ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΦΕΤΟΣ Η EUROVISION

Η Eurovision, το μουσικό γεγονός της χρονιάς που άλλοτε προκαλούσε παραλήρημα και τεράστιο ενθουσιασμό, φέτος ήταν τουλάχιστον χλιαρή και αδιάφορη, ειδικά για το κοινό της Ελλάδας. Ο μεγάλος Τελικός του Σαββάτου (13/05), που πραγματοποιήθηκε στο Λίβερπουλ, ανέδειξε την Σουηδία με την Loreen (για 2η φορά) και το τραγούδι “Tattoo” νικήτρια (όπως είχα «μαρτυρήσει» ήδη τα προγνωστικά), σε μια όμορφη τελετή, χωρίς πολλές εκπλήξεις.

Γενικότερα, τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως η Eurovision έχει χάσει κάτι από την λάμψη της, ενώ μεσολάβησε και η πανδημία, η οποία οδήγησε στο να ακυρωθεί για πρώτη φορά στα χρονικά του διαγωνισμού το 2020, και να πραγματοποιηθεί μία χρονιά αργότερα. Κι εκεί που αρκετοί σκέφτονταν πως «δεν ασχολείται πια κανείς με τη Eurovision», εμφανίστηκαν το 2021 οι Maneskin, οι οποίοι «όργωσαν» τη σκηνή με το glam rock τραγούδι τους “Zitti e Buoni”, ξεσήκωσαν τα πλήθη και κατέκτησαν την κορυφή, διαγράφοντας έκτοτε μια λαμπρή πορεία. Το ιταλικό συγκρότημα κράτησε τη σπίθα – που είχε χαθεί – αναμμένη, αναζωπυρώνοντας το ενδιαφέρον του κόσμου μέχρι και πέρυσι, όπου η Ελλάδα τερμάτισε 8η με την Amanda Georgiadi Tenfjord και το “Die Together”.

Ο 67ος μουσικός διαγωνισμός της Eurovision που πραγματοποιήθηκε φέτος στο Λίβερπουλ, ήταν μεν κάτι που όλοι περίμεναν με ανυπομονησία, όπως κάθε μεγάλο event που μας βγάζει από τους ρυθμούς της καθημερινότητας και δίνει χρώμα στη ρουτίνα μας, ωστόσο, δεν κατάφερε να γίνει το απόλυτο “talk of the town” (ούτε θα γίνει τις επόμενες μέρες) – και σ’ αυτό, έπαιξαν ρόλο διάφοροι παράγοντες.

Η συμμετοχή και ο αποκλεισμός της Ελλάδας

Ο κυριότερος λόγος για τον οποίον η Eurovision 2023 ήταν αδιάφορη για το κοινό της χώρας μας, ήταν, φυσικά, ο αποκλεισμός της Ελλάδας από τον Τελικό με τον Victor Vernicos και το τραγούδι “What They Say”. Η ελληνική συμμετοχή διαγωνίστηκε στον Β’ Ημιτελικό, ο οποίος πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη (11/05), και δεν κατάφερε να ενθουσιάσει την Επιτροπή, με αποτέλεσμα να μην λάβει το πολυπόθητο «εισιτήριο» για την Liverpool Arena.

Αλλά αυτό, ήταν κάτι που ξέραμε εκ των προτέρων. Ήδη, από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε πως ο 16χρονος καλλιτέχνης θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα και που δόθηκε στη δημοσιότητα το διαγωνιστικό τραγούδι, το feedback δεν ήταν και τόσο καλό. Ο νεαρός Victor δεν εξέπληξε με τις φωνητικές του ικανότητες τους Έλληνες ακροατές, ενώ το “What They Say”, μια συναισθηματική μπαλάντα σε αγγλικό στίχο, δεν θεωρήθηκε ένα δυνατό τραγούδι, ικανό να μας δώσει την πρόκριση. Την ίδια στιγμή, η σκηνική παρουσία του χαρακτηρίστηκε μονότονη και αδιάφορη.

Δυστυχώς, όλα αυτά βγήκαν αληθινά, όπως φάνηκε στον Β’ Ημιτελικό που οδήγησε στον αποκλεισμό. Αυτόματα, και ως φυσικό επακόλουθο, το ενδιαφέρον του ελληνικού κοινού για τη Eurovision έπεσε κατακόρυφα, αφού η χώρα μας δεν είχε παρουσία στον Τελικό. Μεγάλη μερίδα κόσμου επέλεξε να μην χαρίσει το Σαββατόβραδό της στη Eurovision, εφόσον δεν είχαμε εκπροσώπηση. Με μια λέξη, “ξενέρωσαν”.

12η η Κύπρος, στο Βέλγιο το 12άρι της Ελλάδας

Όλα τα βλέμματα στράφηκαν στην συμμετοχή της Κύπρου, με τον Andrew Lambrou και το τραγούδι “Break a Broken Heart”, που είχε προκριθεί και που είχε, ούτως ή άλλως, ενθουσιάσει περισσότερο το ελληνικό κοινό. Η εμφάνισή του στον μεγάλο Τελικό του Σαββάτου (13/05) ήταν, ομολογουμένως, ήταν αξιοπρεπέστατη. Ο Andrew Lambrou εντυπωσίασε στη σκηνή και κατάφερε να συγκινήσει με το ταλέντο του, αλλά και την σκηνική του παρουσία, που περιελάμβανε τον ίδιο ξυπόλητο, ενώ τον πλαισίωναν φωτιές και καταρράκτες. Τραγούδησε μια όμορφη “γιουροβιζιονική” μπαλάντα στην οποία όπως καταλαβαίνουμε “δεν μπορείς να ραγίσεις μια ήδη ραγισμένη καρδιά”.

Ωστόσο, δεν κατάφερε να μπει καν στην δεκάδα. Ο Andrew Lambrou “τερμάτισε” στην 12η θέση, συγκεντρώνοντας 126 βαθμούς. Μάλιστα, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε το γεγονός πως η Ελλάδα δεν έδωσε το 12άρι της στην Κύπρο, ως είθισται να γίνεται. Ακόμα κι έτσι, η χώρα μας δεν έδωσε ούτε το 10άρι, ούτε το 8άρι), παρά της χάρισε μόλις… 4 πόντους. Ο Φώτης Σεργουλόπουλος ανακοίνωσε πως το 12άρι της πήγε στο Βέλγιο.

Αδιάφορα τραγούδια, χωρίς εκπλήξεις

Το χαμηλό ενδιαφέρον για την Eurovision 2023 συνδέεται άμεσα με τα τραγούδια που είχαν στείλει φέτος όλες οι χώρες, αφού τα περισσότερα ήταν χλιαρά, πολύ «κανονικά» και χωρίς εκπλήξεις. Καλώς ή κακώς, η Eurovision είναι συνώνυμη με το show, το θέαμα και την υπερβολή, θέλει εμφανίσεις που θα σχολιαστούν έντονα, που θα γίνουν viral και που θα συζητηθούν ακόμη και για λάθος – αισθητικά τις περισσότερες φορές – λόγους, αλλά και τραγούδια που να σου «κολλάνε» στο μυαλό, ακόμη κι αν δεν θεωρούνται ποιοτικά. Εξάλλου, “bad press is good marketing” (η κακή δημοσιότητα είναι καλό μάρκετινγκ).

Στο παρελθόν, έχουμε «κράξει» πολλά τραγούδια της Eurovision (όχι μόνο της Ελλάδας, και άλλων χωρών) ως κιτς και «καρναβάλι». Έχουμε δει επί σκηνής γαλοπούλες, ασημένιες διαστημικές στολές, αμαζόνες και… τέρατα, ενώ, αν θέλουμε να πάμε στα δικά μας, έχουμε το απόλυτο trash παράδειγμα του “S.A.G.A.P.O.” με τον Μιχάλη Ρακιντζή. Όσο κι αν είχαμε «κριντζάρει» τότε, τα τραγούδια αυτά ακούγονται μέχρι σήμερα και θεωρούνται πια μέρος της pop culture.

Από την φετινή Eurovision, απουσιάζαν οι «ηχηρές» εμφανίσεις, που έδιναν το κάτι παραπάνω στον διαγωνισμό και ξεχώριζαν για την πρωτοτυπία τους, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Από την αρχή, δεν υπήρξαν συμμετοχές που να κεντρίσουν το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ ο ανταγωνισμός ήταν ελάχιστος έως μηδαμινός. Τα φαβορί, που έδωσαν «μάχη» για την μεγάλη νίκη, ήταν η Σουηδία με την Loreen και το τραγούδι “Tattoo”, η Φινλανδία με τον Käärijä και το “Cha Cha Cha”, η Νορβηγία με την Alessandra Mele και το “Queen of Kings”, αλλά και το Ισραήλ με την Noa Kirel και το “Unicorn”. Τελικά, κατάφερε να το «πάρει» η Loreen.

Σίγουρα, οι εποχές αλλάζουν και το περιεχόμενο των τραγουδιών διαμορφώνεται, με σημαντικούς συμβολισμούς και κοινωνικοπολιτικά μηνύματα. Αλλά ίσως να χρειαζόταν λίγη διασκέδαση παραπάνω.

Λίγα τα highlights της τελετής

Την ίδια στιγμή, παρά το κλίμα που υπήρχε, η φετινή Eurovision θα μπορούσε να «σωθεί» στη χθεσινοβραδινή τελετή. Όμως, δεν υπήρξε τίποτα το ιδιαίτερο στην όλη τελετή. Ήταν προσεγμένη και σωστά οργανωμένη, αλλά κατά τ’ άλλα, ήταν βαρετή, χωρίς εκπλήξεις ή παραλειπόμενα.

Στην έναρξη, είδαμε τους περσινούς νικητές Kalush Orchestra να τραγουδούν το “Stefania” στο σταθμό του μετρό στο Κίεβο, πολλά μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, ένα σημείο που λειτουργεί και σαν καταφύγιο. Στη συνέχεια κατά την διάρκεια της Παρέλασης των χωρών, εμφανίστηκαν μερικές από τις καλύτερες ουκρανικές συμμετοχές. Αρχικά οι Go_A, μετά η μεγάλη νικήτρια της Eurovision 2016, Jamala, η Tina Karol και την παρέλαση έκλεισε η Verka Serduchka.

Στο δεύτερο μισό της τελετής, είδαμε τα interval acts, με τον Sam Ryder (ο οποίος πέρυσι “τερμάτισε” δεύτερος στη Eurovision) να παρουσιάζει το νέο του τραγούδι “Mountains”, ενώ ο θρύλος Roger Taylor, ντράμερ των Queen, τον συνόδευσε παίζοντας ζωντανά στη σκηνή. Έπειτα, ακολούθησε το μέρος “Liverpool songbook” που περιελάμβανε αξέχαστα τραγούδια από καλλιτέχνες του Λίβερπουλ. Στην αρχή είδαμε τον Mahmood (Ιταλία 2019 & 2022) να ερμηνεύει το θρυλικό και πάντα διαχρονικό “Imagine” του John Lennon (1971). Στη συνέχεια, ανέβηκε στη σκηνή η Netta (Ισραήλ 2018) για να ερμηνεύσει το disco anthem “You spin me ’round” των Dead or alive (1985). Μετά από την Cornelia Jakobs (Σουηδία 2022) που τραγούδησε το “I turn to you” της Melanie C (1999). Τέλος, ανέβηκε στη σκηνή η Sonia (ΗΒ 1993), η οποία ερμήνευσε την τότε συμμετοχή της στη Eurovision “Better the devil you know”.

Θα θέλαμε κάτι παραπάνω!

Το κακό timing και οι εκλογές

Στο γενικότερο κλίμα της αδιάφορης φετινής Eurovision, δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε την κακή χρονική συγκυρία στην οποία πραγματοποιήθηκε. Σήμερα, διεξάγονται στην Τουρκία οι εθνικές εκλογές, οι οποίες είναι ιδιαίτερα κρίσιμες, ενώ σε μία εβδομάδα αναμένεται να διεξαχθούν οι βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα, που θα κρίνουν το μέλλον της χώρας. Η χώρα μας βρίσκεται σε αναβρασμό, οι προεκλογικές εκστρατείες των υποψηφίων κορυφώνονται και η αγωνία για το αποτέλεσμα είναι πολύ μεγάλη.

Bonus: Η απουσία του Γιώργου Καπουτζίδη

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως η Μαρία Κοζάκου και η Τζένη Μελιτά που ανέλαβαν τον σχολιασμό της φετινής Eurovision έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και έφεραν την αποστολή τους εις πέρας. Ωστόσο, μας έλειψε η φωνή, το χιούμορ και η προσωπικότητα του Γιώργου Καπουτζίδη, τον οποίον είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε αυτή τη θέση.