ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑΣ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΑΜΕ ΤΟ 2024

Συλλογές διηγημάτων, νουβέλες και μυθιστορήματα, είτε πρόκειται για νέους τίτλους ή επανεκδόσεις σημαντικών που παρέμεναν για χρόνια μακριά από τα ράφια των βιβλιοπωλείων. Το NEWS 24/7 σταχυολογεί την πλούσια εκδοτική παραγωγή του 2024 και προτείνει πολλά από τα πολύ καλά βιβλία που κυκλοφόρησαν.

Αχιλλέας ΙΙΙ – Τέλος πάντων [Ίκαρος]

 

Στο τέταρτο βιβλίο του ο Αχιλλέας ΙΙΙ (Κρατικό Βραβείο Διηγήματος – Νουβέλας 2020 για τη συλλογή φωτογραφημάτων -όπως τη χαρακτηρίζει ο συγγραφέας- Παραχαράκτης) καταστρέφει τον κόσμο είκοσι τέσσερις φορές και με αφορμή τη συντέλεια, δημιουργεί και παρουσιάζει ένα πλήθος από παράξενους –ή όχι και τόσο παράξενους, τελικά– κόσμους, στους οποίους τίποτα δεν είναι αδύνατο. Απολαυστική συλλογή διηγημάτων και πολύ πιο επί της ουσίας «φωτεινή» απ’ όσο θα περίμενε κανείς διαβάζοντας τα παραπάνω.

Μιχάλης Αλμπάτης – Η κατάλυση του χρόνου [Νήσος]

1941. Σε μια μικρή πόλη της κατεχόμενης Τσεχοσλοβακίας ένα δεκατριάχρονο εβραιόπουλο βρίσκει καταφύγιο σε μια σοφίτα γεμάτη με χιλιάδες πολυκαιρισμένα βιβλία. Εκεί θα περάσει το υπόλοιπο του Πολέμου, διαβάζοντας ασταμάτητα, με το πνεύμα του να μπολιάζεται από το πλήθος των αναγνωσμάτων που ο προηγούμενος κάτοικος, παλιός επαναστάτης, είχε κατά τη διάρκεια του περιπετειώδους βίου του συλλέξει. Δύο χρόνια μετά τη σαρωτική word of mouth επιτυχία του «Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους» ο Αλμπάτης επέστρεψε με ένα βιβλίο πολύ διαφορετικό, , όπως σημειώνει ο ίδιος, «με κοινό σημείο ωστόσο τον ήρωά του, που είναι επίσης ένα αγόρι στην εφηβεία». Διαβάστε τη μεγάλη συνέντευξη του στο OneMan. 

Ανδρέας Αποστολίδης – Μικρά κατασκοπευτικά [Άγρα]

Μια περιπλάνηση μέσα από εξηνταδύο μικρές ιστορίες στον κόσμο της κατασκοπείας και της τρομοκρατίας στον 20ό και στις αρχές του 21ου αιώνα. Η αιματηρή πρακτική της έχει γίνει καθεστώς στον σύγχρονο κόσμο: από την NKVD και την KGB, τη Μ16 και τη CIA, στη Φράξια Κόκκινος Στρατός, τη Μοσάντ και τη Χαμάς, στον Κάρλος, το LSD και το πλουτώνιο. Μια προσωπική (και ακαταμάχητη για τον αναγνώστη) επιλογή «σκηνών» του Ανδρέα Αποστολίδη.

Χρήστος Βακαλόπουλος – Η γραμμή του ορίζοντος [Εστία]

Μάλλον η πιο πολυσυζητημένη επανέκδοση της χρονιάς. 33 χρόνια μετά την αρχική του έκδοση και 31 αφότου ο iconic συγγραφέας έφυγε από τη ζωή, έφτασε ξανά στα ράφια των βιβλιοπωλείων το κατά γενική ομολογία καλύτερο λογοτεχνικό έργο του Βακαλόπουλου. Όχι ότι είναι λίγοι δηλαδή όσοι προτιμούν το μυθιστόρημα «Οι Πτυχιούχοι» το οποίο επίσης επανεκδόθηκε φέτος από την Εστία.

Νίκος Αδάμ Βουδούρης – Πολλών ετών αγόρι [Πατάκης]

Δεκατέσσερις ιστορίες µε πρωταγωνιστές µικρά, µεγάλα και µεγαλύτερα αγόρια. Η πρώιµη ενηλικίωση, η παρατεταµένη εφηβεία, η πρώτη ερωτική µύηση, οι ασαφείς αναµνήσεις από την παιδική ηλικία, οι γονείς, οι φίλοι, οι ορέξεις των άλλων, τα ρούχα των άλλων και, κυρίως, τα λόγια των άλλων σε ένα βιβλίο για αγόρια που, αν και µεγαλώσανε, µείνανε παράξενα παιδάκια γερασµένα.

Ρέα Γαλανάκη – Πού ζει ο λύκος [Καστανιώτης]

Επανέκδοση του ξακουστού βιβλίο της Ρέας Γαλανάκη ακριβώς πενήντα χρόνια από το 1974. Η σπουδαία συγγραφέας η οποία για το σύνολο του έργου της έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων 2023, σημειώνει: Το λογοτεχνικό κείμενο παραμένει ακριβώς το ίδιο, με τον τρόπο έκφρασης που είχα τότε προχωρώντας ακάθεκτα προς τον αφηγηματικό λόγο. (…) Ένα προσωπικό υστερόγραφο ιχνηλατεί τη συμμετοχή μου στα γεγονότα που έζησα – στην Ιστορία με άλλα λόγια, καθώς αυτονομείται πλέον από το βίωμα, ξεχνιέται από τους περισσότερους, μα συνεχίζει να απαιτεί την ενσυναίσθηση, την ταπεινοφροσύνη, την περίσκεψή μας. Διαβάστε όσα είπε η Ρέα Γαλανάκη στο NEWS 24/7. 

Τζούλια Γκανάσου – Δευτέρα παρουσία [Καστανιώτης]

Η συγγραφέας εμπνέεται από αληθινά γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία και όχι μόνο, τονίζει όμως ότι η ιστορία και τα πρόσωπα είναι προϊόντα μυθοπλασίας. Μια πόλη βομβαρδίζεται. Η δεκαεφτάχρονη Άννα και η Όλγα, η γιαγιά της, βρίσκονται στο άδειο σαλόνι του σπιτιού τους. Το κορίτσι προτείνει να φύγουν, να βρουν καταφύγιο. Η γιαγιά αρνείται. Η Άννα διαπιστώνει ότι τα πόδια της Όλγας έχουν παραλύσει. Τότε η εγγονή παίρνει τη γιαγιά στην πλάτη και βγαίνουν από το σπίτι. Θα φτάσουν, άραγε, στα σύνορα; Και τι θα θυσιάσουν;

Θεόδωρος Γρηγοριάδης – Ελσίνκι [Πατάκης]

Ο Αβίρ ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον Αντώνη -τον αγαπημένο του φίλο από την Ελλάδα- στο Ελσίνκι όπου έχει βρει πια καταφύγιο και έχει δημιουργήσει οικογένεια με τη συμπατριώτισσά του Εβίν. Οι δύσκολες διαδρομές του από το Ιράκ στην Ελλάδα και από εκεί στη Φινλανδία έχουν καθορίσει τη ζωή και την τύχη του. Από τον διακεκριμένο συγγραφέα (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήµατος για το Η Ζωή μεθόρια) ένα μυθιστόρημα περιπλάνησης, ένα βιβλίο για τη διαφορετικότητα, τη συντροφικότητα και την αγάπη, για την έννοια της οικογένειας και της πατρίδας.

Γιάννης Δενδρινός – Όλοι αγαπούν τα τραύματα τους [Διόπτρα]

Στα τελειώματα του εμφυλίου, κάπου στο Ιόνιο, ένα μικρό κορίτσι εμφανίζεται ξαφνικά στην πλατεία ενός χωριού. Κανείς δεν γνωρίζει από πού ήρθε, ενώ η ίδια αδυνατεί να τους βοηθήσει, καθώς δεν μπορεί να μιλήσει. Το χωριό την αγκαλιάζει. Της δίνει όνομα, ταυτότητα και οικογένεια. Ωστόσο, το μυστήριο της εμφάνισής της από το πουθενά παραμένει. Χρόνια μετά, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά ότι οι στροβιλισμοί μεταξύ του κακού και του τυχαίου μπορούν σε μια στιγμή μόνο να σαρώσουν τα λίγα ίχνη που αφήνει το πέρασμα κάποιων ανθρώπων από τη ζωή.

Βαγγέλης Δημητριάδης – Δίπλα στο ποτάμι [Σμίλη]

Τα σαράντα ένα διηγήματα μικρής και μεσαίας έκτασης συγκροτούν διάφορους χαρακτήρες του ψυχικού περιθωρίου και της αποκλίνουσας συμπεριφοράς, οι οποίοι αγωνίζονται αποσπασματικά και ανοργάνωτα, παραιτούνται στο πρώτο εμπόδιο και αποχωρούν, απογοητεύονται, επιβιώνουν δυστυχείς ή πεθαίνουν στη μάταιη, στις περισσότερες περιπτώσεις, προσπάθειά τους να εξισορροπήσουν με τον εαυτό τους και τον φθαρμένο κοινωνικό τους περίγυρο. Είναι άνθρωποι κάθε ηλικίας, μορφωμένοι ή αυτοδίδακτοι, άνδρες ή γυναίκες που ασφυκτιούν μέσα στο άφιλο περιβάλλον της πόλης και της εγκαταλειμμένης υπαίθρου.

Κωνσταντίνος Δομηνίκ – Κακό ανήλιο [Ίκαρος]

Τρία χρόνια μετά την εντυπωσιακή συλλογή ιστοριών λαογραφικού τρόμου, όπως είχαν χαρακτηρίσει οι κριτικοί το Ώπα-ώπα, μπλάτιμοι (Ενύπνιο, 2021) που είχε δικαίως δημιουργήσει αίσθηση, ο Δομηνίκ επιστρέφει με δώδεκα μικρές ιστορίες στοιχειωμένες από μορφές και όντα του θρύλου και της φαντασίας που ισορροπούν με μακάβρια χάρη μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, λάμψης και σκοτεινιάς, λύτρωσης κι απελπισίας.

Μίνως Ευσταθιάδης – Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους [Μεταίχμιο]

Το 2022 ο Μίνως Ευσταθιάδης παίρνει άδεια εισόδου στη φυλακή υψίστης ασφαλείας του Στράουμπινγκ στη Γερμανία για να συναντήσει έναν κρατούμενο, καταδικασμένο σε ισόβια. Η συνέντευξη ολοκληρώνεται, αλλά κατά τη διάρκειά της αρχίζει να αποκαλύπτεται μια διαφορετική και άγνωστη υπόθεση. Πώς μπορεί να συνδέεται η εξαφάνιση ενός κοριτσιού το 1981 στο δάσος της βαυαρικής λίμνης Άμερ με τη δολοφονία μιας γυναίκας στο πολυτελές ρετιρέ της, στο κέντρο του Μονάχου το 2006; Ένα αγωνιώδες crime μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί. Διαβάστε τη μεγάλη συνέντευξη του συγγραφέα στο NEWS 24/7. 

Κωνσταντίνος Θεοτόκης – Διηγήματα [Κείμενα]

Τα εμβληματικά Διηγήματα του Κερκυραίου λογοτέχνη (1872-1923) σε μια επετειακή, αναθεωρημένη έκδοση που συνοδεύεται από είκοσι χαρακτικά του, επίσης Κέρκυραίου, πρωτοπόρου χαράκτη Μάρκου Ζαβιτζιάνου (1884-1923). Αλλά και από εμβριθή κείμενα που εστιάζουν στο έργο του Θεοτόκη από διαφορετική οπτική γωνία.

Γιώργος Ιωάννου – Η μόνη κληρονομιά [Κέδρος]

Γραμμένα στην Αθήνα το 1972 και το 1973, τα διηγήματα της συλλογής αντανακλούν την περίοδο προσαρμογής του αξεπέραστου Θεσσαλονικιού συγγραφέα στη ζωή της πρωτεύουσας, στην οποία εγκαταστάθηκε μόνιμα οπό τα τέλη του 1971. Από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες της χρονιάς ώστε να διαβαστεί ο Ιωάννου και από νεότερα άτομα.

Κώστας Καλτσάς – Νικήτρια σκόνη [Ψυχογιός]

Ο διαπρεπής μεταφραστής -ο οποίος εδώ και χρόνια, μεταξύ άλλων βιβλίων του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, ετοιμάζει την ελληνική μετάφραση του ανυπέρβλητου Infinite Jest- ντεμπουτάρει συγγραφικά ακολουθώντας τρεις γενιές μιας ελληνικής οικογένειας από το τέλος της Κατοχής και το ξέσπασμα του ελληνικού Εμφυλίου μέχρι τις παραμονές του διχαστικού δημοψηφίσματος του 2015 για τη διάσωση της χώρας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο μεταφράστηκε στα ελληνικά, μιας και ο Καλτσάς το έγραψε στα αγγλικά στο πλαίσιο της μέρος διδακτορικής διατριβής του στη δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον.

Βρασίδας Καραλής – Σφερδούκλια στο κεφάλι [Δώμα]

«Τα ιστορήματα που ακολουθούν συνι¬στούν κομμάτια μιας αφήγησης για όσα ζήσαμε μαζί με τη γιαγιά μου Διο¬νυσία, στην Κρέστενα του νομού Ηλείας. Προσπάθησα να αποκαταστήσω τη ρευστή εκείνη εποχή —από το 1964, που κατά¬λαβα ότι υπάρχω, ώς το 1986 που πέθανε—, όπως την έβλεπαν τα μάτια ενός παιδιού που, απ’ όσα άκουγε γύρω του, ο Βενιζέλος ήταν ένας κακούργος που καιγόταν στην κόλαση με τον Βελζεβούλ, και ο Ξενοφώντας ένας μεγάλος μάγος που δυνάστευε παντο¬δύναμος τον τόπο» γράφει ο Βρασίδας Καράλης για το νέο, βαθύτατα συγκινητικό πόνημά του, ένα χρόνο μετά το εξαιρετικό βιβλίο του Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.

Ιωάννα Καρυστιάνη – Κορνιζωμένοι [Καστανιώτης]

Στο νέο μυθιστόρημα της σπουδαίας πεζογράφου πρωταγωνιστούν ο Στέλιος Σπούγιας, κορνιζάς στο επάγγελμα, η πρώην σύζυγος του και ο γιος τους, κάτοικοι μια επινοημένης επαρχιακής πόλης, την οποία οι παλιοί λέγανε Τυχερή, αντί Κρανιά, και δίκαια μιας και δεν είχε συμβεί ούτε μία ανθρωποκτονία εδώ και δεκαετίες, οι κτηματικές διαφορές και τα συζυγικά κερατώματα δεν είχαν οδηγήσει ντόπιους σε ακραίες συμπεριφορές, η τοπική Αστυνομία ασχολιόταν με παραβίαση ωρών κοινής ησυχίας, παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, διαρρήξεις, εξυβρίσεις και φασαρίες για τα ποδόσφαιρα και τα κομματικά. Ώσπου γίνεται ένας φόνος και η ισορροπία διαταράσσεται αμετάκλητα.

Δημοσθένης Κούρτοβικ – Ο ήχος της σιωπής της [Εστία]

Εκείνη, ωραία και αινιγματική, δυναμική αλλά και συναισθηματικά ερμητική, έδειχνε να έχει μια ακλόνητη εσωτερική ισορροπία και ασφάλεια στις πολλές δραματικές τροπές της ζωής της. Εκείνος, δραστήριος, πολυταξιδεμένος, αλλά ανασφαλής και ευάλωτος, αισθανόταν πάντα ξένος στο περιβάλλον του. Εκείνη είναι η μητέρα, εκείνος ο γιος. Ο θάνατός της μητέρας του γίνεται για τον συγγραφέα το έναυσμα για μια αναδρομή, με την όψιμη σοφία αλλά και τις άλυτες απορίες της μεγάλης ηλικίας, στην παράλληλη ζωή τους και τη γεμάτη εντάσεις σχέση τους, σε μια Ελλάδα και έναν κόσμο που άλλαζαν ολοένα ανάμεσα στη δεκαετία του 1950 και τις μέρες μας.

Μάρκος Κρητικός – Ο αναρχικός τραπεζικός [Μεταίχμιο]

Ύστερα από δέκα χρόνια γάμου, η ζωή στα Πατήσια κυλά χωρίς συγκινήσεις για τον Μάρκο. Ο μεσήλικας τραπεζικός της διπλανής πόρτας απεχθάνεται τη δουλειά του, έχει αποχαιρετήσει οριστικά τη νιότη του ενώ οι επισκέψεις της εριστικής πεθεράς του τον βυθίζουν στην εσωστρέφεια. Απρόσμενα γεγονότα τον παρασύρουν σε αλυσιδωτά ψέματα και παρορμητικές αντιδράσεις που τον καταδικάζουν σε μια ζωή για την οποία δεν προοιωνίζεται τίποτα θετικό. Απαλλαγμένος από συζυγικές υποχρεώσεις και τραπεζικούς εφιάλτες αλλά σε πλήρη συναισθηματική σύγχυση, θα οδηγηθεί σε μια απεγνωσμένη απόφαση. Ο Κρητικός πραγματεύεται με χιούμορ τη φυγή ενός συνηθισμένου ανθρώπου από τις ηθικές και κοινωνικές συμβάσεις του πρότερου βίου του.

Αχιλλέας Κυριακίδης – Το κερί του Καρτέσιου [Πατάκης]

Στη νέα του συλλογή ο Αχιλλέας Κυριακίδης πολιορκεί την πραγματικότητα ως μια «θεσπέσια οργανωμένη μυθοπλασία» με 28 μικροδιηγήματα που συνομιλούν με την αλληγορία, φλερτάρουν με το υπερβατικό, ερωτοτροπούν με το παράλογο και το φανταστικό. 28 μικροϊστορίες μεγάλης εσωτερικής έντασης, οι οποίες, χωρίς να κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα, κλείνουν το μάτι στην πραγματικότητα. 28 καλειδοσκοπικές μινιατούρες, που παραμένουν ευφρόσυνα ανάλαφρες, ακόμα κι όταν η συγκίνηση περισσεύει.

Δήμητρα Λουκά – Η Περσεφόνη στο στόμα του λύκου [Κίχλη]

H Περσεφόνη ανασύρεται από τον αρχαίο ελληνικό μύθο, μεταφέρεται στον χώρο και τον χρόνο και αλλάζει πρόσωπα: ονειρεύεται να το σκάσει από το ανήλιαγο βασίλειο του συζύγου της, ταξιδεύει στον ευρωπαϊκό Βορρά, φτάνει στη χώρα των Ιροκουά και κατακτά τον τίτλο της σαμάνας της φυλής, διαβάζει τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ, γίνεται μητροκτόνος, μεταμορφώνεται σε δαιμόνισσα που παρασύρει τους άντρες στην καταστροφή. Η Δήμητρα Λουκά, προσεγγίζοντας με ανατρεπτική ματιά τον μύθο, με τη σχέση μάνας και κόρης να βρίσκεται στο επίκεντρο των περισσότερων ιστοριών της συλλογής και την αρπαγή της Περσεφόνης να αξιοποιείται ως θεματικό μοτίβο προκειμένου να αναδειχθούν οι αμείλικτοι κανόνες της πατριαρχίας σε όλες τις κοινωνίες και τις εποχές.

Μιχάλης Μακρόπουλος – Μαργαρίτα Ιορδανίδη [Κίχλη]

Η Μαργαρίτα Ιορδανίδη είναι υπάλληλος σε διαφημιστικό γραφείο, σύζυγος λογιστή και μητέρα δύο παιδιών στην Αθήνα της δεκαετίας του ’90, πριν από την οικονομική κρίση και με τους οικονομικούς μετανάστες να έχουν μόλις έλθει από την Αλβανία. Ένα όνομα δεν είναι ωστόσο παρά ένα προσωπείο. Ποια είναι στ’ αλήθεια η Μαργαρίτα; Αυτή είναι η παράδοξη ιστορία της. Μια ιστορία για το αίνιγμα της ταυτότητας πίσω από το πρόσωπο. Ίσως η νουβέλα που συζητήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη το 2024.

Μάκης Μαλαφέκας – Deepfake [Αντίποδες]

Το τρίτο -μετά το Δε λες κουβέντα (Μελάνι 2018) και τη Μεσακτή (Μελάνι 2020)- μυθιστόρημα του Μάκη Μαλαφέκα με ήρωα τον Μιχάλη Κρόκο. Ο οποίος μια ζεστή μέρα στις αρχές του καλοκαιριού δέχεται μια ασυνήθιστη επίσκεψη. Προκειμένου να σώσει μια φίλη του, παρεισφρέει ως κειμενογράφος σε μια ακροδεξιά οργάνωση και περιφέρεται στο αθηναϊκό κέντρο του τουρισμού και του εξευγενισμού, συνειδητοποιώντας ότι τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Νίκος Μάντης – Αδύνατες πόλεις [Καστανιώτης]

Στον κόσμο του όψιμου εικοστού πρώτου αιώνα, η Ευρώπη, αδύναμη πλέον, περιορίζεται στον ρόλο ενός αχανούς θεματικού πάρκου. Εκεί, οι άνθρωποι, με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, ζουν ως υπήκοοι-εκθέματα μέσα σε πιστές αναβιώσεις ιστορικών περιόδων, αρνούμενοι τη σύγχρονή τους πραγματικότητα. Παράλληλα, οι εξελίξεις της τεχνολογίας έχουν επιτρέψει τη μετατροπή ακόμα και του τελευταίου ατομικού οχυρού, της συνείδησης, σε ανταλλάξιμο είδος. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον κάποιοι παλεύουν για να επιβιώσουν και να διατηρήσουν την ανθρώπινη φύση τους. Νέο doorstopper από τον διακεκριμένο (βραβείο μυθιστορήματος της Ακαδημίας Αθηνών) συγγραφέα.

Διονύσης Μαρίνος – Σαν Νορμάλ [Μεταίχμιο]

Τρία χρόνια μετά τον Μπλε Ήλιο ο Μαρίνος επέστρεψε με ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα για μια επινοημένη πόλη όπου πολλά παράξενα συμβαίνουν στους ανθρώπους που κυκλοφορούν στους δρόμους της. Άνθρωποι χάνονται στη θάλασσα μέσα στο σπίτι τους. Παράξενα ζώα ζηλεύουν παθολογικά σαν να ήταν ερωτικοί σύντροφοι. Άντρες παίζουν πιάνο χωρίς να ακουμπούν καν τα πλήκτρα. Και ο συγγραφέας βλέπει να γράφεται το βιβλίο του από κάποιον ήρωά του, αφού πρώτα συναντήσει την πανέμορφη ηρωίδα του στον δρόμο. Πόσο νορμάλ μπορεί να είναι μια πόλη που λέγεται Σαν Νορμάλ;

Χριστόφορος Μηλιώνης – Ακροκεραύνια [Κίχλη]

Επανέκδοση ενός από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά βιβλία για τον Εμφύλιο, κυρίως γιατί παρουσιάζει τα γεγονότα από τη σκοπιά των αμάχων που βρέθηκαν κυριολεκτικά στη δίνη των φοβερών γεγονότων, σαστισμένοι ανάμεσα στα αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Μέσα από τα μάτια του Χαρίλαου, ενός ευαίσθητου εφήβου, ο Μηλιώνης ψηλαφίζει τη ρίζα του ανεπούλωτου τραύματος, τον εμφύλιο σπαραγμό που μαίνεται στο ομώνυμο βορειοηπειρωτικό βουνό.

Σοφία Νικολαΐδου – Δικά μας παιδιά (εκδ. Μεταίχμιο)

Φωνές και ουρλιαχτά στο γήπεδο. Αίμα στα πεζοδρόμια. Κρυφοί λογαριασμοί στα σόσιαλ. Συμμαθητές που δαγκώνουν στα προαύλια των σχολείων. Κορίτσια που κάνουν αγορίστικα πράγματα. Μανάδες που ανησυχούν. Πατεράδες που γίνονται μάνες στα ζόρικα και πατεράδες που δεν είναι εντάξει. Η Σοφία Νικολαΐδου πραγματεύεται τον παλμό του παρόντος μέσα από τα έργα και τις ημέρες ενός ραπ συγκροτήματος. Αυτή είναι μια ιστορία για τα παιδιά που μεγάλωσαν κλεισμένα στα δωμάτιά τους, ακούγοντας μουσική με ακουστικά και συνθέτοντας beats. Είναι όμως και και η ιστορία γονιών τους που τα βλέπουν να μεγαλώνουν.

Φοίβος Οικονομίδης – Γιακαράντες [Εστία]

Ο Δημήτρης Μπακάλμπασης είναι μηχανικός λογισμικού σε ένα από τα μεγαλύτερα social media παγκοσμίως και πρόσφατα ξεκίνησε να πηγαίνει σε ψυχολόγο για να διαχειριστεί το άγχος του. Κάτι, που στην αρχή μοιάζει με fake news, αποδεικνύεται πραγματικό: όλο και περισσότεροι άνθρωποι, κυρίως νέοι, υποκύπτουν σε μια ολοκληρωτική, ανεξήγητη εξάντληση. Μεταξύ τους και ο συγκάτοικός του. Ο Δημήτρης θα αναζητήσει έναν τρόπο για να παραμείνει λειτουργικός. Καθώς όμως το μυαλό του καταρρέει και ο κόσμος συνεχίζει να γυρνάει λες και δεν συμβαίνει τίποτα, θα αναζητήσει μια διέξοδο: οτιδήποτε μπορεί να τον ανακουφίσει. Δεύτερο μυθιστορηματικό πόνημα από τον νεαρό συγγραφέα (Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2021).

Γιάννης Παλαβός – Αστείο [Ίκαρος]

Επανακυκλοφορία της κλασικής πια συλλογής του Γιάννη Παλαβού (Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2013). Ένας νεαρός συζητά με τη νεκρή γιαγιά του, ένας υπάλληλος γραφείου μεταμορφώνεται σε συρραπτικό και 15 ακόμη διηγήματα για τη θολή μεθόριο ανάμεσα στην πραγματικότητα και ό,τι την αναιρεί. Ενώ από τον Ίκαρο επανακυκλοφόρησε το φθινόπωρο και η τρίτη συλλογή -Το παιδί- του αξιέπαινου διηγηματογράφου, με τις ιστορίες να έχουν κοινό παρονομαστή την εντοπιότητα, το παιδικό βλέμμα, τη φύση και τη βία.

Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος – Ο θησαυρός των Αηδονιών [Κίχλη]

Με αυτή τη συλλογή ολοκληρώθηκε η αξιέπαινη νέα έκδοση των διηγημάτων του σπουδαίου Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλου, ο οποίος πρόσφατα έφυγε από τη ζωή (Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Γραμμάτων 2015 για το σύνολο του έργου του) σε έξι τόμους. Η συγκεκριμένη μάλιστα είχε τιμηθεί με το Βραβείο Διηγήματος του περιοδικού Διαβάζω 2010, όπου τότε είχε γραφτεί ότι: «Πρόκειται για ιστορίες ανάμνησης που έχουν ως έναυσμά τους ενθυμήματα από οικείους νεκρούς ή, γενικότερα, για ιστορίες ελεγειακές που αφορούν τη μοίρα ανθρώπων και ζώων».

Ντορίνα Παπαλιού – Η φωνή στα χέρια της [Ίκαρος]

Στον σκληρά ανταγωνιστικό χώρο της διεθνούς σκηνής της κλασικής μουσικής, μια ανερχόμενη Ελληνίδα σολίστ του βιολιού αμφισβητεί τους κανόνες της αγοράς, παλεύει με τα όριά της, έρχεται αντιμέτωπη με ανοιχτές πληγές και αναπάντητα ερωτήματα. Όταν στην πιο κρίσιμη καμπή της καριέρας της λαμβάνει ένα αινιγματικό μήνυμα που ανατρέπει τις βεβαιότητές της, η εμμονική σύνδεσή της με ένα βιολί ιδιαίτερης αξίας θα έχει απρόβλεπτες και αναπάντεχες συνέπειες.

Άγης Πετάλας – Κυμύλη ή η νήσος των δυνατοτήτων [Εστία]

Η Κυμύλη είναι το μόνο νησί του κεντρικού Αιγαίου στο οποίο φύεται ένα πυκνό δάσος, το οποίο προστατεύεται από την UNESCO ως παγκόσμιο μνημείο της τρελής Μητέρας Φύσης. Το όνομα του νησιού όμως εντοπίζεται σε ιστορικά κείμενα και συνδέεται με κρίσιμες πολιτικές και κοινωνικές στιγμές του δυτικού κόσμου. Ο αφηγητής εισάγει τον αναγνώστη στα ξεχασμένα γεγονότα, ενώ ταυτόχρονα τον πλοηγεί στην Κυμύλη της εποχής μας, ένα νησί που πλέον διεκδικείται ως τόπος καινοτόμου οικονομικής ανάπτυξης, τόπος εργασίας, απόσυρσης και καταφυγής. Θα παραμείνει η Κυμύλη ένα νησί των δυνατοτήτων ή θα μετατραπεί σε περιοχή του αφανισμού τους;

Βασιλική Πέτσα – Δεν θ’ αργήσω [Πόλις]

Είκοσι χρόνια μετά την ποδοσφαιρική τραγωδία που το 1989 συντάραξε τη Βρετανία, το Λίβερπουλ αναπτύσσεται δυναμικά, οι αλλοτινοί έφηβοι μεγάλωσαν, προσαρμόστηκαν σε μια ήσυχη καθημερινότητα, απέκτησαν οικογένεια, σταθερές δουλειές. Ο κεντρικός ήρωας, ιδιοκτήτης φωτογραφείου που φυτοζωεί, αναγκάζεται να επιστρέψει νοερά σε εκείνη την εποχή για να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος. Ένα μυθιστόρημα για το τι σημαίνει, μερικές φορές, να είσαι επιζών: να αγωνίζεσαι να προχωρήσεις μπροστά, να ξαπλώνεις κατάκοπος το βράδυ, και το επόμενο πρωί να συνειδητοποιείς πως δεν βρίσκεσαι ούτε βήμα μακριά.

Γιώργος Σκαμπαρδώνης – Φάλτσα κεφαλής [Πατάκης]

Νέα συλλογή διηγημάτων του πολύβραβευμένου και πολυδιαβασμένου λογοτέχνη και εν προκειμένω εμβληματικού μετρ της μικρής φόρμας. Ο ίδιος σημειώνει: «Μήνες έψαχνα τίτλο γι’ αυτά τα διηγήματα. Είχα βρει καμιά δεκαριά, όμως κανένας δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Μια μέρα πήγα να βάψω το αυτοκίνητο – ο βαφέας ήταν ένας Ρωσοπόντιος που μιλούσε σπαστά ελληνικά. Μου είπε πως θα χρειαστεί μια βδομάδα να κρατήσει το όχημα για να κάνει τη βαφή. Και συμπλήρωσε γενναιόδωρα: “Θα σου δώσω αυτό το ‘Seicento’ [ένα “FIAT” παλιατζούρα τριακονταετίας] να κυκλοφορείς, να κάνεις τη δουλειά σου μέχρι να τελειώσω”. “Και πόσο το πήρες αυτό το “Seicento”;” τον ρωτώ. “Πεντακόσια ευρώ μεταχειρισμένο”, μου απαντάει, “αλλά έριξα άλλο ένα χιλιάρικο και του άλλαξα μπουζί, σασμάν, τα πάντα, μέχρι και φάλτσα κεφαλής”. Μόλις άκουσα τι είπε, σκέφτομαι: “Αμάν, βρήκα τίτλο”. Ο άνθρωπος ήθελε να πει “φλάντζα κεφαλής”, όμως λόγω του ότι δεν ήξερε καλά ελληνικά, έκανε το λάθος (που είναι και το σωστό) λέγοντας: “Φάλτσα κεφαλής”». Μοναδικός.

Απόστολος Στραγαλινός – Το πρωί που θα φύγουμε [Κριτική]

Στην πρώτη συλλογή διηγημάτων του Στραγαλινός πλάθει με τρυφερή αλλά και σκληρή γλώσσα ιστορίες ανθρώπων που, παρότι ασφυκτιούν καθημερινά από τις αντιφάσεις της σύγχρονης Ελλάδας, εξακολουθούν να ονειρεύονται χωρίς να γνωρίζουν πάντα αν βιώνουν μια ζωή που, καθώς περνάει, τους διαφεύγει. Οι ήρωές του, πλάνητες, περίεργοι, ρομαντικοί, αδικημένοι αναζητούν εναγωνίως ένα καινούριο σύμπαν για να στεγάσουν τις νίκες και τις ήττες τους.

Χρυσόστομος Τσαπραϊλης – De mysteriis [Αντίποδες]

Οχτώ διηγήματα στο τρίτο βιβλίο του συγγραφέα που ντεμπουτάρισε προ επταετίας με την πολυσυζητημένη συλλογή Παγανιστικές δοξασίες της θεσσαλικής επαρχίας (Αντίποδες), κάθε ένα από τα οποία φέρει τον τίτλο του αντίστοιχου κατά σειρά από τα οχτώ τραγούδια του σχεδόν ομώνυμου (De Mysteriis Dom Sathanas) πρώτου δίσκου των Mayhem, μπάντας-τοτέμ του black metal. Mυστικές λατρείες που αναβιώνουν, τελετουργικά που καλούν σκοτεινές θεότητες, χωριά που αρνούνται να αλλάξουν όνομα, αλλά και γειτονιές με ιλιγγιώδη ρυμοτομία μιας και ο Τσαπραΐλης αυτή τη φορά ξετυλίγει τη δράση και στην Αθήνα.

Μάριος Χάκκας – Τυφεκιοφόρος του εχθρού [Άγρα]

Σημαντικότατη επανέκδοση (μετά την περσινή της συλλογής «Ο μπιντές και άλλες ιστορίες») ενός από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Έλληνες λογοτέχνες. Για να ακολουθήσει λίγους μήνες αργότερα και πάλι από την Άγρα το Κοινόβιο, η τελευταία συλλογή διηγημάτων του δεξιοτέχνη της μικρής φόρμας που συνδύαζε τη διεισδυτική ματιά της κοινωνικής κριτικής με τις μοντερνιστικές τεχνικές του «παραλόγου».

Κατερίνα Χανδρινού – Χωλ [Κείμενα]

Το Χωλ, ιδιότυπο θρίλερ δωματίου, συνεχίζει να πραγματεύεται το θέμα του οίκου που άνοιξε με το αφήγημα, Κόρκυρα. Ο οίκος, εδώ, πρωταγωνιστεί σαν ίδρυμα και σαν τρόφιμος. Το σύγχρονο σπίτι κλείνεται στον εαυτό του και αναρωτιέται εμμονικά για την κατασκευή και τη διαρρύθμισή του. Tο χωλ εξέλιπε σταδιακά και η κατάργησή του επηρέασε τους ανθρώπους και τις μεταξύ τους σχέσεις. Στο έγκλειστο σπίτι άλλοτε απαντούν οι ένοικοι, άλλοτε διάφοροι ήχοι και τριγμοί, άλλες φορές οι ηθοποιοί των ταινιών που προβάλλονται στο άδειο του σαλόνι και κάποτε οι νεκροί αρχιτέκτονες.

Δημήτρης Χριστόπουλος – 12η Φεβρουαρίου [Ποταμός]

Η Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012 σημαδεύτηκε από την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου και τη μεγάλη διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών/τριών. Είναι η μέρα που καίγονται οι δίδυμοι κινηματογράφοι της Σταδίου. Το «σημείο μηδέν» στον ιστορικό χρόνο της Μεταπολίτευσης γίνεται ο χωρόχρονος δράσης 21 ιστοριών-αφηγηματικών σεκάνς. Στη συλλογή διηγημάτων του διακεκριμένου συγγραφέα [το μυθιστόρημά του με τίτλο Τζίντιλι (Το Ροδακιό, 2020) απέσπασε εξ ημισείας το Ειδικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2021] πρωταγωνιστούν αντιήρωες των οποίων η ζωή σημαδεύτηκε από το φωτεινό σκοτάδι των κινηματογραφικών αιθουσών, σε μια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται και πάντα φλέγεται.

Συλλογικό – Ο άλιωτος και άλλες ιστορίες με βρυκόλακες [Ροές]

Μια ανθολογία διηγημάτων, από τα μέσα του 19ου αιώνα ως και τον Μεσοπόλεμο, που εξετάζει τη μορφή του αρχετυπικού κακού της ελληνικής σκοτεινής λαογραφίας: του βρυκόλακα. Ένα σύνολο ιστοριών οι οποίες, αν διαβαστούν με σημερινά κριτήρια, μπορούν να κατηγοριοποιηθούν στο λογοτεχνικό υποείδος του λαογραφικού τρόμου. Δεκατρείς ιστορίες που αντλούν την πρώτη τους ύλη από ένα μωσαϊκό λαογραφικών παραδόσεων από όλη την Ελλάδα. Ανθολόγηση, εισαγωγή, επίμετρο: Γιώργος Θάνος.