Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΟΥ TWITTER ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΚΑΙ ΔΙΑΜΕΛΙΣΕ 9 ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Εδώ και τέσσερα χρόνια, ο Τακαχίρο Σιράισι περιμένει να εκτελεστεί. O 35χρονος άνδρας, γνωστός και ως «δολοφόνος του Twitter», έχει καταδικαστεί σε θάνατο από το περιφερειακό δικαστήριο του Τόκιο για εννιά δολοφονίες. Και από το 2021 παρακολουθεί το χρονόμετρο της αντίστροφης μέτρησης.

Το 2017, ο Σιράισι σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει τα Social Media για να βάψει τα χέρια του με αίμα. Ο serial killer άρχισε να παρακολουθεί αυτοκτονικούς μέσω διαδικτύου, ελπίζοντας ότι η ευαλοτότητά τους θα του έδιναν την ευκαιρία που έψαχνε. Έτσι, τους έστελνε μηνύματα μέσω των Twitter, λέγοντας τους ότι θα τους βοηθούσε να πεθάνουν.

Ο 30χρονος Ιάπωνας, μπορεί να εμφανιζόταν με ένα συνηθισμένο όνομα στο Twitter, αλλά το “Hadle” του (ας το πούμε το δεύτερο username που εμφανίζεται δίπλα στο “κανονικό όνομα”), ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικό, καθώς το “ο δήμιος” δεν αφήνει και πολλά στη φαντασία. Μόλις, λοιπόν, εξασφάλιζε την εμπιστοσύνη των θυμάτων του, τα προσκαλούσε στο διαμέρισμά του, όπου και τα σκότωνε.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Σιράισι στραγγάλισε και διαμέλισε οκτώ γυναίκες και έναν άνδρα κατά τη διάρκεια της δολοφονικής του “εκστρατείας” μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου 2017. Οι ηλικίες των θυμάτων κυμαίνονταν από 15 έως 26 ετών και προέρχονταν εντός και εκτός Τόκιο. Παράλληλα, φέρεται να βίασε όλα τα θηλυκά θύματά του.

Η αποκάλυψη των εγκλημάτων έγινε κατά τη διάρκεια μίας έρευνας για την εξαφάνιση μιας 23χρονης γυναίκας, η οποία είχε αναρτήσει στο Twitter ότι έψαχνε κάποιον για να την “αυτοκτονήσει”.

Μετά την εξαφάνισή της, ο αδελφός της μπήκε στον λογαριασμό της στο Twitter και είδε ότι η κοπέλα είχε πάρε δώσε με έναν ύποπτο λογαριασμό. Έτσι, ειδοποίησε την αστυνομία, οδηγώντας την εν τέλει στην κατοικία του δολοφόνου το πρωί της 31ης Οκτωβρίου 2017.

Οι αρχές βρήκαν τα πτώματα των θυμάτων του στοιβαγμένα μέσα σε ψυγεία στο διαμέρισμά του -το οποίο ο ιαπωνικός Τύπος αποκάλεσε ως “το σπίτι του τρόμου”.

Η ΔΙΚΗ

Ο δικαστής, Ναοκούνι Γιάνο, περιέγραψε τα εγκλήματα ως «από τα πιο εξαιρετικά άγρια στην ιστορία του εγκλήματος» και μίλησε για τους φόβους που έχουν εγείρει οι λεγόμενοι «φόνοι στο Twitter» σχετικά με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αλλά κατά τη διάρκεια της δίκης, η υπόθεση δεν ήταν και πολύ ξεκάθαρη από την αρχή. Δεδομένου ότι ο τρόπος δράσης του 30χρονου serial killer περιελάμβανε το να πείσει τα θύματά του να τον αφήσουν να τους βοηθήσει να πεθάνουν, η ομάδα υπεράσπισής του υποστήριξε ότι τα θύματα είχαν ουσιαστικά συναινέσει στον θάνατό τους -όσο φρικιαστικός κι αν ήταν αυτός. Γι’ αυτό και έδειξαν στον δικαστή τα μηνύματα που είχαν ανταλλάξει πριν τη δολοφονία.

Έτσι, υποστήριξαν ότι ο δράστης θα έπρεπε να θεωρείται ένοχος για ανθρωποκτονία με συναίνεση και ισχυρίστηκαν ότι ενδεχομένως να βρισκόταν σε κατάσταση μειωμένης διανοητικής ικανότητας κατά τη διάρκεια των φόνων.

Οι εισαγγελείς, οι οποίοι ζήτησαν τη θανατική ποινή για τις δολοφονίες, υποστήριξαν ότι τα θύματα δεν θα μπορούσαν να έχουν συναινέσει με βάση και τη μαρτυρία του ίδιου του δολοφόνου, που παραδέχτηκε ότι τα θύματα, τού αντιστάθηκαν όταν τα σκότωνε. Η ομάδα υπεράσπισής του, πάλι, απέδωσε αυτό το γεγονός στα «υπό όρους αντανακλαστικά» των θυμάτων.

Όμως ακόμη και ο ίδιος ο Σιράισι αρνήθηκε το επιχείρημα της υπεράσπισης στο δικαστήριο, δηλώνοντας ρητά: «Ούτε ένα από τα θύματά μου δεν συναίνεσε».

ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ

Σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα, ο 35χρονος, ο οποίος ζούσε στη Ζάμα της Ιαπωνίας, κατηγόρησε ως αφορμή για τα εγκλήματά του έναν καβγά που είχε με τον πατέρα του.

Μετά απ’ αυτό το περιστατικό, ο Σιραΐσι άρχισε να κυνηγάει μοναχικές γυναίκες με σκοπό να τις αποπλανήσει, ώστε να του δίνουν χρήματα. Είχε μάθει τα κόλπα της αποπλάνησης από τότε που εργαζόταν ως “στρατολόγος” για μια υπηρεσία συνοδών στο Καμπουκίτσο, μια από τις συνοικίες με “κόκκινα φώτα” του Τόκιο.

Γρήγορα βρήκε μια πλούσια πηγή δυνητικών θυμάτων στο Twitter, όπου έψαχνε για θύματα με τάσεις αυτοκτονίας. Αλλά, όπως ομολόγησε, τα σχέδιά του άλλαξαν σε δολοφονικά, όταν σκέφτηκε ότι μια από τις γυναίκες που γνώρισε θα απαιτούσε τα χρήματά της πίσω. Έτσι τη σκότωσε.

“Δυσκολεύτηκα πολύ να το αποφασίσω (σ.σ. να αρχίσει να σκοτώνει), αλλά είχα κάνει παράνομα πράγματα σε καθημερινή βάση στο πλαίσιο της εργασίας μου ως στρατολόγος συνοδών και έτσι είχα εμπεδώσει την ιδέα ότι ‘είναι πρόβλημα μόνο αν σε πιάσουν’”, αποκάλυψε ο ίδιος στο δικαστήριο.

Μετά τον πρώτο φόνο, είπε, οι υπόλοιποι ήταν εύκολοι. “Αν δεν με έπιαναν, δεν θα το μετάνιωνα ποτέ”, δήλωσε χαρακτηριστικά.

Η θανατική ποινή στην Ιαπωνία, μια χώρα που έχει περισσότερους από 100 θανατοποινίτες, εκτελείται με απαγχονισμό.

Οι μελλοθάνατοι δεν ενημερώνονται για το πότε θα θανατωθούν μέχρι την ημέρα της εκτέλεσής τους. Και συνήθως μεσολαβούν χρόνια μεταξύ της καταδίκης και της εκτέλεσης.