ΟΙ WHERESWILDER ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΕΝΑ ΠΑΡΤΙ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΝΕΙ ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΘΟΣ ΛΟΓΟΥΣ
Η ψυχεδελική μπάντα σε μία εφ όλης της ύλης συνέντευξη στο Magazine.
Αν η μουσική τους ήταν ζωγραφικός πίνακας θα την είχε σίγουρα ζωγραφίσει ο Wassily Kandinsky. Αν πάλι βάλεις τα ακούσματά τους σε μια playlist θα καταλήξεις σε κάτι που φαινομενικά δεν έχει συνοχή, καθώς δεν έχουν φραγμούς ως προς τα μουσικά είδη και τις δεκαετίες. Ο λόγος για τους σούπερ ταλαντούχους Whereswilder, ένα ελληνικό συγκρότημα με αγγλόφωνο στίχο και ψυχεδελικό ηχόχρωμα που έχει κάνει πολύ αισθητή την παρουσία του στο ελληνικό και διεθνές μουσικό στερέωμα.
Οι Whereswilder, τουτέστιν ο Γιάννης Ράλλης, ο Βασίλης Νησσόπουλος, ο Αλέκος Βουλγαράκης και ο Μανώλης Γιαννίκιος, έχουν “χτίσει” ισχυρούς δεσμούς, δεσμούς που τους κράτησαν προσηλωμένους στη μεγαλύτερη εικόνα και σήμερα δηλώνουν πιο αποφασισμένοι από ποτέ να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που αγαπούν παίρνοντας τις αλλαγές που συμβαίνουν τριγύρω τους ως έμπνευση και όχι ως εμπόδιο.
Πρόσφατα ετοίμασαν ένα πάρτι γενεθλίων που μένει αξέχαστο για τους λάθος λόγους. Ο λόγος για το Evolution το πρώτο του official video (το δημιούργησαν με τον Evan Μαραγκουδάκη) από το άλμπουμ τους Movement in Place , ένα άλμπουμ με επιρροές από την ψυχεδέλεια, την φανκ και την σόουλ της δεκαετίας του ’70 (που κυκλοφόρησε από την United We Fly τον Νοέμβριο του 2021 και σε φυσική μορφή).
Τι είναι το Movement In Place;
Η μπάντα το ορίζει σαν εκείνη τη νοητική διαδικασία που συντελείται όταν ο χρόνος «σταματάει» ξαφνικά, δίνοντάς σου την ευκαιρία να συνειδητοποιήσεις αυτά που συμβαίνουν γύρω σου. Και πραγματικά, κάπως έτσι αισθάνεται κάποιος όταν ακούσει τη μουσική τους.
Η γνωριμία των τεσσάρων
Πάμε να ξεκινήσουμε με λίγα πράγματα για το πώς δημιουργηθήκατε και τι σας έφερε κοντά; Φτάσαμε στη μορφή που έχουμε τώρα σταδιακά, με μια διαδικασία που ξεκίνησε σχεδόν 15 χρόνια πριν.
Ο Γιάννης (φωνή, κιθάρα, πιάνο) και ο Μανώλης (τύμπανα) παίζουν μουσική μαζί από το λύκειο. Οι πρώτες απόπειρες για original υλικό είχαν ήδη ξεκινήσει από τότε, γύρω στο 2005. Οι δυο τους γνωρίζονταν με τον Βασίλη (φωνή, μπάσο) ήδη, καθώς ήταν και εκείνος ενεργό μέλος της σκηνής από νέες μπάντες που είχε αρχίσει να δημιουργείται. Το 2010 μπήκε και εκείνος στο σχήμα και οι τρεις, μαζί με τον Γιώργο Αναγνωστόπουλο (κιθάρα) φτιάξαμε τους Whereswilder το 2013.
Έναν χρόνο μετά, το 2014 κυκλοφόρησε ο πρώτος μας δίσκος, Yearling (Six Dogs Records). Τα κομμάτια που μπήκαν στο ντεμπούτο μας είναι το αποτέλεσμα των πολύωρων jams που κάναμε τότε επηρεασμένοι από τους καλλιτέχνες του psych rock και του British Invasion.
Ο Αλέκος (κιθάρα), έγινε μέλος των Whereswilder το 2015, όταν ο Γιώργος πήρε την απόφαση να ζήσει στο Βερολίνο. Γνωρίζαμε όλοι τον Αλέκο ως μουσικό από πριν και θαυμάζαμε τον ήχο του, ξέραμε λοιπόν ότι δεν υπήρχε ιδανικότερος άνθρωπος για να μας βοηθήσει να φτάσουμε εκεί που θέλουμε μουσικά. Από τότε έχουμε κυκλοφορήσει δύο ακόμη άλμπουμ, το Hotshot (Inner Ear, 2017) και το Movement In Place (United We Fly, 2021).
Κάθε κυκλοφορία έχει λειτουργήσει για εμάς σαν αφορμή να ανακαλύψουμε τον ήχο μας από την αρχή. Δεν είμαστε μια ομάδα ανθρώπων που επαναπαύεται σε μία συνταγή. Η γοητεία αυτή του να φαντάζεσαι κάθε φορά τον εαυτό σου διαφορετικά και να διοχετεύεις τη φαντασία αυτή μέσα σε ένα σύνολο τραγουδιών για τον επόμενο δίσκο είναι αυτό που μας φέρνει και μας συνεχίζει να μας κρατάει κοντά.
Τι είναι αυτό που θαυμάζετε ο ένας στον άλλο και τι σας εκνευρίζει;
Περνώντας μέρες κλεισμένοι είτε σε ένα βαν είτε σε ένα στούντιο, μάθαμε να κάνουμε πέρα τον οποιοδήποτε εκνευρισμό. Ξέρουμε πλέον ο ένας τον άλλον και από την καλή και από την ανάποδη και όταν κάποιος φτάνει στο σημείο να «σπάσει», οι υπόλοιποι είναι εκεί να τον στηρίξουν για να συνεχίσουμε μαζί.
Από την πρώτη μέρα τρέφουμε πηγαίο θαυμασμό ο ένας για τον άλλον, τόσο για τη μουσική που έχει ο καθένας μέσα του όσο και για την προσωπικότητα. Η δυναμική αυτή είναι αναπόσπαστο κομμάτι μας και αναπόφευκτα αποτελεί μέρος και του ήχου μας.
Πώς νιώθετε σαν νέοι μουσικοί σήμερα, στην εποχή των ραδιοφωνικών playlist, του άκρατου marketing και των social media;
Μεγαλώσαμε σε μια εποχή που συνέβησαν ραγδαίες αλλαγές στον τρόπο που ο κόσμος ακούει τη μουσική και όντας οι ίδιοι πρωτίστως ακροατές μάθαμε πολύ οργανικά να προσαρμοζόμαστε σε ό,τι ισχύει την εκάστοτε περίοδο. Όπως όλοι, χάσαμε σταδιακά την εμπιστοσύνη μας στα παραδοσιακά Μέσα και πλέον χρησιμοποιούμε περισσότερο το streaming και τα social media για να ανακαλύψουμε τι πραγματικά συμβαίνει εκεί έξω μουσικά.
Ως δημιουργοί δεν έχουμε αυταπάτες, αναγνωρίζουμε ότι τα πράγματα μπορεί να μη μοιάζουν τόσο ιδανικά και ρομαντικά, όπως όταν ξεκίνησε η μουσική να δισκογραφείται. Πλέον, θα έλεγε κανείς ότι έχει η έννοιά της έχει «απλοποιηθεί» και συνοψίζεται σε εφήμερο και γρήγορο προς κατανάλωση περιεχόμενο.
Τα social media, όμως, μας παρέχουν παράλληλα τα εργαλεία που χρειαζόμαστε για να εκφράσουμε αυτό που θέλουμε μέσω της μουσικής. Αντί να μένουμε λοιπόν προσκολλημένοι σε ένα ιδεατό παρελθόν και τις ένδοξες μέρες της δισκογραφίας, προσαρμοζόμαστε και προσπαθούμε σε κάθε νέα κυκλοφορία να φέρνουμε αυτό που κάνουμε στο σήμερα.
Ως δημιουργοί δεν έχουμε αυταπάτες, αναγνωρίζουμε ότι τα πράγματα μπορεί να μη μοιάζουν τόσο ιδανικά και ρομαντικά, όπως όταν ξεκίνησε η μουσική να δισκογραφείται.
Έχουμε καταφέρει κάτι που ήταν δύσκολο εξαρχής, να κάνουμε τη μπάντα μας να αυτοσυντηρείται. Αξιοποιούμε δηλαδή τα έσοδά μας ως Whereswilder για να τροφοδοτήσουμε το επόμενο βήμα κάθε φορά. Σε προσωπικό επίπεδο όμως, όλοι βιοποριζόμαστε με άλλους τρόπους είτε ως μουσικοί είτε με άλλες ιδιότητες.
Επίσης, πώς είναι να είστε μία ροκ μπάντα εν μέσω “τραπ πανδημίας”;
Είτε με trap είτε χωρίς, η πανδημία ήταν πολύ δύσκολη για όλους τους καλλιτέχνες που στηρίζονται στο live performance για να επικοινωνήσουν με το κοινό. Η ροκ μουσική είναι συνυφασμένη με τη συναυλιακή εμπειρία οπότε ο βαθμός της δυσκολίας ήταν ακόμη μεγαλύτερος.
Μέσα σε δυόμισι χρόνια πανδημίας είδαμε μουσικά ρεύματα να έρχονται και να φεύγουν, είδαμε επίσης τη ροκ να καθιερώνεται πλέον ως ένα εναλλακτικό είδος και έπρεπε να αντιμετωπίσουμε με ψυχραιμία τις σκέψεις και τις φοβίες μας για την επόμενη μέρα.
Έχουμε καταφέρει κάτι που ήταν δύσκολο εξαρχής, να κάνουμε τη μπάντα μας να αυτοσυντηρείται. Αξιοποιούμε δηλαδή τα έσοδά μας ως Whereswilder για να τροφοδοτήσουμε το επόμενο βήμα κάθε φορά.
Οι δεσμοί που έχουμε φτιάξει με τα χρόνια ως ομάδα όμως, μας κράτησαν προσηλωμένους στη μεγαλύτερη εικόνα και είμαστε πιο αποφασισμένοι από ποτέ να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, παίρνοντας τις αλλαγές που συμβαίνουν τριγύρω μας ως έμπνευση και όχι ως εμπόδιο.
Ένα ελληνικό ψυχογράφημα, η έμπνευση και η… θέση
Οι μουσικές προτιμήσεις της πλειοψηφίας πιστεύετε πως αντικατοπτρίζουν την εποχή της και αν ναι κάντε μας ένα ελληνικό…ψυχογράφημα.
Είναι δύσκολο να βγάλεις συμπεράσματα για μία χώρα κρίνοντας μόνο από μουσικά charts και τάσεις. Ο ρυθμός με τον οποίο αλλάζουν οι λίστες αυτές είναι καταιγιστικός και τραγούδια εμφανίζονται και έπειτα ξεχνιούνται σε ημερήσια βάση. Συνέπεια αυτού είναι το κοινό να μην ταυτίζεται πια τόσο έντονα με τη μουσική που ακούει και άρα να είναι δυσκολότερο για οποιονδήποτε να το ψυχογραφήσει.
Λαμβάνοντας υπόψην τη διαχρονικότητα, οι ελληνόφωνες κυκλοφορίες θα έχουν πάντοτε εξέχουσα θέση στις προτιμήσεις. Αυτό είναι και λογικό, αφού οι ιστορίες που εξιστορούνται μέσα από τον ελληνικό στίχο θα είναι πάντα πιο άμεσες και κατανοητές στον ακροατή.
Τα τελευταία χρόνια πάντως, βλέπουμε με χαρά περισσότερους καλλιτέχνες που χειρίζονται τον ελληνικό στίχο με πιο δημιουργικό τρόπο να κεντρίζουν το ενδιαφέρον στο ευρύ κοινό. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Marina Satti και οι Bazooka.
Τι σας εμπνέει στις δημιουργίες σας;
Όλα όσα βιώνουμε καθημερινά. Είτε είναι η τριβή με τον ίδιο μας τον εαυτό και τους ανθρώπους στον περίγυρό μας είτε είναι μία συναυλία που πήγαμε και ένας δίσκος που ακούσαμε, όλα μας δίνουν έμπνευση να φτιάξουμε κάτι δικό μας.
Οι ελληνόφωνες κυκλοφορίες θα έχουν πάντοτε εξέχουσα θέση στις προτιμήσεις. Αυτό είναι και λογικό, αφού οι ιστορίες που εξιστορούνται μέσα από τον ελληνικό στίχο θα είναι πάντα πιο άμεσες και κατανοητές στον ακροατή.
Στο Movement In Place, η έμπνευση ήρθε μέσα από την ενδοσκόπηση και όλες εκείνες τις στιγμές που έχουμε νιώσει πως «τώρα κάτι άλλαξε μέσα μας». Η εναρκτήρια αφορμή ήταν ότι όλοι μπήκαμε σε μια νέα δεκαετία της ζωής μας. Θέλαμε να καταγράψουμε τα συναισθήματά μας ως προς αυτό και να τα μετατρέψουμε σε μουσική.
Με το βίντεο του Evolution, προσπαθήσαμε να τους δώσουμε και εικόνα. Δημιουργήσαμε πολλούς «οικείους» σε εμάς χαρακτήρες και τους φανταστήκαμε να αλληλεπιδρούν σε μία αλληλουχία καταστάσεων που συμβολίζουν πολλές από τις αλλαγές που αισθανθήκαμε όσο φτιάχναμε το άλμπουμ.
Η μουσική “πρέπει” να παίρνει θέση στο τι γίνεται τριγύρω;
Η μουσικη, ιδίως αυτή που δίνει βαρύτητα στον στίχο, δε γίνεται να μην παίρνει θέση για όσα συμβαίνουν γύρω μας, καθώς η ίδια προκύπτει από τις ανάγκες της εποχής και το περιβάλλον που την περικλείει.
Ακόμη και ένα τραγούδι που φαινομενικά δεν έχει κάποιο άμεσο στιχουργικό ή μουσικό στοιχείο που να σχετίζεται με την επικαιρότητα, μπορεί τελικά να γίνει ορόσημο τόσο της τρέχουσας εποχής όσο και των επόμενων που θα ακολουθήσουν.
Οι ίδιοι είμαστε άνθρωποι που η ζωή μας, οι απόψεις μας και η αισθητική μας έχουν πολλές φορές καθοριστεί ή μεταβληθεί λόγω ενός τραγουδιού ή ενός ολόκληρου δίσκου. Ως ακροατές, αλλά και ως δημιουργοί θεωρούμε ανίκητο τον συνδυασμο του λόγου με τη μελωδία. Μέσα από τη μουσική μπορεί να υπάρξει μια πολυεπίπεδη εμπειρία, η οποία αφορά τις ίδιες τις λέξεις, αλλά και το ηχητικό περιβάλλον στο οποίο αυτές τοποθετούνται, συνδυασμός που προκαλεί πιο έντονα και πολύπλευρα συναισθήματα στον ακροατή από αυτά που θα προκαλούσε ένα γραπτό ή προφορικό σχόλιο.
Το «πρέπει» στη μουσική θεωρούμε ότι ίσως και να υποτιμά μια πραγματικά μαγική πνευματική διαδικασία που δεν θα μπορούσε ούτε να μπει σε κουτάκια ούτε να προοικονομηθεί.
Επίσης, μας προβληματίζει η χρήση της λέξης «πρέπει» στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η μουσική αν το θες μπορεί να σε εμπνεύσει, να σε επηρεάσει και να σε βοηθήσει να δεις με άλλο μάτι πολλές καταστάσεις στη διάρκεια της ζωής σου, είτε μικρότερης είτε μεγαλύτερης σημασίας.
Στο τέλος όμως, εσύ ο ίδιος αποφασίζεις αν είσαι ανοιχτός σε αυτή την επιρροή ή όχι. Το «πρέπει» θεωρούμε ότι ίσως και να υποτιμά μια πραγματικά μαγική πνευματική διαδικασία που δεν θα μπορούσε ούτε να μπει σε κουτάκια ούτε να προοικονομηθεί.
Τι ηχητικές επιρροές ακούμε στο νέο άλμπουμ;
Τα κομμάτια από την αρχική τους μορφή οδήγησαν από μόνα τους στον ήχο και την αισθητική του δίσκου. Όταν κάτι δεν ακουγόταν εντελώς φυσικό και αβίαστο, το αφήναμε εκτός και προχωρούσαμε στο επόμενο.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αν στα δύο πρώτα άλμπουμ ήμασταν πιο κοντά στον ήχο των 60s, στο νέο άλμπουμ έχουμε προσπαθήσει να αποτυπώσουμε το πώς μπορεί αυτός ο ήχος να στέκει στο σήμερα.
Αν η μουσική σας ήταν ζωγραφικός πίνακας, ποιος ζωγράφος θα τη “ζωγράφιζε”;
O Wassily Kandinsky.
Τι μουσική ακούτε στην καθημερινότητά σας; Αν μπορούσατε να δώσετε βραβείο σε κάποιον κλασικό και σε κάποιον σύγχρονο μουσικό, ποιος θα ήταν αυτός;
Αν βάλεις τα ακούσματα όλων μας σε μια playlist θα καταλήξεις σε κάτι που φαινομενικά δεν έχει συνοχή, καθώς δεν έχουμε φραγμούς ως προς τα μουσικά είδη και τις δεκαετίες. Θα βρεις επίσης σε ίσες ποσότητες αναγνωρίσιμους καλλιτέχνες, πλάι σε ονόματα που μπορεί να μην έχεις ακούσει ποτέ και ίσως να μην μάθεις και ποτέ.
Παρόλα αυτά αν μιλάμε για βραβεία θα πρέπει να μιλήσουμε για θρύλους της ροκ μουσικής. Το «κλασσικό» βραβείο το δίνουμε μάλλον σε κάποιον του βεληνεκούς του Neil Young ή του David Bowie καθώς είναι καλλιτέχνες που δεν έβαζαν νερό στο κρασί τους ποτέ (εντάξει σχεδόν ποτέ..).Η δισκογραφία τους σε ποσότητα και σε ποιότητα μιλάει απο μόνη της
Το σύγχρονο βραβείο θα το δίναμε στους Arctic Monkeys, γιατί με τους δύο τελευταίους δίσκους έδειξαν πως αφενός δεν μένουν προσκολλημένοι στα στοιχεία εκείνα που τους έφεραν παγκόσμια αναγνώριση και αφετέρου πως δεν φοβούνται να πειραματιστούν μουσικά σε όχι τόσο προφανείς δρόμους. Μόνο και μόνο λοιπόν που πηγαίνουν το αγαπημένο μας είδος μουσικής ένα βήμα πιο πέρα, σε μια εποχή που αυτό δυσκολεύεται να βρει σύνδεση με το ευρύ κοινό ενώ παράλληλα το κάνουν με τόσο δημιουργικό τρόπο, μας κάνει να θέλουμε να τους βραβεύσουμε σε μια σεμνή πλην τίμια τελετή.
Με ποιον ξένο καλλιτέχνη θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Με τον Brian Eno.
Στίχος που σας εκφράζει περισσότερο και γιατί;
Ο στίχος είναι από το On The Line, το οποίο βρίσκεται στον τελευταίο μας δίσκο:
Everybody’s looking for a better deal,
Swimming like fishes in a bowl, next to the sea
Τι είναι αυτό που σας θυμώνει ιδιαίτερα; Και αυτό που θα θέλατε να αλλάξει γύρω σας αν μπορούσατε;
Η αλήθεια είναι πως διανύουμε μια περίοδο που πραγματικά δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις..
Ζούμε σε μια χώρα η οποία για μια σειρά ετών και με διάφορες αφορμές βρίσκεται συνεχώς σε καθοδική πορεία. Τα τελευταία χρόνια είναι ιδιαιτέρως σκοτεινά και φέρνουν στην επιφάνεια -πιο πολύ από ποτέ ίσως- άλυτα προβλήματα που έχουμε σαν κοινωνικό σύνολο και πάντα αποφεύγαμε να αντικρίσουμε.
Η λίστα είναι τεράστια και τα ζητήματα αφορούν πολλούς τομείς: από βίαιες, μεσαιωνικές συμπεριφορές και αντιλήψεις, ανικανότητα απέναντι στην προστασία βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, απαξίωση του ανθρώπου στην αγορά εργασίας μέχρι πιο μικρά καθημερινά θέματα νοοτροπίας, σε βαθμό που είναι πολύ δύσκολο να αναλυθούν επαρκώς σε μία απάντηση χωρίς να φανούμε υπερ-απλουστευτικοί.
Αν κάτι μας προβληματιζει σε ένα πιο γενικό πλαίσιο πάντως, δεδομένης και της νέας ψηφιακής πραγματικότητας που έχει διαμορφωθεί, είναι το πόσο θολή είναι η εικόνα όσον αφορά τις προθέσεις των ανθρώπων. Το αν δηλαδη μια συζήτηση που ξεκινάει έχει την πιθανότητα ή έστω τη διάθεση να φτάσει όντως στο επιθυμητό αποτέλεσμα (το οποίο εκτός από την ωρίμαση μας σαν κοινωνικό σύνολο μπορεί να έχει και πρακτικές διαστάσεις πχ.νομοθετικές) ή απλά καταναλώνεται σαν περιεχόμενο εξυπηρετώντας μία αρρωστημένη στασιμότητα.
Σχέδια- όνειρα;
Την άνοιξη σχεδιάζουμε να φύγουμε για το επόμενο τουρ μας στην Ευρώπη. Παράλληλα ήδη έχουμε αρχίσει να δουλεύουμε νέο υλικό…
