“ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΛΕΙΨΕΙ ΟΙ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΕΣ ΒΡΑΔΙΕΣ”

Και ξαφνικά ήρθε το Lockdown. Και σταδιακά μάθαμε να ζούμε μέσα στο σπίτι, να προσαρμόζουμε την καθημερινότητά μας μέσα στους τέσσερις τοίχους. Μας είπανε να σταματήσουμε να βλέπουμε πολύ κόσμο, μας έκλεισαν τα μπαρ, χαρακτήρισαν “παράνομα” τα πάρτι, μας επέβαλαν νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας άλλοτε από τις 11, από τις 10 και πλέον από τις 9 το βράδυ.

Είναι Παρασκευή βράδυ στο κέντρο της Αθήνας. Τρεις νέοι περπατούν με γοργό ρυθμό στην Κυψέλη. Οι τσάντες τους είναι γεμάτες με μπύρες και κρασιά. Η ώρα είναι περασμένες 9, η νυχτερινή απαγόρευση έχει ήδη ξεκινήσει. Όμως καμία ένδειξη δεν υπάρχει ότι οι άνθρωποι θα πάνε στα σπίτια τους. Αντ’ αυτού μαζεύονται έξω από κλειστά μαγαζιά, σε απομονωμένες πλατείες, σε σπίτια, ανυπομονώντας να συνεχίσουν τη νύχτα τους. Τα πλαστικά ποτήρια πάνε και έρχονται, ο κόσμος έχει φροντίσει να προμηθευτεί το αλκοόλ του πριν κλείσουν τα περίπτερα. Είναι ακόμα μία Παρασκευή στην Αθήνα που οι κάτοικοι της πόλης θα κάνουν ό,τι μπορούν για να διασκεδάσουν, γιατί έναν χρόνο κουράστηκαν να μένουν στο σπίτι με συντροφιά τον φόβο τους. Το βασικό ερώτημα που υπάρχει εκείνη την ώρα είναι:

“Πού πάμε τώρα;”.

Ο κόσμος πλέον έχει κουραστεί. Δεν μπορεί να ζει μέσα στη μιζέρια και στην ρουτίνα. To nightlife, τα πάρτι, οι χοροί είναι μία βασική ανάγκη, κάτι που πλέον έχει καταντήσει παράνομο. Πολλοί είναι αυτοί που παίρνουν τα ρίσκα τους και επιλέγουν να διοργανώσουν κάποιο ιδιωτικό πάρτι σε σπίτια, βίλες, AirBnb, ξενοδοχεία, με δυνατή μουσική και άφθονο αλκοόλ. Ενδεικτική είναι η απάντηση μιας αναγνώστριας, σύμφωνα με την οποία “Είμαστε με τόσο συγκεκριμένους όρους έξω. Και πραγματικά, δεν υπάρχει κάποιο μήνυμα για να δεις τους φίλους σου. Θεωρείται παράνομο το να βρισκόμαστε με φίλους”.

Νέες και νέοι μιλούν στο NEWS 24/7 για το θέμα του nightlife κατά την περίοδο της πανδημίας. Πώς έχουν μάθει να περνούν καλά τώρα που απαγορεύονται οι συναθροίσεις και οι έξοδοι μετά τις 9 το βράδυ; Πηγαίνουν σε παράνομα πάρτι; Κάνουν σεξ; Έχουν ενοχές; Τι τους λείπει περισσότερο; Νιώσαμε μία κάποια αμηχανία όταν συμφωνήσαμε πως όσοι μας μίλησαν για τον τρόπο που διασκεδάζουν θα πρέπει να διατηρήσουν την ανωνυμία τους…

Κυκλοφορείτε και μετά την απαγόρευση;

“Τον τελευταίο καιρό αγνοώ την απαγόρευση και κυκλοφορώ κανονικά. Στην προηγούμενη καραντίνα ακολουθούσα κατά γράμμα τις οδηγίες όμως τώρα δεν έχω άλλη υπομονή. Όταν βλέπω ότι η κυβέρνηση δεν λαμβάνει τα μέτρα που πρέπει να λάβει, τότε γιατί εγώ να καταπιέζομαι; Έχω πάει και σε παρτάκια. Παίζουν διάφορα: σε Airbnb, σε εγκαταλελειμμένους χώρους μακριά από άλλα σπίτια. Το είχα ανάγκη. Αυτό που μου έλειπε πιο πολύ ήταν οι έντονες συγκινήσεις. Ένα χρόνο κουράστηκα με τη μονοτονία και την ρουτίνα. Έχω ανάγκη να αισθάνομαι ζωντανός, νέος, να φλερτάρω, να γνωρίζω καινούριο κόσμο. Ναι, φοβάμαι, ναι έχω σταματήσει να βλέπω τακτικά τους δικούς μου. Όμως δεν πήγαινε άλλο αυτή την κατάσταση..”, διηγείται ο 26χρονος Ερμής, φοιτητής Καλών Τεχνών.

“Βγαίνω αρκετά μέσα στην καραντίνα, τουλάχιστον το τελευταίο 2μηνο. Στην αρχή του Lockdown δεν έβγαινα, αλλά τώρα επειδή έχω φορτιστεί αρκετά ψυχολογικά και δεν αντέχω άλλο να είμαι σπίτι, βρίσκω διεξόδους. Το πρωί πηγαίνω σε πάρκα και το βράδυ θα πάω σε κάποια πλατεία για να πιω αλκοόλ. Όταν άρχισα να κυκλοφορώ και μετά τη νυχτερινή απαγόρευση με φόβιζε, αλλά επειδή πλέον το κάνει και αρκετός κόσμος δεν φοβάμαι. Από τη μία πηγαίνω σε μέρη που έχει κόσμο, από την άλλη έχω και στο μυαλό μου ότι δεν θέλω να κολλήσω, οπότε δεν έρχομαι πολύ κοντά σε άλλα άτομα. Κρατάω όσο να’ ναι κάποιες αποστάσεις, ιδιαίτερα από τα άτομα που δεν γνωρίζω. Πηγαίνω και σε σπίτια, ωστόσο έχω στο μυαλό μου να μην είμαι με πολλά άτομα”, λέει η 24χρονη Ράνια, φοιτήτρια Νομικής, που σε αυτή την καραντίνα μένει μόνη της, χωρίς τους γονείς της, τους οποίους βλέπει περίπου 2 φορές το μήνα.

“Εγώ το μήνυμα το έχω καταργήσει εδώ και πολύ καιρό. Έχω μήνες να στείλω και το θεωρώ τελείως ηλίθιο. Εμείς βγαίνουμε 10 το βράδυ και λέμε ότι πάμε φαρμακείο σε περίπτωση ελέγχου. Μας φαίνεται πολύ περίεργο πώς από εκεί που είχε παντού αυστηρούς ελέγχους, τώρα φτάσαμε στο άλλο άκρο. Ξαφνικά, έπαψε να περνάει αστυνομία από τις πλατείες και είναι όλος ο κόσμος έξω. Είναι λες και το κάνουν επίτηδες, αφήνουν τα κρούσματα να αυξηθούν, κάνοντας τα στραβά μάτια. Εμείς πάμε εκεί γιατί ξέρουμε ότι είναι ένα μέρος, όπου κανείς δεν σε ελέγχει. Είναι σουρεάλ ότι πας πλατεία και μετά την απαγόρευση. Εγώ το είχα ακούσει πολλές φορές από γνωστούς μέχρι που είπα ότι οκέι αφού δεν έχει κανέναν έλεγχο θα πάω. Αν ήξερα ότι θα σκάσει αστυνομία ανά πάσα στιγμή δεν θα πήγαινα” εξηγεί η 23χρονη Μαριάνα που είναι ηθοποιός και άνεργη αυτό το διάστημα. Σε αυτή την καραντίνα αποφάσισε να συγκατοικήσει με έναν φίλο της, τον Ρωμανό, προκειμένου να μην κινδυνέψουν οι γονείς της να νοσήσουν μέσω της δικής της κοινωνικοποίησης.

“Ούτε εγώ θα πήγαινα πλατεία μετά την απαγόρευση αν ήξερα ότι παίζει να φάω πρόστιμο” συμφωνεί ο Γιώργος, 22χρονος άνεργος φοιτητής φωτογραφίας, επιβεβαιώνοντας πως εν πολλοίς τα μέτρα δεν τηρούνται, επειδή υπάρχει διάχυτη η αίσθηση χαλαρότητας ως προς την επιβολή προστίμων.

Αυτό που μου έλειψε πιο πολύ είναι οι έντονες συγκινήσεις. Έχω την ανάγκη να αισθάνομαι ζωντανός, νέος, να φλερτάρω, να γνωρίζω καινούριο κόσμο. -Ερμής

Ο 25χρονος Αντώνης, φοιτητής του Πολυτεχνείου εξηγεί ότι το πρώτο διάστημα της καραντίνας δεν έβγαινε μετά την απαγόρευση, ωστόσο όσο περνάει ο καιρός και ανοίγει η μέρα βρίσκεται με φίλους και πιο νωρίς, αλλά και αργότερα το βράδυ. “Βγαίνουμε σε ανοιχτούς χώρους κάτι που είναι και καλύτερο υγειονομικά από το να μαζευόμαστε σε σπίτια”, υποστηρίζει.

Πιο τολμηρή η 26χρονη Μαργαρίτα, απόφοιτη του Τμήματος Χημείας, υποστηρίζει ότι από την αρχή της καραντίνας δεν σταμάτησε να επισκέπτεται τις πλατείες. “Πηγαίνω σε πλατείες, από την αρχή της καραντίνας, με μπυρίτσα. Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση είναι ότι το χειμώνα μπορούσες να κάτσεις σε παγκάκι στις πλατείες, αλλά όσο περνάει ο καιρός ολοένα και αυξάνεται ο κόσμος, μέχρι που τώρα δεν βρίσκεις σημείο να σταθείς. Πλέον νομίζω ο κόσμος βγαίνει κανονικά έξω και αγνοεί την απαγόρευση. Πήγα σε ένα πάρτι αυτή την καραντίνα. Γενικά το να κυκλοφορώ το βράδυ δεν με πολυνοιάζει, το να ξαναπάω σε πάρτι θα το σκεφτόμουν. Αλλά εκείνη την ημέρα ήθελα πολύ να πάω σε κάποιο πάρτι. Το αποφάσισα μία ώρα πριν και πήγα“.

“Βγαίνω κυρίως κατά τη διάρκεια της ημέρας, συνήθως τηρώ την απαγόρευση επειδή μένω μακριά. Η έξοδός μου είναι σε δημόσιους χώρους, σε πάρκα, λόφους και πλατείες της Αθήνας. Σε σχέση με την προηγούμενη καραντίνα βγαίνω πολύ περισσότερο. Γενικώς πάντα έχω στο μυαλό μου να προσέχω όσο περισσότερο γίνεται και να μην βρίσκομαι σε πολύ συνωστισμό”, υποστηρίζει η 23χρονη Σαρλότ, φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής, που συγκατοικεί με τους γονείς της.

“Εγώ από την αρχή της καραντίνας δεν είχα θέμα να βγαίνω μετά την απαγόρευση. Και στην προηγούμενη έβγαινα κανονικά. Έχω κάτσει πάρα πολλές φορές έξω μετά την απαγόρευση. Πλέον όμως όταν βρίσκομαι σε μέρη με άπειρο κόσμο έχω ένα άγχος, μία ταχυπαλμία, δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Έχω ξεσυνηθίσει, δεν μπορούσα να εστιάσω πουθενά. Για την αστυνομία πλέον δεν φοβάμαι τα βράδια γιατί έχει τόσο κόσμο έξω. Σε σπίτια, τώρα ειδικά που έχει ωραίο καιρό, αποφεύγω να πηγαίνω. Θα πάω και εκεί, αλλά θα αποφύγω τον πολύ κόσμο. Προτιμώ τους εξωτερικούς χώρους”, εξηγεί η 22χρονη Μαρία, φοιτήτρια Κοινωνιολογίας, που μένει με τους γονείς της.

Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση είναι ότι το χειμώνα μπορούσες να κάτσεις σε παγκάκι στις πλατείες, αλλά όσο περνάει ο καιρός ολοένα και αυξάνεται ο κόσμος, μέχρι που τώρα δεν βρίσκεις χώρο να σταθείς. – Μαργαρίτα

“Μου έχουν λείψει πολύ τα πάρτι. Αυτό που μου έχει λείψει κυρίως είναι να μπορεί να εξελιχθεί απροσδόκητα η βραδιά μου. Δηλαδή να είμαι σε ένα μέρος, να πάω κάπου αλλού, να αράξω με την μία παρέα, μετά με μία άλλη, να γνωρίσω κόσμο. Να βρεθώ σε μία άλλη περιοχή, να εξελιχθεί η βραδιά μου πολύ διαφορετικά. Ενώ τώρα θα μείνω πάνω-κάτω στο ίδιο σημείο όπου θα έχω ξεκινήσει. Είναι ελεγχόμενη η κατάσταση πλέον”, συμπληρώνει η Μαρία.

Η 23χρονη Κική, φοιτήτρια Νομικής που μένει στο κέντρο της Αθήνας με συγκάτοικο εξηγεί: “Αυτό που μου έχει λείψει είναι το απροσδόκητο, το ότι δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί η βραδιά, πώς και αν θα πας σπίτι. Μου έχει λείψει το να ψάχνω όλα τα πάρτι που παίζουν, να βρίσκω το καλύτερο πρόγραμμα για να τα συνδυάσω όλα. Μου έχει λείψει να ντύνομαι, να βρίσκω με ποιον και πώς θα πάω εκεί. Το όλο συναίσθημα μετά το πάρτι. Ότι θα γυρίσω το πρωί, ότι θα “χλαπακιάσω” ό,τι βρω στην κουζίνα. Ότι θα ξυπνήσω το μεσημέρι, στο σπίτι μου ή σε κάποιο άλλο σπίτι. Όλα αυτά μου έχουν λείψει”.

Μου έχει λείψει να ντύνομαι, να βρίσκω με ποιον και πώς θα πάω εκεί. Το όλο συναίσθημα μετά το πάρτι. Ότι θα γυρίσω το πρωί, ότι θα “χλαπακιάσω” ό,τι βρω στην κουζίνα. – Κική

“Εμένα μου έχει λείψει κυρίως το ότι υπήρχε αυτό το αίσθημα ελευθερίας, που δεν φοβόμασταν να έρθουμε σε επαφή με πολύ κόσμο. Τώρα δεν έχουμε το ίδιο θάρρος να μιλήσουμε και να γνωρίσουμε καινούριο κόσμο, προτιμάμε να βρισκόμαστε με τους φίλους μας. Μου έχει λείψει και εμένα η όλη προετοιμασία. Το ότι δεν υπήρχε φόβος να βρεθείς κοντά σε ξένα σώματα, να σε ακουμπήσουν, να ιδρώσεις και να χορέψεις. Να πας στο σπίτι ενός ανθρώπου που δεν τον ξέρεις και να κάνεις κάτι ερωτικό ή απλά να μείνεις εκεί. Μου έχει λείψει το όλο feeling του μπαρ. Να κάνω “μπαρότσαρκα”. Να κάθομαι στη μπάρα, να γνωρίζω κόσμο και να φλερτάρω. Αυτό δεν συμβαίνει πλέον. Ο ορισμός για μένα του συνωστισμού που παρατηρείται πλέον είναι ότι όλοι κατ’ ανάγκη βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο και όχι από πραγματική επιθυμία να βρεθούμε στο συγκεκριμένο σημείο με άλλους. Από τη μία θες να δεις κόσμο, από την άλλη ταυτόχρονα φοβάσαι. Αυτό αποδεικνύει και την ανάγκη μας να βρισκόμαστε με κόσμο. Ό,τι και να γίνει, πάντα θα ζητάμε και χώρους και τρόπους να βρισκόμαστε”, υποστηρίζει η Ράνια.

Σας αγχώνει να είστε έξω μετά την απαγόρευση;

“Με αγχώνει να κυκλοφορώ και μετά την απαγόρευση κυκλοφορίας. Δεν ηρεμώ καθόλου. Και με το που συμβεί κάτι, όπως για παράδειγμα να ακούσω κάποιον θόρυβο, αγχώνομαι μην σκάσουν μπάτσοι. Αλλά η ανάγκη μου να βγω υπερβαίνει αυτό τον φόβο. Στην πρώτη καραντίνα υπήρχε ένας κοινός σκοπός. Υπήρχε η πανδημία και έπρεπε να κάνεις κάτι, να το αντιμετωπίσεις. Άτομα που τώρα στη δεύτερη καραντίνα πηγαίνουν σε πάρτι, τότε κάθονταν στο σπίτι τους. Ωστόσο τώρα που βλέπουμε ότι τα μέτρα που επιβάλλουν δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα, έχουμε βγάλει από το μυαλό μας αυτό και ακούμε και τις ανάγκες μας, κι ας φοβόμαστε“, υποστηρίζει ο 25χρονος Ανδρέας, απόφοιτος του Πολυτεχνείου.

Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και ο Αντώνης. “Με αγχώνει το πρόστιμο, το άγχος μου υπάρχει κυρίως όταν θέλω να πάω στο σημείο που θέλω να βγω. Όταν όμως βρίσκομαι σε κάποιο πάρκο ή πλατεία νιώθω πιο άνετα. Αλλά εφόσον έχω την ανάγκη να βγω, δεν θα με σταματήσει ο φόβος του προστίμου”. Η 23χρονη Ζέτα συμπληρώνει: “Το άγχος υπάρχει και πιο πολύ την ώρα που θα βγεις. Εγώ συνήθως είμαι τσιτωμένη για μισή ώρα. Όταν πίνω και λίγο παραπάνω και βλέπω τον κόσμο που είναι έξω, ξεψαρώνω. Και μετά δεν με νοιάζει τι ώρα είναι”.

Θα εκανες σεξ με κάποι@ που θα γνώριζες σε παράνομο παρτι;

“Εδώ ρισκάρω το να πάω σε πάρτι. Θα έπαιρνα και το ρίσκο του να φιληθώ ή να κάνω σεξ με κάποιον. Προσωπικά δεν με φοβίζει για τη δική μου υγεία αν κολλήσω, με εξαίρεση ότι θα πρέπει να κάτσω καραντίνα”, υποστηρίζει ο Αντώνης.

Ο Ρωμανός που είναι 26 χρονών και δούλευε στην εστίαση πριν κλείσει λόγω κορονοϊού ήταν κατηγορηματικά θετικός στο ενδεχόμενο νέας ερωτικής συντρόφου. “Δεν θα είχα δεύτερες σκέψεις να φιληθώ με ένα κορίτσι που θα γνώριζα στην πλατεία. Έχω αυτή την διάθεση”.

Στην αντίπερα όχθη, ο Γιώργος θα ήταν πολύ προσεκτικός, παρά το γεγονός ότι βγαίνει κατά το διάστημα του lockdown. “Εγώ δεν θα έκανα τίποτα παραπάνω από μία απλή γνωριμία του στυλ δώσε μου το instagram σου και θα σου στείλω. Θα ήμουν πολύ διστακτικός και θα φερόμουν διαφορετικά προ κοβιντ. Δεν θέλω να κολλήσω με τίποτα τους γονείς μου που μένω μαζί τους. Εμένα δεν με ενδιαφέρει αν κολλήσω. Αλλά εφόσον κάνουν τα πάντα για να μην κολλήσουν οι ίδιοι, δεν θέλω να τους φέρω εγώ το πρόβλημα μέσα στο σπίτι”.

Ο Ανδρέας εδώ υποστηρίζει ότι στο σεξουαλικό κομμάτι με την πανδημία έχει χαθεί η μαγεία. “Θα έκανα σεξ με κάποια που θα γνώριζα σε πάρτι, αλλά τώρα μπαίνεις στη διαδικασία να το σκέφτεσαι. Δεν γίνεται να βγει από το μυαλό σου. Παίρνεις το λογικό ρίσκο αν θα το κάνεις και μέσα από αυτό χάνεται η μαγεία”.

“Είναι λίγο λες και έχω χάσει τα βήματά μου, πώς να γνωρίζω κόσμο και να φλερτάρω. Νομίζω φταίει το γεγονός ότι έχουμε μπει σε μία λούπα. Εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει πολύ να δω πρώτα τον άλλον στο φυσικό του χώρο και έτσι να με έλξει και να υπάρξει συνέχεια, να κάνουμε σεξ. Μέσα μου υπάρχει αυτός ο φόβος, όχι λόγω της πανδημίας, αλλά περισσότερο επειδή έχω ξεχάσει να το κάνω αυτό το πράγμα, έχω ενσωματώσει τον φόβο και τον δισταγμό μέσα μου”, λέει η Ράνια.

Αν τηρούσαμε τις απαγορεύσεις θα έπρεπε, αν θέλαμε να κάνουμε σεξ, να κανονίσουμε από πριν με τον partner μας σε ποιο σπίτι θα πάμε, θα έπρεπε να περάσουμε εκεί ολόκληρη τη νύχτα, είναι κάπως βεβιασμένη οικειότητα, κάτι που πιστεύω δημιουργεί μία αμηχανία. Έτσι χάνεται η χημεία, ο αυθορμητισμός.- Κική

Η Κική εξηγεί από τη μεριά της ότι πλέον έχει χαθεί ο αυθορμητισμός στο κομμάτι του σεξ, καθώς θα πρέπει να έχεις σχεδιάσει από πριν πού θα πας και πού θα κοιμηθείς: “Εδώ έρχεται πάλι το θέμα του αυθορμητισμού, δηλαδή το να γνωρίσεις κάποιον και να κάνεις σεξ πλέον, θα γίνει κάπως προσχεδιασμένα, δηλαδή θα πρέπει να το κανονίσεις. Τώρα με την απαγόρευση, με τα αράγματα σε πλατείες, με την έξοδο κυρίως την ημέρα, όλοι αυτοί οι παράγοντες μας έχουν δυσκολέψει αρκετά στον σεξουαλικό τομέα. Τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε αυθόρμητα One night stand. Αν τηρούσαμε τις απαγορεύσεις θα έπρεπε, αν θέλαμε να κάνουμε σεξ, να κανονίσουμε από πριν με τον partner μας σε ποιο σπίτι θα πάμε, θα έπρεπε να περάσουμε εκεί ολόκληρη τη νύχτα, είναι κάπως βεβιασμένη οικειότητα, κάτι που πιστεύω δημιουργεί μία αμηχανία. Έτσι χάνεται η χημεία, ο αυθορμητισμός”.

Η Μαρία φέρνει στην επιφάνεια και το θέμα του να συγκατοικείς με τους γονείς, κάτι που αποτελεί εμπόδιο στις ερωτικές σχέσεις. “Για μένα είναι πολύ δύσκολο κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν είσαι με τον καφέ και όχι με το αλκοόλ, μπερδεύεσαι. Ακόμα με προβληματίζει αυτό το προκαθορισμένο, ότι δηλαδή θα πρέπει να περάσω τη νύχτα με τον άλλον. Το άλλο μου θέμα εμένα είναι ότι δεν έχω δικό μου σπίτι, μένω με τους γονείς μου, οπότε αυτό με περιορίζει πάρα πολύ. Δεν μπορώ να καλέσω κάποιον που με ενδιαφέρει ερωτικά, στο σπίτι. Επίσης, μπορεί πλέον να βγαίνουμε τα βράδια και να σπάμε τις απαγορεύσεις, όμως δεν πάμε σε μπαρ, όπου πηγαίναμε κάποτε και θα κάναμε eye contact και θα φλερτάραμε. Στις πλατείες και στα μέρη που πάμε πλέον έχει πολύ κόσμο και δεν μπορείς να κάνεις focus κάπου. Καταλήγεις να κάθεσαι με την παρέα σου ή με γνωστούς σου. Άμα όμως ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες γνώριζα κάποιον που μου κινούσε το ενδιαφέρον θα έκανα σεξ, δεν θα σκεφτόμουν την πανδημία, το ομολογώ. Μπορεί στην αρχή της καραντίνας να είχα και δεύτερες σκέψεις, όμως είναι μία βασική ανάγκη αυτό. Πόση υπομονή να κάνω;”.

“Θα μοιραζόσουν το ποτό σου;”

Ή τα τσιγάρα σου; Στο θέμα αυτό τα κορίτσια απαντούν ομόφωνα. “Θα μοιραζόμασταν τσιγάρα μόνο με κόσμο που γνωρίζουμε”. Επίσης, “ούτε θα πιω από το ίδιο ποτήρι ακόμα και από άτομα που κάνω συνέχεια παρέα. Αυτό είναι κάτι που σκέφτομαι συχνά. Εικόνες από διακοπές με την παρέα που πίναμε όλοι από το ίδιο μπουκάλι. Πότε θα το ξανακάνω αυτό;” αναρωτιέται η Ράνια.

“Αν κάψω το φιλτράκι φυσικά! (γέλια)”, ακούγεται από τη μεριά του Ανδρέα, ενώ ο Αντώνης θα πεταχτεί για να πει ότι θα προτιμούσε να μοιραστεί τσιγάρο με κάποιον που γνωρίζει καλά.

Στο ίδιο μήκος κύματος απάντησε η Μαριάνα, λέγοντας ότι έχει πάψει να μοιράζεται ποτό ή μπουκάλι, ενώ τσιγάρο μοιράζεται μόνο με άτομα του στενού κύκλου της “καίγοντάς” τα. Ο Γιώργος που φοβάται μην κολλήσει τους γονείς του, όπως εξήγησε και παραπάνω, είναι αρνητικός στην ιδέα να μοιραστεί ποτό ή τσιγάρο, ενώ ο Ρωμανός του θυμίζει ότι λίγο νόημα έχει αυτός ο τρόπος “πρόληψης” της νόσησης, από την στιγμή που οι τρεις φίλοι βρίσκονται ήδη σε έναν κλειστό χώρο χωρίς μάσκες και γενικά περνάνε χρόνο μαζί. “Όταν έχεις σε μία πλατεία 2 χιλιάδες άτομα, όπως και να το κάνεις, όσο ανοιχτός και να είναι ο χώρος, θεωρητικά ο κορονοϊός μεταφέρεται από τον αέρα και έχουμε πάει ήδη 10 φορές πλατεία. Πιο πιθανό είναι να έχουμε κολλήσει και να μην το έχουμε καταλάβει, οπότε ας φερόμαστε πιο χαλαρά παρά να φοβόμαστε τα πάντα” καταλήγει ο Ρωμανός.

“Αν σας καλούσαν σε πάρτι θα πηγαίνατε;”

Ο Αντώνης περιγράφει το πάρτι στο οποίο βρέθηκε κατά τη δεύτερη καραντίνα. “Μία φορά πήγα σε ένα πάρτι στη δεύτερη καραντίνα με πολύ κόσμο. Ήμασταν 100-200 άτομα, σε ένα νοικιασμένο σπίτι για αυτόν τον σκοπό. Ένιωθα λίγο άβολα μην κολλήσω. Τότε ήταν σε μία περίοδο που είχαμε κάτω από 1.000 κρούσματα ημερησίως. Είχα καιρό να πάω σε πάρτι και το ήθελα πάρα πολύ. Είχα ανάγκη να χορέψω. Να δω κόσμο.”

“Δεν θα πήγαινα σε πάρτι, μόνο εάν αυτό γινόταν σε ανοιχτό μέρος. Επίσης το να πάω σε κάποιο πάρτι με πολύ κόσμο και να καταλήξω να κάθομαι σε μία γωνία με τους φίλους μου επειδή θα φοβάμαι τον κορονοϊό, χάνει και το νόημα του πάρτι”, απαντάει η Μαρία. Ενώ η Ράνια συμπληρώνει πώς “πηγαίνω μόνο σε πάρτι που κάνω σε σπίτια, με τις φίλες μου, που πίνουμε και χορεύουμε μόνες μας.”

Άμα κολλήσω θα κάτσω 2 εβδομάδες μέσα και δεν με νοιάζει. Δεν έχω δουλειά, δεν υπάρχει ζωή έξω να χάσω κάτι.

Από την άλλη “ξεκάθαρα θα πήγαινα” λέει ο Ρωμανός. “Το ίδιο είναι με το να πάω πλατεία που κάθε σαββατοκύριακο έχει πάνω από 2.000 άτομα. Άμα κολλήσω θα κάτσω 2 εβδομάδες μέσα και δεν με νοιάζει. Δεν έχω δουλειά, δεν υπάρχει ζωή έξω να χάσω κάτι. Από άποψη υγείας, δεν έχω και πάλι θέμα γιατί 26 είμαι. Οι πιθανότητες να πεθάνω ή να πάθω κάτι πάρα πολύ σοβαρό είναι μηδαμινές. Αν κολλήσω δεν θα πάω να πάρω την μάνα μου αγκαλιά. Έτσι κι αλλιώς δεν μένω στο ίδιο σπίτι με τους γονείς μου”.

Υπερτερεί η καλοπέραση από το “κοινό καλό”;

“Κάποιες φορές που είναι να πάω στην πλατεία νιώθω λίγο ενοχικά. Λέω οκ δεν είναι σωστό, είναι κοροϊδία τόσο καιρό όλοι να κλείνονται μέσα, να προσέχουν. Είναι σαν να λες είστε βλάκες εσείς που κάθεστε μέσα, κοιτάξτε εμείς τι κάνουμε. Και μετά πας σε ένα μέρος και είναι σαν να μην συμβαίνει τίποτα, δεν τηρούνται γενικά τα μέτρα, ούτε καν στην ουρά στα σούπερ μάρκετ. Επίσης βρίσκομαι αναγκαστικά στα ΜΜΜ γιατί δεν έχω αμάξι. Αναπόφευκτα γίνεται χαμός εκεί μέσα. Βρίσκεσαι σε κίνδυνο ακόμα και όταν δεν είναι επιλογή σου. Οπότε λες αν δεν πάω στην πλατεία δεν θα κολλήσω, αλλά απλά και μόνο επειδή θα μπω σε λεωφορείο θα κολλήσω, μου φαίνεται πραγματικά αναπόφευκτο. Οπότε καλύτερα απλά να παίρνεις την ευθύνη και να βγαίνεις” υποστηρίζει η Μαριάνα, εκφράζοντας το πρόβλημα με τα ΜΜΜ που αντιμετωπίζει σημαντική μερίδα πολιτών στις μεγάλες πόλεις.

“Για εμένα το κοινό καλό συμβαδίζει με μία σωστή πολιτική. Αυτή την στιγμή που δεν υπάρχει σωστή πολιτική, δεν υπάρχει κοινό καλό. Για παράδειγμα έχεις μία εστίαση κλειστή τόσους μήνες, ενώ μπορεί να τηρήσει τα μέτρα. Βάλε αυστηρά μέτρα με αποστάσεις κλπ. Όταν δεν το κάνεις και δεν αφήνεις άλλη επιλογή στον κόσμο από το να μαζεύονται στις πλατείες χιλιάδες άτομα, προφανώς θα έχεις πολύ περισσότερα κρούσματα. Ναι, σε αυτή την φάση υπερτερεί η καλοπέρασή μου από την πολιτική της κυβέρνησης, αν θες να το θέσουμε έτσι” απάντησε ο Ρωμανός, ο οποίος όπως προαναφέρθηκε εργάζεται στον τομέα της εστίασης, ενώ ο πατέρας του είναι ιδιοκτήτης μπαρ, με αποτέλεσμα οι κυβερνητικές επιλογές για κλειστή εστίαση να τον έχουν επηρεάσει άμεσα.

Πλέον έχω καταλήξει ότι πρέπει να δίνω μία παραπάνω προτεραιότητα στην ψυχαγωγία. Θα βγω με την μάσκα μου, αν είναι να κάνω ένα τσιγάρο θα πάω λίγο πιο πέρα και μετά θα ξανά γυρίσω στην παρέα.- Γιώργος

“Έχω κουραστεί κι εγώ με τα μέτρα, σε βαθμό που πλέον υπερτερεί η διασκέδασή μου. Ακόμα και η σχολή μου είναι online και δεν κάνουμε πλέον τίποτα πρακτικό. Υπάρχουν μαθήματα που πρέπει να κάνω εργαστήριο και αυτό δεν γίνεται. Πρέπει να πάω να αγοράσω όλα τα υλικά εγώ και να το κάνω σπίτι μου, ενώ είναι κάτι που θα κάναμε στην σχολή. Δεν έχω ούτε την ευκαιρία να πάω στην βιβλιοθήκη της σχολής που θα με βοηθούσε σε μία ερευνητική εργασία που έχω. Πλέον έχω καταλήξει ότι πρέπει να δίνω μία παραπάνω προτεραιότητα στην ψυχαγωγία. Θα βγω με την μάσκα μου, αν είναι να κάνω ένα τσιγάρο θα πάω λίγο πιο πέρα και μετά θα ξανά γυρίσω στην παρέα. Θα πιω την μπύρα μου ανεβοκατεβάζοντας την μάσκα και όσο περισσότερο μπορώ κρατάω αποστάσεις. Δεν νιώθω ανεύθυνος, νιώθω αρκετά καλά” εξηγεί ο Γιώργος.

Φταίνε οι νέοι για τη διασπορά του κορονοϊού;

Η Μαρία δηλώνει εκνευρισμένη με την ρητορική περί ευθύνης των νέων για τη διασπορά του κορονοϊού. “Θεωρώ ότι ευθύνονται πολύ τα μέτρα της κυβέρνησης, η οποία συνεχώς επιλέγει να στοχοποιεί τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα επειδή τη βολεύει. Για παράδειγμα για την ατάκα ότι το ερωτικό καλοκαίρι των νέων ανέβασε τα κρούσματα, εγώ μπορώ να πω προσωπικά για εμένα, αλλά και για πολύ κόσμο, ότι κανένα ερωτικό καλοκαίρι δεν ζήσαμε. Το γεγονός ότι άφησαν τους τουρίστες να έρθουν χωρίς να έχουν κάνει υποχρεωτικά τεστ ευθύνεται πολύ περισσότερο για την αύξηση των κρουσμάτων, παρά οι δικές μου διακοπές. Πιστεύω ότι εντελώς ηθελημένα μας έχουν στοχοποιήσει”.

“Οι νέοι είναι ο εύκολος στόχος για δύο λόγους, πρώτον επειδή η κυβέρνηση έχει αποτύχει με τους νέους, δηλαδή ξέρει ότι δεν βγαίνει από αυτούς και δεύτερον ότι είναι τα εύκολα θύματα. Πιστεύω ότι αυτό τους έχει γυρίσει μπούμερανγκ γιατί έχει ως αποτέλεσμα οι νέοι να αμφισβητούν αυτά που λέει η κυβέρνηση”, είναι η απάντηση του Ανδρέα.

Ο Ρωμανός θέτει την παράμετρο των διαδηλώσεων στην διάχυση ευθυνών μέσα από τον δημόσιο διάλογο. “Υποστηρίζουν το αφήγημα ότι αυτοί είναι καλοί που μας κρατάνε μέσα και εμείς είμαστε οι κακοί που βγαίνουμε. Δεν πιστεύω ότι έχει να κάνει μόνο με την στοχοποίηση των νέων. Στις πορείες για το νομοσχέδιο Κεραμέως για παράδειγμα ήταν και πολλοί καθηγητές. Εγώ πήγα με την μάνα μου που είναι εκπαιδευτικός και είδα να είναι περισσότεροι οι δάσκαλοι και οι ακαδημαϊκοί, παρά τα παιδιά. Έχω δύο αδέρφια 16 και 17 τα οποία δεν κατέβηκαν στο δρόμο, ούτε οι φίλοι τους. Αν ήταν ανοιχτά τα σχολεία και μπορούσαν να κάνουν κατάληψη να διαμαρτυρηθούν, θα το έκαναν. Τώρα με την καραντίνα έχουν πάρει πάρα πολλά «όπλα» του λαού για να αντιδράσει”.

Τι είναι αυτό που σας έχει λείψει περισσότερο

Η Ράνια απαντά: “Το σεξ. Το να νιώθω ελεύθερη. Να μπορώ να έχω μία καθημερινότητα που να είναι φυσική. Να μην σκέφτομαι κάτι άλλο”.

“Η επαφή γενικώς. Να ξέρω ότι εν δυνάμει μπορώ να κάνω τα πάντα”, λέει η Σάρλοτ.

Στο κομμάτι της επαφής θα συμφωνήσει και ο Ανδρέας. “Αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο είναι να μην είμαι καχύποπτος με τον κόσμο. Να μην κάνω δεύτερες σκέψεις όταν θέλω να ακουμπήσω τον διπλανό μου.

“Εμένα μου έχει λείψει να έχω μια φυσιολογική ρουτίνα και να μην προσπαθώ να κάνω παραγωγική την ημέρα μου, να είναι πιο αβίαστα τα πράγματα”, υποστηρίζει η Μαρία.

“Εμένα αυτό που μου έχει λείψει περισσότερο είναι το να μπορώ να κυκλοφορώ ελεύθερα, χωρίς να πιστεύω πως κάποιος με παρακολουθεί, είτε αυτός είναι κάποιος ιός που μπορεί να σε κολλήσει, είτε είναι το κράτος. Αισθάνομαι μονίμως πως έχω τον Big Brother πάνω από το κεφάλι μου”, λέει η Κική.