ΟΙ 10 ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΣΕΙΡΕΣ ΤΟΥ NETFLIX

Μετά τις 30 καλύτερες ταινίες στο Netflix και τα 20 κρυφά αριστουργήματα που δε θα σου προτείνει ο αλγόριθμος, ξετρυπώνουμε εκείνες τις σειρές που ίσως θα έπρεπε να αποφύγεις.

Γιατί άλλο να σκοτώνεις τον χρόνο σου και άλλο να τον χάνεις.

Marseille

Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ είναι ο επί μία 25ετία δήμαρχος της Μασσαλίας, που καθώς ετοιμάζεται να αποχωρήσει μπλέκει σε πόλεμο με τον πρώην προστατευόμενό του και τωρινό του αντίπαλο, Μπενουά Μαζιμέλ. Το “Marseille” ήταν η πρώτη γαλλική τηλεοπτική παραγωγή του Netflix και, ok, όλοι από κάπου πρέπει να ξεκινήσουν.

Το “House of Cards” έδειξε στο Netflix πως το κοινό έχει όρεξη για σαπουνοπεροειδή πολιτική ίντριγκα, αλλά εδώ δε βγήκε η αναπαραγωγή της φόρμουλας. Η σειρά θέλει να κρέμεσαι από τις πολιτικές μηχανορραφίες των χαρακτήρων της σειράς, αλλά στην πραγματικότητα στο κάνει αδύνατο γιατί βασίζεται σε twists που καθόρισαν πολλές σειρές της καλωδιακής και πλέον είναι προβλέψιμα. Η εκτέλεση έχει ακόμα σημασία και το “Marseille” ήταν απλώς ένα πουκάμισο αδειανό με το περίβλημα της πρεστίζ τηλεόρασης.

Haters Back Off!

Βασισμένο στην ηρωίδα της Κολίν Μπάλιντζερ, της διάσημης YouTuber, το “Haters Back Off” είναι η ιστορία της παράξενης οικογενειακής ζωής της Μιράντα Σινγκς, μίας απόλυτα ατάλαντης αλλά με τεράστια αυτοπεποίθηση κοπέλας, που περνάει απ’ τη μια αποτυχία στην άλλη πιστεύοντας πως έχει γεννηθεί για να γίνει διάσημη.

Παρότι η Μπάλιντζερ είναι ξεκάθαρα ταλαντούχα, η περσόνα που δημιούργησε και που λειτουργεί για τα ολιγόλεπτα κλιπάκια της στο YouTube δε μπορεί να συντηρήσει μία ολόκληρη σειρά. Το αποτέλεσμα ήταν σκέτος πονοκέφαλος.

Disjointed

Κωμωδία – η πρώτη με την κλασική δομή του sitcom για το Netflix – που εξελίσσεται σε εργασιακό περιβάλλον, με πρωταγωνίστρια την Κάθι Μπέιτς ως παλαίμαχη υποστηρίκτρια της αποποινικοποίησης που ζει επιτέλους το όνειρό της ως ιδιοκτήτρια ενός καταστήματος κάνναβης στο Λος Άντζελες. Μαζί της είναι τρεις υπάλληλοι, ο εικοσάχρονος γιος της και ένας φύλακας με σοβαρά προβλήματα, όλοι τους λίγο-πολύ διαρκώς μαστουρωμένοι.

Πέρα από τη Μπέιτς, άντε και τον Τόουν Μπελ στον ρόλο του φύλακα, το υπόλοιπο καστ είναι αδιάφορο – ενοχλητικό κιόλας στην περίπτωση των δύο χασικλήδων που συμμετέχουν σε κάθε επεισόδιο – ενώ η απόπειρα της σειράς να ρίξει φως στα ιατρικά οφέλη της μαριχουάνας ήταν τόσο κακή που θα μπορούσε να μπερδέψει εκείνους που δεν γνωρίζουν και να απομακρύνει τους προσηλυτισμένους.

Flaked

Ο Γουίλ Αρνέτ έχει μια φανταστική σειρά στο Netflix. Ονομάζεται “Bojack Horseman” και είναι μέσα στις 2-3 καλύτερες παραγωγές της πλατφόρμας (και του 21ου αιώνα ως τώρα).

Δυστυχώς το άλλο του εγχείρημα, το “Flaked”, δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες. Η σειρά ακολουθεί έναν αλκοολικό που αναρρώνει στην απομονωμένη κοινότητα της Venice Beach, στην Καλιφόρνια. Το κόνσεπτ της σειράς ήταν να δείξει ότι, παρότι ο χαρακτήρας του Αρνέτ παρουσιάζεται γεμάτος σοφία, στην πραγματικότητα είναι εξίσου χαμένος όσο όλοι οι υπόλοιποι.

Το “Flaked” όμως δεν ήξερε αν θέλει να είναι δραματικό ή αστείο, και αυτό δε θα ήταν πρόβλημα αν η δημιουργική ομάδα είχε τη δεξιοτεχνίας της τονικής ισορροπίας. Δεν την είχε.

The I-Land

Δέκα άνθρωποι ξυπνούν σε ένα επικίνδυνο νησί, συνειδητοποιούν ότι δεν θυμούνται ούτε ποιοι είναι ούτε πώς βρέθηκαν στον τόπο αυτό, και ξεκινούν ένα ταξίδι επιστροφής στο σπίτι. Σύντομα ανακαλύπτουν ότι ο κόσμος δεν είναι αυτό που φαίνεται. Αντιμέτωποι με τις ακραίες ψυχολογικές και φυσικές δυσκολίες του I-Land, πρέπει να αναδείξουν την καλύτερη πτυχή του εαυτού τους ή να πεθάνουν εγκλωβισμένοι στον χειρότερο εαυτό τους.

Θα έλεγα πως η σειρά είναι ο φτωχός συγγενής του “Lost”, αλλά αυτό δε θα σήμαινε και πολλά. Καμία σειρά δεν κατάφερε να αντιγράψει σωστά τη φόρμουλα εκείνης της σειράς (και υπήρξαν πολλές), αλλά κάποιες τουλάχιστον επιβίωσαν με κάποια αξιοπρέπεια. Το μοναδικό μυστήριο σε τούτη ήταν το πώς πήρε καν το πράσινο φως για να γυριστεί.

Girlboss

Το “Girlboss” βασίζεται σε ένα από τα μπεστ σέλερ των New York Times, το #Girlboss της Σοφία Αμορούσο, ιδρύτριας της επωνυμίας μόδας Nasty Gal. Η σειρά εστιάζει στην Αμορούσο (Μπριτ Ρόμπερτσον), η οποία ξεκίνησε πουλώντας βίντατζ ρούχα στο eBay και, μέχρι τα 28, είχε δημιουργήσει μια αυτοκρατορία μόδας αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.

Αν το “Girlboss” δεν βασιζόταν στα απομνημονεύματα και τον επιχειρηματικό οδηγό της ιδρύτριας του Nasty Gal, μπορεί και να ήταν καλύτερη σειρά. Επειδή όμως η Αμορούσο δεν έκρυψε ποτέ την αγένειά της, τα μισάωρα (πάλι καλά) επεισόδια περνούν χωρίς να βλέπεις πολλά πέρα από την ηρωίδα να φέρεται συνεχώς απαίσια στο όνομα της ανεξαρτησίας της.

Ο κεντρικός χαρακτήρας δεν έχει καμία ανάπτυξη γιατί η ιδέα είναι τη λατρέψει ο χαρακτήρας όπως ακριβώς είναι.

13 Reasons Why

Μία μαθήτρια Λυκείου αφήνει πριν την αυτοκτονία της μία σειρά από κασέτες, με σκοπό να μοιραστούν σε 13 μαθητές του σχολείου της ώστε να μάθουν τους λόγους που συνέβαλαν στην αυτοκτονία της.

Όσο οι κριτικοί και οι συνδρομητές παρακολουθούσαμε τα πρώτα επεισόδια της σειράς, μίας από τις πιο πολυαναμενόμενες στη χρονιά της και φοβερά επιτυχημένη για το Netflix συνολικά μέχρι και το τέλος της, ο σχολιασμός γύρω της ήταν οριακά διθυραμβικός. Η ωμή απεικόνιση του σχολικού εκφοβισμού και οι αυθεντικές σχέσεις που αναπτύσσονταν μεταξύ των χαρακτήρων έδιναν την αίσθηση πως κάτι καινούριο είχε μόλις συμβεί στην τηλεόραση. Έφτασε όμως το φινάλε και το “13 Reasons Why” βγήκε από τη φούσκα ενός φρέσκου Netflix show και μπήκε στη δημόσια συζήτηση ως μία από τις πιο αμφιλεγόμενες σειρές στην ιστορία της τηλεόρασης.

Παρά τις αντιρρήσεις του Νταν Ράιντενμπεργκ, executive director του Suicide Awareness Voices of Education, η σειρά έκανε τόσο παραστατική τη σκηνή αυτοκτονίας της ηρωίδας που ειδικοί σύμβουλοι ψυχικής υγείας προειδοποιούσαν πως η σειρά θα μπορούσε να επιφέρει κύμα μεταδοτικότητας αυτοκτονιών. Και παρότι η δεύτερη σεζόν φαινόταν να έχει πάρει μέτρα για να μην επαναληφθούν τα λάθη της πρώτης, το δικό της φινάλε έκλεισε με τον σοδομισμό ενός εκ των βασικών χαρακτήρων με τη λαβή σφουγγαρίστρας. Σοκ για το σοκ.

Μετά από graphic βιασμούς, αυτοκτονίες και μία επιδερμική αντιμετώπιση της κατάθλιψης ως κάτι που θα περνούσε αν αγαπιόμασταν λίγο παραπάνω οι άνθρωποι, το “13 Reasons Why” ήθελε να βάλει στο παιχνίδι και μια απόπειρα μακελειού σε σχολείο, σχεδόν δικαιολογημένη στη απόδοσή της γιατί είχε προηγηθεί ο σοδομισμός του δράστη.

Iron Fist

Αφού είχε εξαφανιστεί επί χρόνια, ο δισεκατομμυριούχος Ντάνι Ραντ (Φιν Τζόουνς) επιστρέφει στη Νέα Υόρκη και προσπαθεί να επανασυνδεθεί με το παρελθόν και την οικογενειακή του κληρονομιά. Ταυτόχρονα πολεμά τα εγκληματικά στοιχεία που διαφθείρουν τη Νέα Υόρκη, χρησιμοποιώντας τις εξαιρετικές γνώσεις του στις πολεμικές τέχνες και την ικανότητα επίκλησης της απίστευτης δύναμης της Σιδερένιας Γροθιάς.

Ό,τι είναι Marvel δεν είναι χρυσός και το “Iron Fist” είναι η απόδειξη. Με το υλικό των κόμικ και το μυστικιστικό/υπερφυσικό τους θέμα, η σειρά θα μπορούσε να ήταν κάτι πραγματικά ξεχωριστό για το σύμπαν της Marvel στο Netflix. Αντ’ αυτού σερνόταν επί 13 ώρες γεμάτο, ήταν εξόχως ασθενικό σεναριακά, με σοκαριστικά κακές σκηνές μάχης και έναν κεντρικό πρωταγωνιστή για χασμουρητά.

Between

Η σειρά του Netflix ακολουθεί μια έγκυο έφηβη που σκοπεύει να εγκαταλείψει το παιδί της και τη μικρή της πόλη, μέχρι που ένας ιός θα χτυπήσει την πόλη της και η ηρωίδα θα αναγκαστεί να μπει σε καραντίνα.

Το “Between” δε μπόρεσε ποτέ να αποφασίσει αν ήθελε να είναι μία σειρά για το ξέσπασμα ενός ιού ή για τις δυσκολίες μιας νεαρής γυναίκας, με αποτέλεσμα να μην είναι τελικά τίποτα από τα δύο.

Real Bob

Ο Ρομπ Σνάιντερ είναι διαβόητος για τη μετριότητά του. Πώς θα ήταν καλό το “Real Rob”;

Η σειρά απεικονίζει μία υπερβολική εκδοχή της πραγματικής ζωής του κωμικού και την αναμειγνύεται με κλιπ όπου κάνει standup. Αν και η ιδέα ακούγεται εντυπωσιακά παρόμοια με αυτήν πίσω από επιτυχημένες σειρές όπως το “Louie” ή το “Seinfeld”, η κωμική φωνή του Σνάιντερ απλώς δεν είναι τόσο ενδιαφέρουσα όσο η δουλειά εκείνων των κωμικών.

Ο Σνάιντερ έχει επίσης την τάση να παίζει με προβληματικά στερεότυπα για όλους όσους συναντά, πράγμα που σημαίνει ότι η σειρά δεν είναι μόνο σαχλή, είναι και αρκετά προσβλητική.