ΩΣ ΠΟΤΕ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΘΑ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ;

Τα κρούσματα κακόφωνης αντιπολίτευσης δεν είναι λίγα για να τα παραβλέψεις. Πρόκειται για μικρές φωτιές τις οποίες τρέχει να σβήσει ο Τσίπρας προτού εξελιχθούν σε πυρκαγιά.

Ομως το αποτύπωμα μένει. Σωρεύεται στη συνείδηση του κόσμου. Και μεταβάλλει τον προβληματισμό για την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ σε πιθανή εδραίωση πεποίθησης ότι έτσι, με τέτοια κρούσματα άσαρκου καταγγελτικού λόγου και σκονισμένου αντιπολιτευτικού πατρόν, είναι δύσκολο να διεκδικήσει επανάκαμψη.

Προτού δούμε ενδεικτικώς τις μικρές αλλά βλαπτικότατες αυτές εστίες, επιβάλλεται μια υπόμνηση την οποία φαίνεται να παραβλέπουν βολικά ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ισως και ο Τσίπρας σε κάποιες περιπτώσεις:

Όταν έχεις κυβερνήσει, και δή εφαρμόζοντας Μνημόνιο, οφείλεις να λαμβάνεις σοβαρά υπόψιν τα πεπραγμένα σου. Πρόκειται για ανεξίτηλο στίγμα συγκεκριμένης διαχείρισης που συνιστά οδηγό για την αντιπολιτευτική σου στάση.

Οσα έπραξες ως κυβέρνηση σε συνοδεύουν. Και σε δεσμεύουν. Όταν τα ξεχνάς στο όνομα μιας δυναμικής αριστερής αντιπολίτευσης-και αμφιρρέπεις ή δογματικά αντιτίθεσαι σε επιλογές της σημερινής κυβέρνησης για ζητήματα που είχες χειριστεί με την ίδια λογική-τότε εκτίθεσαι.

Επομένως, δεν είναι δυνατόν να λησμονείς τον κυβερνητικό σου βίο. Όπως επίσης δεν είναι δυνατόν να επιστρατεύεται το επιχείρημα περί αναγκαστικών επιλογών λόγω Μνημονίου, που δεν επέτρεψαν στον ΣΥΡΙΖΑ να ασκήσει αριστερή πολιτική. Είναι χωλό και προκαλεί θυμηδία.

Και σίγουρα δεν ενδιαφέρει την κοινωνία. Αν δεν μπορούσες να σηκώσεις αυτό το όντως δυσβάστακτο βάρος, ας αποχωρούσες παραδίδοντας την εντολή, αντί να επιδίδεσαι σε κλαυθμηρισμούς ή να αναλώνεσαι οψίμως -δηλαδή όταν πέρασες στην αντιπολίτευση- σε ταυτοτικούς όρκους για το ιδεολογικό σου credo.

Όμως το ως άνω εμβόλιμο, που παραπέμπει στο ενδιαφέρον και κρίσιμο ζήτημα της ιδεολογικής ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ και προκαλεί αναταράξεις-ειδικά όταν καθηλώνεται η αναγκαία συζήτηση σε θέματα διεύρυνσης (Πασοκοποίηση κλπ)- θα το δούμε εκτενώς μια άλλη φορά.

Πάμε στα κρούσματα, λοιπόν. Τα περισσότερα εκ των οποίων ανάγκασαν τον Τσίπρα να παρέμβει για να μην προσλάβουν διαστάσεις οι κακοφωνίες και πλήξουν έτι περαιτέρω την αξιοπιστία του κόμματος.

*Ελληνικό: Καλώς ή κακώς ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση εγκατέλειψε την πρότερη ανελαστική του θέση και έπραξε τα δέοντα για να τελεσφορήσει η επένδυση αυτή.

Ουδόλως καθυστερούσε, όπως έλεγε τότε λαϊκίζοντας προκλητικά η ΝΔ. Αποδείχτηκε τώρα πόσο μεγάλες είναι οι δυσκολίες. Τώρα που τραυλίζει η σημερινή κυβέρνηση, αντιμέτωπη με την καθυστέρηση δυο χρόνων, σε πείσμα των προεκλογικών της φωτοβολίδων περί άμεσης έναρξης των έργων.

Και ιδού το τραγικό παράδοξο: αντί να τα υπενθυμίσει όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ- ίσως με συνέντευξη του ίδιου του Τσίπρα κι όχι με σκόρπιες δηλώσεις στελεχών του-κάνοντας παράλληλα κριτική σε κάποιες τροποποιήσεις που επέφερε η κυβέρνηση-είδε με έκπληξη δύο προβεβλημένα στελέχη του (Φίλης, Δρίτσας) να απέχουν από την ψηφοφορία για την επικύρωση της σύμβασης.

Η εναντίωση στην απόφαση του κόμματος συνοδεύτηκε από ισχνά επιχειρήματα. Ότι τάχα οι τροποποιήσεις αλλοιώνουν το Σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για το Ελληνικό(Φίλης).

Θα ήταν προτιμότερο και έντιμο, βέβαια, να ομολογήσει ότι το Ελληνικό ήταν πάντοτε αγκάθι στην αριστερή καρδιά του, παρά να εκθέτει εαυτόν με ιλαρές εξηγήσεις.

Ευτυχώς, ο Τσίπρας τασσόμενος υπέρ της Σύμβασης αποσόβησε τον κίνδυνο να εκτεθεί ανεπανόρθωτα ο ΣΥΡΙΖΑ και να καταστεί καταγέλαστος.

*17Ν: Η αδυναμία του Δρίτσα να κατανοήσει το ειδικό βάρος και τις επιπτώσεις των λόγων του για την 17Ν και την κοινωνία, ανάγκασε τον Τσίπρα να αποδοκιμάσει διακριτικά τον πρώην υπουργό του.

Ηταν μια συγκυρία κατά την οποία η κυβέρνηση πάσχιζε να ταυτίσει τον ΣΥΡΙΖΑ με την Ι7Ν. Κι άλλο που δεν ήθελε ακούγοντας το φάλτσο του Δρίτσα. Ο οποίος-για λόγους εκδίκησης;-εναντιώθηκε στη Σύμβαση για το Ελληνικό κινητοποιώντας και αυτός την εν υπνώσει επι χρόνια αριστερή του συνείδηση…

*Siemens-rapid test: Η βιασύνη του ΣΥΡΙΖΑ να μιλήσει ατεκμηρίωτα για επιλήψιμη κυβερνητική επιλογή, τον εξέθεσε. Η Κουμουνδούρου, δηλαδή ο Τσίπρας, κατάλαβαν έγκαιρα την «πατάτα» και «απέσυραν» το θέμα από την καταγγελτική ατζέντα.

Μονάχα ο Φίλης συνέχιζε. Κάπως πιο υποτονικά, βέβαια. Σε αντίθεση με τον Κώστα Ζαχαριάδη που παραδέχτηκε ευθαρσώς ότι ήταν λάθος. Κανένας άλλος -στέλεχος ή φιλικό προς τον ΣΥΡΙΖΑ Μέσο Ενημέρωσης- δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να μιλήσει για λάθος.

*Πολάκης: Ο ικανός και έντιμος αυτός γιατρός έχει παραχωρήσει ασυλία στον εαυτό του για να λέει ο,τι θέλει. Κι έτσι, διεκδικεί τον τίτλο του τολμητία Sui Generis που «δεν μασάει», αδιαφορώντας για τα επιτιμητικά σχόλια ακόμη και των συντρόφων του.

Ο Πολάκης ζεί φαντασιακά ημέρες επανάστασης που επιτρέπουν ακραία εκφορά λόγου σε απύλωτα στόματα. Δεν θυμίζει ακριβώς την Ρόζα Λούξεμπουργκ, που απορούσε γιατί «κάθε πρωϊ οι άνθρωποι δεν σηκώνονται να πάρουν τα όπλα ή να αυτοκτονήσουν», αλλά κάνει ο,τι μπορεί για να διατηρεί σε εγρήγορση την εγερσιακή αδρεναλίνη.

Οποία τύφλωσις! Και πόσο θολό στα μάτια του το αλμυρό τίμημα που πληρώνει ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του.

Ο Τσίπρας ανεχόταν την συμπεριφορά του. Και συχνά αρρήτως την επικροτούσε. Κατάλαβε, όμως, ότι οι χονδροειδείς απλουστεύσεις από το πολυβόλο του Πολάκη προκαλούν τεράστια ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ. Και αναγκάστηκε να αποδοκιμάσει ευθέως τα περί δωσιλόγων και Κολοκοτρώνη.

*Εβρος: Μάλλον πέρασε απαρατήρητη η παρέμβαση του Νίκου Φίλη για τους μετανάστες και την αναχαίτιση στον Εβρο. «Κάναμε λάθος», δήλωσε, σε ευθεία αντίθεση με την σωτήρια για τον ΣΥΡΙΖΑ στάση του Τσίπρα στο μείζον αυτό θέμα.

Σωτήρια, γιατί είχε αναχαιτίσει ικανό αριθμό στελεχών που δυσανασχετούσαν εθελότυφλα με την επιχείρηση στον Εβρο και ήταν έτοιμα να καταδικάσουν την κυβερνητική προσπάθεια αποτροπής.

Προφανώς, δεν καταλαβαίνουν-με πρώτο τον Φίλη- ότι η γενναιοδωρία των ανθρωπιστικών διακηρύξεων κινδυνεύει να πέσει στο κενό, και να βρεί αντίθετη την κοινωνία, όταν παραβλέπει την δυναστική δυναμική του φαινομένου.

Καλού κακού, πάντως, ας ρίξουν μια ματιά σ΄εκείνο το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη για τα ανοιχτά σύνορα και την μαζική μετανάστευση. Ισως να ξαναδούν με άλλο μάτι το σημαντικό αυτό θέμα(«Από τον 20ό στον 21ό αιώνα-Εκδ. Θεμέλιο, 1998)

…Ικανός πυροσβέστης ο Τσίπρας με σωστικές παρεμβάσεις σε κρίσιμες στιγμές, δείχνει να καταλαβαίνει ότι η επανάκαμψη δεν είναι εύκολη υπόθεση, όσο κι αν βαθμηδόν διευκολύνεται από ποικίλα αρνητικά της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Όμως, δεν αρκούν οι παρεμβάσεις αυτού του είδους. Ισως οφείλει να δεί και ο ίδιος σε καθρέφτη το κυβερνητικό του είδωλο και την εικόνα του ηγέτη της αντιπολίτευσης.

Δηλαδή, τα κυβερνητικά πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ, την άσκηση αυστηρής αλλά αξιόπιστης αντιπολίτευσης και προπάντων την κατάθεση συγκροτημένου Σχεδίου-αναλυτικού και κοστολογημένου- για την Οικονομία και την προοπτική της χώρας.

Υ.Γ. Κι όμως. Στο σημαντικό θέμα του εμβολιασμού, ο Νίκος Φίλης προέβη σε μια εξαιρετική δήλωση. Μια δήλωση-υπόδειγμα σοβαρότητος που πείθει, και κριτικού λόγου που δεν περνάει απαρατήρητος και δεν απωθεί.