H Amy Lynn Hartzle συνδημιούργησε τους Evanescence με τον κιθαρίστα Ben Moody το 1995. Την άκουσε να να παίζει στο πιάνο το I'd Do Anything for Love (But I Won't Do That) του Meat Loaf Eric Ryan Anderson

“ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ Η AMY LEE ΤΩΝ EVANESCENCE, ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΜΟΥ”

Η τραγουδίστρια των Evanescence μιλά στο Magazine για τον φόβο που μας κρατά σιωπηλούς.

Τους Evanescence τους άκουσα για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2004 στην Κρήτη. Εκείνη την περίοδο, μια παρέα στην Παλαιόχωρα Χανίων ζούσε με τρία κολλήματα: τους υπολογιστές, το Matrix και την Amy Lee των Evanescence. Το άλμπουμ “Fallen” είχε ήδη κυκλοφορήσει και τα “My Immortal”, “Bring Me to Life” και “Going Under” έπαιζαν παντού. Πρωταγωνίστρια η “σκοτεινή” φωνή ενός κοριτσιού mezzo-soprano μόλις 23 ετών.

Ήταν τότε που οι Evanescence γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στο ελληνικό κοινό… Η αναγεννησιακή γκόθικ φιγούρα της Amy Lee έγινε αφίσα σε πολλά νεανικά δωμάτια και η κρυστάλλινη φωνή της έφερε στην μπάντα δύο βραβεία Grammy. Ακολούθησε το “The Open Door” (2006) με το “Call Me When You’re Sober” που έγραψε – καθώς λένε – για έναν πρώην σύντροφό της και τις πολύ κακές του συνήθειες.

Και κάπου εκεί χάσαμε τον βηματισμό των Evanescence. Ναι, υπήρξαν τα άλμπουμ Evanescence (2011) και Synthesis (2017), αλλά σε ένα μουδιασμένο background και με απείρως λιγότερο ντόρο.

Για πρώτη φορά το 2021, μετά από 10 ολόκληρα χρόνια το συγκρότημα γράφει νέα μουσική και επιστρέφει στην Ελλάδα για μια μοναδική συναυλία στις 5 Ιουνίου 2022 στο Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη, στο πλαίσιο του EJEKT.

Η τριάχρονη αδερφή της Amy, Bonnie, πέθανε το 1987 - Έγραψε για τον χαμό της τα Hello και Like You! Eric Ryan Anderson

Έναν μήνα πριν παρουσιάσει το “Bitter Truth” στο ελληνικό κοινό, η Amy Lee των Evanescence μίλησε στο Magazine για το νέο της άλμπουμ, την ενδυνάμωση των γυναικών και ένα “immortal” βράδυ με καλοκαιρινό αεράκι πριν από χρόνια στο θέατρο του Λυκαβηττού.

Η σύνδεση στο zoom έρχεται να μας θυμίσει τα καλά της τεχνολογίας. Δεκαπέντε λεπτά ίσως δεν φτάσουν για να καλύψουν περίπου δέκα χρόνια απουσίας, αλλά η Amy είναι τοξοτικός χείμαρρος. Σχεδόν άβαφη και διαρκώς χαμογελαστή βρίσκεται σε ένα σαλόνι-στούντιο γεμάτο vintage κιθάρες. Είναι το σπίτι της στο Νάσβιλ.

“Ξαναζώ τη ζωή μέσα από τα μάτια του γιου μου”

Πού βρισκόταν η Amy αυτά τα δέκα χρόνια; Δύσκολο να συνοψίσω δέκα ολόκληρα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι να γράψουμε νέες μουσικές. Υπάρχουν πολλές εμπειρίες ζωής μέσα σε αυτό το διάστημα, οι οποίες μπήκαν στον δίσκο “Bitter Truth”. Μία από τις πιο σημαντικές είναι ότι έγινα μητέρα. Ο γιος μου, ο Τζακ είναι επτά ετών. Είναι φανταστικός. Ένα εκπληκτικό ανθρώπινο πλάσμα. Αποτελεί ένα “σχολείο” για μένα το να εμπνέεσαι από το πρίσμα που βλέπει τη ζωή ένα παιδί. Να βλέπεις τη ζωή μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Να έχει τις πρώτες του εμπειρίες και να πηγαίνεις και εσύ πίσω στις δικές σου. Είναι φοβερό. Σου δίνεται η ευκαιρία να ξαναζήσεις μέσα από τα παιδιά.

Ολοκληρώθηκε ένας κύκλος της μπάντας και ξεκινάμε κάτι νέο. Και η πανδημία μας έδωσε πολλά να συζητήσουμε. Το άλμπουμ “Bitter Truth” δεν είναι τόσο εσωτερικό, αλλά αναφέρεται στα πράγματα γύρω μας.”

Το 2014 έγινε μητέρα και οι προτεραιότητες άλλαξαν. Και μετά από κάποια χρόνια είπε: “Όμως είμαι ακόμα η Amy Lee των Evanescence, και αυτό είναι το πάθος μου”. Και άρχισε να γράφει για το νέο άλμπουμ!

Στο νέο της άλμπουμ η Amy Lee ερμηνεύει το Use My Voice, που έχει πίσω του μία αληθινή ιστορία για τη σημασία της 'φωνής' Eric Ryan Anderson


Η μουσική που θεραπεύει

Το lockdown ήταν μία καλή ευκαιρία να γράψει πολλή μουσική; “Ήταν ένα δύσκολο διάστημα. Και έγραψα αρκετά μέσα στο κλείσιμο. Ήταν δύσκολο για όλους μας, με διαφορετικούς τρόπους. Είμαι πολύ ευγνώμων γιατί μέσα σε αυτό το δύσκολο διάστημα είχα τη μουσική μου και την μπάντα μου. Εκμεταλλευτήκαμε τον χρόνο και επικεντρωθήκαμε στη δημιουργία. Είπαμε “ok είμαστε καρφωμένοι μέσα, δεν θα πάμε σε περιοδεία, ας φτιάξουμε μουσική”.

Και είχαμε πολλά να γράψουμε γιατί μας συνέβησαν πολλά τα τελευταία χρόνια. Στις καρδιές μας και σε όλο τον κόσμο ξαφνικά υπήρξαν πολλά γεγονότα για να μας φέρουν έμπνευση. Το να μπορούμε να φτιάξουμε μουσική για αυτά, είναι κάτι ιαματικό.

Έχουμε ήδη αρχίσει να παίζουμε live από τον Νοέμβριο και ένιωσα καταπληκτικά. Είχαμε τον χρόνο μας να το “στήσουμε” όπως θέλαμε. Nέες παραγωγές, νέα κομμάτια, και πολλή μουσική που “πεθαίνουμε” να παίξουμε ζωντανά. Είναι καταπληκτικό να επιστρέφουμε στη σκηνή και έχω μεγάλη χαρά που θα ξανασυναντήσω τους φανς στην Ελλάδα.”

H Amy Lee θυμάται την πρώτη της εμφάνιση στην Ελλάδα και εξυμνεί το "ελληνικό πνεύμα" και τους Έλληνες φανς Eric Ryan Anderson

“Δεν παραιτούμαι εύκολα”

Παλιά συνεργασία που ανακαλεί με αυθόρμητο χαμόγελο; “Ωραία ερώτηση … δεν ξέρω αν έχω κάποια που ξεχωρίζω αλήθεια, αλλά θα αναφέρω μία που μου αρέσει πολύ, γιατί ξαναζωντανεύει αυτό το διάστημα. Έκανα ένα τραγούδι με την Lindsey Stirling το 2019 λίγο πριν την πανδημία. Λέγεται “Love goes on and on” και ήταν κάτι που κάναμε από απόσταση.

Παίξαμε ζωντανά μία φορά μόνο, αλλά δεν υπήρξε βίντεο λόγω του λοκντάουν. Είναι ένας άνθρωπος που δεν παραιτείται εύκολα, όπως και εγώ, και είπαμε ότι τώρα μπορούμε να φτιάξουμε ένα βίντεο για το τραγούδι. Ήταν εδώ στο Νάσβιλ και όντως κάναμε ένα όμορφο βίντεο. Αυτή είναι μία σπάνια εμπειρία. Είναι σημαντική για μένα.”

Η ανοικτή καρδιά είναι το μοναδικό συστατικό για να γράψεις τραγούδια. Δεν υπάρχει συνταγή, ούτε χάρτης. Πρέπει να ξέρεις από μουσική, αλλά η καρδιά είναι που μετράει.

Με τι μουσική έχει κολλήσει το τελευταίο διάστημα; “Τώρα ακούω μία Ιαπωνο-αμερικανίδα καλλιτέχνιδα που τη λένε Mitski (Miyawaki) και είναι σπάνιο για μένα να βγαίνει ένα άλμπουμ και να θέλω να το ακούσω ολόκληρο, από την αρχή μέχρι το τέλος. Το άλμπουμ λέγεται “Laurel Hell”.

Επίσης, τον τελευταίο καιρό ήρθα κοντά με διαφορετικούς καλλιτέχνες, σε ένα μυστικό camp -δεν μπορώ να μιλήσω πιο αναλυτικά για αυτό- όπου μαζευτήκαμε για να γράψουμε μουσική για έναν άλλον καλλιτέχνη. Και μέσα από αυτή την εμπειρία έκανα εκπληκτικούς φίλους από τους “Great Big World”. Αφού γράψαμε μουσική και περάσαμε χρόνο μαζί, ξεκίνησα να ακούω τη δική τους μουσική με ένα τρόπο που ήταν πιο βαθύς από ότι πιο πριν.”

Δεν μπορώ να περιγράψω το μουσικό “τριπάκι” στο οποίο είμαι, αλλά σίγουρα είμαι σε άλλη “πίστα”. Ξεκινάω από την αγάπη.

Ποιος είναι ο νέος ήχος των Evanescence;

“Τα αγαπημένα μου τραγούδια από το καινούργιο άλμπουμ αλλάζουν συνεχώς. Ένα όμως είναι σημαντικό για εμένα και για την μπάντα. Το “Broken Pieces Shine” είναι από τα πρώτα τραγούδια του δίσκου. Ένιωθα ότι απαντάει το ερώτημα: “Ποιος είναι ο καινούργιος μας ήχος μετά από τόσα χρόνια;”

Και όπως η μπάντα ξεκινάει με αυτό το reef και πριν μπουν τα φωνητικά, ένιωσα ότι αυτό είναι! Αυτός είναι ο νέος ήχος μας. Αλλά και οι στίχοι μιλούν για το να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι. Μετά από το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί, επιβιώνεις. Και αυτό είναι ένα μήνυμα, ένα θέμα, το οποίο διαπερνάει όλα τα κομμάτια του άλμπουμ. Μία επιστροφή από μία καταστροφή. Και η ελπίδα σε όλο αυτό.”

Όλοι θέλουμε να νιώσουμε αγάπη. Παλαιότερα υπήρχε ένα σημείο μέσα μου που ήθελε να φωνάξει… Και τώρα είναι ένα σημείο που θέλει να αγαπήσει και να μιλήσει για ειλικρινή συναισθήματα.

Η αλήθεια είναι πιο δυνατή από χίλιες σφαίρες

Στο νέο άλμπουμ υπάρχει ένα τραγούδι, το “Use My Voice” που έχει πίσω του μία αληθινή ιστορία για τη σημασία της “φωνής”. “Η έμπνευση για το τραγούδι είναι μία κοπέλα, την οποία βίασαν στο κολέγιο, και ήταν ένα γεγονός που πήρε μεγάλες διαστάσεις στα media στην Αμερική. πριν από πέντε-έξι χρόνια περίπου. Όταν κατέθεσε στο δικαστήριο ήταν τα λόγια της τόσο δυνατά, που με συγκλόνισαν. Όλοι και όλα στράφηκαν εναντίον της. Είχαν τα λεφτά, είχαν τη δύναμη, και ήταν οι άντρες της υπόθεσης.

Και το ενδιαφέρον είναι ότι όσο τα χρόνια περνούσαν έβλεπα κι άλλες ειδήσεις και άλλες υποθέσεις, αδικίες, και ένιωθα αυτή την κατάθεση της κοπέλας όλο και πιο αληθινή. Στο τέλος ο θύτης πήρε ελάχιστη ποινή και εκείνη απλά στάθηκε στο δικαστήριο και μίλησε με την καρδιά της.

Είπε την αλήθεια της και για μένα αυτό ήταν πιο δυνατό από χίλιες σφαίρες. Και εκείνη την ώρα σκέφτηκα ότι ο λόγος είναι πιο δυνατός από κάθε όπλο. Το να είσαι δυνατός και να χρησιμοποιήσεις τη φωνή σου λέγοντας την αλήθεια σου. Γιατί όταν πραγματικά λέμε την αλήθεια, αυτή διαπερνάει κάθε ψέμα.

Γιατί έτσι κρατούν τους ανθρώπους χαμηλά, κάτω τους αδύναμους. Με το να τους κάνουν να φοβούνται να μιλήσουν. Γιατί νιώθουν ότι αν μιλήσουν θα κάνουν κάποιο κακό στον εαυτό τους. Νιώθουν ότι δεν θα μπορέσουν να προχωρήσουν μετά, με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι πολύ απλό να πεις την αλήθεια με την καρδιά σου, αλλά και τόσο πολύπλοκο συνάμα. Πιστεύω ότι όλοι πρέπει να έχουμε το δικαίωμα και την ελευθερία να μπορούμε να μιλήσουμε.”

Αισθάνομαι περήφανη που μπόρεσα να χρησιμοποιήσω τη δική μου φωνή για κάτι τόσο σοβαρό και να μιλήσω για τις δυνατές εκπληκτικές γυναίκες στη ζωή μου. Και αυτό να γίνει και μήνυμα μέσα από την μπάντα για όλο τον κόσμο.

**Η Amy αναφέρεται στην κατάθεση της Chanel Miller, η οποία κακοποιήθηκε σεξουαλικά – ενώ ήταν αναίσθητη – το 2015 στο campus του Stanford από τον νεαρό αθλητή Brock Allen Turner. Ο βιαστής τη γλίτωσε με μερικούς μήνες φυλάκιση. Στο τέλος της δίκης το 2016, η 24χρονη Miller σηκώθηκε και απηύθυνε μία συγκλονιστική δήλωση προς τον βιαστή της. Η θλιβερή μαρτυρία των 7.000 λέξεων μετέτρεψε την υπόθεση σε μια εθνική συζήτηση σχετικά με τα προνόμια των λευκών ανδρών και το αμερικανικό σύστημα δικαιοσύνης. Στο βιβλίο “Know My Name: A Memoir” διηγείται την ιστορία της. Διάβασε την κατάθεση εδώ.

Πόλεμος και ελπίδα

Ο πόλεμος στην Ουκρανία ξαναζωντανεύει εφιάλτες του παρελθόντος. “Περνάμε φοβερά τραγικές στιγμές στην ανθρωπότητα. Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία είναι απλά λάθος. Είναι λάθος και είναι δύσκολο και για πάρα πολλούς ανθρώπους στον κόσμο που κοιτάζουν και αισθάνονται αδύναμοι να το σταματήσουν. Νιώθουμε ότι δεν είμαστε ικανοί να τους σταματήσουμε. Συμβαίνει μία φοβερή αδικία. Είναι τρομερό να βλέπουμε την Ουκρανία να αντιστέκεται και να είναι για εμάς σχεδόν ένα μήνυμα… ενδυνάμωσης. Αγαπάμε την Ουκρανία σαν μπάντα είχαμε ωραίες εμπειρίες εκεί. Έχουμε φίλους και πολλούς φανς.

Η ελπίδα πρέπει να υπάρχει στα πιο σκοτεινά μέρη. Έχουμε δει φοβερούς εφιάλτες και παλιότερα και η επιβίωση είναι ένα ζήτημα πολύ πιο βαθύ από το σώμα. Φτάνει στην ψυχή και στο πνεύμα.”

Απλώς πρέπει να πιστεύεις ότι ακόμα και όταν υπάρχει το απόλυτο σκοτάδι υπάρχει μία επόμενη μέρα. Τη ζωή αξίζει να τη ζήσεις, εγώ το πιστεύω αυτό!

Η Lee έχει επηρεαστεί καλλιτεχνικά από τον Mozart και τον Danny Elfman, ενώ θαυμάζει τη Björk, τους Portishead, τους Massive Attack, την Tori Amos και τη Shirley Manson των Garbage... Eric Ryan Anderson


Τα όνειρα που χαράσσουν τα επόμενα βήματα; “Ονειρεύομαι συνεχώς. Και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είμαι σε ένα σημείο που αναζητώ με την καρδιά μου συνεργασίες με καλλιτέχνες και μουσικούς. Γράφω πολλή μουσική… μυστικά. Αποσύρομαι και από τα social media για να χρησιμοποιώ τα δημιουργικά κομμάτια του εγκεφάλου μου… προτιμώ να βλέπω τους φανς στις συναυλίες μου και όχι στα social.

Χρησιμοποιώ αυτόν το χρόνο για να αφήσω την καρδιά μου να ανοίξει. Να είναι ελεύθερη, με αυτοπεποίθηση. Μίλησα με διάφορους φίλους για να φτιάξουμε μουσική μαζί. Πιστεύω ότι γίνεται κάτι πολύ ιδιαίτερο όταν έρχεσαι σε επαφή και συνεργάζεσαι με κάποιον που έχει ταλέντο. “Φέρνει κάτι στο τραπέζι” που εσύ μόνος σου δεν θα μπορούσες να το δημιουργήσεις ποτέ. Έχω πολλές μυστικές συνεργασίες για την παραγωγή μουσικής. Ε, και μία μέρα φυσικά θα τις μάθετε!”

Μια χαρακτηριστική φράση που την εκφράζει αυτό το διάστημα; “Θα σου πω δύο. Μία σοβαρή και μία λιγότερο σοβαρή (που είναι εξίσου σοβαρή!). Η πρώτη: “Δεν μπορείς να ελέγξεις αυτό που συμβαίνει στη ζωή, μπορείς μόνο να ελέγξεις τι θα κάνεις με αυτό και πώς θα αντιδράσεις”. Και η δεύτερη: “Νέα μέρα, νέα κούπα” (γελάει). Χρησιμοποιώ κάθε μέρα μία κούπα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όταν όμως έρθει η επόμενη μέρα… νέα μέρα, άλλη κούπα!”

Οι Evanescence στο θέατρο Πέτρας στο πλαίσιο του Ejekt Festival στις 5 Ιουνίου Nick Fancher


Το πνεύμα των ανθρώπων στην Ελλάδα

Τι φέρνει στο μυαλό της η Ελλάδα; “Φέρνει… καταπληκτικό φαγητό και την κουλτούρα της αρχαιότητας, που είναι κάτι το οποίο με ενδιαφέρει πάρα πολύ. Είμαι παθιασμένη με αυτό και είχα πολύ ωραίες εμπειρίες στην Αθήνα. Και μόνο απλά περπατώντας τριγύρω στην πόλη. Στην Αμερική δεν έχουμε αυτού του είδους την αρχαία ιστορία. Εδώ τα πάντα είναι πολύ… καινούργια.

Και μόνο το να περπατάς σε έναν δρόμο και να ακουμπήσεις ένα κτίριο που είναι τόσων πολλών ετών ή ένα μνημείο που είναι χιλιάδων ετών είναι πραγματικά εκπληκτικό για μένα. Σαν καλλιτέχνης εμπνέομαι από κάτι τέτοιο. Ότι δηλαδή μπορεί να έχει διατηρηθεί ένα μνημείο και να έχει τόσα χρόνια ζωής.

Έχω υπέροχες αναμνήσεις από την παραμονή μου στην Αθήνα και από τους φανς. Θυμάμαι στην πρώτη περιοδεία μας είχαμε ένα καταπληκτικό σόου σε ένα θέατρο περίπου ίδιο με αυτό που παίζουμε τώρα (ενν. το θέατρο Λυκαβηττού).

Όλοι τραγουδούσαν ρυθμικά και ήταν και τα φώτα της πόλης. Ήμασταν πολύ καινούργιοι τότε και ήταν πολύ λίγο το διάστημα που βρισκόμασταν σε περιοδεία. Θυμάμαι ότι με είχε συγκλονίσει τόσο πολύ αυτό το πνεύμα των ανθρώπων της Ελλάδας.

Είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένη που θα επιστρέψω. Έχει περάσει καιρός. Σας περιμένω…”

Info: Θέατρο Πέτρας, 21:30, Από 43€, VIP 1: 326€, VIP 2: 186€. Εισιτήρια εδώ.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα