“ΜΗΝ ΑΚΟΥΜΠΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΠΕΡΙΟΔΟ” ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ 5 ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

Γνωρίζουμε κάποιους απ’ τους κανόνες που υπάρχουν μέσα στη Βίβλο, αυτούς που επικοινωνούνται συχνότερα και θεωρούνται πια σχεδόν ταυτόσημοι με τις αξίες που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να θεωρείται ηθικός. Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους κανόνες; Γιατί δεν είναι και λίγοι, βιβλία όπως το Λευιτικόν, η Έξοδος και οι Αριθμοί, αδιαίρετα κομμάτια όλα της Βίβλου, είναι γεμάτα με κάθε λογής κανόνες.

Πολλοί απ’ αυτούς μοιάζουν σαν να μη βγάζουν κανένα νόημα σήμερα, η λέξη “αναχρονιστικοί” είναι λίγη για να τους χαρακτηρίσει. Ας δούμε μερικούς απ’ αυτούς, που ίσως κάποιοι από εμάς, να τους ακούμε και για πρώτη φορά στη ζωή μας:

ΣΚΟΤΩΣΕ ΚΛΕΦΤΕΣ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ

Είναι OK να σκοτώσεις έναν διαρρήκτη και δεν χρειάζεται να νιώθεις τύψεις, αν ένα βράδυ τον βρήκες να τριγυρνά στο σαλόνι σου και αντέδρασες ενστικτωδώς. Ωστόσο, αυτό θα πρέπει να το κάνεις πριν την ανατολή του ηλίου. Αν ο ήλιος έχει βγει και ενώ μπορείς να δεις τον διαρρήκτη, εσύ εξακολουθείς να έχεις τα χέρια σου στον λαιμό του, αυτό είναι φόνος και θα πρέπει να έρθεις αντιμέτωπος με τις συνέπειες της πράξης σου.

Αυτός ο κανόνας υπάρχει στην “Έξοδο”, το στο δεύτερο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, στο κεφάλαιο 22, εδάφιο 1-3. Αυτό το κεφάλαιο αναφέρεται στους κανόνες που αφορούν την αποκατάσταση της κλοπής. Αυτή η πληροφορία ότι μπορείς να σκοτώσεις έναν εισβολέα όσο ακόμα έξω έχει σκοτάδι είναι μια παρένθεση στο σημείο που λέει ότι αν κλέψεις ένα βόδι από κάποιον και σε πιάσουν, τότε πρέπει να του επιστρέψεις πέντε βόδια.

“Αν ο κλέφτης συλληφθεί επ’ αυτοφώρω να κλέβει, θα εκτελείται επί τόπου· κι εκείνος που θα τον σκοτώσει δεν θα φέρει ευθύνη για το φόνο του. Αν όμως ο φόνος διαπραχθεί αφού ξημερώσει η επόμενη μέρα, τότε αυτός που φονεύει είναι ένοχος για τον φόνο”. Έτσι ακριβώς γράφει.

ΜΗΝ ΤΡΩΣ ΛΙΠΟΣ

Το εδάφιο 3:17 στο Λευιτικόν δίνει μια πολύ απλή εντολή: “Μην τρώτε καθόλου λίπος ή αίμα”. Εντάξει, το σημείο που απαγορεύει το αίμα είναι εύκολο να κατανοηθεί. Οι Εβραίοι που τρώνε μόνο κοσέρ δεν τρώνε αίμα ζώων. Τα ζώα που σφαγιάζονται σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο στραγγίζονται από το αίμα τους και αλατίζονται μέχρι να καταναλωθούν.

Αν διαβάσει κανείς το γενικό πλαίσιο μέσα στο οποίο δίνεται αυτή η εντολή, καθίσταται σαφές ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να τρώνε αίμα επειδή το αίμα, ως η φυσική ενσάρκωση της ίδιας της ζωτικής δύναμης, ανήκει στον Θεό. Το αίμα στο θυσιαστήριο του Θεού χρησιμεύει για να καθαρίσει τις αμαρτίες, να εξαγνίσει τη γη και να αποκρούσει πιθανούς κινδύνους. Στην πραγματικότητα, το να μην τρώμε αίμα είναι μία από τις εντολές που δίνει ο Θεός σε ολόκληρο τον κόσμο και όχι μόνο στους Εβραίους, πράγμα που σημαίνει ότι είναι ένας παγκόσμιος νόμος κατά κάποιον τρόπο.

Το σημείο όμως που μιλάει για το λίπος σε κάνει να αναρωτιέσαι “γιατί;”. Απαγορεύεται στους Εβραίους να καταναλώνουν ζωικά λίπη; Μπορούν ή όχι να βάζουν βούτυρο στα φαγητά τους; Τα προηγούμενα εδάφια καθιστούν σαφές ότι η απαγόρευση εδώ είναι ενάντια στα εσωτερικά λίπη που περιβάλλουν τα νεφρά και άλλα εσωτερικά όργανα. Αυτός ο συγκεκριμένος τύπος λίπους δεν είναι κοσέρ αλλά τα άλλα υπόλοιπα λίπη είναι OK.

Γιατί όμως δεν πρέπει να τρώτε το λίπος που υπάρχει στα νεφρά; Ίσως η απάντηση να βρίσκεται μία σειρά πριν στο ίδιο βιβλίο, όπου εξηγεί πώς θυσιάζει κάποιος πρόβατο για χάρη του Θεού: “Είναι τούτο θυσία ευάρεστος και ευπρόσδεκτος οσμή ευωδίας προς τον Κυριον. Όλον το λίπος ανήκει στον Κύριον”.

ΜΗΝ ΚΑΘΕΣΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΣΕΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΠΕΡΙΟΔΟ

Από τη στιγμή που το Λευιτικόν ξοδεύει μεγάλο μέρος των λέξεων του μιλώντας για την τελετουργική αγνότητα και ακαθαρσία, είναι λογικό να απαριθμεί και μια σειρά από πράγματα που κάνουν ένα άτομο ακάθαρτο. Μερικά, λοιπόν, απ’ αυτά είναι αρκετά αναμενόμενα και ευκολονόητα, όπως πχ η επαφή με πτώματα, βρώμικα ζώα ή ασθενείς. Εντούτοις, μάλλον προκαλεί έκπληξη ότι και ορισμένα πολύ φυσιολογικά πράγματα που κάνει το ανθρώπινο σώμα, θεωρήθηκαν επίσης ακάθαρτα.

Για παράδειγμα, το εδάφιο 15:16-18 στο Λευιτικόν της Βίβλου μάς λέει ότι εάν ένας άντρας εκσπερματώσει κατά τη διάρκεια της νύχτας θα είναι ακάθαρτος για όλη την υπόλοιπη ημέρα.

“Όταν ένας άντρας πάθει εκσπερμάτωση, πρέπει να λούσει με νερό όλο του το σώμα και θα είναι ακάθαρτος ως το βράδυ. Κάθε ρούχο και κάθε δερμάτινο αντικείμενο που πάνω του θα πέσει σπέρμα, πρέπει να πλυθεί με νερό και θα είναι ακάθαρτο ως το βράδυ”.

Για τη γυναίκα όμως οι κανόνες είναι ακόμα πιο αυστηροί. Τα εδάφια 19-22 γράφουν επί λέξη:

“Αν μια γυναίκα έχει ροή αίματος και πρόκειται για τη συνηθισμένη ρύση της περιόδου της, θα είναι ακάθαρτη για εφτά μέρες· κι όποιος την αγγίξει θα είναι ακάθαρτος ως το βράδυ.

Κάθε τι που πάνω του θα κοιμάται ή θα καθίσει όσο θα είναι στην κατάσταση αυτή, θα είναι ακάθαρτο. Εκείνος που θα αγγίξει το κρεβάτι της ή οποιοδήποτε αντικείμενο, που πάνω του θα έχει καθίσει η γυναίκα, θα πλύνει τα ρούχα του, θα λουστεί με νερό, και θα είναι ακάθαρτος ως το βράδυ”.

ΤΑ ΑΜΕΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΟΥΝ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Το τρίτο βιβλίο της Βίβλου, το Λευιτικόν, ασχολείται κυρίως με κανόνες και κανονισμούς για ιερείς, οι οποίοι προέρχονταν από την ιερατική τάξη της φυλής του Λευί, εξ ου και το όνομα του βιβλίου. Οι κανόνες που περιέχονται έχουν να κάνουν με τις θυσίες, με την χειροτονία νέων ιερέων και του πώς να ζει κανείς σωστά ως ιερέας, ενώ στη συνέχεια ένα μεγάλο τμήμα του βιβλίου έχει να κάνει με την αγιότητα και την τελετουργική αγνότητα. Μερικές από τις πιο διαβόητες εντολές της Αγίας Γραφής προέρχονται από αυτό το τμήμα του Λευιτικού.

Το Κεφάλαιο 21 αυτού του βιβλίου πραγματεύεται συγκεκριμένα την αγνότητα των ιερέων και, ενώ ορισμένοι από τους περιορισμούς βγάζουν κάποιο νόημα σήμερα, κάποιοι άλλοι φαίνονται μάλλον υπερβολικά σκληροί.

Για παράδειγμα, οι ιερείς, λέει, δεν πρέπει να έρχονται σε επαφή με πτώματα, εκτός από εκείνα της στενότερης οικογένειάς τους, και δεν πρέπει να παντρεύονται πρώην σεξεργάτριες ή διαζευγμένες γυναίκες.

Γίνεται ακόμα χειρότερο στη συνέχεια όπου γράφει ότι αν η κόρη ενός ιερέα γίνει σεξεργάτρια, τότε θα πρέπει να πυρποληθεί. Και μετά, υπάρχει ένας απίστευτα μακρύς κατάλογος αναπηριών ή ακόμα και τραυματισμών που δεν μπορεί να έχει κανείς αν θέλει να κάνει μία προσφορά στον Θεό. Μεταξύ αυτών βρίσκουμε την τύφλωση, τα προβλήματα βάδισης συμπεριλαμβανομένου ενός σπασμένου ποδιού, τον νανισμό, την καμπούρα, τη ψώρα και τους σπασμένους όρχεις.

“Κανένας με σωματικό ελάττωμα δεν μπορεί να πλησιάζει το θυσιαστήριο: Κανείς τυφλός, χωλός ή με κομμένη μύτη ή παραμορφωμένος· κανείς με σπασμένο πόδι ή χέρι…”.

ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΕΙΣ ΤΗ ΜΟΙΧΕΙΑ

Ένας από τους πιο παράξενους κανόνες στη Βίβλο έρχεται από το βιβλίο “Αριθμοί” και το εδάφιο 5:11-31. Εκεί περιγράφεται ένα είδος δοκιμασίας που είναι γνωστό ως “η δοκιμασία του πικρού νερού”. Σύμφωνα με αυτό το απόσπασμα, εάν ένας άντρας υποπτεύεται ότι η γυναίκα του του ήταν άπιστη αλλά δεν έχει μάρτυρες για να το αποδείξει, μπορεί να τη φέρει ενώπιον ενός ιερέα και να ζητήσει αυτή τη δίκη με δοκιμασία.

Ακολουθεί το απόσπασμα:

“Ο Κύριος έδωσε στον Μωυσή για τους Ισραηλίτες τις ακόλουθες οδηγίες: Είναι δυνατόν μια γυναίκα να απιστήσει στο σύζυγό της και να τον απατήσει με άλλον άντρα. Μπορεί αυτό να μην μαθευτεί από τον άντρα της –ίσως μολύνθηκε στα κρυφά, χωρίς να υπάρχει μάρτυρας ή χωρίς να συλληφθεί επ’ αυτοφώρω.

Αν ο άντρας της την υποπτευθεί και καταληφθεί από ζηλοτυπία ή αν καταληφθεί από ζηλοτυπία και την υποπτευθεί χωρίς αυτή να έχει μολυνθεί, τότε θα οδηγήσει τη γυναίκα του στον ιερέα και θα φέρει προσφορά γι’ αυτήν ένα δέκατο του εφά κριθαρένιο αλεύρι. Δε θα χύσει όμως σ’ αυτό λάδι ούτε θα βάλει λιβάνι· πρόκειται για προσφορά ζηλοτυπίας, προσφορά ανάμνησης που υπενθυμίζει μια παρανομία.

Ο ιερέας θα οδηγήσει τη γυναίκα να ’ρθεί και να σταθεί όρθια ενώπιον του Κυρίου. Θα πάρει αγιασμένο νερό μέσα σε πήλινο δοχείο και μέσα θα ρίξει σκόνη από το δάπεδο της σκηνής. Ο ιερέας θα φέρει τη γυναίκα να σταθεί όρθια ενώπιον του Κυρίου, θα λύσει τα μαλλιά της και θα της δώσει στα χέρια της την προσφορά της ανάμνησης, την προσφορά της ζηλοτυπίας. Ο ιερέας κρατώντας στα χέρια του το πικρό νερό που φέρνει την κατάρα, θα εξορκίσει τη γυναίκα και θα της πει: ‘αν κανένας άντρας δεν πλάγιασε μαζί σου και αν, όσο είσαι στην εξουσία του άντρα σου, δεν τον απάτησες και δε μολύνθηκες, τότε αυτό το πικρό νερό που φέρνει την κατάρα δε θα σε βλάψει. Αν όμως, όσο είσαι στην εξουσία του άντρα σου, τον απάτησες και μολύνθηκες, γιατί κάποιος άλλος πλάγιασε μαζί σου, τότε ο Κύριος να σε τιμωρήσει: Να φέρει πάνω σου κατάρα για παραδειγματισμό ανάμεσα στο λαό σου. Να επιτρέψει να πέσει η μήτρα σου και να πρηστεί η κοιλιά σου. Αυτό το νερό, που φέρνει την κατάρα, να μπει στα σπλάχνα σου για να πρηστεί η κοιλιά σου και να πέσει η μήτρα σου’.

(…) Τέλος θα δώσει στη γυναίκα να πιει το νερό. Αν είχε μολυνθεί και είχε απατήσει τον άντρα της, το νερό που φέρνει τις κατάρες θα μπει μέσα της και θα της φέρει πίκρα· θα πρηστεί η κοιλιά της και θα πέσει η μήτρα της και θα είναι καταραμένη ανάμεσα στο λαό της. Αν όμως η γυναίκα δεν είχε μολυνθεί και είναι καθαρή, δε θα πάθει τίποτα και θα μπορεί να κάνει παιδιά”.