ΟΙ 48 ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Χρειάστηκε ένα – σκάρτο – 48ωρο για να δούμε αρχικά την ανακοίνωση των “12” για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας και την προοπτική του απόλυτου χάους στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και κατόπιν τη διάλυση του συνασπισμού με πρωτεργάτες τους έξι αγγλικούς συλλόγους, που μετά τις σφοδρές αντιδράσεις που συνάντησαν από την κυβέρνηση μέχρι τους φιλάθλους τους, υποχρεώθηκαν σε αναδίπλωση και άτακτη υποχώρηση. Πρόκειται σίγουρα για ένα ορόσημο στην ιστορία του αθλήματος, παρά το γεγονός ότι το εγχείρημα διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη, πριν καν προλάβει να ολοκληρωθεί ο “τοκετός”. Και βέβαια, αν και θα πρέπει πρώτα να αναλύσουμε όλες τις παραμέτρους αυτής της ιστορίας, έχουμε να κάνουμε με μια άνευ προηγουμένου προσωπική – επικοινωνιακή – ήττα του Φλορεντίνο Πέρεθ, του εν πολλοίς βασικού εμπνευστή αυτού του πρότζεκτ.

Πώς φτάσαμε όμως στο βράδυ της 20ης Απριλίου με τις δραματικές εξελίξεις και τη διάλυση – ουσιαστικά – της Σούπερ Λίγκας; Αν θυμάστε, πριν τρεις μήνες, στις 21 Ιανουαρίου του 2021, διαβάσαμε τη σκληρή ανακοίνωση της FIFA σχετικά με τις προθέσεις δημιουργίας μιας κλειστής λίγκας στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, μια ανακοίνωση την οποία συνυπέγραφαν και οι έξι μεγάλες συνομοσπονδίες, UEFA (Ευρώπη), CONMEBOL (Νότια Αμερική), CAF (Αφρική), CONCACAF (Βόρεια & Κεντρική Αμερική και Καραϊβική), AFC (Ασία) και OFC (Ωκεανία). Θορυβημένη τότε η παγκόσμια ομοσπονδία από διάφορες κινήσεις γνωστών παραγόντων και συλλόγων, αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα να καταστήσει σαφές πως δεν ήταν διατεθειμένη να ανεχτεί οτιδήποτε επρόκειτο να κινηθεί εκτός ορίων του δικού της καταστατικού και κατ’ επέκταση των καταστατικών των έξι συνομοσπονδιών.

Στην ανακοίνωση του Ιανουαρίου, η FIFA απειλούσε ευθέως πως οποιοσδήποτε σύλλογος ή ποδοσφαιριστής έπαιρνε μέρος στη Σούπερ Λίγκα, δε θα είχε δικαίωμα να συμμετάσχει σε καμία διοργάνωση που διεξάγεται υπό την αιγίδα είτε δική της, είτε κάποιας από τις έξι Συνομοσπονδίες. Η παγκόσμια ομοσπονδία ξακαθάριζε ότι όλες οι διοργανώσεις πρέπει είτε να διοργανώνονται είτε να αναγνωρίζονται αποκλειστικά από την ίδια σε διεθνές επίπεδο, είτε από τις έξι Συνομοσπονδίες σε επίπεδο ηπείρων. Με άλλα λόγια, η FIFA έλεγε πως οι παίκτες που θα αγωνίζονται στη Σούπερ Λίγκα, δε θα έχουν δικαίωμα να αγωνίζονται πουθενά αλλού! Όπως αποδείχτηκε όμως, η απέναντι πλευρά έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της αυτές τις απειλές και με κάθε επισημότητα ανακοίνωσε τη νύχτα της περασμένης Κυριακής (προς Δευτέρα), την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας.

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΟΥΠΕΡ ΛΙΓΚΑΣ

Το κείμενο της Σούπερ Λίγκας ξεκινούσε ως εξής: “Δώδεκα από τους σημαντικότερους συλλόγους της Ευρώπης, ανακοινώνουν σήμερα ότι συμφώνησαν να δημιουργήσουν μια νέα διοργάνωση, τη Σούπερ Λίγκα, την οποία θα διευθύνουν τα ιδρυτικά μέλη. Θα υπάρξουν τρεις ακόμα προσκλήσεις σε συλλόγους, για να προστεθούν στο πρότζεκτ πριν την εναρκτήρια σεζόν, η οποία θα εκκινήσει το συντομότερο δυνατό. Οι σύλλογοι-ιδρυτικά μέλη, ελπίζουν στο μέλλον να έχουν συζητήσεις με την UEFA και τη FIFA, έτσι ώστε να βρεθούν οι καλύτερες λύσεις τόσο για τη Σούπερ Λίγκα, όσο και για το σύνολο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου”. Και μετά τα “τυπικά”, ερχόταν το “ζουμί”: “Η δημιουργία της καινούργιας Λίγκας λαμβάνει χώρα τη στιγμή που η παγκόσμια πανδημία έχει επιταχύνει την αποσταθεροποίηση του σημερινού οικονομικού μοντέλου στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο”.

Και κατέληγε η ανακοίνωση: “Η πανδημία κατέστησε σαφές ότι το στρατηγικό όραμα και η εμπορική στόχευση είναι απαραίτητα για να αυξηθούν η αξία και οι βοήθειες προς όφελος της πυραμίδας του ποδοσφαίρου συνολικά. Στους τελευταίους μήνες διεξήχθη ένας έντονος διάλογος με τις ποδοσφαιρικές αρχές σχετικά με τη μελλοντική μορφή των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Τα ιδρυτικά μέλη θεωρούν ότι οι προτάσεις που υποβλήθηκαν, δε λύνουν τα βασικά προβλήματα, που είναι τόσο η ανάγκη για παιχνίδια μεγαλύτερης ποιότητας, όσο και η εξασφάλιση πρόσθετων οικονομικών πόρων για όλο το φάσμα του ποδοσφαίρου”. Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, η λέξη κλειδί σε όλη την ανακοίνωση, ήταν το “οικονομικό”, είτε αναφερόταν ως μοντέλο, είτε ως εμπορική στόχευση, είτε ως αξία, είτε ως εξεύρεση πρόσθετων πόρων.

ΤΑ ΔΩΔΕΚΑ ΙΔΡΥΤΙΚΑ ΜΕΛΗ

Και η αλήθεια είναι πως ολόκληρο το “οικοδόμημα” της νέας Σούπερ Λίγκας, ήταν θεμελιωμένο και χτισμένο πάνω στα χρήματα, αφού αυτά ήταν το σημαντικότερο ζητούμενο. Ας δούμε όμως ποιοι ήταν οι δώδεκα σύλλογοι-ιδρυτικά μέλη του νέου “συνεταιρισμού” που προέκυψε επίσημα το βράδυ της περασμένης Κυριακής (18/4). Είχαμε να κάνουμε με τις κορυφαίες ομάδες των τριών κορυφαίων πρωταθλημάτων της ηπείρου. Έξι από την Αγγλία (Μαν. Γιουνάιτεντ, Μαν. Σίτι, Λίβερπουλ, Τσέλσι, Άρσεναλ και Τότεναμ), τρεις από την Ισπανία (Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα και Ατλέτικο Μαδρίτης) και τρεις από την Ιταλία (Μίλαν, Ίντερ και Γιουβέντους). Το πρώτο που διαπιστώσαμε, είναι ότι απουσίαζαν εκπρόσωποι από τα υπόλοιπα δυο πρωταθλήματα των “Big 5”, δηλαδή από τη Γερμανία και τη Γαλλία.

Στην ουσία, ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη, δεν είδαμε τα άλλα τρία μεγάλα brands που προέρχονται από την Bundesliga (Μπάγερν και Ντόρτμουντ) και την Ligue 1 (Παρί Σεν Ζερμέν). Πάμε τώρα να θυμηθούμε πώς ξεκίνησε η “ανταρσία” των δώδεκα μεγάλων και ποιοι ήταν αυτοί που ηγήθηκαν του πρότζεκτ. Δυο ήταν τα ονόματα που ξεχώρισαν από την αρχή, πρώτα αυτό του Φλορεντίνο Πέρεθ και μετά αυτό του Αντρέα Ανιέλι. Οι πρόεδροι της Ρεάλ Μαδρίτης και της Γιουβέντους αντίστοιχα, ήταν οι πρωταγωνιστές της “επαναστασης”. Η ιδέα πάντως δεν ήταν καθόλου καινούργια, την συναντήσαμε για πρώτη φορά – με σοβαρές προθέσεις – στο τέλος της δεκαετίας του ’90, με την ιταλική εταιρεία Media Partners. Ήταν εκείνη που ασχολήθηκε πρώτη με την προοπτική μιας κλειστής λίγκας που θα την αποτελούσαν οι κορυφαίοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι, όμως το σχέδιο δεν προχώρησε.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΦΛΟΡΕΝΤΙΝΟ ΠΕΡΕΘ

Και αυτό επειδή τότε η UEFA πρόλαβε τις όποιες εξελίξεις, με την επέκταση της διοργάνωσης του Champions League και την κατάργηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων, το οποίο ενσωματώθηκε στο Κύπελλο UEFA. Όταν ο Φλορεντίνο Πέρεθ επανήλθε το καλοκαίρι του 2009 στην προεδρία της Ρεάλ Μαδρίτης, επανέφερε το θέμα στην επικαιρότητα, ασκώντας κριτική στον τρόπο διεξαγωγής του Champions League. Το επιχείρημα του Φλορεντίνο, που σε μεγάλο βαθμό συνέχισε να υφίσταται ως ένα από τα βασικότερα για τη δημιουργία της Σούπερ Λίγκας, ήταν το εξής: “Θέλουμε οι καλύτεροι να παίζουν πάντοτε με τους καλύτερους, κάτι που δε συμβαίνει στο Champions League”. Έλεγε τότε ο παράγοντας της Ρεάλ: “Αν η UEFA δεν κάνει αλλαγές στη διοργάνωσή της, ώστε να εγγυηθεί αυτό που ζητάμε, τότε προσωπικά θα επιδιώξω να δημιουργηθεί μια άλλη ευρωπαϊκή Λίγκα”.

Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος των “μερένγκες”, ήθελε τα “βαριά” ονόματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου να έχουν εγγυημένη την παρουσία τους κάθε χρόνο στη διοργάνωση και οι φίλαθλοι να έχουν αυτήν ακριβώς την ευκαιρία, να βλέπουν δηλαδή σε κάθε σεζόν τους κορυφαίους συλλόγους να αναμετρώνται μεταξύ τους. Αυτή η ιδέα, στη δεκαετία που πέρασε, ωρίμασε στο μυαλό του και από ένα σημείο και μετά, μετατράπηκε σε αυτοσκοπό. Έτσι λοιπόν, ο Ισπανός επιχειρηματίας, άρχισε τις επαφές του με προέδρους άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων, ώστε να δει τις προθέσεις που υπήρχαν, αλλά και τις πιθανότητες να προχωρήσει ένα τέτοιο πρότζεκτ. Η οικονομική κρίση έβαλε τις βάσεις για τη δημιουργία του νέου συνασπισμού, όμως ήταν η πανδημία, εκείνη που ουσιαστικά “υποχρέωσε” τους δώδεκα να πάρουν την απόφαση για να γίνει το μεγάλο βήμα.

Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Οι ζημιές από τον Μάρτιο του 2020, όταν ξεκίνησε η “πολιορκία” από την Covid-19, είναι τεράστιες για τους επονομαζόμενους πλούσιους συλλόγους και συνεχίζουν να αυξάνονται, όσο η πανδημία δεν υποχωρεί. Για να πάρετε μια ιδέα, η Μαν. Γιουνάιτεντ έχασε την προηγούμενη σεζόν 15 εκ ευρώ, η Ατλέτικο 100 εκ., η Ρεάλ 101 εκ., η Μπαρτσελόνα 175 εκ., η Γιουβέντους 194 εκ. και η Μίλαν 204 εκ. Και όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο, όταν η Σούπερ Λίγκα εγγυήθηκε 350 εκ. ευρώ σε κάθε μια από αυτές τις ομάδες, παρουσιάζοντας και ένα αρχικό κεφάλαιο 3,5 δισ., όλες μαζί “τσίμπησαν το τυράκι”. Τα ποσά που ακούστηκαν, γράφτηκαν ή ανακοινώθηκαν, προκάλεσαν σχεδόν ίλιγγο, συγκρινόμενα μάλστα με εκείνα που δίνει στις ομάδες η UEFA στις διοργανώσεις της. Ειδικά τα 3,5 δισ. που θα μοιράζονταν στα 12+3 ιδρυτικά μέλη, θα εξαφάνιζαν μονομιάς κάθε ζημιά από την πανδημία.

Να πούμε ότι η φετινή νικήτρια του Champions League θα βάλει συνολικά στα ταμεία της περίπου 120 εκ. ευρώ, ενώ το 2019, η Μπαρτσελονα, η ομάδα που εισέπραξε τα περισσότερα χρήματα στην ιστορία της διοργάνωσης, έφτασε τα 117 εκ. ευρώ. Στη διάρκεια της τελευταίας τριετίας, η UEFA έχει μοιράσει σε κάθε σεζόν 1950 εκ. ευρώ (δηλαδή σχεδόν 2 δισ.) ως εξής: 488 εκ., δηλαδή το 25%, στις αρχικές πληρωμές (προκριματικές φάσεις, πλέι-οφ και είσοδος στους ομίλους). 585 εκ. ευρώ (το 30%) προορίζονται για τα πριμ νικών και ισοπαλιών. Άλλα 585 εκ. πηγαίνουν σε πληρωμές ανάλογα με τον συντελεστή επιτυχιών των ομάδων την τελευταία δεκαετία. Και τέλος, τα υπόλοιπα 292 εκ. (το 15%) δίνονται για μεταβλητές πληρωμές. Η Σούπερ Λίγκα δεν συγκεκριμενοποίησε τη δική της μοιρασιά, όμως τα ποσά που ακούστηκαν, σχεδόν θα τριπλασίαζαν εκείνα που δίνει το Champions League.

Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ JP MORGAN

Ο βασικός χρηματοδότης όλου του εγχειρήματος, θα ήταν η αμερικανική τράπεζα-κολοσσός JP Morgan, η οποία μάλιστα, επιβεβαίωσε την ανάμιξή της στο πρότζεκτ, με ανακοίνωσή της το πρωί της περασμένης Δευτέρας (19/4). Φήμες έλεγαν πως εκτός της JP Morgan, ενδιαφέρον για την επένδυση είχε εκφράσει και ο μεγάλος επενδυτικός όμιλος Key Capital Partners, με έδρα το Λονδίνο και το Λουξεμβούργο, ενώ είχαμε ακούσει ότι ο Πέρεθ βρισκόταν σε επαφές με εταιρείες-γίγαντες, όπως είναι η Google, η Apple, η Facebook και η Amazon (με την τελευταία πάντως να διαψεύδει το απόγευμα της περασμένης Τρίτης κάθε ανάμιξη στο εγχείρημα). Ο Μπόρχα Πράδο, πρώην πρόεδρος της Endesa και προσωπικός φίλος του Φλορεντίνο, ήταν αυτός που ταξίδεψε τους τελευταίους μήνες σε ολόκληρη την ήπειρο για να παρουσιάσει το σχέδιο στις διοικήσεις των μεγάλων ομάδων των πέντε κορυφαίων πρωταθλημάτων.

Η Σούπερ Λίγκα είχε σχεδιαστεί να αναπτυχθεί μέσα από δυο συνεταιρισμούς, έναν “μητρικό” με έδρα τη Μαδρίτη και έναν “θυγατρικό” με έδρα την Ολλανδία που θα διαχειριζόταν τα τηλεοπτικά δικαιώματα της καινούργια διοργάνωσης, τη μεγαλύτερη πηγή εσόδων για τον συνασπισμό. Ο Πράδο προοριζόταν από τον Πέρεθ για CEO (διευθύνων σύμβουλος) του κεντρικού συνεταιρισμού, ενώ ο πρόεδρος της Ρεάλ θα κρατούσε για τον εαυτό του τον τίτλο του προέδρου της Σούπερ Λίγκας, έχοντας για αντιπροέδρους τους Τζόελ Γκλέζιερ (Μαν. Γιουνάιτεντ) και Αντρέα Ανιέλι (Γιουβέντους). Ο πρόεδρος των “μπιανκονέρι”, ήταν μέχρι πριν λίγες μέρες και πρόεδρος της ECA (European Club Association), δηλαδή της Ένωσης Ευρωπαϊκών Συλλόγων, αλλά παραιτήθηκε από τη θέση του για ευνόητους λόγους, πριν την επίσημη ανακοίνωση του νέου πρότζεκτ.

ΤΟ ΦΟΡΜΑΤ ΤΗΣ ΣΟΥΠΕΡ ΛΙΓΚΑΣ

Ας ρίξουμε και μια σύντομη ματιά στο φορμάτ της διοργάνωσης. Θα έπαιρναν μέρος οι 15 σύλλογοι-ιδρυτικά μέλη, συν πέντε ακόμα ομάδες για να συμπληρωθεί η εικοσάδα, χωρίς όμως να έχει καταστεί απόλυτα σαφές από που και πώς θα προέκυπτε αυτή η έξτρα πεντάδα. Οι είκοσι θα χωρίζονταν σε δυο γκρουπ των δέκα, όπου θα έπαιζαν όλοι με όλους σε διπλά, εντός και εκτός έδρας παιχνίδια. Οι τρεις πρώτες ομάδες κάθε ομίλου θα προκρίνονταν απευθείας στα νοκ άουτ, ενώ η οκτάδα θα συμπληρωνόταν με τις δυο νικήτριες από τα πλέι-οφ, που θα παίζονταν – σε διπλό παιχνίδι – ανάμεσα στην τέταρτη και πέμπτη ομάδα κάθε γκρουπ. Στη συνέχεια θα είχαμε προημιτελική και ημιτελική φάση με διπλά παιχνίδια και τον μεγάλο τελικό σε μονό παιχνίδι που θα διεξαγόταν σε ουδέτερη έδρα. Η διοργάνωση θα ξεκινούσε Αύγουστο, θα ολοκληρωνόταν τον Μάιο και τα ματς θα παίζονταν μεσοβδόμαδα.

Είδαμε μέσα σε λίγες γραμμές το πώς κινήθηκαν οι “12”, πώς προετοιμάστηκαν, πώς συμφώνησαν μεταξύ τους και πώς παρουσίασαν το νέο “προϊόν” τους. Τί έγινε όμως και ένα φαραωνικών διαστάσεων πρότζεκτ κατέρρευσε μέσα σε 48 ώρες σαν πύργος φτιαγμένος από τραπουλόχαρτα; Τί έφταιξε από τη μια για το “φιάσκο” και πόσο “φιάσκο” ήταν τελικά από την άλλη; Τί δεν υπολόγισε σωστά ο συνεταιρισμός με αποτέλεσμα η μια μετά την άλλη, να εγκαταλείπουν οι ομάδες το σκάφος που βυθίστηκε σαν ποδοσφαιρικός “Τιτανικός”; Και σε τελική ανάλυση, ο συνασπισμός των “12” βγήκε τελικά χαμένος από αυτό το μπρα-ντε-φερ με την UEFA ή μήπως τα φαινόμενα απατούν; Ας δούμε τις σημαντικότερες κινήσεις των δυο πλευρών (Σούπερ Λίγκας και UEFA) τις τελευταίες ημέρες, με ιδιαίτερη έμφαση φυσικά στα δυο 24ωρα από το βράδυ της Κυριακής 18/4 μέχρι το βράδυ της Τρίτης 20/4.

ΤΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ “ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ”

Ξεκινάμε από την Πέμπτη, 15 Απριλίου, τρεις μέρες δηλαδή πριν την επίσημη ανακοίνωση της Σούπερ Λίγκας. Εκείνη την ημέρα, ο Φλορεντίνο Πέρεθ συναντήθηκε μυστικά με τον Μιγκέλ Άνχελ Χιλ, διευθύνοντα σύμβουλο της Ατλέτικο Μαδρίτης. Παρόντες στο ραντεβού ήταν ακόμα ένας υψηλόβαθμος παράγοντας της Τότεναμ και ο γενικός γραμματέας της Σούπερ Λίγκας, Ανάς Λαγκάρι. Εκεί ο Φλορεντίνο έδωσε τελεσίγραφο στον Χιλ: “Ή προσχωρείς τώρα αμέσως στον συνασπισμό ή τη θέση της Ατλέτικο θα πάρει η Σεβίγια”. Ο Χιλ έκανε ακριβώς την ίδια σκέψη που είχαν κάνει και όλοι οι προηγούμενοι σύλλογοι, πριν πουν το “ναι” στον Πέρεθ: “Αν συμμετέχουν όλοι αυτοί, τότε οπωσδήποτε κι εγώ”. Ήταν ένας ψυχολογικός “μονόδρομος” για όλες τις ομάδες, που εκείνη τη στιγμή δεν έλαβαν καθόλου υπόψη τους τις πιθανές συνέπειες από την κίνησή τους.

Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι σύλλογοι του συνεταιρισμού, πίστευαν ότι η όλη υπόθεση θα ήταν – για μια ακόμα φορά, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν – μια προειδοποίηση προς την UEFA, με απώτερο σκοπό να διεκδικήσουν – και να κερδίσουν – κάποια σημαντικά χρήματα παραπάνω από την “πίτα” των εσόδων. Νομίζω πως η πλειοψηφία των “12” δεν είχε υπολογίσει την πραγματική έκταση, αλλά και τις προθέσεις του εγχειρήματος των Πέρεθ-Ανιέλι. Πάμε όμως πάλι στην Πέμπτη 15/4, εκεί όπου ο Φλορεντίνο είχε συνάντηση και με τον Τζουάν Λαπόρτα. Ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα ενημερώθηκε για τις τελευταίες κινήσεις του Πέρεθ, αν και όπως αποδείχτηκε αργότερα, ήταν ένας από τους ελάχιστους που είχε φροντίσει να καλύψει τα νώτα του, προσθέτοντας στις 8 Μαρτίου την περίφημη ρήτρα, η οποία θα τον εξασφάλιζε σε περίπτωση “στραβής”.

Σύμφωνα με αυτή, για να νομιμοποιηθεί η προσχώρηση των “μπλαουγκράνα” στον συνεταιρισμό, θα έπρεπε πρώτα να ψηφιστεί από τους “compromisarios”, τα μέλη δηλαδή με δικαίωμα ψήφου στη Γενική Συνέλευση. Φτάνουμε στο Σάββατο, 17 Απριλίου, στη διάρκεια του οποίου είχαμε έναν “πυρετό” ανταλλαγής εγγράφων για να επισημοποιηθούν και οι τελευταίες προσχωρήσεις στον συνασπισμό, αλλά και να θωρακιστεί νομικά η όλη προσπάθεια. Οι 12 πρόεδροι είχαν εκείνη την ημέρα κοινή τηλεδιάσκεψη μέσω zoom. Οι κινήσεις αυτές διέρρευσαν, σημαίνοντας συναγερμό στα επιτελεία της UEFA, της FIFA και των εθνικών πρωταθλημάτων της Αγγλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας. Ο πρόεδρος της UEFA, Αλεξάντερ Τσέφεριν, επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Αντρέα Ανιέλι, ο οποίος διέψευσε τα πάντα, μιλώντας για φήμες. Όμως από εκείνη τη στιγμή και μετά, ο Ανιέλι δεν ξανασήκωσε το τηλέφωνο στον Τσέφεριν.

Οι “12” γνώριζαν πως αμέσως μετά την επίσημη ανακοίνωσή τους, τα μεγάλα ζητούμενα θα ήταν δυο: πρώτον, να πάρουν με το μέρος τους την κοινή γνώμη και δεύτερον, να κερδίσουν τον νομικό αγώνα. Είχαν ήδη τρέξει μυστικές δημοσκοπήσεις, σύμφωνα με τις οποίες είχαν με το μέρος τους το 70% του κόσμου.

Τα ξημερώματα της Κυριακής 18 Απριλίου, ολοκληρώθηκε η τακτοποίηση των εγγράφων, με όλες τις ομάδες να στέλνουν τις συμμετοχές τους υπογεγραμμένες επίσημα. Έδειχναν όλες αποφασισμένες για το μεγάλο βήμα, αν και η Μαν. Σίτι ήταν εκείνη που εξέφραζε συνεχώς τις περισσότερες αμφιβολίες. Το μεσημέρι της Κυριακής ο συνασπισμός είχε υποστεί ήδη την πρώτη του ήττα, αφού δεν είχε καταφέρει να πείσει Γερμανούς (Μπάγερν & Ντόρτμουντ) και Γάλλους (Παρί Σεν Ζερμέν), που για διαφορετικούς λόγους είχαν προτιμήσει να μείνουν εκτός πρότζεκτ. Οι “12” γνώριζαν πως αμέσως μετά την επίσημη ανακοίνωσή τους, τα μεγάλα ζητούμενα θα ήταν δυο: πρώτον, να πάρουν με το μέρος τους την κοινή γνώμη και δεύτερον, να κερδίσουν τον νομικό αγώνα. Είχαν ήδη τρέξει μυστικές δημοσκοπήσεις, σύμφωνα με τις οποίες είχαν με το μέρος τους το 70% του κόσμου.

Η ΔΙΑΡΡΟΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Σούπερ Λίγκα είχε προσλάβει μια εταιρεία επικοινωνίας με έδρα τόσο στο Λονδίνο, όσο και στη Μαδρίτη, χωρίς όμως να της έχει δώσει σαφείς κατευθυντήριες γραμμές για το πώς να χειριστεί την ενημέρωση του κοινού, αμέσως μετά την επίσημη ανακοίνωση. Και αυτό ήταν ένα ακομα μεγάλο λάθος. Όμως το πρώτο μεγάλο χτύπημα ήρθε την Κυριακή, στις 2 το μεσημέρι, τότε που οι “The Times” και η Marca αποκάλυψαν σε παγκόσμια αποκλειστικότητα την επικείμενη ανακοίνωση της Σούπερ Λίγκας. Από εκείνο το σημείο και μετά, ο Πέρεθ και οι “12” είχαν χάσει τόσο το στοιχείο του “αιφνιδιασμού”, όσο και την ίδια την πρωτοβουλία, αφού πριν καν ακόμα υπάρξει η επίσημη δήλωση, είχαν ήδη ξεκινήσει οι προληπτικές, οργισμένες αντιδράσεις. Η Πρέμιερ έβγαλε πρώτη ανακοίνωση και αμέσως μετά ακολούθησε η κοινή της UEFA, με τις ομοσπονδίες και τις λίγκες της Αγγλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας.

Μέσα σε χρόνο μηδέν λοιπόν, η Σούπερ Λίγκα, αντί να καθορίζει η ίδια τις εξελίξεις, βρέθηκε να τις ακολουθεί. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το απόγευμα της Κυριακής, δεν ήταν καν έτοιμη η επίσημη ανακοίνωσή της. Χρειάστηκε να γραφτούν 26 διαφορετικές εκδοχές, μέχρι να συμφωνήσουν και οι δώδεκα στην τελική της μορφή. Οι Άγγλοι ήταν εκείνοι που βιάζονταν περισσότερο να δημοσιοποιηθεί το ανακοινωθέν, ζητούσαν επιτακτικά να γίνει πριν τη Δευτέρα. Και αυτό επειδή η πίεση στο Νησί από τον κόσμο αλλά και την κυβέρνηση, είχε γίνει αφόρητη μέσα σε ελάχιστες ώρες, κάτι που προκάλεσε και τα πρώτα νεύρα στο εσωτερικό του συνασπισμού. Τελικά, στη 01:20 ώρα Ελλάδας (μισή ημέρα πριν την επίσημη παρουσίαση του νέου Champions League από την UEFA), η Σούπερ Λίγκα ανακοίνωσε τη δημιουργία της, με τους δώδεκα εμπλεκόμενους συλλόγους να ανεβάζουν το ιδρυτικό κείμενο στις επίσημες ιστοσελίδες τους.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΗΤΤΑ ΜΕ ΤΟ… “ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ”

Και μόνο το γεγονός ότι ο συνασπισμός έβγαλε την ανακοίνωση μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, ήταν υπέρ αρκετό για να καταδείξει την απόλυτη σύγχυση που πρέπει να επικρατούσε στις τάξεις των “12” το βράδυ της Κυριακής. Και βέβαια, πέρα από όλα τα άλλα, επρόκειτο για μια τεράστια επικοινωνιακή ήττα. Δεν παρουσιάζεις ένα τέτοιο πρότζεκτ στη 1 τη νύχτα, αλλά οπωσδήποτε σε μια επίσημη και οργανωμένη συνέντευξη Τύπου με όλους τους εκπροσώπους των δώδεκα συλλόγων στο πάνελ. Ήταν όμως πολύ αργά για κάτι τέτοιο, ο συνεταιρισμός είχε προβεί σε μια εξόχως σπασμωδική κίνηση και τα χειρότερα δεν είχαν καν χτυπήσει ακόμα την πόρτα του. Δέκα λεπτά πριν την ανακοίνωσή της, η Σούπερ Λίγκα έστειλε ένα e-mail στην έδρα του δικαστηρίου εμπορικών υποθέσεων της Μαδρίτης, θέλοντας να διασφαλίσει δυο πράγματα.

Το πρώτο, να θωρακιστεί απέναντι σε πιθανές τιμωρίες από την UEFA ή τη FIFA και το δεύτερο, έχοντας ήδη απευθυνθεί σε ισπανικό δικαστήριο, να πετύχει ότι πιθανές νομικές διαφορές που θα μπορούσαν να προκύψουν, θα λύνονταν στην ισπανική πρωτεύουσα και όχι στην Ελβετία, όπου εδρεύει η UEFA. Την Τρίτη το πρωί ήρθε η θετική απάντηση του δικαστηρίου, το οποίο απαγόρευε σε FIFA, UEFA και όλες τις ομοσπονδίες ή τα πρωταθλήματα που συνδέονται μαζί τους, να εμποδίσουν κατά οποιονδήποτε τρόπο το ξεκίνημα της Σούπερ Λίγκας. Όμως ήταν ήδη πολύ αργά. Από το πρωί της Δευτέρας οι εξελίξεις ήταν συνεχόμενες και όλες κατά του νέου πρότζεκτ. Τα ξημερώματα ήταν η FIFA εκείνη που εξέδωσε πρώτη ανακοίνωση, καλώντας σε ανοιχτό διάλογο για να ξεπεραστεί η κρίση στον χώρο του ποδοσφαίρου και εκφράζοντας την αποδοκιμασία της στη Σούπερ Λίγκα.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Ακολούθησε ο Αλεξάντερ Τσέφεριν με μια πολύ πιο σκληρή ανακοίνωση, ξεκαθαρίζοντας πως όποιος παίκτης αγωνιστεί στη Σούπερ Λίγκα, δε θα έχει δικαίωμα στο μέλλον να ξαναπαίξει με την εθνική του ομάδα. Ο πρόεδρος της UEFA ανέφερε μεταξύ άλλων ότι η νέα διοργάνωση ενδιαφέρεται μόνο για τα χρήματα και σε καμία περίπτωση για την ανάπτυξη του αθλήματος, ενώ τόνισε πως περισσότερο από όλους, τον είχε απογοητεύσει ο Ανιέλι: “Ποτέ δεν έχω γνωρίσει άλλον άνθρωπο που να λέει τόσα ψέματα. Μου είπε, σε παίρνω σε μια ώρα και μετά έκλεισε το τηλέφωνό του. Η απληστία του είναι τεράστια”. Όμως όλα αυτά δεν ήταν τίποτα, μπροστά στο κύμα αντιδράσεων που ξέσπασε στην Αγγλία σε κάθε πιθανό επίπεδο, από τους απλούς φίλαθλους μέχρι τον πολιτικό κόσμο, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον, ακόμα και τον πρίγκιπα Γουίλιαμ.

Από το μεσημέρι της Δευτέρας, οι εκδηλώσεις εναντίον της Σούπερ Λίγκας, είχαν πάρει πλέον τη μορφή χιονοστιβάδας. Οι περισσότερες ομάδες της ισπανικής Λίγκας έβγαλαν ανακοινώσεις καταδικάζοντας τη δημιουργία του νέου φορέα, παίκτες όπως ο Άντερ Ερέρα έκαναν δηλώσεις επίσης κατά της Σούπερ Λίγκας, αγγλικές ομάδες που αγωνίζονταν εναντίον των έξι του συνεταιρισμού, φόρεσαν φανέλες που έστελναν ξεκάθαρα μηνύματα, έξω από τα γήπεδα των έξι αγγλικών ομάδων, μαζεύτηκαν φίλαθλοι διαμαρτυρόμενοι για τις εξελίξεις, σηκώνοντας επιθετικά πανό, ο Μίλνερ φορώντας τη φανέλα των “reds” μίλησε σκληρά για το πρότζεκτ και όσο περνούσαν οι ώρες, τα πράγματα χειροτέρευαν ακόμα περισσότερο για τον Πέρεθ και τους υπόλοιπους έντεκα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε ακόμα μια επικοινωνιακή ήττα για τους δώδεκα.

“ΤΟ 2024 ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΘΑΝΕΙ ΟΛΟΙ”

Τα μεσάνυχτα της Δευτέρας προς Τρίτη, είχαμε την πρώτη επίσημη εμφάνιση μέλους του συνεταιρισμού στα μίντια. Ο ίδιος ο Φλορεντίνο Πέρεθ φιλοξενήθηκε από την εκπομπή “El Chiringuito”, θέλοντας να εξηγήσει τους σκοπούς και τους στόχους της Σούπερ Λίγκας. Προσπερνώντας το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Ρεάλ όχι μόνο καθυστέρησε χαρακτηριστικά να βγει δημόσια, αλλά και το έπραξε την πλέον ακατάλληλη ώρα, τα όσα είπε στην τηλεόραση, έριξαν ακόμα περισσότερο λάδι στη φωτιά των αντιδράσεων. Οι φράσεις “πάμε να σώσουμε το ποδόσφαιρο” και “το 2024 θα έχουμε πεθάνει όλοι”, είχαν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που προσδοκούσε ο Πέρεθ. Η Αγγλία ήδη “έβραζε” ολόκληρη από την προηγούμενη μέρα. Οι εικόνες έξω από το “Stamford Bridge” με τη διαδήλωση των φιλάθλων, έδειξαν ότι το πρότζεκτ δεν είχε κανένα μέλλον στο Νησί.

Υπήρξαν συνθήματα εναντίον του Φλορεντίνο, μαζί με το σαφές μήνυμα “θέλουμε τις κρύες νύχτες μας στο Στόουκ”. Όμως τα λάθη του Πέρεθ δεν περιορίστηκαν εκεί. Κανείς από τον σύλλογο δε φρόντισε να ενημερώσει τους παίκτες για τις κινήσεις της διοίκησης σχετικά με τη Σούπερ Λίγκα. Οι μόνες αντιδράσεις που είδαμε, ήταν τα “likes” των Μαρσέλο, Μόντριτς, Λούκας και Οδριοθόλα στο ποστ του Μπέκαμ, που καταφερόταν εναντίον των εμπνευστών του νέου φορέα. Ενόχλησε – πολύ είναι η αλήθεια – η “σιωπή” του Ζιντάν, που αν και ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους, δεν πήρε ξεκάθαρη θέση, αποφεύγοντας να καταδικάσει τη Σούπερ Λίγκα. Στην Ατλέτικο υπήρξε ενημέρωση από τους Χιλ Μαρίν και Θερέθο στους παίκτες, χωρίς όμως και πάλι να δοθούν πολλές λεπτομέρειες. Στην Μπάρσα, ο Λαπόρτα μίλησε με τον Κούμαν και τους αρχηγούς της ομάδας.

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ

Την ίδια μέρα (Τρίτη, 20/4), η γαλλική L’Équipe δημοσίευσε μια συνέντευξη του Φλορεντίνο Πέρεθ, με τίτλο “δεν ανησυχώ ότι κάποια ομάδα θα εγκαταλείψει τη Σούπερ Λίγκα”, κάτι που διαψεύστηκε πανηγυρικά μόλις λίγες ώρες αργότερα. Στην ίδια συνέντευξη ο Πέρεθ δήλωνε σίγουρος για τη συμμετοχή των Μπάγερν και Παρί στο πρότζεκτ, ενώ για το νέο φορμάτ του Champions League που είχε παρουσιάσει την προηγούμενη ημέρα η UEFA, σχολίασε ότι “δεν το καταλαβαίνει κανείς”. Εκείνο όμως που κατάλαβαν όλοι, ήταν ότι το “οικοδόμημα” είχε αρχίσει να εμφανίζει τις πρώτες ρωγμές, όταν διέρρευσαν οι προθέσεις των Τσέλσι και Μαν. Σίτι να αποχωρήσουν από τον συνασπισμό! Και εδώ φυσικά υπήρχε παρασκήνιο, διότι ο Τσέφεριν δεν περιορίστηκε μόνο στις δηλώσεις του, αλλά έκανε συγκεκριμένες κινήσεις που αποδείχτηκαν “ματ” στη σκακιέρα της αντιπαράθεσης.

Ο πρόεδρος της UEFA σκέφτηκε ότι έπρεπε να βρει την “αχίλλειο πτέρνα” του συνεταιρισμού και να χτυπήσει εκεί. Οι Ισπανοί αποκλείστηκαν γιατί ανάμεσά τους βρισκόταν ο “αρχηγός” της ανταρσίας, Φλορεντίνο. Οι Ιταλοί επίσης, επειδή είχαν τον “υπαρχηγό” της “οργάνωσης”, Ανιέλι, αλλά και διότι – όπως και οι Ισπανοί – ήταν μειοψηφία. Ποιος απέμενε; Μα φυσικά οι Άγγλοι, που αποτελούσαν το 50% του πρότζεκτ και ήταν οι μοναδικοί που είχαν αντιδράσει τόσο έντονα σε όλα τα επίπεδα. Ο Τσέφεριν γνώριζε πολύ καλά πως αν κατάφερνε να “σπάσει” τη γραμμή άμυνας της Σούπερ Λίγκας από την αγγλική μεριά, θα κατέρρεε όλο το μέτωπο. Ο ίδιος μπορεί να το αρνήθηκε, αλλά είναι κοινό μυστικό πως ήρθε σε επαφή με τις αγγλικές ομάδες και τους υποσχέθηκε αυτό ακριβώς για το οποίο είχαν προσχωρήσει στον συνασπισμό, δηλαδή περισσότερα χρήματα (ή σχετικά ανταλλάγματα).

Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ

Στο μεταξύ, το μεσημέρι της Τρίτης (20/4), ο Πεπ Γουαρδιόλα εξέφρασε σε συνέντευξη Τύπου την προσωπική του άποψη για το νέο εγχείρημα. Ο Καταλανός προπονητής της Σίτι ξεκαθάρισε ότι “δεν μιλάμε πια για αθλητισμό, όταν παύει να υφίσταται η σχέση μεταξύ προσπάθειας και ανταμοιβής” και κάλεσε τους προέδρους του συνασπισμού να δώσουν εξηγήσεις για τα “unfair” σχέδιά τους. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, η διαδήλωση των φιλάθλων της Τσέλσι έξω από το “Stamford Bridge” ήταν πλέον τόσο μεγάλη, ώστε η αστυνομία συνειδητοποίησε πως το πούλμαν με την αποστολή της ομάδας δεν υπήρχε περίπτωση να φτάσει στην ώρα του στο γήπεδο για το ματς με την Μπράιτον. Εκεί ήταν που εξαπλώθηκε ξαφνικά η φήμη πως η Τσέλσι σκεφτόταν να αποσυρθεί από τον συνασπισμό, σκορπώντας θύελλα ενθουσιασμού στους φιλάθλους της.

Και από εκεί και μετά ξεκίνησε το ντόμινο που παρέσυρε τα πάντα, διαλύοντας μέσα σε λίγες ώρες τη Σούπερ Λίγκα. Στις 11:30 το βράδυ της Τρίτης, η Σίτι ανακοίνωσε επίσημα ότι δεν ανήκε πλέον στον συνεταιρισμό. Στη 1 μετά τα μεσάνυχτα ακολούθησαν οι Λίβερπουλ, Μαν. Γιουνάιτεντ, Άρσεναλ και Τότεναμ και δυο ώρες αργότερα ακολούθησε και η Τσέλσι, ολοκληρώνοντας έτσι τον αγγλικό εφιάλτη για τον Φλορεντίνο Πέρεθ. Την ίδια ώρα, η Σούπερ Λίγκα ανακοίνωσε πως δεν εγκατέλειπε το πρότζεκτ, απλά θα το “αναδιαμόρφωνε”. Όμως με τους Άγγλους εκτός, όλοι γνώριζαν πως ο νέος φορέας έπνεε τα λοίσθια, αν δεν ήταν ήδη “νεκρός”. Να πούμε εδώ ότι το απόγευμα της Τρίτης, είχε παραιτηθεί ο Εντ Γούντγουορντ, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Μαν. Γιουνάιτεντ, για τον ρόλο που είχε παίξει στην είσοδο του συλλόγου στον συνασπισμό.

Η ΣΟΥΠΕΡ ΛΙΓΚΑ ΜΕΝΕΙ ΜΕ ΔΥΟ ΜΕΛΗ

Το πρωί της Τετάρτης, ο Αντρέα Ανιέλι, μιλώντας στο Reuters, παραδέχτηκε ότι “το πρότζεκτ τελείωσε, τουλάχιστον προς το παρόν”. Στο μεταξύ, το MailOnline, η ιστοσελίδα της Daily Mail, αποκάλυπτε ότι κάθε ομάδα από αυτές που είχαν εγκαταλείψει τον συνεταιρισμό, θα έπρεπε να πληρώσει 8 εκ. λίρες (9,2 εκ. ευρώ) ως ρήτρα αποχώρησης συν πολλά ακόμα επιμέρους “πρόστιμα”, χωρίς όμως να αποσαφηνίζει το συνολικό τους ύψος. Από την άλλη, η καταλανική Mundo Deportivo, μετέφερε ρεπορτάζ της ισπανικής ιστοσελίδας vozpopuli.com, σύμφωνα με το οποίο, η ρήτρα αποχώρησης ανέρχεται στα 300 εκατομμύρια ευρώ (κύκλοι της Σούπερ Λίγκας το διέψευσαν ανεπίσημα)! Εκεί διαβάσαμε ότι οι 12 ομάδες υπέγραψαν τη συγκεκριμένη ρήτρα το Σάββατο, 17 Απριλίου και πως το ποσό ήταν τόσο μεγάλο, επειδή μέχρι την τελευταία στιγμή υπήρχε ο φόβος ότι κάποιες ομάδες – κυρίως οι αγγλικές – μπορεί να έκαναν πίσω.

Το ποσό της MailOnline είναι πάρα πολύ μικρό για να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα (δεν ξέρουμε βέβαια πόσα είναι τα υπόλοιπα επιμέρους πρόστιμα), ενώ εκείνο της vozpopuli.com είναι τεράστιο και αν πράγματι ισχύει, τότε μιλάμε για σχεδόν οικονομική καταστροφή όσων κληθούν να το πληρώσουν, αφού για τις περισσότερες ομάδες τα 300 εκ. αποτελούν από το μισό μέχρι το ένα τρίτο του συνολικού τους προϋπολογισμού. Ας επιστρέψουμε όμως στο ντόμινο, που το είχαμε αφήσει τη νύχτα της Τρίτης, με τις έξι αγγλικές ομάδες εκτός Σούπερ Λίγκας. Την Τετάρτη το μεσημέρι ήταν η σειρά της Ατλέτικο να ανακρούσει πρύμναν, με την Ίντερ να ακολουθεί αμέσως μετά. Μια ώρα αργότερα, η Μίλαν προστέθηκε στη μαζική “έξοδο” και η Γιούβε, αναγνωρίζοντας την “ήττα”, αποσύρθηκε και αυτή. Εκείνη την ώρα, η Σούπερ Λίγκα αριθμούσε πλέον μόνο δυο μέλη, τη Ρεάλ και την Μπάρσα.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΦΙΛΑΘΛΩΝ

Μέσα σε ουσιαστικά 48 ώρες, το πρότζεκτ των “12” είχε πάψει να υφίσταται. Μέχρι σήμερα, που διαβάζετε αυτό το κείμενο, οι δυο ισπανικοί “κολοσσοί” είναι οι μόνοι που δεν εγκατέλειψαν το καράβι. Το μεγάλο ερώτημα όμως πλέον, είναι ποια ακριβώς συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από όλο αυτό το “θρίλερ” που παρακολουθήσαμε, με τους “πλούσιους” να απειλούν να αλλάξουν τον ποδοσφαιρικό χάρτη της Ευρώπης, αλλά φαινομενικά να δείχνουν ότι απέτυχαν. Και γράφω το “φαινομενικά”, γιατί δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι “12” γίγαντες “λύγισαν” τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα. Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω πως οι αντιδράσεις των Άγγλων φιλάθλων έπαιξαν ρόλο στην “ανατροπή”. Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, όταν υπάρχουν τέτοια υπέρογκα ποσά όπως αυτά που διαφήμιζε η Σούπερ Λίγκα, ο απλός κόσμος περισσεύει.

Σιγά μην υπολόγιζαν επιχειρηματίες του μεγέθους του Αμπράμοβιτς, των αδερφών Γκλέιζερ ή του Τομ Βέρνερ, τους ρομαντικούς που σήκωσαν τα πανό τους και φώναξαν τα συνθήματά τους. Για να μη μιλήσουμε για τους τεράστιους ομίλους που βρίσκονται πίσω από τη Σίτι, την Άρσεναλ και την Τότεναμ. Αν οι έξι της Αγγλίας υπέκυψαν, αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις πιέσεις – σφοδρές είναι η αλήθεια – που δέχτηκαν από την κυβέρνησή τους. Σε συνδυασμό με αυτό που γράψαμε και πιο πάνω, ότι η UEFA τους υποσχέθηκε αυτό που ζητούσαν εξαρχής, δηλαδή περισσότερα χρήματα. Εδώ φυσικά προκύπτουν διάφορα “σκοτεινά” σημεία, που εύκολα θα μπορούσαν να οδηγήσουν και σε θεωρίες συνωμοσίας, όμως υπενθυμίζω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με γίγαντες και όχι με νάνους.

ΠΡΟΣΥΝΕΝΝΟΗΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΦΟΥΣΚΑ;

Ας το πάρουμε από την ανάποδη. Ποιος έγινε πρόεδρος της ECA, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης Συλλόγων, μετά την παραίτηση του Ανιέλι; Μα ο Νασέρ Αλ Κελαϊφί, ο πρόεδρος της Παρί Σεν Ζερμέν. Ποιος έγινε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της UEFA; Μα ο Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε, εκτελεστικός διευθυντής της Μπάγερν. Και οι δυο διορισμοί έγιναν στις 20 και 21 Απριλίου, δηλαδή την περασμένη Τρίτη και Τετάρτη. Και βέβαια αναφερόμαστε στους δυο ισχυρούς παράγοντες των δυο άλλων “γιγάντων” που δεν προσχώρησαν στη Σούπερ Λίγκα. Θα μπορούσε εύκολα να σκεφτεί κάποιος ότι δεν είναι καθόλου απίθανο να υπήρξε μια μεγάλης κλίμακας “συνεννόηση” ανάμεσα στους ισχυρούς του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου – Μπάγερν και Παρί συμπεριλαμβανομένων – ώστε να δημιουργηθεί αυτή η μεγάλη εικονική “φούσκα” της Σούπερ Λίγκας.

Γνωρίζουμε ότι κάθε φορά που ακουγόταν η πρόθεση ανεξαρτητοποίησης των μεγάλων – άρα και πλούσιων – της Ευρώπης από την UEFA, ο στόχος ήταν να χρησιμοποιηθεί αυτό ως μοχλός πίεσης για περισσότερα χρήματα. Και πάντα πετύχαινε. Ποτέ πριν δεν το είχαμε δει σε τέτοια έκταση, όμως ποτέ πριν δεν είχαμε και κάτι ανάλογο σαν την πανδημία, άρα ποτέ πριν αυτοί οι σύλλογοι δεν είχαν τόσο μεγάλες οικονομικές ζημιές. Μπορεί ο Ρουμενίγκε να δήλωσε τη Δευτέρα – έχοντας απόλυτο δίκιο – ότι η λύση είναι η μείωση των εξόδων και η πιο ορθολογιστική διαχείριση των κερδών, όμως και ο ίδιος γνωρίζει ότι παρά το νοικοκυρεμένο ταμείο των Βαυαρών, είναι οι μεγάλοι σύλλογοι εκείνοι που εξασφαλίζουν τα μεγαλύτερα ποσά – συγκρινόμενα με τις άλλες μικρότερες ομάδες – στα ταμεία της UEFA, είτε από τα τηλεοπτικά, είτε από τις χορηγίες.

ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ Ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ

Ήδη η UEFA σκέφτεται να ξεκινήσει το νέο φορμάτ του Champions League από την επόμενη σεζόν, αντί να περιμένει τη σεζόν 2024/25, σε κάθε περίπτωση πάντως, συντομότερα από τον αρχικό της προγραμματισμό. Και αυτό είναι ενδεικτικό των γενικότερων προθέσεών της απέναντι στους ισχυρούς. Κανείς μας δε θα μάθει τί πραγματικά συνέβη στο παρασκήνιο αυτών των ημερών, τί επαφές υπήρξαν, τί υποσχέσεις δόθηκαν, ποιες απειλές χρησιμοποιήθηκαν, ποιες απαιτήσεις ανέβασαν τους τόνους και ποιες μεσολαβήσεις τους έριξαν. Όμως δύσκολα μπορώ να δεχτώ ότι 12 κολοσσοί υπέγραψαν ένα συμβόλαιο 167 σελίδων γεμάτο ρήτρες και νομικές παγίδες για όποιον θα εγκατέλειπε τον συνασπισμό και στη συνέχεια, μετά από 24 ώρες, αποφάσισαν τοσο εύκολα να κάνουν πίσω. Όχι ένας, ούτε δυο, αλλά σχεδόν όλοι.

Έχω την αίσθηση, ότι πολύ περισσότερο από τους “12”, το δίδαγμα το πήρε η UEFA και πως θα είναι αυτή που θα κοιτάξει να ικανοποιήσει στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τους ισχυρούς, κάνοντάς τους ακόμα πιο πλούσιους και μεγαλώνοντας – μοιραία – ακόμα περισσότερο την απόσταση που τους χωρίζει από τις μικρομεσαίες ομάδες. Η δήλωση του Φλορεντίνο ότι η Σούπερ Λίγκα δεν καταργείται αλλά θα συνεχίσει να υφίσταται παρακολουθώντας τις όποιες εξελίξεις, αποδεικνύει τον κυνισμό του προέδρου της Ρεάλ, που ναι μεν επικοινωνιακά μπορεί να έπαθε στραπάτσο, όμως ελάχιστα θα τον απασχολήσει αυτό, αν δει τα έσοδά του από το Champions League να αυξάνονται σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορέσει – για παράδειγμα – να συνεχίσει να φέρνει galácticos στο Τσαμαρτίν. Και το ίδιο ισχύει για τους υπόλοιπους προέδρους, φυσικά και για τους Κελαϊφί και Ρουμενίγκε.

WIN-WIN ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΥΠΕΡ ΛΙΓΚΑ

Έχω την υποψία – για να μην πω τη σιγουριά – ότι η έμπνευση της Σούπερ Λίγκας ήταν ένα win-win στοίχημα για τους δημιουργούς της, μια καλοστημένη “παγίδα” στην οποία έπεσαν μεγαλοπρεπέστατα – για μια ακόμα φορά – ο Τσέφεριν και η UEFA. Η δήλωση της JP Morgan την Παρασκευή, ότι “οι εμπλεκόμενοι στο εγχείρημα έκριναν λανθασμένα τον αντίκτυπο της δημιουργίας της νέας διοργάνωσης στον κόσμο και ότι θα μάθουν από αυτό”, λέει μόνο ένα μέρος της αλήθειας. Η υπόλοιπη αλήθεια λέει ότι μπορεί οι ισχυροί να μην πάρουν όλο το υπέρογκο “πακέτο” που θα τους διέθετε η Σούπερ Λίγκα, αλλά θα πάρουν πολλά περισσότερα από όσα εισέπρατταν μέχρι σήμερα, διατηρώντας παράλληλα τη διαχρονική απειλή της απόσχισης κάποια – οποιαδήποτε – στιγμή στο μέλλον, ιδίως αν οι απαιτήσεις τους δε συνεχίσουν να γίνονται δεκτές από την UEFA.

Κλείνοντας, να πω πως είναι σαφές ότι είναι οι ομάδες εκείνες που δημιουργούν και συντηρούν την ομορφιά του ποδοσφαίρου. Οι φίλαθλοι έχουν φυσικά τον δικό τους ρόλο στις κερκίδες, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τη μαγεία του “βασιλιά των σπορ”. Από την άλλη βέβαια, το καπιταλιστικό μοντέλο πάνω στο οποίο στηρίζεται στη συντριπτική του πλειοψηφία το άθλημα, διαμορφώνει ανάλογα και τους κανόνες που το διέπουν. Όμως, τόσο οι πρόεδροι, όσο και η UEFA, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές δεν είναι ούτε οι “Πέρεθ”, ούτε οι “Τσέφεριν”, αλλά οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές. Και είναι τουλάχιστον εξοργιστικό ότι και οι δυο πλευρές τους άφησαν εκτός εξίσωσης σε αυτή τη “σύγκρουση”, χωρίς να τους υπολογίσουν, χωρίς να τους ενημερώσουν, χωρίς να τους καλέσουν, χωρίς να τους ακούσουν. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη ήττα τους μέσα στο 48ωρο της κρίσης.

as.com, marca.com, mundodeportivo.com, sport.es, dailymail.co.uk, theguardian.com, fcbayern.com, ecaeurope.com, lequipe.fr, vozpopuli.com