ΜΑΦΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΝΑΖΙ: ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΚΑΝΓΚΣΤΕΡΣ ΚΥΝΗΓΗΣΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Ακούγεται λίγο περίεργο σήμερα, αλλά το 1938, οι “Αμερικανοί Ναζί” και το όχημα στρατολόγησης τους, το “Γερμανοαμερικανικό Μπουντ”, αποτελούσαν μία πραγματική απειλή για την πολιτική κατάσταση των ΗΠΑ. Αυτός ήταν και ο λόγος που ένας δικαστής από τη Νέα Υόρκη παρέα με μερικούς Εβραίους μαφιόζους (με πατριωτικά αισθήματα) αποφάσισαν να βγουν μπροστά, σφυρηλατώντας μία ανίερη συμμαχία προκειμένου να τους σταματήσουν.

Στις 20 Απριλίου 1938, το “Γερμανοαμερικανικό Μπουντ” ξεκίνησε μία πορεία -που περισσότερο θύμιζε στρατιωτική παρέλαση- με κατεύθυνση το καζίνο Yorkville στο Upper East Side του Μανχάταν. Σκοπός τους ήταν να τιμήσουν τα 49ά γενέθλια του Χίτλερ. Ο αρχηγός τους, Φριτς Κουν, επρόκειτο να μιλήσει σε μια αίθουσα χορού διακοσμημένη με σβάστικες, μιμούμενος πιθανότατα για άλλη μία φορά πάνω στη σκηνή τον αγαπημένο του Φύρερ, αντιγράφοντας τις χαρακτηριστικές νευρωτικές του κινήσεις.

Ο Κουν όμως αγνοούσε κάτι πολύ σημαντικό: μια ομάδα Εβραίων μαφιόζων, με επικεφαλής τον θρυλικό Μάγιερ Λάνσκι τους περίμενε, έπειτα από μυστική συνεννόηση με τον δικαστή Νέιθαν Ντι Πέριμαν. Οπλισμένοι με ρόπαλα του μπέιζμπολ και λοστάρια, οι άντρες του Λάνσκι είχαν χωριστεί σε τρεις ομάδες, καλύπτοντας όλες τις εξόδους της αίθουσας. Και μόλις όλα τα μέλη της οργάνωσης είχαν πια μαζευτεί, οι γκάνγκστερς θα έκαναν την επίθεσή τους, ξυλοκοπώντας και τρέποντας σε φυγή τους ναζί.

Και αυτή δεν θα ήταν η τελευταία φορά που οι ναζί θα έρχονταν αντιμέτωποι με την ομάδα του Λάνσκι.

Η ύπουλη άνοδος του ναζισμού στην Αμερική

Στα τέλη της δεκαετίας του 1930, ο φασισμός είχε αρχίσει να γνωρίζει την άνοδο και στις ΗΠΑ, με τα μέλη του να αντιγράφουν τις μεθόδους που έφεραν τον Αδόλφο Χίτλερ στην εξουσία.

Δεν είναι τόσο γνωστό, αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι το 1938, η Αμερική ήταν η χώρα που είχε τον τρίτο υψηλότερο πληθυσμό σε Γερμανούς στον κόσμο. Έτσι, το “Γερμανοαμερικανό Μπουντ”, με επικεφαλής τον φασίστα Φριτς Κουν, εκμεταλλεύτηκε πλήρως αυτό το δεδομένο, πραγματοποιώντας τακτικές συγκεντρώσεις και πορείες, υμνώντας τον Χίτλερ και τον ναζισμό.

Ο Κουν και η οργάνωσή του είχαν ορκιστεί πίστη στη Γερμανία, εκφράζοντας παράλληλα και το μίσος τους για τους Εβραίους και το -αποκαλούμενο απ’ τους ναζί- “εβραϊκό πρόβλημα”. Μέσα σε όλα τα άλλα, υποστήριζαν ότι οι Εβραίοι ήταν κομμουνιστές που υποτίθεται ότι κατείχαν όλον τον πλούτο των ΗΠΑ.

Ο Χίτλερ από τη δική του μεριά, γνώριζε την ύπαρξη αυτής της οργάνωσης και ενέκρινε τις δράσεις της, ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να καταφέρει να τον κάνει πιο συμπαθή στους Αμερικανούς πολίτες, δυσκολεύοντας έτσι τις ΗΠΑ να υποστηρίξουν την Αγγλία ή τη Γαλλία σε έναν ενδεχόμενο πόλεμο.

Τα μέλη του “Μπουντ” παρουσιάζονταν ως απλοί γερμανόφιλοι Αμερικανοί, ενώ στην πραγματικότητα παρέλαζαν και χαιρετούσαν όπως οι ναζί, ρίχνοντας ταυτόχρονα και το αντισημιτικό τους δηλητήριο ελεύθερα, καθώς οι νόμοι κατά της ρητορικής μίσους δεν υπήρχαν ακόμη στη δεκαετία του 1930.

Το Yorkville στο Άνω Μανχάταν ήταν η περιοχή με τη μεγαλύτερη “περιεκτικότητα” σε Γερμανούς, με την East 86th Street να έχει το παρατσούκλι “Sauerkraut Boulevard” (“sauerkraut” είναι το ξινό λάχανο, αγαπημένη τροφή των Γερμανών). Σ’ αυτήν την περιοχή, λοιπόν, η οργάνωση με περίσσιο θράσος, διοργάνωνε μαζικές συγκεντρώσεις στους δρόμους, ωθώντας τα μέλη της να φοράνε τις χαρακτηριστικές ναζιστικές στολές, με τη σβάστικα και το καφέ πουκάμισο.

Ο δικαστής που στρατολόγησε γκάνγκστερ για να πολεμήσει τους Ναζί

Ο δικαστής της Νέας Υόρκης και πρώην μέλος του Κογκρέσου, Νείθαν Ντι Πέρλμαν, ανησύχησε για την αυξανόμενη παρουσία του “Μπουντ” στη Νέα Υόρκη και επειδή γνώριζε ότι η Πρώτη Τροποποίηση του Συντάγματος των ΗΠΑ εξασφάλιζε τις ελευθερίες του συνέρχεσθαι και του λόγου -και άρα δεν μπορούσε να κάνει και πολλά- αποφάσισε να δράσει διαφορετικά. Αποφάσισε να πολεμήσει τη φωτιά με τη φωτιά, όπως περιγράφει και ο συγγραφέας Μάικλ Μπένσον στο βιβλίο του, “Gangsters Vs. Το Nazi’s: How Jewish Mobsters Battled Nazis in War War America”.

“Αυτό που χρειάζονταν αυτοί οι Ναζί ήταν ένα καλό μαστίγιο”, είχε πει χαρακτηριστικά ο δικαστής. Και ήξερε ακριβώς τον κατάλληλο άντρα για αυτή τη δουλειά: τον μαφιόζο Μάγιερ Λάνσκι. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, δεν είναι ακόμα σαφές πώς ακριβώς αυτοί οι δύο άντρες γνωρίζονταν μεταξύ τους και πώς ο δικαστής είχε το θάρρος να του τηλεφωνήσει και να τον ρωτήσει χαρακτηριστικά: “μήπως έχεις κανέναν τύπο που να θέλει να ρίξει μπουνιά στο πρόσωπο ενός Ναζί;”.

Ο μυθικός Μάγιερ Λάνσκι, ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλια της μαφίας εκείνης της εποχής, έχαιρε μεγάλης εκτίμησης σε όλο τον υπόκοσμο. Εβραίος και ίδιος, είχε στη διάθεσή του μια ομάδα Εβραίων δολοφόνων με έδρα το Μπρούκλιν που ονομαζόταν “Murder Inc” και που χρησίμευε ως ο εκτελεστικός βραχίονας της ιταλικής και εβραϊκής μαφίας.

Όπως γράφει ο Μπένσον, η απάντηση του Λάνσκι στον Πέρλμαν υπονοούσε το μέγεθος της δύναμής του: “Με όλο τον σεβασμό, δικαστή, καταλαβαίνετε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι πολύ περισσότερο από μια γροθιά, έτσι;”.

Εντούτοις, ο Πέρλμαν δεν ήθελε οι Ναζί να μετρήσουν νεκρούς ανάμεσά τους, ήθελε μόνο να τραυματιστούν και έτσι ο Λάνσκι του είπε στη μαφιόζικη αργκό να μην ανησυχεί, ότι “θα τους μαρινάρουμε μόνο. Δεν θα τους βάλουμε και στο ψυγείο”.

Στις αρχές του 1938, ο Πέρλμαν, ο Λάνσκι και ο ραβίνος Στίβεν Γουάιζ συναντήθηκαν προκειμένου να καταστρώσουν τα σχέδια τους. Ο Λάνσκι ζήτησε μόνο ένα πράγμα και αυτό απ’ τον ραβίνο: να μη γίνει κανένα αρνητικό σχόλιο στον Τύπο από τους ηγέτες της εβραϊκής κοινότητας. Ο ραβίνος συμφώνησε και ο Λάνσκι άρχισε να ζεσταίνει τις μηχανές του. Η πορεία του Μπουντ της 20ης Απριλίου στο καζίνο Yorkville πλησίαζε.

Ο δικαστής από τη δική του τη μεριά, προσφέρθηκε να αποζημιώσει με κάποιον τρόπο τον Λάνσκι για τις υπηρεσίες του αλλά ο δεύτερος, αρνήθηκε. “Δεν χρειάζεται να με πληρώσεις για αυτό, δικαστή”, είπε χαρακτηριστικά σύμφωνα με τον συγγραφέα.

Πώς η εβραϊκή μαφία κέρδισε τη “μάχη του Yorkville”

Αν και ήταν πολύ λιγότεροι από τους από τους 3.000 ναζί που συγκεντρώθηκαν, οι Εβραίοι μαφιόζοι κατάφεραν να αποδώσουν “δικαιοσύνη” στις 20 Απριλίου 1938. Τα μέλη της Μπουντ παρουσίαζαν εξωτερικά μία ψευδαίσθηση δύναμης που εκπορευόταν μέσω των ναζιστικών εικόνων, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα μάτσο δειλοί, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Νιλ Πάτμορ και δεν θα μπορούσαν ποτέ να τα βάλουν με τα ρόπαλα των γκάνγκστερ.

Μετά τον ξυλοδαρμό, ο Λάνσκι και οι άντρες του διέφυγαν, αφήνοντας πολλούς από τους ναζί να κείτονται αναίσθητοι, και άλλους με κατάγματα στα άκρα, σύμφωνα με τη New York Post.

Τα απόνερα της “μάχης του Yorkville” θα ξεσήκωναν ένα κύμα σε όλη την Αμερική, ξεκινώντας ένα κίνημα που θα έφερνε κι άλλους γκάνγκστερ εναντίον των Ναζί.

Σύντομα η γερμανόφιλη οργάνωση θα έβλεπε πόσο σκληροί θα μπορούσαν να γίνουν οι Εβραίοι και σε άλλα σημεία της χώρας. Σε πόλεις όπου η εβραϊκή μαφία είχε ισχυρή “εκπροσώπηση”, οι γκάνγκστερ θα χαίρονταν ιδιαίτερα απ’ το γεγονός ότι θα μπορούσαν να επιτεθούν με τις ευλογίες του Λάνσκι και του Πέρλμαν -και θα απελευθερώνονταν τελείως.

Εβραίοι γκάνγκστερ σε όλη τη χώρα πολεμούν τους Ναζί

Λίγο μετά το περιστατικό του Yorkville, η πόλη της Νέας Υόρκης απαγόρευσε στα μέλη του “Γερμανοαμερικανικού Μπουντ” να φορούν τις στολές τους στην πόλη, κι έτσι αναγκάστηκαν να “μετακομίσουν” στο Νιου Τζέρσεϊ. Κι εκεί όμως ο Λάνσκι είχε βάλει τον “Αλ Καπόνε του Νιούαρκ”, τον Άμπνερ Τσβίλμαν, να τους περιμένει. Ο δεύτερος στρατολόγησε μια περιθωριακή ομάδα από μπόξερ, τους “Newark Minutemen” για να τους αναλάβει. Αρχηγός τους ήταν ένας πρώην Εβραίος επαγγελματίας πυγμάχος, ο Νατο Άρνο, πιο γνωστός ως “The Fighting Hebrew”. Η αποστολή τους ήταν απλή: κάθε φορά που θα έβλεπαν μέλη των Αμερικανών Ναζί, να τους δέρνουν. Σύμφωνα με τους Times of Israel, οι Minutemen σύντομα θα ανέρχονταν σε χιλιάδες.

Στο Σικάγο, ο Εβραίος χρηματοδότης της μαφίας, Τζέικ “Greasy Thumb” Γκούζικ, ήταν αυτός που έλαβε το χρίσμα από τον Πέρλμαν και τον Λάνσκι. “Αντιπαλός” του θα ήταν ο πατέρας Τσαρλς Κούχιλ, ένας καθολικός ιερέας, ο οποίος ήταν ο κύριος υποκινητής των αντισημιτικών δράσεων. Μέσω του ραδιοφώνου του διέδιδε το μήνυμά του μίσους κατά της εβραϊκής κοινότητας και ο Γκούζικ συγκέντρωσε κι αυτός μια ομάδα Εβραίων πυγμάχων για να τον “συνετίσει”.

Οι μαφιόζοι κινητοποιήθηκαν και στο Ντιτρόιτ, και στο Κλίβελαντ, αλλά και στο Λος Άντζελες, όπου σύμφωνα με το περιοδικό Tablet, ο Εβραίος γκάνγκστερ Μίκυ Κοέν κάποια στιγμή είχε την τύχη να βρεθεί σε ένα αστυνομικό τμήμα μαζί με άντρες που φορούσαν ναζιστικές στολές. Όταν οι αξιωματικοί βγήκαν από το δωμάτιο, ο Κοέν βρήκε την ευκαιρία να πλησιάσει τους ναζί και να χτυπήσει το κεφάλι του ενός πάνω στο κεφάλι του άλλου. Οι άνδρες πήδηξαν ουρλιάζοντας πάνω στις μπάρες του κοντινότερου κελιού σε μια προσπάθεια να σκαρφαλώσουν και να γλιτώσουν.

Μέχρι το 1939, το σχέδιο του Πέρλμαν να στρέφει τους Εβραίους μαφιόζους εναντίον των ναζί, ωθώντας τους να δημιουργούν ομάδες εκφοβισμού λειτουργούσε. Λίγο αργότερα όμως δεν θα χρειαζόταν πια. Το Περλ Χάρμπορ θα άλλαζε τα πάντα.

Η Γερμανοαμερικανική Μπουντ δεν μπορούσε πλέον να κρύβεται πίσω από το Σύνταγμα και τις ελευθερίες που αυτό παρείχε. Οποιεσδήποτε ομιλίες, πορείες και συγκεντρώσεις θεωρούνταν πλέον ως “αναταραχή” και δεν πραγματοποιούνταν ποτέ. Οι πολίτες των ΗΠΑ πήραν οι ίδιοι την κατάσταση στα χέρια τους, και τα μέλη της “Γερμανοαμερικανικής Μπουντ” άρχισαν να έχουν ένα σωρό δυσκολίες, ακόμα και στους χώρους εργασίας. Για παράδειγμα, οι “γερμανόφιλοι” δεν μπορούσαν πλέον να υποβάλουν αίτηση για θέσεις εργασίας στη ναυπήγηση, καθώς θεωρούταν ότι θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε πιθανές δολιοφθορές κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Στη μάχη των γκάνγκστερ εναντίον των ναζί οι γκάνγκστερ είχαν επικρατήσει κατά κράτος.