Η ΣΙΔΗΡΑ ΚΥΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΑΝΤ. ΤΗΝ ΠΡΟΔΩΣΕ, ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΕ, ΤΟΥΣ ΕΝΩΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

Από την Ανδρονίκη Μπάκουλη

Στις 18 Ιουνίου του 2007, μια ημέρα μετά τις εκλογές που έδωσαν στο συντηρητικό κόμμα του Nicolas Sarkozy μικρότερο ποσοστό στο Κοινοβούλιο από εκείνο που περίμενε, οι Σοσιαλιστές ήταν ακόμα στη διαδικασία προσαρμογής στην άχαρη πραγματικότητα που ήθελε τον ηγέτη του να γίνεται ο πρώτος στην ιστορία του κόμματος που έπαιρνε διαζύγιο. Η αποκάλυψη είχε γίνει λίγες ώρες μετά τα polls και τελικά, έγινε πρόβλημα, όσον αφορά το χτύπημα που επρόκειτο να φέρει το δεύτερο κόμμα στην κυριαρχία της νέας κυβέρνησης Sarkozy.

Η δημοφιλής σκανδαλοθηρική εφημερίδα “Le Parisien” είχε αφιερώσει το πρωτοσέλιδο της στην είδηση, χρησιμοποιώντας μόνο δυο λέξεις για τίτλο (“Η ρήξη”) και μια φωτογραφία από τις παλιές καλές εποχές του ζεύγους. Σκέφτεσαι “σιγά τα αβγά”. Βιάζεσαι. 

Η Marie-Ségolène Royal γεννήθηκε στις 22/9 του 1953 στη στρατιωτική βάση του Quakam, στο Dakar. Ο πατέρας της ήταν αξιωματικός του πυροβολικού. Ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά που απέκτησαν οι Hélène Dehaye και Jacques Royal, μέσα σε εννέα χρόνια και το δίχως άλλο έμαθε να προσαρμόζεται στην καθημερινότητα με πλήθος ανθρώπων γύρω της.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, η οικογένεια μετακόμισε στη Chamagne, χωριό 300 κατοίκων. Ο πατήρ φαμίλιας έγινε ειδικός σύμβουλος του Δημάρχου της περιοχής. Άλλαξε εργασιακό περιβάλλον, αλλά δεν ξέχασε τις στρατιωτικές αρχές, τις οποίες επέβαλε στα παιδιά του. Με τι συνέπειες; Είπαμε. Μη βιάζεστε. Η Marie-Ségolène πήρε το πρώτο πτυχίο από το Nancy 2 University και ήταν στα οικονομικά. Ήταν η δεύτερη στην τάξη της. Η μεγαλύτερη αδελφή της, Marie Odette της πρότεινε να δοκιμάσει να μπει στο φημισμένο Institut d’études politiques, του Παρισιού. Εκείνη την εποχή, το 85% των φοιτητών του ήταν της ανώτερης τάξης και άνδρες. Όχι μόνο θριάμβευσε στις εξετάσεις, αλλά πήρε και υποτροφία. Εκεί ήταν που ανακάλυψε το ενδιαφέρον της για την πολιτική και τον φεμινισμό.

Στα 19 της, το καλοκαίρι του 1971, μετακόμισε για ένα χρόνο στο Δουβλίνο, μέσω του θεσμού au pair, που ενθαρρύνει νέες κοπέλες να ταξιδέψουν σε ξένη χώρα και να φιλοξενηθούν σε οικογένεια, την οποία -ως αντάλλαγμα- βοηθούν στην ανατροφή των παιδιών. Τα συστήνουν σε μια νέα κουλτούρα και μια ξένη γλώσσα. Σε απλά ελληνικά, είχε εξασφαλισμένα το σπίτι, τη διατροφή και ένα μικρό χαρτζιλίκι -για να μη ζητά τίποτα από κανέναν. Όπου “κανέναν”, βλέπε την οικογένεια της και δη τον πατέρα της. Έκανε μήνυση στον Jacques, γιατί αρνείτο να δώσει διαζύγιο στη μητέρα της και να πληρώσει διατροφή ή να στηρίξει τα παιδιά του, στις σπουδές τους. Παρεμπιπτόντως, κέρδισε τη δίκη κάποια χρόνια αργότερα. Λίγο πριν ο πατέρας της αποχαιρετήσει το μάταιο τούτο κόσμο (το 1981), νικημένος από τον καρκίνο στον πνεύμονα. Ενόσω η δικαστική διαμάχη ήταν σε εξέλιξη, έξι από τα παιδιά του αρνούνταν να τον δουν -συμπεριλαμβανομένης της Ségolène, η οποία το 1978 φοίτησε στο École nationale d’administration . Ευρύτερα γνωστό ως ΕΝΑ και ακόμα πιο δημοφιλές ως το κατ εξοχήν πανεπιστήμιο που παρήγαγε πολιτικούς πρώτης γραμμής, με απόφοιτους όπως ο Jacques Chirac και ο Valéry Giscard d’Estaing.

Πρώτα τσακώθηκαν, μετά αγαπήθηκαν

Την ίδια χρονιά, εντάχθηκε στο σοσιαλιστικό κόμμα, στην κλαδική του έκτου διαμερίσματος του Παρισιού. Ένας εκ των συμφοιτητών της ήταν ο Dominique de Villepin (πρωθυπουργός στην εποχή του Jacques Chirac). Άλλος ο  ο François Hollande. Η πρώτη επαφή εμπεριείχε αντιδικία. Ο Hollande ήθελε να προωθήσει την ισοτιμία μεταξύ των μαθητών, με τη δημιουργία επιτροπής μεταρρυθμιστικής δράσης στο πανεπιστήμιο. Η Royal (για τους συμφοιτητές της ήταν η “Miss παγοκρύσταλλος”) έγινε έξαλλη, προέβαλε σθεναρή αντίσταση, ενημέρωσε τους πάντες ότι δεν ήταν η κακομαθημένη απόγονος εύρωστης οικογενείας που νόμισαν -τότε έμαθαν πως πλήρωνε η ίδια τα δίδακτρα της- και κάπως έτσι γεννήθηκε ο έρωτας.

Σε ένα πάρτι της σχολής ήταν που ήλθαν πιο κοντά. Για χάρη της, ο Holland διέλυσε τον αρραβώνα του με την Dominique Robert, με την οποία είχαν γνωριστεί το 1971, ενώ φοιτούσαν παρέα στη Science Pro (σχολή πολιτικών επιστημών). Ήταν η ανιψιά του βουλευτή του σοσιαλιστικού κόμματος στο Calvados, Louis Mexandeau, στενού φίλου του François Mitterrand. Χρησιμοποίησε αυτήν την επαφή για να εργαστεί -εθελοντικά- στην καμπάνια του τελευταίου, το 1974, που ήταν ανεπιτυχής. Αυτό δεν τον εμπόδισε από το να γίνει μέλος του κόμματος και να προσπαθήσει -από εκεί- να βρει το δρόμο του. Τελικά, βρήκε την Royal. Πριν την ανταμώσει (1976) πήρε απαλλαγή από την στρατιωτική θητεία, λόγω… μυωπίας. Εκείνος λέει, επέμενε να υπηρετήσει τη μητέρα πατρίδα, γιατί δεν ήθελε να πλήξει με τον οποιονδήποτε τρόπο το στόχο του να κάνει πολιτική καριέρα. Πήγε το Υπουργείο Αμύνης στα δικαστήρια, δικαιώθηκε και ντύθηκε φαντάρος.

Την εποχή που η Royal συνδέθηκε ερωτικά με τον Hollande, εκείνη αποφάσισε να διαγράψει το Marie από το όνομα της -γιατί το είχε διαλέξει ο πατέρας της για τις κόρες του, ώστε να μειώσει το ρόλο τους ως γυναικών, στην κοινωνία.  Όταν αποφοίτησε από το ΕΝΑ (1980), επελέγη σε εκλογές για να υπηρετήσει ως σύμβουλος σε διοικητικό δικαστήριο -ασχολήθηκε με τις διαφορές που προέκυπταν επί της χρήσης της δημόσιας εξουσίας και ήταν μεταξύ των υπευθύνων για τη διατήρηση του έννομου του πράγματος. Το έργο της ήταν τέτοιο που τράβηξε την προσοχή του Jacques Attali, ειδικού συμβούλου του προέδρου Mitterrand.

Την προσέγγισε και την έπεισε να συνεργαστούν. Ήταν μία από τους δυο αποφοίτους που στρατολόγησε ο Attali. Ο άλλος ήταν ο Holande. Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας μπήκε στη Γενική Γραμματεία της προεδρίας της δημοκρατίας, τον Μάρτιο του 1981. Το καλοκαίρι του 1982 έγινε υπεύθυνη της νεολαίας και της υγείας, θέση που κράτησε έως το 1988. Παράλληλα, από το 1983 ήταν εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος της Trouville-sur-Mer, όπου ζούσε η μητέρα της και είχε γίνει ήδη τρεις φορές μητέρα (του Τhomas το 1984, του Clémence το 1985 και του Julien το 1987). Δεν ξεχάσαμε να αναφέρουμε το γάμο, γιατί δεν υπήρξε! Στο μυαλό του συγκεκριμένου ζευγαριού, τελετές σαν και δαύτη είναι για την μπουρζουαζία! Εν πάση περιπτώσει, το 1988 παραιτήθηκε από όλα τα αξιώματα, για να θέσει υποψηφιότητα στην 9η Εθνοσυνέλευση της Πέμπτης Δημοκρατίας που διεξήχθησαν από τις 5 έως τις 12 Ιουνίου. Ένα μήνα δηλαδή, μετά την επανεκλογή του Mitterrand. Τι ήταν αυτό;

(Απαραίτητα) Μαθήματα ιστορίας

Στις εκλογές του 1986, το σοσιαλιστικό κόμμα είχε χάσει τις βουλευτικές εκλογές και αυτό σήμαινε πως Mitterrand ήταν υποχρεωμένος να “συνυπάρξει” με την εχθρική πλειοψηφία του κοινοβουλίου και το υπουργικό συμβούλιο. Είχε διαλέξει τον Jacques Chirac, ως πρωθυπουργό. Τον άνθρωπο δηλαδή, που ήταν αντίπαλος του στις εκλογές του 1988. Στο διάστημα που μεσολάβησε των δυο εκλογών, ο Chirac είχε επιλέξει επιθετική -ακροδεξιά- πολιτική, υποστηρίζοντας τις ιδιωτικοποιήσεις, την κατάργηση του φόρου αλληλεγγύης, τα πιο αυστηρά μέτρα για τη μετανάστευση. Ο Mitterrand είχε διαλέξει να παρουσιαστεί ως προστάτης της εθνικής ενότητας. Είχε για moto το “Ενωμένη Γαλλία” και για κύριο “χτύπημα” στον ανταγωνισμό τις προειδοποιήσεις περί “οικειοποίησης κράτους, από μια φυλή”. Ο κόσμος προτίμησε το πρόγραμμα του Mitterrand και ο Chirac παραιτήθηκε, με τον νικητή να επιλέγει τον μετριοπαθή σοσιαλιστή Michel Rocard να ηγηθεί του υπουργικού συμβουλίου, γιατί όπως είπε θα ήταν ανθυγιεινό για τη δημοκρατία να ‘χει όλη τη δύναμη ένα κόμμα.

Η Royal αποφάσισε να είναι υποψήφια στις βουλευτικές εκλογές, του Deux-Sèvres (της περιφέρειας Poitou-Charentes). Η υποψηφιότητα της ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της παράδοσης που είχε η Γαλλία να αναθέτει σε φέρελπις πολιτικούς του Παρισιού θέσεις στην περιφέρεια (την είχαν ονομάσει “parachutage”, δηλαδή αλεξιπτωτισμό), για να τσεκάρει τις δυνάμεις τους. Εκείνη στράφηκε εναντίον παγιωμένων κατεστημένων, με τον François Mitterrand να την ενημερώνει προ εκλογών ότι “δεν θα εκλεγείς τώρα, αλλά θα εκλεγείς την επόμενη φορά”. Έκανε λάθος. Κέρδισε (πήρε το 50.57% των ψήφων, στο δεύτερο γύρο) και δήλωσε ” σε ό,τι αφορά τον αλεξιπτωτισμό, η προσγείωση ήταν μια χαρά“! Μεταξύ αυτών που έκανε, στη θητεία της, ήταν τα πάντα για να προτρέψει τους αγρότες της περιφέρειας της να μάθουν αγγλικά, προκειμένου να μπορούν να αναλάβουν οι ίδιοι την εξαγωγή των προϊόντων τους, με πρώτο και κύριο το τυρί chabichou.

Σε fast track για την κορυφή

Από το 1992 έως το 1998 ήταν γενικός σύμβουλος του Deux-Sèvres και περιφερειακός σύμβουλος του Poitou-Charentes. Το 1992 έγινε και για τέταρτη φορά μητέρα, της Flora. Παραιτήθηκε, όταν ήλθε η ώρα να μετάσχει στην κυβέρνηση του Pierre Bérégovoy, ως υπουργός Περιβάλλοντος. Τι έκανε την ίδια περίοδο ο Hollande; Εκπροσωπούσε την Correze -μια ξεχασμένη περιφέρεια με αγρότες και παραγωγούς μαρμελάδας. Μεταξύ των νόμων που πέρασε η Royal στην πρώτη προεδρική θέση, ήταν η επεξεργασία και η ανακύκλωση των αποβλήτων, ώστε να αναδιαμορφωθεί η επαρχία. Από το 1997 έως το 2000 ήταν Υπουργός Παιδείας, στην κυβέρνηση του Lionel Jospin (δημιούργησε επιχορηγήσεις για τις καντίνες των σχολείων, ανέπτυξε εξαιρετικά το ρόλο των εκπροσώπων των γονέων, πήρε μέτρα για την αντιμετώπιση των σεξουαλικών επιθέσεων και ήταν εκείνη που εισήγαγε την ενημέρωση για το “χάπι της επόμενης ημέρας”), από το 2001 έως το 2001 Υπουργός Οικογενείας και παιδιών και για τον επόμενο χρόνο ανέλαβε -από το ίδιο πόστο- και την ευθύνη για τα άτομα με κινητικά προβλήματα (εκείνη πέρασε το δικαίωμα του γονέα στην άδεια, όταν το παιδί του είναι άρρωστο και την εγκατάσταση των απαιτούμενων, για να είναι η πρόσβαση και η κίνηση όλων των μαθητών στις εγκαταστάσεις του σχολείου, εφικτή). Πάντα ως εκπρόσωπος του Deux-Sèvres και πάντα ως μέλος δημοτικών συμβουλίων. Γενικότερα, ανέκαθεν ήταν οπαδός του multitasking.

Στις 2 Απριλίου του 2004 έγινε πρόεδρος στην περιφέρεια του Poitou-Charentes και στις 22 Σεπτεμβρίου του 2005, σε συνέντευξη της στο Paris Match αποκάλυψε τη διάθεση της να διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος, το 2007. Στις 7 Απριλίου του 2006 παρουσίασε την καμπάνια της, με τίτλο “Désirs d’avenir” (Επιθυμίες για το μέλλον) μέσω του Internet. Eκεί μπορούσαν να βρουν όλοι ενδιαφέρονταν, τα δέκα πρώτα κεφάλαια του πολιτικού της μανιφέστου. Tον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, εξαπέλυσε επίθεση για “σεξισμό” στους ηγέτες του κόμματος της και απαίτησε να της συμπεριφέρονται όπως θα συμπεριφέρονταν σε άνδρα υποψήφιο. Οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πως έως τότε ήταν πιο δημοφιλής από τον κύριο ανταγωνιστή της και πρώην πρωθυπουργό, Lionel Jospin, αλλά και από τους υπόλοιπους υποψηφίους. Δηλαδή, τους Dominique Strauss-Kahn, Jack Lang, Laurent Fabius (ένας ακόμα πρώην πρωθυπουργός) και François Hollande. Καλά διαβάσατε. Το στεφάνι της ήταν αντίπαλος της. Υπάρχουν μαρτυρίες που τον ήθελαν να ονειρεύεται να γίνει πρόεδρος, απ’ όταν ήταν παιδί -σε σημείο εμμονής. Ήλθε η ώρα για μια παρένθεση.

Εν αντιθέσει με τη συνήθεια που είχαν τότε τα πολιτικά ζευγάρια να μην αποκαλύπτουν τις σχέσεις τους (κρατούσαν σε απόσταση το λαό από την προσωπική τους ζωή), οι συγκεκριμένοι έκαναν έως και φωτογράφιση στο σπίτι τους, για το Paris Match. Σε μια από τις φωτογραφίες, η σύζυγος τάιζε το νεογέννητο Julien και ο σύζυγος έφτιαχνε ένα παζλ με τον Clemence, στο πάτωμα! Ανέκαθεν ωστόσο, η Royal είχε μια μεγαλύτερη προβολή, γιατί ήταν εκείνη που είχε την πιο εξελίξιμη πορεία. Σίγουρα δεν βοηθούσε και το παρουσιαστικό του, που του είχε δώσει το υποκοριστικό “flanby” (βλ. πλαδαρός). Τον παρομοίαζαν με τάρτα που προσφέρουν στη Γαλλία για επιδόρπιο.

Δεν ήταν οι κακοήθεις που έλεγαν ότι χωρίς την Royal, ουδείς θα ήξερε τον Hollande. Αυτή ήταν η πραγματικότητα. Έχουμε και παράδειγμα, άκρως κατατοπιστικό: τον Φεβρουάριο του 1983 ο Μitterrand ήθελε να χτυπήσει τη δεξιά και είχε παραγγείλει τη συγγραφή βιβλίου, με τίτλο “Για την ανακατάληψη”, από έναν γνωστό δημοσιογράφο, που ωστόσο ήταν γνωστός για τα πολιτικά του “πιστεύω”. Και άρα αν προέκυπτε το όνομα του, όλοι θα αντιλαμβάνονταν πως υπήρχε δόλος. Όταν το France Inter ζήτησε να μιλήσει με τον συγγραφέα, επιστρατεύτηκε ο Hollande. Γιατί; Ουδείς μπορούσε να αναγνωρίσει τη φωνή του, καθώς ουδείς τον ήξερε! Όταν η Royal πήρε το χρίσμα για να εκπροσωπήσει τους Σοσιαλιστές στις εκλογές του 2007, εκείνος ήταν ο γενικός γραμματέας. Και για τον κόσμο ήταν “ο κύριος της κυρίας”, γεγονός που προφανώς και δεν του άρεσε. Καθόλου. Για αυτό και δεν στήριξε την προσπάθεια. Περισσότερο την σαμποτάρισε.

Η ανάγκη για επιβεβαίωση -και ο τρίτος άνθρωπος στη σχέση τους

Eνόσω “έτρεχε” ωστόσο, την καμπάνια του, ο Hollande φάνηκε να εμπιστεύεται τυφλά μια συγκεκριμένη δημοσιογράφο. Εκείνη που είχε γνωρίσει στη δεκαετία του ’80, όταν ως νέα τότε ρεπόρτερ, ξεχώριζε για τη δουλειά της στο Paris Match. Ήταν η Valérie Trierweiler. Από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους, ο Hollande φρόντιζε να βρίσκει χρόνο για εκείνη, ακόμα και αν έπρεπε να ακυρώνει προγραμματισμένο ραντεβού. Δεν ήταν λίγα τα βράδια που το ζεύγος Hollande-Royal δειπνούσε με τη ρεπόρτερ και τον τότε αρραβωνιαστικό της, Denis -επίσης δημοσιογράφο στην Paris Match-, με τον οποίον παντρεύτηκε το 1995. Η Royal επίσης, εκτίμησε τη νέα γυναίκα, τόσο που την κάλεσε να καταγράψει -αποκλειστικά- τον ερχομό του τέταρτου παιδιού της οικογενείας -το 1992. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η φιλία έγινε πιο στενή. Μόνο που η σχέση του Hollande με την Trierweiler θα περνούσε σε άλλο επίπεδο. Αυτό που έμαθε ο κόσμος το 2007.

Πολύ νωρίτερα, ο Hollande άρχισε να την καλεί σε όλα τα ταξίδια του (επίσημα, για τη δημοσιογραφική κάλυψη) και όλοι όσοι τους έβλεπαν, είχαν ξεκάθαρη εικόνα της αδυναμίας που της είχε. Το 2003 κυκλοφόρησαν οι πρώτες φήμες που τους ήθελαν να ‘χουν γίνει ζευγάρι. Τότε προέκυψε και η πληροφορία ότι η Royal κάλεσε τη φημολογούμενη αντίζηλο στο γραφείο της και της είπε ” έχεις τρία παιδιά, εγώ έχω τέσσερα. Να είσαι πολύ προσεχτική“. Όταν έφυγε από το γραφείο της… αυτή, τηλεφώνησε στους υπεύθυνους του Paris Match για να τους ενημερώσει επί των εξελίξεων και απαίτησε να πάρουν από την Trierweiler το ρεπορτάζ του σοσιαλιστικού κόμματος. Εκείνη αρχικά αρνήθηκε την όποια σχέση, αλλά μετά δέχθηκε να αναλάβει άλλο ρεπορτάζ. Το επόμενο βήμα της Royal ήταν να κάνει πρόταση γάμου στον σύντροφο της, on air. Το χαμόγελο του “πάγωσε” και της είπε “θα σου απαντήσω μετά την εκπομπή”. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ.

Η Trierweiler αντεπιτέθηκε, με άρθρο της τον Απρίλιο του 2004, στο οποίο έγραψε ότι ο Hollande ήταν εκείνος που πάντα εκπαίδευε τη σύζυγο του, ως προς τις ιδεολογικές επιλογές, ενώ τόνιζε ότι εκείνος ήταν και καλύτερος γονιός “αφού όπου και αν βρίσκεται, φροντίζει να επιστρέφει στις 07.00 για να μην απογοητεύσει τα παιδιά του, τη στιγμή που η η Royal μένει και δέκα ημέρες εκτός σπιτιού”. Λόγω της δουλειάς, αλλά… μικρή σημασία είχε.

Στην προεκλογική περίοδο του 2007, οι αναγνώστες του Paris Match διάβασαν ότι “η Royal είναι άσχετη και τραγική. Πηγαίνει στα γραφεία του κόμματος για να παραστεί σε συναντήσεις, στις οποίες δεν την έχουν καλέσει και εκνευρίζει συγκεκριμένα μέλη. Δεν θα επιτύχει ποτέ, χωρίς τη στήριξη του François Hollande. Εκείνος ήταν ο δημιουργός της βασίλισσας. Εκτός και αν αποφασίσει να κρατήσει το στέμμα, για το δικό του κεφάλι”. Εξυπακούεται πως όλη η οικουμένη ήξερε πια, τι τρέχει. Ο πρωτότοκος γιος της οικογενείας, ο οποίος είχε μπει στην τρίτη δεκαετία της ζωής του, ενημέρωσε τον πατέρα του πως για το καλό του θα έπρεπε να αποσυρθεί και να στηρίξει τη μητέρα του. Ο Hollande δέχθηκε τη συμφωνία, κατά το ήμισυ. Έκανε στην άκρη, αλλά δεν στήριξε. Περισσότερο, κινήθηκε υπογείως για να της κάνει κακό. Όπως κατέθεσε φίλος του “ένιωθε ότι του είχε κλέψει το ρόλο”. Επίσης, συνέχισε να βλέπει την Trierweiler. Ήταν εκείνη που επιβεβαίωσε τη σχέση, σε συνέντευξη της τον Νοέμβριο του 2007.

Το κόμμα δεν στάθηκε ακριβώς στο πλευρό της. Κάθε άλλο. Εκείνη προσπάθησε να χρησιμοποιήσει υπέρ της το γεγονός και χαρακτήρισε τον εαυτό της “μια γαζέλα ανάμεσα σε ελέφαντες”. Ταξίδεψε σε όλες τις πόλεις και συνέστησε στους υποστηρικτές της να γίνουν μέλη του κόμματος “ώστε να έχετε φωνή και να πάψει αυτό να είναι προνόμιο μόνο των νυν μελών και των ηγετών”. Και ναι, εννοούσε τον Hollande. Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, είχαν πει ότι “ο τρόπος με τον οποίον “έχτισε” την καμπάνια της, ήταν να αποδομήσει τελείως την πολιτική μηχανή”. Έτσι, έγινε η υποψήφια των Σοσιαλιστών. Απέναντι της είχε τον Nicolas Sarkozy.

Πίσω στις δημοσκοπήσεις, ανέφεραν πως αν ψήφιζαν οι νέοι του τόπου, η Royal θα έπαιρνε το χρίσμα. Τελικά, η προσέλευση των ψηφοφόρων ηλικίας έως 50 χρόνων δεν ήταν η ιδανική και έχασε τις εκλογές. Η Ο Αrnaud Moutebourg, υπεύθυνος της εκστρατείας της, θα δήλωνε δημοσίως “η Ségolène έχει μόνο ένα ελάττωμα: τον σύντροφο της”. Εκεί “πάτησε” και ο Sarkozy και έκανε τη δουλειά του. Κατ’ αρχάς στο τηλεοπτικό debate και μετά στις εκλογές, με ποσοστό 53%.

Την επομένη της ήττας, είπε πως “κάθε ημέρα κοιτούσα τις εφημερίδες και αναρωτιόμουν “ποιος Σοσιαλιστής θα μου επιτεθεί σήμερα;” και αντιλήφθηκε πως πια δεν υπήρχε λόγος να κρατά στη ζωή της τον Hollande. Eξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία αποκάλυψε πως είχαν χωρίσει. Προσέξατε το χρόνο έτσι; Ήδη οι μοιχοί ήταν στη διαδικασία έκδοσης διαζυγίου και ζούσαν στο ίδιο σπίτι. Ο λαός της Γαλλίας δεν τρελάθηκε ακριβώς από την έκπληξη. Περισσότερο έμεινε απαθής, μπροστά σε μια είδηση που ήξερε χρόνια. Όχι όμως, και η ίδια.

Οι απανωτές ήττες

Τον Νοέμβριο του 2008 επέστρεψε δριμύτερη, για να διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος και να αντικαταστήσει τον Hollande, στην κεφαλή. Κέρδισε στον πρώτο γύρο, αλλά το ποσοστό της δεν επαρκούσε για να της δώσει τη νίκη. Στο δεύτερο γύρο, έχασε για 42 ψήφους από την Martine Aubry, κόρη του Jacques Delors. Ζήτησε ανακαταμέτρηση. Όχι μια, αλλά δυο φορές. Μετά δέχθηκε τη νέα ήττα, αλλά δεν άλλαξε κάτι όταν ανέφερε την αιτία: και αυτή τη φορά έφταιγε ο πρώην σύζυγος της, ο οποίος είχε στηρίξει, ανοιχτά αυτή τη φορά, τον ανταγωνισμό.

Ακολούθησαν άλλες δυο απόπειρες να αναρριχηθεί στην ηγεσία, ήταν και οι δύο αποτυχημένες και εν όψει των εκλογών του 2012, ο Hollande και η Royal βρέθηκαν ξανά αντιμέτωποι. Αμφότεροι ήταν αποφασισμένοι να πάρουν ό,τι τους άνηκε, ό,τι ήταν δικό τους και είχε κλέψει ο άλλος. Η Royal έκανε μια πολύ απλή ερώτηση στο κοινό (“μπορεί ο λαός της Γαλλίας να κατονομάσει ένα πράγμα που έχει επιτύχει ο Hollande 30 χρόνια στην πολιτική;”), αλλά ήταν ξεκάθαρο πως δεν θύμιζε σε τίποτα τη γυναίκα που τα είχε βάλει με όλους και με όλα, το 2007. Φαβορί εκείνης της κούρσας ήταν ο Strauss-Kahn, ώσπου προέκυψε το σκάνδαλο (έλα τώρα που δεν θυμάσαι;) και αποσύρθηκε. Η πλειοψηφία των υποστηρικτών του τάχθηκε με τον Hollande και η ιστορία τελείωσε στις 6 Μαΐου του 2012. Μεσολάβησε βέβαια, κάτι που θα το έλεγες και σημαντικό: η Royal είχε δεχθεί να στηρίξει τον Hollande και για αντάλλαγμα θα έπαιρνε σημαίνουσα θέση, στην κυβέρνηση!

Το παιδικό όνειρο του Γάλλου πολιτικού είχε γίνει πραγματικότητα και γιατί είχε φροντίσει να επικεντρώσει την καμπάνια του στο να εκθέσει την πολυτελή ζωή του Sarkozy. Από την περίοδο που ήταν υποψήφια η πρώην σύζυγος του, είχε διαπιστώσει ότι δεν ήταν τελικά, και τόσο χρήσιμο να ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου, για να μπει ο καθένας. Έκλεισε ερμητικά τη δική του, όπως εστίαζε στη Carla Bruni και τα όσα έκανε με τον σύζυγο της, πριν καταλήξει στο “η Carla δεν είναι πια προνόμιο για τον Nicolas. Με ενοχλεί περισσότερο από εκείνον. Του φέρεται σαν να είναι παιδί”.

Τώρα, το ότι εκείνος δεν είχε παντρευτεί με την Trierweiler ήταν άλλου παπά ευαγγέλιο. Όπως και το γεγονός ότι έγινε ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία της Γαλλίας που δεν ήταν παντρεμένος. Βέβαια, αυτή ήταν και παραμένει η πραγματικότητα εκατομμυρίων ζευγαριών στη χώρα του, οπότε… όλα καλά. Είχε διευκρινίσει πως δεν την ενδιαφέρει να την λένε “Πρώτη κυρία της Γαλλίας” και πως προτιμούσε το “πρώτη δημοσιογράφος της Γαλλίας”. Δεν δίστασε έως και να συγκρίνει τον εαυτό της με την Eleanor Roosevelt.

Αυτό που θα αντιλαμβανόταν πολύ σύντομα, ήταν πως ο δεσμός του Hollande με τη Royal παρέμενε πολύ ισχυρός. Όταν πέρασε η ένταση του χωρισμού, οι δυο τους θα διαπίστωναν πως τους ενώνουν περισσότερα από όσα τους χωρίζουν και θα επανέφεραν την ειρήνη στη ζωή τους. Μαζί και τη συνεργασία. Η Trierweiler ούτε ήθελε να ακούει πως η Royal θα ηγείτο της Εθνικής Συνέλευσης (αξίωμα που θα προέκυπτε από εκλογές), διότι αυτό θα σήμαινε ότι θα ήταν σε καθημερινή επαφή με τον σύντροφο της. Αποπειράθηκε να την… εξαφανίσει από όλα τα events (μέχρι και από τη βιογραφία του Γάλλου προέδρου), ενώ την κράτησε μακριά και από την κηδεία της πρώην πεθεράς της, της γιαγιάς των παιδιών της. Τι κατάφερε; Να πάθει ό,τι έκανε.

Ο ανταγωνισμός της Royal για την προεδρία ήταν τεράστιος. Χωρίς τη βοήθεια του Hollande -στήριζε τον Olivier Falorni, επιστήθιο φίλο του επί δεκαετίες, εκείνον που παραχωρούσε το σπίτι του στο παράνομο ζευγάρι- δεν είχε τύχη. Έβαλε στο παιχνίδι και τον γιο τους, Thomas και κατάφερε να πάρει αυτό που ήθελε. Να αποσύρει ο Πρόεδρος τη στήριξη στον φίλο του, ο οποίος ωστόσο κέρδισε τις εκλογές, γιατί τον στήριξαν οι ακροδεξιοί. Γιατί; Επειδή ήθελαν να δουν τη Royal να χάνει, άλλη μια φορά.

Karma is a bitch

Η Trierweiler έμαθε από το ραδιόφωνο πως ο Hollande επρόκειτο να στηρίξει τη Royal. Εκνευρισμένη, του τηλεφώνησε και ακολούθησε μονόλογος αρκετών λεπτών -και πολλών ύβρεων. Τον ενημέρωσε πως είχε έλθει η ώρα να δει για τι είναι ικανή. Μαζί του θα το έβλεπε και όλη η Γαλλία, αφού η επίθεση έγινε μέσω social network, σε αυτό που έμεινε στην ιστορία ως Tweetgate. Από αυτό χαμένη βγήκε η επιτιθέμενη. Πέραν του ότι τη μίσησαν τα παιδιά του συντρόφου της (έκτοτε την αγνοούσαν), “πλήγωσε” τη δημόσια εικόνα του προέδρου και ήταν πολλοί εκείνοι που εκτίμησαν ότι δεν θα μείνει για πολύ… στην εικόνα. Δικαιώθηκαν, όταν ο Hollande πέρασε στην επόμενη: την -παντρεμένη και μητέρα δυο παιδιών- ηθοποιό Julie Gayet, με την οποία είχαν γνωριστεί σε τηλεοπτικό σποτ, προεκλογικού χαρακτήρα. Για την ακρίβεια, τους είχε γνωρίσει το 2011 η Royal!

H Trierweiler… ήπιε το δηλητήριο που είχε προσφέρει στη Royal στις αρχές του 2014, όταν το περιοδικό Closer έκανε την αποκάλυψη πως όχι μόνο υπήρχε σχέση, αλλά είχε “κλείσει” ήδη και ένα χρόνο ζωής. Σε μηδενικό χρόνο η πληροφορία είχε φτάσει παντού (μαζί με το εξτρά info ότι συναντιούνται κάθε εβδομάδα) και η Trierweiler έπαθε νευρικό κλονισμό. ” Μόλις άκουσα την είδηση, έτρεξα στο μπάνιο. Πήρα μια μικρή πλαστική σακούλα, που είχε υπνωτικά. Ο Francois με ακολούθησε. Προσπάθησε να μου πάρει τα χάπια. Παλέψαμε, η σακούλα σκίστηκε, τα χάπια σκορπίστηκαν, αλλά κατάφερα να μαζέψω αρκετά και να τα καταπιώ. Το μόνο που ήθελα, ήταν να κοιμηθώ” αποκάλυψε λίγο καιρό μετά. Δυο εβδομάδες έπειτα από την αποκάλυψη, ο ίδιος ο Γάλλος ηγέτης θα έλεγε στο AFP ότι ” γνωστοποιώ πως η κοινή μου ζωή με την Valerie έχει τελειώσει“.  Για να την αποτελειώσει ο Hollande, διόρισε τον Απρίλιο του ίδιου έτους την Royal Υπουργό Οικολογίας, Βιώσιμης Ανάπτυξης και Ενέργειας. Εκείνη τον ενημέρωσε ότι “θα σε καταστρέψω, όπως με κατέστρεψες”. Ήταν συνεπής στη δήλωση.

Όταν μάζεψε τα κομμάτια της η Γαλλίδα δημοσιογράφος, έγραψε βιβλίο που φυσικά και αφορούσε τη σχέση της με τον Hollande και είχε τίτλο “Je suis catastrophé”. Δηλαδή, “καταστράφηκα”. Στις σελίδες του αποκάλυπτε πτυχές που δεν γνώριζε κανείς. Όπως “δεν συμπαθεί τους φτωχούς και τους αποκαλεί ξεδοντιάρηδες” ή ότι “έχει εξάρτηση με τις δημοσκοπήσεις. Όταν πέφτει η δημοτικότητα του, πρέπει να βρει κάποιον να τον κατηγορήσει, γιατί εκείνος δεν φταίει ποτέ”. Έγραψε και τι της απάντησε, όταν τον ρώτησε αν ισχύει η φήμη που αφορούσε τη Γαλλίδα ηθοποιό (“μου ορκίστηκε στη ζωή του γιου μου πως δεν ήταν μαζί”), ενημέρωσε ότι της είχε κάνει πρόταση γάμου και ετοίμαζαν το γάμο τους, αλλά… την πήρε πίσω ένα μήνα πριν προκύψει το πρωτοσέλιδο με τη Gayet. Και μετά όμως το πρωτοσέλιδο “μου έστελνε 29 γραπτά μηνύματα την ημέρα, για να με ξανακερδίσει”. Αλλά εκείνη βράχος. Η Royal χαρακτήρισε ως “ανοησίες” όσα κατήγγειλε η Trierweiler, πριν καταλήξει στο “πρέπει να κρίνουμε τους πολιτικούς από τις πράξεις τους”.

Η σχέση του με την Gayet ουσιαστικά, επισημοποιήθηκε τον περασμένο Ιούνιο, οπότε εμφανίστηκαν μαζί σε επίσημη τελετή του Προέδρου. Ήταν για την 75η επέτειο από την έκκληση του στρατηγού Charles de Gaulle για αντίσταση στη ναζιστική κατοχή. Είχαν μεσολαβήσει αναρίθμητα δημοσιεύματα με κοινές φωτογραφίες, από τη… φωλίτσα που είχε φτιάξει ο Hollande και μετά από την κατοικία του, στο Elysée (και πρόστιμα δεκάδων χιλιάδων ευρώ σε media που τις δημοσίευσαν, έπειτα από αγωγή του Προέδρου). Εξυπακούεται πως δεν τέθηκε ποτέ θέμα γάμου, από τα ΜΜΕ. Φυσιολογικά και προέκυψε ζήτημα απιστίας.

Τον περασμένο Μάιο, ο Hollande εμφανίστηκε στα τηλεοπτικά πλατό του Canal+, κατά παράβαση του σχετικού πρωτοκόλλου, χωρίς να ενημερώσει τον υπεύθυνο επικοινωνίας του. Ήταν για την επέτειο τριών χρόνων στην προεδρία. Είχαν προηγηθεί δυο δείπνα, με την παρουσιάστρια της εκπομπής Supplément, Maïtena Biraben. Καμία έκπληξη δεν ένιωσες πάλι, σωστά; Για αυτό ο Hollande είπε να σε αποτρελάνει! Πώς; Σύμφωνα με την Telegraph, τα έχει ξαναβρεί -σε ερωτικό επίπεδο- με τη Royal, που όπως έγραψε η Nouvel Observateur “είναι στην ουσία, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης”, τίτλος που επισήμως δεν υπάρχει στη Γαλλία. Είναι μαζί παντού, ταξίδεψαν παρέα στην Cuba, όπου μίλησε εκ μέρους του και εν τη ρύμη του λόγου είπε “εγώ” αντί “ο πρόεδρος”, πριν κάνει τη διόρθωση. Paparazzi τους έπιασαν και σε τρυφερή στιγμή, σε μια στάση τους στη Martinique.

Όταν η Parisien ζήτησε από την Trierweiler να σχολιάσει τις εξελίξεις, αρκέστηκε στο “είναι αχώριστοι. Ξεπερνά το γεγονός ότι έχουν παιδιά μαζί. Μοιράζονται το αχαλίνωτη πάθος για την πολιτική. Η εξουσία είναι για εκείνους ο λόγος για να ζουν, είναι η κοινή εμμονή. Το 2007 ήμουν το εργαλείο στον ανταγωνισμό τους για την εξουσία, για τη θέση. Πίστεψα πως αγαπιόμασταν. Κατάλαβα ότι δεν έχει χώρο για άλλη στη ζωή του”. Εκεί που απογειώθηκε η ιστορία, ήταν στο “όταν γνωρίζεις την Ségolène, δεν γίνεται να την αφήσεις ποτέ”. Σε ποιον άνηκε η ατάκα; Μα στον Hollande. Τι δεν καταλαβαίνεις;