ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ COSCO

Μεσημέρι Παρασκευής και πλησιάζοντας στους προβλήτες της Cosco στον Πειραιά η εικόνα ξενίζει. Υπό κανονικές συνθήκες τα διαφόρων ειδών φορτωτικά οχήματα κινούνται σε 24ωρη βάση μεταφέροντας εμπορευματοκιβώτια από και προς τα φορτηγά πλοία που βρίσκονται αραγμένα στο λιμάνι. Όχι όμως σήμερα. Ο σταθμός εμπορευματοκιβωτίων φαίνεται σαν να έχει νεκρώσει.

Μπροστά στην πύλη, εκατοντάδες εργαζόμενοι φορώντας κίτρινα γιλέκα συμμετέχουν στην γενική συνέλευση. Λίγο πιο δίπλα από το σημείο που βρίσκονται, μερικές ανθοδέσμες περιβάλλουν μια φωτογραφία του Δημήτρη Δαγκλή. Του λιμενεργάτη που έχασε τη ζωή του τη Δευτέρα 25 Οκτωβρίου στη γερανογέφυρα νούμερο 10 του προβλήτα ΙΙ.

Στη συνέλευση αποφασίζεται πως οι κινητοποιήσεις που κράτησαν επτά ημέρες αναστέλλονται. Η εταιρεία αποφάσισε να κάνει δεκτά τα περισσότερα από τα αιτήματα των εργαζομένων βλέποντας πως σε αντίθετη περίπτωση ήταν αποφασισμένοι να συνεχίσουν την απεργία τους.

Οι 2.100 λιμενεργάτες στους προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων στον Πειραιά κατάφεραν να βγουν νικητές αφού η συμμετοχή τους στην απεργία ήταν καθολική. Ο πύλες του Σταθμού έκλεισαν, κανένας δεν δούλεψε για επτά ημέρες, ενώ ανοιχτά του λιμανιού δημιουργήθηκε συμφόρηση από δεκάδες φορτηγά πλοία διεθνών τακτικών γραμμών που δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν για να ξεφορτώσουν και να φορτώσουν εμπορεύματα.

Ο 33χρονος Μάρκος Μπεκρής, τις ημέρες των κινητοποιήσεων βρισκόταν διαρκώς στο λιμάνι. Είναι πρόεδρος του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ (Ένωση Εργαζομένων Διακίνησης Εμπορευματοκιβωτίων) και μαζί με το υπόλοιπο διοικητικό συμβούλιο είχαν αναλάβει μεταξύ άλλων να διαδώσουν τον αγώνα και τα αιτήματά τους σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο.

Φέτος ο Μπεκρής συμπληρώνει δέκα χρόνια εργαζόμενος ως λιμενεργάτης. Η προηγούμενή του δουλειά ήταν στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Πέραμα, όμως την περίοδο της κρίσης έμεινε άνεργος με αποτέλεσμα το 2011 να αναζητήσει εργασία στην προβλήτα εμπορευματοκιβωτίων. «Λασαδόρος – παπουτσάκιας» είναι το πόστο του. «Δουλεύω στο λύσιμο και δέσιμο των κοντέινερ που φορτώνονται και ξεφορτώνονται από τα πλοία. Αυτό είναι το πόστο του λασαδόρου. Η δουλειά γίνεται χειρωνακτικά και όχι μηχανικά. Με μπάρες και γρύλλους ασφαλίζω και απασφαλίζω τα κοντέινερ πάνω στο πλοίο, ενώ από πάνω μου ίπτανται εκείνη την ώρα άλλα κοντέινερ που ζυγίζουν τόνους» περιγράφει. Όπως εξηγεί οι λιμενεργάτες που δουλεύουν σε ύψη μέχρι και 50 μέτρων, είναι πλήρως εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες αφού το λιμάνι πρέπει να λειτουργεί 24ώρες το 24ωρο.

Μέχρι σήμερα σε κάθε γερανογέφυρα στον Πειραιά εργάζονται 4 άτομα, εκ των οποίων ένας εναερίτης και ένας λασαδόρος οι οποίοι βρίσκονται πάνω στο πλοίο και ένας λασαδόρος-παπουτσάκιας με ακόμη έναν λασαδόρο που βρίσκονται στον προβλήτα. Παπουτσάκιας ήταν και ο νεκρός λιμενεργάτης Δημήτρης Δαγκλής, είχε δηλαδή την ευθύνη να κατευθύνει τα φορτωτικά οχήματα κάτω από τη γερανογέφυρα και να τοποθετεί στις άκρες του κάθε κοντέινερ μηχανισμούς που τα ασφαλίζουν (αποκαλούνται “παπουτσάκια”) και ζυγίζουν περίπου δέκα κιλά ο καθένας.

Τι κέρδισαν οι λιμενεργάτες

«Ένα από τα αιτήματα που είχαμε ήταν να αυξηθούν τα άτομα στο κάθε πόστο, από 4 που είναι σήμερα σε 6» λέει ο Μάρκος Μπεκρής. Τελικώς η εταιρεία δεσμεύτηκε για αύξηση σε 5 άτομα για κάθε γερανογέφυρα.

Βασικό πρώτο αίτημα των λιμενεργατών που απήργησαν όμως, ήταν να διαλευκανθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έχασε τη ζωή του ο Δημήτρης Δαγκλής και η απόδοση ευθυνών. «Δεν θέλουμε να καταλήξει στο αρχείο η υπόθεση. Πιέζουμε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες. Την ημέρα του δυστυχήματος πήραμε τηλέφωνο το Κέντρο Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου (ΚΕΠΕΚ) εμείς οι ίδιοι στις 23:00 το βράδυ. Μέχρι τότε είχε πάρει απλώς ένα e-mail για το περιστατικό αλλά δεν τους είχε πάρει κανείς τηλέφωνο για να έρθουν άμεσα να πραγματοποιήσουν επιτόπιο έλεγχο» λέει ο Μπεκρής.

Πέραν την διαλεύκανσης των συνθηκών του θανάτου, οι εργαζόμενοι ζήτησαν και κέρδισαν να συσταθεί επιτροπή Υγείας και Ασφάλειας που μέχρι σήμερα δεν υπήρχε στους προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ. Αντίστοιχες επιτροπές υπάρχουν στις εγκαταστάσεις του ΟΛΠ, στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και αλλού. Σε αυτή την επιτροπή θα συμμετέχουν γιατροί εργασίας, τεχνικοί ασφαλείας και εργαζόμενοι ώστε να εξασφαλίζεται πως τηρούνται όλα τα μέτρα ασφαλείας κατά τη διάρκεια της δουλειάς. «Από τη μια οι γιατροί μπορούν να εκτιμήσουν τι επιπτώσεις έχει στην υγεία η κάθε εργασία που εκτελείται, οι τεχνικός ασφαλείας υπαγορεύει τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται για να αποφεύγονται τα δυστυχήματα και οι εργαζόμενοι να καταθέτουν την εμπειρία τους για τους κινδύνους και τα προβλήματα που δημιουργούνται σε κάθε πόστο» εξηγεί ο πρόεδρος του Σωματείου.

Ακόμη οι λιμενεργάτες έλαβαν δέσμευση για οριστική κατάργηση του συστήματος των κόντρα-βαρδιών. Ως τέτοιες ορίζονται οι βάρδιες που κάνει ένας λιμενεργάτης και έχουν μεταξύ τους απόσταση οκτώ ωρών. «Είναι πολύ συχνό να σχολάει κάποιος από τη δουλειά του, να πηγαίνει σπίτι του και σε οκτώ ώρες να επιστρέφει για δουλειά. Σύμφωνα με τα στοιχεία που μας παρουσιάστηκαν από την ίδια την εταιρία, τον περασμένο χρόνο καταγράφηκαν 1.000 περιπτώσεις κόντρα βάρδιας. Αυτό πλέον δεσμεύτηκαν ότι θα τελειώσει και θα δουλεύουμε σαν άνθρωποι, δηλαδή ένα οκτάωρο την ημέρα» λέει ο Μπεκρής.

Μετά την ικανοποίηση των παραπάνω αιτημάτων τους, οι λιμενεργάτες αποφάσισαν να επιστρέψουν στις δουλειές τους, αναστέλλοντας τις κινητοποιήσεις τους, συνεχίζοντας ωστόσο να διεκδικούν υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, την εφαρμογή του νόμου για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα και την μετατροπή σε μόνιμων των συμβασιούχων που δουλεύουν με ελαστικές μορφές απασχόλησης. «Αυτή τη στιγμή στο λιμάνι δουλεύουν 700 άτομα είτε με τρίμηνες συμβάσεις και 16 μεροκάματα τον μήνα, είτε με συμβάσεις αορίστου χρόνου αλλά και αυτοί με 16 μεροκάματα τον μήνα» σύμφωνα με τον πρόεδρο του Σωματείου.

«Η καλυτερη απαντηση σε οσους δεν πιστευουν στους αγωνες των εργαζομενων»

Για τους εργαζόμενους στο λιμάνι η νίκη που ήρθε μετά τις κινητοποιήσεις ήταν -όπως λένε- η απάντησή τους σε εκείνους που αμφισβητούν πως οι αγώνες των εργαζομένων έχουν αποτελέσματα. Κάποια από τα αιτήματα που σήμερα ικανοποιήθηκαν ήταν αντικείμενο διεκδίκησης για χρόνια, ωστόσο η πίεση της απεργίας ήταν καθοριστική. Για να γίνει βέβαια αυτό χρειάστηκε η συμμετοχή όλων.

«Το κλειδί ήταν πως υπήρξε μαζική ανταπόκριση των ίδιων των εργαζομένων. Ακόμη και οι συνάδελφοι που είχαν φόβους και ανασφάλειες για τη συμμετοχή τους στην απεργία δεν μπήκαν τελικά να δουλέψουν και συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις. Και αυτό απαντά με τον καλύτερο τρόπο σε εκείνους που τόσα χρόνια μιλούν για αναποτελεσματικότητα των αγώνων και λένε πως ο μόνος τρόπος είναι ο συμβιβασμός με την εργοδοσία. Αλλά δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Μην ξεχνάμε πως για να φτάσουμε να πάρουμε αυτά που ζητούσαμε, ένας συνάδελφός μας, ο Μήτσος, δεν γύρισε ποτέ σπίτι του» λέει ο Μπεκρής.

Διεθνης αλληλεγγυη και γαλλικα γιλεκα

Σημαντικό ρόλο για τους λιμενεργάτες έπαιξε και το γεγονός πως η προσπάθειά τους διαδόθηκε και ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα. «Υπήρξε οργανωμένη προσπάθεια συγκάλυψης, αλλά με δική μας πρωτοβουλία και δικό μας αγώνα, του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ και των εργαζομένων, μαθεύτηκε παντού. Η πίεση που δημιουργήθηκε βοήθησε στο να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας» λένε τα μέλη του Σωματείου. Σύμφωνα με τους ίδιους, είναι η πρώτη φορά σε παγκόσμιο επίπεδο που η Cosco υποχωρεί σε αιτήματα εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι στα λιμάνια του Μεξικό, της Δανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανιας, της Τουρκίας έκαναν κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, πραγματοποιώντας συγκεντρώσεις στα λιμάνια τους με πανό αλληλεγγύης στους λιμενεργάτες του Πειραιά.

Μάλιστα, εργαζόμενοι-μέλη της γαλλικής συνομοσπονδίας CGT έφτασαν στην Ελλάδα για να συμπαρασταθούν στους λιμενεργάτες, μοιράζοντάς τους εκατοντάδες κίτρινα γιλέκα, ενώ μαζί με μέλη του τουρκικού συνδικάτου άφησαν ανθοδέσμες έξω από την πύλη του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων, δίπλα στη φωτογραφία του Δημήτρη Δαγκλή.

Από χθες, το απόγευμα, οι προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του Πειραιά είναι πάλι σε πλήρη λειτουργία, τα εμπορευματοκιβώτια φορτώνονται και ξεφορτώνονται από τα πλοία που φτάνουν στον Σαρωνικό από ολόκληρο τον κόσμο. Οι λιμενεργάτες έχουν επιστρέψει στα πόστα τους, γνωρίζοντας όμως πως πέτυχαν την ικανοποίηση βασικών αιτημάτων τους, κάτι που μέχρι πριν από λίγο καιρό φάνταζε ακατόρθωτο.