Η ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ ΞΕΝΙΤΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΓΓΙΞΕΙ ΠΟΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ

H Eλισσάβετ Κυρίτση είναι δημοσιογράφος. Εργάζεται στο Breakfast@Star. Mια στιγμή, να σας συστήσω.

Η Ελισσάβετ είναι και φίλη μου. Έγινε ερωτική μετανάστρια για λόγους που όσοι πορευόμαστε μόνοι/μόνες σε αυτήν τη ζωή μπορούμε να κατανοήσουμε με μεγαλύτερη ευκολία, από αυτήν που κάνουμε συγκεκριμένες κινήσεις κάθε πρωί που ξυπνάμε. Ξέρεις πώς είναι αυτά. Από ένα σημείο κι έπειτα, έχεις δει και αντέξει τόσα που δεν υπάρχει κάτι για να χάσεις.

Αν δεν έχεις παιδιά, σκυλιά, αν έχεις νιώσει και στο πετσί σου (και δη επαναλαμβανόμενα) πόσο μικρή είναι η ζωή και πως πρόκειται για καθαρή περίπτωση θράσους να θεωρήσεις οτιδήποτε ως δεδομένο, δεν λες εύκολα όχι στις νέες εμπειρίες.

Το μόνο άγχος που είχα για τη φίλη μου ήταν ότι δεν είχε δει τον άνθρωπο, με τον οποίον θα πήγαινε να ζήσει στην άλλη άκρη του κόσμου. Για την ακρίβεια, στην Κορέα. Όσο της έλεγα «πες κάτι δεν πάει καλά, θες μια μέρα να γυρίσεις», τόσο μου απαντούσε «τα έχω τσεκάρει όλα». Της ζήτησα να εξηγήσει αυτά τα ‘όλα’, σε μια απόπειρα να μάθουμε και να προφυλαχθούμε όσοι υπάρχουμε ακόμα εκεί έξω και αρνούμαστε να εμπιστευτούμε και την ερωτική μας ζωή στο διαδίκτυο. Εκεί όπου ο καθένας πλασάρεται όπως γουστάρει και χρειάζεσαι ικανότητες ντετέκτιβ κορυφαίας υπηρεσίας πληροφοριών (ή πάρα πολύ χρόνο), για να τσεκάρεις τι ισχύει και τι όχι.

Οπότε, Ελισσάβετ δώσε και σώσε

«Φαντάζομαι ότι όλοι –είμαι και αισιόδοξη, π’ ανάθεμά με– ξέρουμε πώς κι από πού να προφυλαχτούμε στα social media, ειδικά η κάποιας ηλικίας, που τα πετύχαμε από την αρχή τους, που πάθαμε και μάθαμε.

Ξέρουμε τις κακοτοπιές κυρίως σε Facebook, άντε και σε Instagram, στο Twitter δεν μου έχει τύχει κάτι παράξενο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις κιόλας. Τι γίνεται, όμως, όταν αποφασίζουμε να μπλέξουμε με social και dating/language exchange apps, στα οποία κυκλοφορούν ούτως ή άλλως κίνδυνοι, που αυξάνει ο παράγοντας «ασχετίλα»;

Έπαθα, έμαθα και για αυτό μπορώ να δώσω τα SOS, μαζί και τους τύπους που κυκλοφορούν, ειδικά τους Ασιάτες (βασικά, κυρίως τους Ασιάτες), οι οποίοι εκμεταλλεύονται το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τα K-dramas και τα λοιπά k (μόδα, προϊόντα ομορφιάς, μουσική κλπ) και πουλάνε έρωτες, προκειμένου να σε χώσουν στο bitcoin ή για να κάνουν τις πονηροδουλειές τους.

Ας πιάσουμε όμως, το θέμα από την αρχή. Ας πάμε πίσω, στην άνοιξη του τιμημένου 2020, όταν, έχοντας ξεκινήσει κορεάτικα, θέλησαν να μπω σε apps που σου τάζουν μπίρι μπίρι για να κάνεις εξάσκηση της γλώσσας.

Ύστερα από υπόδειξη της εδώ οικοδέσποινας Νίκης Μπάκουλη έκανα εγγραφή στο Tandem, το οποίο είναι καθαρά εφαρμογή για εκμάθηση γλώσσας. Μπαίνεις, φτιάχνεις λογαριασμό, καταχωρείς τις γλώσσες που μιλάς και τις γλώσσες που θες να μάθεις και περιμένεις. Όσο περιμένεις, τσεκάρεις χρήστες που μπορεί να σε ενδιαφέρουν, τους ακολουθείς, τους στέλνεις ίσως και μήνυμα και ματα-περιμένεις.

Κάπως έτσι γνώρισα τον ΤζαγκΣου, ένα πολύ καλό παιδί που ήθελε να μάθει αγγλικά. Το αγγλικό του όνομα ήταν Τόμας. Ο Θωμάς στάθηκε σπαθί γι’ αυτό και μέχρι σήμερα εξακολουθούμε να μιλάμε και να λέμε τα νέα μας.

Γενικά, στο Tandem δεν έχεις να φοβηθείς και πολλά. Το χειρότερο που μπορεί να σου τύχει είναι να σου κάνει ghosting ένας τύπος που, ενώ νομίζεις ότι τα πάτε καλά, και τι ωραία που τα λέτε, κι όλα τέλεια, μια ωραία πρωία εξαφανίζεται και μην τον είδατε.

Αλλά, μικρό το κακό. Δεν σου είχε τάξει, δα, και γάμο (σε κάποιες περιπτώσεις, πριν εξαφανιστούν τάζουν και γάμο, αλλά αυτή είναι αλλουνού ιστορία).

Κάποια στιγμή, λέω «ας μπω και στο Meef». Όπου Meef, είναι κάτι σαν το Tinder, με κοινό απ’ όλο τον κόσμο, που χρησιμοποιούν κατά κόρο κι οι Κορεάτες κι οι Κορεάτισσες.

Εκεί, οι προθέσεις είναι μεν ξεκάθαρες –dating, duh– αλλά είναι και πολλοί/ες που γράφουν το όμορφο language exchange only και παίρνεις μια ανάσα εσύ που δεν θες πολλά πολλά, αλλά αν προκύψουν τα πολλά και θες, βουρ.

Φτιάχνω κι εκεί ένα προφίλ, με κανονικές φωτογραφίες, νορμάλ ενδιαφέροντα (έχει σημασία) και την ένδειξη NO PERVERTS (το βάζουν πολύ αυτό, μαζί με το no bitcoin και θα καταλάβετε γιατί) και ξανά στην αναμονή.

Άρχισαν, λοιπόν, τα request για ανταλλαγή μηνυμάτων, ξεκίνησα κι εγώ να μιλάω δειλά δειλά με κάποιους ανθρώπους. Ανάμεσα σ’ αυτούς και ο κάτι Παρκ. Κούκλος, ντυμένος μοντέλο, επιδερμίδα άψογη, καλοζωϊσμένος σύμφωνα με τις φωτογραφίες. Μου στέλνει μήνυμα, του απαντάω, ανταλλάζουμε Κakao Talk IDs (όπου Kakao Talk, είναι το μεγαλύτερο app επικοινωνίας στην Κορέα, το κορεατικό WhatsApp). Σημείωση: αν σου ζητήσουν να συνεχίσετε την κουβέντα στο Lime σημαίνει πως κατά 80% πρόκειται για απάτη.

Ξεκινάμε, που λέτε, να μιλάμε. Ακούω «και για πες για σένα», λέω για εμένα, μένει εντυπωσιασμένος και μετά του λέω «για πες τώρα και τα δικά σου». Κι εδώ, ξεκινάει το βιολάκι να παίζει – τότε δεν το ήξερα, τρομάρα μου.

«Οι γονείς μου σκοτώθηκαν σε δυστύχημα, μεγάλωσα στην Αγγλία με παρένθετους γονείς, ο θετός πατέρας μου πέθανε, η θετή μητέρα μου έχει καρκίνο. Εγώ, είμαι στρατιωτικός και βρίσκομαι στο Αφγανιστάν, σε αποστολή των Ηνωμένων Εθνών, συνεργαζόμαστε με τις Ηνωμένες Πολιτείες».

Μένω εγώ παγωτό. Τσίμπησα, ναι, το παραδέχομαι, αλλά επειδή δεν είμαι και ολότελα βλαμμένη είχα κάποιους προβληματισμούς. Κατ’ αρχάς, όταν τον ρώτησα ποιο είναι το όνομά του, αφού ξεκάθαρα το Παρκ είναι κορεατικό επώνυμο, εκείνος μου απάντηση –άιντε– «Παρκ».

«Βρε πουλάκι μου, δεν είναι το επώνυμό σου αυτό;» «Όχι, είναι το όνομά μου». Άρχισε το καμπανάκι να παίζει Τα κύματα του Δουνάβεως.

Δεύτερη φουρνιά ψύλλων στ’ αυτιά μου. Τα αγγλικά του. Για άνθρωπο 35 και χρόνων, που έχει μεγαλώσει από παιδί στην Αγγλία, τα αγγλικά ήταν επιπέδου 2α προκαταρκτική, με πολλά προβλήματα στην ορθογραφία. Λέω μέσα μου, κάτσε να δούμε πού το πάει.

Κι εκεί, αρχίζει το καλό. Άρχισε το πλασάρισμα του ουνμιόν, δηλαδή του πεπρωμένου που παίζει πολύ στα K-dramas. Στο καπάκι, μου κάνει και κλήση από το «στρατόπεδο» στο Αφγανιστάν, με πλήρη εξάρτηση έχω να σας πω, ήταν ΟΝΤΩΣ αυτός που έβλεπα στις φωτογραφίες και λέω «τι, στον διάολο, ρε φίλε;»

Και δώσ’ του «ήταν μοιραίο να γνωριστούμε» και «είσαι η γυναίκα της ζωής μου», εγώ, στο μεταξύ, με στραβωμένο σαγόνι από την κριντζίλα, γιατί έλεγα «δεν μπορεί, κάποιος μου κάνει πλάκα». Του την έλεγα, ωστόσο, «πώς γίνεται να με θεωρείς γυναίκα της ζωής σου, δεν με ξέρεις», «μα, εγώ σ’ αγαπώ, είναι σαν να σε ξέρω χρόνια».

Διακοπή για διαφημίσεις. Παράλληλα, «έτρεχα» κουβέντες και με άλλα φιντάνια, ένας ήθελε να μου στείλει για να φοράμε ασορτί εσώρουχα, ένας άλλος με αποκαλούσε «θεά» και ήθελε να τον δείρω. Πίσω στην κανονική ροή του προγράμματός μας.

Ο κάτι Παρκ, λοιπόν μια ωραία μέρα, μου έστειλε τα ωραία νέα. Τελείωσε η «αποστολή στο Αφγανιστάν» και μάλιστα με επιτυχία, τόση δε, που τους πλήρωσαν από 1 εκατομμύριο δολάρια. Επειδή, όμως, δεν εμπιστευόταν κανέναν κι επειδή τους τα έδωσαν σε μετρητά –τι είπατε; – ήθελε να του δώσω τα στοιχεία μου (διεύθυνση, τηλέφωνο, τα πάντα όλα) για να μου στείλει ταχυδρομικώς το ΤΟΥΒΛΟ με τα χρήματα. Εκεί ήταν που σήκωσα τα χέρια ψηλά και παραδόθηκα στον υπέροχο σεναριογράφου της ιστορίας μικρού μήκους που παιζόταν τόσο καιρό (μη φανταστείτε, κάνα τριβδόμαδο και πολύ σας λέω).

Έφαγε ο Παρκ το μπλοκ του και τα συναφή του κι έμεινα να απορώ αν, μ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε τελικά να βρει κορόιδο για να στείλει… τα χρήματα.

Για την ιστορία, αφού τον μπλόκαρα και στο Meef, μου ξανάρθε request από τον ίδιο, που είχε τις ίδιες φωτογραφίες, αλλά άλλο όνομα. Πήγε το μπλοκ γαϊτάνι, να ξέρετε.

Και πάμε να το σπάσουμε σε τάλιρα. Γιατί στρατιώτης; Γιατί πονεμένος κι απ’ τη ζωή αδικημένος;

Γιατί, κορίτσια (και απευθύνομαι στα κορίτσια γιατί θα καταλάβουν), οι επιτήδειοι σ’ αυτά τα app πουλάνε K-drama. Εμ, τότε, δεν είχα δει ακόμη το Descendants of the Sun, με τον Song Joong Ki να αλωνίζει με τα στρατιωτικά του ως γαλονάς των ειδικών δυνάμεων… Γιατί, τον ερωτεύτηκαν πολλές τον Joong Ki τότε. Οπότε, να ένα ωραίο ρολάκι για να στήσουν γύρω από αυτό την μπίζνα τους τα τσακάλια, τα οποία παίζει να είναι οποιασδήποτε άλλης εθνικότητας και να παίζουν fishing με τα αισθήματα των K-drama lovers.

Εδώ, να πω πως αρκετό καιρό μετά, μου έστειλε μήνυμα ένας εμφανίσιμος Κορεάτης, ο οποίος μόλις τον ρώτησα με τι ασχολείται, έγραψε «είμαι στον στρατό, αυτή την περίοδο βρίσκομαι στο Αφγανιστάν…» Το μπλοκ πρέπει να ακούστηκε μέχρι τη νήσο Κιριμπάτι.

Υπάρχουν και οι άλλες περιπτώσεις, βέβαια. Οι Κορεάτες που ζουν σε Αγγλία, Αμερική ή Αυστραλία, είναι ομοίως με τον Παρκ της παραπάνω ιστορίας μοντέλα, με δυτικό, ας πούμε, τρόπο ζωής, gym freaks, που σου ζητάνε το WhatsApp σου. Προσοχή! Αν σας ζητήσουν WhatsApp, κατά 99,99% είναι μουσαντένιο account ή και πραγματικό, που θέλει όμως να σας μυήσει στον υπέροχο κόσμο του bitcoin. Έπεσα πάνω σε τρεις τέτοιους, καλή τους ώρα όπου και να ΄ναι.

Α, στη συλλογή είχα κι έναν Κινέζο, ο οποίος στο τέταρτο μήνυμα μπήκε στο ψητό «θες να σου πω πώς να κερδίσεις 50.000 δολάρια σε έναν μήνα;» «Θες να πάρεις το account σου και να μου αδειάσεις τη γωνιά;»

Αυτές είναι οι ξενέρες αυτών των app, μαζί με εκείνους που κάνουν ghosting. Οι τελευταίοι δεν αξίζουν αναφοράς, γιατί λίγο πολύ είναι γνωστή τακτική, οπότε όταν την έχεις μπροστά σου, σταυρώνεις το μονοπάτι τους, τους εύχεσαι καλό δρόμο και συνεχίζεις».

Όσα διάβασες έως εδώ κατέληξαν στον άνθρωπο που βλέπεις στη φωτογραφία -από πάνω- να είναι με την Ελισσάβετ. Κυρίες και κύριοι, ο ΜιονΤσολ (σημαίνει ‘φωτεινός’). Πώς κατάλαβε ότι δεν είναι ένα ακόμα φαινόμενο και πέρασε στο παρασύνθημα;

«Στο προφίλ του app που γνωριστήκαμε, είχα γράψει ότι είμαι φαν του Star Wars. Ο τρόπος που με προσέγγισε ήταν “είσαι στα αλήθεια;” και μετά με ρώτησε ποια είναι η αγαπημένη μου ταινία. Είπα το “Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται γιατί είναι το στανταράκι (γελάει)”. Αποδείχθηκε πως ο άνθρωπος με τον οποίον αντάλλαζε μηνύματα ήταν όντως φαν του Star Wars, όπως ήταν και αυτός που έλεγε ότι είναι. «Βοήθησε ότι είχαμε πολλά κοινά. Εκείνος κάνει ζίου ζίτσου, εγώ έκανα στην Ελλάδα κουνγκ φου, ενώ και οι δύο λατρεύουμε τις ταινίες».

Το άρχισαν από εκεί και κάθε μέρα το πήγαιναν πιο πέρα, να είναι καλά η τεχνολογία. Ώσπου έπαψε να είναι καλά, γιατί αυτό συμβαίνει όταν περνάς καθημερινά πέντε και πλέον ώρες σε βιντεοκλήσεις. »Σταδιακά άρχισε να μου συστήνει, μέσω της οθόνης τους φίλους και την οικογένεια του, ενώ το ίδιο έκανα και εγώ. Όλα φαίνονταν πολύ φυσιολογικά».

Η πανδημία δεν βοήθησε το ενδεχόμενο ταξιδιού, με την Ελισσάβετ να έχει και ως εμπόδιο την 14μερη καραντίνα που αρνούνταν να μειώσουν οι Κορεάτες. Αφότου συμπληρώθηκε ένας χρόνος συνομιλίας «διάστημα που όσο και να θες να κρύψεις πράγματα, δεν γίνεται -τον είδα χαρούμενο, στενοχωρημένο, προβληματισμένο, μεθυσμένο», ο ΜιονΤσολ τη ρώτησε αν σκέφτεται να πεταχτεί στην Κορέα -μένει σε πόλη που είναι κάπου στις 3 ώρες μακριά από τη Σεούλ. «Μετά με ρώτησε πώς θα μου φαινόταν να πάω να τον βρω για να ζήσουμε μαζί. Κάποια στιγμή με ερώτησε και αν θέλω να παντρευτούμε».

Εδώ είναι χρήσιμο να σου πω ότι στην Κορέα δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο να παντρεύονται ζευγάρια, ενώ έχουν συναντηθεί μια φορά -για καφέ ή φαγητό, αφότου συμφωνήσουν στο blind date που έχει προορισμό το γάμο, πριν καν ειδωθούν- και συντηρούν μια σχέση κατά τη διάρκεια της οποίας βλέπονται σπάνια -γιατί δουλεύουν νυχθημερόν- για μήνες. Εννοώ, ότι σε αυτήν τη γωνιά της γης, αν δεν δεις τον άλλον και αν δεν κάνεις τα δέοντα, δεν δεσμεύεσαι για το παραμικρό. Πολλές φορές δεν δεσμεύεσαι και ενώ έχεις κάνει τα πάντα. Στην εκεί γωνιά, το σύνηθες είναι να εξομολογούνται τα συναισθήματα τους -λεκτικώς- και να μην θεωρούν ως απαραίτητο να πιάσουν το χέρι του έρωτα τους, πριν υποσχεθούν αιώνια αγάπη.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η Ελισσάβετ αποφάσισε να κάνει το ταξίδι και να περάσει και 14 μέρες στο «Κωσταλέξι» (δηλαδή, το δωμάτιο ξενοδοχείου που δεν είχε καν μπαλκόνι). Όταν πέρασαν οι μέρες και ήταν αρνητικό το τεστ, είχε έλθει η ώρα να ανταμώσει με τον άνθρωπο που είχε δεχθεί να γίνει συνοδοιπόρος της. «Ομολογώ πως ένιωσα μια κάποια αγωνία, όταν ήμουν στο ασανσέρ και κατέβαινα στο λόμπι του ξενοδοχείου. Όταν όμως, τον είδα, ένιωσα πως ήμουν σπίτι μου. Για μια στιγμή αισθάνθηκα αμήχανα, αλλά μετά ήταν όλα εξωφρενικά και εξωπραγματικά φυσιολογικά». Το αυτό ισχύει μέχρι σήμερα.

Λέει πως εξεπλάγη με τη γρήγορη προσαρμογή της. Διαφωνώ καθέτως και της θυμίζω ότι οι ατελείωτες ώρες των K-dramas που έχει δει, ήταν η προσαρμογή της. Βλέπεις, οι δουλειές αυτές μπορεί να είναι λίγο τσιμπημένες σε ό,τι έχει να κάνει με το romance (είναι έως ουτοπικά όσα δείχνουν), αλλά παρουσιάζουν ειλικρινώς τη νοοτροπία και την κουλτούρα των πολιτών αυτής της χώρας. Επειδή δεν είμαι του spoiler δεν θα σου πω κάτι παραπάνω. Θα σου πει η Ελισσάβετ ότι «όσα δείχνουν τα K-dramas ανταποκρίνονται στο εκατό τοις εκατό στο savoir faire και την καθημερινότητα. Πραγματικές είναι και όλες οι προσωπικότητες που βλέπεις στα σίριαλ, σε δεύτερους και τρίτους ρόλους. Από την κόμμωση έως την ένδυση είναι όλα ίδια. Πρόκειται για κανονικούς ανθρώπους. Δεν είναι ρόλοι».

Το Δεκέμβριο θα έλθει η σειρά του ΜιονΤσολ να γνωρίσει την Ελλάδα. Ατυχώς για εκείνον, δεν υπάρχουν σίριαλ που να μπορούν να τον βοηθήσουν για το μεγαλείο μας. «Πιστεύω μια βόλτα με το αυτοκίνητο, στην Εθνική θα είναι μια καλή αρχή». Προφανώς και δεν θα δώσει το τιμόνι σε άνθρωπο που έχει μάθει να σέβεται και την τελευταία σημείωση στον κανόνα οδικής ασφάλειας (πχ βγαίνεις σε κεντρικό δρόμο -τεσσάρων λωρίδων- από τα δεξιά, στα 150 μέτρα υπάρχει φανάρι στα αριστερά στο οποίο πρέπει να στρίψεις ΚΑΙ ΣΕ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ). Θα πάρει όμως, μια καλή ιδέα για το ταμπεραμέντο μας. Μετά θα καταλάβει πως υπάρχουν πολλά κοινά μεταξύ των δυο λαών. Βέβαια, του αρκεί που έχει την ίδια τρέλα με την Ελισσάβετ. Γιατί στο τέλος της ημέρας τι μένει; Να μπορείς να ζεις στιγμές και να μοιράζεσαι αναμνήσεις. Και όσο πάει -και όπου βγει.