ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΝ ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ

Η ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα, έναν χρόνο από τη συμπλήρωση του πολέμου μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ, είναι ανείπωτη.

Η 7η Οκτωβρίου του 2023 και το χτύπημα της Χαμάς στο Ισραήλ, σηματοδοτεί την έναρξη των συνεχών ισραηλινών βομβαρδισμών και τον ολικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας. Μέχρι και σήμερα, πουθενά δεν υπάρχει ασφαλές σημείο για τον παλαιστινιακό πληθυσμό. Για έναν πληθυσμό, που είναι ολοκληρωτικά εγκλωβισμένος.

Ασφαλές σημείο δεν υπάρχει ούτε για τους εργαζόμενους που προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Ο αριθμός των εργαζομένων σε ανθρωπιστικές οργανώσεις που σκοτώθηκαν στη Γάζα τον περασμένο χρόνο είναι ο υψηλότερος που έχει σημειωθεί ποτέ σε μία κρίση

“Ο αποκλεισμός της Γάζας για 17 περίπου χρόνια, είχε δημιουργήσει μια κατάσταση όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού στηριζόταν στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και πριν από έναν χρόνο” εξηγεί μιλώντας στο Magazine η γενική διευθύντρια του ελληνικού τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα Χριστίνα Ψαρρά.

Και συνεχίζει τονίζοντας πως “η ανθρωπιστική παρέμβαση είναι η μόνη διέξοδος για τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα. Πλέον, μιλάμε για έναν πόλεμο που κλείνει τον έναν χρόνο και έχει διαλύσει πλήρως τα συστήματα υγείας.

Είναι ένας πόλεμος στον οποίο είναι πρωτοφανής η συνειδητή στόχευση ιατρικών δομών, οι επανειλημμένοι βομβαρδισμοί νοσοκομείων καθώς και η αδιάκριτη στόχευση αμάχων”. 

Από τον Οκτώβριο, περισσότεροι από 280 εργαζόμενοι ανθρωπιστικών οργανώσεων – η πλειοψηφία τους μέλη του προσωπικού της Υπηρεσίας Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA), έχουν σκοτωθεί στη Γάζα.

Οι επιθέσεις σε εργαζόμενους και υποδομές ανθρωπιστικής βοήθειας έχουν αυξηθεί δραματικά, με πολλές οργανώσεις να δηλώνουν ότι οι συνθήκες πλέον καθιστούν εξαιρετικά επικίνδυνη την παροχή βοήθειας.

“Εμείς ως Γιατροί Χωρίς Σύνορα έχουμε χάσει 6 συναδέλφους και έχουν τραυματιστεί πολλοί περισσότεροι. Έχουμε περίπου 26 περιστατικά, συμπεριλαμβανομένων αεροπορικών επιδρομών, χερσαίων επιθέσεων σε ιατρικά κέντρα και επιθέσεων σε σε αυτοκινητοπομπές. 

Είναι ένας πόλεμος που δεν έχει κανένα όριο. Οι βομβαρδισμοί και οι επιθέσεις σε ιατρικές δομές είναι συνεχείς, όπως και οι επιθέσεις σε πυκνοκατοικημένες περιοχές που είναι δεδομένο ότι θα υπάρχει άμαχος πληθυσμός. Ακόμα και οι εντολές εκκένωσης, δεν μπορούν να βοηθήσουν κάπου, γιατί οι άνθρωποι στην Γάζα δεν έχουν που να πάνε.

Έναν χρόνο μετά, οι αδιάκριτες επιθέσεις δεν έχουν σταματήσει. Μιλάμε για μια κατάσταση, που γενικότερα η διεθνής κοινότητα έχει αποτύχει να συνδράμει στην εξεύρεση μιας διπλωματικής λύσης και σε μια κατάπαυση του πυρός. Εμείς ζητάμε για διαρκή κατάπαυση του πυρός. Δεν δεν γίνεται να οικοδομηθεί μια λύση σε αυτή την κατάπαυση με το να σταματήσουν για 2-3 μέρες οι εχθροπραξίες”.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ

Ο Δρ. Mohamed Abu Mughaiseb (Abu Abed), ιατρικός συντονιστής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, εργάζεται τον τελευταίο χρόνο στη Λωρίδα της Γάζας, μακριά από την γυναίκα του και τα δύο παιδιά του. “Όλα άλλαξαν ξαφνικά στις 7 Οκτώβριου. Το πόσιμο νερό δεν ήταν πια διαθέσιμο, δεν υπήρχε φαγητό. Πήγαμε στην Ράφα, στην παράκτια πλευρά, σε αυτό το μέρος που ονομάζεται ανθρωπιστική ζώνη, η οποία μόνο ανθρωπιστική ζώνη δεν είναι. Ήταν μια κόλαση, γιατί τα χτυπήματα δεν σταματούσαν και δεν μπορούσα να προστατεύσω την οικογένειά μου.

Κατάφερα να πάρω την οικογένεια μου μακριά από την Γάζα και τώρα είμαι μόνος μου από τον Φεβρουάριο. Είμαι μακριά από την οικογένειά μου, νιώθω μοναξιά, είμαι ψυχικά κουρασμένος” περιγράφει μεταξύ άλλων ο Abu Abed, ένας από τους εκατοντάδες εργαζόμενους στον ανθρωπιστικό τομέα, που παρέχει βοήθεια στους συνανθρώπους του και παράλληλα βιώνει τα δεινά του πολέμου, που έχει χτυπήσει στο σπίτι του.

“Εμείς αυτή τη στιγμή έχουμε παρεμβάσεις που στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στους Παλαιστινίους συναδέλφους μας” εξηγεί η κ. Ψαρρά. “Πάνω από το 90% των ομάδων μας στη Γάζα είναι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι βοηθούν τους συνανθρώπους τους και συγχρόνως βιώνουν τον πόλεμο, έναν πόλεμο από τον οποίο κινδυνεύουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Αυτό για μένα συγκλονιστικό.

Αυτοί οι άνθρωποι, ενώ προσπαθούν να επιβιώσουν και να σώσουν τις οικογένειές τους, συγχρόνως ξαναχτίζουν νοσοκομεία, χειρουργούν ανθρώπους στις πιο δύσκολες συνθήκες, έχουμε συναδέλφους που μπορεί να χειρουργήσουν ακόμα και τα παιδιά τους. Ακούμε ιστορίες ανθρώπων που μπαίνουν και βλέπουνε στο νοσοκομείο τα παιδιά τους καμμένα από τους βομβαρδισμούς. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν το σθένος που έχουν απέναντι σε αυτή την φρικαλεότητα“.

“Οι άνθρωποι που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή βιώνουν καταστάσεις και βλέπουν πράγματα που θα κουβαλάνε για πάντα μέσα τους. Για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, ο κίνδυνος να χάσουν τη ζωή τους είναι αρκετά πιθανός”.

ΣΤΗ ΓΑΖΑ ΕΧΕΙ ΜΠΕΙ Η ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

Η Λωρίδα της Γάζας είναι αυτή τη στιγμή το πιο επικίνδυνο μέρος για τους εργαζόμενους στις ανθρωπιστικές οργανώσεις παγκοσμίως.

Αυτό που απαιτούν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις είναι να έχουν ασφαλή και ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όσους έχουν ανάγκη, κάτι που δεν συμβαίνει σε καμία περίπτωση στους 12 μήνες του πολέμου.

Η στόχευση των ισραηλινών βομβαρδισμών δείχνει μια προσέγγιση που καταπατά το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και όλους τους “κανόνες” που μέχρι και ένας πόλεμος έχει. Στη Γάζα, γινόμαστε θεατές στην κατάρρευση όλων αυτών των κανόνων. Από λεηλατήσεις νοσοκομείων, πολιορκίες, αμάχων, μέχρι στο μπλοκάρισμα της ανθρωπιστική βοήθεια, όλες αυτές είναι πράξεις που μπορούν να μεταφραστούν ως μια μορφή τιμωρίας στον πληθυσμό των 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων στη Γάζα,

Οι περισσότεροι εργαζόμενοι ανθρωπιστικών οργανώσεων που έχασαν τη ζωή τους στη Γάζα από τον Οκτώβριο του 2023 σκοτώθηκαν από αεροπορικούς βομβαρδισμούς.

Η αδράνεια και η ανικανότητα της διεθνούς κοινότητας να διασφαλίσει τον σεβασμό στο διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και την ασφάλεια στο προσωπικό των οργανώσεων για να συνδράμουν στο πεδίο, οδηγεί αναπόφευκτα σε δυσκολότερη παροχή βοήθεια στις ανθρωπιστικές κρίσεις.

“Όσο και να θέλουμε να αυξήσουμε την παρέμβασή μας, καλούμαστε συνεχώς να συρρικνώσουμε τη δράση μας. Είτε πρέπει να περιοριστούμε σε μικρότερη γεωγραφική περιοχή είτε να εγκαταλείψουμε λόγω ζητημάτων ασφάλειας και των δεδομένων επιθέσεων στην ανθρωπιστική βοήθεια. Όλα αυτά, καθιστούν αδύνατη μια πιο ουσιαστική παρέμβαση” εξηγεί η κ. Ψαρρά και συνεχίζει υπογραμμίζοντας πως “είναι ουτοπικό να μιλάμε για εκκένωση νοσοκομείων. Πως εκκενώνεις νοσοκομεία;  ως Κανένα νοσοκομείο δεν πρέπει να εκκενώνεται. Καμία ιατρική δομή δεν πρέπει να μπαίνει στην κλίμακα της εκκένωσης. Γιατί, πολύ απλά είναι νοσοκομείο”.

Αρκεί να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με την έκθεση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, μόνο 17 από τα 36 νοσοκομεία εξακολουθούν να λειτουργούν, τουλάχιστον εν μέρει.

“Η έκταση της βαρβαρότητας στη Γάζα και η έκταση του αποκλεισμού, καθώς και το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία διέξοδος, είναι που καθιστούν την συνθήκη του συγκεκριμένου πολέμου ακόμα πιο απάνθρωπη. Κάθε πόλεμος είναι απάνθρωπος και δεν θα έπρεπε καν να μιλάμε για τα όρια του πολέμου. Αλλά νομίζω ότι αυτό που συγκλονίζει την Γάζα είναι η βαρβαρότητα και η αδράνεια για την εξεύρεση μια λύσης” επισημαίνει η κ. Ψαρρά.

Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Η επόμενη μέρα, έναν χρόνο μετά, συμπίπτει με την χειρότερη κλιμάκωση της έντασης στη Μέση Ανατολή, με αυξημένη βία στη Δυτική Όχθη, έναν ανεξέλεγκτο Νετανιάχου, αποτυχημένες διπλωματικές ενέργειες της Δύσης και έναν νέο πόλεμο στο Λίβανο.

“Η ανθρωπιστική βοήθεια που παρέχεται αυτή τη στιγμή, δεν μπορεί σε καμία των περιπτώσεων να καλύψει τις ανάγκες αλλά και αυτές που θα προκύψουν, εάν και εφόσον έρθει αυτή η πολυπόθητη κατάπαυση του πυρός. Σε καμία περίπτωση η ανθρωπιστική βοήθεια δεν μπορεί καλύψει όλη αυτήν την καταστροφή.

Οι άνθρωποι δεν είναι ότι απλά πεθαίνουν. Οι άνθρωποι σκοτώνονται, γιατί είναι άμαχοι που δολοφονούνται. Δεν μπορεί η ανθρωπιστική βοήθεια να το  σταματήσει αυτό. Εμείς μπορούμε να συνεχίσουμε να βοηθάμε και να μεταφέρουμε όλα όσα συμβαίνουν στο πεδίο, ώστε να γνωρίζουν όλοι τι συμβαίνει.

Δεν ξέρω ποια θα είναι η επόμενη μέρα. Αυτό που θα μπορούσα να πω είναι ότι η δέσμευση, η προσήλωση, η αφομοίωση των ανθρώπων και των συναδέλφων μας να βοηθήσουν αυτή την κατάσταση, θα γίνει ακόμα πιο δυνατή εάν υπάρξει μια κατάπαυση του πυρός. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα λιγότερο από το ότι θα συνεχίσουν σε ακόμα μεγαλύτερο ρυθμό να προσφέρουν και να προσπαθούν να σώζουν ζωές” καταλήγει η κ. Ψαρρά.