Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Στις 29 Απριλίου του 1945 ο Χίτλερ συνειδητοποιεί ότι το Γ’ Ράιχ αποτελεί παρελθόν. Στους δρόμους ενός Βερολίνου γεμάτου ερείπια από τις βόμβες, έχουν απομείνει μόνο οπλισμένοι έφηβοι που προσπαθούν να σταματήσουν την πλημμυρίδα του Κόκκινου Στρατού ο οποίος καταφτάνει στα προάστια της πόλης.

Στο υπόγειο καταφύγιο της Καγκελαρίας παίζεται η τελευταία πράξη του δράματος. Ο Χίτλερ αποφασίζει να αυτοκτονήσει και η σωρός του να εξαφανιστεί ώστε να μην βρούνε οι Ρώσοι τίποτε από τον μισητό εχθρό τους. Ούτε καν τη σκύλα του, την αγαπημένη του Μπλόντι, ένα επιβλητικό αλσατικό λυκόσκυλο.

Ο αναπληρωτής προσωπικός του γιατρός Βέρνερ Χάαζε έχει επιλέξει το υδροκυάνιο ως το κατάλληλο δηλητήριο για όσους από τους εναπομείναντες κατοίκους του καταφυγίου επιθυμούν να τερματίσουν τη ζωή τους ανώδυνα. Αντιμετωπίζοντας όμως τη δυσπιστία του Χίτλερ κάνουν πρώτα μία δοκιμή. Ως πειραματόζωο επιλέγεται η Μπλόντι.

Ο Φριτς Τόρνο ένας κατώτερος αξιωματικός, υπεύθυνος για τα σκυλιά του, ανοίγει το στόμα της σκύλας και ο Χάαζε βάζει τη κάψουλα με το δηλητήριο στο φάρυγγα, Η Μπλόντι καταρρέει, παθαίνει σπασμούς και ξεψυχάει. Ο Χίτλερ μπαίνει στο δωμάτιο κοιτάει το νεκρό ζώο και αποχωρεί κατάχλωμος.

O Τόρνο συνεχίζει τις εκτελέσεις. Με ένα Λούγκερ πυροβολεί τα κουτάβια της Μπλόντι, το τεριέ της Εύα Μπράουν, το σκύλο της γραμματέως του Χίτλερ και τελευταίο το δικό του ένα ντάτσχουντ. Την επόμενη μέρα έρχεται η σειρά των ανθρώπων. Η Εύα Μπράουν παίρνει υδροκυάνιο και ο Χίτλερ αυτοπυροβολείται στο στόμα.

Οι σωροί θα καούν έξω από το καταφύγιο σε ένα κρατήρα βόμβας. Όταν οι Ρώσοι καταλάβουν τη Καγκελαρία θα ανακαλύψουν δύο απανθρακωμένα πτώματα και τα καρβουνιασμένα απομεινάρια δύο σκυλιών. Στο ένα, το ενήλικο ζώο, έχει διασωθεί από τη φωτιά ένα περιλαίμιο που γράφει «Μαζί σου για πάντα».

Οταν ο Λυκος εγινε Σκυλος

Τρία χρόνια πριν η Μπλόντι παίζει στα δάση της Ανατολικής Πρωσίας καθώς το αφεντικό της, στο καταφύγιο του το «Λημέρι του Λύκου» σχεδιάζει τις κινήσεις της Βέρμαχτ στο μέτωπο της Ρωσίας. Ταυτόχρονα διασκεδάζει τους αξιωματικούς του με τις διηγήσεις του από το προηγούμενο πόλεμο.

Οι αγαπημένες του ιστορίες περιλαμβάνουν έναν σκύλο τον Φόξελ, ένα φοξ τεριέ που πιθανόν είχε έρθει από τα χαρακώματα των Άγγλων. Αυτός ο μικρόσωμος λιποτάκτης θα συντροφέυσει τον δεκανέα στα πεδία των μαχών, στη Γαλλία και το Βέλγιο, θα τον προειδοποιεί για τα δηλητηριώδη αέρια, θα κυνηγάει τους αρουραίους και θα τον περιμένει πιστά στα μετόπισθεν όταν ο Χίτλερ θα βρεθεί για δύο μήνες σε ένα νοσοκομείο, τραυματισμένος από οβίδα. Η ιστορία του Φόξελ δεν έχει αίσιο τέλος. Ο Χίτλερ θα τον χάσει στο χάος μίας από τις συχνές μετακινήσεις στρατευμάτων, αλλά δεν θα τον ξεχάσει ποτέ.

Λίγα χρόνια μετά ο Χίτλερ ξεκινάει, με όχημα το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα, την πορεία του προς την κατάληψη της εξουσίας. Λατρεύει τα σκυλιά αλλά πιστεύει ότι το ζώο που ταιριάζει στη κοσμοθεωρία των Ναζί είναι ο λύκος.

Αυτός ο άγριος πρόγονος του σκύλου είναι το ζώο που αντανακλά τη αντίληψη για την άγρια φύση, κλεμμένη από τον γερμανικό ρομαντισμό, όπως την ενστερνίστηκαν οι Ναζί. «Ερχόμαστε σαν τον λύκο που εισβάλει στο κοπάδι με τα πρόβατα» λέει ο Γκέμπελς, υπεύθυνος της προπαγάνδας.

Ενώ, ο ίδιος ο ηγέτης των Ναζί αρέσκεται να τον προσφωνούν Βολφ (Λύκο), υπογράφει συχνά τις επιστολές του με αυτό το παρατσούκλι και βαφτίζει τα καταφύγια του στη διάρκεια του πολέμου με ανάλογα ονόματα, «Λημέρι του Λύκου», «Λυκάνθρωπος» στην Ουκρανία και «Φαράγγι του Λύκου» στο Βέλγιο.

Όμως ενώ ο Χίτλερ κοιμόταν αγκαλιά με τον Φόξελ στα χαρακώματα στη Γερμανία ένας αξιωματικός του ιππικού ο Μαξ Φον Στέφανιτς προωθεί ένα παράτολμο σχέδιο. Να αναβιώσει μία καθαρά γερμανική ράτσα σκύλου, έναν ποιμενικό αφοσιωμένο στο αφεντικό και κυριαρχικό απέναντι σε ανθρώπους και ζώα. Επιλέγοντας κατάλληλα, ζώα, διασταυρώνοντας τα και ανατρέφοντας κουτάβια, απορρίπτοντας όσα δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές και ουσιαστικά εφαρμοζοντας την ευγονική στους σκύλους, ο Φον Στέφανιτς παρουσίασε τον λυκόμορφο γερμανικό ποιμενικό, το γνωστό λυκόσκυλο που εντυπωσίασε τον Χίτλερ. Οι φωτογραφίες του με τα αγαπημένα του λυκόσκυλα οικοδόμησαν το μύθο των Ναζί ως φιλόζωων.

Σκοτωνουν τα άλογα πριν γεράσουν

To άλλο ζώο φετίχ των Ναζί είναι το άλογο. Αυτό το περήφανο ζώο θεωρείται «στρατιωτικό σύμβολο και ενσαρκώνει την αυταπάρνηση την υπακοή και τη πίστη». Η πολεμική μηχανή των Ναζί όμως περιφρονεί το ξεπερασμένο παλιομοδίτικο ιππικό. Η ισχύ της βασίζεται στη συνεργασία ανάμεσα στην αεροπορία και τα τεθωρακισμένα.

Ο στρατηγός Χάιντς Γκουντέριαν χρησιμοποιεί αυτή τη στρατηγική που την ονομάζει Κεραυνοβόλο Πόλεμο (Blitzkrieg) στην εισβολή και κατάληψη της Πολωνίας και μετά της Γαλλίας. Την ίδια μέθοδο εφαρμόζει και στη Σοβιετική Ένωση. Όμως στο αφιλόξενο τοπίο της Ρωσίας, γεμάτο λάσπες και πάγο, τα άρματα μάχης βουλιάζουν ενώ τα αεροπλάνα καθηλώνονται στο έδαφος.

Μένουν μόνο τα άλογα 750.000 επιταγμένα από όλη τη Γερμανία για να μεταφέρουν στρατό, πολεμοφόδια και κανόνια. Αυτά τα ζώα που ο Χίτλερ τα θεωρούσε «χαζά, παρορμητικά και απρόβλεπτα» θα συνδράμουν στην επέλαση της Βέρμαχτ και θα φέρουν τους Γερμανούς στις πύλες της Μόσχας και του Στάλινγκραντ. Και όταν ο Κόκκινος Στρατός αντεπιτεθεί, όσα δεν κομματιαστούν από τις οβίδες των Ρώσων θα φαγωθούν από τους αποστεωμένους στρατιώτες. Στη παγωμένη στέπα οι Γερμανοί που οπισθοχωρούν φτιάχνουν σούπα ανατινάζοντας με χειροβομβίδες τα κουφάρια των αλόγων και μαζεύοντας τα ματωμένα κομμάτια τους.

Λίπος και μετάξι

«Τι θέλετε βούτυρο ή όπλα;». Αυτή είναι η ερώτηση που θα κάνει ο Γκέμπελς στο γερμανικό λαό καθώς η χώρα αντιμετώπιζει ελλείψεις σε πολλά βασικά αγαθά. Είναι η ίδια στιγμή που οι Ναζί ετοιμάζονται για τον μακροχρόνιο πόλεμο ο οποίος απαιτεί τρόφιμα για το στρατό και τους πολίτες. Και αφού η χώρα βρίσκεται για χρόνια σε οικονομική κρίση και το κόστος εκτροφής αγελάδων και προβάτων είναι μεγάλο, λόγω των εισαγόμενων ζωοτροφών, οι Ναζί βρίσκουν τη λύση στο γουρούνι.

Η επιλογή μοιάζει σωστή. Το γερμανικό γουρούνι είναι ένα ζώο ανθεκτικό που αναπτύσσεται γρήγορα τρώγοντας αποφάγια και πατάτες. Ένα μόνο γουρούνι μπορεί με τη σφαγή του να προσφέρει σε μία οικογένεια λίπος, λουκάνικα και κρέας για έναν ολόκληρο χειμώνα. Ενώ υπάρχει και ο θεωρητικός της υπόθεσης, ο Ρίχαρντ Βάλτερ Νταρέ που από το 1933 αναλαμβάνει Υπουργός Επισιτισμού και Γεωργίας στο Γ’ Ράιχ.

Αυτός ο φανατικός εθνικοσοσιαλιστής συνδέοντας τον Γερμανό αγρότη και το γουρούνι του με τη κοσμοθεωρία του «Γη και Αίμα» θα βαφτίσει το γουρούνι «άριο» ζώο και θα μετατρέψει την εκτροφή του σε πατριωτική υπόθεση του λαού. Γι΄αυτό και κάθε νοικοκυριό στις πόλεις ανακυκλώνει τα αποφάγια για να σταλούν στην ύπαιθρο ως τροφή για τα γουρούνια.

Ταυτόχρονα στα σχολεία οι μαθητές έχουν το δικό τους καθήκον. Εκτρέφουν μεταξοσκώληκες στις τάξεις τους συμμετέχοντας στη παραγωγή μεταξιού και εκπαιδεύονται στην εργατικότητα και την ευσυνειδησία. Από το μετάξι φτιάχνονται τα αλεξίπτωτα με τα οποία εξοπλίζεται το νέο σώμα των αλεξιπτωτιστών κάτω από την επίβλεψη του πτέραρχου Κουρτ Στούντεντ. Ο Γκέρινγκ, ο αρχηγός της αεροπορίας έχει πείσει τον Χίτλερ ότι οι αλεξιπτωτιστές είναι μία καινοτομία στη τέχνη του πολέμου. Χάρι στη Λουτβάφε μπορούν να φτάσουν σε απομακρυσμένα σημεία και να καταλάβουν στρατηγικές θέσεις πριν τον τακτικό στρατό.

Οι μεγάλες απώλειες στη Μάχη της Κρήτης, τον διαψεύδουν αλλά οι μαθητές αισθάνονται περηφάνεια, βλέποντας στα επίκαιρα το θέαμα των αλεξιπτωτιστών να πέφτουν πάνοπλοι από τον ουρανό. Γίνονται μέλη της χιτλερικής νεολαίας κρατούν το μαχαίρι που έχει στη λεπίδα του χαραγμένο το σύνθημα «Αίμα και Τιμή» και ανυπομονούν να λάβουν κι αυτοί μέρος στις μάχες.

Ένα λιοντάρι κι ένας Γάτος

Ο Χέρμαν Γκέρινγκ είναι ο δεύτερος ισχυρότερος άντρας στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. Οι συντροφοί του έχουν σκυλιά. Αυτός ξεχωρίζει καθώς προτιμάει τη συντροφιά ενός μικρού λιονταριού. Το φωνάζει Μούκι και θεωρεί ότι του δίνει το κύρος ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα. Η φωτογραφία όπου ο ευτραφής αρχηγός της αεροπορίας ταίζει με το μπιμπερό το λιονταράκι είναι χαρακτηριστική για τη σκηνοθεσία της.

Το λιοντάρι είναι σύμβολο ισχύος για τον αφέντη του. Φυσικά ο Γκέρινγκ δεν είναι ανόητος. Ξέρει ότι δεν μπορεί να εξημερώσει ένα άγριο ζώο. Οπότε κάθε φορά που το λιονταράκι μεγαλώνει και φτάνει στο μέγεθος ενός σκύλου το επιστρέφει στο ζωολογικό κήπο του Βερολίνου και παίρνει ένα άλλο μικρό.

Οι Ναζί θαυμάζουν τα αιλουροειδή, τα επιθετικά, σβέλτα αρπακτικά. Βαφτίζουν τα νέα άρματα μάχης Πάνθηρα και Τίγρη και θεωρητικοποιούν την υπεροχή των άγριων ζώων απέναντι στα μαλθακά εξημερωμένα είδη. Από την άλλη η σχέση τους με τις γάτες είναι αντιφατική. Η γάτα είναι ένα μικρόσωμο αιλουροειδές. Αλλά ανήκει σε μία ξένη φυλή της Ανατολής. Η γάτα σε αντίθεση με τα ευγενή «άρια» ζώα είναι ύπουλη, πανούργα, απείθαρχη, αντικοινωνική, έχει όλα τα χαρακτηριστικά που οι Ναζί αποδίδουν στους Εβραίους.

Ωστόσο δεν μπορούν να τις εξαλείψουν. Μέσα στο κόμμα υπάρχουν και φίλοι της γάτας που τη θεωρούν υγειονομικό βοηθό στην εξολόθρευση ποντικιών. Μπορεί να είναι έκλυτη και ανήθικη, να ζευγαρώνει δημόσια και ουρλιάζοντας, άλλα θυμίζουν πως τον 14ο αιώνα η Εκκλησία κυνήγησε τις γάτες στην Ευρώπη ως ενσάρκωση του Σατανά. Το απότέλεσμα ήταν να πεθάνουν εικοσιπέντε εκατομμύρια ανθρώποι, θύματα της πανώλης την οποία μετέδιδαν τα ποντίκια.

Η έρευνα του δημοσιογράφου Γιαν Μονχάουπτ με τίτλο «Ζώα στον Εθνικοσοσιαλισμό» (εκδόσεις Gutenberg, μετάφραση Γιάννης Κέλογλου δεν αφορά απλώς τη σχέση των Ναζί με τα ζώα. Ο Μονχάουπτ αναλύει με οξυδέρκεια τον τρόπο με τον οποίο οι Ναζί μεταχειρίζονταν τα ζώα στη καθημερινότητα μίας χώρας που οργάνωσε και πραγμάτωσε μία τεράστια πολεμική επιχείρηση. Οι μαθητές του δημοτικού που ταίζουν μεταξοσκώληκες και εξοντώνουν τα σκαθάρια της πατάτας είναι η γενιά που θα ζήσει στην ηττημένη και κατεστραμμένη Γερμανία.

Οι αγρότες που εκτρέφουν όπως πάντα γουρούνια, θα διδαχτούν ότι το γουρούνι πρέπει να είναι υγιές και σφριγηλό κατάλληλο για τροφή της άρειας φυλής. Ο Γκέρινγκ μπορεί να χαιδεύει με τρυφερότητα λιονταράκια αλλά ως φανατικός κυνηγός σκοτώνει ελάφια και τοποθετεί τα κερατά τους ως τρόπαια στο σπίτι του. Ενώ παρολη τη διάχυτη φιλοζωία οι Εβράιοι απαγορεύεται να έχουν ζώα επειδή αποκτούν κι αυτά τις ιδιότητες των αφεντικών τους. Ο Μουσέλ ο όμορφος γάτος θα συρθεί στην ευθανασία επειδή μόνο και μόνο, οι ιδιοκτήτες του είναι Εβραίοι.

Κάπως έτσι η σχέση των ναζί με τα ζώα είναι περισσότερο χρησιμοθηρική παρά φιλοζωική. Οι ναζί δεν ενδιαφέρονται για τα ζώα περισσότερο από τους ανθρώπους. Με την ίδια απάθεια που έστελναν ανθρώπους στα κρεματόρια διατάζουν τη σφαγή των αλόγων της φρουράς στη Σεβαστούπολη για μην πέσουν στα χέρια των Ρώσων. Και τέλος ο Χίτλερ, ο προβεβλημένος ως ο πιο φιλόζωος, όταν σκέφτεται την αυτοχειρία σκοτώνει και την Μπλόντι και τα κουτάβια της. Αφού δεν θα ζήσει αυτός δεν υπάρχει λόγος να ζήσουν τα σκυλιά του.