ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΨΗΛΩΣΕΙ 14 ΕΚΑΤΟΣΤΑ – ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΩΣ

Το mantra της “πρωτεύουσας αισθητικών επεμβάσεων του πλανήτη” (aka η Σεούλ της Κορέας, των 1.000.000 τέτοιων χειρουργείων, το χρόνο) είναι πως μπορούμε να αλλάξουμε ό,τι δεν μας αρέσει επάνω μας.

Από την κορυφή έως τα νύχια. Συν την απόσταση μεταξύ αυτών.

Ναι, υπάρχει επέμβαση που προσθέτει από 5 έως 14 εκατοστά στο ύψος μας. Δεν έχει την παραμικρή σχέση με τους ‘σωφρονιστικούς μηχανισμούς’ της αρχαιότητας (βλ. προκρούστεια κλίνη). Αυτό δεν σημαίνει πως είναι βόλτα στο πάρκο.

Η επέμβαση λέγεται cosmetic limb lengthening.

Στην ορθοπεδική, είναι η εξειδίκευση που ονομάζεται limb recontruction. Η επέμβαση που δίνει ύψος, βασίζεται στην αρχή της διατατικής οστεογένεσης (distraction osteogenesis). Τεχνική που υπάρχει από το ’50.

Μεταξύ των λίγων που την κάνουν -στον πλανήτη- είναι ο Έλληνας Δημήτρης Γιωτίκας, ο οποίος δραστηριοποιείται στην Αγγλία και την Ελλάδα.

Το Magazine επικοινώνησε μαζί του. Το πρώτο πράγμα που είπε είναι ότι “το ανάστημα αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για πολλούς ανθρώπους. Βλέπω την πίεση που δημιουργεί και δη στους άνδρες, ηλικίας από 20 έως 35 χρόνων.

Πέραν του ότι η εμφάνιση μετράει, τα κορίτσια έχουν γίνει πολύ σκληρά. Έτσι οι νέοι άνδρες που έχουν δυσφορία με το ύψος τους ή δομικά κοντό ανάστημα, αποκτούν και πρόβλημα με την αυτοεκτίμηση τους. Τα αποτελέσματα δείχνουν πως μετά την επέμβαση, αποκτούν αυτοπεποίθηση και η ζωή τους αλλάζει σε κάθε επίπεδο -κοινωνικά, προσωπικά και επαγγελματικά”.

Εξηγεί ότι οι σχετικές επεμβάσεις έχουν αυξηθεί κατά 50% την τελευταία δεκαετία “κυρίως γιατί έγινε και γνωστή η διαδικασία, ενώ τα νέα μαγνητικά εμφυτεύματα έκαναν πολύ πιο εύκολη τη επέμβαση και άρα πιο ελκυστική. Όλα έχουν γίνει πιο προβλέψιμα και ελεγχόμενα, από ό,τι ήταν πριν 10 με 15 χρόνια”.

Τονίζει πως “εν αντιθέσει με άλλες αισθητικές επεμβάσεις, αυτή απαιτεί πολύ περισσότερο προσωπική δουλειά, έχει μεγαλύτερη δαπάνη -όλα τα χειρουργεία που έχουν εμφυτεύματα έχουν μεγαλύτερο κόστος σε σχέση με τα άλλα ορθοπεδικά χειρουργεία-, ενώ το αποτέλεσμα το βλέπει ο ασθενείς τρεις μήνες μετά την επέμβαση”.

Δεν πρόκειται για κάτι απλό. Την ίδια ώρα, πρόκειται για κάτι που μπορεί να αλλάξει ζωές.

Η πρόκληση του να γιατρεύεις το τραύμα -και- της ψυχής

Ο Dr. Γιωτίκας εξήγησε πως η τεχνική της αισθητικής επιμήκυνσης των άκρων χρησιμοποιείτο από το ’50 “για λοιμώξεις έπειτα από τροχαία, για οστικά κενά μετά από καρκίνους (που βγάζαμε το κομμάτι από το οστό και κάπως έπρεπε να το καλύψουμε), για διόρθωση παραμορφώσεων και σε παιδιά που γεννιούνταν με ατροφικά πόδια και ανισοσκελία. Είναι κάτι που ξέραμε χρόνια και το εφαρμόζαμε για φυσικούς λόγους, όχι μόνο για ψυχολογικούς”.

Τα συγκεκριμένα χειρουργεία τα κάνουν εξειδικευμένοι ορθοπεδικοί και για την ακρίβεια όσοι έχουν εκπαιδευτεί στην επιμήκυνση των άκρων, την αύξηση του αναστήματος και τη διόρθωση παραμόρφωσης. Δεν είναι πολλοί“γιατί είναι αρκετά πολύπλοκο και δύσκολο και απαιτεί μια εντατική και πολύμηνη σχέση με τον ασθενή”.

Eκείνος ξεκίνησε την καριέρα του ως στρατιωτικός γιατρός του ελληνικού στρατού. Το 2012 μετακόμισε με την οικογένεια του στην Αγγλία (στο Cambridge, όπου δούλεψε σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία-κέντρα τραύματος, το παγκοσμίου φήμης ΝΗS), για να κάνει εξειδίκευση στο τραύμα.

“Είχα πάει στο Αφγανιστάν το 2009, με τον ελληνικό στρατό, και είχα δει πολλά πολεμικά τραύματα, νέους ανθρώπους με ακρωτηριασμούς, με πολλαπλά κατάγματα. Βρήκα πως είναι μεγάλη πρόκληση και πολύ δημιουργικό να μπορώ να βοηθήσω νέους ανθρώπους, οι οποίοι μετά ένα τροχαίο ή εργατικό ατύχημα βρίσκονται με σοβαρά κατάγματα”.

Στο NHS ειδικεύτηκε και στη διατατική οστεογένεση και όταν αποφάσισε να μη συνεχίσει με τον ελληνικό στρατό, απορροφήθηκε στο ιδιωτικό πεδίο “όπου όλες οι διορθώσεις παραμόρφωσης, η αύξηση αναστήματος και η επιμήκυνση των άκρων θεωρούνται αισθητικές επεμβάσεις”.

Η διαδικασία αξιολόγησης και επιλογής ασθενών

Δεν υπάρχει επέμβαση που να μην είναι επώδυνη. Εν προκειμένω, ο συντελεστής είναι ιδιαίτερα αυξημένος. Οπότε για να μπεις στη διαδικασία, πρόκειται για κάτι που πραγματικά χρειάζεσαι.

Ο Dr. Γιωτίκας λέει ότι “πρόκειται για αισθητική επέμβαση. Οι άνθρωποι που την κάνουν, έχουν τους ίδιους λόγους με όσους κάνουν κάθε άλλη αισθητική επέμβαση. Υπάρχει η ίδια ψυχολογική πίεση και εμμονή, με αυτό το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό πάνω στο σώμα που προκαλεί έντονο άγχος και οδηγεί στο χειρουργείο.

Πρόκειται για αυτό που ονομάζουμε dysphoria.

Μόνο εμείς οι Έλληνες μπορούμε να καταλάβουμε πραγματικά τι σημαίνει δυσφορία. Αυτήν την αίσθηση του άγχους, το να νιώθεις άβολα, να σκέφτεσαι κάτι εμμονικά και να του επιτρέπεις να προσδιορίσει τη ζωή σου.

Στην Αγγλία, όπου επίσης ζω και εργάζομαι, οι αισθητικές επεμβάσεις έχουν κάποιους κανόνες, βάσει των οποίων ο όποιος επαγγελματίας υγείας πρόκειται να κάνει μια αισθητική επέμβαση (η λίστα περιλαμβάνει και τους οδοντιάτρους), οφείλει να αποκλείσει πως ο ασθενής έχει σωματική δυσμορφία”.

Δηλαδή τη ψυχολογική κατάσταση που μπορεί να αντιμετωπιστεί με θεραπεία και αντικαταθλιπτικά.

Σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που υπάρχουν στην Αγγλία και εφαρμόζω και στην πρακτική μου στην Ελλάδα, είναι υποχρέωση μου να αποκλείσω το ενδεχόμενο έντονης εμμονικής διαταραχή, με κατάλληλα ερωτηματολόγια και την κατάλληλη εκτίμηση”.

Η συνθήκη αυτή αφορά έναν στους 15 ασθενείς που τον επισκέπτονται.

Ποια είναι η διαδικασία

Οι ασθενείς στο κέντρο του Dr. Γιωτίκα (ανήκει στα μεγαλύτερα του κόσμου) επικοινωνούν online, γίνεται προεγχειρητική εκτίμηση -μέσω ερωτηματολογίων για το ιατρικό ιστορικό και τη ψυχολογική κατάσταση- και ορίζεται διαδικτυακό ραντεβού. Σε αυτό γίνεται δομημένη διαδικασία αξιολόγησης. Εφόσον ο ασθενής κριθεί κατάλληλος, κλείνεται το ραντεβού της επέμβασης που γίνεται στην Αθήνα.

“Το συγκεκριμένο χειρουργείο θεωρείται μεγάλο στην ορθοπεδική -όπως είναι και η ολική αρθροπλαστική γόνατος. Αυτό καθ’ αυτό, ωστόσο είναι ρουτίνας. Έχει τους ίδιους κινδύνους με κάθε άλλο”.

Του ζητήσαμε να εξηγήσει, όσο πιο απλά μπορεί, την επέμβαση.

“Γίνονται πολύ μικρές τομές. Μετά κόβουμε το κόκκαλο. Έπειτα, το οστεοσυνθέτουμε με έναν ενδομηρικό ήλο (φανταστείτε το ως ένα τηλεσκόπιο που ανοίγει), το οποίο μπαίνει μέσα στο κεντρικό κανάλι του οστού.

Αυτή η ράβδος ‘αναπτύσσεται’ σιγά σιγά, με ρυθμό 1 χιλιοστό την ημέρα και συμπαρασύρει το κόκαλο.

Στην ουσία, προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τη φύση. Όταν υπάρχει κάταγμα σε οστό, ο οργανισμός προσπαθεί να το κολλήσει. Εμείς του δίνουμε ένα χιλιοστό την επόμενη ημέρα και ελέγχουμε μια κατά τα άλλα, φυσιολογική διαδικασία επούλωσης.

Αυτή η αρχή λειτουργίας λέγεται διατατική οστεογένεση: διατείνουμε το κόκαλο σιγά σιγά, με τέτοιο ρυθμό που να μπορεί ο οργανισμός μπορεί να το δεχθεί.

Ταυτόχρονα, παρακολουθούμε αν οι μύες ανταποκρίνονται και προσαρμόζονται στο νέο μήκος. Αυτό είναι το δύσκολο. Εκεί υπεισέρχεται η εντατική φυσικοθεραπεία και η εντατική παρακολούθηση, ούτως ώστε οι ασθενείς να επιστρέφουν στη φυσιολογική τους καθημερινότητα 5 με 6 μήνες αργότερα”.

Aν θέλεις να δεις τι ακριβώς συμβαίνει, μπορείς να επισκεφτείς το κανάλι του κέντρου του κυρίου Γιωτίκα στο YouTube.

Όλα -ουσιαστικά- εξαρτώνται από όσα συμβαίνουν μετά το χειρουργείο

“Μετά την επέμβαση, οι ασθενείς μένουν στο νοσοκομείο τρεις ημέρες. Έπειτα χρειάζεται να παραμείνουν στην Αθήνα -σε οικήματα με τα οποία συνεργαζόμαστε-, από 6 εβδομάδες έως 3 μήνες.

Σε αυτό το διάστημα, κάνουν εντατικές φυσικοθεραπείες και κάθε 15 μέρες, τους υποβάλουμε σε εξετάσεις και ακτινογραφίες -ώστε να βεβαιωθούμε πως η εξέλιξη είναι επιθυμητή και η σωστή.

Κατόπιν, επιστρέφουν στη χώρα τους, όπου συνεχίζεται το πρωτόκολλο παρακολούθησης ανά 6 εβδομάδες, έως τη συμπλήρωση εξαμήνου.

Σε αυτό το διάστημα μπορούν να περπατήσουν με βοηθήματα -έχουν αυτάρκεια και ανεξαρτησία στις καθημερινές δουλειές και τη φροντίδα τους-, κάτι που επιτρέπουν τα νεότερα εμφυτεύματα.

Αν θέλουμε όμως, να μιλήσουμε για επιστροφή στην κανονικότητα, χρειάζεται το πέρας ενός πεντάμηνου.

Οι ασθενείς πρέπει να έχουν πειθαρχία και να κάνουν πολύ σκληρή δουλειά για όλους τους μήνες της αποθεραπείας. Αυτή είναι η δυσκολία της διαδικασίας.

Δεν είναι δεδομένο πως όλοι έχουν την υπομονή, την αντοχή, τη ψυχική δύναμη, την πειθαρχία και τη συμμόρφωση να κάνουν όσα απαιτούνται.

Έτσι, ο χειρουργός πρέπει να έχει την εμπειρία και τη διάθεση να δεσμεύσει τη ζωή του για τρεις μήνες, κάνοντας και ένα κοουτσάρισμα. Κάτι που προαπαιτεί εμπειρία.

Οι ασθενείς θέλουν ενθάρρυνση, θέλουν αγάπη, θέλουν και κατσάδες. Πολλές φορές νιώθω σαν να είμαι ο πατέρας τους, που και θα τους συγχαρεί, και θα τους παρηγορήσει, αλλά και θα τους μαλώσει.

Ενόσω κάνω το κοουτσάρισμα, ελέγχω αν κολλάει το κόκαλο, αν κολλάει καλά, αν πρέπει να επιβραδύνω το ρυθμό επιμήκυνσης ή αν πρέπει να πάω πιο γρήγορα -γιατί θα κολλήσει πιο γρήγορα από όσο θέλουμε, για να πάρουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα”.

Πόσοι πόντοι προστίθενται στο ύψος

“Όλα εξαρτώνται από τον κάθε οργανισμό και το που θα γίνει η επέμβαση. Οι επιλογές είναι δυο: ο μηρός και η κνήμη.

Οι μύες είναι ο περιοριστικός παράγοντας, γιατί δεν γίνεται να τους τεντώσουμε.

Επομένως, αν γίνει η επέμβαση στους μηρούς, ο ασθενής παίρνει από 8 έως 9 εκατοστά.

Όταν γίνεται η επέμβαση στις κνήμες, είμαστε πιο περιορισμένοι . Πάμε έως τα 6 εκατοστά, εξαιτίας του γαστροκνήμιου μυ -είναι ο χοντρός μυς που έχουμε στη γάμπα- και του δεδομένου ότι ο αχίλλειος τένοντας δεν έχει πολλά περιθώρια για τέντωμα.

Κάποιοι ασθενείς επιλέγουν να κάνουν και μηρό και κνήμη και να πάρουν συνολικά 14 εκατοστά.

Υπάρχουν και διαφορετικές μέθοδοι.

Χρησιμοποιείται ακόμα ο -παλιός, παραδοσιακός- μηχανικός με την τοποθέτηση εξωτερικού πλαισίου (είναι σαν σιδερένια σκαλωσιά έξω από το πόδι).

Η πιο σύγχρονη μέθοδος έχει να κάνει με φορητή συσκευή που τοποθετείται κοντά στο πόδι, δημιουργεί μαγνητικό πεδίο και ενεργοποιεί το μαγνητικό μηχανισμό βιδώματος μέσα στο ‘καρφί’ ή τη ράβδο που έχει τοποθετηθεί στο οστό.

Τρεις με τέσσερις ενεργοποιήσεις την ημέρα, για λίγα λεπτά η κάθε μία, δ’ινουν ‘εντολή’ στο καρφί να απομακρύνει τα δυο τμήματα του οστού.

Τότε ο οργανισμός δημιουργεί οστικό ιστό, ώστε να ‘γεμίσει’ το κενό.

Οι φυσικοθεραπείες αναλαμβάνουν τους μυς.

Όταν ολοκληρωθεί η επιμήκυνση, το ‘καρφί’ αφαιρείται.

Ποιο είναι το κόστος της αισθητικής επιμήκυνσης άκρων

Ο Βρετανός ορθοπεδικός που μετέδωσε τη γνώση στην Guardian, (εκεί εντόπισα τον Dr. Γιωτίκα και επικοινώνησα μαζί του) χρεώνει 91.000 ευρώ την επέμβαση στα δύο μηριαία οστά και έως 271.000 ευρώ την επέκταση και των τεσσάρων οστών των ποδιών.

Υπάρχουν γιατροί στη Μεγάλη Βρετανία που επεκτείνουν τα δυο μηριαία οστά στην τιμή των 57.000 ευρώ, ενώ οι τιμές είναι πολύ πιο χαμηλές στα hot spot του “αισθητικού τουρισμού” -βλ. Τουρκία και Ινδία. Συνήθως, σε αυτά τα κέντρα γίνεται χειροκίνητη ενεργοποίηση του μηχανισμού επέκτασης των οστών (το πόδι μπαίνει σε μεταλλικό νάρθηκα που αναλαμβάνει το τράβηγμα).

Τα πιο εξελιγμένα μέσα, μειώνουν τα ρίσκα.

Ο Dr. Γιωτίκας λέει πως “σε όλους τους κλάδους υπάρχουν καλοί και κακοί επαγγελματίες. Υπάρχουν χώρες που έχουν ρυθμιστικό πλαίσιο και άλλες που δεν έχουν. Γίνεται κατανοητό πως άνθρωποι, μπροστά στην ανάγκη να υποβληθούν στην επέμβαση, κάνουν συμβιβασμούς. Ενίοτε όμως, τους πληρώνουν με επιπλοκές και ταλαιπωρία”.

Του είπε ποτέ κάποιος πως μετάνιωσε την ώρα και την στιγμή, το απαιτητικό τελευταίο τρίμηνο της διαδικασίας;

“Συνηθίζω να τους ρωτώ όλους στο εξάμηνο, αν θα έκαναν την επέμβαση, έχοντας γνωρίσει τι θα περάσουν. Όλοι μου έχουν πει πως ‘ναι’.

Όπως μου επισημαίνουν, αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι νιώθουν να απαλλάσσονται από το άγχος που είχαν για το ύψος τους. Μου εξηγούν πώς αλλάζει η κοινωνική και η προσωπική ζωή τους.

Οι περισσότεροι μου λένε ότι αυτό που τους ενοχλούσε περισσότερο από το κοντό ανάστημα, ήταν το γεγονός ότι έπρεπε να σηκώσουν το κεφάλι και το βλέμμα για να δουν τους άλλους στα μάτια. Σαν να είναι κατώτεροι.

Αυτό παύει να ισχύει μετά την επέμβαση και έτσι νιώθουν έτοιμοι να προχωρήσουν με αυτοπεποίθηση”.