ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ WALTER WHITE;

Διατηρώ μία ψυχωσική σχέση με το Breaking Bad. Τόσο άρρωστη, που μπορώ να φέρω και βεβαίωση από ψυχίατρο. Δεν είναι τα t-shirts που έχω. Μήτε τα φούτερ και τα σκουφιά. Ούτε τα κουκλάκια των πρωταγωνιστών και τα αυτοκόλλητα στο αυτοκίνητο. Δεν είναι καν η κεφαλή του Walter White στο μπρελόκ μου και το δίκτυο του σπιτιού που λέγεται Heisenberg.

Είναι και ένα οδικό ταξίδι 13 ωρών από το Λος Αντζελες στην Αλμπουκέρκη, όπου διαδραματίζεται η σειρά, προκειμένου να προσκυνήσω το σπίτι του Walter White -μη σας εξηγώ τώρα πρόσωπα, ρόλους και πλοκή, αν δεν έχετε δει τη σειρά μπορείτε να σταματήσετε εδώ, εγώ το κλικ μου το πήρα.

Και δεν είχα σκοπό να πετάξω μια πίτσα στην στέγη, όπως έκαναν κατά καιρούς εκατοντάδες ψώνια σαν και μένα, αναπαριστώντας μία επική σκηνή. Ηθελα, που λέει ο λόγος, να αφήσω ένα αναμμένο ρεσό, ένα μπουκέτο λουλούδια, να αναφωνήσω «Heisenberg ζεις, εσύ μας οδηγείς».

Το σπίτι είναι σε μία χαριτωμένη γειτονιά κανένα δεκάλεπτο από το κέντρο της πόλης. Τυπικό αμερικανικό προάστιο. Ησυχοι δρόμοι, γκαζόν, δέντρα. Μόνο που απ΄ έξω έχουν τοποθετηθεί κάγκελα, κώνοι και πινακίδες που σε αποτρέπουν να πλησιάσεις. Μία γυναίκα, κοντά στα 60, κάθονταν σε πολυθρόνα κήπου. Μόλις το αυτοκίνητο μας έκοψε μπροστά στο σπίτι, τινάχθηκε σαν κόμπρα. Αφού άρχισε να μας βρίζει ακατάσχετα, άρπαξε το κινητό και είπε ότι τηλεφωνεί στην αστυνομία. Σκιάχτηκα. Οχι για την αστυνομία, αλλά επειδή βρισκόμουν σε μέρος που επιτρέπεται η οπλοκατοχή και η παραβίαση ιδιωτικού χώρου σηκώνει και χρήση. Λίγο αργότερα, στο κατάστημα του Breaking Bad στο κέντρο της πόλης, μου είπαν ότι έπρεπε να την αγνοήσω. «Είσαι στον δρόμο, δεν παραβιάζεις τον χώρο της. Αυτή τηλεφωνεί συνέχεια στην αστυνομία, αλλά πλέον δεν ανταποκρίνονται στις κλήσεις της για αντίστοιχα περιστατικά».

Εντάξει, δεν μου χάλασε και το ταξίδι. Επισκέφθηκα όλα τα άλλα εμβληματικά σημεία της σειράς, έβγαλα τις φωτογραφίες μου και έμαθα ότι εκτός από μένα, υπάρχουν άλλοι 300.000 σαλεμένοι που επισκέπτονται κάθε χρόνο την Αλμπουκέρκη για το Breaking Bad και το Better Call Saul.

Τώρα, λοιπόν, το σπίτι του Walter White βγήκε προς πώληση από τη συγκεκριμένη «Κάρεν». Ζητάει τέσσερα εκατομμύρια δολάρια. Τρελά λεφτά. Με αντικειμενικούς όρους, όπως εξηγούν οι μεσίτες, το σπίτι δεν πιάνει πάνω από τετρακόσια χιλιάρικα. Αλλά η ιδιοκτήτρια πιστεύει ότι μπορεί ναι γίνει ξενώνας ή και μουσείο. Είναι τόσο ξινή που εύχομαι να της μείνει αμανάτι, αλλά, μεταξύ μας, αν είχα το χρήμα θα έκανα προσφορά. Ομως, μισό λεπτό, πόσα λεφτά έχει βγάλει η κυρία από τα γυρίσματα; (Εκεί έγιναν μόνο εξωτερικά, στην πρόσοψη και στην πισίνα. Τα υπόλοιπα εσωτερικά γυρίσματα του σπιτιού έγιναν σε πλατό). Η ίδια δεν έχει αποκαλύψει την αμοιβή της. Ωστόσο η ιδιοκτήτρια του σπιτιού στο οποίο, υποτίθεται, διέμενε ο συμπρωταγωνιστής, είπε ότι έπαιρνε 500 δολάρια για κάθε επίσκεψη των τεχνικών και 2.000 δολάρια για κάθε γύρισμα. Με δυο λόγια, η κυρά που με φώναζε «faggot» (αδερφή) επειδή στεκόμουν στον δρόμο της έχει βγάλει καλό μεροκάματο.

Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό; Γιατί κάποιοι άνθρωποι θέλουν να δουν από κοντά τα σημεία από τις σειρές που αγάπησαν; Είναι προφανές. Η ψευδαίσθηση του να μπαίνεις μέσα στο μύθο που σε έχει συνεπάρει. Ετσι τον συνδέεις με την αλήθεια, αισθάνεσαι ότι όλα αυτά έχουν συμβεί. Και επειδή έκανα μία ενδελεχή έρευνα (ΟΚ, ρώτησα το ChatGPT) για τα locations σειρών με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα, έμαθα ότι εκτός από Breaking Bad, μεγάλο σουξέ (το μεγαλύτερο) έχουν τα σημεία του Game of Thrones στο Ντουμπρόβνικ της Κροατίας.

Το Sex and the City και το Friends έχουν επίσης μερικά σημεία στη Νέα Υόρκη που προσελκύουν τους φανατικούς. Το Jackson της Τζόρτζια έχει κάνει την τύχη του με το Stranger Things. Kαι στο Snoqualmie στην πολιτεία της Ουάσιγκτον ο καταρράκτης και το ξενοδοχείο Great Northern μαζεύουν τον κόσμο του Twin Peaks.

Και στην Ελλάδα; Δεν υπάρχει αντίστοιχη κουλτούρα. Αν υπήρχε, το σπίτι του Ρετιρέ θα ήταν σημείο προσκυνήματος.