H ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Το θέμα μας σήμερα είναι η πιο επικίνδυνη γυναίκα στον κόσμο. Πριν φτάσουμε στο όνομα της, θα χρειαστεί να συμφωνήσουμε σε 1-2 πράγματα.

Ο κίνδυνος δεν σχετίζεται μόνο με σωματική βλάβη.

Επίσης, είναι αδύνατο να υπάρχει μια ενιαία απάντηση, αφού ο κίνδυνος δεν αφορά ένα πράγμα.

Έτσι δημιουργείται ιστορική λίστα και άλλη με επικίνδυνες γυναίκες που ζουν ανάμεσα μας (στο σήμερα).

Κάθε κατηγορία έχει υποκατηγορίες.

Μπορεί δηλαδή, να είναι ηγέτιδες με στρατιωτική δύναμη ή εγκληματικών οργανώσεων ή σε εξτρεμιστικές ομάδες ή σε δίκτυα εγκλήματος στον κυβερνοχώρο ή περιβαλλοντικής καταστροφής (έχουν δηλαδή, σημαντική επιρροή στις βιομηχανίες που βλάπτουν το περιβάλλον σε βαθμό απειλής).

Τώρα που τα είπαμε και τα συμφωνήσαμε, πάμε και στη γυναίκα που πιστεύεται πως… έγραψε το βιβλίο των γυναικών που έγιναν διαβόητοι εγκληματίες και φυσικά, κέρδισε τη θέση της μεταξύ των πιο επικίνδυνων ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου.

Κάτι που ίσχυσε και για την Griselda.

Η κυρία που είναι διάσημη στο χώρο της εγκληματολογίας και βρίσκεται στο Νο1 της λίστας με τις γυναίκες εγκληματίες όλων των εποχών έδρασε νωρίτερα της Griselda, όταν τα πράγματα για τις γυναίκες ήταν πολύ χειρότερα: στις αρχές του 20ου αιώνα.

Παρ όλα αυτά έγινε γνωστή ως κατά συρροή εγκληματίας που έδρασε σε δυο ηπείρους, έκανε όσους γάμους χρειαζόταν για τα χρήματα, ανατίναζε χρηματοκιβώτια και συνδέθηκε με κάποιους εκ των πιο γνωστών μελών του ιρλανδοαμερικανικού υπόκοσμου.

Το όνομα της ήταν May Ann Duignan και May Churchill Sharpe. Ο χώρος της (τζογαδόροι και γκάνγκστερ, εταίρες) και εκείνοι που την καταδίωκαν -αστυνομία, media και τα θύματα της- την ήξεραν ως Chicago May.

Η πρωταγωνίστρια της σημερινής ιστορίας δραστηριοποιήθηκε στην πορνεία, τις κλοπές, τις πλαστογραφίες, τις ληστείες, τον εκφοβισμό και τον εκβιασμό. Ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε κρυφή κάμερα.

Όπως έχει γράψει ο ιστορικός Laurence William White δεν χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ για να τη μάθουν όλοι στις ΗΠΑ.

Παρεμπιπτόντως, «η όμορφη γυναίκα με τα πυρόξανθα μαλλιά, τα γαλανά μάτια, το εγκάρδιο χαμόγελο και την έντονη σεξουαλικότητα, αλλά και τη βίαιη φύση» γεννήθηκε στην Ιρλανδία ανήμερα των Χριστουγέννων του 1871.

Η συμμορία Dalton

Το 1890 και ενώ η Ιρλανδία είχε ‘βγει’ από τη Μεγάλη Πείνα (1845-1853 είχαν αρρωστήσει οι καλλιέργειες της πατάτας, με συνέπεια έναν από τους χειρότερους λιμούς της ιστορίας), ο μισός πληθυσμός οδηγήθηκε προς την έξοδο. Ο προορισμός ήταν η ΗΠΑ.

Η Μay της ταπεινής καταγωγής, των ιερέων προγόνων και της καθημερινής εργασίας σε χωράφια, ακολούθησε μεν, το ‘ρεύμα’ (η εναλλακτική ήταν να παντρευτεί και να συνεχίσει την αγροτιά), αλλά με τον δικό της τρόπο: λίγο πριν ‘κλείσει’ τα 17 και ημέρες μετά τη γέννα του τελευταίου του αδελφού, έφυγε νύχτα από το σπίτι της, με όλα τα χρήματα που είχαν βγάλει οι γονείς της από έκθεση βοοειδών -τα οποία προφανώς έκλεψε.

Έχει καταγραφεί πως ο πατέρας της ήταν βίαιος και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που οδηγήθηκε στη φυγή.

Ο πρώτος της σταθμός ήταν το Λίβερπουλ, όπου αγόρασε ρούχα και έκλεισε εισιτήριο first class για τη Νέα Υόρκη. Δηλαδή, πήγε στις ΗΠΑ με άνεση και στιλ.

Μετά έπρεπε να βρει τρόπο να συντηρηθεί. Ο μόνος ήταν η παρανομία. Ένας αστυνομικός, ονόματι Joe ήθελε να τη σώσει από τον εαυτό της. Τον παντρεύτηκε, τον χώρισε έπειτα από 3 μήνες και όπως έφευγε πήρε μαζί της 10.000 δολάρια από την περιουσία του.

Κίνησε για τη Νεμπράσκα για να βρει ένα θείο της που ζούσε εκεί. Δεν τον εντόπισε ποτέ.

Αντ’ αυτού, έπεσε πάνω στον εγκληματία Dal Churchill, μέλος της διαβόητης συμμορίας Dalton.

Ο Dal έκανε μαθήματα της δουλειάς στη May. Ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν (τελετή που της έδωσε την αμερικανική αμερικανική υπηκοότητα), αλλά ο γάμος έληξε όταν εκείνος δολοφονήθηκε σε απόπειρα ληστείας σε τρένο -τον λιντσάριζε οργισμένο πλήθος.

Η νεαρή χήρα κατευθύνθηκε προς το βορρά. Βρέθηκε στο Σικάγο, όπου αναζητούσε τρόπο να συντηρηθεί -με τις θέσεις που προσφέρονταν στις γυναίκες να είναι η εξής μία: τα οικιακά.

Όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία της «έγινα μέλος της φυλής των χαλαρών γυναικών, των καλλιτεχνών και των κλεφτών. Δεν ήξερα ότι οι ανταμοιβές της σταθερής βιομηχανίας συγκρίνονταν αξιοθρήνητα με τις εύκολα, αν και αβέβαια, απροσδόκητα έσοδα του εγκλήματος;»

Η πρώτη της επιχείρηση

Το Σικάγο γιόρταζε τα 400 χρόνια από την άφιξη του Χριστόφορου Κολόμβου στο «Νέο Κόσμο», με την Παγκόσμια Έκθεση. Δημιούργησε το δικό της «σπίτι» στη συνοικία των κόκκινων φαναριών και έτσι έγινε η Chicago May.

Συνεργάστηκε με μια άλλη πόρνη για την ‘επιχείρηση’ που ονόμασε badger: η μια γυναίκα έκλεβε τους πελάτες, ενώ η άλλη έκανε σεξ μαζί τους.

Με το τέλος της Έκθεσης, η επιχείρηση της καταστράφηκε. Δεν έχασε χρόνο. Εξασφάλισε δουλειά σε λέσχη τυχερών παιχνιδιών στην Αίγυπτο. Δεν έμεινε για πολύ στο Κάιρο, αφού ο στόχος της ήταν να κατακτήσει τη Νέα Υόρκη.

Τον υλοποίησε, όπως αποδεικνύεται από την αναφορά των συναδέλφων της στο πρόσωπο της ως «Ιρλανδής βασίλισσας των απατεώνων της Νέας Υόρκης».

Τελειοποίησε την «τέχνη» της λιποθυμίας στα χέρια των θυμάτων της, από τα οποία αφαιρούσε ρολόγια, πορτοφόλια και τις διαμαντένιες καρφίτσες της γραβάτας.

Ασχολήθηκε και με την πορνεία.

Ακολούθως, διάλεξε για έδρα τη διαβόητη συνοικία Tenderloin, έδρα όλων των γκάνγκστερ και των ιερόδουλων. Λάτρευε το αλκοόλ και δεν δίσταζε να χρησιμοποιεί τις γροθιές της, όταν κάποιος τη θύμωνε. Λάτρευε και τα διαμάντια (στα δαχτυλίδια της είχαν το μέγεθος καρυδιού) και τις γούνες.

Δεν εγκατέλειψε ποτέ το χόμπι της (να κλέβει πορτοφόλια) κι έτσι συστήθηκε με το κρατητήριο. Εν μέσω όλων αυτών, έκανε και έναν ακόμα γάμο. Παντρεύτηκε το γόνο πλούσιας οικογένειας, Jim Sharpe. Στην άδεια γάμου έγραψε ως όνομα το May Lettimer. Ως ηλικία τα 21 έτη (ήταν 27).

Η πεθερά της υποψιαζόταν πως κάτι πάει λάθος, αλλά είχε κρίνει ότι η May είναι η μόνη που μπορεί να κάνει τον Jim να σοβαρευτεί και να δουλέψει για πρώτη φορά στη ζωή του. Αυτό που δεν ήξερε ήταν πως ο γιος της σχεδίαζε διαρκώς τη δολοφονία της οικογένειας, γιατί δεν του έδιναν το χαρτζιλίκι που ήθελε.

Μετά από ένα χρόνο στο Νιου Τζέρσεϊ κατά τη διάρκεια του οποίου απέφευγε τον Jim και έπινε τσάι με την πεθερά της, επέστρεψε στη Νέα Υόρκη ως May Vivienne Churchill Sharpe.

Ο Jim κατατάχθηκε στον Ισπανοαμερικανικό Πόλεμο και εξαφανίστηκε.

Ο άνδρας που την κατέστρεψε

Τα χρόνια είχαν περάσει -το αλκοόλ που είχε καταναλώνει ήταν πολύ-, δεν ήταν πια το φρέσκο, εκθαμβωτικό κορίτσι που μπορούσε να ‘ρίξει’ τους πάντες και για αυτό πέρασε στο επόμενο βήμα της καριέρας της.

Εξασφάλισε ένα ρόλο χορεύτριας στο μιούζικαλ The Belle of New York και με αυτό ταξίδεψε σε όλες τις ΗΠΑ και έπειτα στο Λονδίνο.

Το 1900 εγκαταστάθηκε σε αυτήν την πόλη, όπου ‘έφτιαξε’ τη νέα της εταιρεία: εκβιασμούς σε βιομήχανους, δικηγόρους, πολιτικούς και αριστοκράτες. Γνώρισε και τον Eddie Guerin, διεθνώς καταζητούμενο κλέφτη κοσμημάτων.

Όπως έχει γράψει η ίδια «ήταν η πηγή όλων των προβλημάτων μου».

Ο Eddie ήταν ένας Ιρλανδο-Αμερικανός γκάνγκστερ που ενθουσιάστηκε με τη May από την πρώτη στιγμή που την είδε (στο δικό του βιβλίο έγραψε πως «η ομορφιά της με μάγεψε»). Της ζήτησε να γίνει δική του. Του είχε διαφύγει πως είχε παντρευτεί με άλλη γυναίκα δυο εβδομάδες νωρίτερα.

H May δεν στάθηκε στις ‘λεπτομέρειες’. Όπως σημείωσε «και οι δύο ήμασταν επιτυχημένοι, εύποροι κλέφτες, όμορφα, υγιή, δυναμικά, καλοντυμένα δείγματα των αντίστοιχων φύλων μας». Εγκατέλειψε την παράσταση (μαζί με ένα τσεκ 200 δολαρίων -σημερινών 7.390).

Μαζί ταξίδεψαν για το Παρίσι. Για όσους τους έβλεπαν ήταν ένα ρομαντικό ζευγάρι τουριστών. Δεν μπορούσαν να φανταστούν πως ο Eddie σχεδίαζε τη ληστεία μιας τράπεζας και είχε στο πλευρό του τη May για τις ‘τσίλιες’.

Εκείνη κατάφερε να διαφύγει στο Λονδίνο πριν συλληφθεί «αλλά από πίστη και ανοησία» γύρισε στην Πόλη του Φωτός καθώς πίστευε πως μπορεί να βρει τρόπο να ελευθερώσει τον αγαπημένο της από το «Νησί του Διαβόλου» (φυλακή γνωστή για τα συστημικά βασανιστήρια και τους καρχαρίες στα νερά) όπου επρόκειτο να περάσει 20 χρόνια.

Τελικά, καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης. Δεν εξάντλησε την ποινή.

Αποπλάνησε τον γιατρό του σωφρονιστικού καταστήματος, μετά τον εκβίασε (ήταν παντρεμένος) και έτσι εξασφάλισε ιατρική άδεια αποφυλάκισης στα 2.5 χρόνια.

Με την επιστροφή της στην κοινωνία, επέστρεψε στη μόνη δουλειά που ήξερε.

Σύντομα ενημερώθηκε μαζί με όλον τον κόσμο για την απόδραση κρατουμένων από το «Νησί του Διαβόλου». Μεταξύ τους ήταν ο Guerin που είχε διαμηνύσει πως θα τη σκοτώσει.

Εκείνη έσπευσε να εξαφανιστεί στη Νότια Αμερική, όπου δούλεψε ως ιερόδουλη στην Έκθεση του Ρίο, χώρο γεμάτο με μοναχικούς επιχειρηματίες.

Ενας διπλωμάτης με δεσμούς με τους Βρετανούς βασιλείς, ο Sir Sidney Hamilton Gore σαγηνεύτηκε από την ομορφιά της και την κάλεσε στο ‘χορό της δεκαετίας’ όπου η Μay ήταν εκθαμβωτική στο πλευρό του.

Στο τέλος της βραδιάς της έκανε πρόταση γάμου. Μετά αυτοκτόνησε.

Ο Eddie ήταν εν αναμονή της έκδοσης του στη Γαλλία (τον έπιασαν όπως προσπαθούσε να επιστρέψει στο Λονδίνο) όταν η May γνώρισε τον Charley Smith. Δεν ήξερε πως ήταν συγκρατούμενος του Guerin και εντεταλμένος του. Του είχε πει πως έπρεπε τουλάχιστον να της κόψει ένα αυτί. Ιδανικά, να τη σκοτώσει.

Ο Smith ξέχασε τα πάντα όταν την γνώρισε. Έγιναν ζευγάρι, με τη χαρά τους να ‘κόβεται’ στην είδηση ότι ο Guerin κυκλοφορεί ελεύθερος στους δρόμους του Λονδίνου. Ο σύντροφος της πρότεινε να φύγουν από την πόλη.

Όταν η May αρνήθηκε, αποφάσισε να σκοτώσει τον Guerin για να την κρατήσει ασφαλή. Η μοιραία συνάντηση έγινε μέρα μεσημέρι, σε μια πλατεία. Ο Smith πυροβόλησε τον Guerin στο πόδι, ενώπιον δυο ένστολων αστυνομικών.

Σε δίκη που έγινε το 1907 ο καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξης. Την ίδια ποινή χρεώθηκε και η May, ως ένοχη για απόπειρα δολοφονίας. Εξέτισε τα 10 (έγινε και αντάρτισσα της ιρλανδικής επανάστασης) και το 1917 έφυγε για τις ΗΠΑ.

Το τραγικό τέλος

Όταν πάτησε ξανά το πόδι της στη Νέα Υόρκη, αποφάσισε να αφήσει κατά μέρους την παρανομία. Δεν τα κατάφερε. Ήταν 46 ετών και δύσκολα πια, μπορούσε να ζήσει με τα μέσα που είχε κατακτήσει στα νιάτα της.

Ο νέος της σύντροφος ήταν ένας βίαιος μαστροπός που την ανάγκαζε να βγαίνει για δουλειά με κιρσούς. Βρέθηκε στην απομόνωση φυλακής του Ντιτρόιτ, ξαπλωμένη στο παγωμένο πάτωμα, προσπαθώντας να αποβάλλει μια πέτρα από τα νεφρά της.

Υποβλήθηκε σε σχετική επέμβαση.

Ο εγκληματολόγος August Vollmer είχε αρχίσει να την επισκέπτεται. Μια ημέρα της πρότεινε να γράψει την αυτοβιογραφία της. Το Chicago May, Her Story κυκλοφόρησε το 1928. Ένα χρόνο μετά την επισκέφτηκε ο Smith -είχε μόλις αποφυλακιστεί και ήθελε να δει το χαμένο του έρωτα. Πέρασαν λίγες ημέρες μαζί, πιασμένοι χέρι, χέρι πριν της κάνει πρόταση γάμου. Δέχθηκε.

Επρόκειτο να παντρευτούν στις 30/5 του 1929. Εκείνη την ημέρα η May πέθανε κατά τη διάρκεια χειρουργείου. Ήταν 58 χρόνων.

Μεταξύ άλλων, είχε γράψει πως «το έγκλημα δεν μου φάνηκε ποτέ ως αμαρτία». Συγγραφέας που έχει ασχοληθεί μαζί της πρόσθεσε ότι «οι επιλογές για μια αγρότισσα στην Ιρλανδία του 19ου αιώνα ήταν ο γάμος ή η μετανάστευση. Η μονοτονία της αγγαρείας του νοικοκυριού δεν ήταν ελκυστική πρόταση για κάποιον που είχε διασχίσει τον Ατλαντικό με εξαιρετική λαμπρότητα».