ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ ΣΤΟ NEWS 24/7: “ΒΟΛΕΥΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΝΑ ΧΑΡΙΖΕΙ ΤΑ ΓΚΕΤΟ ΣΤΟΥΣ ΤΣΙΓΓΑΝΟΥΣ”
Μια συνάντηση με τον 86χρονο Κώστα Χατζή που η μουσική δεν ήταν ποτέ το όνειρό του.
Η συνάντησή μας έγινε στο Εθνικό Ωδείο Άνω Ηλιούπολης, έναν χώρο “ποτισμένο” με μουσική και γεμάτο νέους ανθρώπους που κυνηγούν τα όνειρά τους και τη γνώση. Ο σπουδαίος τραγουδιστής και τραγουδοποιός Κώστας Χατζής κλείνει φέτος 67 συναπτά έτη μουσικής πορείας, υπηρετώντας πιστά και με διεισδυτικό λόγο το κοινωνικό τραγούδι.
Μέσα στον μήνα Νοέμβριο “γιορτάζει” το σύνολο της μουσικής του προσφοράς με τρεις εμφανίσεις στη μουσική σκηνή Σφίγγα. Ξανά στη σκηνή λοιπόν αυτός ο ακούραστος “εργάτης” της τέχνης, τραγουδάει – όπως λέει – “για τη ζωή και τη φυλή”.
Με φόντο τον ηλιόλουστο Υμηττό, καθισμένος κοντά στο παράθυρο, ο “στωικός” Κώστας Χατζής θυμήθηκε τα νεανικά του χρόνια στη Λιβαδειά, τους ανθρώπους που τον βοήθησαν “να περάσει την έρημο” της ζωής, αλλά και μία “ανίερη” πρόταση να φύγει για καριέρα μακριά από την Ελλάδα. Με τη χαρακτηριστική βραχνάδα στη φωνή ξεκινά κάνοντας το αγαπημένο του “ηλικιακό” αστείο, έτσι για να σπάσει ο πάγος: ”Είμαι 51 στα 50, είναι περίεργο αλλά συμβαίνει!”.
Ποια ήταν τα κομβικά πρόσωπα στη ζωή σας όταν πρωτοξεκινήσατε να παίζετε μουσική; Έπαιξε βασικό ρόλο η οικογένειά σας;
Γεννήθηκα σε μία πολύ όμορφη γειτονιά της Λιβαδειάς, που είχε όλες τις τάξεις. Εμείς ήμασταν από τους πιο φτωχούς. Η μάνα μου και ο πατέρας μου ήταν τσιγγάνοι, αλλά δεν γεννήθηκα μέσα στη φυλή. Στο σπίτι μας υπήρχε πολλή φτώχεια, αλλά και άλλη τόση αγάπη.
Το διπλανό σπίτι ήταν του παππού μου, που ήταν ο σπουδαίος κλαρινίστας, Κώστας Καραγιάννης, ένας από τους καλύτερους της Ελλάδας. Είχαμε και πολλούς συγγενείς μουσικούς, τον Κωστόπουλο, τον Γιαούζο, τον Μιχαλόπουλο. Έζησα, λοιπόν από μικρός μέσα σε αυτόν τον χώρο, αλλά η μουσική δεν ήταν ο στόχος μου. Ήθελα να σπουδάσω, και να κάνω κάτι άλλο, αλλά ήμασταν πολύ φτωχοί και δύσκολα θα γινόταν το όνειρό μου πραγματικότητα (τώρα πια δεν θέλει καν να αποκαλύψει ποιο ήταν αυτό).
Σημαντική επιρροή, και ένας άνθρωπος που αγαπούσα πάρα πολύ, ήταν ο πατέρας μου, ο Ευάγγελος. Ήταν τίμιος άνθρωπος και μεγάλος καλλιτέχνης, που υπηρετούσε την παραδοσιακή μουσική με το σαντούρι του. Αφού δικάστηκα για πολιτική θέση στα 17 μου χρόνια και ψαχνόμουν να δω τι θα κάνω, η μάνα μου μου είπε, μιας και είχα μάθει λίγη κιθάρα από τον πατέρα μου, να πηγαίνω μαζί του στα πανηγύρια, στους γάμους. Έτσι έγινε.
Έπαιξα με μεγάλους καλλιτέχνες, οι οποίοι υπηρετούσαν το δημοτικό τραγούδι και δούλεψα με αυθεντικούς λαϊκούς ανθρώπους. Από τις πολύ σπουδαίες φυσιογνωμίες που με βοήθησε πολύ ήταν ο Οδυσσέας Μοσχονάς. Συνόδευσα με την κιθάρα μου τον Γαβαλά, τον Τσαουσάκη, πολλούς. Θυμάμαι και τον πολύ σπουδαίο λαϊκό συνθέτη Στέλιο Χρυσίνη, τον “τυφλό μαέστρο”. Όλα αυτά στην ηλικία των 20 ετών.
Τότε γράφατε τα δικά σας τραγούδια;
Κάτι έγραφα, αλλά όχι για να τα τραγουδήσω. Και ούτε σκεφτόμουν ποτέ ότι θα μπορούσα να τα δώσω σε κάποιον να τα ερμηνεύσει. Απλώς τα έγραφα γιατί είχα διαβάσει κάποια πράγματα – διάβαζα και διαβάζω πολύ – και ήθελα να έχω μία “ταμπέλα”. Να ανήκω κάπου. Αν και δεν βρήκα ποτέ μία “ταμπέλα” που να μην είναι προδομένη από γεννησιμιού της. Είτε ήταν στον πολιτικό χώρο, είτε στο θρησκευτικό, είτε στον φιλοσοφικό. Τα τραγούδια με το κοινωνικό περιεχόμενο άρχισα να τα γράφω όταν είδα ότι δεν υπήρχαν κομμάτια εκείνη την εποχή για τον άνθρωπο που καταδυναστεύεται.
Και πώς πήρατε την τελική απόφαση να ασχοληθείτε πλέον σοβαρά και επαγγελματικά με τη μουσική;
Είχα φτάσει σε ένα σημείο που δεν είχα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για κάτι, αλλά αγαπούσα πάρα πολύ τον πατέρα μου, τη μάνα μου, τις δύο αδερφές μου. Με ενδιέφεραν πάρα πολύ αυτοί οι άνθρωποι. Ήθελα να κάνω ό,τι μπορώ για να τους δω ευτυχισμένους.
Και μπήκα σε αυτό τον χώρο, στον οποίο πιστεύω ότι αν έκανα κάτι και πήγε καλά ήταν από συμπτώσεις. Γενικά δεν πιστεύω στη μοίρα, πιστεύω στη σύμπτωση, όπως την περιγράφει η Αγία Γραφή. “Καιρός και περίσταση συναντάει τους ανθρώπους”. Δεν ήταν γραμμένο δηλαδή, εγώ να γίνω καλλιτέχνης. Απλώς έγινε.
Και πιστεύω ότι οι Θεοί είναι κατασκευασμένοι από εμάς τους ανθρώπους. Ο Θεός δεν έχει αγάπη, είναι αγάπη. Ο Θεός δεν έχει δικαιοσύνη, είναι δικαιοσύνη. Δεν μπορεί λοιπόν έχει κάνει κακή μοιρασιά. Πώς δίνει πλούτη σε ανθρώπους που δεν τα αξίζουν και φτώχεια σε ανθρώπους που είναι ηθικά στοιχεία. Δεν μπορεί να έχει κάνει αυτή την αδικία ο Θεός. Ούτε ο Θεός μπορεί να έχει κόλαση και παράδεισο.
Είμαστε κομμουνιστές και δεν έχουμε διαβάσει Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν; Τι είναι η δημοκρατία; Τι έχουμε διαβάσει για να υποστηρίξουμε αυτό που αντιπροσωπεύουμε;
Αν είμαστε Χριστιανοί πρέπει να έχουμε διαβάσει την Αγία Γραφή. Πού λέει η Αγία Γραφή ότι υπάρχει κόλαση και παράδεισος; Γεννιέσαι πληρώνεις, βαπτίζεσαι πληρώνεις, παντρεύεσαι πληρώνεις. Βλέπουμε πάρα πολλά πράγματα στα οποία ο Θεός έχει κάνει κακή μοιρασιά. Λέει στην Αγία Γραφή ότι αυτή τη μοιρασιά την έχει κάνει ο Θεός; Και ποιο είναι το προσπέκτους που έχει ο Θεός και ποια είναι η ελπίδα που έχουμε όταν λέμε το “Πάτερ ημών”;
Άρα λέτε ότι εμείς οι άνθρωποι φέρουμε την ευθύνη για όλα τα δεινά που μας συμβαίνουν;
Θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Εγώ είμαι κομμουνιστής και εκείνο που ήξερα από τον κομμουνισμό είναι ότι θα είμαστε ίσοι, και μου άρεσε. Όταν κανείς διαβάζει είναι αλλιώς τα πράγματα. Εγώ έχω διαβάσει Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν. Δεν μπορεί να λες ότι είσαι κομμουνιστής και να μην έχεις διαβάσει. Ο Έγκελς είχε μια τεράστια περιουσία και ο Μαρξ δεν ήταν “μπατιρόπαιδο”. Το 1846 εδραιώθηκε το κομμουνιστικό σύστημα στην Γαλλία από τον Μαρξ και τον Ένγκελς. Έγινε η πρώτη επανάσταση το 1905 και απέτυχε, έγινε το 1909 απέτυχε και υλοποιήθηκε το 1917 με το Λένιν. Εκεί χρειάστηκαν κάποιες προσθήκες. Αυτή την προσθήκη (και την καρέκλα) την ήθελες εσύ, την ήθελα εγώ, την ήθελαν κι άλλοι. Και έγινε ο τροτσκισμός, λενινισμός κλπ, με ποιο αποτέλεσμα;
Τραγούδησα τη ζωή μου. Και τραγούδησα τη φυλή μου. Αλλά προπαντός τραγούδησα για τον Δημιουργό μου. Γιατί ο Δημιουργός μου έχει αρχές και οι νόμοι του δεν είναι δεσμευτικοί.
Να μην πω μόνο αρνητικά πράγματα, γιατί υπάρχουν και θετικά, αλλά όμως αν κάτι δεν πήγε καλά ήταν γιατί φταίξαμε και έπρεπε να διορθωθεί. Αν σήμερα η υδρόγειος έχει προβλήματα, δεν φταίει η υδρόγειος, φταίμε εμείς. Ούτε φταίει ο Θεός. Εμείς κάναμε την ατομική βόμβα. Εμείς μολύναμε και μολύνουμε τον πλανήτη. Ο Θεός δεν έκανε τις θρησκείες. Εμείς κάναμε και τις θρησκείες. Είμαστε ορθόδοξοι και οι Έλληνες και πολλοί άλλοι λαοί, ακόμα και οι Ρώσοι κι όμως τρωγόμαστε όλοι μεταξύ μας και γίνεται πόλεμος. Άρα, κάποιοι είναι η αιτία που γίνονται όλα αυτά!
Όλα αυτά θέλετε να “καταγγείλετε” με τους “κοινωνικούς” στίχους σας;
Δεν έχω το ταλέντο να μιλήσω λακωνικά για μία ζωή 60 χρόνια σε αυτό τον χώρο, αλλά θα σας πω ότι δεν μπήκα στη μουσική για να κάνω καταγγελίες. Τραγουδώ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι “καταγγελίες” μου δεν είναι γιατί θέλω να αλλάξω κάτι, κάποιο σύστημα. Το έχω ξαναπεί. Μπήκα σε αυτό τον χώρο για να αναφέρομαι στα ανθρώπινα δικαιώματα, τα ανθρώπινα καθήκοντα και να καταγγέλω την πολιτεία, αλλά με σεβασμό. Και το 2023 κλείνω 68 χρόνια πορείας. Όλα αυτά τα χρόνια αναφέρομαι σε αυτά τα θέματα.
Και ο σύγχρονος Έλληνας πού βρίσκεται;
Έχω επιχειρήματα τεκμηριωμένα ότι αν στην υδρόγειο υπάρχουν δυο-τρεις λαοί που ξεχωρίζουν, μέσα σε αυτούς είναι και ο ελληνικός. Οι Έλληνες είναι ένας καταπληκτικός λαός, αλλά δεν είχε ποτέ παιδεία. Και έχω επιχειρήματα για αυτό, γιατί έχω διαβάσει πάρα πολύ. Από την πολιτεία έρχεται η παιδεία.
Ο Έλληνας, το έχω ξαναπεί, έχει ρατσισμό, αλλά όχι με επίγνωση. Λέει “Κοίτα αυτόν τον γύφτο”, αλλά δεν το λέει με επίγνωση, γιατί την επόμενη στιγμή μπορεί να βοηθήσει και το σκυλί και τον συνάνθρωπό του.
Από τους αρχαίους χρόνους, από το 500 μέχρι το 332 έφυγαν από τη ζωή λόγω πείνας, εξορίας ή με δηλητήριο, Σωκράτης, Αριστοφάνης, Αλκιβιάδης. Που από αυτούς έφτασε στη Σελήνη η ανθρωπότητα. Μετά ήρθε το Βυζάντιο, 1000 χρόνια σκοταδισμός. Το 1400 μόλις πήγε να ανασάνει η χώρα από τους Λατίνους, ήρθαν οι Τούρκοι. Το 1821 οι σύμμαχοι έκαναν πίσω διότι είχαμε φάει τα λεφτά της επανάστασης. Ποιος έφταιγε για όλα αυτά; Το 1844 είναι οι πρώτες ελληνικές βουλευτικές εκλογές. Βρείτε μου μία πολιτεία από τότε μέχρι σήμερα, που δεν πρόδωσε. Αρα έλειπε πάντοτε η παιδεία.
Ο Έλληνας, ας πούμε, έχει ρατσισμό, αλλά όχι με επίγνωση. Λέει “Κοίτα αυτόν τον γύφτο” αλλά δεν το λέει με επίγνωση, γιατί την επόμενη στιγμή μπορεί να βοηθήσει και το σκυλί και τον συνάνθρωπό του. Ενώ σε άλλα κράτη δεν είναι έτσι. Και εγώ γι αυτό μπόρεσα και τραγούδησα πράγματα για τη φυλή μου, και αυτοί που ήταν από το “πεζοδρόμιο” το δικό μου το αγάπησαν και το αγαπούν.
Οι τσιγγάνοι ποτέ σε όλους τους αιώνες δεν είχαν ηγέτες και αυτό είναι κατά τη γνώμη μου το λάθος. Ότι δεν υπήρξαν άνθρωποι εμπνευσμένοι να τους βοηθήσουν και να ενδιαφερθούν ουσιαστικά για τη φυλή
Όταν μιλάω για ανθρώπινα δικαιώματα αναφέρομαι για πράγματα που δεν είναι από το Θεό δοσμένα. Εμείς έχουμε την ευθύνη. Όπως αν τρέχεις με ταχύτητα και περάσεις το κόκκινο φανάρι, δεν φταίει ο δρόμος αν χτυπήσεις, ούτε το φανάρι.
Λέτε συχνά “με ενδιαφέρει η φυλή μου”. Ποια είναι τα προβλήματα που βλέπετε να αντιμετωπίζει η σύγχρονη κοινότητα των τσιγγάνων και σας ανησυχούν;
Εσένα δεν σε ενδιαφέρει η φυλή σου, η Ελλάδα; Δεν σε ενδιαφέρει το χωριό σου; Έτσι κι εμένα που είμαι γύφτος με ενδιαφέρει η φυλή μου. Σημασία, όμως, έχει να δούμε κατά πόσο ενδιαφέρεται η πολιτεία για τους τσιγγάνους, γιατί πιστεύω πώς δεν ενδιαφέρεται καθόλου. Σήμερα έρχονται άλλοι λαοί στην Ελλάδα – από το Πακιστάν από διάφορα μέρη του κόσμου – και αποκτούν δικαιώματα. Η φυλή μου που έχει τόσους αιώνες εδώ; Γιατί δεν σκύψανε πάνω της; Τώρα με τον κορονοϊό, για παράδειγμα αν δεν πήγαινε το παιδί του Έλληνα στο σχολείο υπήρχε εισαγγελέας. Γιατί δεν έβαζαν και σε μας έναν εισαγγελέα, να πει στον κάθε τσιγγάνο “Γιατί δεν πάει το παιδί σου σχολείο”; Γιατί δεν μπαίνει ένας νόμος και αφήνουν έτσι τους τσιγγάνους;
Ο Έλληνας λέει “κοίτα αυτόν τον γύφτο” αλλά δεν το λέει με επίγνωση, γιατί την επόμενη στιγμή θα βοηθήσει και τον ξένο και το σκυλί και τον συνάνθρωπό του
Τους έχουν χαρίσει όχι ένα γκέτο, πολλά γκέτα (με νόημα χρησιμοποιεί έτσι τον πληθυντικό της λέξης γκέτο). Και ρωτάω, η πολιτεία έχει σκύψει πάνω από τη φυλή μου; Τους αφήνουν να κάνουν όλα αυτά τα εγκλήματα. Να κλέβουν, να λένε ψέματα, να εμπλέκονται σε υποθέσεις ναρκωτικών και έχουν γίνει μισητοί στον κόσμο. Και τους φοβούνται όλοι. Τους άλλους (ενν. τις άλλες εθνικότητες που ζουν στην Ελλάδα) δεν τους φοβούνται; Γιατί οι θεσμοί δεν έχουν κάνει αυτό που θα έπρεπε για να βοηθήσουν τους τσιγγάνους;
Να ξεκαθαρίσω βέβαια ότι δεν είμαι εναντίον της πολιτείας, γιατί ούτως ει άλλως δεν έχω βρει κάποιο άλλο σύστημα να ενδιαφέρεται για τη φυλή μου. Επίσης, το λάος κατά τη γνώμη μου έχει να κάνει και με την ηγεσία. Οι ερυθρόδερμοι έχουν ηγέτες, οι μαύροι αφροαμερικανοί έχουν ηγέτες, και κάνουν πάρα πολλά οι ηγέτες αυτοί για τον λαό τους. Οι Πόντιοι το ίδιο. Οι τσιγγάνοι ποτέ σε όλους τους αιώνες δεν είχαν ηγέτες και αυτό είναι κατά τη γνώμη μου το λάθος. Ότι δεν υπήρξαν άνθρωποι εμπνευσμένοι να τους βοηθήσουν και να ενδιαφερθούν ουσιαστικά για τη φυλή. Μιλάμε για εκατομμύρια γύφτων. Γιατί δεν ενδιαφέρθηκε κανείς να μιλήσει για αυτούς; Που είναι η βοήθεια; Τους βοηθάνε για να είναι περιθωριοποιημένοι.
Τι εννοείτε;
Για παράδειγμα, στην περιοχή που είμαστε το τετραγωνικό έχει 10 ευρώ. Όταν φέρεις τη γυφτιά εδώ, θα υποβαθμιστεί η περιοχή και θα το αγοράσεις με 5 ευρώ. Διώχνεις τη γυφτιά και το πουλάς με 1.000 ευρώ. Α, έτσι λοιπόν, σε βολεύει η γυφτιά. Υπήρχε το Δουργούτι, μετά τους έστειλαν στα Πετράλωνα, “αναβαθμίστηκε” η περιοχή και έφυγαν από εκεί. Μετά πήγαν στην Αγία Βαρβάρα και τώρα τους έστειλαν στο Ζεφύρι και στα Λιόσια. Τους τα έχουν χαρίσει λέει, αλλά όπως το βλέπω εγώ αυτά είναι γκέτα, όχι γκέτο.
Η μουσική μου αναφέρεται σε όλες αυτές τις αδικίες. Τραγούδησα τη ζωή μου. Και τραγούδησα τη φυλή μου. Αλλά προπαντός τραγούδησα για το Δημιουργό μου. Γιατί ο Δημιουργός μου έχει αρχές και οι νόμοι του δεν είναι δεσμευτικοί.
Από τις δεκάδες συνεργασίες σας με πασίγνωστα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού ποιες ξεχωρίζετε;
Είναι τόσες πολλές! Οι καλλιτέχνες που συνεργάστηκα ήταν όπως και εγώ “όργανα” που υπηρετήσαμε και υπηρετούμε το τραγούδι. Η Μαρινέλλα, η Χάρις Αλεξίου, η Πέγκυ Ζήνα, η Πίτσα Παπαδοπούλου. Μιλάμε όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες είναι τεράστιοι. Και βέβαια ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, αλλά και ο Μαρκόπουλος τον οποίο θεωρώ από τους πιο σπουδαίους μουσουργούς. Τους τραγούδησα όλους και ήταν οι άνθρωποι που μου έδωσαν την ευκαιρία, μέσα από εκείνους, να μπορώ να λέω και τα δικά μου τραγούδια. Να περνάω τα μηνύματά του. Πρώτα γνώρισα τον Μίμη Πλέσσα, μετά τον Λεοντή, τον Σπανό πολύ αργότερα. Τους τραγούδησα όλους. Αυτός που ήταν πολύ κοντά μου και μου στάθηκε στις δυσκολίες μου ήταν ο Γιώργος Κατσαρός. Αυτός δεν είναι μόνο συνθέτης, είναι και άνθρωπος που έχει βοήθει πολλούς καλλιτέχνες! Αλλά με στήριξαν πολύ και ο Οικονομίδης, ο Χατζηχρήστος. Δεν θέλω να ξεχάσω κάποιον.
Κάποιο παράπονο από την “πιάτσα” έχετε; Κάτι που θα θέλατε να είχατε κάνει διαφορετικά;
Δεν έχω κανένα παράπονο από το πώς εξελίχθηκε η καριέρα μου στο χώρο της μουσικής. Μου άρεσε ο χώρος αυτός. Αν και ποτέ δεν ήταν το όνειρό μου, αυτός ο χώρος τελικά εξυπηρέτησε τα κόμπλεξ που είχα. Δηλαδή μπόρεσα μέσα από την ύπαρξή μου σε αυτό το χώρο να νικήσω τα κόμπλεξ μου. Οχι ότι δεν έχω ακόμη.
Η δουλειά μου μου έκανε ένα μεγάλο δώρο, γνώρισα τον Δημιουργό. Γιατί δεν πιστεύω στη θεωρία της εξέλιξης, και τέτοια! Από εξέλιξη έγινε ο νόμος της βαρύτητας; Η φυγόκεντρος δύναμη; Ο μαγνητισμός; Ο νόμος της ισορροπίας, που είναι ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής, λέει ότι η φύση δεν μπορεί να κάνει σχέδια για τον εαυτό της. Γιατί αν έκανε θα υπήρχε απώλεια διατάξεως. Άρα – όπως το βλέπω εγώ – υπάρχει Δημιουργός.
Όχι, δεν έχω παράπονο γιατί στο δρόμο μου βρέθηκαν άνθρωποι πολλοί να με βοηθήσουν. Όπως λέω συχνά, ήταν πολλοί εκείνοι που μου έδωσαν ένα ποτήρι νερό για να περάσω την έρημο. Δεν είναι μόνο ότι με συμπάθησαν σαν χαρακτήρα. Με είδαν σαν άνθρωπο.
Έχετε κάνει εμφανίσεις και στο εξωτερικό, μέχρι και στον Λευκό Οίκο επί Κάρτερ. Δεν σας πέρασε από το μυαλό να μείνετε έξω να κάνετε καριέρα;
Έχω κάνει πολλές εμφανίσεις εκτός Ελλάδος, και στην Αμερική, αλλά για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν ήθελα να είμαι καλλιτέχνης “έξω”. Κάποια στιγμή έγινε μια πρόταση από την εταιρία μου να πάω στο εξωτερικό. Ο,τι έγινα, ό,τι έχω καταφέρει στη μουσική το έχω κάνει στην Ελλάδα. Να άφηνα δηλαδή αυτούς που “με κάνανε” εδώ και να πήγαινα έξω; Θα ήταν προδοσία να το κάνω αυτό. Οι Έλληνες “με φτιάξανε” γιατί να τους αφήσω; Και μετά να επέστρεφα στην πατρίδα μου όταν θα ήμουν γέρος. Ενώ εγώ ήθελα να γεράσω εδώ στην Ελλάδα. Και θέλω να πεθάνω εδώ, ανάμεσα σε αυτούς που με εκτίμησαν σαν καλλιτέχνη.
Η φωτιά στη Βόρεια Εύβοια που κατέστρεψε το σπίτι του
Με τη φωνή του να σπάει ο Κώστας Χατζής μίλησε για τη ζωή του στη Βόρεια Εύβοια στο κτήμα του, το οποίο κάηκε ολοσχερώς στην πυρκαγιά που σημάδεψε το καλοκαίρι του 2021. Τότε είχε δηλώσει “Γεννήθηκα γυμνός και θα φύγω γυμνός” σχολιάζοντας με συγκίνηση την καταστροφή.
“Έμενα στη Βόρεια Εύβοια, κάτω από τις Γούβες, σε μια περιοχή που λέγεται Καστρί. Είκοσι χρόνια και σε ένα βράδυ κάηκαν όλα. Μακάρι να είχε καεί μόνο το δικό μου το κτήμα. Με πονάει που οι άνθρωποι έχασαν τις περιουσίες τους και τα δέντρα, που από αυτά έβγαζαν το ψωμί τους. Καταστράφηκαν άνθρωποι που ζούσαν από τα πεύκα και από τις ελιές. Πήγα κάποια στιγμή μετά μια φορά να δω το μέρος, αλλά δεν άντεξα, ήταν δύσκολο για μένα. Φανταστείτε ήταν 45 στρέμματα κατάφυτα. Εκεί πέρασα πολύ ωραία χρόνια. Τώρα μένω στην Ηλιούπολη, άλλη ζωή”.
Όταν “φύγω” θέλω να λένε: Αγάπησε το Δημιουργό του, έγραψε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα ανθρώπινα καθήκοντα και έκανε καταγγελίες σε όλους τους τομείς και στο ρομαντικό τραγούδι
Αεικίνητος ανεβαίνετε ξανά στη σκηνή. Τι θα ακούσουμε τον Νοέμβριο στη Σφίγγα;
Για κάποια χρόνια παρουσίαζα συγκεκριμένα πράγματα με τον μαέστρο μου τον Γιάννη Παγιάτη. Τώρα αρχίζω να κάνω να κάνω μία μικρή στροφή. Θα παρουσιάσω το πρόγραμμά μου στη Σφίγγα με μια σπουδαία καλλιτέχνιδα, καθηγήτρια στη μουσική, που έχει παρουσιάσει πάρα πολύ σπουδαία πράγματα και στον χώρο του ρομαντισμού. Είναι η Λία Βίσση, μια καταπληκτική τραγουδίστρια, συνθέτρια, καλλιτέχνις και άνθρωπος. Μαζί μας θα είναι και η νεαρή ερμηνεύτρια Δανιέλα Χατζή που τραγουδάει από μικρό παιδί. Περπατάει και νομίζεις ότι χορεύει. Θα ακούσετε τα κλασικά: “Απ’ τ’ αεροπλάνο”, “Σπουδαίοι άνθρωποι, αλλά…”, “Ο Στρατής”, “Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει”, “Δε βαριέσαι αδερφέ”, “Κι ύστερα” , “Η αγάπη όλα τα υπομένει” και πολλά άλλα!
Τι όνειρα κάνει ο Κώστας Χατζής για τα επόμενα χρόνια;
Εγώ πιστεύω στο “ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου… ως εν ουρανώ και επί της γης”. Πιστεύω δηλαδή ότι κάποια μέρα θα γίνει αυτή η επέκταση από τους ουρανούς στη γη. Εσύ τώρα μπορεί να λες ότι είναι ουτοπία, και μπορεί να είναι, αλλά αφού το πιστεύω φροντίζω να κάνω μία ποιοτική ζωή. Αγαπώ τον κάθε συνάνθρωπό μου και ευχαριστώ όλους εκείνους που δέχτηκαν αυτά που τραγούδησα. Και αυτά που τραγουδώ. Αυτοί οι άνθρωποι με βοήθησαν να συνεχίζω γράφω το είδος μπαλάντας που ερμηνεύω μέχρι και σήμερα. Και όταν “φύγω” αυτό που θα μείνει θέλω να είναι: “Αγάπησε το Δημιουργό του, έγραψε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα ανθρώπινα καθήκοντα και έκανε καταγγελίες σε όλους τους τομείς και στο ρομαντικό τραγούδι. Με αγάπη”.
