ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ: Ο ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΛΛΑΜΕ ΣΤΟΝ ΚΗΦΙΣΟ
Ο σύμβουλος διαχείρισης κυκλοφορίας, Κίμων Λογοθέτης λύνει τα μεγαλύτερα μυστήρια των αθηναϊκών δρόμων: την κίνηση και το πάρκινγκ.
Toν Κίμωνα Λογοθέτη οριακά πρέπει να τον αισθάνεσαι σαν φίλο σου. Είναι ο άνθρωπος που εμφανίζεται στην οθόνη σου (TV, κινητό) κάθε φορά που προκύπτει η ανάγκη να θυμηθούμε γιατί δεν ‘κουνιέται’ κανείς στους αθηναϊκούς -και όχι μόνο- δρόμους.
Η κίνηση δεν έχει πια ώρες, αλλά είναι πάντα εκεί και μας περιμένει για να δοκιμάσει την πρόοδο που έχουμε κάνει στην υπομονή -μάλλον έως την Αγιοποίηση. Άντε και φτάνουμε στον προορισμό μας. Τότε αρχίζει το δεύτερο μαρτύριο της καθημερινότητας που είναι να βρούμε μια θέση στάθμευσης.
Δεδομένου ότι δεν πρόκειται για κβαντική και κατά καιρούς έχουν προταθεί λύσεις που δεν βλέπουμε, ζήτησα από τον πρώην σύμβουλο Οδικής Ασφάλειας Περιφέρειας Αττικής (πέρασε χρόνια στο Κέντρο Ελέγχου Κυκλοφορίας που μπορεί να μην το πιστεύεις, αλλά υπάρχει), σύμβουλο διαχείρισης κυκλοφορίας και καθηγητή κυκλοφοριακής αγωγής να απαντήσει σε όλα τα «γιατί» που συνδυάζονται με «ανάθεμα» των οδηγών αυτής της χώρας.
Ακολουθούν λοιπόν, οι απαντήσεις στις μεγαλύτερες απορίες που έχεις.
Ας αρχίσουμε με τους αριθμούς που αποκαλύπτουν τη ρίζα του προβλήματος.
«Οι δρόμοι που έχουμε στην Αττική έχουν κυκλοφοριακή ικανότητα για 1.000.000 αυτοκίνητα. Αυτήν την στιγμή κυκλοφορούν σε αυτούς 3.000.000 οχήματα -2.500.000 αυτοκίνητα, φορτηγά και άλλες 500.00 μηχανές».
Είναι σαν να είμαστε σε ένα δωμάτιο, στο οποίο χωρούν 20 άτομα και έχουμε μπει 50. Κάθε επιπλέον άτομο αυξάνει τη δυσφορία που έχει δημιουργηθεί ήδη».
Άρα χρειαζόμαστε μεγαλύτερο δωμάτιο. Ή περισσότερα δωμάτια. Ή all the above.
«Αυτό που βλέπουμε πλέον, είναι ότι οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες αντιδρούν και μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Θέτουν όλα τα ζητήματα, ρωτούν για όσα τους αφορούν, για την κυκλοφορία, την ασφάλεια, τις υποδομές.
Όσο οι πολίτες γίνονται πιο απαιτητικοί σε αυτά που ζητούν, τόσο και το πολιτικό σύστημα θα αναγκαστεί να ακολουθήσει. Αυτό που εισπράττω είναι ότι τα ζητήματα που αφορούν την κυκλοφορία, την καθημερινότητα των πολιτών απασχολούν περισσότερο από τα μεγάλα, σε εισαγωγικά, πολιτικά θέματα».
Και στις δυο περιπτώσεις βέβαια, η πολιτεία αντιδρά με τον ίδιο τρόπο. Την αδιαφορία.
Από την άλλη, όσο περισσότερο μάθουμε να εκφραζόμαστε, τόσο πιο δύσκολο θα γίνει να μας αγνοούν.
ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΕΛΩΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
Κάθε χρόνο οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων (εξαιρουμένων όσοι έχουν οχήματα με εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έως 122 γραμμάρια ανά χιλιόμετρο -ηλεκτρικά, plug-in hybrid και αυτοφορτιζόμενα υβριδικά-, οι φροντιστές ανηλίκων αναπήρων και οι ανάπηροι, όπως αναφέρονται στο Gov.gr) πληρώνουμε κάθε χρόνο τέλη κυκλοφορίας.
Τα ποσά δεν τα λες αμελητέα, πολύ περισσότερο όταν βλέπεις γύρω σου. Δηλαδή, πού οδηγείς -σε δρόμους που ‘σπάνε’ τα αυτοκίνητα- και πού δεν παρκάρεις.
Πού πάνε λοιπόν, αυτά τα χρήματα, αφού ξεκάθαρα δεν πάνε στον προορισμό τους;
«Να το πω πολύ απλά: είναι σαν να κάνουμε αποταμίευση στο σπίτι μας για να πληρώσουμε τον λογαριασμό της ΔΕΗ και να παίρνουμε τα λεφτά της ΔΕΗ και να καλύπτουμε άλλες ανάγκες από διασκέδαση, από αγορά ρουχισμού κλπ.
Τα έσοδα από τα τέλη, όπως και από τα χρήματα των παραβάσεων κανονικά πρέπει να διατίθενται για την βελτίωση του οδικού δικτύου, για την οδική ασφάλεια. Να γίνονται ασφαλτοστρώσεις, νέες διαγραμμίσεις, να αντικατασταθεί η σήμανση κλπ, για να συντηρείται το οδικό δίκτυο. Πολλές φορές δεν συμβαίνει αυτό.
Δηλαδή, μπορεί να δούμε από τον προϋπολογισμό ότι παίρνουμε τα χρήματα από τα τέλη κυκλοφορίας ή από τις παραβάσεις και καλύπτουμε μια άλλη ανάγκη.
Ας πούμε πως οδηγούμε στο Δήμο Αθηναίων, περνάμε με κόκκινο το φανάρι και πληρώνουμε 700 ευρώ για την παράβαση. Ο Δήμος θα χρησιμοποιήσει αυτά τα χρήματα για να φτιάξει την Πατησίων ή θα τα χρησιμοποιήσει για να κάνει εκδήλωση τα Χριστούγεννα, που ωραία είναι και αυτή, αλλά πρέπει να υπάρχει μια τάξη και ένα νοικοκύρεμα».
Πώς μπορεί να ελεγχθεί το πού πάνε τα χρήματα;
«Όπως είπε ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστος Σταϊκούρας, μιλώντας για το Ενιαίο Ταμείο Οδικής Ασφάλειας, εκεί θα μπαίνουν αυτά τα χρήματα και θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την βελτίωση του οδικού δικτύου. Τώρα δεν υπάρχει ενιαίο ταμείο.
Υπάρχει ότι μπαίνουν τα λεφτά γενικά στον προϋπολογισμό και από κει και πέρα βλέπουμε τι θα τα κάνουμε. Μπορεί να φτιάξουμε και λίγο το δρόμο, μπορεί και να μην το φτιάξουμε».
ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΑΡΚΙΝΓΚ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ
«Γνωρίζουμε ότι οι θέσεις στάθμευσης στην Αθήνα είναι πολύ περιορισμένες» λέει ο ειδικός με το που περνάμε στο δεύτερο μείζον θέμα, «δεν επαρκούν ούτε για τα μισά αυτοκίνητα που κυκλοφορούν. Επομένως, πρέπει να έχουμε πάντοτε στο μυαλό μας, όταν κινούμαστε με το Ι.Χ. πού θα σταθμεύσουν χωρίς να εμποδίζουμε».
Κάτι που δεν γίνεται και παρκάρουμε… όπου βρούμε, χωρίς να μας νοιάζει αν ενοχλούμε ή αν μπορεί να προκαλέσουμε ατύχημα -πχ όταν παρκάρουμε πάνω σε διασταύρωση και ‘κόβουμε’ την ορατότητα των οδηγών ή όταν παρκάρουμε πάνω στην Κηφισίας, τη Συγγρού και τις άλλες κεντρικές αρτηρίες, στο σημείο που χρειάζεται για να ‘βγουν’ με ασφάλεια οι οδηγοί από τις κάθετες ή τις παράλληλες οδούς.
«Το πρόβλημα με την στάθμευση είναι δεδομένο, ωστόσο δεν γίνεται να σταματάμε και πάνω στη διασταύρωση, πάνω στη ράμπα ΑΜΕΑ, πολλές φορές και σε πολλά σημεία στα οποία δυσκολεύουμε πάρα πολύ τόσο την προσβασιμότητα των πεζών όσο και την ασφαλή διέλευση των οχημάτων από τη διασταύρωση».
Και τι να κάνουμε, πολύ περισσότερο στους Δήμους που υπάρχει ήδη πρόβλημα και παρ’ όλα αυτά γίνονται και διαπλατύνσεις πεζοδρομίων.
«Όταν γίνεται ένα σχέδιο ανάπλασης, το ακολουθεί μια μελέτη κυκλοφοριακών επιπτώσεων στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η στάση και η στάθμευση. Όταν λοιπόν, μειώνουμε τις θέσεις στάθμευσης, θα πρέπει να υπάρχει μια αντίστοιχη πρόταση για το πού θα παρκάρουν αυτά τα αυτοκίνητα.
Θα πρέπει και οι Δήμοι, οι Περιφέρειες και το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών να μπουν σε μια διαδικασία να δώσουν κίνητρα για να φτιαχτούν ιδιωτικοί χώροι στάθμευσης, αλλά παράλληλα να υπάρχουν και δημόσιοι χώροι στάθμευσης μέσα στις περιοχές, όπως και κοντά σε σημεία που εξυπηρετούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς -κυρίως κοντά σε σταθμούς μετρό.
Αυτό περιλαμβάνεται στα Σχέδια Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ). Η πρόταση είναι να αφουγκράζεται ο Δήμος τους δημότες, να καταγράφει τις ανάγκες και να καταθέτει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το Δήμο του, το οποίο μετά σε συνεργασία με την Περιφέρεια και με το αρμόδιο Υπουργείο (βλ. Υποδομών και Μεταφορών) θα γίνεται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που περιλαμβάνει στάθμευση, ασφαλή μετακίνηση πολιτών και διαχείριση της κυκλοφορίας».
ΟΙ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΤΣΑΝΤΑ ΚΑΙ ΦΥΓΑΜΕ
Δεν γινόταν να μη ζητήσω το λόγο που δεν μαζεύει η αστυνομία όλα τα αυτοκίνητα των οδηγών που παρκάρουν όπου… νιώθουν και παίρνουν μαζί τους τις πινακίδες -για να μην τις πάρουν η Δημοτική Αστυνομία ή η τροχαία.
«Αυτό είναι μια καινούργια μόδα των λεγόμενων ‘εξυπνάκηδων’, αυτών που θεωρούν τον εαυτό τους πιο έξυπνο από τους άλλους. Πρόκειται για πατέντα που έχει δυσκολέψει τον έλεγχο των αρχών κι έχει γίνει συνήθεια, ειδικά στο Κολωνάκι.
Μπορεί να βεβαιωθεί η παράβαση, με τον αριθμό πλαισίου που στα νέα αυτοκίνητα υπάρχει μπροστά στο τζάμι. Βέβαια, συνήθως οι «εξυπνάκηδες» τους κρύβουν».
Δεν μπορεί να τα «σηκώσει» γερανός;
«Ναι. Μπορεί να τα πάρει ο Δήμος και να τα πάει στο δημοτικό πάρκινγκ» όπου κάποιος θα τα αναζητήσει.
Γιατί δεν γίνεται αυτό;
«Επειδή γίνεται προτεραιοποίηση της τροχαίας ως προς το επιχειρησιακό πλάνο των γερανών. Πηγαίνουν κατ’ αρχάς στα οχήματα που έχουν παρκάρει παράνομα και εμποδίζουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς ή γενικά την κυκλοφορία».
Ως εκ τούτου, συνεχίστε ελεύθεροι (;)
Ο ΑΠΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΕΙ ΤΟΝ ΚΗΦΙΣΟ
Η φωτογραφία της προβληματικής συνθήκης που βιώνουν οι οδηγοί στην Αττική έχει σε πρώτο πλάνο τον Κηφισό που είναι πάντα ‘πηγμένος’. Ή πιο επιστημονικά «λειτουργεί πάντα σε κορεσμό». Οι μεγάλες καθυστερήσεις στον «πιο πολυσύχναστο δρόμο της Αττικής», επιβαρύνουν και τις εναλλακτικές των οδηγών, για παράδειγμα τη Θηβών.
Η μελέτη που προτείνει να γίνουν τέσσερις οι 3 λωρίδες στο τμήμα μεταξύ της Αττικής Οδού είναι έτοιμη από το 2007. Περιλαμβάνει και την ανακατασκευή των γεφυρών Αχαρνών και Βρυούλων και την κατασκευή δρόμου Ελευσίνα-Θήβα.
Όπως βλέπουμε όλοι, δεν έχει γίνει τίποτα.
«Είναι ένας δύσκολος δρόμος. Ωστόσο, με μικρές, απλές, πρακτικές λύσεις μπορεί να ανακουφιστεί το πρόβλημα. Μια είναι η διόρθωση της λάθος διαγράμμισης που δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα.
Σε κάποια σημεία ο Κηφισός έχει τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίας. Σε άλλα έχει τρεις. Με νούμερα, αυτό σημαίνει ότι τα 8.000 οχήματα που περνούν από τον Κηφισό, πρέπει να περιοριστούν σε χώρο για 6.000 οχήματα.
Υπάρχει στένωση του οδοστρώματος στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου οι τέσσερις λωρίδες γίνονται τρεις κι έτσι ξεκινάει η συμφόρηση.
«Τι χρειάζεται; Μια ενιαία διαγράμμιση με τρεις λωρίδες και μια λωρίδα έκτακτης ανάγκης (ΛΕΑ) σε όλο του το μήκος, που δεν υπάρχει. Όταν λοιπόν, ακινητοποιείται ένα όχημα -κάτι που συμβαίνει συχνά- δημιουργείται πανικός κι έχουμε συγκρούσεις».
Γιατί δεν έχει γίνει αυτό το πράγμα;
«Υπήρξε ένα τεχνικό πρόβλημα, καθώς ο Κηφισός ασφαλτοστρωθεί στο περίπου 50% του οδοστρώματος. Έτσι, δεν μπόρεσε να γίνει η διαγράμμιση. Εδώ λοιπόν θα πρέπει να παρθεί μια απόφαση: ή να γίνει τώρα μια διαγράμμιση ή να ολοκληρωθεί τώρα το υπόλοιπο μισό της ασφαλτόστρωσης, που είναι επιτακτική ανάγκη, καθώς πρόκειται για τον πιο πολυσύχναστο δρόμο της Αττικής».
Υπάρχει ελπίδα;
«Αυτό το γνωρίζει η περιφερειακή διοίκηση».
ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΜΑΣ -ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ
Από γενιά σε γενιά, οι Έλληνες οδηγοί γινόμαστε χειρότεροι, οδηγώντας στο απόλυτο χάος και ελλείψει της εποπτείας. Κάνουμε ό,τι θέλουμε, γιατί ξέρουμε πως σπάνια θα το πληρώσουμε σε ευρώ -και δεν περνάει από το μυαλό μας η πιθανότητα να το πληρώσουμε με άλλον, πιο σκληρό τρόπο (ένα ατύχημα ή ένα δυστύχημα).
Κάτι που όπως δείχνουν κάθε χρόνο οι αριθμοί των θυμάτων, δεν ισχύει.
Οι ίδιοι οδηγοί γινόμαστε τα poster children της νομιμότητας, όταν οδηγούμε στο εξωτερικό -όπου ξέρουμε πως κάθε ‘πρωτοβουλία’ θα μεταφραστεί σε πρόστιμο. Δεν θέλουμε καν να σκεφτόμαστε το ενδεχόμενο ατυχήματος, ενώ στην ημεδαπή δεν φαίνεται να είναι κάτι που μας απασχολεί.
Όπως λέει ο κύριος Λογοθέτης, το κακό αρχίζει από την παιδική ηλικία. Πέραν του ότι δεν υπάρχει καν εγχειρίδιο για το μάθημα της κυκλοφοριακής αγωγής που έχει μπει στα σχολεία «ο πρώτος εκπαιδευτής του παιδιού είναι ο γονιός. Το παιδί μετακινείτε από την ώρα που βγαίνει από το μαιευτήριο για να πάει στο σπίτι, μπαίνει σε ένα αυτοκίνητο και αρχίζει και παρατηρεί συμπεριφορές.
Αν βλέπει το γονιό να χρησιμοποιεί το αυτοκίνητο σαν ένα μέσο εκτόνωσης σε κάθε φανάρι, να σταματάει να ανοίγει το παράθυρο και να βρίζει τους άλλους οδηγούς ή να κατεβαίνει κάτω και να πλακώνεται στο ξύλο, προφανώς και θα υιοθετήσει μια επιθετική συμπεριφορά.
Αν βλέπει το γονιό να έχει παιδεία, να οδηγεί με σύνεση, να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις με ψυχραιμία, θα διαμορφωθεί ένας άλλος χαρακτήρας».
Εν τω μεταξύ, γενιές και γενιές εκπαιδευόμαστε με την ίδια μέθοδο, με το ίδιο βιβλίο «που αναφέρεται σε τεχνολογίες του ‘80 και τα συστήματα που είχε τότε το αυτοκίνητο -πχ το καρπιρατέρ. Δεν αναφέρει τίποτα για τα σύγχρονα.
Αυτά πρέπει να αλλάξουν άμεσα. Γίνονται ενέργειες, αλλά έχουν καθυστερήσει στη γραφειοκρατεία». Έως τότε, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι ποντάρουν στο ότι τα τεχνικά μέσα καταγραφής που θα αρχίζουν να εφαρμόζονται από το 2025, θα έχουν πιο άμεσα αποτελέσματα στον έλεγχο των τροχαίων παραβάσεων.
«Ναι, οι πρώτες μέρες θα είναι δύσκολες γιατί θα βεβαιωθούν αρκετές παραβάσεις, όμως σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα καταλάβουμε πως οι παραβάσεις και οι συμπεριφορές μας που δεν είναι σύμφωνες με τον ΚΟΚ θα έχουν κυρώσει.
Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο πιο γρήγορα θα προσαρμοστούμε σε ένα νέο μοντέλο κυκλοφορίας, το οποίο πραγματικά θα αλλάξει τα δεδομένα, θα μειώσει και τα τροχαία ατυχήματα και την κυκλοφορία».
Ετοιμάσου για τις «έξυπνες» κάμερες
Το «έξυπνο» σύστημα παρακολούθησης των δρόμων, θα αναλυθεί εκτενώς σε εύθετο χρόνο. Είναι ο κύριος τρόπος που επιστράτευσαν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, για να διαχειριστούν την ασυδοσία μας, όπως προσπαθούν να ‘ανοίξουν’ τους δρόμους έως ότου γίνουν απαραίτητα πιο επεμβατικά έργα.
Προς το παρόν, θα αναφέρουμε τα βασικά όσων μας περιμένουν από το 2025. Πως θα μπουν πάνω από χίλιες κάμερες που θα καταγράφουν τα ‘ετσιθελικά’ μας ένστικτα και αυτομάτως θα λαμβάνουμε σχετικό SMS.
Η τοποθέτηση των νέων καμερών θα είναι στοχευμένη στα συγκεκριμένα σημεία, κυρίως στις κεντρικές οδικές αρτηρίες της πρωτεύουσας όπως οι Λεωφόροι Μεσογείων, Κηφισίας, Αλεξάνδρας, Ποσειδώνος, Αθηνών, Αλίμου, Κηφισού, Αμαλίας, Συγγρού, Βασιλίσσης Σοφίας, Βασιλίσσης Όλγας, Λαυρίου, Μαρκοπούλου, Κωνσταντινουπόλεως, Μαραθώνος, Πειραιώς, Κατεχάκη, Θηβών, Βουλιαγμένης και Βασιλέως Κωνσταντίνου.
Την ίδια ώρα, είμαστε οι οδηγοί που θεωρούμε πως το φλας είναι περιττό.
ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΦΛΑΣ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΟΥΝ
Στην Ελλάδα συμπεριφερόμαστε με το φλας, σαν να πληρώνουμε κάθε φορά που το χρησιμοποιούμε και για αυτό είμαστε φειδωλοί στη χρήση του. Έτσι μετατρέπεται η διαδρομή σε συγκρουόμενα, όπως κινδυνεύουν και ζωές.
Ο ειδικός θυμίζει πως «το φλας είναι η ένδειξη της πρόθεσής μας, προκειμένου να την αντιληφθούν όλοι οι υπόλοιποι χρήστες του δρόμου. Πρέπει να το χρησιμοποιούμε έγκαιρα, αλλά δεν σημαίνει και υποχρέωση για τον άλλον οδηγό.
Όταν για παράδειγμα, θέλουμε να αλλάξουμε λωρίδα, αυτός που κινείται στη λωρίδα του έχει προτεραιότητα.
Εμείς λοιπόν, βγάζουμε έγκαιρα φλας -τουλάχιστον 4 με 5 δευτερόλεπτα πριν ενεργήσουμε- και αν μας το επιτρέπουν οι κυκλοφοριακές συνθήκες, κάνουμε τον ελιγμό μας. Έχει μεγάλη σημασία να το χρησιμοποιούμε πάντοτε και νωρίς, όχι την τελευταία στιγμή».
Και τι συμβαίνει με τη φυλή αυτών που όταν βλέπουν κάποιον να ‘βγάζει’ φλας επιταχύνουν για να μην τον αφήσουν;
«Είπαμε ότι το φλας δεν δηλώνει υποχρέωση. Δηλώνει την ένδειξη των προθέσεών μας. Προτεραιότητα έχει αυτός που κινείται στη λωρίδα του, οπότε όταν κάνουμε ελιγμό δεν έχουμε προτεραιότητα. Φυσικά και ενδείκνυται η ευγενική συμπεριφορά να μας αφήσει ο άλλος, αλλά αν δεν το κάνει, τότε εμείς είμαστε υπαίτιοι σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος».
ΟΙ ΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ
Στο γενικότερα δυσλειτουργικό κυκλοφοριακό περιβάλλον υπάρχουν στην εικόνα και πεζοί που πετάγονται αιφνίδια καταμεσής του όποιου δρόμου (πχ Συγγρού), αδιάφοροι αν μπορεί να προκαλέσουν πολύνεκρο δυστύχημα.
«Ο πεζός μπορεί να περάσει ανά πάσα στιγμή απρόσεκτα το οδόστρωμα. Εμείς που έχουμε την υπευθυνότητα της οδήγησης του αυτοκινήτου, είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε προτεραιότητα. Ο πεζός έχει πάντα προτεραιότητα, είτε είναι στη διάβαση, είτε δεν είναι».
Σε κάποιες χώρες, οι πεζοί ‘τρώνε’ κλήσεις αν δεν περνούν από τις διαβάσεις. Επίσης, πουθενά σε ‘κανονική’ χώρα δεν διασχίζει μητέρα με το μωρό της στο καροτσάκι δρόμο από όπου θέλει, ενώ στον ΚΟΚ αναφέρεται πως
- η κυκλοφορία πεζού σε αυτοκινητόδρομο είναι παράβαση με πρόστιμο 200 ευρώ και
- πεζός που διασχίζει το οδόστρωμα και βραδυπορεί, καθυστερεί ή σταματά χωρίς λόγο, πληρώνει πρόστιμο 20 ευρώ.
«Κοιτάξτε, ο πεζός πρέπει και αυτός να περνάει από τα σημεία που προορίζονται για τον σκοπό της διάβασης. Είτε τις υπόγειες διαβάσεις, είτε τις πεζογέφυρας πρέπει να χρησιμοποιεί τις υποδομές. Μάλιστα ο καινούργιος κώδικας έχει και κυρώσεις για τους πεζούς που δεν το κάνουν αυτό, γιατί δεν μπορείς να διασχίζεις απερίσκεπτα μια λεωφόρο, δίχως να σέβεσαι πέραν της δικής σου ζωής και τις ζωές άλλων.
Πάντοτε όμως, ως οδηγοί πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι είναι η πιο ευαίσθητη ομάδα του οδικού δικτύου. Οπότε ακόμη και αν ένας πεζός κάνει μια απερίσκεπτη ενέργεια, οφείλουμε και είμαστε υποχρεωμένοι να τον προστατεύσουμε».
«Η ΚΙΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΖΙΖ»
Εκτός και αν οι πολιτικοί που αποφασίζουν για όσα διάβασες έως εδώ ζουν στο εξωτερικό κι έρχονται με ελικόπτερο για τις όποιες συσκέψεις, έχουν εικόνα της τραγωδίας των ελληνικών δρόμων, σε κάθε επίπεδο.
Γιατί μας αγνοούν;
«Για να αφουγκραστείς την κοινωνία πρέπει να βγεις έξω στο δρόμο. Ο δρόμος σου λέει τι πρέπει να κάνεις. Με μια απλή βόλτα εντοπίζεις προβλήματα και πιθανές λύσεις. Σκεφτείτε λοιπόν, ότι αν βγουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι στους δρόμους και καταθέσουν σχέδιο, πόσο πιο εύκολα θα είναι τα πράγματα.
Δεν είναι μόνο το κυκλοφοριακό το πρόβλημα. Είναι η σήμανση, τα φανάρια, το οδόστρωμα, οι ανωμαλίες του οδοστρώματος. Όλα αυτά τα βιώνουν και οι πολιτικοί. Από κει και πέρα λοιπόν, αυτά πρέπει να μεταφράζονται σε ενέργειες.
Υπάρχει η πολιτική βούληση, όπως υπάρχει και η νομοθεσία. Αυτό που δεν υπάρχει είναι ένας άνθρωπος να κάνει follow up και να παρακολουθεί τις διαδικασίες και κάπου να απολογείται -στον ιδιωτικό τομέα λέγεται πρότζεκτ μάνατζερ. Λείπει κάποιος να αναλαμβάνει να ελέγχει ένα έργο από την αρχή έως το τέλος, ώστε να γίνει σωστά, μέσα στα χρονοδιαγράμματα».
Το βασικό θέμα είναι κατά πόσον το πολιτικό σύστημα αφουγκράζεται τις ανάγκες της κοινωνίας και θέλει να παράξει περισσότερο έργο για την κοινωνία ή όχι.
Για πρώτη φορά τώρα, το υπουργείο Υποδομών ασχολείται με την κίνηση, θέμα με το οποίο δεν είχε ασχοληθεί κανείς γιατί κάνει τζιζ. Φαίνεται μια εξίσωση άλυτη. Έχουμε 2.5 εκατομμύρια οχήματα στην Αττική. Σκέφτονται ‘ποιος θα λύσει το κυκλοφοριακό;’.
Κι εδώ λοιπόν βλέπουμε ότι το Υπουργείο για πρώτη φορά αφουγκράζεται και κάνει ενέργειες, σε συνεννόηση πάντα με τους καθ ύλην αρμόδιους που είναι οι συγκοινωνιολόγοι. Με απλές παρεμβάσεις, μπορούμε να λύσουμε μεγάλα προβλήματα. Για παράδειγμα, η αλλαγή του τρόπου που λειτουργεί ο δακτύλιος θα είναι σημαντική λύση».
Περισσότερα, προσεχώς.
