“ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΜΑΝΕΣ”, ΝΙΚΟ ΜΟΥ

Σημείο εκκίνησης: Νίκος Βέρτης. Μην περιοριστείς στο όνομα. Θα μπορούσαν να μπουν χιλιάδες ονόματα κι άλλα τόσο επώνυμα. Ο Νίκος Βέρτης παραχώρησε συνέντευξη τύπου με αφορμή την περιοδεία που θα πραγματοποιήσει για τα 20 χρόνια καλλιτεχνικής πορείας.

20 χρόνια καριέρας αλλά η ερώτηση για την προσωπική ζωή και το πώς το θέλει το ταίρι του, πάντα στα sos. Πες το μου ξανά, αυτοί. Πώς να το εξηγήσω, εγώ. Σουξέ και το ‘να, σουξέ και τ’ άλλο. Τα sos επιβεβαιώθηκαν όμως τα θέματα δεν αποδείχθηκαν και τόσο βατά.

«Προσπαθώ να κρατήσω την προσωπική μου ζωή, προσωπική. Δεν μου αρέσει να με συνδυάσουν με μια σχέση, παρά μόνο με τη μουσική μου. Φυσικά είχα σχέσεις στη ζωή μου και φυσικά μπορεί να έχω σχέσεις. Ένας φυσιολογικός άνθρωπος είμαι. Την κοπέλα, τη γυναίκα που θα είναι δίπλα μου, πρέπει να την προστατεύσω, γιατί δεν είναι ωραίο αν η γυναίκα αυτή δεν είναι γνωστή, να της φορέσω μια σφραγίδα στη πλάτη», ανέφερε αρχικά ο Νίκος Βέρτης.

Όλα εξαιρετικά μέχρι εδώ. Θέλει ο άνθρωπος να προφυλάξει την προσωπική του ζωή, θα πάμε εμείς κόντρα στην επιθυμία του για μισό πλάνο κι άλλη μισή αγκαλιά;

Έλα όμως που δεν σταματήσαμε. Έπρεπε να σταχυολογήσει και τα στοιχεία που του αρέσουν σε μια γυναίκα. Γιατί πώς αλλιώς θα γινόταν σε μια συνέντευξη για τα 20 χρόνια καριέρας στο τραγούδι.

«Μου αρέσει η γυναίκα να είναι γυναίκα. Μην το πάρετε αρνητικά, δεν θέλω να φανεί σκληρό. Αλλά, το πρότυπο του κάθε άντρα νομίζω είναι μια γυναίκα που έχει στοιχεία της μητέρας του. Όταν εγώ έχω μεγαλώσει με μια μητέρα που μου μαγειρεύει δυο φαγητά τη μέρα, σηκώνομαι και μου στρώνει το κρεβάτι, με μάλωνε γιατί μπορεί να πετούσα τα παπούτσια μου. Θέλουμε η γυναίκα που έχουμε δίπλα μας, λίγο να έχει μερικά από τα στοιχεία της μητέρας μας», εξομολογήθηκε ο Νίκος Βέρτης αφού πρώτα μας προειδοποίησε ότι δεν θέλει να το πάρουμε αρνητικά.

Άκου αρνητικά. Θετικότατα. Πώς αλλιώς να το δεις; Δεν πλησιάζω καν σε μονοπάτια οιδιπόδεια, παρά μένω στην απεικόνιση των κοινωνικών ρόλων του γυναικείου φύλου. Επαναλαμβάνω. Αφετηρία: Νίκος Βέρτης. Μια ακόμα ευκαιρία να διαπιστώσουμε πόσο βαθιά στερεοτυπικά δομημένη είναι η κοινωνία μας. Ακολουθούν κάποια από τα σχόλια που συνόδευσαν τη δημοσίευση στο Facebook του θέματος: Νίκος Βέρτης: «Θέλω η γυναίκα να έχει στοιχεία από τη μητέρα μου – Μου μαγειρεύει 2 φαγητά, μου στρώνει το κρεβάτι». Έτοιμοι για προσγείωση; Θα έχουμε αναταράξεις με ενημέρωσαν από το πιλοτήριο.

«Πολύ φυσιολογικά τα λέει ως άντρας ο οποίος θα παρέχει τα πάντα στη γυναίκα του κι εκείνη θα παρέχει τα πάντα στον σύζυγό της. Μακάρι να ξαναβρίσκαμε τους ρόλους μας».

«Προκόψατε οι σημερινές με αυτές τις ”μοντέρνες” αντιλήψεις. Με το παραμικρό διαζύγια και χωρισμοί. Δεν μάθατε τίποτα από τους γονείς σας, τους παππούδες σας και τις γιαγάδες σας. Κρατούσαν άντρα και οικογένεια μια ολόκληρη ζωή».

«Σωστός. Άντε τώρα να εξηγήσεις και να καταλάβουν οι γυναίκες σήμερα, τι σημαίνει όλο αυτό. Σίγουρα όλες το βλέπουν επιφανειακά και σκέφτονται την κούραση κι όχι τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από αυτό».

«Ρε έρμε με αυτά που ζεις κάθε βράδυ, το ξεσάλωμα, τη μαμά σου γυρεύεις. Αν τη βρεις να μου γράψεις. Άλλαξαν οι γυναίκες και από εκεί που ήταν μέσα, τώρα δεν μαζεύονται».

«Περίμενε εσύ οι σημερινές γυναίκες, που οι μισές δεν ξέρουν να τηγανίσουν αυγό, να σου κάνουν και δύο φαγητά. Τελευταία παρτίδα ήταν οι μανάδες μας. Χωρίς αυτό φυσικά να ισχύει για όλες. Αλλά δυστυχώς η πλειοψηφία».

«Μια χαρά τα λέει. Να μάθουν να μαγειρεύουν οι κοπέλες και να είναι νοικοκυρές στο σπίτι τους».

«Μοντέρνες» αντιλήψεις βαφτίζονται τα δικαιώματα της γυναίκας. «Κρατούσαν άντρα και οικογένεια» υπομένοντας πολλές φορές βασανιστήρια. Δεν είχαν δικαίωμα να φύγουν για αυτό κι έμεναν. Είναι «μοντέρνα» αντίληψη η γυναίκα να είναι ανεξάρτητη, αυτόνομη κι ελεύθερη.

Είναι δύσκολο να απαλλαγούμε από τα στερεότυπα, γιατί έχουν μακρά ιστορία και κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται σίγουροι για τον εαυτό τους και τη συνοχή του κόσμου στον οποίο ζουν. Στον κόσμο που οι γυναίκες χωρίζονται σε καλές και ελαττωματικές «παρτίδες» γιατί κάποιοι θα ήθελαν πολύ να μην παρεμβαίνει κανείς στις εργοστασιακές ρυθμίσεις και η γυναίκα να ήταν δούλα στο σπιτικό και στο στεφάνι της.

Προκαταλήψεις που έχουν γαλουχήσει γενιές και γενιές με στερεότυπα και απαγορεύσεις. «Άλλαξαν οι γυναίκες και από εκεί που ήταν μέσα, τώρα δεν μαζεύονται». Πολύ απότομα βραδιάζει, ώρες ώρες και το σκοτάδι δεν μας πάει. Εμείς θέλουμε φως. Δεν το σηκώνουμε το «μέσα». Θα μείνουμε στο «δεν μαζεύονται» και περαστικά σας.