Η ΡΑΝΙΑ ΤΖΙΜΑ ΑΠΛΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ

“Καλησπέρα σας, είναι το δελτίο ειδήσεων των…” Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που το βραδινό δελτίο ειδήσεων αποτελούσε σημείο αναφοράς μέσα στην ημέρα. Το σύνορο μεταξύ απογεύματος και βραδιού, η ώρα που άνοιγε το παράθυρο στον κόσμο. Σε αρκετά σπίτια ο παρουσιαστής ήταν ο τακτικός επισκέπτης, το καθημερινό ραντεβού.

Μια τέτοια επισκέπτρια είναι και η Ράνια Τζίμα από τη συχνότητα του MEGA (Δευτέρα-Πέμπτη 19.45). Σε μια τελείως διαφορετική εποχή. Από τη μία το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα από την άλλη η έντονη αμφισβήτηση της αξιοπιστίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος έχουν δημιουργήσει ένα δυσμενές κλίμα στη βιομηχανία της παραγωγής της είδησης.

Δεν είναι όλα όμως μαύρα γιατί πάντα το δρόμο δείχνουν οι περιπτώσεις που ξεχωρίζουν. Η Ράνια Τζίμα είναι σίγουρα μια από αυτές.

Είσαι μια παρ’ ολίγον δικηγόρος;
Νομική ήθελα να σπουδάσω, δικηγόρος ήθελα να γίνω, όταν ήμουν μικρή έβλεπα “Μάτλοκ”.

Αγόρευες μόνη σου;
Δεν έφτασα σε αυτό το σημείο γραφικότητας. Το είχα, όμως από νωρίς, με τη χρήση του λόγου. Μίλησα από μικρή, τα έπαιρνα τα γράμματα. Και τώρα, δεν αντέχω τα λάθη στη γλώσσα, αν μου ξεφύγει κανένα θα κάνω σαν τους ζηλωτές και θ’ αυτομαστιγώνομαι μόνη μου για πολύ καιρό.

Όταν ξεκίνησα στο Σκάι στο ραδιόφωνο, ήρθες εσύ να κάνεις ταξιδιωτικό στην τηλεόραση. “Έρχεται μία από τη Θεσσαλονίκη”, λέγαμε στους διαδρόμους.
Γιατί πιο πριν ήμουν στην ΕΡΤ 3, στο δρόμο να κάνω γκάλοπ με τον κόσμο, εκεί που έμαθα στην ουσία να διαχειρίζομαι την επαφή με τον πολίτη.

Είναι εύκολοι οι Έλληνες στο μικρόφωνο;
Τότε, την πρώτη δεκαετία του αιώνα, ήταν πιο πολύ. Δεν υπήρχε τόσο μεγάλη αμφισβήτηση στα Μέσα. Αγαπούσαν περισσότερο την τηλεόραση. Τους άρεσε, ξέρεις και η ιδέα, ότι μπορεί να πουν μια ατάκα και να εμφανιστούν στο γυαλί.

Δεν υπήρχαν και τα social media.
Ε, ναι. Ήμουνα και ένα μικρό, γλυκούλι κοριτσάκι, μου μιλούσανε. Αλλά τις έτρωγα τις απορρίψεις μου. Σε αυτή τη δουλειά απ’ όλα μαθαίνεις κάτι. Για να βγάλεις ένα γκάλοπ στο δρόμο με ωφέλιμο υλικό ενός λεπτού πρέπει να μιλήσεις με 40 άτομα. Μερικοί θα σε βρίσουν.

Τελευταία, σ’ έχουν βρίσει στο δρόμο;
Όχι, ευτυχώς. Μια φορά πέρσι μια κυρία που με αναγνώρισε στο δρόμο είχε μια πολύ διαφορετική θέση από τη δική μου. Έκατσα, την άκουσα και προσπάθησα να πούμε και δυο κουβέντες. Αν ο άλλος δε σε προσβάλλει, γιατί να μη το κάνεις; Στους πολίτες απευθύνομαι, αν έχουν να μου κάνουν κριτική, θα κάτσω να την ακούσω.

Η κριτική γίνεται για ιδεολογικούς λόγους, όχι για το αν έχεις ωραία φωνή.
Υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση που προκύπτει από μια στρέβλωση ετών που έχουμε προκαλέσει εμείς οι δημοσιογράφοι: μας ταυτίζουν με τα κόμματα. Αρχή μου είναι πως ο πρώτος που κάνεις έλεγχο και κριτική, είναι αυτός που έχει τα ηνία της χώρας, είναι η κυβέρνηση. Θα ελέγξεις και την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά πρώτη είναι η κυβέρνηση. Όταν ήμουν στον ALPHA υπήρχαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (σ.σ. ήταν τότε κυβέρνηση) που έλεγαν ”καλά αυτή η Τζίμα είναι τόσο Δεξιά όσο φαίνεται;” Όταν μπήκα στο κυβερνητικό ρεπορταζ, με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά, πολύς κόσμος έλεγε πώς για να καλύπτει την κυβέρνηση θα είναι και Νέα Δημοκρατία. Τώρα που είμαι στο MEGA και έχουν υπάρξει στιγμές που έπρεπε να ξεκαθαριστούν τα πράγματα, θεωρούν ότι επειδή αυτό συμβαίνει είμαι φιλοΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό σημαίνει ότι κάνεις καλά τη δουλειά σου.
Αισθάνομαι καλά με τον τρόπο που κάνω τη δουλειά μου. Πρόσφατα για παράδειγμα που ήταν η προανακριτική για τον Νίκο Παππά, πήρα μηνύματα επειδή εξέφρασα την άποψη ότι πρέπει να δούμε τι έγινε με τις τηλεοπτικές άδειες τότε.

Στην πανδημία πάντως δημιουργήθηκε μια τάση αντί τα Μέσα να ελέγχουν την κυβέρνηση, να ελέγχουν τους πολίτες.
Εμείς δε το κάναμε αυτό. Το βάρος μας δεν έπεσε στους πολίτες. Από τη άλλη αν συμφωνούμε όλοι μαζί ότι ζούμε σε μια πολιτεία και πρέπει να τηρούμε τους κανόνες, ε δε μπορείς να το γράφεις στα παλαιότερα των υποδημάτων σου.

Αν διαβάσεις και τις ειδήσεις που έχεις πει το τελευταίο έτος, θα δεις λίγο ότι μπορεί να είναι και μπερδεμένος ο πολίτης. Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη στα ίδια τα μέτρα.
Εμείς, σε συσκέψεις χρειαζόμασταν πολύ χρόνο να εντοπίσουμε τις διαφορές στα μέτρα ώστε να μεταφέρουμε την πληροφορία στον κόσμο. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό δε συνέβαινε επειδή έχουμε πρόβλημα αντίληψης. Όπως μπερδευτήκαμε εμείς είναι πιθανό να μπερδεύτηκαν και οι πολίτες με τα “κόκκινα”, τα “βαθυκόκκινα” και τα “ματζέντα”. Από την άλλη δεν πρέπει να προσέχουμε; Προσπαθώ από μόνη μου να μην συνωστίζομαι, δεν είναι ανάγκη να μου το πει κάποιος.

Λέγανε όμως στον πολίτη τόσο καιρό να μείνει σπίτι και μετά ότι κολλάει μέσα στο σπίτι. Σχολιάστηκε έντονα ένα σούπερ που πέρασε από το δελτίο σου που μίλαγε για την ανάγκη να βγούμε έξω ώστε ν’ “αποσυμπιεστεί” η κατάσταση.
Αυτό δεν ήταν θέση του MEGA αλλά της κυβέρνησης. Τώρα, όπως ξέρεις, θεωρούν ότι για να σταματήσει η διασπορά πρέπει ν’ απλωθούμε, δεν είναι δική μας θέση αυτή αλλά της κυβέρνησης.

Πήρες αρκετή θετική δημοσιότητα όταν είχες αυτή την αψιμαχία με τον Άδωνι Γεωργιάδη στο δελτίο με αφορμή τη δήλωσή του για τον τουρισμό.
Δεν είναι θέμα θετικής δημοσιότητας. Δεν αισθάνθηκα ότι έκανα κάτι επιπλέον από τη δουλειά μου από το ότι έβαλα τον ελάχιστο αναγκαίο παρονομαστή. Απλώς, περάσαμε μια φάση όπου δεν έμπαινε καν ο ελάχιστος παρονομαστής. Κάποιος συνάδελφος το είπε σωστά: λέμε μπράβο στη Τζίμα επειδή έκανε ερωτήσεις σ’ εναν πολιτικό και μας φανηκε σα να είδαμε πολική αρκούδα στην έρημο.

Ότι εντυπωσιαζόμαστε από αυτό, δε δείχνει ότι ζούμε σε μια προβληματική εποχή;
Βαθιά και αποδεικνύει στη στρέβλωση των ετών που είχαμε συνηθίσει. Οι δημοσιογράφοι να βάζουν ένα κόφτη στον εαυτό της, οι πολίτες να το έχουν καταλάβει και να το έχουν αποδεχτεί και οι πολιτικοί να το θεωρούν δεδομένο. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, για να κάνεις σωστά τη δουλειά σου χρειάζεσαι και ένα υποστηρικτικό περιβάλλον. Δηλαδή, αν εμένα, η ιδιοκτησία του καναλιού δεν μου έδινε το ελεύθερο να κάνω τη δουλειά μου, δεν ξέρω αν θα μπορούσα. Δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή που να με φέρανε σε αυτό το δίλημμα, αν πρέπει να κάνω τη δουλειά μου ή όχι. Δε μου είπαν ποτέ, “γιατί τον πίεσες αυτόν, γιατί μας φέρνεις σε δύσκολη θέση”.

Οι δημοσιογράφοι πάντως στις έρευνες παραμένουν στον πάτο της αξιοπιστίας, όπως και οι πολιτικοί.
Και αυτό δεν έγινε ξαφνικά. Δεν τρελάθηκε ο κόσμος από τη μια μέρα στην άλλη για να μας απορρίψει. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που οι δημοσιογράφοι είχαν ένα διαφορετικό στάτους, έχαιραν σεβασμό, είχαν θέση στο μορφωμένο κομμάτι της κοινωνίας. Δεν ήταν πάντα έτσι η κατάσταση, κάναμε κάτι λάθος. Βάζω και εμάς μέσα γιατί δεν γίνεται κάτι διαφορετικά. Θα είναι τεράστια ευθύνη μας προς την επόμενη γενιά αν δεν κάνουμε κάτι γι’ αυτό.

Τι να κάνουμε δηλαδή;
Καλύτερα τη δουλειά μας.

Είναι μόνο θέμα του δημοσιογράφου ή και της επιχείρησης;
Δεν υπάρχουν και πολλά ελεύθερα περιβάλλοντα που να σου δίνουν τη δυνατότητα να κάνεις τη δουλειά σου, χωρίς να αισθάνεσαι ότι απειλείται το μεροκάματό σου. Όταν ο άλλος θέλει να ζήσει από τη δημοσιογραφία και είναι σε αυτό το κομμάτι καθαρός, απ’ αυτό βιοπορίζεται και όχι από κάτι άλλο. Εγώ έκανα τα ελάχιστα που μπορούσα γιατί μ’ εμπιστεύεται η ιδιοκτησία, η διεύθυνση του σταθμού και των ειδήσεων και οι συνάδελφοι μου. Έτσι μπορώ να κάνω τη δουλειά μου, χωρίς να φοβάμαι ότι δε θα έχω να πληρώσω το ενοίκιο μου.

Αν υπήρχε όμως παρέμβαση;
Θα βρισκόμουν απέναντι σ’ ένα πολύ σκληρό δίλημμα επιβίωσης ή εσωτερικής γαλήνης.

Είχες ποτέ παρεμβάσεις;
Στο παρελθόν, ναι.

Αποκτάς όμως περισσότερη δύναμη όταν λες εσύ τις ειδήσεις;
Όχι, δεν έχεις. Ίσα, ίσα αυτή τη στιγμή ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι εγώ εκπροσωπώ κάτι, μια ομάδα ανθρώπων, ένα σύστημα, ένα κομμάτι ενός ομίλου. Ε, οπότε εκείνη την ώρα πρέπει να έχεις συναίσθηση αυτής της ευθύνης.

Πρέπει να έχει άποψη ο παρουσιαστής των ειδήσεων;
Γίνεται να μην έχει άποψη;

Να κατεβαίνουν υποψήφιοι σε κόμματα οι δημοσιογράφοι μπορούν; Δεν υπάρχει εκεί ένα στοιχείο συναλλαγής;
Δεν έχουν κατέβει και όλοι.

Όταν έκανες κυβερνητικό ρεπορτάζ επί Σαμαρά, δεν σου έκαναν κάποια πρόταση;
Όχι δε μου είχαν κάνει πρόταση. Δε θεωρώ ότι είναι πρόβλημα να κατέβεις στην πολιτική. Ο κάθε άνθρωπος κάνει αυτό που νομίζει. Ανέντιμο είναι μετά να επιστρέψεις στη δημοσιογραφία ως ουδέτερος. Αυτό θα έπρεπε να είναι καθαρό.

Υπάρχει πρεστίζ στο επάγγελμα της δημοσιογραφία; Το παιδί σου θα το άφηνες να γίνει δημοσιογράφος;
Δεν έχει σημασία τι θ’ αφήσω και τι όχι, δεν έχει νόημα η συζήτηση. Στην οικογένεια μου δεν ήταν όλοι δεκτικοί. Δεν είναι απαραίτητα όλοι περήφανοι που κάνω αυτή τη δουλειά. Δε λένε “πο πο το παιδί μας, βγαίνει στην τηλεόραση”. Ότι οι δημοσιογράφοι γειώθηκαν δεν ήταν μόνο κακό. Μεγάλη στρέβλωση το σταριλίκι των δημοσιογράφων, δεν το κατάλαβα ποτέ γιατί να έχει χρυσόσκονη τριγύρω κάποιος που λέει τις ειδήσεις. Οπότε ότι γειώθηκε είναι καλό, μου αρέσει, η απαξίωση, όμως, δεν είναι ευχάριστη.

Έχεις σκεφτεί πώς θα ήταν αν έλεγες το δελτίο ειδήσεων όταν αποτελούσε τη μοναδική πηγή ενημέρωσης του κόσμου; Σήμερα, μερικές ειδήσεις τις μαθαίνουμε, πριν γίνουν καν.
Δεν έχει πεθάνει όμως η τηλεόραση, οπότε είναι μια πρόκληση για τους ανθρώπους της δικής μας γενιάς, αν μας στηρίξουν, να δείξουμε ξανά στον κόσμο ότι αυτό που απαξιώσατε μπορεί να γίνει και αλλιώς.

Πώς;
Κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του άλλου, μέρα με τη μέρα. Λεπτό με το λεπτό.

Έχουν γίνει όλα σοσιαλμιντιακά; Σ’ ενδιαφέρει π.χ, να γίνει viral η κουβέντα που έκανες με τον Κιμούλη ή να τσιμπήσουν τα νούμερα της τηλεθέασης;
Το ένα είναι εργαλείο για το άλλο. Εγώ δε τα χρησιμοποιώ τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά μου εξηγούν αυτοί που ξέρουν καλύτερα από μένα ότι το ένα φέρνει το άλλο.

Παλιά υπήρχε έντονη η ταύτιση με τον παρουσιαστή. Δεν το κούναγες το κανάλι.
Τώρα δε ξέρω αν υπάρχουν τόσα πολλά ισχυρά πρόσωπα στην τηλεόραση που να έχουν followers μόνο και μόνο γι’ αυτό που είναι οι ίδιοι.

Ο Νίκος Χατζηνικολάου δεν έχει;
Ο Νίκος Χατζηνικολάου έχει. Ο Αντώνης Σρόιτερ, ο Νίκος Μάνεσης.

Σου αρέσει η τηλεόραση;
Τα έφερε έτσι η ζωή που δούλεψα από την αρχή στην τηλεόραση. Δεν είμαι σίγουρη… Είναι σκληρό μέσο, θέλει ν’ αντέχει η ψυχή σου, θέλει ν’ αντέχει το σώμα σου, είσαι μέσα στην ημέρα με πάρα πολλούς παλμούς. Δε θα το ξεχάσω στην ΕΡΤ 3, δούλευα με τη Δώρα Αυγέρη στην εκπομπή της. Κάπνιζα, έτρωγα ό,τι έβρισκα μπροστά μου και φυσικά δεν έκανα γυμναστική γιατί δούλευα 15 ώρες τη μέρα. Με πιάνει και μου λέει, άστα αυτά και να πηγαίνεις να τρέχεις το πρωί, αλλιώς δε θ’ αντέξεις. Αυτή η δουλειά θέλει γερό στομάχι, γερό σώμα και κρύο κεφάλι.

Ανδροκρατείται, επίσης.
Ε, βέβαια. Δεν είναι η ποσόστωση, αλλά η νοοτροπία του “δωσ’ το σ’ έναν άντρα το θέμα να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας.”

Άλλη στρέβλωση αυτή.
Και εσφαλμένη. Ξέρουμε ότι έχουν βγει ατσάλινες δημοσιογράφοι.

Τη “γλύτωσες” που δεν είναι πια στο ΣΥΡΙΖΑ ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Δεν έχεις πια να σκέφτεσαι πώς θ’ αντιμετωπίσεις ένα πολιτικό θέμα.
Τι λες, Σταύρο; Δεν υπήρξαν άνθρωποι που είπαν μη δώσετε δουλειά σε αυτή γιατί είναι γυναίκα του Σακελλαρίδη; Εγώ τι ν’ αρχίσω να λέω; Δεν είμαι του ανδρός μου και δεν είμαι του πατρός μου, όλα αυτά τα παλιά; Φυσικά και υπήρξαν άνθρωποι που είπαν: “μη της δώσετε τη δουλειά γιατί είναι γυναίκα του Σακελλαρίδη”. Όπως σου το λέω, μ’ αυτές τις λέξεις.

Άσε τους παράγοντες, από την άλλη δεν είναι λογικό ο κόσμος να πιστέψει ότι δε θα είσαι αντικειμενική απέναντι στον άνθρωπο που μοιράζεσαι την ίδια στέγη;
Ποιος είπε ότι θα έκανα ποτέ συνέντευξη στον Γαβριήλ; Πρώτα απ’ όλα δεν είναι στην ενεργό πολιτική. Αν ο Γαβριήλ μπει στην ενεργό πολιτική, εγώ θα φύγω από τη δημοσιογραφία. Ε ναι, τι; Κάτσε δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ζήτημα επιστροφής του και τέλος πάντων δε θέλω να μιλήσω για τα δικά του θέματα. Δε ξέρω τι θα θελήσει και δεν είμαι εκπρόσωπός του. Αν όμως επέστρεφε στην πολιτική, εγώ θα έφευγα από τη δημοσιογραφία.

Να καταλάβω να φύγεις από το πολιτικό και την παρουσίαση των ειδήσεων αν ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης επιστρέψει στην ενεργό πολιτική, αλλά θα μπορούσες να επιστρέψεις στο ελεύθερο ρεπορτάζ;
Και το ελεύθερο έχει πολιτικά στοιχεία. Πας να καταγράψεις μια πορεία με επεισόδια, είδες τι έγινε τις τελευταίες μέρες. Υπάρχει θέμα που δεν έχει πολιτική; Τις τιμές να πας να κάνεις στη λαϊκή, είναι πολιτικότατο το ρεπορτάζ. Πρώτα απ΄όλα μπορεί να έχω φύγει ήδη από τη δημοσιογραφία ή ο Γαβριήλ να μην επιστρέψει ποτέ οπότε να μην υπάρχει αυτό το debate. Aν όμως, σπάσει ο διάβολος το ποδάρι του και χρειαστεί να ληφθεί μια τέτοια απόφαση, εγώ θα φύγω από τη δημοσιογραφία.

Νιώθεις, τώρα, ότι με αυτές τις αποκαλύψεις στο κομμάτι του #metoo θα γίνει καλύτερο το εργασιακό περιβάλλον για μια γυναίκα;
Για λίγο. Με το #metoo, τα οφέλη θα είναι πρόσκαιρα. Θα μαζευτούν για λίγο καιρό. Πόσο; Ένα χρόνο; Εκτίθεται αυτός που τον βγάζεις στη φόρα. Έχει προχωρήσει ελάχιστα η ελληνική κοινωνία και κάποια πράγματα δε τα δέχεται πια. Αλλά πρέπει να γίνει δουλειά σε βάθος, εμείς έχουμε κόρες, πρέπει να τους μάθουμε τα όρια τους, τι είναι φυσιολογικό, τι όχι και τι πρέπει να απορρίψουν. Το ίδιο να κάνουν και όσοι έχουν αγόρια. Δεν πρέπει να έχουν πια ενοχή τα παιδιά να βάζουν όρια. Την ώρα που θα συμβεί ό,τι είναι να συμβεί το παιδί θα είναι μόνο του και θα πρέπει να είναι θωρακισμένο.

Αργήσαμε έξι χρόνια με το #metoo, μέχρι και την καταγγελία της Μπεκατώρου κάναμε τρεις μήνες να την καταλάβουμε.
Έπρεπε να βρεθεί ένα πρόσωπο εγνωσμένης αξίας όπως ήταν η Μπεκατώρου στη συγκεκριμένη περίπτωση. Είναι ολυμπιονίκης η Σοφία Μπεκατώρου, την περιβάλλει μια αίγλη και έτσι μπορούμε να πούμε “η ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου, βγήκε και κατήγγειλε τον βιασμό της” για να μπορέσει να μιλήσει μετά η κάθε γυναίκα και ο κάθε άνδρας που δεν έχει την ίδια αίγλη.

Εσύ, με τον Κιμούλη που κατηγορήθηκε για εργασιακό εκφοβισμό, ήσουν θυμωμένη στη συνέντευξη.
Τον Κιμούλη τον θαύμαζα πάρα πολύ καλλιτεχνικά. Είναι πολύ δύσκολη η στιγμή που ένας άνθρωπος που τον θαυμάζεις τόσο πολύ, διαπιστώνεις ότι σε προσωπικό επίπεδο μπορεί να έχει ασκήσει βία, να έχει κάνει πράγματα που είναι κόντρα στις προσωπικές σου αρχές. Ναι, μπορεί να βγήκα θυμωμένη γιατί υπήρχε αυτή η εσωτερική σύγκρουση. Οι δημοσιογράφοι, κάτι τύποι κανονικοί είμαστε, μπαίνουμε μέσα στο θέμα.

Έχεις ξεφύγει ποτέ;
Όχι! Μην μπερδέψουμε την πίεση με την προσβολή. Είναι λάθος. Δεν έχω χαρακτηρίσει ποτέ κανέναν. Είναι δηλαδή προσβλητικό να ρωτάς, δύο και τρεις φορές και να μην παίρνεις απάντηση;

Πώς αντέχεις να συνεχίζεις να ρωτάς, αφού δε θ’ απαντήσουν ποτέ.
Γιατί είναι εδραία άποψη μου ότι πρέπει να πάρω απάντηση όσο και να επιτεθεί, όσο και να με προσβάλει ο άλλος. Είμαι έτοιμη γι’ αυτό, γιατί έχω τον πολίτη στο νου μου. Έχω την υποχρέωση απέναντι σ’ εκείνον να πάρω την απάντηση. Έχω μεγάλες αντοχές σε αυτό το κομμάτι. Όπως επιμένω σ’ αιτήματά μου για συνεντεύξεις.

Τον Άδωνι Γεωργιάδη τον έχεις ξανακαλεσει στο δελτίο;
Παραμένει ανοιχτή η πρόσκληση από τη διεύθυνση των ειδήσεων και από μένα να έρθει για όταν θα υπάρχει κάποιο επίκαιρο θέμα να συζητήσουμε. Δε θεωρώ και κάτι φοβερό αυτό που έχει συμβεί. Ένας υπουργός έχει έναν έντονο διάλογο με μια δημοσιογράφο, και τι έγινε; So, what?

Η Ράνια Τζίμα παρουσιάζει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA, Δευτέρα ως Πέμτπη στις 19.45. H φωτογράφιση έγινε στο Σπίτι της 24. Styling:Ελισάβετ Μπιζάκη, Make Up Artist: Ολίβια Σαχινίδου, Hairstylist: Ιωάννα Μεθενίτη