ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΟΥΝ ΣΤ΄ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ;

Η Μύκονος τις τελευταίες δέκα μέρες είναι εκείνο το τηλεφώνημα που μας έκανε σε μια ανύποπτη στιγμή η γιαγιά μας. Γιατι δεν έπαιζε η τηλεόρασή της. Η επικοινωνία μάλλον δεν πήγε πολύ καλά και, λίγο πριν εφεύρουμε μια δικαιολογία για να το κλείσουμε, καταφεύγουμε στην απέλπιδα προσπάθεια. «Δοκίμασες να την κλείσεις και να την ξανανοίξεις;».

Κάπως έτσι και η κυβέρνηση είδε το πρόβλημα με τα αυξημένα κρούσματα, διέψευσε και τα μέλη της που έλεγαν ότι «τα πρόσθετα μέτρα θα αφορούν μόνο τους ανεμβολίαστους», επανέφερε απαγόρευση κυκλοφορίας και μιούταρε και τη μουσική στο «νησί των ανέμων». Έκλεισε δηλαδή τη Μύκονο. Μέχρι να την ξανανοίξει, όπως λέει το ρεπορτάζ, τα επόμενα 24ωρα. Το αστείο με την τηλεόραση και τη γιαγιά έγινε αμέσως meme στο ίντερνετ. «Χαμός στο Twitter με το κλείσιμο της Μυκόνου», έτοιμοι οι κλασικοί τίτλοι…

Θα το είδαν στο επιτελείο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα, και θα τον συμβούλεψαν να πάει να εποπτεύσει την κατάσταση στο κυκλαδίτικο νησί. Ο Τσίπρας πήγε, τριγύρισε στα Ματογιάννια, είχε κι αυτή την αναπάντεχη συνάντηση με τον παλιό του συμμαθητή που έβαλε λίγο αλατοπίπερο σε ένα ταξίδι που μάλλον δεν είχε καμία ουσία παρά έγινε για τις εντυπώσεις. «”Πάρτι” στο twitter με την επίσκεψη Τσίπρα στη Μύκονο», είπαν οι τίτλοι. Συμπληρώνοντας ότι «οι χρήστες του δημοφιλούς μέσου κοινωνικής δικτύωσης δεν έχασαν την ευκαιρία να καυτηριάσουν την αντίθεση ανάμεσα στα πιστεύω του πρώην πρωθυπουργού και την χλιδή και πολυτέλεια του νησιού». Όχι ότι είχε πάει διακοπές, αλλά ποτέ μην αφήνεις την πραγματικότητα να σου χαλάσει ένα ωραίο meme που με τη σειρά του θα φτιάξει ένα ωραίο νιουζάκι πολεμικής.

Αλλά και να είχε πάει διακοπές, πού είναι το πρόβλημα;

Γιατί αν υπάρχει μια λίστα με τα πράγματα που δεν αξίζει να ασχοληθούμε αυτό το καλοκαίρι που έχουμε περάσει τρεις πίστες καύσωνα και είμαστε πατημένοι από (περισσότερες από) τρεις διαφορετικές αποχρώσεις στρες με ό,τι πανδημικό έχει προηγηθεί, στην κορυφή της βρίσκεται το πού κάνουν διακοπές οι πολιτικοί. Μετατρέποντας την πολιτική αντιπαράθεση σε «ναυμαχία του (Κόστα) Ναβαρίνο», μετρώντας τα ντεσιμπέλ της σε μέρες διαμονής του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ή του ζέυγους Τζανακόπουλου-Αχτσιόγλου. Με τους στρατούς στα σόσιαλ και τα παραδοσιακά μίντια να δίνουν μια βαρετή μάχη κουτσομπολιού.

Δεν έχετε βαρεθεί δήθεν να σκανδαλιζόμαστε από όλα αυτά; Ή να τσιμπάμε με τον πρωτόγονο λαϊκισμό κάθε «δεν υπάρχουν Σάββατα» που έλεγε ο Αντώνης Σαμαράς, κάθε υπέροχου «φέτος δε θα κάνουμε διακοπές» που είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης πριν κανονίσει το επόμενο ΠΣΚ του, κάθε φοράς που ένας πολιτικός θα φωτογραφηθεί με σηκωμένα τα μανίκια;

Ξέρετε, τους πολιτικούς μάλλον τους βολεύει να τους κάνουμε κριτική ως celebrities κι όχι ως αυτό που είναι στην πραγματικότητα… δηλαδή, πολιτικοί. Γιατί ξέρουν ότι (στο τέλος της ημέρας) ξέρουμε ότι με μίνιμουμ 7000 ευρώ μηνιαία βουλευτική αποζημίωση, το καλοκαίρι δε θα τους βρει για ελεύθερο στη Γαύδο (…ακόμα κι αν υπολογίσουμε πόσα αφήνουν στο κόμμα). Λογικό δεν είναι; Όπως φανταζόμαστε ότι είναι πολύ πιθανό να έχουν ισχυρούς φίλους που μπορεί να έχουν και κότερα, κάποια στιγμή το κατάλαβε μαζί μας κι ο Αλέξης Τσίπρας.

Άλλη είναι η συζήτηση που έχει μεγαλύτερη σημασία. Αν δικαιούνται από αυτην την προνομιούχο θέση να μιλάνε για κοινωνική δικαιοσύνη, ανισότητες, προστασία των φτωχότερων στρωμάτων (γιατί όχι;) και πολύ περισσότερο -επειδή αναμένεται και η δημοσίευση του φετινού πόθεν έσχες- πόσο νομιμοποιούνται να ψηφίζουν νομοσχέδια όπως π.χ. το πρόσφατο εργασιακό όταν προφανώς δεν έχουν ιδέα πώς μπορεί να αλλάξουν τη ζωή απλών ανθρώπων (γιατί ναι;).

Σε άλλες σελίδες του Magazine θα διαβάσετε μια μεγάλη συνέντευξη του υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κυριάκου Πιερρακάκη. Είναι στ’ αλήθεια μεγάλη, από την αρχη ως το τέλος προλαβαίνετε να κάνετε νύχια, γεμιστά ή να βγάλετε μούσι. Προς τον επίλογο, θα βρείτε τον υπουργό να λέει ότι δεν πιστεύει πια και τόσο στον διαχωρισμό αριστεράς-δεξιάς, ότι έχουν αλλάξει οι ορισμοί της πολιτικής γεωγραφίας. Είναι μεγάλη η κουβέντα αλλά αν εννοεί ότι δεν μπορούμε πια να θεωρούμε τους αριστερούς συνεπείς μόνο αν είναι ρακένδυτοι και τους δεξιούς αυθεντικούς μόνο αν μοιάζουν με τον Δρακουμέλ, έχει έναν πόντο…