Η ΑΘΗΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΜΑΚΡΟΝ

Όλη η Ευρώπη παρακολουθεί σήμερα με ενδιαφέρον και αγωνία τις γαλλικές εκλογές. Η Γαλλία είναι άλλωστε ο ένας από τους δύο μεγάλους παίκτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποια στηρίζεται στον περίφημο γαλλογερμανικό άξονα. Και η Αθήνα έχει ένα λόγο παραπάνω να ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα:

Ο Εμμανουέλ Μακρόν έχει ιδίως αποδειχθεί ότι τιμά την παράδοση της “ελληνογαλλικής συμμαχίας”, συντασσόμενος με την Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία- για να υπερασπιστεί τα δικά του συμφέροντα στη Λιβύη και την ανατολική Μεσόγειο φυσικά. Πάντως από το θερμό καλοκαίρι του 2020 μέχρι σήμερα, η γαλλική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή είναι ισχυρή.

Η χώρα μας βέβαια έχει αγοράσει 18 συν έξι γαλλικά μαχητικά Rafale. Ενώ αποκορύφωμα της συνεργασίας Ελλάδας- Γαλλίας ήταν βέβαια η υπογραφή της αμυντικής συμφωνίας τον περασμένο Σεπτέμβριο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον κ. Μακρόν στο Παρίσι, η οποία προβλέπει ρήτρα αμυντικής συνδρομής και την προμήθεια τριών συν μία φρεγατών Βelharra.

Ο κ. Μητσοτάκης έχει επίσης συμμαχήσει πολλάκις σε ευρωπαϊκά θέματα με τον κ. Μακρόν: Από το Ταμείο Ανάκαμψης μέχρι τη “στρατηγική αυτονομία της ΕΕ” (δηλαδή την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα, παράλληλα με το ΝΑΤΟ) και βεβαίως την ενεργειακή κρίση. Αλλά και στη διαχείριση της πανδημίας και σε μία σειρά θεμάτων πολιτικής στρατηγικής, το Μαξίμου μοιάζει να κοιτά προς τα Ηλύσια Πεδία για… έμπνευση.

Όλα όμως δείχνουν ότι αυτήν τη φορά ο Μακρόν δεν θα κάνει περίπατο όπως το 2017. Από τους πέντε βασικούς διεκδικητές της γαλλικής προεδρίας παραμένει βεβαίως το φαβορί. Αλλά οι γαλλικές εκλογές εξελίσσονται πλέον σε θρίλερ. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να κλείνει η ψαλίδα, έστω και εάν στο δεύτερο γύρο φαίνεται και πάλι ως ο πιθανότερος νικητής, σε μία όμως ενδεχομένως πύρρειο νίκη.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία επηρεάζει και τις γαλλικές εκλογές

Η Μαρίν Λεπέν αυτή τη φορά αποτελεί πραγματική απειλή. Πλέον δεν βασίζεται τόσο σε μία ακροδεξιά και ξενοφοβική ατζέντα όσο στην ακρίβεια. Ο Μακρόν έχει πρωταγωνιστήσει στην ΕΕ (μαζί με τον Όλαφ Σόλτς) στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, οι οποίες όμως έχουν σημαντικές επιπτώσεις και στις ευρωπαϊκές οικονομίες και τη ζωή των Ευρωπαίων πολιτών. Η θητεία Μακρόν έχει επίσης συνδεθεί με την εξέγερση των“κίτρινων γιλέκων”, που αντιμετωπίστηκε με συλλήψεις και όργιο αστυνομικής βίας, με αποτέλεσμα ακόμη και νεκρούς.

Δεν ήταν τυχαίο ότι ο κ. Μητσοτάκης, ζητώντας από το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών να ληφθούν επιτέλους δραστικά πανευρωπαϊκά μέτρα για την ενεργειακή κρίση, προειδοποίησε την ΕΕ για την άνοδο του λαϊκισμού με μία έμμεση αναφορά στις γαλλικές προεδρικές εκλογές.

Ο πρωθυπουργός διαμήνυσε ειδικότερα στην ΕΕ ότι εάν δεν υπάρξει ευρωπαϊκή απάντηση στην ενεργειακή κρίση θα υπάρξουν “δυνάμεις του λαϊκισμού” που θα το εκμεταλλευτούν, σημειώνοντας με νόημα: “Βλέπετε ευρωπαϊκές χώρες, που είναι αυτή τη στιγμή σε φάση προεκλογικής εκστρατείας και μπορείτε να καταλάβετε πόσο επικίνδυνο είναι όλο αυτό για το ευρωπαϊκό σύστημα”.

Η ελληνική κυβέρνηση προφανώς και θα ήθελε να παραμείνει στο Μέγαρο των Ηλυσίων ο Μακρόν, με τον οποίο υπάρχει ήδη μία καλή χημεία και συνεργασία. Μία νίκη της Λεπέν θα έφερνε εξάλλου όλη την Ευρώπη σε αμηχανία.

Στη Γαλλία πάντως δε βλέπουν πια τη Λεπέν ως μία ακροδεξιά πολιτικό και κόρη του πατέρα της, αλλά ως μία συντηρητική πολιτικό με ενδιαφέρον για τα κοινωνικά θέματα και κυρίως την ακρίβεια. Αυτό είναι άλλωστε που όπως αναφέρθηκε της δίνει “αέρα”.

Στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών είθισται βέβαια οι ψηφοφόροι της αριστεράς να στηρίζουν τον κεντροδεξιό υποψήφιο, εφόσον απέναντι του κατεβαίνει υποψήφιος της ακροδεξιάς. Θα συμβεί το ίδιο και τώρα; Το πιθανότερο είναι πως ναι, αν και η Λεπέν επιχειρεί να προσεταιριστεί από τώρα ψηφοφόρους και των υπόλοιπων κομμάτων της κεντροδεξιάς και της αριστεράς, εστιάζοντας στα θέματα της καθημερινότητας αντί για τις ιδεολογικές διαφορές.

Είναι ενδεικτικό πάντως ότι την τελική νίκη πιθανότερο να δώσουν στον Μακρόν οι ψηφοφόροι άνω των 55 ετών, ενώ η Λεπέν έχει καλύτερα ποσοστά στις νεότερες ηλικιακές ομάδες.

Η Ευρώπη πάντως παρόλα αυτά δε δείχνει να μαθαίνει από τα λάθη της. Και μετά την αποχώρηση της Μέρκελ από τη γερμανική και ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, οι ισορροπίες στο γαλλογερμανικό άξονα δεν είναι πια οι ίδιες. Η Μέρκελ φρόντιζε να “δίνει” κάτι στο Μακρόν, θέλοντας να κρατήσει στο Παρίσι έναν ευρωπαϊστή σύμμαχο. Ο Σολτς προσπαθεί να βρει τώρα τα δικά του πατήματα στη Γερμανία και την Ευρώπη. Και βεβαίως μία σειρά από άλλες βόρειες ευρωπαϊκές χώρες έχουν τις δικές τους απόψεις όσον αφορά στις κοινές πολιτικές.

Το Παρίσι απόψε πάντως θα δείξει και πάλι τον δρόμο στην Ευρώπη. Η Γαλλία ούτως ή άλλως έχει ειδικό πολιτικό και οικονομικό βάρος.