.

“COWBOY CARTER”
Beyoncé

Στην κορυφή της λίστας του Observer, της Telegraph, του Independent και του Rolling Stone. Το όγδοο στούντιο άλμπουμ της Beyoncé θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απλά “κάντρι”, είναι όμως και μια ωδή στη νοτιο-αμερικανική κουλτούρα. Η “συνταγή” περιλαμβάνει από trap και bounce μέχρι gospel και soul. Θεωρείται ένα αριστούργημα δημιουργικότητας από μια Τεξανή μαύρη καλλιτέχνιδα που – όπως λέει συχνά – δεν ξεχνά ποτέ τις ρίζες της. Η Beyoncé δεν φοβήθηκε να ασχοληθεί με τις εμβληματικές στιγμές της κάντρι, ιδίως “αναδιατυπώνοντας” το Jolene της Dolly Parton, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι εκπροσώπησε τους μαύρους μουσικούς αυτού του είδους. «Δεν ξέρουν πόσο σκληρά χρειάστηκε να παλέψω γι’ αυτό / Όταν τραγούδησα το τραγούδι μου», ακούμε στο American Requiem με την Bey να λέει ότι ετοίμαζε το άλμπουμ για πάνω από πέντε χρόνια.

“Romance”
Fontaines D.C.

“Θα μάθει κάποιος / Ποια είναι η λέξη / Που κάνει τον κόσμο να γυρίζει;” αναρωτιέται ο Αγγλο-Ιρλανδός μουσικός Grian Chatten στο “Horseness Is The Whatness”. “Γιατί νόμιζα ότι ήταν η αγάπη”. Αν κάποιος στίχος στο “Romance” των Fontaines D.C χρησιμεύει ως μανιφέστο του άλμπουμ, είναι αυτές οι γραμμές – αναδεικνύοντας την ερευνητική του φύση, εξερευνώντας τα σκαμπανεβάσματα, τις πτώσεις και τις πολλές επαναλήψεις του… ρομαντισμού. Το τέταρτο άλμπουμ των Fontaines D.C. ήταν εντυπωσιακό όχι μόνο ως προς αυτή τη φιλοσοφική αναζήτηση, αλλά και ως προς την εξέλιξη του συγκροτήματος. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ ανακάτεψαν νουάρ κινηματογραφικό ύφος, grunge shoegazing και παραπαίοντες hip-hop ρυθμούς. Κάτι παραπάνω από όσα έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε από τους Fontaines D.C. Το albumoftheyear το τοποθετεί στην κορυφαία τριάδα στους δίσκους της περασμένης χρονιάς.

“Manning Fireworks”
MJ Lenderman

“Είναι πνευματώδες και ειλικρινές, το σημάδι ενός τραγουδοποιού που βρίσκει τη φωνή του” γράφει το Pitchfork που δίνει αρκετά υψηλή βαθμολογία στο “Manning Fireworks”. Οι πρωταγωνιστές του τέταρτου στούντιο άλμπουμ του Jake Lenderman είναι γονατιστοί και ξερνάνε στα δημητριακά τους, μετατρέποντας τη μοναξιά σε φετίχ – τόσο απελπισμένοι για σύνδεση που χτυπούν το τζάμι του ενυδρείου για να κάνουν τους καρχαρίες να τους δώσουν λίγη προσοχή. Είναι αποτυχημένοι, χωρίς αμφιβολία, αλλά η ακρίβεια των πορτρέτων του Lenderman – πχ «I could really use your two cents, babe / I could really use the change» – μιλάει για ένα πραγματικό είδος αγάπης. Κάθε γραμμή είναι μια σύντομη ιστορία. Το Pitchfork αποκαλεί τον MJ Lenderman: ”κωμικοτραγικό southern rocker της εποχής μας”, μια περσόνα αυτοσαρκαστική και μοντέρνα” και ο δίσκος τοποθετείται στην πεντάδα των κορυφαίων άλμπουμ του 2024.

“Songs of a Lost World”
The Cure

Περιμένεις 16 χρόνια για ένα νέο άλμπουμ των The Cure. Και μετά ο Robert Smith κυκλοφορεί ένα μικρό αριστούργημα περίπου στο τέλος της καριέρας του, λέγοντας ότι έχει άλλους δύο δίσκους στα σκαριά έτοιμους να κυκλοφορήσουν. Με μπόλικη θλίψη αλλά πασπαλισμένο με ελπίδα – κλασικό κοκτέιλ για τους Cure – το “Songs Of A Lost World” αγαπήθηκε από τη δεύτερη μέρα κυκλοφορίας. Ο Smith απέδειξε ότι παρά τον χρόνο που πέρασε,  εξακολουθεί να “γλιστράει” την αγωνιώδη και ταυτόχρονα απαλή φωνή του στις πιο βαθιές, σκοτεινές κοιλότητες της ύπαρξής. Από τις εναρκτήριες νότες του “Alone” μέχρι το καταστροφικό τελικό μήνυμα του κλειστού “Endsong” (“Left alone with nothing”), το “Songs of Lost World” είναι ένα τέλειο soundtrack για τους σκοτεινούς καιρούς μας. Για το Vulture είναι στην πρώτη θέση, αλλά δεν λείπει από την πρώτη οκτάδα κανενός εξειδικευμένου μουσικού Μέσου.

“Tigers Blood”
Waxahatchee

Τα καλύτερα τραγούδια σε κάνουν να νιώθεις ότι όλα θα πάνε καλά και ότι είσαι εκεί που πρέπει να είσαι τη δεδομένη στιγμή. Κάθε δευτερόλεπτο αυτής της εξαίσιας ωδής στην old-school Americana από τους Waxahatchee – από το ήρεμο εναρκτήριο “3 Sisters” μέχρι τη ζεστή country μπαλάντα “Right Back To It” – μας στέλνει στην απόλυτη ηρεμία. Και όπως διαβάζουμε στον Guardian: “Πρόκειται για τραγούδια γραμμένα από κάποια που έζησε μια ζωή και τα βρήκε όλα ταυτόχρονα πολύπλοκα και απλά”. Δεν υπάρχει αφηγηματική γραμμή: το άλμπουμ είναι μείγμα country και punk με μια σειρά από στιγμές και συναισθήματα που αντανακλούν το μεγάλο κουβάρι του να είναι ζωντανός. Φιλίες που ταλαντεύονται και καταρρέουν, έρωτες που γίνονται ξεκάθαροι εκ των υστέρων – όπως στο Lone Star Lake: «Η ζωή μου έχει χαρτογραφηθεί μέχρι τέλους / Αλλά πάντα είμαι λίγο χαμένη». “Παίζει” στην πρώτη εξάδα της λίστας.

“Diamond Jubilee”
Cindy Lee

Για το Pitchfork είναι το κορυφαίο. Στο albumoftheyear.org βρίσκεται αδιάλειπτα την πρώτη οκτάδα. Ένα δίωρο έργο φανταστικού rock’n’roll και pop. Το “Diamond Jubilee” μοιάζει να έχει έρθει από ένα άλλο βασίλειο. Η Cindy Lee (το drag alter ego του art-rocker Patrick Flegel) συνδύασε τη γρατζουνισμένη αισθητική του indie της δεκαετίας του ’90 με μία τρυφερή μελωδία- ήταν σαν να σε καταδιώκει ένα λαμπερό φάντασμα. Σαν ένας μυστηριώδης περιπλανώμενος που εμφανίζεται με την κιθάρα του για να δώσει νέα ζωή σε μια νυσταγμένη πόλη. Κάτι από τη soul της Motown που συναντά τους Velvet Underground, μια μπάντα σε ταινία του Russ Meyer… Τα τραγούδια της Cindy Lee μιλούν για την αγάπη, που έχει χαθεί. Κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει ότι αυτός ο δίσκος, που κυκλοφόρησε μόνος του από έναν καλλιτέχνη που επέλεξε να εξαιρεθεί σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα τερτίπια του μάρκετινγκ και της διανομής, θα γινόταν η «feel-good indie rock ιστορία της χρονιάς».

“Hit Me Hard and Soft”
Billie Eilish

Ένα άλμπουμ που “ανεβοκατεβαίνει” στα rates, αλλά στη δεκάδα παραμένει. Στο τρίτο της άλμπουμ, η Billie Eilish – κυρίαρχος της “ποπ της κρεβατοκάμαρας” όπως την αποκαλούν – είναι πιο τολμηρή από ποτέ. Τα φωνητικά της αποκτούν νέο εύρος και τόσο η ίδια όσο και ο παραγωγός και αδερφός της Finneas δεν φοβούνται να παίξουν με τις συμβατικές δομές των τραγουδιών. Οι στίχοι είναι καίριοι και διαπεραστικοί. Η προκλητική ατάκα του lead single – «I could eat that girl for lunch» – είναι μόνο η αρχή. Η Eilish έχει πει ότι μετά την κρίση ταυτότητας του “Happier Than Ever” -όταν έκανε πλατινέ τα μαλλιά της και φόρεσε κορσέ στο εξώφυλλο της Vogue- το “Hit Me Hard and Soft” είναι μια επιστροφή: “στα νιάτα μου και στο ποια ήμουν ως παιδί”.Με πάνω από 16.000 ratings το άλμπουμ βρίσκεται στάνταρ μέσα στην πρώτη οκτάδα των κορυφαίων του 2024.

“GNX”
Kendrick Lamar

Αρκετές στιγμές του έκτου άλμπουμ-έκπληξη του Kendrick Lamar μοιάζουν εμβληματικές, όπως η εκρηκτική κραυγή του «MUSTAAAAARD!» στο “TV Off”, το οποίο έβγαλε ένα από τα καλύτερα memes της χρονιάς ακριβώς στο παρα πέντε της αλλαγής. Η διαμάχη του Lamar με τον Drake ήταν μια καθοριστική μουσική ιστορία του 2024, και 37χρονος ράπερ και τραγουδοποιός από την Καλιφόρνια έκλεισε τη χρονιά με τους δικούς του όρους και με έναν καταιγιστικό δίσκο. “Η ραπ μουσική εξακολουθεί να είναι το πιο επιδραστικό είδος μέχρι σήμερα“, έχει πει ο Lamar σε δήλωσή του. “Και θα είμαι εκεί για να υπενθυμίσω στον κόσμο το γιατί”. Το GNX μπορεί να μην μοιάζει με τα παλιά άλμπουμ του Kendrick, αλλά άρεσε και ψηφίστηκε στις κορυφαίες θέσεις της λίστας για το 2024.

“CHROMAKOPIA”
Tyler, The Creator

Ο Tyler, The Creator είναι ένα έργο εν εξελίξει, το ίδιο και οι μάσκες του. Στο “Chromakopia” εξορίζει τους παλιούς του εαυτούς: «εκείνη η εκδοχή του T που ήξερες ήταν μια ανάμνηση», ραπάρει στο ‘Tomorrow’. Και ενώ είναι αναζωογονητικό να τον βλέπεις να αντιμετωπίζει έναν “θάνατο” του εγώ του, υπάρχει ακόμα αρκετός από τον διασκεδαστικό, ανάλαφρο Tyler για να κάνει αυτή την πιο ολοκληρωμένη δουλειά του μέχρι σήμερα. Η χρονιά πήγε καλά. Ήταν headliner στο Coachella και ενώ είχε δηλώσει ότι δεν σκόπευε να κυκλοφορήσει νέα δουλειά, μας σέρβιρε το «chromakopia». Η μητέρα του, Bonita Smith, είναι κεντρικό πρόσωπο του άλμπουμ και συμμετέχει σε αυτό ως αφηγήτρια. Ο ήχος αυτού του άλμπουμ μοιάζει πιο εκλεπτυσμένος, με ένα υπέροχο μίγμα από Neo-Soul, RnB, Hip Hop και Jazz. Νο 10 στη λίστα των κορυφαίων άλμπουμ, δεν φαίνεται να πέσει παρακάτω μέχρι την εκπνοή του 2024.

“Here in the Pitch”
Jessica Pratt 

Η Jessica Pratt φτιάχνει μουσική σαν να ζωγραφίζει ακουαρέλες, που ανθίζουν η μία μέσα στην άλλη, χωρίς καμία αίσθηση οριοθέτησης.Το τέταρτο άλμπουμ της “Here in the Pitch” φιγουράρει στη δεύτερη δεκάδα των κορυφαίων της χρονιάς. “Το να ακούς τη μαγευτική λαϊκή μουσική της Jessica Pratt είναι σαν να αποσυνδέεσαι από τον χρόνο. Τα τραγούδια της ήταν πάντα σαν μια πύλη πίσω από μια χαμένη δεκαετία ή ένα απομεινάρι της παιδικής συνείδησης“, γράφει το New York Magazine. Σε αυτό το δίσκο προσθέτει για πρώτη φορά απαλά κρουστά, ρυθμούς bossa nova και synths, θέτοντας σε πρώτο πλάνο τραγούδια που έχουν εμμονή με τον χρόνο – και τον εξαντλούν. “Η μουσική της Pratt είναι ατελείωτα μυστηριώδης, αλλά αντί να δημιουργεί απόσταση, το άνοιγμά της στο άγνωστο παίζει σαν μια πρόσκληση για απορία” διαβάζουμε στον Guardian, για το ‘Here in the Pitch’ που θα μας απασχολήσει ίσως και την επόμενη χρονιά.

“Short n’ Sweet”
Sabrina Carpenter

Το “Short N’ Sweet” είναι το έκτο LP της Sabrina Carpenter και ανεβοκατεβαίνει στις θέσεις της λίστας με τα κορυφαία άλμπουμ, αλλά κυρίως προς τα… πάνω. Ο “τυφώνας” Sabrina. Είναι η νέα πριγκίπισσα της ποπ, που πήρε το στέμμα της το 2024. Αφού κυριάρχησε το καλοκαίρι (και στα charts) με το πιασάρικο “Espresso” και το “Please, Please, Please”, η Sabrina εδραίωσε τη στέψη της με το αιχμηρό και πονηρό έκτο άλμπουμ της. Έναν νικηφόρο, πνευματώδη συνδυασμό από bangers και μπαλάντες, country και ολοκληρωτική pop. Η Carpenter κάνει έξυπνη ποπ εδώ και χρόνια. Το άλμπουμ έχει γραφτεί σε συνεργασία με τους Amy Allen, Julia Michaels, Steph Jones, Julian Bunetta και Jack Antonoff.

“Two Star & The Dream Police”
Mk.gee 

Κάθε φορά που σκέφτεσαι ότι μια ηλεκτρική κιθάρα έχει χάσει τη δυνατότητά της να εκφράσει κάτι πραγματικά καινούργιο μετά από τόσες δεκαετίες, ακούς κάποιον σαν τον Mk.gee και έρχεσαι “στα ίσια σου”. Ο Michael Gordon έχει παρομοιαστεί με ένα σύνολο καλλιτεχνών – από τον Prince και τον Phil Collins μέχρι τον Bon Iver και τον Frank Ocean. Πρόκειται για το ντεμπούτο άλμπουμ του, στο οποίο ο 28χρονος από το Νιου Τζέρσεϊ παρουσιάζει 12 κομμάτια που είναι ταυτόχρονα διακριτικά και χαοτικά, ατονικά και μελωδικά, μυστηριώδη και οικεία. Μια κοινή προσπάθεια με τον τραγουδοποιό και παραγωγό Dijon, συχνό συνεργάτη του Gordon. «If you got something, go hide it/ Lady Luck, pay no mind, this town will leave you crying», τραγουδάει στο “How Many Miles”, με μια ζεστή αναταραχή από κιθάρες να υψώνεται γύρω του. Στη λίστα των κορυφαίων της χρονιάς βρίσκεται στα 12 πρώτα.

“I Got Heaven”
Mannequin Pussy 

«Ούτε ένας motherf-er που προσπάθησε να με κλειδώσει μέσα δεν μπόρεσε να βάλει το κολάρο γύρω από το λαιμό μου», τραγουδάει η Missy Dabice στο “Loud Bark”. Το τραγούδι είναι μια δήλωση ανεξαρτησίας, μία από τις πολλές που περιλαμβάνει το άλμπουμ “I Got Heaven”, το οποίο ανεβοκατεβαίνει στο νούμερο 14-15 της λίστας των κορυφαίων άλμπουμ του 2024. Είναι ένας αθυρόστομος, ακατάστατος, γεμάτος αυτοπεποίθηση δίσκος που ψάχνει τις συμβάσεις κυρίως για να τις χλευάσει. Δύσκολο να φανταστεί κανείς έναν indie-rock δίσκο πιο κατάλληλο για τη στιγμή που κυκλοφόρησε. “Με γοητεύει πολύ η ιδέα του παραδείσου και το πώς οι άνθρωποι ζουν για την ιδέα αυτού που βρίσκεται πέρα από αυτόν“, λέει η Dabice, και βαφτίζει το άλμπουμ Έχω Παράδεισο: “I got heaven inside of me / I’m an angel, I was sent here to keep you company.”

“The Collective”
Kim Gordon

Ο ελεύθερος συνειρμικός χαρακτήρας των στίχων στο δεύτερο προσωπικό άλμπουμ της Kim Gordon είναι σαν να ξυπνάς από ένα κακό όνειρο, μέσα σε ένα χειρότερο, και να αναρωτιέσαι τι συνέβη. Σε παραγωγή του Justin Raisen, το The Collective είναι ένα σκόπιμα τραχύ χτύπημα κατά της κοινωνίας που υπνοβατεί σε μια κουλτούρα ευκολίας. Και μια υπενθύμιση ότι η πραγματική αναστάτωση έρχεται μόνο από το περιθώριο. Στα 71 της χρόνια και πέντε χρόνια μετά την πρώτη solo προσπάθεια της με τίτλο “No Home Record”, η Kim Gordon επέστρεψε αυτό το νέο προσωπικό της άλμπουμ που ηχογραφήθηκε στο Los Angeles. Στο πλαίσιο της προώθησης έδωσε στη δημοσιότητα το video του “BYE BYE”, σε σκηνοθεσία της φωτογράφου και κινηματογραφίστριας Clara Balzary, που είναι κόρη του Flea των Red Hot Chilli Peppers.

This Could Be Texas
English Teacher

Εν μέσω της νεο-πράσινης μανίας του “Brat”, το άψογο “This Could Be Texas” των indie nerds του Yorkshire είναι το πιο ενδιαφέρον ντεμπούτο άλμπουμ του 2024. Οι English Teacher, το νεοσύστατο κουαρτέτο που σχηματίστηκε όταν τα μέλη του σπούδαζαν στο Ωδείο του Leeds το 2020, είναι το πρώτο συγκρότημα εκτός Λονδίνου που κέρδισε το βραβείο Mercury, μετά τους Young Fathers το 2014. Οι κριτές ανέφεραν ότι το άλμπουμ τους ξεχώριζε «για την πρωτοτυπία και τον χαρακτήρα του» και ότι παρουσίασε μια «φρέσκια προσέγγιση στο τυπικό κιθαριστικό γκρουπ».  Από τα αστέρια (Not Everyone Gets To Go To Space) στο βούρκο (Albert Road) και πάλι πίσω, αυτό το άλμπουμ είναι γεμάτο καρδιά, χιούμορ και ανθρωπιά. Ένα μπαμ από το πιστόλι εκκίνησης που θα ακούγεται για τα επόμενα χρόνια και τώρα βρίσκεται σταθερά μέσα στην πρώτη 20άδα σε όλες τις λίστες.

“Bright Future”
Adrianne Lenker

Είτε ως σόλο είτε ως τραγουδίστρια των “Big Thief”, η Lenker διατηρεί τον ρυθμό των κυκλοφοριών της σε υψηλά επίπεδα, βάζοντας ποιότητα και συναισθηματική ένταση. Το “Bright Future” άρεσε τόσο ώστε να βρίσκεται εκεί γύρω στο 15 της λίστας, θέση που δεν τη λες και άσχημη. “Φέρει μια αύρα ωμής, one-take ειλικρίνειας” διαβάζουμε στο Rolling Stone. Η Lenker ηχογράφησε το άλμπουμ σε ένα αναλογικό στούντιο μέσα στο δάσος με τους: Philip Weinrobe, Mat Davidson, Josefin Runsteen και Nick Hakim. Είναι γλυκός και λεπτός στον ήχο, αν και ο λυρισμός της παραμένει χαρακτηριστικά βίαιος και γενναίος. Σε ορισμένα σημεία, ακούγονται κρότοι στα πατώματα, κασέτες που τυλίγονται και φλυαρία στο στούντιο. Στο “Free Treasure” Lenker και Davidson να παραλίγο να χάσουν έναν στίχο.

“Charm”
Clairo

Μέσα στην πρώτη εικοσάδα και η Clairo με το “Charn”. Πάντα έγραφε εσωστρεφή ποπ τραγούδια για βασικές ανθρώπινες επιθυμίες όπως η αποδοχή, η αγάπη και η σύνδεση. Αλλά εδώ στο τρίτο άλμπουμ με τίτλο “Charm” – που ξεκινάει με το δυναμικό “Sexy To Someone” και φτάνει στην απαλή μπαλάντα “Nomad” – φαίνεται ότι αισθάνθηκε επιτέλους αρκετά σίγουρη, ώστε να διατυπώσει τις δικές της επιθυμίες λίγο πιο έντονα. Με τη βοήθεια του παραγωγού και πολυοργανίστα Leon Michels, η 25χρονη τραγουδοποιός κυκλοφορεί 11 ποπ “διαμάντια” γεμάτα απογοήτευση και οικειότητα και ψηφίζεται στη λίστα καλύτερων άλμπουμ της χρονιάς.

“Alligator Bites Never Heal”
Doechii Guardian

Οι δαγκωματιές του αλιγάτορα δεν επουλώνονται… λέει η 26χρονη Αμερικανίδα ράπερ, τραγουδίστρια και τραγουδοποιός, που έχει στα τραγούδια της μερικά από τα πιο τεχνικά άρτια και γρήγορα λεκτικά παιχνίδια της χρονιάς – ιδιαίτερα στο κομμάτι “Nissan Altima”. Τράβηξε την προσοχή με το “Yucky Blucky Fruitcake” το 2020. Έκανε guesting σε ονόματα όπως ο David Guetta (μαζί με τη Missy Elliott και τη Bia στο “Trampoline”) και κέρδισε το βραβείο Rising Star στα Women In Music Awards του Billboard. Όπως όλα δείχνουν η τελευταία της κυκλοφορία, “Alligator Bites Never Heal” με 19 κομμάτια hip hop, neo-soul, ballroom culture, και ψυχεδελικά funk, άρεσαν πολύ. Το ίδιο και οι αιχμηρά πνευματώδεις ρίμες της, που διακωμωδούν τις προσδοκίες της μουσικής βιομηχανίας, τις προσωπικές πιέσεις και τη διασημότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Οριακά κλείνει την πρώτη 20άδα των κορυφαίων του 2024.

“Imaginal Disk”
Magdalena Bay

Ο δίσκος ξεκινάει όπως θα περίμενε κανείς να ξεκινήσει ένα μεγάλο concept album: με την πρωταγωνίστρια των Magdalena Bay να τοποθετεί έναν μαγικό δίσκο στο μέτωπό της – κάπου εκεί στο “τρίτο μάτι” – για να μεταμορφωθεί στον ιδανικό της εαυτό. Αλλά αντί για τη λαμπερή νέα της ταυτότητα, το σώμα της True απορρίπτει το δίσκο, αφήνοντάς την με τον υποτονικό, ανθρώπινο εαυτό της. Το “Imaginal Disk” συνδυάζει smooth rock, ψυχεδέλεια και disco για να δώσει μια από τις πιο funky “εξετάσεις” της ανθρώπινης κατάστασης. Ακροβατώντας ανάμεσα στη μελετημένη δεξιοτεχνία και τα straight-up bangers, το ‘Imaginal Disk’ είναι sophisti-pop στα καλύτερά του.

“Only God Was Above Us”
Vampire Weekend

Υπάρχει και θεός και μόνο αυτός είναι εκεί ψηλά …  Οι νεοϋορκέζοι Vampire Weekend εδώ και 16 χρόνια έχουν γίνει (συχνά άδικα) η συντομογραφία για ένα συγκεκριμένο είδος αισθητικής. Το άλμπουμ “Only God Was Above Us” βυθισμένο στην αυτοαναφορικότητα τελικά τα καταφέρνει να προσεγγίσει το κοινό του και το βρίσκουμε στο Νο 20 των κορυφαίων άλμπουμ του 2024.

“Lives Outgrown”
Beth Gibbons

Κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει ότι βιάζεται… Δέκα χρόνια προετοιμασίας, και το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ της Beth Gibbons ανταποκρίθηκε στον τίτλο του και βρήκε με ακρίβεια την ομορφιά στις κομβικές στιγμές παρακμής και αναγέννησης της ζωής. Αποπνέοντας κάτι από την αιθέρια γοητεία των Portishead, το «Lives Outgrown» δεν είναι μόνο η πιο ωμή και γειωμένη μουσική της Gibbons μέχρι σήμερα, αλλά και η πιο μαγευτική της.

“No Name”
Jack White

Το τελευταίο άλμπουμ του White είχε μια πανκ στρατηγική κυκλοφορίας: αντίγραφα βινυλίου, χωρίς σήμανση και τίτλο, τοποθετήθηκαν στις τσάντες των πελατών στα καταστήματα Third Man Records, στο Nashville και στο Detroit. Στη συνέχεια μέσα από τα social ο White ενθάρρυνε τους παραλήπτες να διαρρεύσουν το άλμπουμ στο διαδίκτυο. Μια τακτική απόλυτα αντίθετη από τις κλασικές στρατηγικές μάρκετινγκ ταιριάζει στην περσόνα του τραγουδιστή των White Stripes. Το “No Name” ικανοποίησε τα δύο άκρα του φανατισμού του Jack White: οι σκληροπυρηνικοί απέκτησαν άλλο ένα “ιερό δισκοπότηρο” για τις λίστες επιθυμιών τους στο Discogs, ενώ οι “γενικώς” μουσικόφιλοι άκουσαν 13 νέα τραγούδια χωρίς καν να εγγραφούν σε υπηρεσίες streaming. Το No Name “τριγυρνάει” στο νούμερο 23-24 της λίστας.

“Absolute Elsewhere”
Blood Incantation

Το Metal Hammer ανακήρυξε το “Absolute Elsewhere”, τον τέταρτο ολοκληρωμένο δίσκο των Blood Incantation, ως το άλμπουμ της χρονιάς: “Τεράστια riffs και καυτές αρμονίες διαπλέκονται με ζαλισμένες εκρήξεις μπάσου, απόκρημνους, ραγισμένους βρυχηθμούς μετεωριτών και, στο τέλος του άλμπουμ, μια από τις πιο συναρπαστικές black metal κορυφώσεις της χρονιάς”. Ένα ψυχεδελικό τουίστ σε κλασικά death metal κομμάτια; Για τον υπόλοιπο κόσμο το πόνημα της μπάντας από το Ντένβερ, ψηφίστηκε οριακά στα 24 καλύτερα άλμπουμς.

“Wild God”
Nick Cave & The Bad Seeds

Όταν ξεκινήσαμε να τσεκάρουμε τις λίστες για τα κορυφαία άλμπουμ του 2024, ο … αλγόριθμος δεν το είχε φέρει ακόμα στα 25 πρώτα. Το “Wild God” του Nick Cave & The Bad Seeds αλλάζει θέσεις με το “Endlessness” της Nala Sinephro, αλλά εμείς το ψηφίζουμε και για πολύ παραπάνω στη λίστα. Οποιοσδήποτε έχει βιώσει τη θλίψη ξέρει ότι η ζωή στο πέρασμά της δεν βελτιώνεται γραμμικά πάνω σε έναν αναλογικό άξονα – αλλά κάνει διαρκώς στροφές και μπρος-πίσω σε ένα “ανώμαλο” συναισθηματικό ταξίδι. Έτσι έχει εξελίξει τη μουσική του ο Nick Cave μετά το θάνατο του έφηβου γιου του το 2015. Συχνά ταλαιπωρημένος και θυμωμένος, αλλά και με εκρήξεις ομορφιάς και ελπίδας. Το Wild God είναι μια μαξιμαλιστική γιορτή για τη δύναμη της ύπαρξης. Οι Bad Seeds καταφέρνουν να ακούγονται ταυτόχρονα σαν συμφωνική ορχήστρα και μια μπάντα σε παμπ. Ο Cave, που βρίσκει χαρά ακόμα και σε έναν βάτραχο που τσαλαβουτάει στον υπόνομο, είναι πλήρως εμπεδωμένος στη λαχτάρα του για ζωή!