Ο ΑΛΕΞΗΣ ΚΟΥΓΙΑΣ “ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ Ο ΜΗΤΣΟΣ” ΚΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ
Το δικαίωμα στην αναδοχή και στην υιοθεσία είναι ιερό. Κανένας από εμάς δεν θέλει μια οικογένεια καρικατούρα, στην οποία το παιδί θα λέει η μαμά μου ο Μήτσος και ο μπαμπάς μου ο Γιώργος. Σίγουρα όμως θέλουμε μια κοινωνία συμπεριληπτική. Μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις.
Δεν ξέρω αν έχεις προλάβει να παρακολουθήσεις τις εξελίξεις (έξω) από τις δικαστικές αίθουσες. Ο Αλέξης Κούγιας και ο Σπύρος Μπιμπίλας συναντήθηκαν στα δικαστήρια. Στους διαδρόμους σε πρώτη φάση και βλέπουμε για τη συνέχεια.
Μην περιμένεις αβρότητες. Ο Σπύρος Μπιμπίλας περιέγραψε τη συνάντηση με τον Αλέξη Κούγια και το «στόλισμα» που ακολούθησε αυτής.
«Του είπα καλημέρα σας στον πληθυντικό κι εκείνος στον ενικό, ως μη όφειλε, άρχισε να με βρίζει, “αμόρφωτε, καραγκιόζη“. Του είπα πώς λέτε αμόρφωτο έναν άνθρωπο που έχει σπουδάσει ακριβώς το ίδιο με εσάς. Ήταν ολιγόλεπτο αλλά τόσο έντονο, μπροστά σε τόσους ανθρώπους. Έφυγα υβριζόμενος. Είναι για γέλια. Ας κάνει ό,τι θέλει, υπάρχουν τα δικαστήρια που καταλαβαίνουν. Εγώ νομίζω ότι ο κ. Κούγιας, που υπερασπίζεται τον κύριο Λιγνάδη, προσπαθεί να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη, χτυπώντας έναν αθώο άνθρωπο όπως είμαι εγώ. Με έχει στοχοποιήσει χωρίς κανέναν απολύτως λόγο».
Στο είπα εγώ μην περιμένεις αβρότητες, αγκαλιές, «Σπύρο μου να πάρω ένα ημερολόγιο να ενισχύσω το Σ.Ε.Η.» και «κάνε μου λίγο τον Bugs Bunny που τον κάνεις τέλεια».
Στην κάμερα της εκπομπής «Πρωινό» ο Αλέξης Κούγιας απάντησε για την παραπάνω συνάντηση και bonus track: υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
«Ο συγκεκριμένος κύριος, πριν αναλάβω την υπεράσπιση του κ. Λιγνάδη, ήταν και είναι εκτός του κοινωνικού και επιστημονικού μου κύκλου. Αυτός μου απηύθυνε τον λόγο, δεν μπορεί ξαφνικά να έρχεται μπροστά μου κάποιος σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, να αρχίσει να μου μιλάει με φιλικό τρόπο.
Πραγματικά αντέδρασα λέγοντας σε αυτόν, ότι είναι νομικά αμόρφωτος. Πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεις κάποιον ότι έχει παραβεί μια ποινική διάταξη, ενώ λες ότι γνωρίζεις και νομικά. Αυτό είναι συκοφαντική δυσφήμιση για εμένα. Μου είπαν οι συνεργάτες μου ότι προέβαλε σαν ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα του ότι έχει δώσει το πρώτο γκέι φιλί στον ελληνικό κινηματογράφο.
Εκείνη την εποχή που εξελίχθηκα κι εγώ ποιοτικά σαν άνθρωπος, υπήρχαν άλλες κοινωνικές συνθήκες. Κι εγώ από αυτές τις κοινωνικές συνθήκες συνεχίζω να συμμερίζομαι τις περισσότερες. Δηλαδή δεν θα μπορέσει ποτέ κανείς να μου επιβάλλει εμένα να δεχτώ ότι επιτρέπεται να υιοθετούν παιδιά δύο ομόφυλοι. Και να λέει το παιδί μου “η μητέρα μου η Καλλιόπη και ο μπαμπάς μου η Αρσινόη”.
Και ούτε να υιοθετούν δύο άντρες και να λέει “η μαμά μου ο Μήτσος και ο μπαμπάς μου ο Γιώργος”. Καταλαβαίνετε ότι εγώ έχω μία διαφορετική προσέγγιση στα γεγονότα με πολύ απλό τρόπο και είμαι κατά όλων αυτών. Αυτές είναι οι αρχές μου και επιτρέψτε μου να τις υπερασπίζομαι, με τον τρόπο που εγώ τις υπερασπίζομαι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν σέβομαι την ιδιαιτερότητα άλλων ανθρώπων».
Τι νέα εσείς; Η Αρσινόη καλά; Το Ποπάκι; Πάντα καλά, εύχομαι. Ο Αλέξης Κούγιας έχει δίκιο, ακόμα κι αν η βάση της κουβέντας είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Κανένας από εμάς δεν θέλει μια οικογένεια καρικατούρα στην οποία το παιδί θα λέει η μαμά μου ο Μήτσος και ο μπαμπάς μου ο Γιώργος. Ο μπαμπάς μου ο Μήτσος κι ο μπαμπάς μου ο Γιώργος. Μια οικογένεια με δύο μπαμπάδες ή μια οικογένεια με δύο μαμάδες. Δεν βλέπω κάπου κάτι λάθος. Όλα σωστά μου φαίνονται. Και σε μένα και στην επιστημονική κοινότητα.
Η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία από το 2004 έχει ανακοινώσει, έπειτα από μελέτες ετών, ότι «δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν ότι η γονεϊκή αποτελεσματικότητα εξαρτάται από τον σεξουαλικό προσανατολισμό των γονέων: Οι λεσβίες και οι ομοφυλόφιλοι άντρες είναι το ίδιο πιθανό με τους ετεροφυλόφιλους γονείς να παρέχουν υποστηρικτικά και υγιή περιβάλλοντα στα παιδιά τους».
Μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα κι όχι για επιθεωρησιακά νούμερα στο Δελφινάριο. Το δικαίωμα στην αναδοχή και στην υιοθεσία είναι ιερό. Τι κι αν υπάρχουν ακόμα άνθρωποι γύρω μας που θεωρούν μια τέτοια πράξη αφύσικη και επικίνδυνη για το κοινωνικό σύνολο.
Μια κοινωνία συμπεριληπτική. Μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις. Μια κοινωνία στην οποία η αγάπη για ένα παιδί θα είναι το μοναδικό μέλημά μας. Ούτε Μήτσος, ούτε Γιώργος, ούτε Αρσινόη. Μόνο οικογένεια. Μας φτάνει αλλά δυστυχώς δεν μας περισσεύει. Μέχρι τότε θα επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα που για κάποιους, ενδεχομένως, να είναι δυσνόητα ακόμα και ακατανόητα.
