ΟΤΑΝ Ο ΜΑΡΚ ΛΑΝΕΓΚΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΜΙΑ ΜΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΕΡΤ ΚΟΜΠΕΙΝ
Με αφορμή τον θάνατο του Μαρκ Λάνεγκαν, θυμόμαστε τις ημέρες που οι δύο φίλοι έφτιαξαν μια μπάντα, αφήνοντας πίσω τους μερικές πολύ ιστορικές ηχογραφήσεις.
Η χθεσινή πολύ δυσάρεστη είδηση του θανάτου του Μαρκ Λάνεγκαν στα 57 του χρόνια, μάς έκανε να θυμηθούμε μία ιστορία χαμένη μέσα στα πρώτα χρόνια της μπάντας του, των Screaming Trees αλλά και των πρώτων χρόνων των Nirvana, του φίλου του, Κερτ Κομπέιν.
Το 1989, τότε που και ο Λάνεγκαν και ο Κομπέιν πάλευαν με τα δικά τους γκρουπ για να χτίσουν τον ήχο και τις μελωδίες που θα κατακτούσαν αργότερα τον πλανήτη, βρήκαν λίγο χρόνο για να ξεφύγουν από όλο αυτό και να σχηματίσουν ένα βραχύβιο tribute group, τους “The Jury”.
Ο Λάνεγκαν και ο Κομπέιν, που ένωσαν τις δυνάμεις τους μερικά χρόνια πριν αποκτήσουν παγκόσμια αναγνώριση με τις δικές τους μπάντες, πήραν την απόφαση να τιμήσουν έναν μεγάλο μπλουζίστα, ονόματι Leadbelly. Δυστυχώς όμως η προσπάθειά τους έληξε γρήγορα, αφήνοντας πίσω της μόνο μερικά τραγούδια σε ντέμο μορφή.
Μετά, λοιπόν, από την πρώτη αμερικανική περιοδεία των Nirvana, ο Κομπέιν και ο Λάνεγκαν άρχισαν να δουλεύουν πάνω σε ένα καινούργιο παράλληλο πρότζεκτ, προσπαθώντας να γεμίσουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Έτσι, κανόνισαν ένα session στα στούντιο του Reciprocal Recording, παρέα με τον κιθαρίστα των Skin Yard, Τζακ Εντίνο, προκειμένου να ηχογραφήσουν ό, τι τραγούδι ίσως να προέκυπτε από εκείνη την προσπάθεια.
Μάλιστα λέγεται ότι αυτά τα κομμάτια θα κυκλοφορούσαν από την Sub Pop, τη δισκογραφική που άνηκαν ακόμη οι Nirvana και που ευθύνεται για μερικά από τα πιο πρωτοπόρα alternative albums της περιόδου.
“Ο Μαρκ και ο Κερτ συναντήθηκαν”, είπε κάποια στιγμή ο Εντίνο για να συνεχίσει: “Νομίζω ότι μέθυσαν μαζί, ή ότι μαστούρωσαν γερά, και έγραψαν ένα σωρό τραγούδια, ενθουσιάστηκαν και είπαν στον Τζόναθαν Πόουνμαν (σ.σ. συνιδρυτή της Sub Pop Records): “Γεια, θέλουμε να κάνουμε ένα άλμπουμ εμείς μαζί!” .
Ο μπασίστας των Nirvana, Κριστ Νοβοσέλιτς και ο ντράμερ των Screaming Trees, Μαρκ Πίκερελ, ήρθαν για να ολοκληρώσουν τη σύνθεση της βραχύβιας μπάντας. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων τον Αύγουστο του 1989, πάλευαν να χαράξουν ένα ιδιαίτερο και μοναδικό μονοπάτι και, κάπως αναπάντεχα άφησαν στην άκρη τις πρωτότυπες συνθέσεις και μεταλλάχθηκαν σε tribute μπάντα για το έργο του Leadbelly.
“Όταν εμφανίστηκαν, είπαν, λοιπόν, προσπαθήσαμε να γράψουμε μερικά τραγούδια, αλλά δεν τα ηχογραφήσαμε και τα ξεχάσαμε όλα. Οπότε αντί γι’ αυτό θα κάνουμε μερικά τραγούδια του Leadbelly”, εξήγησε περαιτέρω ο Εντίνο.
Πολλά χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο Λάνεγκαν θα θυμόταν για την απόφασή τους να διασκευάσουν το υλικό του:
“Ήταν κάποιος που κι εγώ και ο Κερτ απολαμβάναμε να τον ακούμε, και πολύ συχνά τον ακούγαμε και μαζί”
Οι δυο τους ηχογράφησαν πρώτα το “Where Did you Sleep Last Night” με τον Λάνεγκαν στα φωνητικά και ακολούθησε το “Grey Goose”, αλλά μόνο ως instrumental, καθώς κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης, ο Λάνεγκαν αποφάσισε ότι δεν ήθελε να τραγουδήσει. Ολοκληρώνοντας τα ντέμο, ο Κομπέιν ανέλαβε την πρώτη φωνή σε δύο κομμάτια, στα “Ain’t It a Shame” και “They Hung Him On A Cross”.
Ήδη όμως η συνεργασία σε αυτό το πρότζεκτ είχε αρχίσει να φθείρεται, με αποτέλεσμα τελικά να καταλήξει σε μια χαμένη ευκαιρία:
“Προς το τέλος, αρχίσαμε να χάνουμε γρήγορα το ενδιαφέρον μας, συνειδητοποιώντας ότι δεν ήταν τόσο κουλ οι διασκευές μας όσο τα πρωτότυπα κομμάτια που μας άρεσαν”, είπε ο Λάνεγκαν. “Έτσι, είπαμε στην εταιρεία ότι μάλλον δεν επρόκειτο να συμβεί και τότε ήταν που μου πρότειναν να κάνω έναν σόλο δίσκο”.
Ο ντράμερ της μπάντας, Πίκερελ, ο οποίος ήθελε απεγνωσμένα να δώσουν μία ευκαιρία σε αυτό που έκαναν, θα θυμηθεί πως τόσο ο Λάνεγκαν όσο και ο Κομπέιν δεν μπορούσαν να τραγουδήσουν με άνεση.
“Έμοιαζαν σαν παιδιά γυμνασίου σε έναν χορό, που άβολα κάθονται μόνα τους σε μια άκρη. Ήταν πραγματικά απογοητευτικό. Κανείς δεν έπαιρνε την πρωτοβουλία να πει πράγματα όπως “θέλω να τραγουδήσω εγώ αυτό το τραγούδι” ή “νομίζω ότι θα ήσουν υπέροχος στην πρώτη στροφή. Τι λες να μπω στο ρεφρέν και να συνεχίσω εγώ στη δεύτερη στροφή;”.
Μετά από μόλις δύο sessions στο στούντιο, οι “The Jury” ολοκλήρωσαν την πορεία τους.
“Σίγουρα δεν πήραμε απόφαση να μην το συνεχίσουμε ξανά, αλλά όλοι ήταν πολύ απασχολημένοι, εξήγησε αργότερα ο Πίκερελ. “Είχα πραγματικά μεγάλες προσδοκίες για αυτό. Ήθελα να είναι ένα συγκρότημα που δουλεύει. Αλλά μάλλον δεν ήταν γραφτό να συμβεί”.
