H «ΑΘΗΝΑ-ΓΚΟΘΑΜ ΣΙΤΙ» ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΑΣΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

Ας χρησιμοποιήσουμε λίγο το “how it started – how it’s going” μοτίβο με το οποίο φτιάχνουν τα memes στο ίντερνετ:

Πώς ξεκίνησε; Η χυδαία διαπόμπευση του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ μέσα στο γραφείο του τον περασμένο Οκτώβριο θεωρήθηκε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι σχετικά με τα «πανεπιστήμια ως θύλακες ανομίας». Οι δράστες επικηρύχθηκαν με όρους φαρ ουέστ από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, που πρόσφερε 100.000 ευρώ για στοιχεία και πληροφορίες για την ταυτότητα των δραστών. (Για την ιστορία οι 8 που κατηγορήθηκαν στην πορεία για την υπόθεση αφέθηκαν ελεύθεροι, οι 4 μάλιστα χωρις κανένα περιοριστικό όρο.) Το περιστατικό θεωρήθηκε εξαιρετική αφορμή για να βγει από το συρτάρι η ιδέα της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Η κυβέρνηση την παρουσίασε με μια πρωτότυπη συνέντευξη Τύπου, στην οποία η υπουργός Παιδείας είχε διακοσμητικό ρόλο δίπλα στον πολιτικό προϊστάμενο της Ελληνικής Αστυνομίας. Και, κατά την πάγια πανδημική τακτική της, πέρασε την σχετική τροπολογία σε ένα ακόμα νομοσχέδιο που ψηφίστηκε εν μέσω lockdown με ελάχιστη δημόσια διαβούλευση και μοναδικό κοινοβουλευτικό της σύμμαχο την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου.

Πολλές φωνές φυσικά αντέδρασαν λέγοντας το προφανές: ότι παραθυμίζει Ερντογάν η ιδέα να φυλάει η ΕΛ.ΑΣ. τα πανεπιστήμια, ότι πουθενά αλλού οι φοιτητές δεν χτυπάνε κάποια κάρτα εισόδου. Έγιναν και κάποιες ατυχείς/λανθασμένες συγκρίσεις με τη φύλαξη της Οξφόρδης που πρόδωσαν ακόμα περισσότερο τον έντονο αντιακαδημαϊσμό υπερδεξιών στελεχών όπως ο κύριος Γεωργιάδης, ενώ λίγοι έδωσαν βάση σε έμπειρους ακαδημαϊκούς που έβλεπαν ότι η ιδέα έγινε νόμος αλλά δύσκολα θα γινόταν πραγματικότητα. Παρότι η εικόνα του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ είχε δώσει στην κυβέρνηση μια θαυμάσια ευκαιρία να φέρει την ακαδημαϊκή κοινότητα προ των (υπαρκτών) ευθυνών της. Κι εκείνη την ξοδεψε με την «πονάει χέρι, κόβει κεφάλι» τροπολογία, που έβγαλε τα πανεπιστήμια από την υποχρέωση αυτοκριτικής, συσπειρώνοντάς τα σε θέση άμυνας.

Πώς πάει; Ούτε ένα μήνα μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, είχαμε τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης που έπεισαν την κοινή γνώμη ότι αυτή η εμμονή του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη με το δόγμα «Νόμος και Τάξη» ίσως και να οδηγεί τελικά σε αστυνομική αυθαιρεσία. Η ΕΛ.ΑΣ. έγινε κομπάρσος στην τήρηση των μέτρων για τον κορωνοϊό, διαρροές ανέφεραν ότι το σχέδιο για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία ξαναέμπαινε σε εκείνο το συρτάρι λόγω φόβου επεισοδίων που θα χαλούσαν περαιτέρω την εικόνα της κυβέρνησης, στις 28/5 τα Νέα είχαν πρωτοσέλιδο «Πανεπιστήμια χωρίς…ΕΛ.ΑΣ.». Την ίδια μέρα, η κυβερνητική εκπρόσωπος Αριστοτελία Πελώνη διέψευδε το πρωτοσέλιδο και διαβεβαίωνε ότι όχι μόνο δεν μπαίνει στον πάγο το σχέδιο αλλά κι ότι «τις επόμενες μέρες δημοσιεύεται η προκήρυξη για την πρόσληψη προσωπικού φύλαξης των Πανεπιστημίων, που θα είναι απόφοιτοι ΑΕΙ». Η προκήρυξη αναρτηθηκε τελικά την Δευτέρα 31/5, μόνο που τελικά απαιτείται απλά απολυτήριο Λυκείου για την πρόσληψη. Ανοίγει ο δρόμος δηλαδή να φυλάξουν τα πανεπιστήμια, άνθρωποι που -καλώς ή κακώς – δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους σε αυτά.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα «να οργανωθούμε ρε παιδιά» μοιάζει απαραίτητο για να περιγράψει τον κυβερνητικό λόγο. Απλά, μπαίνει κανείς στον πειρασμό να αναρωτηθεί αν όλο αυτό το επικοινωνιακό φιάσκο με την Πανεπιστημιακή Αστυνομία σχετίζεται με την δύσκολη (επικοινωνιακά) θέση που έχει βρεθεί η κυβέρνηση με τις πρόσφατες δολοφονίες σε κοινή θέα και την κουβέντα περί «έξαρσης της εγκληματικότητας». Αν αυτή η αμφιθυμία σχετικά με τη φύλαξη των πανεπιστημίων, έχει να κάνει με ο,τιδήποτε άλλο εκτός από κατευνασμό του συντηρητικού ακροατηρίου. Αν το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ. κάνει κάτι τελικά και κάτι άλλο εκτός από επικοινωνία, είναι και νωπό το μπάχαλο με την αστυνομία να επιβλέπει το, τελικά παράνομο, σφράγισμα του θεάτρου Εμπρός πριν δύο εβδομάδες…

5 δολοφονίες σε κοινή θέα, μέσα σε 5 μήνες, φτιάχνουν μια αφήγηση. Κι επειδή όλοι έχουμε δει πολλά αστυνομικά, κι επειδή η λέξη «μαφία» ξυπνά συγκεκριμένα αντανακλαστικά στην κοινή γνώμη, φτιάχνεται κι ένα κλίμα. Όμως, η Αθήνα δεν είναι Γκόθαμ Σίτι. Όσο κι αν δελεάζεται κανείς να χρησιμοποιήσει τη φωτογραφία της στιγμής για να κάνει κριτική σε έναν υπουργό που την αξίζει, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση. (Μια λακουβα που δεν αποφεύγει ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ που εσχάτως κάνει κι αντιπολίτευση δημόσιας τάξης.) Γιατί στο τέλος της ημέρας, όλη αυτή η συζήτηση περισσότερη αποδοχή της καταστολής φέρνει πάντα, σε διαφορετικές αποχρώσεις του αμίμητου «δεμένα τα χέρια της αστυνομίας» που ακούμε από μικρά παιδιά στα κανάλια. Πριν αντικατασταθεί από το ακόμα καλύτερο «οι μαφιόζοι έχουν καλό σημάδι» των τελευταίων ημερών…

Το δείχνουν πάντως και τα νούμερα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat η Ελλάδα είναι στη μέση της κατάταξης των κρατών μελών της ΕΕ σε ληστείες (12η στους 27 με 40 ανά 100.000 κατοίκους) κι ανθρωποκτονίες (14η στους 27 με 0.9 ανά 100.000 κατοίκους). Εκεί που κάνουμε πρωταθλητισμό είναι στις κλοπές αυτοκινήτων (1οι με 260/100.000 κατοίκους). Τα στοιχεία αφορούν μέχρι το 2018, συνυπολογίστε ότι το lockdown έφερε πτώση των δεικτών της εγκληματικότητας (ως και 37% ανέφερε έρευνα του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης με μελέτη στοιχείων από 23 χώρες της Ευρώπης, στις οποίες δε συμπεριλαμβανόταν η Ελλάδα).

Ας συγκρατηθούμε λοιπόν κι ας μη φωνάξουμε ακόμα τον Μπάτμαν. Εκτός κι αν, ειρήσθω εν παρόδω, μπορεί να μεσολαβήσει ώστε οι ελληνικές αρχές να τα βρουν επιτέλους με τον Χρήστο Παππά στους ευνοϊκούς όρους που ζητάει για να παραδοθεί, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για παζάρι σε εξέλιξη…