ΟΙ “ΦΙΛΟΙ” ΤΗΣ ΒΑΝΔΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Η Δέσποινα Βανδή και ο Γιώργος Θεοφάνους, δύο από τους πιο επιτυχημένους καλλιτέχνες της γενιάς τους, ενώνουν τις δυνάμεις τους και ξεκινούν μια μεγάλη περιοδεία σε Ελλάδα και Κύπρο με κοινές εμφανίσεις, αρχής γενομένης από το Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας στις 8 Ιουνίου.

Η δημοφιλής τραγουδίστρια και ο σπουδαίος συνθέτης συμπράττουν για πρώτη φορά επί σκηνής, ενώ έχουν ήδη ξεκινήσει να συνεργάζονται εδώ και δύο χρόνια. Αποτέλεσμα της συνεργασίας τους αποτελούν τα τραγούδια “Ένα Τσιγάρο Διαδρομή”, “Πέτρα” και “Που Λες”, τα οποία έχουν ήδη γίνει επιτυχίες και θα περιλαμβάνονται στο επερχόμενο άλμπουμ της Δέσποινας Βανδή, με συνθέσεις του Γιώργου Θεοφάνους και στίχους του Νίκου Μωραΐτη.

Για την προώθηση των συναυλιών τους, που φέρουν τον τίτλο “Ένα καλοκαίρι διαδρομή”, στήθηκε μία συνέντευξη Τύπου, την οποία δημοσιογράφοι από τηλεοπτικά και διαδικτυακά μέσα κλήθηκαν να παρακολουθήσουν από κοντά. Σε αυτήν, οι δημοσιογράφοι θα είχαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν μικρές συνεντεύξεις, απευθύνοντας ερωτήσεις στο “μουσικό δίδυμο”, που βρίσκεται ένα βήμα πριν από την έναρξη των live εμφανίσεών του.

Η καλλιτεχνική – δημοσιογραφική αυτή συνάντηση, όμως, αποδείχτηκε φιάσκο παρά το γεγονός πως όλα έδειχναν από την παραγωγή θαυμάσια κανονισμένα. Γιατί αποφασίσαμε να γράψουμε το άρθρο αυτο; Γιατί το γεγονός αυτό έφερε στην επιφάνεια παθογένειες της ελληνικής showbiz, αλλά και της γενικότερης νοοτροπίας που επικρατεί σε διάφορους τομείς στη χώρα μας.

Το μεγάλο φιάσκο

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η συνέντευξη Τύπου ήταν, αρχικά, προγραμματισμένη για την Παρασκευή (03/06), ωστόσο, μερικά 24ωρα πριν, μεταφέρθηκε μία μέρα νωρίτερα, δηλαδή την Πέμπτη (02/06).

Την προηγούμενη μέρα, Τετάρτη (01/06), υπήρξε ενημέρωση πως η συνάντηση θα πραγματοποιείτο από το μεσημέρι έως και το βράδυ, ενώ προτεραιότητα θα είχαν οι τηλεοπτικές εκπομπές με τα συνεργεία τους και έπειτα θα ακολουθούσαν οι δημοσιογράφοι των διαδικτυακών μέσων. Μάλιστα, για να υπάρχει επαρκής χρόνος για τον καθένα, είχαν προγραμματιστεί συγκεκριμένα ραντεβού σε καθορισμένη ώρα για κάθε μέσο.

Μερικές ώρες μετά από την συγκεκριμένη ενημέρωση, υπήρξε νέα πληροφόρηση πως η συνέντευξη Τύπου θα πραγματοποιηθεί από τις 12:00 έως τις 16:00, καθώς η τραγουδίστρια θα έπρεπε να αποχωρήσει το απόγευμα λόγω προσωπικών υποχρεώσεων. Έτσι, τα προκαθορισμένα ραντεβού ακυρώθηκαν, ενώ θα διατηρείτο η προαναφερθείσα προτεραιότητα τηλεοπτικών εκπομπών και διαδικτυακών μέσων. Κάπως θα βολευόμασταν όλοι.

Στο δια ταύτα. Την μέρα της συνέντευξης Τύπου, όσοι έφτασαν στην ώρα τους, τελικά έκαναν ένα τεράστιο λάθος. Το ρολόι έδειχνε 13:00 και στο Prova Studio, όπου θα πραγματοποιείτο η συνάντηση, δεν βρισκόταν κανένα τηλεοπτικό συνεργείο, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία. Παρών δήλωνε μόνο ο Γιώργος Θεοφάνους, ενώ η Δέσποινα Βανδή έφτασε με καθυστέρηση μίας ώρας, στις 14:00. Η όλη διαδικασία ξεκίνησε λίγο μετά τις 14:30, αφότου έστησε τον εξοπλισμό του το πρώτο τηλεοπτικό συνεργείο – και σειρά είχαν άλλα τόσα.

Στον χώρο του κυλικείου, επικρατούσε ένας χαμός. Πάνω από 20 άτομα – δημοσιογράφοι, αρθρογράφοι, εικονολήπτες με τον εξοπλισμό επ’ ώμου – περίμεναν να φτάσει η σειρά τους, χωρίς, ωστόσο να υπάρχει κάποια ενημέρωση για το ποια διαδικασία θα ακολουθηθεί. Τα λεπτά, όμως, περνούσαν, γνωρίζοντας πως στις 16:00 θα έπρεπε η συνέντευξη Τύπου να έχει τελειώσει και πως όλοι θα έπρεπε φεύγοντας, να έχουν κάνει τη δουλειά τους. Δηλαδή, να έχουν αποσπάσει δηλώσεις από τους δύο καλλιτέχνες.

Μετά από πολύωρη αναμονή, στις 16:10 (!) τα τηλεοπτικά κανάλια ολοκλήρωσαν τις συνεντεύξεις τους. Και τότε, οι δημοσιογράφοι των sites έλαβαν την ενημέρωση πως θα έμπαιναν όλοι μαζί στην αίθουσα όπου θα γίνονταν οι (υποτίθεται ξεχωριστές) συνεντεύξεις και οι δύο καλλιτέχνες θα έκαναν μαζικές δηλώσεις, οι οποίες θα καταγράφονταν από όλους. Στο μεταξύ, η τραγουδίστρια μετέφερε τις υποχρεώσεις της στις 16:30.

Εκείνη ακριβώς την ώρα, ήταν που πήραμε θέση μπροστά από τους δύο καλλιτέχνες, στριμωγμένοι, ο ένας πάνω στον άλλον, με τα χέρια τεντωμένα και τα κινητά έτοιμα να ηχογραφήσουν τις δηλώσεις τους. Θα περίμενε κανείς, πως – εφόσον ήρθαν έτσι τα πράγματα – ο κάθε δημοσιογράφος που βρισκόταν εκεί εκπροσωπώντας το μέσο στο οποίο εργάζεται, θα απηύθυνε μια – δυο ερωτήσεις στους καλλιτέχνες, ώστε να προλάβουν όλοι και να μην μείνει κανείς ανικανοποίητος, ήρθε ακόμη μια ανατροπή!

Ο πρώτος δημοσιογράφος έκανε την αρχή με την ερώτησή του. Και συνέχισε με μια δεύτερη. Και έπειτα με μια τρίτη. Και με μια τέταρτη. Στη συνέχεια, μία δημοσιογράφος που γνωρίζεται με την τραγουδίστρια – καθώς φρόντισε να την αγκαλιάσει με το που μπήκαμε μέσα, με την συμπάθεια να είναι εμφανής – πήρε τον λόγο και απηύθυνε τις δικές της ερωτήσεις. Και κάπου εκεί, οι δύο συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι – οι οποίοι επίσης διατηρούσαν μια φιλική σχέση – συνεννοήθηκαν με τα βλέμματα και συνέχισαν, κάνοντας ένα πινγκ – πονγκ ερωτήσεων, αλληλοσυμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον.

Το αποτέλεσμα; Ένα τέταρτο μετά, στις 16:45, η συνέντευξη Τύπου είχε τελειώσει, καθώς η τραγουδίστρια είχε ήδη αργοπορήσει στην προσωπική υποχρέωση που είχε – για να είμαστε ειλικρινείς, και στην επαγγελματική υποχρέωση που (μας) είχε. Οι δύο δημοσιογράφοι είχαν τις δηλώσεις που ήθελαν, βασισμένες στις ερωτήσεις που είχαν προετοιμάσει. Οι υπόλοιποι, θα μπορούσαν να αρκεστούν σε όσα άκουσαν και κατέγραψαν. Όποιος πρόλαβε, πρόλαβε. Αν έχεις θράσος, διάβαινε – παραφράζοντας τη γνωστή ρήση.

Έτσι γίνεται πάντα;

Θα μπορούσε κανείς να πει, πως αυτά συμβαίνουν σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Μόνο που δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Φυσικά, οι όποιες καθυστερήσεις, οι αλλαγές στον προγραμματισμό, τα έκτακτα, ενδεχομένως να υπάρξουν. Αλλά η ανοργανωσιά, ο αντιεπαγγελματισμός, η αντιδεοντολογία και η αντιμετώπιση των δημοσιογράφων ως ανθρώπων, οι οποίοι μπορούν να χάσουν όλη τους την μέρα “διψώντας” – για να μην πούμε παρακαλώντας – για μια δήλωση, μάλλον αποτελούν γνωρίσματα της ελληνικής κουλτούρας.

Έχουμε βρεθεί σε δεκάδες συνεντεύξεις Τύπου για συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, τόσο Ελλήνων όσο και ξένων καλλιτεχνών, όπως για παράδειγμα στης Μόνικα Μπελούτσι για την παράσταση “Επιστολές και αναμνήσεις της Μαρίας Κάλλας” στο Ηρώδειο, πέρυσι. Η συγκεκριμένη συνέντευξη, όχι μόνο ήταν άψογα οργανωμένη, αλλά και η ίδια η ηθοποιός (που έχει τόσο μεγάλη αναγνωρισιμότητα) ήταν ταπεινή, επιδεικνύοντας απέραντο σεβασμό στους δημοσιογράφους που βρέθηκαν εκεί για να την καλύψουν.

Το ίδιο άψογα οργανωμένη ήταν και η συνέντευξη Τύπου των πολύ δημοφιλών στην Ελλάδα, Madrugada, ένα μήνα περίπου πριν στη Σκιά της Ακρόπολης, αλλά και η συνέντευξη Τύπου του Γιώργου Λάνθιμου και της Έμα Στόουν για την πολυσυζητημένη “Βληχή“ που κράτησε δύο ώρες περίπου προκειμένου να γίνουν ΟΛΕΣ οι ερωτήσεις.

Δεν μπορώ να μην καταγράψω και μία ακόμη εμπειρία. Πριν από μερικά χρόνια, έδωσα το “παρών” στη συνέντευξη Τύπου του Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ, του γνωστού Πολωνού συνθέτη που έχει γράψει τη μουσική σε πολλές ταινίες του σπουδαίου σκηνοθέτη Κριστόφ Κισλόφσκι. Λόγω διαφόρων παραγόντων, ο χρόνος που είχε ο κάθε δημοσιογράφος για να μιλήσει μαζί του περιορίστηκε σε μερικά λεπτά, με αποτέλεσμα η υποφαινόμενη – που ήταν τελευταία στη σειρά – να αρκεστεί σε ακόμη λιγότερο χρόνο. Ωστόσο, ο ίδιος ο συνθέτης, επέλεξε να καθυστερήσει στο ραντεβού που είχε μετά, προκειμένου να παραχωρήσει ίσο χρόνο και ίσο αριθμό ερωτήσεων σε όλους.

Και αυτός ο αυτονόητος επαγγελματισμός, δεν αποτελεί μόνο χαρακτηριστικό γνώρισμα των ξένων καλλιτεχνών. Στην πλειοψηφία τους και οι ελληνικές συνεντεύξεις Τύπου διακατέχονται από οργάνωση και αλληλοσεβασμό.

Είναι, λοιπόν, θέμα καλλιτεχνικού είδους, εμπορικού και μη; Μήπως είναι θέμα χαρακτήρα του καλλιτέχνη; Γιατί ο κύριος Θεοφάνους ήταν απολύτως συνεπής στο ραντεβού μας και πρόθυμος και διαθέσιμος να μας μιλήσει εκ των υστέρων τηλεφωνικά για την περιοδεία τους.

Στην προκειμένη περίπτωση, πάντως, θα είχε αποφευχθεί χρόνος, πολύτιμη ενέργεια, αλλά και αξιοπρέπεια, αν όλοι έκαναν σωστά τη δουλειά τους: Αν η καλλιτέχνιδα έφτανε στην ώρα της δείχνοντας σεβασμό και στον έτερο καλλιτέχνη και σε εμάς. Αν οι διοργανωτές της συνέντευξης Τύπου που ήταν παρόντες στη διαδικασία των ερωτήσεων, δεν άφηναν την τραγουδίστρια να κάνει πηγαδάκι με το παρεάκι της και έκανε τον πρέποντα συντονισμό ώστε να καλυφθούν όλοι. Επίσης, αν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι έτρεφαν έστω μια εκτίμηση στο επάγγελμά τους και στους συναδέλφους τους, οι οποίοι βρίσκονται στην ίδια ακριβώς θέση με εκείνους, χωρίς να πατήσουν επί πτωμάτων.

Εν τέλει, χάσαμε πέντε ώρες από τη ζωή μας για να επιβεβαιώσουμε πως εδώ, στο Ελλαδιστάν, όποιος έχει μπάρμπα στην Κορώνη έχει και το πλεονέκτημα, στη Βανδή δε θα έπαιρνε τη μερίδα του λέοντος;