ΜΑΜΟΣ-ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΛΜΗΡΟΥΣ

“Παρά τις δυσκολίες, τις απογοητεύσεις και τις κακουχίες, η σκηνοθεσία είναι τελικά μια ανθρώπινη περιπέτεια”.

Έτσι, χαρακτήριζε, τη δημιουργία ταινιών ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. Ο σπουδαίος Έλληνας σκηνοθέτης μπαίνει έντονα στη συζήτησή μας αφού η φωνή του και η αύρα του χρησιμοποιούνται στο νέο διαφημιστικό της μπύρας ΜΑΜΟΣ.

Εκεί βλέπουμε τον Πέτρο Μάμο να βρίσκεται αντιμέτωπος με τα σταυροδρόμια των επαγγελματικών αποφάσεων της ζωής του. Ν’ ακούει τις φωνές που ακούμε όλοι πριν βάλουμε έναν στόχο. Προτροπές και αποτροπές. Συμβουλές, παροτρύνσεις και αντιρρήσεις που σε οδηγούν σ’ έναν λαβύρινθο και τελικά σε εμποδίζουν να κάνεις το πρώτο βήμα.

Ποιο ήταν όμως το πρώτο βήμα για τον Πέτρο Μάμο; Ότι τόλμησε στη δύσκολη εποχή που ζούσε να πραγματοποιήσει το όνειρό του σπουδάζοντας και φτιάχνοντας τη δική του μπύρα. Αυτό δεν ήταν όμως κάτι τόσο απλό.

Ταξίδεψε, σπούδασε και δούλεψε στο Μόναχο και άλλες έδρες της παραγωγής μπύρας, θήτευσε δίπλα στους καλύτερους, μοιράστηκε τις ιδέες του και σε ηλικία μόλις 28 ετών, επέστρεψε στην Πάτρα όπου με δικά του υλικά συνέχισε την κληρονομιά του πατέρα του στο εργοστάσιο μπύρας. Το «Εργοστάσιον Ζυθοποιίας και Παγοποιίας Πέτρου Μάμου και Σας» δεν ήταν απλά μια επιχείρηση αλλά ένα κέντρο που βοήθησε στην αναζωογόνηση όλης της περιοχής. Ο Πέτρος Μάμος δεν ήταν ένας απλός ζυθοποιός αλλά ο ορισμός του entrepreneur της εποχής του. Αλλάζοντας τον εαυτό του, άλλαξε και το περιβάλλον γύρω του.

Δεν ήταν όμως εύκολη αυτή η πορεία. Υπήρχαν ενδοιασμοί. Υπήρχε ο φόβος μήπως δεν μπορέσει και ανταποκριθεί στις προσδοκίες. Αλλά ο ίδιος επέλεξε να ακούσει τη φωνή που τον κάλεσε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Και ευτυχώς για όλους εμάς, γιατί σήμερα εμείς αυτό το όνειρο, το απολαμβάνουμε ατόφιο στο ποτήρι μας.

Στο νέο σποτ του brand ακούγονται φωνές μεγάλων προσωπικοτήτων, οι οποίοι όπως και ο Πέτρος Μάμος και όλοι εμείς βρέθηκαν μπροστά σε τέτοια διλήμματα. Επέλεξαν όμως να πάνε μπροστά. Μία από αυτές τις φωνές είναι αυτή του Θόδωρου Αγγελόπουλου, του μεγάλου εικονοκλάστη του παγκόσμιου σινεμά. Ενός πραγματικού ποιητή. «Τόλμημα είναι οτιδήποτε επιχειρήσεις να κάνεις σε μια εποχή άχαρη».

Γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα του Μεσοπολέμου. Βιώματά του είναι η κατοχή και ο Εμφύλιος. Ειδικά το δεύτερο αποτελεί συχνά το σπαρακτικό θέμα των ταινιών του. 35 ετών θα γυρίσει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία («Η Αναπαράσταση») για ν’ ακολουθήσει μετά η τριλογία που τον καθιέρωσε: «Μέρες του ‘36», «Θίασος» και «Κυνηγοί». Από το 1980 και μετά συμμετέχει σταθερά στα μεγάλα φεστιβάλ του εξωτερικού με αποκορύφωμα τη βράβευσή του στις Κάννες με τον Χρυσό Φοίνικα το 1998 για την ταινία “Μια αιωνιότητα και μια μέρα”.

Ο Αγγελόπουλος πήρε το σινεμά μιας μικρής χώρας και το έκανε διεθνές βάζοντας την Ελλάδα στο χάρτη των επιδραστικών σχολών του κινηματογράφου. Άνοιξε πόρτες που μέχρι τότε στέκανε ερμητικά κλειστές. Μίλησε ανοιχτά για θέματα ταμπού όπως ο εμφύλιος, τα σύνορα, η μοναξιά. Ζωγράφισε τη θλίψη και τη χαρά στα πρόσωπα των κατατρεγμένων. Τόλμησε να δώσει σάρκα και οστά στο όνειρό του που ήταν να περιγράψει μέσα από αλληγορίες την ιστορία του τόπου του.

Η ρουτίνα του καφενείου, ήταν πολλές φορές ο καμβάς που ο Θόδωρος Αγγελόπουλος επέλεγε ώστε να επικοινωνήσει την ιστορία του. Το καφενείο, το μπαρ, η ταβέρνα είναι τα σημεία εκείνα που γύρω από μερικά ποτήρια μπύρα έχουν προχωρήσει ή ακυρωθεί οι περισσότερες ιδέες της ζωής μας. Όσο πιο συχνά όμως τολμάμε να κάνουμε το πρώτο βήμα, τόσο πιο κοντά θα βρεθούμε στην αλήθεια μας. Δίπλα μας άλλωστε κάθονται νοητά και μπλέκονται στις φωνές που ακούμε αυτές του Θόδωρου Αγγελόπουλου και του Πέτρου Μάμου που μας λένε να προχωρήσουμε. Και ποιος ξέρει, αύριο μπορεί η ιστορία σου, η ιστορία μου, η ιστορία του καθενός μας να είναι αυτή που θ΄ αποτελέσει πηγή έμπνευσης γι’ αυτούς που διστάζουν να κάνουν το πρώτο βήμα.