ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΛΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ SEX AND THE CITY
Η σειρά επέστρεψε με το αδέξιο “And Just Like That”, αλλά κάπου στο βάθος του μπορεί να κρύβει μία ευκαιρία.
Στο φινάλε του “Pose”, της ιστορικής για την τηλεόραση σειρά του Ryan Murphy με ένα τεράστιο τρανς καστ και τρανς δημιουργούς πίσω από τις κάμερες, η μαύρη μητριάρχισσα στη drag κουλτούρα Elektra Evangelista (Dominique Jackson) και η παρέα της, είχαν παρατηρήσει ένα εστιατόριο γεμάτο επίδοξες Carries να πίνουν κοσμοπόλιταν. Η επίδραση του “Sex and the City” ήταν χειροπιαστή στη Νέα Υόρκη στα 1990s και το “Pose” το αναγνώριζε.
“Πρέπει να το πουν ‘Να Είσαι Λευκή στην Πόλη’”, λέει η μία της φίλη, “γιατί καμιά τους δεν έχει μία μαύρη ή Λατίνα φιλενάδα”. “Ούτε μία”, πρόσθεσε μία άλλη. “Ούτε καν για παρατρεχάμενη”. “Αρνούμαι να αφήσω μία σειρά για λευκές τύπισσες να ορίζει το πώς τρώμε, πώς πίνουμε και πώς μαζευόμαστε σα φιλενάδες”, δήλωνε η Elektra. To “Sex and the City” ήταν πράγματι μία πολύ λευκή σειρά, όπως υπήρξαν κι άλλες σύγχρονές της που τοποθετούνταν στη Νέα Υόρκη. Τα “Φιλαράκια” ή το “Seinfeld”. Τη δεκαετία του ‘90 όμως ήταν πιο εύκολο να παρουσιάσεις τέσσερις λευκές, πλούσιες, στρέιτ κατά κύριο λόγο γυναίκες ως άβαταρ για το χωνευτήρι που ήταν πάντοτε η συγκεκριμένη μητρόπολη.
Το “And Just Like That”, πλέον υπό τις οδηγίες του Michael Patrick King που είχε γράψει και σκηνοθετήσει μεγάλο μέρος της ορίτζιναλ σειράς και όχι του Darren Starr που αυτές τις μέρες απασχολείται με το “Emily in Paris”, θέλησε να επανορθώσει. Πλέον οι κεντρικοί χαρακτήρες έχουν κάποια φίλη ή συνάδελφο που λειτουργεί σα βαρόμετρο της προόδου τους στην πολιτική ορθότητα. Η Charlotte πιάνει φιλίες με τη μαύρη Lisa (Nicole Ari Parker), μία γνωριμία που κάνει μέσω του σχολείου της κόρης της. Η Carrie συμμετέχει σε podcast που συντονίζει ένα non binary άτομο (Sara Ramirez), αυτοπροσδιοριζόμενο ως “queer, non binary, Μεξικανή-Ιρλανδή ντίβα”. Η Miranda προσπαθεί να γίνει φίλη με τη Nya, ένα μέλος του διδακτικού προσωπικού στη σχολή ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπου σπουδάζει.
Παρότι η Miranda ήταν πάντα ο σάκος του μποξ για το “Sex and the City”, εκείνη που η σειρά θα ταπείνωνε πιο εύκολα ή συχνά για κάποια διδακτική στιγμή, το “And Just Like That” μοιάζει να θέλει να την τιμωρήσει δυσανάλογα με τις υπόλοιπες. Έχει οπισθοδρομήσει σε μία πολύ χειρότερη βερσιόν του εαυτού της.
Στο πρώτο της μάθημα με τη Nya συμπεραίνει ότι είναι σπουδάστρια και όχι η καθηγήτρια του μαθήματος, γιατί τα μαλλιά της γυναίκας είναι στιλιζαρισμένα σε braids και άρα όχι αρκετά επαγγελματικά. Αργότερα στην πλατφόρμα του μετρό, η Miranda θα χτυπήσει έναν μασκοφόρο τύπο που θα προσπαθήσει να κλέψει την τσάντα της Nya, και μετά θα πει διστακτικά πως δεν ήταν σίγουρη αν έπρεπε να επέμβει γιατί δεν ήθελε να γίνει μία περίπτωση λευκού σωτήρα. Μα φυσικά και επενέβαινε έγκαιρα η παλιά Miranda. Θα τον χτυπούσε με το βιβλίο, θα τον έβριζε και μετά θα πρότεινε στη Nya να κεράσει ποτό για να πάει το σοκ κάτω.
Αυτή η εκδοχή του χαρακτήρα δεν αδυνατεί απλώς να διαβάσει το δωμάτιο. Στα 11 χρόνια που έχουμε να τη δούμε – από το κρεσέντο οριενταλισμού στο “Sex and the City 2” – είχε παγώσει στον χρόνο. Τώρα έγινε απόψυξη και ως άλλος Brendan Fraser στον “Ροκά των Σπηλαίων” μαθαίνει τον κόσμο απ’ την αρχή.
Όλοι αυτοί οι νέοι χαρακτήρες που γνωρίζουν τα κορίτσια θα μπορούσαν, θεωρητικά, να είναι καλύτερα ανεπτυγμένοι, με τα δικά τους προβλήματα και εσωτερική ζωή. Στα διαθέσιμα επεισόδια ωστόσο (το “And Just Like That” θα έχει σύνολο 10 επεισόδια), υπάρχουν μονάχα σε συνάρτηση με την κεντρική τριάδα. Για να τις αμφισβητούν ή να τις επιβεβαιώνουν, καθησυχάζοντας και εκείνες και εμάς ότι τουλάχιστον το προσπαθούν κι έχουν καλές προθέσεις.
Η Samantha δεν έχει κάποιο τέτοιο δικό της “ταίρι” γιατί, ως γνωστόν, η Kim Catrall δε δέχτηκε να παίξει στο “And Just Like That”. Η σειρά την έχει τοποθετήσει στο Λονδίνο μετά από έναν καυγά με την Carrie και, εκτός του γεγονότος ότι έτσι προδίδεται η ιδέα τεσσάρων γυναικών που βρήκαν τις αδερφές ψυχές τους η μία στην άλλη, μαζί της έχει πάρει και το “Sex” από την “City”.
Όταν η Carrie κλήθηκε να μιλήσει για τον αυνανισμό στο podcast της, άρχισε να τα μασάει γιατί ένιωθε αμήχανα. Μαζί της και εγώ. Η Carrie Bradshaw ένιωθε άβολα να μιλήσει για το σεξ; I couldn’t help but wonder (συγνώμη), τι διάολο έχει γίνει; Θα πίστευε κανείς πως η γυναίκα που έγραφε κάποτε ότι “η τελευταία φορά που κάποιος απόλαυσε πραγματικά τη στάση 69 ήταν το 1969” θα ήταν πιο έτοιμη για τέτοιες συζητήσεις. Το “And Just Like That” κάνει την ίδια παρατήρηση αλλά δεν εξηγεί γιατί έγινε καν μέρος της πλοκής κάτι τέτοιο.
Το “Sex and the City”, τόσο γενναίο ενίοτε σε σχέση όχι μόνο με το γυναικείο σώμα και τις ανάγκες του, αλλά και με το κόνσεπτ της ομορφιάς ως συνάλλαγμα για τις γυναίκες στον κόσμο αυτό, τώρα περιορίζει τη συζήτηση για τη γήρανση στο εάν η Miranda χρειάζεται να βάψει τα γκρίζα της μαλλιά (και όχι, για παράδειγμα, για την επέλαση του μπότοξ και των filler ενέσεων). Και ενώ οι χαρακτήρες του ζούσαν πάντοτε φανταστικές ζωές, τώρα ζουν πραγματικά επιδεικτικά, με τη Charlotte να αγοράζει Oscar de la Renta φορέματα για τις κόρες της και την Carrie να καυχιέται ότι ο ιχθυοπώλης τής έδωσε από τον ακριβό σολομό.
Κατά κάποιον τρόπο βέβαια, αυτό κάνει το “And Just Like That” πιο ρεαλιστικό απ’ ό,τι ήταν ποτέ το “Sex and the City”. Αυτός είναι ο κόσμος που μπορεί πλέον να κατοικήσει στο Μανχάταν. Όχι αρθρογράφοι που επιβιώνουν από μία εβδομαδιαία στήλη για το σεξ. Και όταν μία από τις πρωταγωνίστριες φαίνεται να έχει αναπτύξει μία πιθανή εξάρτηση από το ποτό, η σειρά που καθιέρωσε τα κοσμοπόλιταν φαίνεται να σχολιάζει τη wine mom κουλτούρα. Αυτές είναι ιστορίες που χωράνε οργανικά στο αστικό περιβάλλον του “Sex and the City” και είναι αυτές που μπορούν να δώσουν στο “And Just Like That” κάτι να πει, έστω ανάμεσα στις τόσες σειρές που έχουν μαζευτεί για τη μιζέρια των πλουσίων.
Σειρές τόσο συντονισμένες με το πνεύμα των καιρών τους όπως ήταν το “Sex and the City” συχνά απορρίπτονται επειδή δεν έχουν καλογεράσει, αλλά δε νομίζω ότι ήταν ποτέ γραφτό να πετύχουν κάτι τέτοιο. Προορίζονται για τη φρεσκάδα της εποχής τους και αυτή είναι μία τέχνη με ελάχιστα περιθώρια λάθους. Όταν μία σειρά συνδέεται τόσο με τον χρόνο, τον τόπο και την πολιτιστική στιγμή, αξίζει καν να μπούμε στη διαδικασία αναθεώρησης που χρειάζεται για να τη φτιάξουμε για το σήμερα; Άλλαξέ τη λίγο και θα μοιάζει παρωχημένη. Άλλαξέ τη πάρα πολύ και τρυπάς τη φούσκα φαντασίας που ήταν πάντα μέρος της γοητείας της.
Αλλά θα υποστήριζα ότι το “Sex and the City”, με όλα του τα λάθη – και έχει πολλά, από τη διαγραφή της αμφιφυλοφιλίας μέχρι προσβλητικά παρατσούκλια που δίνονταν σε τρανς άτομα – έχει αντέξει σε σημαντικό βαθμό. Κυρίως γιατί ο λόγος που είχε μιλήσει τόσο βαθιά στις γυναίκες δεν ήταν οι κουβέντες για την αιδοιολειξία ή η ντουλάπα της Carrie (αν κι ήταν κι αυτά φανταστικά!), αλλά γιατί η σειρά ήταν εμποτισμένη με συναισθηματική αλήθεια. Ήταν ιστορίες όπως ο καρκίνος του μαστού της Samantha, η φροντίδα της Miranda στην πεθερά της με άνοια, η δυσκολία της Charlotte να μείνει έγκυος, ή η παράνομη σχέση της Carrie με τον Big.
Όταν μία σειρά συνδέεται τόσο με τον χρόνο, τον τόπο και την πολιτιστική στιγμή, αξίζει καν να μπούμε στη διαδικασία αναθεώρησης που χρειάζεται για να τη φτιάξουμε για το σήμερα;
Αυτά είναι που μας έδεσαν με την παρέα τους και γι’ αυτό υποπτεύομαι ότι δε θα τις παρατήσουμε εύκολα. Κι ας είναι το νέο τους όχημα τόσο απογοητευτικό (όχι πιο απογοητευτικό από το “Sex and the City 2” – επαναλαμβάνομαι αλλά νιώθω την ανάγκη να το τονίσω). Άλλωστε ακόμα και τώρα, στο πιο εκτεταμένο σύμπαν της πρεστίζ τηλεόρασης, οι κωμωδίες για γυναίκες στα μέσα των ‘50s τους δε συμβαίνουν συχνά. Και όσο άτσαλο κι αν είναι το “And Just Like That”, η εξέλιξη του θανάτου βασικού χαρακτήρα δείχνει διάθεση για αποφάσεις. Χαμηλό το στάνταρ, αλλά ζώντας στην εποχή του σινεμά και της τηλεόρασης όπου τίποτα ποτέ δεν τελειώνει, κρατιόμαστε απ’ όπου μπορούμε.
Ο πόνος που επιλέγει να παρουσιάσει το “And Just Like That” μπορεί να μεταμφιέζει κάτι άλλο: την ευκαιρία. Ιδανικά δε θα θέλαμε όλοι να την κρύβει μέσα του ο δικός μας πόνος;
