ΓΙΑ ΤΟΝ IVAN SMAGGHE, Η «ΜΠΑΝΑΝΑ» ΤΩΝ VELVET UNDERGROUND & NICO ΔΕ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ

Ξεκίνησε ως DJ το 1992, διαλέγοντας το μονοπάτι της μουσικής κι αφήνοντας πίσω του τις σπουδές Πολιτικής Φιλοσοφίας.  Τα πρώτα του house κομμάτια ως παραγωγός τα έδωσε το 1996, ενώ παράλληλα έγραφε σε μουσικά περιοδικά και πέρασε από το φημισμένο γαλλικό Radio Nova. Δούλεψε για πολλά χρόνια στο παριζιάνικο κατάστημα της Rough Trade εκεί όπου έμαθε να πουλάει «ο,τιδήποτε σε οποιονδήποτε, οποτεδήποτε», όπως λέει συχνά. 

Παράλληλα εξελισσόταν ως DJ και συμμετείχε σε δεκάδες σχήματα στο στούντιο ή στήνοντας πάρτι πίσω από τα ντεκ (το πιο γνωστό ήταν οι Black Strobe, το τελευταίο είναι οι βραδιές Dresden με τον λιθουανό Manfredas).  Διατηρούσε για χρόνια ένα blog που ήταν ευαγγέλιο, δοκιμάστηκε όταν έχασε σε μια πυρκαγιά μερικές χιλιάδες δίσκους και δεν σταμάτησε ποτέ να φτιάχνει labels για να κυκλοφορεί ενδιαφέρουσα, ενίοτε weird, μουσική που δύσκολα θα είχε τα κότσια να κυκλοφορήσει κάποιος άλλος. 

Πάνω από 30 χρόνια στο κόλπο, ο ευρυμαθής Ivan Smagghe δεν είναι μόνο ένας σπουδαίος κι απρόβλεπτος DJ/παραγωγός. Ή μάλλον είναι τέτοιος επειδή είναι και μια αληθινά ξεχωριστή προσωπικότητα. Απολαυστικός στις συνεντεύξεις, τόσο ευρυμαθής που μπορεί άνετα να μιλήσει -εκτός από μουσική- και για σινεμά, εικαστικά ή πολιτική, μπλαζέ με τον τρόπο που μόνο οι Γάλλοι μπορούν να είναι μπλαζέ.. 

Επιστρέφει στην Αθήνα την Κυριακή 10.11 στο Burger Disco στην κοιλιά του Συντάγματος (με το εντυπωσιακό φετινό ρόστερ μετακλήσεων – έχουν ήδη έρθει Prins Thomas, Louie Vega, αναμένονται -μεταξύ άλλων- Carl Craig, Luke Una και Felix Dickinson).

Για να ζεσταθούμε του ζητήσαμε να μας πει ποιος είναι…

 

O τελευταίος δίσκος που έπαιξε στο ραδιόφωνο, το κινητό ή τα ακουστικά σου…

…And The Native Hipsters – There Goes Concorde Again.
Μόλις το άκουσα στο BBC6.

 

O τελευταίος δίσκος που άκουσες κι αποφάσισες ότι θα τον παίξεις στο Channeling, την εκπομπή σου στον NTS με τον Nathan Gregory Wilkins…

Eric Randon/Stephen Mallinder-One Way Replay (Meat Beat Manifesto remix).
Τα τελευταία πράγματα που κάνει ο Mallinder (σ.σ. ιδρυτικό 1/3 των Cabaret Voltaire) μάλλον είναι αυτό που λέμε αναγέννηση.

 

Ένας δίσκος που μπορεί και να πούλησες 1000 φορές όταν δούλευες στο Rough Trade στο Παρίσι…

MMM – Donna

 

Το αγαπημένο δικό σου remix…

My Kind of Woman (It’s a Fine Line Edit).
Κάναμε (σ.σ. ως It’s A Fine Line με τον Tim Paris) αυτό το “edit” για το label του Nathan Gregory Wilkins, αλλά ποτέ δεν περιμέναμε ότι θα εξελισσόταν σε ένα αθόρυβο classic στα σετ του Harvey και του Weatherall. 

 

O δίσκος που ποτέ δε σε προδίδει…

The Customers – Sail Away.
Από την άλλη, οι δίσκοι ΠΟΤΕ δεν σε προδίδουν, μόνο που ο συγκεκριμένος το φτάνει στα άκρα.

 

Ο δίσκος με τον οποίο έχεις αδειάσει τις περισσότερες φορές την πίστα… 

Kerosene – Funky Bandu (εντάξει, δεν είναι ακριβώς αλήθεια ότι διώχνει τον κόσμο αλλά ο μινιμαλισμός του είναι δύσκολος να χωνευτεί – εγώ το αγαπάω, βέβαια). 

 

Ένας δίσκος που δεν μπορείς πια να ακούς…

Ο,τιδήποτε από Black Strobe (σ.σ. το electro ντουέτο που είχε με τον Arnaud Rebotini από το 1997 ως το 2014)

 

Ένας δίσκος που, για καλό ή για κακό, εξηγεί τη μουσική που βγαίνει το 2024…

Δεν μπορεί να συμπυκνώσεις τη μουσική που βγαίνει το 2024 σε ένα μόνο δίσκο κι αν πρέπει να το κάνω δεν πρόκειται να πω κάποιο σκληρό χορευτικό pop edit, οπότε θα πάω με Kali Malone, All Life Long.

 

Ένας δίσκος που αγαπάς αλλά είναι πολύ δύσκολος για να τον μιξάρεις στα σετ σου (…παρότι σου αρέσει να το προσπαθείς)

Αν υπάρχει μια τέτοια συνθήκη, το παίζω χωρίς να το μιξάρω. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να παίζω κομμάτια από την αρχή ως το τέλος.  

 

Ο δίσκος που απολαμβάνεις να ακούς παρέα με το βιβλίο που διαβάζεις αυτήν την περίοδο… 

Bill Evans/Jim Hall, Undercurrent (Ω Θεέ μου, τον λατρεύω αυτόν τον δίσκο).
Διαβάζω ξανά το Horse Crazy από Gary Indiana που δε μου είχε αρέσει την πρώτη φορά.  

 

Ένας δίσκος που σου φέρνει στο μυαλό τα Wrong Meetings με τον κύριο Weatherall

The Cramps – Human Fly

 

Ο δίσκος για τον οποίο ζούσες και πέθαινες όταν ήσουν 16….

The Jesus and Mary Chain, Psychocandy. Ακόμα έτσι νιώθω.  

 

Ένας δίσκος που αγαπάς σήμερα κι αν μάθαινε ο 16χρονος Ivan δε θα σε συγχωρούσε…

Edith Piaf – L’Hymne à L’Amour (σήμερα νομίζω ότι είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ)

 

Ο αγαπημένος σου δίσκος από το αγαπημένο σου συγκρότημα…

Η «μπανάνα» από The Velvet Underground & Nico. Χωρίς πολλή συζήτηση.

 

Ο τελευταίος δίσκος που θα έπαιζες πριν το τέλος του κόσμου…

Robert Wyatt – At Last I am Free.