ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ;

Παράπονο ως τηλεθεατές δεν θα έπρεπε να έχουμε, τουλάχιστον ως προς την ποικιλία και τον αριθμό των προγραμμάτων που μπορούμε να παρακολουθήσουμε στην ελληνική τηλεόραση τη φετινή σεζόν. Δελτία ειδήσεων, ενημερωτικές εκπομπές, realities, παιχνίδια τύχης, παιχνίδια γνώσεων, σειρές κωμικές, σειρές δραματικές, σειρές εποχής.

Πάνε πέρασαν οι εποχές που άνοιγες την τηλεόραση κι έβλεπες δύο σήριαλ τούρκικα κι έλεγες και çok teşekkürler κι έπεφτες για ύπνο. Η ελληνική τηλεόραση άφησε πίσω της τις εποχές των ισχνών αγελάδων και διανύει εδώ και μία πενταετία τη χρυσή εποχή της Αναγέννηση.

Και η αλήθεια είναι πως η ελληνική τηλεόραση έχει κατακτήσει μία υποτυπώδη ισορροπία ανάμεσα σε ποιότητα και ποσότητα. Φυσικά, οι παραφωνίες δεν λείπουν. Κατά καιρούς τα μάτια μας έχουν δει πολύ χαμηλής ποιότητας προγράμματα. Κάποια από αυτά επιβραβεύτηκαν με υψηλά νούμερα τηλεθέασης κι άλλα καταβαραθρώθηκαν όπως και τους άξιζε.

Έχει κάτι καινούργιο να μας πει η ελληνική τηλεόραση; Η απάντηση δεν απαιτεί πολλή σκέψη. Ξεκάθαρα αρνητική. Τίποτα καινούργιο δεν έχει να μας προσφέρει η ελληνική τηλεόραση χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα αρνητικό.

Μια επανάληψη της περσινής σεζόν. Αυτό θα παρακολουθήσουμε στις οθόνες μας. Παραδοχή ως άλλο νόμισμα με δύο όψεις. Θα δούμε ποιοτικές σειρές αλλά και εκπομπές που λόγο ύπαρξης δεν έχουν και θα έπρεπε να έχουν.

Νέα πρόσωπα; Η ελληνική τηλεόραση έχει αλλεργία στα νέα πρόσωπα κι έτσι μας τα παρουσιάζει σε στιλ σταγονόμετρου. Το πιο φρέσκο πρόσωπο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η Δανάη Μπάρκα που την έχουμε δει από πρόπερσι.

Η συζήτηση για την επιστροφή της Ρούλας Κορομηλά έχει να λέει πως οι ιθύνοντες των καναλιών βιώνουν μια δυσκολία ως προς την αναζήτηση νέων ανθρώπων που θα έχουν ταλέντο, γνώση και γκελ. Πού να τους βρεις θα μου πεις. Δεν έψαξαν και πολύ θα σου πω. Δεν είναι το Survivor κοιτίδα νέων ταλέντων που σώνει και ντε πρέπει να γίνουν πανελίστες και ηθοποιοί.

Επομένως, νέα πρόσωπα μην περιμένεις. Ανακύκλωση. Από κανάλι σε κανάλι με νέες συνθέσεις εκπομπών. Κάποιες έχουν ενδιαφέρον και κάποιες άλλες έχουν το μαύρο τους το χάλι. Για τις πρώτες ανυπομονούμε να δούμε πώς θα λειτουργήσουν ως σύνολο, για τις δεύτερες θα περιμένουμε αγώνα δρόμου για το ποιος μιλάει περισσότερο και ποιος κάνει τον περισσότερο ανούσιο χαβαλέ. Σε γνωστά μονοπάτια θα μας βρεις δηλαδή.

Καμία αλλαγή και στη θεματολογία. Επικαιρότητα κι άγιος ο θεός και μετά ο Δίας στην Παρθένο, ντολμαδάκια γιαλαντζί και δωράρα ηλεκτρικό πατίνι. Θα επανέλθω στις φωτεινές εξαιρέσεις και με ονόματα γιατί τόση ώρα κρατάω τα προσχήματα. Η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος με το Στούντιο 4 κάνουν εξαιρετικά προσεγμένη δουλειά. Δεν είναι τυχαίο πως ονόματα που δύσκολα δίνουν συνεντεύξεις κάθονται με άνεση στον καναπέ τους για να συνομιλήσουν.

Ξεχωρίζω την Μπέττυ Μαγγίρα και τον Δημήτρη Μακαλιά. Αν κάτι λέγαμε για ταλέντο, κάνε τους εικόνα. Περιμένω τη Φαίη Σκορδά με τη νέα ομάδα της και τον Φώτη Σεργουλόπουλο με το «Πρωίαν σε είδον». Θεωρώ σίγουρα χαρτιά την Ελεονώρα Μελέτη, τη Μαρία Μπεκατώρου, την Ελένη Μενεγάκη και τη Ναταλία Γερμανού για τελείως διαφορετικούς λόγους. Υπάρχουν και τα υπερεκτιμημένα πρόσωπα αλλά αυτό απαιτεί άλλου είδους ανάλυση. Επιφυλάσσομαι.

Και πάμε στις σειρές. Αν για κάτι δίνουμε χειροκρότημα είναι για τις σειρές που θα δούμε και φέτος σε όλα τα κανάλια ανεξαιρέτως. Σειρές που είτε συνεχίζονται από την περσινή σεζόν (βλέπε Σασμός), είτε κάνουν πρεμιέρα περιμένοντας την αποδοχή του τηλεοπτικού κοινού. Οι σειρές σώζουν, κατά κάποιο τρόπο, τα κανάλια από το χαμηλού επιπέδου περιεχόμενο που και φέτος υπάρχει (μην με πιέζεις, ας κρατήσουμε τα προσχήματα).

Η ελληνική τηλεόραση επιμένει σταθερά στις ποιοτικές σειρές. Η αρχή έγινε κάποτε με το Νησί, μετά μας πρόλαβε η οικονομική κρίση και επανήλθαμε και θέσαμε τις «προδιαγραφές» με τις Άγριες Μέλισσες.

Πληθώρα προγραμμάτων. Αυτό έχει να μας προσφέρει η ελληνική τηλεόραση. Δεν έχεις πια δικαιολογίες «τι μας ταϊζουν».