ΚΑΛΠΗ-ΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΚΑΙ ΓΥΡΩ ΓΥΡΩ ΤΟ ΚΙΝΑΛ

Η εκλογολογία στην Ελλάδα ξεκινάει πάντα την επομένη των εκλογών. Η χώρα μας δεν είναι άλλωστε Γερμανία, όπου μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν γίνει μόνο τρεις φορές πρόωρες εκλογές.

Ήδη όμως την ημέρα της εκλογικής νίκης της Νέας Δημοκρατίας το 2019, στο συρτάρι του Κυριάκου Μητσοτάκη υπήρχαν τα σενάρια πρόωρων εκλογών και δη σενάρια για διπλές κάλπες, λόγω της απλής αναλογικής. Ο πρωθυπουργός θα πρέπει να “κάψει” την απλή αναλογική με μία πρώτη εκλογική αναμέτρηση και ιδανικά να διεκδικήσει την αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές, με ενισχυμένη αναλογική.

Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Η πανδημία έβαλε τη χώρα και τις πολιτικές εξελίξεις σε καραντίνα. Όμως το 2023, αν στο μεταξύ δεν υπάρξει νέα συμφωνία στην ΕΕ, η περίοδος δημοσιονομικής χαλαρότητας λόγω κορονοϊού λήγει και έτσι οι κάλπες θα ήταν προτιμότερο να στηθούν πριν τον επόμενο προϋπολογισμό. Η αλλαγή ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ και η εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη περιπλέκει εν τω μεταξύ τα πράγματα για τη Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει ένα δυνητικό σύμμαχο για σχηματισμό κυβέρνησης, αλλά και έναν αντίπαλο στο αντιΣΥΡΙΖΑ κέντρο.

Έτσι λοιπόν, αν και ο πρωθυπουργός τακτικά διαψεύδει τα σενάρια πρόωρων εκλογών, στο γαλάζιο στρατόπεδο πολλοί εξακολουθούν να θεωρούν πιθανή την προσφυγή στις κάλπες είτε στα τέλη της άνοιξης είτε στις αρχές φθινοπώρου. Μάλιστα πολλοί βουλευτές ελπίζουν σε έναν “εκλογικό ανασχηματισμό” νωρίτερα, δηλαδή στην τοποθέτηση τους στην κυβέρνηση ώστε να ενισχυθούν ιδίως εάν εκλέγονται σε “δύσκολες” περιφέρειες.

Και αυτό το ενδεχόμενο ξέκοψε πάντως ο κ. Μητσοτάκης στην πρώτη του συνέντευξη για το 2022. Στην ίδια τηλεοπτική εμφάνιση έριξε το γάντι στον κ. Ανδρουλάκη, επιχειρώντας να εμφανίσει το ΚΙΝΑΛ ως πρόβλημα για το ΣΥΡΙΖΑ και όχι για τη ΝΔ: Ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι ο κ. Ανδρουλάκης βρίσκεται στην κεντροαριστερή και όχι στην κεντροδεξιά πολυκατοικία, και ταυτόχρονα απευθύνθηκε στους κεντρώους αντιΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόρους.

Το κομμάτι αυτό των ψηφοφόρων, προερχόμενων κυρίως από το πάλαι πότε σημιτικό ΠΑΣΟΚ, θεωρείται ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εκλογική νίκη και την αυτοδυναμία το 2009. Ήταν άλλωστε βασική στρατηγική Μητσοτάκη, αφενός να φέρει πίσω στη ΝΔ τη “σκληρή δεξιά ψήφο” αφήνοντας εκτός Βουλής τη ΧΑ και αφετέρου να προσελκύσει κεντρώους ψηφοφόρους σε ένα αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.

Αυτή τη στρατηγική φαίνεται πως θα αναθερμάνει όταν έρθει η ώρα των επόμενων εκλογών, θέτοντας ως στόχο την αυτοδυναμία. Μάλιστα την Πέμπτη ο κ. Μητσοτάκης έβαλε και τον πήχη των δεύτερων εκλογών στο 38%, που είναι και ο πήχης της αυτοδυναμίας. Θα οδηγήσει όμως τη χώρα και σε τρίτες κάλπες εάν δεν επιτευχθεί αυτός ο στόχος; Ή θα πάει σε συγκυβέρνηση με το ΚΙΝΑΛ, το οποίο όμως σε αυτή την περίπτωση, θα θέσει τους δικούς του σκληρούς όρους και ουσιαστικά θα ελέγχει την κυβέρνηση;

Ο πρωθυπουργός ευλόγως δε φαίνεται ενθουσιασμένος στη δεύτερη προοπτική. Δεν είναι τυχαίο ότι έκλεισε το μάτι σε στελέχη του σημιτικού ΠΑΣΟΚ που ακόμη δεν έχουν αξιοποιηθεί στην κυβέρνηση, λέγοντας ότι και αυτοδύναμος να είναι ξανά, θα εντάξει ακόμη περισσότερα πρόσωπα εκτός της γαλάζιας “κομματικής μήτρας” στο επόμενο κυβερνητικό σχήμα. Συγκυβέρνηση δηλαδή αλλά ατύπως.

Το Μαξίμου ενοχλεί όμως και η φημολογία για ενδεχόμενο ενός “νέου Παπαδήμου”, δηλαδή ανάδειξης νέου και δη εξωκοινοβουλευτικού πρωθυπουργού από την παρούσα κυβέρνηση χωρίς εκλογές, εφόσον η σημερινή κυβέρνηση οδηγηθεί σε αδιέξοδο και οι κάλπες κρίνονται αδύνατες λόγω παραγόντων όπως η οικονομία και η πανδημία.

Ο κ. Μητσοτάκης όμως έδειξε αισιόδοξος για αποκλιμάκωση του κορονοϊού και της ενεργειακής κρίσης από το Μάρτιο. Και εφόσον η μετάλλαξη Όμικρον σημάνει όντως την αρχή του τέλους της πανδημίας και η οικονομία πάει καλύτερα, όσο “θεσμικός” και να δηλώνει ο πρωθυπουργός, ο πειρασμός θα είναι μεγάλος.