Η ΤΖΟΡΤΖΙΑ ΜΕΛΟΝΙ ΩΣ ΧΟΜΠΙΤ- Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΩΝ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΩΝ

Της αρέσει να φορά ρούχα που της επιτρέπουν να νιώθει άνετα. Σε παστέλ αποχρώσεις. Που την κάνουν να φαίνεται πιο γλυκιά. Μια φορά που η Τζόρτζια Μελόνι είπε να κάνει την έκπληξη και έραψε σκουρόχρωμο ταγιέρ για την ορκωμοσία της, ως υπουργού “τα media σχολίασαν ότι είχα ντυθεί σαν πάγκος λαϊκής”. Οπότε παραιτήθηκε κάθε προσπάθειας να πείσει για κάτι που δεν είναι.

Τουλάχιστον έτσι είπε.

Πολιτικοί επιστήμονες τονίζουν πως η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιταλίας εντάσσεται στο genderwashing. Φαινόμενο που αφορά γυναίκες πολιτικούς, οι οποίες προάγουν μια μη απειλητική εικόνα για να αμβλύνουν τη δύναμη του εξτρεμισμού τους.

Το Atlantic θύμισε ότι “για όσους δεν ξέρουν η άνοδος της στην εξουσία θα μπορούσε να είναι χαρακτηριστικό φαινόμενο του γυναικείου empowerment. Εμφανίζεται ως υπερασπιστής των γυναικών, παρ’ όλο που το κόμμα της έχει ανατρέψει πολλά από τα δικαιώματα τους. Για παράδειγμα, ενώ οι αμβλώσεις έγιναν νόμιμες το 1978, οι “Αδελφοί της Ιταλίας” κάνουν δύσκολη την πρόσβαση στις υπηρεσίες”.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα του “αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις” της πρώτη πρωθυπουργού της γείτονας, με μεταφασιστικές ρίζες.

Στο μυαλό της δεν εκπροσωπεί το νεοφασισμό “αφού ο φασισμός ανήκει στο παρελθόν. Το κόμμα μου είναι συντηρητικό”. Την ίδια ώρα, το logo αυτού του κόμματος έχει παραπομπή στο έμβλημα του Movimento Sociale Italiano (ΜSI).

Στο μυαλό της γίνονται και διάφορα άλλα που δεν θα έλεγες πως έχουν 100% επαφή με την πραγματικότητα.

Τότε γιατί επικράτησε;

Καθ’ ύλην αρμόδιοι λένε ότι ήταν συνέπεια της τεράστιας αδυναμίας που επέδειξε η κεντροαριστερά στο να βρει τρόπο να ‘περάσει’ τις ιδέες της στους ψηφοφόρους. “Παράλληλα, είναι δείγμα και της δημοκρατικής οπισθοδρόμησης της Ιταλίας, με την ανανεωμένη εκδοχή κυβερνήσεων που συγκροτούσε ο Μπερλουσκόνι, τη δεκαετία του 2000”. Από τότε ‘δουλεύουν’ οι ακροδεξιοί τη δαιμονοποίηση των μεταναστών και το ‘φούντωμα’ των αντικομουνιστικών φόβων.

Ο Tolkien έδωσε το ‘ανήκειν’ στους φασίστες

Ως νεαρή ακτιβίστρια -και μέλος του μεταφασιστικού Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος- τιμούσε με τους συναγωνιστές της τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Είχαν και σχετικά παρατσούκλια. Στις επισκέψεις στα σχολεία, η Μελόνι εμφανιζόταν ως Frodo. Ή Hobbit.

Μόνο που δεν έκανε ακριβώς fangirling με τη σειρά βιβλίων που ‘γνώρισε’ στα 11 (ένα χρόνο πριν εγκαταλείψει την οικογένεια ο κομμουνιστής πατέρας της) και τη λάτρεψε. Ο θαυμασμός αυτός δεν είχε την παραμικρή σχέση με την παιδική αθωότητα και τη φαντασία χωρίς όρια.

Ο αρθρογράφος των New York Times, Jason Horowitz εξήγησε πως “η αγάπη της για τη μυθοπλασία μπορεί να φαίνεται αθώα, εν τούτοις στην Ιταλία ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών ήταν για μισό αιώνα ο κεντρικός πυλώνας πάνω στον οποίον απόγονοι του φασισμού ανασυγκρότησαν την ακροδεξιά. Έκαναν αυτήν την επιλογή, όπως αναζητούσαν μια παραδοσιακή μυθική εποχή συμβόλων, ηρώων και δημιουργίας μύθων που να είναι απαλλαγμένα από τα φασιστικά ταμπού”.

Το πρώην μέλος του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος και νυν διευθυντής της εθνικής ένωσης δημόσιων και ιδιωτικών φορέων στην πολιτιστική βιομηχανία της Ιταλίας, Umberto Croppi ενημέρωσε μέσω των NYT ότι “το είδος της φαντασίας στην χώρα, ανέκαθεν καλλιεργούνταν από τη δεξιά.

Οι δύο κόσμοι μοιράζονται ένα όραμα πνευματικότητας ενάντια στον υλισμό -ένα μεταφυσικό όραμα ζωής ενάντια στις μορφές του σύγχρονου κόσμου που… δεν λειτουργούσε καλά για τους σκληροπυρηνικούς φασίστες. Όσους έμειναν πιστοί στον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, αφότου η επίσημη κυβέρνηση εντάχθηκε στους Συμμάχους, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο”.

Χωρίς να μπορούν να βρουν κάτι που να τους καλύπτει για να ενταχθούν και ενώ τους ‘κυνηγούσαν’ όλοι, άρχισαν να βλέπουν τους εαυτούς τους ως κατοίκους της μυθικής Μέσης Γης “που επίσης παλεύουν με δράκους, ορκ και άλλα πλάσματα”.

Όλο αυτό το concept είχε απήχηση σε ομάδα της δεξιάς Νεολαίας που αναζητώντας άλλη -εύκολη για όλους- δραστηριότητα από το να ζωγραφίζουν σβάστικες και να παρακολουθούν τις ομιλίες του Μουσολίνι, έφτιαξαν το 1977 το πρώτο Hobbit Camp.

Χωρίς τα παλιά σύμβολα, μπορούσαν να βάλουν τέλος στην απομόνωση και τη θυματοποίηση από τους αριστερούς εχθρούς, για να αναδείξουν σε ήρωα τους “όχι τον πολεμιστή Aragon, αλλά το μικρό hobbit -αφού ήθελαν να ξεφύγουν από τη μιλιταριστική ιδέα του ήρωα”. Φυσικά και η Μελόνι έχει ιδία εμπειρία από αυτό το camp, το 1993. Το είχε χαρακτηρίσει ως “πολιτικό εργαστήριο”.

Η νέα ηγέτιδα της Ιταλίας εξήγησε πως “πιστεύω ότι ο Tolkien κατάφερε να πει πολύ καλύτερα από εμάς σε τι πραγματικά πιστεύουν οι συντηρητικοί”. Εξήγησε πως οι δημιουργίες του δεν ήταν απλά τα αγαπημένα της βιβλία”.

Δεν θεωρώ πως είναι λογοτεχνία του φανταστικού όσα αναφέρονται στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Πρόκειται για ένα ιερό κείμενο.

Ποιο είναι το precious της Μελόνι; Στο σύμπαν του Tolkien ενάρετοι τύποι υπερασπίζονται τα δασώδη, ειδυλλιακά βασίλεια από ορδές σκοτεινών και βίαιων ορκ.

Στο σύμπαν της Μελόνι η ίδια και η παρέα της είναι οι ενάρετοι τύποι και οι μετανάστες είναι τα ορκ. Χαρακτηριστικά, στις προγραμματικές της δηλώσεις είχε πει πως θα ζητήσει ναυτικό αποκλεισμό, ενώ προειδοποίησε τους υποστηρικτές της για “τις σκοτεινές, συνωμοτικές δυνάμεις των διεθνών τραπεζιτών”.

“Όσοι γελούν έχουν κάποιον να τους λύνει τα προβλήματα”

Αν της ζητήσεις να περιγράψει τον εαυτό της, θα σου πει πως “είμαι κυκλοθυμική. Θυμώνω πολύ εύκολα και κλαίω. Χρησιμοποιώ πολλές ‘κακές’ λέξεις, ωστόσο ξέρω να ελέγχω τον εαυτό μου”. Tουλάχιστον αυτές τις λέξεις διάλεξε για την Corriere della Sera.

Είναι συλλέκτης αγγέλων (“έχω 300 όλων των υλικών -από γυαλί, από κρύσταλλο, από μάρμαρο κλπ”), όταν σπούδαζε συντηρούσε τον εαυτό της “κάνοντας όλων των ειδών τις δουλειές -από μπαργούμαν σε ένα από τα πιο διάσημα clubs της Ρώμης και σερβιτόρα έως νταντά”.

Η ζωή την έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα πως “όσοι γελούν, συχνά έχουν κάποιον από πίσω τους να τους στηρίζει και λυμένα τα προβλήματα τους. Από την άλλη, εγώ έπρεπε να βοηθώ τη μητέρα μου και είμαι πολύ υπερήφανη που τα κατάφερα”.

Η ικανότητα επιβίωσης που είχε κατακτήσει ήταν και ο λόγος που από όταν θυμάται τον εαυτό της, δεν την ένοιαζε να αρέσει σε όλους. “Για αυτό και δεν δίστασα να εγκαταλείψω το Popolo della Libertà για τους Fratelli d’Italia. Δεν ήθελα να είμαι πια στο Κοινοβούλιο, ελέω δικαιώματος. Αν έπαιρνα τις ψήφους θα επέστρεφα. Αλλιώς θα έκανα κάτι άλλο για να ζήσω. Σίγουρα θα ολοκλήρωνα τις σπουδές μου, μιας και πολλοί μου επιτίθενται για αυτό”.

Ναι, έχει ένα θεματάκι με το τι λένε οι άλλοι για εκείνη. Θέμα με κάποιον να την στηρίζει δεν έχει, αν κρίνουμε από το πώς επικράτησε στις εκλογές -με τη βοήθεια του Matteo Salvini και του Silvio Berlusconi.

Αρνείται πως την προσδιόρισε η πρώτη εγκατάλειψη της ζωής της

H Camilluccia είναι η γενέτειρα της Μελόνι. Πρόκειται για μια καταπράσινη και γαλήνια γειτονιά της Ρώμης, κοντά στις πλαγιές του Monte Mario. Είναι γνωστή και ως Vittoria (νίκη). Πήρε το όνομα της από τη νίκη της Ιταλίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εκεί θα βρείτε πολλά παρκάκια, άνετους δρόμους, κεντρικά στούντιο της RAI, πολλές εκκλησίες και το Palazzo della Farnesina. Από το 1959 είναι η ‘έδρα’ του Υπουργείου Εξωτερικών (βλ. Farnesina).

Ξεκίνησε ως αρχηγείο του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος.

Διατηρεί την πρόσοψη από τραβερτίνη, φυσική πέτρα που χρησιμοποιείται ως διακοσμητική, με την οποίο χτίστηκαν μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά μνημεία του αρχαίου ρωμαϊκού πολιτισμού. Το ίδιο πέτρωμα συνδέεται με το στιλ του Giuseppe Terragni που προέρχεται από τα σύγχρονα φασιστικά ιδεώδη.

Εκεί λοιπόν, γεννήθηκε η Μελόνι. Ήταν το δεύτερο παιδί του Francesco -κομμουνιστή λογιστή με εξειδίκευση στους φόρους και καταγωγή από τη Σαρδινία- και της Anna Paratore.

Όταν η πρωταγωνίστρια της ιστορίας ήταν 3 χρόνων “η αδελφή μου έβαλε φωτιά στο σπίτι μας και αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε στην Garbatella”, ‘σπίτι’ του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται το Περιφερειακό Συμβούλιο της Λάτσιο -περιοχή που επίσης συνδέεται με το φασισμό.

Στη μετακόμιση δεν μετείχε ο πατέρας της, ο οποίος είχε εγκαταλείψει την οικογένεια του. “Πήγε στα Κανάρια Νησιά, με πλοίο που λεγόταν ‘τρελό άλογο’. Η σχέση μας ήταν δύσκολη. Έγινε αδύνατη. Πιστεύω πως ξέρει ότι το κεφάλαιο έχει κλείσει. Δεν τον έχω δει από όταν ήμουν 12 χρόνων”, είχε πει το 2014.

Τότε γνώρισε και αγάπησε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.

Κατά πολλούς, η πρώτη εγκατάλειψη της ζωής της προσδιόρισε το πολιτικό και το ιδεολογικό μονοπάτι που επέλεξε να διασχίσει η πολιτικός που το 2014, με απόφαση του Silvio Berlusconi έγινε η νεαρότερη υπουργός στην ιστορία της χώρας (ανέλαβε το Υπουργείο Νεότητας).

Η ίδια έχει αρνηθεί κάθε σχέση. “Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως το μικρό κορίτσι που έγινε ακροδεξιά, αφότου την εγκατέλειψε ο κομμουνιστής πατέρας της. Είχα μια πολύ ωραία παιδική ηλικία και δεν μου έλειψε τίποτα”.

Στο σχολείο λάτρεψε το μάθημα της γλώσσας και στα 15 ίδρυμα το σχολικό κίνημα των “Προγόνων”. Στις πρώτες εκλογές της ζωής της, νίκησε με μια ψήφο διαφορά. Συνέχισε τη δράση της στο πανεπιστήμιο και σε ηλικία 21 χρόνων εξελέγη σύμβουλος της επαρχίας της Ρώμης για την Εθνική Συμμαχία.

Σε εκείνη την ηλικία είχε ηλεκτρονικό nickname το Khy-ri (“ήμουν μικρός δράκος του ιταλικού υποδικτύου”). Παρεμπιπτόντως, το 2008 είχε φωτογραφηθεί -ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης- για περιοδικό, δίπλα σε άγαλμα του Gandalf.

Το 2018 ονόμασε το συνέδριο της Atreju -ιταλική έκδοση του πρωταγωνιστή του Never Ending Story (γνωστό ως cult ταινία του ’80, με animatronic πρωταγωνιστή που ήταν μισός δράκος, μισός Λάμπραντορ). “Ήταν σύμβολο αγοριού στη μάχη εναντίον του μηδενισμού, εναντίον του Τίποτα που κυριαρχεί”.

Οι συμπατριώτες της δεν μπορούσαν να προφέρουν το Atreju, που χρησιμοποιήθηκε από τη Μελόνι “για να καταδείξω τους κινδύνους της παγκοσμιοποίησης. Αν κοιτάξετε γύρω θα δείτε πως δεν είχαμε άδικο”.

Το 2019 τίμησε τον Captain Hook ως “σύμβολο γενιάς που αμφισβήτησε την απάθεια και την αδιαφορία των ανθρώπων”.

Φαντάζεσαι τον καημό της που λόγω φόρτου εργασίας (διεκδικούσε την πρωθυπουργία) δεν πρόλαβε να δει τη νέα σειρά του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών στο Amazοn, μόλις βγήκε. Βασικά δεν χρειάζεται να επιστρατεύσεις τη φαντασία σου. Ήταν κάτι που είχε τονίσει πολλάκις.

Πίσω στο χρόνο, στο 2004 έγινε πρόεδρος της Youth Action -της νεολαίας της Συμμαχίας και το 2006 μπήκε για πρώτη φορά στο Κοινοβούλιο. Δεν πρόλαβε να καθίσει στην καρέκλα και δημιούργησε την πρώτη διαμάχη, όταν άλλαξε το όνομα του Υπουργείου από πολιτικές νέων σε υπουργείο νεολαίας. “Οι πολιτικές αντιμετώπιζαν τους νέους σαν να ήταν κατάσταση. Ήθελα να τους δώσω τη σημασία που τους άξιζε”, είχε εξηγήσει.

Τον Αύγουστο του 2008 κάλεσε τους Ιταλούς αθλητές να εγκαταλείψουν την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο ή να εκφράσουν τη διαφωνία τους, για την καταστολή της κινεζικής κυβέρνησης εναντίον του θιβετιανού λαού -ενώ η κυβέρνηση δεν είχε τοποθετηθεί σχετικά και έσπευσε να διαχωρίσει τη θέση της.

Ο ασημένιος Ολυμπιονίκης της πυγμαχίας, Clemente Russo είχε σχολιάσει το αίτημα ως εξής: “Κάποιοι πολιτικοί, όσο κοντά και αν είναι στην ιδεολογία μου, είναι ανίκανοι. Δεν καταλαβαίνουν συγκεκριμένα πράγματα που είναι έξω από τον κόσμο τους. Ρωτώ την κυρία Μελόνι: θα εγκατέλειπε την ευκαιρία της ζωής της;”.

Μάλλον όχι αν κρίνουμε από τη συνέχεια της πορείας της και την εγκατάλειψη του Giovane Italia -κινήματος νέων του Popolo della Libertà που εκείνη έφτιαξε- για να δημιουργήσει το 2012 τους “Αδελφούς της Ιταλίας” -μαζί με τον κουνιάδο της, Francesco Lollobrigida.

Για άνθρωπος χωρίς παιδικά απωθημένα έχει μεγάλη λίστα εχθρών

Από τις πρώτες ημέρες της ύπαρξης του το ‘Αδέλφια της Ιταλίας’ είχε ως στόχο ήταν να μεταφέρει το πνεύμα και την κληρονομιά της ακροδεξιάς στην Ιταλία, από το Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα που αντικατέστησε το Εθνικό Φασιστικό Κόμμα -μετά την απαγόρευση του έπειτα από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κράτα πως σύμφωνα με τον προκάτοχο του Ignazio La Russa στα ‘Αδέλφια της Ιταλίας’ “είμαστε όλοι κληρονόμοι του Il Duce”.

Όλοι οι συναγωνιστές της Μελόνι ξέρουν πως αν κάποιος δεν ανήκει στον κόσμο τους, είναι δύσκολο να καταλάβει ακριβώς τους λόγους που τα έργα του Tolkien είναι “θεμελιώδες μέρος της ιστορίας μας”. Επειδή θα γίνουν μέρος και του μέλλοντος της Ιταλίας, θα ήταν χρήσιμο να υπάρξει μια σχετική ενημέρωση. Για αυτό διάβασες όσα διάβασες.

Σε παλαιότερη συνέντευξη της η Μελόνι είχε πει πως “η εξουσία είναι πολύ επικίνδυνη. Τη θεωρώ εχθρό, όχι φίλο”.

Σε πρόσφατη, στην Washington Post δήλωσε ότι “υπάρχει μια αριστερή ιδεολογία, η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση που έχει ως στόχο να θεωρήσει ως εχθρό ό,τι μας προσδιορίζει, ό,τι διαμορφώνει την ταυτότητα και τον πολιτισμό μας”.

Στη λίστα με τους εχθρούς της είναι και τα LGBT λόμπι “που βλάπτουν τις γυναίκες και την οικογένεια, καταστρέφοντας την ταυτότητα φύλου”.

Επανέλαβε ουκ ολίγες φορές πως “η μαζική μετανάστευση είναι η απειλή της Μεγάλης Αντικατάστασης των λευκών, των ιθαγενών Ιταλών”, ενώ όπως και η φίλη της Marine Le Pen, στήριζε ενθουσιωδώς τον Βλαντίμιρ Πούτιν έως την εισβολή στην Ουκρανία. Τώρα δεν εκφράζεται.