H ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΩΝ ΕΞΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ
Μία εβδομάδα πριν τις κάλπες το WE δίνει τον λόγο στα μικρά κόμματα. Από το κόμμα της μία ψήφου μέχρι τις δυνατές φωνές της Αριστεράς.
Από την Ανδρονίκη Μπάκουλη
Ούτε λίγο ούτε πολύ 18 κόμματα διεκδικούν την ψήφο μας στις εκλογές της επόμενης Κυριακής. Ο λόγος μέχρι τώρα δίνεται σταθερά στα κόμματα που μπαίνουν σταθερά στην Βουλή ή που τα ποσοστά τους τους δίνουν ελπίδες να περάσουν το κατώφλι της. Ποιες είναι όμως οι υπόλοιπες επιλογές μας; Το WE του news247 μίλησε με τους εκπροσώπους των περισσότερων μικρών κομμάτων και σας παρουσιάζει τις απόψεις τους.
Κίνημα Εθνικής Αντίστασης
Ο Ιπποκράτης Σαβούρας, πρόεδρος του Κινήματος Εθνικής Αντίστασης, ξεκίνησε την πολιτική του διαδρομή στην εκλογική περιφέρεια Λέσβου-Λήμνου (γεννήθηκε στη Λήμνο), στις βουλευτικές εκλογές του 1961. Ήταν μέλος του Κόμματος Προοδευτικών. Όταν αυτό συνέπραξε με την Ένωση Κέντρου, αποσύρθηκε. Επέστρεψε στις εκλογές του 1963, με το Κόμμα του Μαρκεζίνη και αναδείχθηκε πρώτος βουλευτής του συνδυασμού, στο νομό. Εν τούτοις, δεν εξελέγη. Τον Φεβρουάριο του 1964 μετείχε στον Ανεξάρτητο Συνδυασμό Νομού Λέσβου, ενώ στα χρόνια της δικτατορίας ανέπτυξε αντιστασιακή δράση. Δημιούργησε την ένοπλη φιλοβασιλική αντιστασιακή οργάνωση οργάνωση “Κίνημα Εθνικής Αντίστασης” (με το ψευδώνυμο “Στρατηγός Ακρίτας”), συνελήφθη, βασανίστηκε και εκτοπίστηκε στη Σαμοθράκη και στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας, για συνολικά τέσσερα χρόνια.
Με την ελευθέρωση του, δημιούργησε την “Ελληνική Αντιδικτατορική Νεολαία”, με το ψευδώνυμο “Συνταγματάρχης Πορφύρης”. Συνελήφθη ξανά, δικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο, καταδικάστηκε σε κάθειρξη 18 χρόνων και αφέθηκε ελεύθερος, με την κατάρρευση της χούντας. Στις εκλογές του 1984 κατέβηκε με τη Νέα Δημοκρατία και εξελέγη βουλευτής. Διεγράφη, όταν πέρασε από δίκη για την αγωνιστική αντιδικτατορική του δράση και το 1977 ήταν επικεφαλής του κόμματος “Εθνική Αναγέννηση”, πριν προσχωρήσει στο Κόμμα των Προοδευτικών (1981).
Μετά επέστρεψε στη Νέα Δημοκρατία (1989, 1990, 1993, 1996), αλλά δεν εξελέγη. Ασχολήθηκε με την τοπική αυτοδιοίκηση στο Παλαιό Φάληρο (εξελέγη δυο φορές δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος). Το 2002, μετά την άρνηση του Κώστα Καραμανλή να του δώσει το χρίσμα ως υποψηφίου στην πόλη, προσχώρησε στο ΛΑ.ΟΣ (2004, 2007, 2009) και το 2010 ίδρυσε εκ νέου το Κίνημα Εθνικής Αντίστασης. Στις ερωτήσεις που του απευθύναμε, μας απάντησε με την τελευταία προκήρυξη του ΚΕΑΝ.
Το μήνυμα του κ. Σαβούρα
“Ελληνικέ λαέ, Οι Διεθνώς γνωστοί αγώνες μου που ξεκίνησαν από τα 15 χρόνια της ζωής μου, για του Χριστού τη Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την ένδοξη Ιστορία, μου επιτρέπουν σήμερα εν όψει της εξαθλιωμένης πολιτικής κατάστασης, να δηλώσω υπεύθυνα ότι μη υπαρχόντων σήμερα ικανών και εν δυνάμει πολιτικών ηγετών για την διακυβέρνηση της χώρας γεγονός που συνδέεται με όλα τα επακόλουθα, μου επιτρέπει να προβλέψω δυσάρεστες εξελίξεις για το μέλλον της ένδοξης πατρίδας μας. Εύχομαι το μέλλον να με διαψεύσει”.
Ανεξάρτητη Ανανεωτική Αριστερά, Ανανεωτική Δεξιά, Ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ, Ανανεωτική ΝΔ, Oχι στον πόλεμο, Κόμμα Επιχείρηση Χαρίζω Οικόπεδα, Χαρίζω Χρέη, Σώζω Ζωές, Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδος ΠΑΕΚΕ
O πρόεδρος -και εμπνευστής- είναι ο Μιλτιάδης Τζαλαζίδης, αγροτοεργάτης, ερευνητής και εφευρέτης, από τα Σιδερά Κοζάνης. Αποφάσισε το 2009 να δημιουργήσει το δικό του κόμμα. Τότε λεγόταν “Παναγροτικό Κίνημα Ελλάδας”. Αργότερα, πρόσθεσε και τα υπόλοιπα, διότι όπως λέει στο WE “το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία έχασαν την ταυτότητα τους και για αυτό έκανα τις ανανεωτικές εκδοχές τους, ώστε να μην χαθούν οι τίτλοι τους”.
Σαφέστατα και το όνομα του συνδυασμού του, είναι το μεγαλύτερο που υπήρξε ποτέ, στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου.
Νωρίτερα, είχε διατελέσει υποψήφιος βουλευτής με τη ΔΗΑΝΑ, του Κωστή Στεφανόπουλου (το 1990) ενώ αργότερα συνεργάστηκε με την Ένωση Κεντρώων, του Βασίλη Λεβέντη. Το 2004 συνέπραξε με το ΔΗΚΚΙ, του Δημήτρη Τσοβόλα. Το 2012 είχε υποσχεθεί στους ψηφοφόρους, πως αν μπει στη Βουλή, θα μοιράσει 30.000 στρέμματα που έχει στα Γρεβενά, σε ακτήμονες. Έλαβε μία ψήφο, ως υποψήφιος σε δύο περιφέρειας (της Α’ Αθήνας και της Περιφέρειας Αττικής).
Στα 85 του, ζήτησε από τον κόσμο των Γρεβενών να μπει στο συνδυασμό του, εξηγώντας πως “δίνονται επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
“Μου απαντούσαν αυτά τα χρήματα τα μοιράζει η Βουλή και κάπου χάνονται”, δηλώνει στο WE.
“Επέμενα ότι οι νέοι αυτού του τόπου θα έπρεπε να παλέψουν για το μέλλον τους και στο κάτω κάτω, γιατί να μην πάρουν αυτοί τα χρήματα που μοιράζονται επί χρόνια οι ίδιοι και οι ίδιοι; Αλλά δεν έρχονται. Σκέφτομαι διαρκώς την πατρίδα μου και πάντα διερωτώμαι γιατί δεν αφήνουν ήσυχο τον ελληνικό λαό, αυτοί που τον εκμεταλλεύονται; Όπου και αν ρωτήσετε, θα σας πουν πως προσφέρω δουλειές σε ανειδίκευτους, σε άτομα με ειδικές ανάγκες. Πάντα προσπαθώ να ανακαλύπτω κάτι που δεν υπάρχει. Δεν έχω πάει σε ειδικά σχολεία που σε μαθαίνουν να γίνεσαι εφευρέτης, αλλά δεν τα έχω πάει και άσχημα” σημειώνει ο κ. Τζαλαζίδης και προσθέτει:
“Όλοι μιλούν για συναίνεση, αλλά κανείς από τα μεγάλα κόμματα έχει δείξει ειλικρινή πρόθεση, να συνεργαστεί. Κατεβαίνω λοιπόν, και σε αυτές τις εκλογές, διότι έχω ανακαλύψει τον τρόπο να έλθει η συναίνεση από το λαό. Γιατί θέλω να παλέψω για τους νέους, να αλλάξουν τα δεδομένα”.
Aυτό που ζητά από τον κόσμο είναι “να ψηφίσουν. Να μην μείνουν αδιάφοροι. Μπορούν πάντα, να ψηφίσουν άκυρο. Προσοχή. Όχι λευκό που πηγαίνει υπέρ των πρώτων κομμάτων. Να ζωγραφίσει κάτι πάνω, να γράψει κάτι, να είναι άκυρο. Οι νέοι είναι οι πρώτοι που πρέπει να είναι ενεργοί, να μην μένουν απαθείς”.
Ένωση Δημοκρατικής Εθνικής Μεταρρύθμισης
Ο Απόστολος Πόντας είναι η πρόεδρος της Ένωσης Δημοκρατικής Εθνικής Μεταρρύθμισης και εκείνος που μας εξήγησε τη λογική αυτού του νέου συνδυασμού.
“Η Ένωση Δημοκρατικής Εθνικής Μεταρρύθμισης ( Ε.Δ.Ε.Μ. ) είναι μια νέα πολιτική κίνηση από νέους ανθρώπους που απευθύνεται όμως σε όλους. Πολιτική από τους πολίτες για τους πολίτες.
Αυτό που η Ένωση Δημοκρατικής Εθνικής Μεταρρύθμισης ( Ε.Δ.Ε.Μ. ) θέλει να εισάγει στην ελληνική πολιτική σκηνή είναι η απόδειξη, το μήνυμα ότι άνθρωποι που δεν είναι δημιουργήματα του παλαιοκομματικού πολιτικού περιβάλλοντος μπορούν να υπάρξουν στην πολιτική σκηνή, μπορούν να προτείνουν, να πείσουν, να γίνουν κοινοβουλευτική δύναμη.
Πιστεύουμε σε μια Ελλάδα που δεν έχει επαρχία, σε μια χώρα που δεν είναι μόνο η πρωτεύουσά της, αλλά που μπορεί να αυτοδιαχειριστεί την υπεραξία του παραγόμενου αγαθού της στον τόπο που αυτό παράγεται. Δηλαδή στην κάθε περιφέρεια, τον κάθε νομό, την κάθε πόλη και το κάθε χωριό.
Κατεβαίνουμε για πρώτη φορά στις εκλογές με παρακαταθήκη τη δύναμη και την πίστη που μας δίνει η γνώση για την ορθότητα των προτάσεων μας, η συνείδηση πως είμαστε ελεύθεροι από αγκυλώσεις του παρελθόντος, από συμφέροντα και από δογματικές ιδεολογίες,
Γιατί εμείς; Γιατί είμαστε όλοι Εμείς και όλοι Εσείς. Γιατί ενώ οι άλλοι που υπόσχονται τη διαφυγή από την κρίση, έχουν ως ένα από τα βασικά συνθήματα το “χωρίς αυτούς”, εμείς φωνάζουμε “μαζί με όλους. Γιατί η Ελλάδα μπορεί, γιατί εμείς μπορούμε, γιατί η ΕΔΕΜ δεν είναι μια ουτοπία, γιατί η ΕΔΕΜ είναι η Ελλάδα, στην πιο αγνή και γνήσια εκδοχή της. Γιατί η ΕΔΕΜ είναι τώρα, είναι εδώ, είσαι εσύ”.
ΕΛΣΚΙ (Ελληνικό Λευκό Κίνημα Σημερινής Ιδεολογίας)
Ο Ελευθέριος Δανιηλίδης, είναι ο ηγέτης του συγκεκριμένου κινήματος και με εκείνον επικοινωνήσαμε, για να μάθουμε πως “δεν είναι το θέμα η ιδεολογία, αλλά γιατί κάνω ό,τι κάνω”.
“Ίδρυσα το κόμμα το 1993. Τότε κατάλαβα ότι η θηλιά στο λαιμό του Έλληνα, θα σφίξει. Φαινόταν από τον τρόπο που ζούσαμε. Έχω γράψει μάλιστα, και δύο βιβλία, με πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο. Εδώ στη χώρα μας, κατάφεραν τους ικανούς ανθρώπους να τους βγάλουν στο περιθώριο. Δεν τους θέλουν πουθενά. Χτυπούν αδυσώπητα την ικανότητα. Αυτός ο φασισμός απώθησε όλο το ικανό προσωπικό. Θέλουν ανθρώπους που είναι υποτελείς, που ανήκουν κάτω του μετρίου, πνευματικά και πολιτικά. Οι άλλες χώρες, λειτουργούν με την ελίτ του πνεύματος. Όχι στην Ελλάδα”, δήλωσε στο WE.
Αγρότης στο επάγγελμα, ενημερώνει ότι εκκρεμούν αγωγές του, εναντίον του Υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης, της πρώην Νομαρχίας του Κιλκίς και της ΔΕΗ (ύψους 2.700.000 ευρώ), για τρεις επιχειρήσεις που ξεκίνησε “και μου τις κατέστρεψαν. Για παράδειγμα, η μία είχε να κάνει με τα φωτοβολταϊκά. Από τα 800 κιλοβάτ που είχα δικαίωμα, με το ζόρι κατάφερα να κρατήσω τα 100”.
“Ο αντικειμενικός στόχος ποιος είναι;” τον ρωτάμε
“Το 1993, όταν με είχαν ρωτήσει σχετικά, είχα απαντήσει ότι θέλω στην ελληνική Βουλή να είναι Έλληνες. Όταν μου είπαν “γιατί; Τώρα δεν είναι;”, είχα απαντήσει “δεν ξέρω τι είναι, αλλά δεν λειτουργούν υπέρ των ελληνικών συμφερόντων”. Σήμερα επιβεβαιώνονται όλα αυτά, με τον πιο γλαφυρό τρόπο”.
Όσο για το πώς καταφέρνει να κατέβει στις εκλογές;
“Μάζεψα χρήματα από 5-6 φίλους, πλήρωσα συνολικά κάπου στα 700 ευρώ και εκτός αυτών, μου είχαν μείνει τα ψηφοδέλτια από το 2012”, οπότε δεν κατάφερε να πάρει μέρος, λόγω ενός αυτοκινητικού ατυχήματος. “Έχω και έναν συνυποψήφιο”, απαντά.
Και με τι θα ήταν ικανοποιημένος;
“Κάνω μια προσπάθεια και λέω πως αν δεν υπάρχει συνεννόηση σε απλά, καθημερινά πράγματα, δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα. Η λύση δεν θα έλθει… από ψηλά. Πρέπει ο καθένας να μπορεί να συνεννοηθεί με το γείτονα, τους συνεργάτες του, τους φίλους του. Αυτοί στη Βουλή, έχουν το δικό τους τρόπο ζωής και σκέψης που ουδεμία σχέση έχει με τη μάζα που λέγεται λαός”.
Τι περιμένει;
“Πάντως όχι ψήφους. Θέλω να δείξω στον κόσμο πως ό,τι κατάφερα εγώ στο κτηνοτροφικό επίπεδο, χωρίς να ‘χω κάποιο θεσμικό ρόλο, μπορούν να το κάνουν και άλλοι. Γιατί δεν τα κάνουν λοιπόν, αυτοί που είναι στο κοινοβούλιο;”.
Ελληνική Δημοκρατική Απελευθέρωση
Ο Κώστας Παπανικόλας είναι ο ηγέτης του συνδυασμού που έχει ως αντικειμενικό στόχο “να ελευθερώσουμε την πατρίδα από τα χρέη, τα μνημόνια και την δυστυχία αντικαθιστώντας α) την κεφαλαιοκρατική δικτατορία που μας κυβερνά με την Δημοκρατία στην πράξη που ελέγχει αυστηρά τους κυβερνώντες. β) την ιδιοτέλεια των κυβερνώντων που μας κατάκλεψαν με την πολιτική ανιδιοτέλεια και γ) τον καταναλωτισμό με την οικολογική ζωή η οποία μας απαλλάσει απο περιττά έξοδα στους γιατρούς, τα φάρμακα, τα νοσοκομεία και μειώνει κατά 90% το κόστος της. Έτσι δεν έχουμε ανάγκη από νέα δάνεια και μνημόνια”.
Με τι θα είναι ευχαριστημένος;
“Εμείς είμαστε ευχαριστημένοι με τον αγώνα για την διάσωση και την ελευθερία της πατρίδας μας. Κίνητρο μας δεν είναι ούτε η δόξα ούτε οι κομματικές κρατικές χρηματοδοτήσεις από τα δανεικά των τοκογλύφων”.
Ποιες είναι οι θέσεις του συνδυασμού σας; “Αναφέρονται αναλυτικά στο ενημερωτικό έντυπο και στο βιβλίο “Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΓΝΩΣΗ” που θα βρείτε στην ιστοσελίδα www.el-la-d-a.gr“.
Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)-Μ-Λ ΚΚΕ-Εκλογική συνεργασία
Ο Χρήστος Κάτσικας ανέλαβε μας εξηγήσει τι ισχύει στην περίπτωση του συγκεκριμένου συνδυασμού, αλλά και να μας μιλήσει επί της ιστορικής επανένωσης. Το πρώτο πράγμα που μας διευκρίνισε (σε ερώτηση επί του κόστους συμμετοχής στις εκλογές), ήταν ότι “την κρατική χρηματοδότηση την αρνούμαστε, καθώς η θέση μας είναι ότι αποτελεί μοχλό υποταγής των κομμάτων στις επιλογές του συστήματος.
“Ζούμε σε μια περίοδο που οι τράπεζες προχωρούν σε πλειστηριασμούς και κατασχέσεις σπιτιών. Οι άνεργοι ξεπερνούν το 1.500.000. Οι μικροεπιχειρήσεις κλείνουν η μια μετά την άλλη. Όταν οι μισθοί και οι συντάξεις κουτσουρεύονται σε επίπεδα επιδομάτων πρόνοιας, αποτελεί σκάνδαλο η κρατική χρηματοδότηση προς τα κόμματα. Μια χρηματοδότηση που μόνο στις τελευταίες ευρωεκλογές ανήλθε σε 7.000.000 ευρώ. Η χρηματοδότηση αυτή δεν αφορά μόνο τα χρήματα που λαμβάνουν τα κόμματα λίγο πριν τις εκλογές, αλλά και αυτά που παίρνουν σαν ετήσια επιδότηση με βάση την εκλογική τους δύναμη ή αυτά που παίρνουν μέσω κρατικών διαφημίσεων στα έντυπά τους ή ευνοϊκών δανείων τα οποία ενίοτε ρυθμίζονται από τα ίδια τα αστικά κόμματα ακόμη πιο ευνοϊκά.
Γι αυτό το λόγο αρνούμαστε την κρατική χρηματοδότηση και οποιαδήποτε άλλη συναλλαγή με το αστικό κράτος. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΙ ΠΟΤΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ «ΚΟΡΒΑΝΑ». Καταδικάζουμε τα ρεφορμιστικά κόμματα που την αποδέχονται, εξαρτώνται ευθέως από αυτήν, γίνονται συνένοχα με τα αστικά κόμματα, ενισχύοντας τους ισχυρισμούς του συστήματος ότι όλοι ίδιοι είναι. Θεωρούμε ότι η στάση τους αυτή έχει να κάνει με την αποδοχή από μεριάς τους της αστικής νομιμότητας, με το συνολικότερο ιδεολογικό και πολιτικό τους προσανατολισμό, με τις αντιλήψεις τους για το κράτος και συνακόλουθα με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τη δράση τους μέσα σε αυτό το σύστημα”, σημειώνει ο κ. Κάτσικας.
Τόνισε ότι “αποδεχόμενα τα ρεφορμιστικά κόμματα την κρατική χρηματοδότηση αποδέχονται και τη συναλλαγή με το αστικό κράτος, τον έλεγχό τους. Έλεγχος στα οικονομικά σημαίνει έλεγχος και όρια στην πολιτική λειτουργία των κομμάτων, είτε το παραδέχονται είτε όχι. Αλλιώς γιατί να χρηματοδοτούσε το κράτος κόμματα που θέλουν να ανατρέψουν την εξουσία που εκφράζει; Γι αυτόν ακριβώς το λόγο και ο ΣΥΡΙΖΑ με το βλέμμα στραμμένο στη διαχείριση του συστήματος, υποστηρίζει ανεπιφύλακτα και προτείνει τον κρατικό έλεγχο στα οικονομικά των κομμάτων”.
“Στηρίζεταιι αποκλειστικά στις συνδρομές των μελών, φίλων και οπαδών τους, στην οικονομική στήριξη και ενίσχυση του κόσμου της δουλειάς και της βιοπάλης. Εμείς θέλουμε να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού και όχι σε ξένα δεκανίκια και «διευκολύνσεις» του ταξικού αντίπαλου. Πιστεύουμε ότι το εργατικό λαϊκό κίνημα και οι οργανώσεις, που αναφέρονται σε αυτό, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να διατηρούν την οικονομική και πολιτική αυτοδυναμία και ανεξαρτησία τους. Στο πλαίσιο αυτό η δική μας συμμετοχή στις εκλογές περιλαμβάνει μόνο τα έξοδα για την εκτύπωση και αποστολή των ψηφοδελτίων, τα παράβολα των υποψηφίων και μερικές χιλιάδες αφίσες και προκηρύξεις. Για να έχετε ένα μέτρο το συνολικό ποσό που μπορούμε να διαθέσουμε ως Μ-Λ ΚΚΕ για τις εκλογές είναι αρκετά μικρότερο από αυτά που ξοδεύει ένας μόνο υποψήφιος των κυρίαρχων αστικών κομμάτων”.
Ποιος είναι ο λόγος που κατεβαίνετε στην εκλογική μάχη;
“Έχοντας υπόψη μας τις δυσκολίες που θα έχει αυτή η εκλογική μάχη και τα ψεύτικα διλήμματα που θα προβληθούν σε ένα λαό που, μετά το έντονο αγωνιστικό δίχρονο του 2010-12, έχει αναγκαστεί να γίνει θεατής των εξελίξεων (με ευθύνη της κατ’ όνομα Αριστεράς που θέλει να προβάλλει ως εκφραστής των αγωνιστικών του διαθέσεων) το Μ-Λ ΚΚΕ αποφάσισε να συμμετέχει από κοινού με το ΚΚΕ(μ-λ) και σε αυτή την εκλογική μάχη, αξιοποιώντας την κοινή πολιτική βάση που έχουν διαμορφώσει από τη μέχρι τώρα συνεργασία τους στο κίνημα, στην ΠΑΑΣ, στη Λαϊκή Αντίσταση – Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία, αλλά και στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές.
Κόντρα στην αποπροσανατολιστική γραμμή της “κυβερνητικής ανατροπής”, αλλά και των αυταπατών για “αριστερή κυβέρνηση”, προβάλλοντας ως διέξοδο και κατεύθυνση την ανασυγκρότηση του εργατικού, λαϊκού κομμουνιστικού κινήματος. Για να βγει, ξανά, ο λαός και η εργατική τάξη στο προσκήνιο. Για να οικοδομηθούν και να ενισχυθούν οι λαϊκοί και εργατικοί αγώνες, η μόνη δύναμη που μπορεί να ωθήσει τις εξελίξεις σε προοδευτική κατεύθυνση.
Κατεβαίνουνε στις εκλογές και ζητάμε την υποστήριξη του κόσμου της εργασίας και των λαϊκών ανθρώπων, μέσα σε αυτές τις πολύ δύσκολες συνθήκες, ώστε να προβληθεί η ανάγκη για:
*ανατροπή της αντιλαϊκής, αντεργατικής πολιτικής ανεξάρτητα από τον διαχειριστή που θα προκύψει
*την απαλλαγή από κάθε ξένο και ντόπιο δυνάστη του λαού και της χώρας
*να αντισταθεί ο λαός στα αιματοβαμμένα σχέδια των ιμπεριαλιστών που εξελίσσονται στην περιοχή μας και ευρύτερα
*τη διεκδίκηση μισθών, συντάξεων, κοινωνικών παροχών, όρων εργασίας σύμφωνα με τις πραγματικές λαϊκές και εργατικές ανάγκες
*δημοκρατικά δικαιώματα, πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες.
ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΕΙΝΑΣ, ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ, σαν αναπόσπαστο τμήμα του γενικότερου αγώνα του λαού μας για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για την ανατροπή της κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης. ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΡΗΝΙΚΗ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ”.
“Στο δύσκολο και σκληρό αγώνα του λαού μας οι δυνάμεις του Μ-Λ ΚΚΕ και του ΚΚΕ(μ-λ) που υπηρετούν την υπόθεση του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος καλούνται να δώσουν τη δική τους ξεχωριστή συμβολή.
Οι κρίσιμες πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων έθεσαν στην ημερήσια διάταξη με ιδιαίτερα επιτακτικό τρόπο το καθήκον της συνένωσης των προσπαθειών, της κεντρικής πολιτικής συνεργασίας τους, της ενίσχυσης μέσα στο λαϊκό, αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα του ευρύτερου προσανατολισμού που υπηρετούν δεκαετίες.
Οι δύο οργανώνεις έδωσαν το 2012 μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες μια διπλή πολιτική εκλογική μάχη ελάχιστες μέρες μετά τη δημιουργία της ΠΑΑΣ που εγκαινίασε τη μετωπική πολιτική συνεργασία τους. Πάνω από δύο μήνες τότε οι σύντροφοι των δύο οργανώσεων κινητοποιήθηκαν από τη μια μεριά της χώρας μέχρι την άλλη μεταφέροντας το αγωνιστικό μήνυμα της συνεργασίας σε χιλιάδες εργαζόμενους, δημιουργώντας ταυτόχρονα τις βάσεις για την ανάπτυξη των συντροφικών και συναγωνιστικών δεσμών, ανοίγοντας έναν καινούργιο δρόμο.
Η εκλογική συνεργασία των δύο οργανώσεων δεν αποτέλεσε ευκαιριακή συμπόρευση, αλλά καρπό κοινών εκτιμήσεων και πολιτικών στόχων σε βασικά ζητήματα και ξεκάθαρη στάση στο αίτημα της πολιτικής συσπείρωσης και συνεργασίας. Και γι’ αυτό ακριβώς αυτή η συνεργασία, παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, είχε ουσιαστική συνέχεια μέχρι σήμερα.
Στηριγμένοι σε όσα κατακτήθηκαν σ’ αυτήν τη δύσκολη πολιτική μάχη η προσπάθεια που ξεκίνησε πριν τρία χρόνια, στις αρχές του 2012, περνώντας από διάφορες φάσεις, απέκτησε στην πορεία πιο ουσιαστικό περιεχόμενο με την ανάπτυξη της δράσης της ΠΑΑΣ και από τον Οκτώβριο του 2013 της ΛΑ-ΑΑΣ μέσα στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, μέσα στα πολιτικά, κοινωνικά και ταξικά μέτωπα για τα επιμέρους και γενικότερα αιτήματα των λαϊκών μαζών, επιβεβαιώνοντας πως η συνεργασία αυτή μπορεί να εκφράσει ανάγκες και απαιτήσεις του λαϊκού αγώνα και της ταξικής πάλης.
Οι εκδηλώσεις των εφημερίδων του Μ-Λ ΚΚΕ και του ΚΚΕ (μ-λ), του “Λαϊκού Δρόμου” και της “Προλεταριακής Σημαίας”, για τα 50 χρόνια από την έκδοση του περιοδικού “Αναγέννηση” σε τέσσερις πόλεις τον περασμένο Οκτώβρη – Νοέμβρη, στις οποίες παρευρέθηκαν εκατοντάδες αγωνιστές, όπου τέθηκαν βασικά ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα και προβλήματα που αφορούν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του κομμουνιστικού μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος, κατέδειξε, παρά τις διαφορές που καταγράφηκαν, τις δυνατότητες και τις προοπτικές που ξανοίγονται για την επόμενη μέρα, τις αγωνιστικές προσδοκίες ενός ολόκληρου κόσμου και τη διάθεσή του να συμπορευτεί και να παλέψει για την υπόθεση του μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος.
Οι δυνάμεις του Μ-Λ ΚΚΕ και του ΚΚΕ(μ-λ) και όλο αυτό το διάστημα άνοιξαν ένα δρόμο και χάραξαν μια βασική κατεύθυνση με τον προσανατολισμό που πρόβαλλαν και τους αγώνες που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν καθημερινά, προσφέροντας τη δική τους συμβολή στην πάλη του λαού μας.
Ο δρόμος της συνεργασίας που άνοιξαν, έδωσε σημαντική ώθηση στις σχέσεις των δύο οργανώσεων και το σημαντικότερο ανέδειξε την απήχηση και τη δυναμική που κρύβει μέσα της αυτή η κοινή προσπάθεια για την υπόθεση του λαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.
Η απόφαση τώρα των δύο οργανώσεων να δώσουν ξανά μαζί την πολιτική μάχη των εκλογών της 25ης Γενάρη, στηρίζοντας το κοινό τους ψηφοδέλτιο σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες της χώρας, είναι ένα ακόμα βήμα στη σωστή κατεύθυνση και στέλνει μήνυμα πως οι δυνάμεις του μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος είναι εδώ, μάχιμες πάντα μπροστά στις πολιτικές εξελίξεις, δίπλα στον κόσμο που μας στηρίζει, παλεύοντας να συσπειρώσουν και να εμπνεύσουν ευρύτερες δυνάμεις, να διαδώσουν το δικό τους μήνυμα μέσα στους αγώνες, το λαό και την Αριστερά, κόντρα στους αχαλίνωτους εκβιασμούς και τις σειρήνες της σοσιαλδημοκρατίας και του ρεφορμισμού.
Στην εκλογική σας διακήρυξη, ανάμεσα στα κεντρικά σας συνθήματα που εστιάζουν στον αγώνα για ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής στην πάλη ενάντια στην Ιμπεριαλιστική εξάρτηση και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, εξέχουσα θέση έχει το σύνθημα «ΟΧΙ στις ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ, τα ΨΕΥΤΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ και τους ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ!» Τι ακριβώς εννοείτε;
“Το προεκλογικό σκηνικό των ωμών εκβιασμών προς το λαό έχει ήδη στηθεί και γίνεται καθημερινά πιο επιθετικό. Ο βομβαρδισμός με τρομοκρατικά σενάρια “χάους” και “χρεοκοπίας” έχει ήδη ξεκινήσει και οι δυνάμεις της πρόσφατης συγκυβέρνησης (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) απαιτούν από το λαό να αποδεχτεί τη συνέχιση της πολιτικής της εξάρτησης, της λιτότητας, της ανεργίας και της καταστολής, με την απατηλή υπόσχεση της “σταθερότητας” και της “ομαλής διεξόδου”. Απαιτούν από το λαό να ξεχάσει ότι ήταν αυτοί που, δια πυρός και σιδήρου, με τη βία, την καταστολή και την τρομοκρατία, ισοπέδωσαν δικαιώματα και κατακτήσεις. Κρύβουν από το λαό ότι όποιος κι αν κερδίσει τις εκλογές θα κληθεί να διασφαλίσει τα συμφωνηθέντα και να εφαρμόσει το νέο μνημόνιο αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλλουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Και, παράλληλα, προσπαθούν να πείσουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα ότι συνεχίζουν να αποτελούν τη μόνη εγγυημένη δύναμη επιβολής νέων μέτρων και υπακοής στα φιλοπόλεμα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ιμπεριαλιστών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκαταλείψει, προ πολλού, τις όποιες αριστερές κορώνες και υποσχέσεις. Ένθερμος υποστηρικτής της ΕΕ και της ευρωζώνης, αποδεχόμενος το πλαίσιο της αμερικανονατοϊκής ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, κάνει γοργά βήματα προσαρμογής στα όρια και τις απαιτήσεις των τροϊκανών ιμπεριαλιστών. Κινούμενος στ’ αχνάρια της σοσιαλδημοκρατίας, προσπαθεί να προβληθεί ως η “κυβερνώσα Αριστερά” που θα διαχειριστεί με λιγότερο βάρβαρο τρόπο τις ιμπεριαλιστικές απαιτήσεις. Έχοντας αναδειχθεί σε βασικό μοχλό χειραγώγησης και ενσωμάτωσης της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης, συμβάλλει δραστικά στον αφοπλισμό και στην αποδυνάμωση του λαϊκού κινήματος και των κοινωνικών αντιστάσεων, ενισχύοντας τη λογική της ανάθεσης και τις αυταπάτες για μια άλλη, δήθεν φιλολαϊκή, διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, σε ένα λαό που συνθλίβεται από την εκμετάλλευση και τα οικονομικά βάρη.
Αλλά και το ΚΚΕ, που σήμερα έχει αναγκαστεί να δημαγωγεί ως ψευτοεπαναστατική αριστερή αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί πια να κρύψει το ότι η γραμμή του υπονόμευσε και απαξίωσε τους αγώνες και συνέβαλε στο να παραμείνει το λαϊκό-εργατικό κίνημα στο περιθώριο. Αρνείται ανοιχτά τον εξαρτημένο χαρακτήρα της ελληνικής άρχουσας τάξης και στρέφεται ενάντια στον αγώνα για το σπάσιμο των δεσμών της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Η γραμμή του για τη “λαϊκή εξουσία” δεν αποτελεί παρά το βολικό άλλοθι για την απόδρασή του από το πολιτικό, ταξικό καθήκον της σύγκρουσης με αυτή την πολιτική, που θέτει σήμερα η άγρια, αμείλικτη επιθετικότητα των δυνάμεων του συστήματος.
Ούτε τα λεγόμενα «μεταβατικά προγράμματα» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των άλλων δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δεν αποτελούν προτάσεις και κατεύθυνση πάλης για το λαό. Αποτελούν στοιχεία μιας δεξιόστροφης πορείας αυτών των δυνάμεων και γραμμή ουράς στο ΣΥΡΙΖΑ, εντείνουν τις αυταπάτες και τον αποπροσανατολισμό σε ένα πλατύ αγωνιστικό δυναμικό”.
“Η ερώτησή σας μετράει ψήφους, εμείς μετράμε «ψυχές». Με λίγα λόγια εμείς μιλάμε για αγώνες, για τους αναγκαίους αγώνες της εποχής μας. Κοντολογίς το μεγάλο ζήτημα είναι η επόμενη μέρα, το μεγάλο ζήτημα είναι πώς θα μπορέσουν οι εργαζόμενοι να οργανώσουν ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης για να αποκρούσουν την αντιλαϊκή κυβερνητική επέλαση και να υπερασπίσουν αποτελεσματικά τα δικά τους συμφέροντα.
Ας πάρουμε, όμως, για παράδειγμα τα κόμματα και την ψήφο που διεκδικούν. Tης ανισότητας το ανάγνωσμα. Το πρώτο κόμμα παίρνει το «bonus» των 50 εδρών αλλά κι όλοι μαζί (αστοί και ρεφορμιστές) μοιράζουν τον τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό χρόνο, μοιράζονται εκατομμύρια ευρώ, συναγελάζονται «διαφωνούντες» σ’ εκπομπές, διαχειρίζονται μέσω των δήμων πλατείες και δρόμους, αγοράζουν και πωλούν διαφημίσεις, εκβιάζουν πολιτικά, αξιοποιούν συνδικάτα και άλλα πολλά «ων ουκ έστιν αριθμός». Ύστερα θα βγουν και θα μας λένε για τα εκλογικά τους ποσοστά. Όμως εμείς πολύ καλά γνωρίζουμε πως η αξία της ψήφου δεν είναι ίδια.
Για να φτάσει κανείς να στηρίξει το ψηφοδέλτιο που θα γράφει «ΚΚΕ (μ-λ) Μ-Λ ΚΚΕ» θα πρέπει να περάσει από σαράντα κύματα. Να υπερβεί παγιωμένες προκαταλήψεις, εκβιασμούς, πλύση εγκεφάλου, τα σύννεφα της αστικής εξουσίας και τις παγίδες του συστήματος, τη θεωρία της αναποτελεσματικότητας και τις αγκυλώσεις χρόνων, τις σημαίες που σφετερίζονται ο δικέφαλος κοινοβουλευτικός ρεφορμισμός (ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ), να σπάσει το ναρκοθετημένο τοπίο, να μας βρει και να μας πιστέψει.
Από αυτή την άποψη «η κόκκινη» ψήφος των Μ-Λ δεν είναι ούτε ίδια ούτε ίσης βαρύτητας με τα ελαφρολαϊκά ψέματα, με τα εύκολα ακούσματα, με τις υποσχέσεις και τις συνήθειες χρόνων.
Είναι καθαρό βόλι που στοχεύει ψηλά και μακριά. Εμείς μιλάμε για τον ιμπεριαλισμό, το μακρύ αγώνα, τη λαϊκή περηφάνεια, την ταξική σύγκρουση, την αριστερά και τους κομμουνιστές. Οι εκλογές είναι κοινωνικό θερμόμετρο. Δεν αλλάζουν τη ζωή μας αλλά στέλνουν μήνυμα. Εμείς λέμε : ΛΑΕ ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΗΝ ΕΕ – Μ-Λ ΚΚΕ, δηλαδή κόκκινη ψήφο, οργάνωση, ψηλά το κεφάλι, αγώνας, αντίσταση παντού.
Γι’ αυτό και κάθε κόκκινη ψήφος είναι ένα καρφί στο φέρετρο της υποταγής”.
Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας
Για τις θέσεις της Οργάνωσης Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας, αλλά και για τα γενικά “θέλω” της ΟΚΔΕ, μας ενημέρωσε ο Σταύρος Σκεύος.
Κατ’ αρχάς, σε ό,τι αφορά τις θέσεις του συνδυασμού, εξήγησε πως “χρειάζεται άμεσα ένα ριζοσπαστικό Πρόγραμμα Σωτηρίας, με μια ξάστερη λογική: Ή ΑΥΤΟΙ Ή ΕΜΕΙΣ! Να χτυπήσουμε τη ρίζα του κακού, που δεν είναι μόνο τα Μνημόνια, αλλά η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, οι κυρίαρχες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, το κράτος τους. Με μια ταξική, αντικαπιταλιστική, επιθετική πολιτική, που δεν θα υποκλίνεται στους καπιταλιστές και τους πλούσιους, στις αγορές και τους ιμπεριαλιστές. Που θα εφαρμόσει ένα «αντίστροφο Μνημόνιο» εναντίον τους. Παίρνοντας το χρήμα απ’ τα κέρδη, τους τραπεζικούς λογαριασμούς, τις οφσόρ και φορολογικούς παραδείσους τους.
Η επανεκκίνηση της οικονομίας απαιτεί ριζοσπαστικά μέτρα, μια δημοκρατικά σχεδιασμένη αναδιοργάνωση σε σοσιαλιστική κατεύθυνση.
*Άμεση κατάργηση των Μνημονίων και Δανειακών Συμβάσεων. Έξω η Τρόικα.
*ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ – ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ–ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ. Για να σώσουμε δεκάδες δις από την αιμορραγία αποπληρωμής τόκων και χρεολυσίων.
*Έξω από Ευρώ / Ε.Ε. Για μια Ευρώπη των Εργαζομένων. Το ασφυκτικό πλαίσιο του Ευρώ/της Ε.Ε. δεν «μεταρρυθμίζεται» προοδευτικά, ούτε επιτρέπει «διαπραγμάτευση». Διατήρηση του Ευρώ σημαίνει Μνημόνια Διαρκείας. Πρέπει να βγούμε από Ευρώ/Ε.Ε. για ν’ αρχίσουμε μια νέα πορεία. Η ρήξη απαιτεί θυσίες – αυτές όμως θα είναι απείρως μικρότερες απ’ τη σημερινή καταστροφή! Με στόχο όχι μια εθνική απομόνωση, αλλά την ισότιμη συνεργασία εργαζόμενων/λαών σε μια Ευρώπη ενωμένη, δημοκρατική, ριζοσπαστική, σοσιαλιστική.
*Για να ξαναβάλουμε μπρος την οικονομία. ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ σε τράπεζες, τομείς–κλειδιά, μεγάλες επιχειρήσεις, υποδομές. Ένα πλατύ πρόγραμμα εθνικοποιήσεων είναι απαραίτητο για την επανεκκίνηση της οικονομίας, καταρχάς του τραπεζικού συστήματος, που επιβιώνει παρασιτώντας, χωρίς να προωθεί καμία επένδυση. Για να σώσουμε τις υποδομές απ’ το ξεπούλημα, να χτυπήσουμε τα υπερκέρδη «μεσαζόντων» και «καρτέλ» (μεγάλες/πολυεθνικές εμπορικές επιχειρήσεις), ν’ ξανανοίξουμε τα κλειστά εργοστάσια, ν’ αναζωογονήσουμε την αγροτική/κτηνοτροφική παραγωγή. Τέτοια μέτρα μπορούν να εφαρμόσουν μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, με επιτροπές εργατικού/κοινωνικού ελέγχου.
*Μαχητική υπεράσπιση των ελευθεριών μας. Κάτω το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης. Αφοπλισμός της αστυνομίας. Ενάντια στον Πόλεμο και τους Ιμπεριαλιστές Εμπρηστές του. Έξω από το ΝΑΤΟ.
Η συγκυβέρνηση μπορεί να φύγει, αλλά θα παραμείνουν: Μεγαλοεπιχειρηματίες που διαφεντεύουν την οικονομία. Κρατικοί αξιωματούχοι που στηρίζουν τα προνόμιά τους στην εξυπηρέτηση του μνημονιακού καθεστώτος. Ένα αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα σάπιο, που λειτουργεί πραξικοπηματικά, καταργεί κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας, είναι όργανο των κυρίαρχων τάξεων εναντίον μας. Οι συμμορίες των ΜΑΤ/ΔΙΑΣ/ΔΕΛΤΑ, η Ε.Ε./το ευρώ και οι τοκογλύφοι των αγορών, το ΝΑΤΟ και οι ιμπεριαλιστές, τα φερέφωνά τους στα ΜΜΕ. Ένα καπιταλιστικό σύστημα σε βαθιά κρίση και παρακμή.
Αυτό το μαύρο μπλοκ, με μια εκστρατεία φόβου, θα επιχειρήσει να κάμψει τη θέληση του ελληνικού λαού, να επαναφέρει τους μνημονιακούς. Ανοίγεται μπροστά μια μάχη ζωής ή θανάτου, που θα κριθεί στους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, τους δρόμους. Για να νικήσουμε, πρέπει να επιβάλουμε μια άλλη δομή της εξουσίας, μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων, που: α) θα έρθει στην εξουσία μέσα από μεγάλους ταξικούς αγώνες, εξεγέρσεις και επαναστάσεις, β) θα στηρίζεται σε όργανα βάσης (συνελεύσεις, επιτροπές, συμβούλια) – με εκλεγμένους και άμεσα ανακλητούς αντιπροσώπους, που θα λειτουργούν ως φτηνή, επαναστατική «εργατική κυβέρνηση». Όχι τη διεφθαρμένη, διαπλεκόμενη γραφειοκρατία του αστικού κράτους και μιας πλούσιας ελίτ.
Ο αντικειμενικό στόχος της οργάνωσης, είναι “η πραγματική καταδίκη των μνημονιακών πολιτικών/δυνάμεων και των αιτιών τους, η έμπρακτη δυσπιστία στα παχιά «ταξικά» λόγια, που διαιρούν τους εργαζόμενους και τους αγώνες, σπέρνουν ηττοπάθεια, υμνούν τις σταλινικές δικτατορίες (ΚΚΕ). Στις «εύκολες» λύσεις της «διαπραγμάτευσης», που κρύβουν μέσα τους το συμβιβασμό, θυσιάζουν τα συμφέροντά μας (ΣΥΡΙΖΑ) – και δεν μπορούν εντέλει παρά να οδηγήσουν σε ήττες, όσο κι αν κατανοούμε τον πόθο για μια ανακούφιση απ’ τη σημερινή κατάσταση. Επίσης, η πάλη για την ενίσχυση και νίκη των αγώνων της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και των νέων. Με ένα επαναστατικό πρόγραμμα, χτίζοντας μια επαναστατική δύναμη, στην Ελλάδα και την Ευρώπη, που αγωνίζεται με σταθερότητα και σχέδιο.
Με τι θα είστε ικανοποιημένοι; “Με το μαζικό μαύρισμα των ΝΔ–ΠΑΣΟΚ: να πάρουν πόδι, να μην ξανασηκώσουν κεφάλι. Αλλά και όλων των δεκανικιών του Μνημονιακού Καθεστώτος (ΠΟΤΑΜΙ, ΔΗΜΑΡ, κόμμα Γ. Παπανδρέου) και γενικά του συστήματος (ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή).
Με την ενίσχυση του ψηφοδελτίου της Ο.Κ.Δ.Ε., παρά τα εκβιαστικά διλήμματα για «χρήσιμη ψήφο» – ώστε οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και οι νέοι να κάνουν μια πραγματικά χρήσιμη επιλογή, που θα συμβάλλει καθοριστικά να βγούμε νικητές στις τεράστιες συγκρούσεις που βρίσκονται μπροστά μας”.
