ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ: ΕΝΑΣ ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΘΑΜΝΟΣ ΣΤΗ ΛΑ ΠΑΛΜΑ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ
Εικόνες αποκάλυψης στη Λα Πάλμα, όπου το ηφαίστειο Κούμπρε Βιέχα συνεχίζει να βρυχάται, μετά από ημέρες έντονης σεισμικής δραστηριότητας και περισσότερες από πέντε εβδομάδες από την έκρηξή του.
Πόλη φάντασμα θυμίζει η νήσος Λα Πάλμα τις τελευταίες ημέρες, μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Κούμπρε Βιέχα, καθώς τόνοι από μαύρο “χιόνι” έχουν σκεπάσει το τουριστικό θέρετρο, με τα σπίτια και τα χωράφια να έχουν θαφτεί κυριολεκτικά στην τέφρα.
Από την ημέρα που το ηφαίστειο εξερράγη στις 19 Σεπτεμβρίου, εκλύοντας λάβα και στάχτη, οι ισπανικές αρχές έχουν κηρύξει απαγορευμένα περισσότερα από 20.000 στρέμματα (8.200 εκτάρια) μεταξύ του ηφαιστείου Κούμπρε Βιέχα και του Ατλαντικού Ωκεανού, ενώ στη “ζώνη αποκλεισμού”, όπως έχει ονομαστεί η περιοχή γύρω από το ηφαίστειο και η οποία χωρίζει τη δυτική ακτή της Λα Πάλμα στα δυο, επιτρέπεται να κυκλοφορούν μόνο αστυνομικοί, στρατιώτες και επιστήμονες.
Τον γύρο του διαδικτύου κάνουν εικόνες αποκάλυψης που παραπέμπουν σε σεληνιακό τοπίο, όπου ολόκληρες κατοικίες, διάφορα σημεία της πόλης, αλλά και καθημερινά αντικείμενα στις αυλές των σπιτιών, βρίσκονται θαμμένα κάτω από τόνους στάχτης, στη γη που μέχρι πρότινος αποτελούσε έναν επίγειο παράδεισο τόσο για τους Ισπανούς όσο και για τους τουρίστες και που μαρτυρούσε πως η ζωή κυλούσε ήρεμα.
Η σημερινή εικόνα της Λα Πάλμα μοιάζει αποκαρδιωτική με τους κατοίκους του νησιού να βρίσκονται στα αυτοκίνητά τους περιμένοντας το “πράσινο φως” ώστε να ταξιδέψουν στις περιοχές όπου βρίσκονται τα σπίτια τους να σώσουν όσα από τα υπάρχοντάς τους μπορούν ή τουλάχιστον να δουν για τελευταία ίσως φορά τις περιουσίες τους που βρίσκονται σε κίνδυνο.
Με το ηφαίστειο να εξακολουθεί να “βρυχάται” και να διακόπτει τον “ήχο” της σιωπής που επικρατεί στο νησί των Κανάριων Νήσων του Ατλαντικού Ωκεανού, οικογένειες που κατοικούσαν μέχρι πρότινος στο νησί βλέπουν τα σπίτια τους να έχουν παραδοθεί στο έλεος της λάβας, τα ποτάμια της οποίας έχουν καταστρέψει περισσότερα από 1.000 σπίτια στον διάβα τους.
Ακόμα μια έκρηξη σημειώνεται και η στάχτη που εκτοξεύεται φτάνει χιλιάδες μέτρα στον ουρανό, αλλά τα πιο βαριά σωματίδια τελικά υπακούουν τον νόμο της βαρύτητας και “θάβουν” ακόμα πιο βαθιά το νησί.
Ολόκληρα σπίτια μέχρι και την καμινάδα και τις σκεπές, ολόκληρα δάση μέχρι τις ψηλότερες κορυφές των δέντρων, η στάχτη είναι παντού και εξαφανίζει τα κύρια χαρακτηριστικά του τοπίου.
“Δεν μπορώ να αναγνωρίσω το σπίτι μου”, λέει κλαίγοντας η Κριστίνα Βέρα, κάτοικος της Λα Πάλμα και συνεχίζει: “Δεν αναγνωρίζω τίποτα γύρω από αυτό. Ούτε τα σπίτια των γειτόνων μου, ούτε καν το βουνό. Έχουν αλλάξει όλα τόσο πολύ, που δεν ξέρω πού βρίσκομαι”.
Η ζωή όμως δεν σταματά και βρίσκει πάντα τον τρόπο να κάνει την εμφάνισή της, ακόμα και κάτω από τις πιο δύσκολες καταστάσεις, δίνοντας πνοή αισιοδοξίας στους κατοίκους του νησιού. Η φωτογραφία ενός καταπράσινου μικρού θάμνου ανάμεσα στη στάχτη, μοιάζει με μια φωτεινή πράσινη σφαίρα και γίνεται το σύμβολο της ελπίδας, μια ουράνια σφαίρα από έναν εξωγήινο “μαύρο” κόσμο.
