ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΤΩΝ ΧΡΥΣΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ

Ίσως τώρα είναι στιγμή που μπορούμε να σταματήσουμε να μιλάμε για Barbenheimer ως μία οντότητα – με 5 Χρυσές Σφαίρες σε μια χρονιά με μεγάλους, ανταγωνιστικούς αντιπάλους, το Οπενχάιμερ μοιάζει αυτή τη στιγμή να εδραιώνεται ως το μεγάλο οσκαρικό φαβορί της χρονιάς, μακριά από κάθε αντίπαλο.

Όχι πως οι Χρυσές Σφαίρες αποτελούν απαραιτήτως καλό προπομπό των Όσκαρ. Μην πάμε μακριά, πέρσι το Τα Πάντα Όλα είχε πάρει μόλις 2 Σφαίρες (ερμηνευτικές) πριν πάει να σαρώσει στα Όσκαρ λίγες βδομάδες μετά. Έτσι κι αλλιώς, τα σώματα των ψηφοφόρων είναι τελείως διαφορετικά, καθώς στα Όσκαρ ψηφίζουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες ενώ στις Σφαίρες πλέον ψηφίζουν τα λιγοστά μέλη του οργανισμού και περίπου 300 διεθνείς ψηφοφόροι, κριτικοί από όλο τον κόσμο. (Disclaimer: Είμαι ψηφοφόρος τα τελευταία 2 χρόνια.)

Υπό αυτή την έννοια, ίσως έχει μεγαλύτερο νόημα να σκεφτόμαστε την παρούσα ενσάρκωση των Χρυσών Σφαιρών ως αυτό ακριβώς: Βραβεία διεθνών κριτικών, κι η διεθνής αυτή τάση φάνηκε απόψε σε αρκετές κατηγορίες: Η Ανατομία Μιας Πτώσης της Ζιστίν Τριέ κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Σεναρίου (ανάμεσα σε Οπενχάιμερ, Barbie, Poor Things, Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού και Περασμένες Ζωές). Το Αγόρι κι ο Ερωδιός του θρύλου Χαγιάο Μιγιαζάκι κέρδισε τη Σφαίρα Animation απέναντι από το Spider-Man: Ακροβατώντας στο Αραχνοσύμπαν.

Και, φυσικά, στην –κατά πολλούς έκπληξη, όχι πάντως για εμάς– βράβευση στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας (Κωμωδία ή Μιούζικαλ) όπου η Χρυσή Σφαίρα δεν πήγε στη Barbie αλλά στο Poor Things του Γιώργου Λάνθιμου. Ο οποίος την παρέλαβε κάνοντας μια φοβερά γλυκιά, fanboy εξομολόγηση στον Μπρους Σπρίνγκστιν που επίσης βρισκόταν στην αίθουσα.

 

Το Poor Things κέρδισε και την κατηγορία Α’ Γυναικείου Ρόλου (Κωμωδία ή Μιούζικαλ) για την ερμηνεία της Έμμα Στόουν, με την Λίλι Γκλάντστοουν να κερδίζει την αντίστοιχη δραματική κατηγορία για τους Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού σε μια πολύ φορτισμένη στιγμή και μια ιστορική νίκη – υπογραμμίζοντας έτσι πιθανώς τη μεγάλη μάχη ανάμεσα στις δύο για το Όσκαρ, που έτσι κι αλλιώς υποπτευόμασταν πως θα ακολουθήσει.

Διότι, στις καλές τους βραδιές, οι Σφαίρες αυτό κάνουν: διαβάζουν ή επιβεβαιώνουν τάσεις, ή εδραιώνουν υποψηφίους στο προσκήνιο. Και μια χρονιά σαν αυτή θα λειτουργήσει τελείως διαφορετικά από ό,τι η αινιγματική περσινή, με το Τα Πάντα Όλα που αναφέραμε παραπάνω. Καθότι φέτος φαίνεται πως υπάρχει πολύ μικρότερο περιθώριο για να μας εκπλήξει κάτι που θα ξεπεταχτεί και οργανικά θα γιγαντωθεί: Η ταυτόχρονη παρουσία του Οπενχάιμερ, της Barbie, του Poor Things και του Ανθισμένου Φεγγαριού μάλλον δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια.

Γιατί ναι, για να φτάσουμε και στον μεγάλο τελικά θριαμβευτή, το Οπενχάιμερ μοιάζει με θωρηκτό αυτή τη στιγμή.

Κέρδισε 5 Χρυσές Σφαίρες, σε ένα όχι πολύ συνηθισμένο «σκούπισμα» για τον συγκεκριμένο θεσμό. Το βιογραφικός έπος του Κρίστοφερ Νόλαν πήρε τα βραβεία Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου (Κίλιαν Μέρφι), Β’ Ανδρικού Ρόλου (Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ) και Μουσικής. Και σε μια χρονιά όπου όλα τα βραβεία θα κυριαρχούνται από ένα παρεμφερές σετ μεγάλων παραγωγών που θα συγκεντρώσουν 8, 9, 10, 11 υποψηφιότητες το καθένα, μια βραδιά σαν την αποψινή των Σφαιρών βοηθάει σίγουρα να ξεδιαλύνει κάπως η κατάσταση.

Ο Κρίστοφερ Νόλαν, διαχρονικά θριαμβευτής στη λεπτή ισορροπία εμπορικού και αντισυμβατικού σινεμά, έτσι κι αλλιώς θα ήταν το φαβορί φέτος. Υπάρχει μια αίσθηση «χρωστούμενων» και τι καλύτερη στιγμή να ξεπληρωθούν από φέτος, που ο Νόλαν γύρισε το πιο φιλόδοξο, το πιο βαριά νολαν-ικό του έργο, ένα επικό τρίωρο βιογραφικό ιστορικό φιλμ που επίσης έκανε $1 δις εισπράξεις παγκοσμίως.

Στον αντίποδα, το Barbie δεν είχε καλή βραδιά καθώς κέρδισε μόνο τη Χρυσή Σφαίρα Τραγουδιού (για το κομμάτι της Μπίλι Άιλις), καθώς και αυτή την ψεύτικη νέα κατηγορία που εισήγαγε φέτος ο θεσμός, το Cinematic and Box Office Achievement, όπου το Barbie επικράτησε του φερόμενου ως βασικότερου αντιπάλου, του συναυλιακού φιλμ Eras Tour της Τέιλορ Σουίφτ (που ήταν παρούσα στην τελετή).

Όμως εξαιρετική βραδιά είχαν το Poor Things (Ταινία, Α’ Γυναικείο), η Ανατομία Μιας Πτώσης (Σενάριο, Μη Αγγλόφωνο Φιλμ) αλλά και τα Παιδιά του Χειμώνα του Αλεξάντερ Πέιν, που κυκλοφορεί σύντομα στη χώρα μας και που τιμήθηκε με τις Σφαίρες Α’ Ανδρικού Ρόλου (για τον σπαρταριστά μελαγχολικό Πολ Τζιαμάτι) και Β΄Γυναικείου Ρόλου (η αποκάλυψη Ντα’Βάιν Τζόι Ράντολφ.

Εξαιρετική τέλος βραδιά, για να πάμε και στο τηλεοπτικό κομμάτι της απονομής, είχαν και τα Succession, The Bear και Beef, που σκούπισαν αντίστοιχα τα πεδία τους – Δράμα, Κωμωδία και Μίνι Σειρά. Μάλιστα, οι νικητές αυτών των κατηγοριών έδιναν συχνά ένα διασκεδαστικό αντίβαρο στη σοβαρότητα των κινηματογραφικών συναδέλφων τους. Εκεί που ο μαραθώνιος για τα Όσκαρ τώρα θα αρχίσει να φουντώνει, κάνοντας υποψήφιους και νικητές να δίνουν βάρος στην παραμικρή λεπτομέρεια, στην τηλεόραση υπήρχε μια γενικευμένη χαλαρότητα – και, στην περίπτωση του Succession, σχεδόν μια απελευθέρωση από το ότι η σειρά τελείωσε.

(Αν και, σε μια ιδιαίτερη συγκυρία λόγω της απεργίας σεναριογράφων και ηθοποιών, τα Έμμυ θα απονεμηθούν φέτος την ερχόμενη εβδομάδα, μετά δηλαδή τις Χρυσές Σφαίρες και μήνες αργότερα από την παραδοσιακή τους θέση τον Σεπτέμβριο. Αναμείνατε για άλλο ένα μεγάλο αποχαιρετιστήριο πάρτυ για το Succession.)

Επόμενο ραντεβού τώρα, η ανακοίνωση των οσκαρικών υποψηφιοτήτων στις 23 Ιανουαρίου. Αναμένουμε μια τεράστια συγκομιδή υποψηφιοτήτων για Οπενχάιμερ, Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού, Barbie και Poor Things. Το ερώτημα είναι: Εκεί θα υπάρξει μοίρασμα των κατηγοριών; Ή η χρονιά θα πάει τρένο για το Οπενχάιμερ;

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΤΩΝ ΧΡΥΣΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ

Τα καλύτερα: Ευχαριστήριες ομιλίες από τα βάθη της καρδιάς

Όταν ο Λάνθιμος ανέβηκε στη σκηνή να παραλάβει τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας, λόκαρε στον Μπρους Σπρίνγκστιν, είδωλό του, και ξεκίνησε μιλώντας του. «Έχουμε γενέθλια την ίδια μέρα!». Αφού αφιέρωσε το βραβείο στους συνεργάτες του και στο καστ του, ο Λάνθιμος πρόσθεσε κι ένα «…και στον Μπρους Σπρίνγκστιν», στην πιο αβίαστα αστεία, εγκάρδια και γλυκιά στιγμή.

Ο Κίραν Κάλκιν θυμήθηκε πως η πρώτη του υποψηφιότητα είχε έρθει 20 χρόνια νωρίτερα (για την υπέροχη ιστορία ενηλικίωσης Igby Goes Down) και πως δεν πίστευε πως ποτέ όντως θα ανέβαινε στο stage, όπως έγινε απόψε για το Succession. Η λατρεμένη ανερχόμενη κωμικός Άγιο Αντεμπίρι κέρδισε τη Σφαίρα Α’ Γυναικείου Ρόλου για Κωμωδία (για το The Bear) και είχε την περισσότερο «Ολίβια Κόλμαν κερδίζει Όσκαρ για την Ευνοούμενη» ενέργεια της βραδιάς. Ευχαρίστησε δε τους ΒΟΗΘΟΥΣ των μάνατζέρ της, ως σωστός άνθρωπος με κοινωνική συνείδηση. Ο Στίβεν Γιουν που κέρδισε για το Beef, έκανε μια αναφορά στην πλοκή του Frozen μες στην ευχαριστήρια ομιλία του.

Κι ο Νόλαν μας συγκίνησε όλους ξεκινώντας την δική του ομιλία με μια αναφορά στην μόνη άλλη φορά που κράτησε μια Χρυσή Σφαίρα στα χέρια του: Δεν ήταν δική του, ήταν εκείνη που είχε παραλάβει στη μνήμη του αξέχαστου Χιθ Λέτζερ, όταν εκείνος είχε κερδίσει μετά θάνατον για τον Σκοτεινό Ιππότη του Νόλαν. Ο σκηνοθέτης θυμήθηκε πως τότε, σε εκείνη την «περίπλοκη και δύσκολη» στιγμή για τον ίδιο, είχε συναντήσει το βλέμμα του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ στο κοινό. «Μου έδωσε ένα βλέμμα αγάπης και υποστήριξης – το ίδιο βλέμμα που μου δίνει τώρα», λέει ο Νόλαν μιλώντας για τον ηθοποιό του στο Οπενχάιμερ, που είχε ήδη βραβευτεί νωρίτερα στην τελετή.

«Πίστευα πως θα ήταν πιο απλό το να παραλάβω αυτό το βραβείο για τον εαυτό μου», κατέληξε ο Νόλαν, «αλλά ως σκηνοθέτης, καθώς στέκομαι εδώ, ξαφνικά συνειδητοποιώ πως μπορώ μόνο να αποδεχθώ αυτό το βραβείο εκ μέρους άλλων ανθρώπων. Ως σκηνοθέτες, φέρνουμε ανθρώπους μαζί και προσπαθούμε να τους κάνουμε να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους».

Τα χειρότερα: Ο παρουσιαστής, Τζο Κόι

Ο stand-up κωμικός, που ανέλαβε το ρόλο του παρουσιαστή σχετικά την τελευταία στιγμή, παρέδωσε έναν από τους χειρότερους εναρκτήριους μονολόγους στην ιστορία των βραβειακών τελετών. Δίχως ρυθμό και σιγουριά, με αστεία που έσκαγαν νεκρά στο έδαφος, ο Κόι γρήγορα έχασε την αίθουσα, με διάσπαρτους σταρς να φαίνονται σε γωνίες ή στο φόντο πλάνων να κάνουν eyeroll ή να κρύβουν το πρόσωπο στα χέρια τους – ή, στην περίπτωση της Τέιλορ Σουίφτ, να πίνει ανέκφραστη το ποτό της όταν ο παρουσιαστής έκανε ένα αστείο για εκείνη.

Είναι φοβερό, κι όμως κάνει ευδιάκριτο θόρυβο ο ήχος μιας αίθουσας που στρέφεται εναντίον του λάιβ σόου της. Ξαφνικά απλά ξέρεις πως κανείς δεν θέλει να είναι εκεί. Συνέβη με τον Κόι, και το ήξερε κι ο ίδιος κατά τη διάρκεια του μονολόγου. Έκοψε ένα αστείο στη μέση, βγήκε εκτός σεναρίου και με αμυντικά αμήχανο τόνο έριξε την ευθύνη στους συγγραφείς: «Πήρα το gig πριν δέκα μέρες, τέλειο μονόλογο θέλετε;; Σκάστε, πλάκα μου κάνετε. Ηρεμήστε. Κάποια από αυτά τα έγραψα εγώ κι είναι αυτά με τα οποία» γελάτε.

Κανείς δεν γελούσε.

Τα καλύτερα: Διεθνείς νικητές

Ο μύθος του παγκόσμιου σινεμά Χαγιάο Μιγιαζάκι κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για το φετινό του (και υποτίθεται τελευταίο του) φιλμ, Το Αγόρι κι ο Ερωδιός, που κυκλοφορεί σε λίγες βδομάδες στην Ελλάδα. Το Spider-Man: Ακροβατώντας στο Αραχνοσύμπαν που έχασε είναι μια αληθινά εξαιρετική ταινία, αλλά η αναγνώριση του Μιγιαζάκι είναι πάντα καλή εξέλιξη. Παράλληλα, οι ταινίες που κέρδισαν τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες (Ανατομία Μιας Πτώσης) και το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία (Poor Things) κέρδισαν από δύο Σφαίρες.

Τα χειρότερα: Οι εισαγωγές πριν το κάθε βραβείο

Με λιγοστές εξαιρέσεις (το τρίο των Ντάνιελ Καλούγια, Χέιλι Στάινφελντ, Σαμίκ Μουρ που τίμησε τους σεναριογράφους, και φυσικά τον αστεία σαχλό χορό των Κρίστεν Γουίγκ και Γουίλ Φέρελ) η εισαγωγή για το κάθε βραβείο ήταν επίπονη. Ξύλινο banter ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν ήθελαν να είναι εκεί και πιθανότατα δεν ήθελαν να μιλάνε μεταξύ τους καν. Ειδικά το performance art του Κέβιν Κόστνερ ήταν το κάτι άλλο.

Τα καλύτερα: Η Τέιλορ Σουίφτ στο τραπέζι του Poor Things

 

Το φανταστικό shout-out του Μπρους Σπρίνγκστιν από τον Λάνθιμο δεν ήταν η μόνη μουσική σύνδεση της βραδιάς για την ταινία. Όταν η Έμμα Στόουν κέρδισε την κατηγορία της και ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει, η Τέιλορ Σουίφτ –ενθουσιασμένη φυσικά με τη βράβευση– ήρθε να πανηγυρίσει μαζί με το υπόλοιπο τραπέζι.

Τα χειρότερα: Το βραβείο Cinematic and Box Office Achievement

Καταρχάς τι σημαίνει καν αυτό. Υπάρχει βραβείο για το box office κι είναι τα λεφτά που πληρώνουν οι θεατές για να δουν την ταινία. Πριν μερικά χρόνια τα Όσκαρ είχαν δοκιμάσει να κάνουν κάτι αντίστοιχο και το μάζεψαν εντός λίγων εβδομάδων γιατί ντράπηκαν από την κατακραυγή. Οι Σφαίρες το έκαναν πράξη και το αποτέλεσμα ήταν να δοθεί ένα βραβείο-παρηγοριά στο Barbie.

Τα καλύτερα: Ήταν –σχεδόν– όλοι εκεί

Καθώς οι Σφαίρες προσπαθούν να κερδίσουν ξανά τη θέση τους στο στερέωμα ύστερα από τα σκάνδαλα και το cancel, φέτος σχεδόν οι πάντες από τους υποψήφιους ήταν εκεί. Από την Τέιλορ Σουίφτ και την Μέριλ Στριπ, μέχρι τον Κρίστοφερ Νόλαν και τον Τίμοθι Σαλαμέ (με την Κάιλι Τζένερ, να τους βλέπουμε πριν ΚΑΘΕ διακοπή για διαφημίσεις να κοιτάζονται βαθιά στα μάτια), κι από τον Κέβιν Κόστνερ μέχρι –όπως παρατήρησε κι ο Λάνθιμος– τον Μπρους Σπρίνγκστιν. Έκανε το σόου να έχει λάμψη, παρά το γεγονός πως…

Τα χειρότερα: Το σόου δεν είχε ρυθμό

…δεν είχε ρυθμό και σε πολλά σημεία φαινόταν πρόχειρο. Το δε pre-show με τις αφίξεις στο κόκκινο χαλί ήταν πιο άβολο 

Τα καλύτερα: Ο θρίαμβος του Οπενχάιμερ

Η ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν, ένα αληθινό cinematic and box office achievement, κέρδισε 5 Χρυσές Σφαίρες σαν επιστέγασμα ενός κινηματογραφικού έργου απέναντι στο οποίο είναι δύσκολο να μην σταθείς με θαυμασμό. Κάποιες φορές είναι ωραίο όταν μοιράζονται τα πλούτη, αλλά κάποιες φορές είναι απλώς ικανοποιητικό να βλέπεις μια πολύ σημαντική δουλειά να αναγνωρίζεται τόσο ολοκληρωτικά.