ΟΤΑΝ ΟΙ ΟΛΛΑΝΔΟΙ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΚΑΙ ΕΦΑΓΑΝ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥΣ

Ο χώρος της πολιτικής μπορεί να χαρακτηριστεί τοξικός, σκληρός και ανταγωνιστικός, ενώ αρκετές φορές οι ψηφοφόροι έχουν οργή για τους ηγέτες τους.

Κατά τη διάρκεια της Διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, για παράδειγμα, πολλοί πρωθυπουργοί και πρόεδροι χωρών απομακρύνθηκαν από την εξουσία, ενώ αρκετοί ήταν όσοι έχασαν τις επόμενες εκλογές και έμειναν στην ιστορία ως οι υπαίτιοι της κρίσης.

Ωστόσο, ίσως αυτοί οι πολιτικοί θα έπρεπε να θεωρούν τους εαυτούς τους κάπως τυχερούς, που απλώς έμειναν χωρίς δουλειά, μιας και σε παλαιότερες εποχές, οι άνθρωποι που κατείχαν θέσεις εξουσίας αντιμετώπιζαν πολύ χειρότερες συνέπειες όταν τα πράγματα πήγαιναν στραβά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το τραγικό τέλος του πολιτικού Johan de Witt, ο οποίος έπεσε θύμα κανιβαλισμού από τους εξαγριωμένους και απογοητευμένους Ολλανδούς.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ JOΗAN DE WITT

Ο De Witt ανέλαβε τα ηνία της πρωθυπουργίας της Ολλανδίας το 1653. Ο ίδιος κατάγονταν από πλούσια οικογένεια, προερχόμενος από “καλή” οικογένεια, με καλές σπουδές και καλούς τρόπους.

Στα μέσα του 17ου αιώνα, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που έχει μείνει στην Ιστορία ως ο Χρυσός Αιώνας της Ολλανδίας, ο Johan de Witt θεωρούνταν μια από τις πλέον εξέχουσες και σεβαστές προσωπικότητες της χώρας.

Η Ολλανδία άρχισε να καθιερώνεται ως σπουδαία ευρωπαϊκή δύναμη, με το ναυτικό της να επιτρέπει στη χώρα να διεκδικεί σημαντικό μερίδιο του παγκόσμιου εμπορίου.

Ως νέος, ο Johan de Witt είχε διαπρέψει στον ακαδημαϊκό χώρο. Σπούδασε μαθηματικά και νομική στο Πανεπιστήμιο Leiden, ενώ του απονεμήθηκε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Angers το 1645.

Στα μέσα του δέκατου έβδομου αιώνα, ο Johan de Witt και ο αδελφός του, Cornelis de Witt, ηγήθηκαν μιας φατρίας νεότερων Ολλανδών ευγενών και εμπόρων που θέλησαν να υιοθετήσουν ένα πιο δημοκρατικό μοντέλο διοίκησης.

Ξεκινώντας το 1650, το πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό και όλα κυλούσαν ήρεμα. Η Ολλανδική Δημοκρατία ήταν ακμαία και πόλεις όπως το Άμστερνταμ, το Ρότερνταμ και η Ντόρντρεχτ άρχιζαν να πλουτίζουν, με τους πολίτες να ζουν μια σχετικά ήρεμη ζωή.

Τι πήγε, όμως, λάθος στην πορεία;

ΤΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ

Ο Johan de Witt έμεινε στην Ιστορία ως το θύμα μιας από τις πιο σκληρές και απάνθρωπες δολοφονίες και μιας από τις ελάχιστες καταγεγραμμένες περιπτώσεις κανιβαλισμού από τον 17ο αιώνα και μετά.

Ο Johan de Witt αντιτάχθηκε στον Οίκο της Οράγγης – Νασσάου, ενώ η παραμέληση του ολλανδικού στρατού αποδείχθηκε καταστροφική για τον ίδιο.

Ο Οίκος της Οράγγης-Νάσσαου αποτελεί παρακλάδι του Ευρωπαϊκού Οίκου του Νάσσαου. Ο οίκος έπαιξε κεντρικό ρόλο στην πολιτική και την κυβερνητική πορεία της Ολλανδίας και αλλού στην Ευρώπη, ιδιαίτερα από τότε που ο Γουλιέλμος ο Σιωπηλός οργάνωσε την Ολλανδική Εξέγερση κατά της Ισπανικής κυριαρχίας, η οποία μετά τον Ογδοηκονταετή Πόλεμο (1568–1648) οδήγησε σε στη δημιουργία του ανεξάρτητου ολλανδικού κράτους.

Τον Απρίλιο του 1672 Γαλλία και Αγγλία κήρυξαν τον πόλεμο στην Ολλανδική Δημοκρατία, με τον Johan de Witt να δέχεται έντονη κριτική από τους Ολλανδούς για το γεγονός ότι δεν οχύρωσε τη χώρα. Πολλοί Ολλανδοί θεωρούσαν ότι ο de Witt είχε αποτύχει και η χώρα χρειαζόταν νέα ισχυρή ηγεσία από τον νεαρό πρίγκιπα του Οίκου της Οράγγης, τον Γουλιέλμο.

Στις 21 Ιουνίου του ίδιου έτους, σημειώθηκε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του. Ο Ολλανδός πρωθυπουργός τραυματίστηκε από επίθεση με μαχαίρι και οδηγήθηκε στην παραίτηση λίγες εβδομάδες αργότερα. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για τους εχθρούς του.

Οι πολιτικοί του αντίπαλοι συνέχισαν να συνωμοτούν εναντίον του και συνέλαβαν τον αδερφό του και πιο στενό του σύμμαχο, Cornelis με την κατηγορία της προδοσίας. Παρά τα βασανιστήρια που υπέστη, ο Cornelis αρνήθηκε να ομολογήσει και καταδικάστηκε σε εξορία.

Ο Johan de Witt επισκέφθηκε τον αδερφό του στη φυλακή. Αυτή η μέρα σηματοδότησε και το σοκαριστικό τέλος των δύο ανδρών.

Η δολοφονία των αδελφών έλαβε χώρα στις 20 Αυγούστου 1672 στην Πύλη των φυλακών “Gevangenpoort” στη Χάγη.

Εξαγριωμένος όχλος τους λίντσαρε δίχως έλεος. Αφού τους σκότωσαν, τεμάχισαν τα πτώματά τους και στη συνέχεια κατανάλωσαν μέλη των σωμάτων τους σε κοινή θέα, “στήνοντας” μια δημόσια κανιβαλιστική γιορτή.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το historydefined, οι δύο άνδρες δέχτηκαν επίθεση από μέλη της πολιτοφυλακής της Χάγης. Αφού τους πυροβόλησαν, τους παρέδωσαν στο πλήθος. Τα πτώματά τους τεμαχίστηκαν, ενώ υπάρχουν μαρτυρίες πως έβαλαν φωτιά, έψησαν μέλη των σωμάτων τους και τα έφαγαν.

Η επίθεση φαίνεται πως ήταν προμελετημένη. Ένα ιδιαίτερα φρικτό στοιχείο αυτού του εγκλήματος ήταν το ψήσιμο και η κατανάλωση των συκωτιών των δύο ανδρών. Τα γυμνά, ακρωτηριασμένα κορμιά τους βρέθηκαν κρεμασμένα, ενώ ο όχλος έτρωγε τα ψητά συκώτια τους σε έναν κανιβαλιστικό παροξυσμό.

Κατά τη διάρκεια της πράξης, ο όχλος διατηρούσε αξιοσημείωτη πειθαρχία, σύμφωνα με σύγχρονους παρατηρητές, δημιουργώντας αμφιβολίες ως προς τον αυθορμητισμό του γεγονότος.

Ο De Witt κυβέρνησε για σχεδόν 20 χρόνια. Ο ίδιος είχε τέσσερα παιδιά, τρεις κόρες και έναν γιο.

Πλέον, στην Ιστορία έχει καταγραφεί ως ένας αρκετά ικανός ηγέτης, ωστόσο για τους Ολλανδούς η πολιτική πορεία και το τέλος του αποτελούν υπενθύμιση για ένα από τα πιο απάνθρωπα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην πατρίδα τους.

Στο Ρότερνταμ και τη Χάγη έχουν τοποθετηθεί αγάλματα για να τιμηθεί η ιστορία του Johan de Witt.