ΓΙΑΤΙ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΒΡΟΧΗ

Για να κάνουμε μια ιστορία δεκαετιών να ‘χωρέσει’ σε ένα άρθρο, θα χρειαστεί να ξεκινήσουμε από τα βασικά: η ανυπαρξία ολοκληρωμένου σχεδιασμού, έργα που δεν γίνονται για δεκαετίες και όταν γίνονται είναι αποσπασματικά και ο καθαρισμός φρεατίων και δρόμων που δεν γίνεται, είναι οι λόγοι που η κακοκαιρία “Μπάλλος” έκανε εξόχως δύσκολη τη ζωή μας -με αναρίθμητες πλημμύρες. Θα σκέφτεσαι “ναι, αλλά πόσο συχνά γίνεται αυτό;” και δη στην Αθήνα.

Στο εξής θα συμβαίνει κάθε χρόνο, όλο και πιο έντονα. Και ναι, μπορείς να ευχαριστείς την κλιματική αλλαγή και για αυτό.

Αν το δεις γενικά -και ίσως λίγο διασκεδαστικά, για να μην τρελαθείς- το θέμα, θα χρειαστεί να σκεφτείς πως τριάντα χρόνια που ζούμε τα ίδια, δεν αντιστοιχούν ούτε σε ένα τρίλεπτο ζωής της γης. Όπως είχε πει ο πρώην πρόεδρος της Ένωσης Πτυχιούχων Περιβαλλοντολόγων Ελλάδος, Γιώργος Ηλιόπουλος στο Magazine, στο θέμα για τους συνεχόμενους καύσωνες που προέκυψαν από την κλιματική αλλαγή “η γη υπήρχε εκατομμύρια χρόνια πριν εμφανιστούν οι άνθρωποι. Αναλογικά, αυτό έγινε τα τελευταία δευτερόλεπτα του 24ωρου της ύπαρξης της γης”.

Άρα, τριάντα χρόνια ολιγωρίας δεν είναι και τίποτα. Αναλογικά. Στην πραγματικότητα, είναι κάτι πολύ μεγάλο και επικίνδυνο, δεδομένου και ότι οι ισχυρές βροχές και οι καταιγίδες που μας πρόσφερε η κακοκαιρία “Μπάλλος” δεν ήταν ό,τι χειρότερο είχαμε να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον χειμώνα, αλλά η αρχή.

Επικοινωνήσαμε με τον Πρόεδρο της Ένωσης Πτυχιούχων Περιβαλλοντολόγων, Δημήτρη Πειρουνάκη και του θέσαμε το ζήτημα των 700 χιλιοστών βροχής που έπεσαν στις 10 του μήνα, στη Ζαγόρα. Ποσότητα που όπως ενημέρωσε το Εθνικό Αστεροσκοπείο, ήταν η διπλάσια του νερού που πέφτει σε ένα χρόνο στην Αθήνα, η οποία ‘πνίγηκε’ με τη σειρά της την Πέμπτη 14/10 και την Παρασκευή 15/10. Ξεκίνησε με την εξής πληροφορία:

“Το γεγονός ότι θα έχουμε μεγαλύτερης έντασης βροχές είναι δεδομένο, λόγω της κλιματικής αλλαγής που επιταχύνεται από εμάς, τους ανθρώπους, εξαιτίας των αυξημένων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου -και εξαιτίας των εκπομπών ρύπων. Αυτό που συνέβη στη χώρα την περασμένη εβδομάδα ήταν απλά η αρχή του χειμώνα. Το φαινόμενο ήλθε για να μείνει, καθώς έχουμε επιβαρύνει πάρα πολύ τον πλανήτη. Δείχνει και πού πηγαίνουμε. Θα πρέπει να περιμένουμε και άλλες τέτοιες μέρες. Μια από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην Ελλάδα είναι ότι στο εξής θα έχουμε μεγαλύτερη ξηρασία, προϊόν μεγάλων περιόδων χωρίς βροχή. Όταν όμως, θα βρέχει, η ένταση θα είναι ολοένα και μεγαλύτερη και ως εκ τούτου, θα είναι μεγαλύτερες οι πλημμύρες.

Αυτό αντικατοπτρίζει ό,τι έγινε στη Βόρεια Εύβοια προ ημερών, όπου είχαν καεί και δασικές περιοχές. Αν υπήρχε δάσος, θα συγκρατούσε μια ποσότητα νερού από το να καταλήξει στις πόλεις. Οι πυρκαγιές σε δασικές εκτάσεις στέρησαν την προστασία που είχαν οι πόλεις από τα νερά των βροχών. Σε συνδυασμό με την αποψίλωση των δασικών εκτάσεων και την άναρχη και μη βιώσιμη δόμηση στις πόλεις (που χτίζουμε πάνω στα ρέματα) είχαν τα αποτελέσματα που είδαμε. Και ήταν μόνο η αρχή. Αν δεν γίνουν οι απαιτούμενες ενέργειες για αποκατάσταση και πρόβλεψη για τις πλημμύρες, θα υπάρξουν πολύ μεγάλα προβλήματα”.

Eνημέρωσε ότι αντίστοιχα φαινόμενα συμβαίνουν και αλλού στον κόσμο. Χαρακτηριστικά, φράγματα στην Κίνα, την Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γερμανία έσπασαν από την ένταση των βροχοπτώσεων. Να μιλήσουμε όμως, λίγο και για το θέμα της πρόβλεψης, για κάτι που συμβαίνει στη χώρα μας τρεις δεκαετίες. Θα ξεκινήσουμε από τον Κηφισό “όπου η πίεση του νερού στον Κηφισό ήταν τέτοια που έφτασε κοντά στο να ξεπεράσει το όριο της φέρουσας ικανότητας. Στην Ελλάδα δεν αντέχουν οι υποδομές που έχουμε και αυτό πρέπει να αλλάξει”.

Το Σεπτέμβριο του 2002 η τότε Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Βάσω Παπανδρέου παραδεχθεί σε ραδιοφωνική εκπομπή πως στην Αττική υπάρχουν 550 χιλιόμετρα ρεμάτων που είναι σκεπασμένα (δρόμοι) ή χτισμένα, ή μπαζωμένα. Είχε τονίσει πως ο Κηφισός ήταν το κύριο αντιπλημμυρικό, αλλά και οδικό έργο που έπρεπε να γίνει και ότι “εδώ και δεκαετίες, έχει ξεκινήσει το έργο από πάνω προς τα κάτω και όχι αντιστρόφως όπως θα έπρεπε αν κατασκευαζόταν ως καθαρά αντιπλημμυρικό έργο. Η πρώτη μελέτη για το κάτω τμήμα ανατέθηκε το 1983. Παραδόθηκε το 1988, δεν έγινε αποδεκτή, γιατί δεν ήταν καλή και μέχρι το 1993 την είχαν αφήσει στο συρτάρι. Το 1993 ανατέθηκε και πάλι η μελέτη. Στο μεταξύ, όμως, είχε προχωρήσει η μελέτη για το πάνω τμήμα, υπήρχαν οι πόροι από το Β’ ΚΠΣ και εντάχθηκε ως οδικό έργο, γιατί τα αντιπλημμυρικά δε χρηματοδοτούνται από κοινοτικούς πόρους, παρά μόνο από εθνικούς”.

Είχε προσθέσει ότι η αντιπλημμυρική προστασία απαιτούσε κονδύλια ύψους άνω του 1 τρισεκατομμυρίου δραχμών. Ομολόγησε και ότι “το κράτος έχει πολύ μεγάλες ευθύνες, όπως ευθύνες έχουν και οι πολίτες που έχουν χτίσει παράνομα και χτίζουν μέσα στα ρέματα, χωρίς να τους το επιτρέπει το κράτος”. Την ίδια ώρα, το κράτος δεν έκανε και κάτι για να μη συμβαίνει αυτό.

Η τελευταία φορά που ετέθη θέμα για άμεσα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης περιοχών, παρακείμενα του Κηφισού ετέθη θέμα άμεσης λήψης μέτρων, ήταν στις 17 του περασμένου Σεπτέμβρη, με ερώτηση των βουλευτών του ΚΚΕ Διαμάντους Μανωλάκου, Γιάννη Γκιόκα, Λιάνας Κανέλλη, Χρήστου Κατσώτη και Θανάση Παφίλη, προς τους υπουργούς Υποδομών, Περιβάλλοντος και Πολιτικής Προστασίας. Η ανάγκη ήταν μεγαλύτερη, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου.

Ο κύριος Πειρουνάκης εξήγησε πως “ο Κηφισός έχει γίνει αποχέτευση και είναι έτοιμος να ξεχειλίσει, γιατί έχει περάσει το όριο του σχεδιασμού του, ως αποχέτευσης, γιατί έχει πάψει να είναι ποτάμι όπως έχει γίνει. Για αυτό βγήκε και η απαγόρευση της κυκλοφορίας την Παρασκευή 15/10”.

Να θυμίσουμε κάπου εδώ πως ο Ηριδανός ποταμός και ο Ιλισός έχουν μπαζωθεί. “Τις συνέπειες του μπαζώματος του Ηριδανού, τις είδαμε στην πλημμύρα κεντρικού δρόμου στο Μοναστηράκι”. Ήταν το πρώτο αθηναϊκό ποτάμι που θάφτηκε από τα κλασικά χρόνια (3000+ χρόνια). Ο Ιλισός (ένας εκ των δυο ποταμών που πηγάζουν από τις βορειοδυτικές πλαγιές του Υμηττού και διέρχεται νοτιοανατολικά μέσα από το λεκανοπέδιο, πριν καταλήξει στο φαληρικό όρμο) και ο Κηφισός ταλαιπωρούνται τα τελευταία 100 χρόνια.

“Το μπάζωμα των κοιτών έχει παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στις πλημμύρες. Το αυτό ισχύει και με τον περιορισμό της διατομής των ρεμάτων (παράδειγμα είναι ό,τι συμβαίνει στη Μάνδρα, όπου έχουν εξαφανιστεί τα ρέματα). Όταν μπαζώνεις και χτίζεις στο ρέμα, χάνεται το ποτάμι και όταν έρχεται τώρα, το αυξημένο νερό η πλημμύρα στην αστική περιοχή, είναι η φυσική συνέχεια. Ως προς αυτό συντελεί και η ανυπαρξία υποδομών για όμβρια -δεν έχουμε αγωγούς μεγάλης παροχετευτικότητας- και τα φερτά υλικά, καθώς δεν υπάρχει ο απαραίτητος καθαρισμός των δρόμων. Όπως δεν υπάρχουν όσα πρέπει να γίνουν, στο πλαίσιο της πρόβλεψης πριν την εκκίνηση κάθε κακοκαιρίας”.

Στην περίπτωση των φραγμένων φρεατίων, το πρόβλημα επιδεινώνεται από τα έργα που γίνονται στους Δήμους και τα μπάζα που μένουν στις περιοχές, έως την ολοκλήρωση των εργασιών -μολονότι όλοι γνωρίζουν πως σε περίπτωση βροχόπτωσης θα προκαλέσουν ή επιδεινώσουν την πλημμύρα. Η συνήθης πρακτική είναι να θεωρείται ως υπεύθυνος ο εργολάβος του εκάστοτε έργου. Θα το δείτε στην περίπτωση της Νέας Σμύρνης που ακολουθεί, αλλά και σε αυτή του λεωφορείου που έγινε υποβρύχιο.

“Τα υλικά που μεταφέρονται με το νερό φράζουν τους αγωγούς και δημιουργούν προβλήματα στις αστικές περιοχές με τις λασποροές. Σε περίοδο που ξέρεις πως θα υπάρξει έντονη βροχόπτωση, οφείλεις να κάνεις σχολαστικό έλεγχο των αντιπλημμυρικών έργων. Δηλαδή, πρέπει να υπάρχουν αναχώματα και φράγματα στις καμένες δασικές περιοχές και καλύτερα παροχετευτικά συστήματα, στην περίπτωση του Κηφισού. Όπως πρέπει να καθαριστούν τα ρέματα, οι δρόμοι (από σκουπίδια) και τα φρεάτια. Διαφορετικά, καταδικάζονται οι περιοχές όπου συγκεντρώνεται το νερό -και δη αυτές που είναι σε κοιλότητα. Δεν υπάρχει καν χάρτης ελέγχου που αφορά τη διαδικασία του καθαρισμού στις πόλεις”, καταλήγει ο κύριος Πειρουνάκης.

“Δεν υπάρχει συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος”

Ο Καθηγητής Αστικής Διαχείρισης στο Manchester Metropolitan University, Διευθυντής του Ινστιτούτου Αστικής Διαχείρισης στο Manchester Metropolitan University και Διευθύνων Σύμβουλος του Inpolis Urbanism -εταιρείας συμβούλων αστικής και περιφερειακής ανάπτυξης με έδρα το Βερολίνο- Άρης Καλαντίδης λέει στο Magazine πως ο χάρτης ελέγχου καθαρισμού των πόλεων δεν είναι το μόνο που μας λείπει. Δεν έχουμε καν τα άκρως απαραίτητα. Όπως είναι τα ρυθμιστικά σχέδια της Αθήνας. Μια στιγμή να σου εξηγήσει.

“Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Αθήνα είναι ότι ουσιαστικά ποτέ δεν υπήρξαν ρυθμιστικά σχέδια. Δηλαδή, χωρικός προγραμματισμός, που δεν είναι μόνο ο σχεδιασμός με γραμμές, αλλά το πώς λειτουργεί μια πόλη. Δηλαδή, πώς λειτουργεί, πού βάζουμε τι, τι κάνουμε με τα ρεύματα και τα δάση. Αν δεν ξέρω πού τρέχουν τα νερά στην πόλη, ποια μέρη μπορώ να προστατεύσω για δάση και ποια δεν μπορώ ή πού θα επιτρέψω να επεκταθεί ή πόλη και πού δεν μπορεί, πώς μπορώ να αναπτυχθώ σωστά ή να βρω λύσεις στο όποιο πρόβλημα; Όταν φτιάχνω κάτι, κάτι κερδίζω και κάτι χάνω. Πρέπει να ξέρω πώς θα αναπληρώσω όσα που χάνω. Αυτά δεν υπάρχουν εδώ.

Eφόσον γίνει ο χωρικός προγραμματισμός, ακολουθεί ο σχεδιασμός και έπειτα περνάμε στην πράξη. Υπήρχαν ανέκαθεν ως σκέψη. Την εποχή της δεκαετίας του ’50 και των πρώτων σχεδίων, είχε προβλεφτεί να είναι το Θριάσιο το μεγάλο βιομηχανικό κέντρο της Αθήνας και το μεγαλύτερο γεωργικό κομμάτι, τα Μεσόγεια, καθώς εκεί υπάρχουν πολλά από τα τρόφιμα που παρέχει η Αθήνα. Και τι βάλαμε εκεί; Το αεροδρόμιο.

Αυτό έγινε για λόγους που δεν είναι της παρούσης, αλλά δείχνει τη σχέση μεταξύ προγραμματισμού και πράξης. Ο προγραμματισμός έμεινε στα χαρτιά. Υπήρχε ρυθμιστικό σχέδιο της Αθήνας. Θεωρητικά ακόμα υπάρχει. Αν προσπαθήσετε να το βρείτε online, θα διαπιστώσετε ότι δεν θα το βρείτε πουθενά. Δεν ξέρουμε πού είναι. Μάλλον έμεινε στα χαρτιά, σε συρτάρι.

Παλιά υπήρχε οργανισμός ρυθμιστικού της Αθήνας. Ήταν ανεξάρτητος οργανισμός που έφτιαχνε τον προγραμματισμό και το σχεδιασμό και ήταν υπεύθυνος για την επιτήρηση. Καταργήθηκε πριν πολλά χρόνια, επί κυβέρνησης Σαμαρά. Έγινε υπηρεσία του Υπουργείου που αυτήν την στιγμή δεν έχει τη λειτουργία της επιτήρησης. Κανείς δεν ξέρει τι λέει το ρυθμιστικό ή ποιος φροντίζει να εφαρμόζεται. Άρα de facto καταργήθηκε ο προγραμματισμός, παρ’ ότι υπήρχε σε χαρτί”.

“Η τάση πια είναι να ανοίγουν τα ποτάμια”

Στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις, υπάρχουν ποτάμια και λίμνες μεταξύ των κύριων αξιοθέατων. Εμείς τα μπαζώσαμε όλα. Υπήρχαν άλλοι που να έκαναν τα ίδια; “Υπήρχε τάση να καλύπτονται οι εκτάσεις νερού, μέσα στην πόλη. Το ζήτημα είναι πώς αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει σε πόλεις που έχουν σταθερή ροή, δηλαδή με ποταμό που κατεβάζει συνέχεια νερό. Αυτόν δεν τον καλύπτεις.

Τα ποτάμια της Αθήνας έχουν την ιδιαιτερότητα πως λίγο, πολύ στεγνώνουν τα καλοκαίρια και για αυτό τα εγκιβώτισαν. Δεν γίνεται να κάνεις το ίδιο στον Σηκουάνα -δεν υπάρχει τρόπος. Και δεν ξέρω να σας πω άλλες πόλεις που να έκαναν ό,τι εμείς. Υπήρχε ωστόσο, γενικά η τάση να υπερκαλύπτουν ποτάμια, αλλά πουθενά δεν τα έκλεισαν. Θυμάμαι μια περίπτωση σε πόλη της Γερμανίας, που ‘πέρασαν’ δρόμο παράλληλα με το ποτάμι, αλλά ένα κομμάτι το υπερκαλύπτει.

Όλα αυτά ίσχυαν παλαιότερα. Πλέον η τάση είναι να ανοίγουν τα ποτάμια. Είναι εγκλήματα αυτά τα πράγματα και για αυτό σε όλες τις πόλεις κοιτούν πώς θα τα ανοίξουν. Ένα καλό παράδειγμα είναι αυτό που έκανε η Σεούλ, με ποτάμι που είχε εγκιβωτιστεί. Το ξανάνοιξαν το 2005 και έκαναν υπέροχη δουλειά. Aυτό είναι ένα παράδειγμα που θα μπορούσαμε να λάβουμε υπ’ όψιν.

O καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Nίκος Μπελαβίλας έχει αναφέρει στο παρελθόν μελέτη που έχει κάνει για το άνοιγμα του Ιλισού. Έχω ακούσει και τις αντίθετες απόψεις. Και τα δυο επιχειρήματα είναι πειστικά. Δεν είμαι ωστόσο, ειδικός για να έχω εμπεριστατωμένη άποψη”. Ολοκληρώνοντας, εξήγησε ότι “επί Τρίτση είχε γίνει πολλή δουλειά στην αναμόρφωση. Εφαρμόστηκαν διάφορα, αλλά αποσπασματικά. Δεν υπήρξε ποτέ συνολική προσπάθεια. Μπορεί να πει κανείς, ότι μεμονωμένα έχουν γίνει σωστά πράγματα. Δεν γίνεται όμως, να αντιμετωπίζουμε μεμονωμένα ένα τεράστιο οικοσύστημα. Το τι συμβαίνει στην Πάρνηθα ή το Ελληνικό, έχει άμεση επιρροή στο τι συμβαίνει στο κέντρο της πόλης. Απαιτείται συνολική αντιμετώπιση, που δεν υπάρχει”. Το αυτό συμβαίνει και σε πολλά άλλα που πηγαίνουν πολύ λάθος στην Ελλάδα.

Να δούμε και τι είχε να καταθέσει ο Νίκος Μπελαβίλας

O καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και διευθύνει το Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος, με έργο ζωής επί των ρευμάτων και των νερών, Νίκος Μπελαβίλας εξήγησε τι εξέλιξε το αστικό λεωφορείο σε υποβρύχιο, την Πέμπτη 14/10. Δηλαδή, τι συμβαίνει με τα αντιπλημμυρικά έργα στον φαληρικό όρμο -και κυρίως αν συμβαίνουν.

Στην ερώτηση αν υπήρχε προειδοποίηση για όσα είδαμε, είπε πως “αν περιμένουμε να φτάσουμε σε αυτό το ύψος της βροχής, για να ανησυχούμε νομίζω ότι τα πράγματα είναι άσχημα. Είδαμε το φαινόμενο της προηγούμενης καταιγίδας ‘Αθηνάς’, είδαμε τι έκανε”, αλλά δεν άλλαξε κάτι.

Ο καθ’ ύλην αρμόδιος επισήμανε σε τηλεοπτική εκπομπή του Open ότι “με τις φωτιές γνωρίζουμε πάντα πως ακολουθούν φαινόμενα πλημμυρικά. Είναι κανόνας”. Το NEWS 24/7 είχε ενημερώσει για τις επισημάνσεις επιστημόνων, ως προς την ανάγκη για άμεσα αντιπλημμυρικά έργα, από τα μέσα του Αυγούστου και τις καταστροφικές πυρκαγιές. Νέο ρεπορτάζ από τη Βόρεια Εύβοια αποδεικνύει πως δεν έγινε τίποτα.

Και όμως, ήμασταν τυχεροί μέσα στην ατυχία μας

Όπως τόνισε ο κύριος Μπελαβίλας “ευτυχώς την Πέμπτη 14/10 δεν έβρεξε στα καμμένα. Αν δείτε τους χάρτες του Αστεροσκοπείου, η βροχή αρχίζει κάτω από το Τατόι. Η μεγάλη ένταση της βροχής ήταν στο μέσο του λεκανοπεδίου, προς τα νότια. Αυτό ίσως βοήθησε στο να μην έχουμε δραματικές εξελίξεις.

Η βροχή που πέφτει σε καμμένα χώματα, χώματα που παρασύρονται γιατί δεν υπάρχει βλάστηση και όλα αυτά φτάνουν στη θάλασσα, είναι μια πολύ γνωστή ιστορία. Δεν είναι κάτι καινούργιο”.

Το έργο στο φαληρικό όρμο, σε ό,τι αφορά το αντιπλημμυρικό κανάλι έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, αλλά δεν έχει παραδοθεί. “Έχουμε την πρώτη φάση που είναι τα μεγάλα έργα οδοποιίας -η μετατόπιση της Ποσειδώνος, οι νέες γέφυρες στη Συγγρού που έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί -έχει ολοκληρωθεί το 95% του έργου του Άκτορα, για το οποίο μίλησε ο κύριος Πατούλης. Περιλάμβανε τις μεγάλες οδικές επεμβάσεις. Αυτό στη συνέχεια έχει β’ φάση που λέγεται ‘οικολογικό πάρκο’. Σε αυτό περιλαμβάνεται η διαμόρφωση των χωμάτων, που σήμερα είναι σε βουνά στο φαληρικό όρμο. Αν δείτε την περιοχή πανοραμικά, θα δείτε ένα τεράστιο εργοτάξιο με μπάλα απ’ άκρη σ’ άκρη. Έχει τελειώσει μόνο η άσφαλτος και οι γέφυρες. Αυτό θα εξελιχθεί σε οικολογικό πάρκο, με το αντιπλημμυρικό κανάλι. Αυτή είναι η β’ φάση του έργου, κόστους 200 εκατομμυρίων ευρώ που ανακοίνωσε η περιφέρεια πως θα εκτελέσει από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, από το ταμείο ανάκαμψης, τον Ιούνιο”.

Τα βουνά των χωμάτων ευθύνονται που ο Ιλισός μπήκε κάτω από τη διάβαση, σύμφωνα με την επίσημη τοποθέτηση; “Αυτό που είδαμε με το λεωφορείο, πρέπει να οφείλεται -πήγα να δω τι γίνεται με τη στάθμη του ποταμού τα ξημερώματα- στο έργο της οδοποιίας, στην περιοχή του Τάε Κβο Ντο με τα μπάζα έχει φράξει φρεάτια. Το είχαμε πει από παραμονή της κακοκαιρίας “Μπάλλος” και μάλιστα η απάντηση της περιφέρειας ήταν “δεν ισχύει αυτό που λέτε””. Μετά όλοι είδαμε πως ισχύει. “Στα έργο της οδοποιίας, συνηθίζεται το τελευταίο στάδιο του εργοταξίου να είναι ημιτελές. Ενημερώθηκα από τη διοίκηση του Δήμου Πειραιά πως προχώρησε η περιφέρεια σε μήνυση κατά εργολάβου, για την εγκατάλειψη μπάζων. Πιθανόν να πρόκειται για αυτήν την περίπτωση -το λέω με επιφύλαξη γιατί δεν άκουσα τον ίδιο τον κύριο Πατούλη να το λέει. Είναι απολύτως σίγουρος πως επειδή μιλάμε για το ανατολικό τμήμα, πέρα από τον Ιλισό, εκεί η ζημιά έγινε από κάποιο οδικό έργο”.

“Ή ανοίγουμε ξανά τους δρόμους του νερού, ή το νερό μπαίνει με κολοσσιαία δύναμη παντού”

Στη σελίδα του στο Facebook, ο κύριος Μπελαβίλας είχε εξηγήσει από την Κυριακή 10/10 τι θα συνέβαινε στην Αθήνα και τον Πειραιά, αν σημειωνόταν βροχόπτωση αντίστοιχη με εκείνη της Βόρειας Εύβοιας και του Πηλίου. Αποκάλυπτε και τις αντιδράσεις, όσων επίσημων φορέων ενημερώνονταν για όσα έρχονται. Που προκαλούν οργή.

Παραμονή της κακοκαιρίας “Μπάλλος” έθιξε το Νο1 στην ιστορική λίστα με τα προβλήματα που έχουν ως αποτέλεσμα τις πλημμύρες. Είναι ότι δεν καθαρίζονται με συνέπεια, όσα θα επέτρεπαν τη δίοδο στο νερό. “Στις εκβολές του Κηφισού. Ο βυθός της κοίτης δεν έχει καθαριστεί είκοσι χρόνια και το αντιπλημμυρικό κανάλι του Φαληρικού Όρμου είναι όπως το αφήσαμε το 2019-ένα εργοτάξιο, αυτή τη φορά εγκαταλειμμένο με βουνά από μπάζα που θα φράξουν τα πάντα στην πρώτη μεγάλη νεροποντή. Με τον δήμαρχο Μοσχάτου-Ταύρου Ανδρέα Ευθυμίου, τον πρόεδρο της ΔΚ Νέου Φαλήρου Χαράλαμπο Λιακόσταυρο, τους δημοτικούς και περιφερειακούς μας συμβούλους “Πειραιάς για Όλους” και “Δύναμη Ζωής”, τη “Μεσοποταμία” και τη Ρένα Δούρου, αυτοψία σε έναν μελλοντικό τόπο καταστροφής”.

Ανήμερα της επέλασης των έντονων καιρικών φαινομένων, δεν παρέλειψε να δώσει και μια εικόνα του Κηφισού που είχε φτάσει στο όριο του. “Λίγα εκατοστά κάτω από την πλάκα της γέφυρας της Πειραιώς και πολύ ψηλότερα από τους δρόμους του Νέου Φαλήρου και του Μοσχάτου. Πολύ ψηλότερα από τη στάθμη της πόλης καθώς φαίνονται τα αυτοκίνητα χαμηλότερα από το νερό”.

Σε δεύτερη ανάρτηση που επίσης, έγινε στις 14/10 πρόσφερε ένα ντοκουμέντο, προς “όσους θεωρούν υπερβολικές ή χλευάζουν τις επιστημονικές μετρήσεις”. Εξήγησε ότι “ο Ιλισός στα κατάντη (σ.σ. τα μέρη που βρίσκονται προς την κάτω πλευρά) έφτασε στο επίπεδο της πόλης του Μοσχάτου και της Καλλιθέας. Το έσωσαν τα παλιά παραπέτα (σ.σ. χαμηλός τοίχος ή άλλη ξύλινη ή μεταλλική κατασκευή σε εξώστες, γέφυρες ή σε επικίνδυνα σημεία των δρόμων, που προστατεύει ανθρώπους ή οχήματα από ενδεχόμενη πτώση). Αυτό συνέβη παντού. Για αυτό πλημμύρισαν σχολεία, δρόμοι, πλατείες, η Καλών Τεχνών, η Πειραιώς, η Χαμοστέρνας, η Κηφισίας στον Φάρο Ψυχικού, η Γλυφάδα (!!!).

Ή ανοίγουμε ξανά τους δρόμους του νερού, ή το νερό μπαίνει με κολοσσιαία δύναμη παντού. Αλλιώς θα ζούμε με το 112 “τρεχάτε να σωθείτε” σε κάθε καταστροφή”.