Η ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ-ΣΙΡΙΑΛ ΤΟΥ ΚΡΟΙΦ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΑΞ ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Το ημερολόγιο έδειχνε 13 Αυγούστου του 1973, όταν στις 4 παρά πέντε το απόγευμα, άνοιξε η πόρτα του δωματίου 1043 του ξενοδοχείου “Alpha Hotel” στο Άμστερνταμ και από μέσα βγήκε πρώτα ο Γιάαπ Φαν Πράαγκ (πρόεδρος του Άγιαξ), ο οποίος πριν εξαφανιστεί βιαστικά στον διάδρομο, είπε στους δημοσιογράφους “Άγιαξ και Μπαρτσελόνα, οκ”. Αμέσως μετά ακολούθησε ο Αρμάντ Καραμπέν (μέλος της διοίκησης της Μπαρτσελόνα και γενικός διευθυντής του συλλόγου), που αδυνατώντας να κρύψει τον ενθουσιασμό του, ήταν σαφώς πιο εκδηλωτικός προς τους εκπροσώπους του Τύπου: “Έχουμε συμφωνία, έχουμε μεταγραφή”!

Οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους Ολλανδούς και τους Καταλανούς, αφού πρώτα πέρασαν από χίλια κύματα, τελικά κατέληξαν στη μετακίνηση του Γιόχαν Κρόιφ από τον Άγιαξ στην Μπάρσα, ολοκληρώνοντας έτσι την πιο ακριβή μεταγραφή – μέχρι τότε – στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Σήμερα, 49 χρόνια μετά, το Magazine θυμάται το χρονικό εκείνου του “σίριαλ”, το οποίο κράτησε αρκετούς μήνες και είχε απ’ όλα: πιέσεις, απειλές, εκβιασμούς, καθυστερήσεις, ανατροπές και άφθονο παρασκήνιο. Έτσι κι αλλιώς, ακόμα και όταν στις 13 Αυγούστου επήλθε η συμφωνία, χρειάστηκε να περάσουν δυόμισι μήνες, μέχρι ο Κρόιφ να πάρει την ελευθέρας του και να μπορέσει να αγωνιστεί με τους “μπλαουγκράνα”. Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή.

Στις αρχές του 1973 ο Γιόχαν Κρόιφ ήταν πλέον αναγνωρισμένος διεθνώς ως ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Πριν καν συμπληρώσει τα 26 του χρόνια, είχε κερδίσει τα πάντα με τον Άγιαξ: 5 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα, 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο. Βρισκόταν ήδη στην ένατη σεζόν του στην πρώτη ομάδα του “Αίαντα” και όπως ήταν φυσικό, υπήρχαν πολλοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι που ήθελαν να τον αποκτήσουν. Εκείνη που είχε δείξει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης. Ο πρόεδρος των “μερένγκες”, Σαντιάγο Μπερναμπέου, τον παρακολουθούσε στενά και από κοντά.

ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΟΪΦ

Μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 1973, είχε ταξιδέψει τρεις φορές εκτός Ισπανίας, για να τον δει να αγωνίζεται. Το πρώτο ματς ήταν ο ημιτελικός του Πρωταθλητριών της σεζόν 1972/73, όταν ο Άγιαξ κέρδισε τη Ρεάλ 2-1 στο Ολυμπιακό Στάδιο του Άμστερνταμ (αποκλείοντας στη συνέχεια τους “μπλάνκος” με μια ακόμα νίκη στη Μαδρίτη), το δεύτερο ήταν στις 2 Μαΐου του 1973 και πάλι στο Άμστερνταμ, στο φιλικό παιχνίδι της Εθνικής Ολλανδίας με την Εθνική Ισπανίας (3-2 υπέρ των “οράνιε”, με το νικητήριο γκολ στο 89′ από τον Κρόιφ) και το τρίτο ήταν ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανάμεσα στον Άγιαξ και τη Γιουβέντους (1-0) που διεξήχθη στο “μικρό Μαρακανά” του Βελιγραδίου” και στο οποίο οι Ολλανδοί κατέκτησαν το τρίτο συνεχόμενο τρόπαιο στη διοργάνωση.

Οι σχέσεις μεταξύ των δυο συλλόγων, Άγιαξ και Ρεάλ, ήταν παραδοσιακά πολύ καλές και έτσι ο Μπερναμπέου, γοητευμένος από την ποιότητα του Ολλανδού, αποφάσισε να καταθέσει πρόταση στη διοίκηση του “Αίαντα”, προσφέροντας 30 εκατομμύρια πεσέτες. Ο πρόεδρος του Άγιαξ, Γιάαπ Φαν Πράαγκ, ζήτησε 50 εκατομμύρια, αλλά ήταν φανερό ότι υπήρχε καλή θέληση ανάμεσα στις δυο πλευρές και πως η διαπραγμάτευση θα μπορούσε να έχει αίσιο τέλος. Όμως, τόσο η μια όσο και η άλλη πλευρά, λογάριαζαν χωρίς τον “ξενοδόχο”. Ο Κρόιφ ήταν γνωστό ότι ήθελε να αφήσει την Ολλανδία και να αγωνιστεί στην Ισπανία, αλλά η προτίμησή του ήταν η Μπαρτσελόνα.

ΒΙΚ ΜΠΑΚΙΓΧΑΜ, ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ ΚΑΙ ΓΙΟΧΑΝ ΚΡΟΪΦ

Η ιστορία “αγάπης” ανάμεσα στον Γιόχαν και τους Καταλανούς, είχε αρχίσει μερικά χρόνια νωρίτερα, όταν προπονητής στους “μπλαουγκράνα” ήταν ο Άγγλος Βίκτορ Μπάκιγχαμ. Ο Βικ, ο οποίος μάλιστα πέρασε και από τους πάγκους του Εθνικού Πειραιώς (1968/69 & 1973/75), του Ολυμπιακού (1975/76) και της Ρόδου (1979/80), ανέλαβε την Μπάρσα τον Δεκέμβριο του 1969 και παρέμεινε τεχνικός της μέχρι τον Ιούνιο του 1971. Παλαιότερα είχε προπονήσει τον Άγιαξ (1964/65) και ήταν εκείνος που ανακάλυψε το ταλέντο του Κρόιφ και τον πήρε κοντά του στην πρώτη ομάδα. Ο Μπάκιγχαμ ήταν λάτρης του επιθετικού αλλά και του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου και είχε μιλήσει στη διοίκηση της Μπαρτσελόνα με τα καλύτερα λόγια για τον νεαρό Γιόχαν.

Εκείνη την περίοδο, οι μεταγραφές των ξένων παικτών είχαν απαγορευτεί στην Ισπανία, παρόλα αυτά ο Κρόιφ μαζί με τη σύζυγό του, επισκέφθηκαν τη Βαρκελώνη και μάλιστα ο Ολλανδός σταρ φωτογραφήθηκε για ένα τοπικό περιοδικό φορώντας τη φανέλα με τις “μπλαουγκράνα” ρίγες. Τα σύνορα για τους ξένους άνοιξαν και πάλι το 1973, όταν πλέον ο Κρόιφ και ο Άγιαξ κυριαρχούσαν στην Ευρώπη. Τότε, τον Απρίλιο του 1973, η διοίκηση του Άγιαξ υπέγραψε ένα προσύμφωνο με τη Ρεάλ για την παραχώρηση του παίκτη το καλοκαίρι. Όταν ο Γιόχαν ενημερώθηκε για τα καθέκαστα, έγινε έξαλλος και ξεκίνησε τις δικές του κινήσεις.

Ο ΣΑΝΤΙΑΓΟ ΜΠΕΡΝΑΜΠΕΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΙΣΩ

Εκμεταλλεύτηκε τη φιλική του σχέση με τον γενικό διευθυντή της Μπαρτσελόνα, Αρμάντ Καραμπέν (ο οποίος είχε νυμφευθεί μια Ολλανδέζα) και άνοιξε γέφυρες επικοινωνίας με τη διοίκηση των “μπλαουγκράνα”, κάτι που σύντομα διέρρευσε στον Τύπο. Μετά τον τελικό του ’73 και το τρίτο Πρωταθλητριών, ο Κρόιφ πήγε διακοπές στην Αλμπουφέιρα, ένα θέρετρο στο Αλγκάρβε της Πορτογαλίας, μένοντας μάλιστα στο ίδιο ξενοδοχείο που είχε επιλέξει και ο Ρίνους Μίχελς δυο χρόνια νωρίτερα, πριν υπογράψει στην Μπαρτσελόνα. Η διοίκηση του Άγιαξ, μαθαίνοντας για το ενδιαφέρον των Καταλανών αλλά και την επιθυμία του Κρόιφ να παίξει εκεί, αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα, συνειδητοποιώντας ότι θα μπορούσε να βγάλει πολλά χρήματα, σαφώς περισσότερα από εκείνα που έδινε η Ρεάλ Μαδρίτης.

Οι επαφές με τους “μερένγκες” πάγωσαν και λίγο αργότερα, ο ίδιος ο Σαντιάγο Μπερναμπέου, θέλοντας να αποφύγει τις αρνητικές εντυπώσεις που θα άφηνε μια επικοινωνιακή – και όχι μόνο – ήττα από την “αιώνια” αντίπαλο, έκανε την εξής εκπληκτική δήλωση, την οποία φυσικά κανείς δεν πήρε στα σοβαρά: “Έμαθα ότι ο κύριος Κρόιφ θέλει να πληρώνεται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον παίκτη της ομάδας. Αυτό είναι απαράδεκτο. Εδώ κανείς νεοαποκτηθείς παίκτης δεν πληρώνεται πιο πολύ από τους ήδη υπάρχοντες. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να το αποδείξει μέσα στον αγωνιστικό χώρο”! Κάπως έτσι βγήκε η Ρεάλ από την εξίσωση και η Μπαρτσελόνα έμεινε ως μοναδικός συνομιλητής με τον Άγιαξ.

ΟΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΞ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ

Όλοι θα περίμεναν ότι τα πράγματα θα ήταν πλέον απλά, όμως κάτι τέτοιο δε συνέβη. Αντίθετα, ξεκίνησε ένας πραγματικός πόλεμος νεύρων ανάμεσα στις τρεις πλευρές (Κρόιφ, Άγιαξ και Μπάρσα). Ο Γιόχαν είχε ανανεώσει δυο χρόνια πριν το συμβόλαιό του με τον “Αίαντα” για επτά επιπλέον χρόνια, πράγμα που σήμαινε ότι δεσμευόταν για μια ολόκληρη πενταετία ακόμα, κάτι για το οποίο είχε μετανιώσει, αλλά όπως έλεγε ο ίδιος, το είχε κάνει πρώτον, επειδή έβλεπε να λιγοστεύουν οι πιθανότητές του να αγωνιστεί κάποια στιγμή στην Ισπανία και δεύτερον, λόγω επαγγελματικής “ανασφάλειας”, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο στην περίπτωση που είχε κάποιο σοβαρό τραυματισμό.

Η συμφωνία του Κρόιφ με τον Άγιαξ προέβλεπε ετήσιες αποδοχές 50.000 δολάρια, σύνολο δηλαδή 250.000 δολάρια για την πενταετία. Όταν η διοίκηση του ολλανδικού συλλόγου συζητούσε με τη Ρεάλ Μαδρίτης, στο προσύμφωνο που υπογράφηκε, δέχτηκε 35 εκατομμύρια πεσέτες (ποσό τεράστιο για την εποχή) για να παραχωρήσει τον παίκτη. Στις πρώτες σοβαρές επαφές με την Μπαρτσελόνα, το μίνιμουμ ποσό απογειώθηκε! Οι Ολλανδοί έθεσαν ως βάση εκκίνησης τα 50 εκ. πεσέτες και στην πορεία, αντί να κατέβουν, ανέβηκαν ακόμα περισσότερο. Ο Κρόιφ στο μεταξύ, έχοντας ως βάση του το ξενοδοχείο του στο Αλγκάρβε, κινούσε τα νήματα μέσω των δικών του ανθρώπων.

Ο ΜΙΛΕΡ, Ο ΝΕΤΣΕΡ ΚΑΙ Η ΔΥΤΙΚΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Αποφάσισε να ταξιδέψει ινκόγκνιτο στο Άμστερνταμ, όπου συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα, Αγουστί Μοντάλ Κόστα, στον οποίο επανέλαβε την επιθυμία του να αγωνιστεί με την καταλανική ομάδα και μόνο. Ο προσωπικός σύμβουλος του Κρόιφ, ο πεθερός του, Κορ Κόστερ, ήταν εκείνος που έκανε τις επαφές για το οικονομικό ζήτημα. Η Μπαρτσελόνα είχε κατέβει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, έχοντας plan B και plan C. Οι “μπλαουγκράνα” είχαν ήδη αποκτήσει τον Περουβιανό Ούγο Σοτίλ και είχαν δώσει δανεικό στην Πόρτο τον Αργεντίνο Χουάν Κάρλος “Μιλονγκίτα” Ερέδια, περιμένοντας να λυθεί το θέμα που υπήρχε με την απόκτηση της ισπανικής υπηκοότητας.

Αυτές οι δυο μεταγραφές δεν επηρέαζαν πάντως τη μεταγραφή του Κρόιφ. Εκεί που παρά λίγο να τιναχτούν όλα στον αέρα, ήταν όταν στις 12 Ιουλίου, η Μπαρτσελόνα ήρθε σε προφορική συμφωνία με τον Γκερντ Μίλερ της Μπάγερν. Ο καταλανικός σύλλογος έπαιζε συγχρόνως σε δυο ταμπλό και ο Αρμάντ Καραμπέν είχε πετάξει με ιδιωτικό αεροπλάνο – κάτι ασυνήθιστο για την εποχή – στο Μόναχο για να κλείσει τη μεταγραφή του “Bomber”. Οι δυο πλευρές συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο “Baierhof”, αλλά ήταν τελικά η σύζυγος του παίκτη που είπε το “όχι”, γιατί η κόρη των Μίλερ ήταν μικρή και οι γονείς της ήθελαν να πάει σε γερμανικό σχολείο.

Εκτός πάντως από την κυρία Μίλερ, ήταν και η ίδια η δυτικογερμανική κυβέρνηση (!) που έκανε ό,τι μπορούσε ώστε να αποτρέψει τη μετακίνηση του “βομβιστή” στη Βαρκελώνη. Λίγες εβδομάδες πριν, ένα άλλο αστέρι της Εθνικής, ο Γκίντερ Νέτσερ, είχε αφήσει τη Μένχενγκλαντμπαχ για τη Ρεάλ Μαδρίτης και οι Γερμανοί δεν ήθελαν να δουν και τον Μίλερ να φεύγει από την Μπάγερν, ένα χρόνο πριν τη διεξαγωγή του Μουντιάλ της Γερμανίας. Η Μπαρτσελόνα είχε συμφωνήσει να πληρώσει στον παίκτη 36 εκατομμύρια πεσέτες και άλλα 60 εκατομμύρια στον βαυαρικό σύλλογο, ποσά αμύθητα για την εποχή. Τελικά όμως, αν και η Μπάγερν είχε δώσει τη συγκατάθεσή της, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση απαγόρευσε τη μεταγραφή.

Παρά το γεγονός ότι μετά το ναυάγιο με τον Γκερντ Μίλερ, ο Κρόιφ έμεινε και πάλι μόνος του στο προσκήνιο για την Μπαρτσελόνα, οι Ολλανδοί φαίνονταν αποφασισμένοι να τρενάρουν όσο περισσότερο μπορούσαν την τελική συμφωνία. Ο Κρόιφ, που ήθελε να παίξει υπό τις οδηγίες του Ρίνους Μίχελς, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στον Άγιαξ, άρχισε να χάνει την υπομονή του. Παρουσιάστηκε στη διοίκηση του “Αίαντα” και ξεκαθάρισε πως οι επιλογές που υπήρχαν ήταν μόνο δυο: “Ή πηγαίνω στην Μπαρτσελόνα ή σταματάω το ποδόσφαιρο”. Ο Φαν Πράαγκ, πρόεδρος του Άγιαξ, μετά από μια ατελείωτη παρτίδα σκάκι τους τελευταίους μήνες, βρέθηκε να απειλείται με “ματ”.

“ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΞΩ ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ, ΚΡΕΜΑΩ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ”

Ήξερε ότι το πείσμα του Κρόιφ μπορούσε να οδηγήσει τα πράγματα σε οριστικό αδιέξοδο, κάτι που θα στερούσε από τα ταμεία του συλλόγου ένα τεράστιο ποσό. Οι επαφές με την πλευρά του παίκτη έγιναν πιο εντατικές, το ίδιο και εκείνες με την Μπαρτσελόνα. Όμως ο Φαν Πράαγκ είχε αποφασίσει να βγάλει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα από τη μεταγραφή. Ανέβαζε συνεχώς τις οικονομικές του απαιτήσεις, πιέζοντας τους Καταλανούς, μέχρι που κάποια στιγμή η διαπραγμάτευση – η οποία συνεχιζόταν στην Λα Κορούνια – έφτασε σε αδιέξοδο. Ο Κρόιφ επικοινώνησε τηλεφωνικά στις 9 Αυγούστου με τον Καραμπέν που βρισκόταν στο Παλαφρουζέιγ της Κόστα Μπράβα και του ζήτησε να τον συναντήσει το συντομότερο δυνατόν στο Άμστερνταμ.

Πράγματι, την επομένη, ο γενικός διευθυντής πέταξε στην Ολλανδία και μαζί με τον Κόστερ και τον δικηγόρο του Κρόιφ, Γιόνκερ, άρχισαν να φτιάχνουν την τελική τους, βελτιωμένη πρόταση. Στις 11 Αυγούστου, ο Καραμπέν προσήλθε στην οικία του Φαν Πράαγκ, ο οποίος ζήτησε ακατέβατα δυο εκατομμύρια δολάρια (6 εκ. ολλανδικά φιορίνια). Η απογοήτευση του Καραμπέν ήταν τόσο μεγάλη, που δε σκέφτηκε καν να κάνει δική του αντιπρόταση. Ένα ακόμα ναυάγιο. Ο Γιόνκερ, αμέσως μετά, άρχισε να ψάχνει κάποιο νομικό “κόλπο”, ώστε να επιτεθεί στον Φαν Πράαγκ. Το ίδιο βράδυ, ο Κρόιφ έκανε δηλώσεις στην ολλανδική τηλεόραση. Μίλησε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για την επιθυμία του να βελτιωθεί και για πρώτη φορά έριξε δημόσια το γάντι στη διοίκηση του Άγιαξ: “Ή θα παίξω στην Μπαρτσελόνα ή κρεμάω τα παπούτσια”!

“ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΞΩ ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ, ΔΕΝ ΠΑΩ ΣΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ”

Η φράση αυτή ήταν που κλόνισε τον Φαν Πράαγκ, ο οποίος πήρε τηλέφωνο τον Καραμπέν και του ζήτησε να συναντηθούν για μια ακόμα φορά. Από εκείνο το σημείο και μετά, η πλευρά του Κρόιφ ήταν αυτή που πήρε πλέον το πάνω χέρι. Την επόμενη μέρα ξεκινούσε το ολλανδικό πρωτάθλημα και ο Άγιαξ θα έπαιζε στο Χρόνιγκεν. Ο Κρόιφ, αφού πήρε τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις από τον δικηγόρο του, ότι η συμμετοχή του δεν μπορούσε να επηρεάσει την μεταγραφή του, ταξίδεψε με την υπόλοιπη αποστολή. Θέλοντας να εκνευρίσει ακόμα περισσότερο τον Φαν Πράαγκ, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του παιχνίδι με τη φανέλα του Άγιαξ.

Το ματς ξεκίνησε και ο Γιόχαν πέτυχε δυο γκολ, δίνοντας την ασίστ για το τρίτο. Το ίδιο βράδυ, ο Ρίνους Μίχελς, μιλώντας σε ολλανδικό τηλεοπτικό κανάλι, χαρακτήρισε “τρέλα” τα χρήματα που απαιτούσε ο Άγιαξ για την μεταγραφή, ενώ κατηγόρησε τον Φαν Πράαγκ ότι διακινδύνευε να κόψει την καριέρα ενός ποδοσφαιριστή που απλώς ήθελε να αλλάξει ομάδα. Λίγο μετά τον Μίχελς, ο Κρόιφ ανέβασε επίπεδο τις απειλές του, σοκάροντας το ολλανδικό κοινό, όταν είπε στους δημοσιογράφους ότι δε θα ακολουθήσει την Εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 στην περίπτωση που δεν πάρει μεταγραφή. Την επόμενη μέρα το πρωί (Δευτέρα 13 Αυγούστου), τέσσερις πάμπλουτοι Ολλανδοί επιχειρηματίες συναντήθηκαν με τον Κρόιφ και τον δικηγόρο του, προσπαθώντας να τους πείσουν να μη συγκρουστούν με τον Φαν Πράαγκ.

13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ “ALPHA”, ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ

“Δεν είναι πλέον θέμα χρημάτων, θέλω να αλλάξω σύλλογο”, ήταν η κάθετη απάντηση του Γιόχαν. Στις 12 το μεσημέρι, οι Κρόιφ και Γιόνκερ βρέθηκαν στο λόμπι του ξενοδοχείου “Alpha” μαζί με τους Μίχελς, Καραμπέν και Κόστερ. Λίγο αργότερα, οι Κρόιφ, Γιόνκερ και Κόστερ είχαν ακόμα μια άκαρπη συνάντηση με τον Φαν Πράαγκ. Στη 1 παρά 20 τα δυο επιτελεία (εκείνο του Κρόιφ και εκείνο του Φαν Πράαγκ) μπήκαν στο δωμάτιο 1043 του ξενοδοχείου, το οποίο είχε διαμορφωθεί σε αίθουσα συσκέψεων με ένα μεγάλο τραπέζι στο κέντρο του, όπου κάθισαν όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Η πιο κρίσιμη στιγμή είχε φτάσει.

Ο Κρόιφ δεν παραβρέθηκε γιατί δεν ήθελε να βλέπει τον Φαν Πράαγκ ούτε ζωγραφιστό και περίμενε τις εξελίξεις στο εστιατόριο του “Alpha Hotel”. Στις 2.30 το μεσημέρι η πόρτα του 1043 άνοιξε για πρώτη φορά. Απέξω βρίσκονταν τρεις Ολλανδοί δημοσιογράφοι και δυο Ισπανοί συνάδελφοί τους. Ο Καραμπέν βγήκε για λίγο έξω, μίλησε τηλεφωνικά με τον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα, Αγουστί Μοντάλ και επέστρεψε στο δωμάτιο, προλαβαίνοντας να πει στους εκπροσώπους του Τύπου ότι “όλα πάνε καλά”. Λίγο πριν τις 3 ο Μίχελς εγκατέλειψε τη συνάντηση, ενώ αμέσως μετά, το room service έστειλε στο 1043, σάντουιτς, μπύρες και καφέ.

Στις 3.20 ο Καραμπέν κατέβηκε στο λόμπι, όπου συνομίλησε για δέκα λεπτά με τον Μίχελς και στη συνέχεια επέστρεψε στον δέκατο όροφο για να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση με τον Φαν Πράαγκ και τους οικονομικούς του συμβούλους. Στις 4 παρά πέντε, η πόρτα άνοιξε και πάλι. Και ακριβώς όπως γράψαμε και στην αρχή του κειμένου, Φαν Πράαγκ και Καραμπέν ανακοίνωσαν στους δημοσιογράφους την τελική συμφωνία για τη μετακίνηση του παίκτη. 72 ώρες μετά το απόλυτο προδιαγραφόμενο ναυάγιο και αφού ο Κρόιφ είχε αναγκαστεί να απειλήσει ακόμα και την εθνική του ομάδα, ο Άγιαξ είχε κάνει στροφή 180 μοιρών. Η Μπαρτσελόνα είχε πληρώσει σχεδόν δυο εκατομμύρια δολάρια, ποσό αστρονομικό για την εποχή και το deal είχε επιτέλους κλείσει.

Όμως τα “βάσανα” του Ολλανδού δεν είχαν τελειώσει. Κάθε άλλο! Την Τετάρτη 15 Αυγούστου (εκείνη την εποχή στην Ισπανία δεν κυκλοφορούσαν αθλητικές εφημερίδες τις Τρίτες) ο αθλητικός Τύπος της Ισπανίας και ιδιαίτερα της Καταλονίας υποδέχτηκε με κεντρικούς τίτλους τη μεταγραφή του Ολλανδού. Δυο ήταν οι κεντρικές φωτογραφίες. Στη μια, οι Μίχελς, Γιόχαν, Καραμπέν και Κόστερ γιόρταζαν την επιτυχία πίνοντας σαμπάνια, ενώ στην άλλη, Φαν Πράαγκ και Καραμπέν έδιναν τα χέρια μπροστά στους φωτορεπόρτερ. Όμως ο πρόεδρος του Άγιαξ είχε ήδη κινηθεί παρασκηνιακά, μιλώντας σε μέλη της Ολλανδικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, της οποίας η επιτροπή επαγγελματιών παικτών θα συνεδρίαζε για να αποφασίσει αν θα έδινε το “οκ” για τη μεταγραφή και μαζί την μπλε κάρτα στον παίκτη, έτσι ώστε να μπορέσει να αγωνιστεί στην Μπαρτσελόνα.

Η ΟΛΛΑΝΔΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΠΛΟΚΑΡΕΙ ΤΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ

Το ίδιο βράδυ της Τετάρτης λοιπόν, το διοικητικό συμβούλιο της Ολλανδικής Ομοσπονδίας, συνεδρίασε κρυφά και αποφάσισε να μην κάνει δεκτή τη μετακίνηση του Κρόιφ, αφού αυτή τυπικά ήταν εκπρόθεσμη. Στη μυστική αυτή συνάντηση, αποφασίστηκε ότι ο παίκτης δε θα μπορούσε να πάρει την ελευθέρας του νωρίτερα από την 1η Δεκεμβρίου, όταν θα άνοιγε το χρονικό πλαίσιο της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου. Την επόμενη ημέρα,  συναντήθηκαν τα μέλη της επιτροπής επαγγελματιών παικτών (της μοναδικής αρμόδιας επιτροπής για να αποφασίσει για την υπόθεση του Κρόιφ).

Μόλις πληροφορήθηκαν από κάποια διαρροή για τη συνεδρίαση της προηγούμενης βραδιάς, τα επτά μέλη σηκώθηκαν σε έξαλλη κατάσταση, υπέβαλλαν μαζικά παραίτηση και αποχώρησαν από την αίθουσα, χτυπώντας με δύναμη την πόρτα πίσω τους, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των 30 δημοσιογράφων που βρίσκονταν απέξω, περιμένοντας τις εξελίξεις. Εκεί βρισκόταν και ο Κρόιφ, ο οποίος απογοητευμένος από όσα είχαν συμβεί, δήλωσε: “Τι θα μπορούσα να περιμένω από αυτούς τους κυρίους; Μαλώνουν μεταξύ τους, δεν μπορούν να συνεννοηθούν, δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Πιστεύω ότι έχει έρθει η ώρα να παρθούν σοβαρές αποφάσεις στο θέμα”.

Το επόμενο “ραντεβού” δόθηκε μια μέρα αργότερα, στη συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής της Ομοσπονδίας, η οποία θα έπαιρνε την τελική απόφαση. Εκεί τα πράγματα χαμογέλασαν στον Ολλανδό, αφού δόθηκε επιτέλους η έγκριση για την μεταγραφή. Μια έγκριση την οποία πάντως ακολουθούσε η ρήτρα ότι θα έμπαινε σε ισχύ από την 1η Δεκεμβρίου. Ο Κρόιφ ήταν και τυπικά παίκτης της Μπαρτσελόνα, όμως υπήρχε ακόμα μια μικρή, αλλά πολύ σημαντική εκκρεμότητα. Έλειπε η υπογραφή του προέδρου του Άγιαξ στο συμβόλαιο που είχε συμφωνηθεί μια εβδομάδα νωρίτερα ανάμεσα στα επιτελεία των δυο συλλόγων.

Οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα ανησυχούσαν – και δικαιολογημένα – αφού σε εκείνο το δεκαήμερο τα είχαν δει όλα από τον Φαν Πράαγκ. Ο Κρόιφ, για να παίξει εναντίον της FC Amsterdam το τελευταίο του ματς με τη φανέλα του Άγιαξ, ζήτησε εγγυήσεις από τον Φαν Πράαγκ στο θέμα της υπογραφής. Κατά την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο, ο Ολλανδός αποδοκιμάστηκε από την εξέδρα, όμως η εκπληκτική του εμφάνιση ανάγκασε τους ίδιους θεατές να τον αποθεώσουν όταν έγινε αλλαγή 20 λεπτά πριν τη λήξη του παιχνιδιού, που είχε τελικό σκορ το εντυπωσιακό 6-1 υπέρ του “Αίαντα”. Λίγες ώρες αργότερα, ο Φαν Πράαγκ υπέγραψε τη συμφωνία και ο Κρόιφ έγινε και επίσημα πλέον παίκτης της Μπαρτσελόνα.

ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ “ΚΑΜΠ ΝΟΟΥ”

Το απόγευμα της 23ης Αυγούστου, ο Γιόχαν και η σύζυγός του, Ντάνι, έφτασαν αεροπορικώς στη Βαρκελώνη και έγιναν δεκτοί από εκατοντάδες ενθουσιώδεις οπαδούς που τους αποθέωσαν. Αμέσως μετά, ο Κρόιφ υπέγραψε το νέο του συμβόλαιο, με 12.000 δολάρια μηνιαίες αποδοχές (τρεις φορές περισσότερα χρήματα από όσα έπαιρνε στον Άγιαξ). Στις 5 Σεπτεμβρίου το “Καμπ Νόου” υποδέχτηκε στην επίσημη παρουσίαση το μεγάλο μεταγραφικό του απόκτημα σε έναν φιλικό αγώνα ανάμεσα στην Μπάρτσα και την βελγική Σερκλ Μπριζ. Ο Ολλανδός πέτυχε δυο τέρματα στο τελικό 6-0 και δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι “το όνειρο της ζωής του είχε γίνει πραγματικότητα”. Το ισπανικό πρωτάθλημα είχε ξεκινήσει από την 1η του Σεπτέμβρη, όμως για να αγωνιστεί σε επίσημο ματς με τους “μπλαουγκράνα”, ο Κρόιφ θα έπρεπε να περιμένει μέχρι τον Δεκέμβριο. Ή μήπως όχι;

Η διοίκηση της Μπαρτσελόνα όλον αυτόν τον καιρό έκανε τις δικές της κινήσεις, προσπαθώντας να ξεπεράσει το εμπόδιο της ρήτρας που είχε θέσει η Ολλανδική Ομοσπονδία. Οι φίλαθλοι της ομάδας ανυπομονούσαν να δουν το νέο τους είδωλο να αναλαμβάνει πραγματική δράση. Στις 26 Σεπτεμβρίου ο Κρόιφ αγωνίστηκε σε ένα ακόμα φιλικό, αυτή τη φορά με αντίπαλο τη γερμανική Κίκερς Όφενμπαχ και ενθουσίασε ξανά το κοινό δίνοντας την ασίστ για το πρώτο γκολ και πετυχαίνοντας το δεύτερο στο τελικό 2-0. Όμως το ξεκίνημα της Μπάρσα στο πρωτάθλημα ήταν απογοητευτικό. Φτάνοντας στα μέσα Οκτωβρίου, μετά από 7 αγωνιστικές, οι Καταλανοί βρίσκονταν στην προτελευταία (17η) θέση της βαθμολογίας!

Η ΟΛΛΑΝΔΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΔΙΝΕΙ ΤΟ “ΟΚ” ΣΤΗ FIFA

Όλοι περίμεναν τον Κρόιφ σαν “Μεσσία”, αλλά είχαν πλέον αποδεχτεί το γεγονός ότι θα έπρεπε να φτάσει ο Δεκέμβριος. Και τότε συνέβη το αναπάντεχο! Στις 27 Οκτωβρίου η Ολλανδική Ομοσπονδία αποφάσισε να δώσει την έγκρισή της για την άμεση ισχύ της μεταγραφής του Κρόιφ στην Μπαρτσελόνα, κάτι που σήμαινε ότι η ελευθέρας του παίκτη είχε σταλεί και επίσημα στη FIFA. Ο πεθερός του παίκτη, Κορ Κόστερ, που βρισκόταν στο Άμστερνταμ, παρέλαβε τα σχετικά έγγραφα από την Ομοσπονδία και αμέσως πήρε το αεροπλάνο για την Μαδρίτη, όπου συναντήθηκε με τον Αρμάντ Καραμπέν.

Οι δυο τους πήγαν “τρέχοντας” στα γραφεία της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και κατέθεσαν τα χαρτιά, παραλαμβάνοντας την πολύτιμη ροζ κάρτα, το πρώτο επίσημο δελτίο του Κρόιφ στην Ισπανία, αυτό που του επέτρεπε να παίξει άμεσα σε οποιαδήποτε επίσημη διοργάνωση με τους “μπλαουγκράνα”. Τι είχε συμβεί όμως για να φτάσουμε σε αυτή την απόφαση των Ολλανδών να αποσύρουν τη ρήτρα του Δεκεμβρίου και να αλλάξουν άρδην τα δεδομένα στην υπόθεση του Κρόιφ; Ήταν ο ίδιος ο παίκτης που χειρίστηκε για μια ακόμα φορά άψογα τα υπέρ του δεδομένα, παίζοντας αριστοτεχνικά την παρτίδα στη σκακιέρα.

28/10/1973, ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΝΤΕΜΠΟΥΤΟ ΤΟΥ ΚΡΟΪΦ ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΑΡΣΑ

Αλλάζοντας τελείως τακτική και αφήνοντας πίσω το “αν δεν με αφήσετε ελεύθερο, δε θα αγωνιστώ στο Μουντιάλ”, ακολούθησε έναν διαφορετικό δρόμο για να φτάσει στο στόχο του. Πίεσε την Ομοσπονδία της χώρας του με το επιχείρημα ότι χρειαζόταν επίσημα παιχνίδια στα πόδια του ενόψει του κρίσιμου και καθοριστικού παιχνιδιού της Ολλανδίας με το Βέλγιο που θα διεξαγόταν στις 18 Νοεμβρίου και στο οποίο οι “οράνιε” θα έπαιζαν την πρόκρισή τους στην τελική φάση του Μουντιάλ της Δυτικής Γερμανίας το καλοκαίρι του 1974 (οι δυο ομάδες ήταν πρώτες στον όμιλό τους με 9 βαθμούς η καθεμία, όμως οι Ολλανδοί είχαν καλύτερη διαφορά τερμάτων και το 0-0 που απέσπασαν τελικά σε εκείνο το ματς, τους έδωσε το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο).

Η Ομοσπονδία πείστηκε και έτσι, στις 28 Οκτωβρίου του 1973, ο Γιόχαν Κρόιφ πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, στην 8η αγωνιστική του ισπανικού πρωταθλήματος, σε ένα ματς με αντίπαλο τη Γρανάδα, μέσα στο “Καμπ Νόου”. Η παρθενική εμφάνιση του “flaco” υπήρξε ονειρική. Οι “μπλαουγκράνα” κέρδισαν 4-0 με δυο γκολ του Ολλανδού που αποθεώθηκε από την κερκίδα. Ακολούθησε ένα αήττητο σερί 24 αγώνων για τους Καταλανούς (έχασαν τα δυο τελευταία εκτός έδρας παιχνίδια, όταν ο τίτλος είχε κριθεί μαθηματικά), οι οποίοι κατέκτησαν το πρώτο τους πρωτάθλημα μετά από 14 ολόκληρα χρόνια, έχοντας ζήσει και το επικό 0-5 στο “Μπερναμπέου”, όταν σκόρπισαν τη Ρεάλ Μαδρίτης μέσα στην έδρα της, πετυχαίνοντας τη μεγαλύτερη σε διαφορά εκτός έδρας νίκη για οποιαδήποτε από τις δυο “αιώνιες” αντιπάλους στην ιστορία των clásicos.

Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΓΙΟΧΑΝ ΚΡΟΪΦ ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Το κεφάλαιο Κρόιφ είχε ξεκινήσει με τον καλύτερο τρόπο. Όταν ολοκληρώθηκε, είχε γίνει πλέον ολόκληρο βιβλίο, γράφοντας με χρυσά γράμματα τη σύγχρονη ιστορία της Μπαρτσελόνα, είτε μέσα στο γήπεδο, είτε – αργότερα – από τον πάγκο. Στην πενταετία που ο Ολλανδός έμεινε στη Βαρκελώνη ως παίκτης, κατέκτησε μόλις δυο τίτλους, το πρωτάθλημα στην πρώτη του σεζόν (1973/74) και το Κύπελλο στην τελευταία του (1977/78). Όμως, η προσφορά του στους “μπλαουγκράνα” ήταν πολύ μεγαλύτερη. Έδωσε παγκόσμιο πρεστίζ σε έναν σύλλογο που τα προηγούμενα 14 χρόνια πελαγοδρομούσε στη μετριότητα και προσέφερε την προσωπική του ακτινοβολία στην ομάδα (μην ξεχνάμε ότι φορώντας τη φανέλα της Μπάρσα, πήρε τις δυο από τις τρεις χρυσές μπάλες της καριέρας του).

Έφτασε στην Καταλονία όταν ακόμα βρισκόταν στην εξουσία ο Φράνκο, δε δίστασε όμως να “πολιτογραφηθεί” Καταλανός, στηρίζοντας με δημόσιες δηλώσεις του το καταλανικό ζήτημα και παίρνοντας σαφείς αποστάσεις από το δικτατορικό καθεστώς. Ονόμασε το τρίτο του παιδί, Τζόρντι (από τον άγιο προστάτη της Καταλονίας), προκαλώντας ευθέως τον Caudillo, ο οποίος είχε απαγορεύσει τα καταλανικά σύμβολα. Ταξίδεψε με τον γιό του στο Άμστερνταμ, για να καταχωρίσει τη γέννησή του και να νομιμοποιήσει το όνομά του, αφού το Τζόρντι ήταν απαγορευμένο από τις ισπανικές αρχές. Όλα αυτά, τον έκαναν ήρωα στα μάτια όχι μόνο των φιλάθλων της Μπάρσα, αλλά όλων των Καταλανών.

Πριν από το ιστορικό 0-5 τον Φεβρουάριο του 1974 μέσα στο “Μπερναμπέου”, είχε προλάβει να μας χαρίσει και εκείνο το αδιανόητο γκολ-ποίημα στις 22 Δεκεμβρίου του 1973, μέσα στο “Καμπ Νόου”, επί της Ατλέτικο Μαδρίτης, όταν αψήφησε όλους τους νόμους της φυσικής για να παραβιάσει την εστία του Μιγκέλ Ρέινα και να αποκτήσει το προσωνύμιο “ιπτάμενος Ολλανδός”. Και αν με την αναχώρησή του από την ομάδα το 1978 άφησε πίσω του “εκκρεμότητες”, φρόντισε να τις καλύψει όλες, επιστρέφοντας δέκα χρόνια αργότερα, το 1988, ως προπονητής πλέον, για να δημιουργήσει την περίφημη “dream team” και στην οκταετία που παρέμεινε στον πάγκο των “μπλαουγκράνα”, να κατακτήσει 4 πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, 3 ισπανικά Σούπερ Καπ, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων και πάνω απ’ όλα, το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών του συλλόγου, εκείνο που με τη δική του σφραγίδα, έβαλε την Μπαρτσελόνα για πάντα στην ελίτ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

* Βίντεο: Το εκπληκτικό γκολ του Κρόιφ απέναντι στον Μιγκέλ Ρέινα, σε ματς της Μπαρτσελόνα με την Ατλέτικο Μαδρίτης (22/12/1973).

* Πηγές: as.com, mundodeportivo.com, sport.es, marca.com, lavanguardia.com, abc.es, wiki