ΜΑΧΗ FM: ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Ό,τι περιμέναμε το ακούσαμε. Μίσος, ρατσισμός και “Κωνσταντινούπολη υπό κατοχή”. Και 100% ελληνική τσαντίλα. Όλοι φωνάζουν σε όλους.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο στον νεοσύστατο σταθμό του δεξιού περιθωρίου, φωνάζουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ. Για να δικαιολογήσουν το όνομα “ΜΑΧΗ FM”; Ότι τι; Νομίζαμε ότι η μάχη θα ήταν εσωτερική; “Μέσα μου έχω δύο λύκους;”. Ή νηφάλια και με επιχειρήματα;

Εννοείται ότι θα ήταν Κόγκας Δράκος εναντίον Μουσλίμ Γκιουλέκα.

Ωστόσο, θα μπορούσαν πριν μιλήσουν στο μικρόφωνο να μετρήσουν αργά από μέσα τους μέχρι το 10. Αλλά η φυσιολογική αρτηριακή πίεση είναι για προδότες.

Και αυτό είναι το λιγότερο. Το τι λένε είναι το θέμα. Άλλα ντ’ άλλων. Ελληνοχριστιανικό ιδεώδες πασπαλισμένο με γηπεδική κουλτούρα και αντιπολιτευτική κηραλοιφή. Ένας αχταρμάς για όσους περήφανα στέκονται μέσα στο σκοτάδι που έχει απλωθεί δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας.

Την Τρίτη που μας πέρασε, έκατσα να ακούσω για μία ολόκληρη μέρα το πρόγραμμά του “ΜΑΧΗ FM” γιατί μάλλον το να μην ασχολείσαι μ’ αυτούς δεν είναι η λύση, όπως έχει δείξει και η πρόσφατη πολιτική ιστορία.

Ξεκίνησα κατά τις 9 με τους “Αδιάβροχους”.

Οι Ανδρέας Παπακυριακόπουλος και Παναγιώτης Λιάκος ξεκινάνε από πολύ νωρίς να δέχονται τηλεφωνήματα από τους ακροατές κυριολεκτικά για τα πάντα, με μοναδικό όρο να μιλάνε λεβέντικα.

Από παράπονα για βολταϊκά σε χωράφια έξω απ’ την Αμφιλοχία μέχρι καταγγελίες για τον “κύριο Ζελένσκι”, ο οποίος ακούστε τι έκανε, αν έχει τον Θεό του: Αγόρασε για 14,5 εκατομμύρια το “σπίτι του Χίτλερ”. “Σοβαρά μιλάτε”, του λέει ένας απ’ τους δύο παραγωγούς, βάζοντας φωτιά στη συζήτηση. “Ε,ναι, η γυναίκα μου μού το ‘πε”.

Η γυναίκα του του το ‘πε.

Ο ίδιος υπέροχος ακροατής ενημέρωσε ότι η λεγάμενη είναι απ’ τη Ρωσία και ότι εδώ και τρία χρόνια περιμένει το ελληνικό κράτος να τη εξυπηρετήσει σε ένα θέμα της αλλά τίποτα ακόμα. “Αν ήταν μουσουλμάνα απ’ το Ερζουρούμ θα γινόταν αμέσως”, η απάντηση του παραγωγού, συνεχίζοντας αυτό το διαφωτιστικό λεκτικό πινγκ πονγκ.

Κάποια στιγμή θα αποχαιρετήσουν με ένα “Ψηλά το κεφάλι, έρχεται η Νέμεσις”, θα ακουστεί το σήμα του σταθμού (“Το αληθινό πατριωτικό ραδιόφωνο όλων των Ελλήνων”) και θα περάσουμε στους επόμενους Κολοκοτρωναίους.

10 με 12 είναι οι Γεώργιος Βλάχος και Ανδρέας Καψαμπέλης με το ραδιοφωνικό σόου “Μάχη Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος”.

Φωνές και εκεί. Στα ίδια ντεσιμπέλ ήταν και πολλοί ακροατές. Έπαιρναν τηλέφωνο και φόρτωνε ο ένας τον άλλον.

Αλλά στις 10.52 ο χρόνος πάγωσε. Πήρε τηλέφωνο ο κος Αυγολέμονος -ο κανονικός, ο αυθεντικός. Και δεν πρεπει να ήταν η πρώτη φορά που καλούσε γιατί ακολούθησαν διαπραγματεύσεις μήπως του δώσουν ενα λεπτό καθημερινά.

Το μόνο που έκανε ήταν να απαγγείλει κάτι για τους αρχαίους και τις ακρογιαλιές του Ομήρου, προτού το κλείσει με ένα νοσταλγικό “ατουταλέρ”.

Αντικειμενικά πάντως, το γεγονός ότι ο “πατριωτικός” χώρος έχει απορροφήσει καλτ μύθους σαν τον Αυγολέμονο, θα έπρεπε να λογίζεται ως ήττα για ολόκληρο τον προοδευτικό χώρο.

Αν και η δημοκρατική απάντηση είναι προφανής:

Να πούμε κι ότι πολλές φορές οι δύο παραγωγοί ξεχνούσαν πού βρίσκονταν και σοβάρευαν για λίγο, αλλά ευτυχώς, τα τηλεφωνήματα των ακροατών, πάντα τους επανέφεραν στην προηγούμενη λεβέντικη κατάσταση.

Στις 12:00 είχαμε σύνδεση με Θεσσαλονίκη και Focus FM για να ακούσουμε το επίσημο “Μαγκαζίνο” του γένους από τη Δέσποινα Μποτίτση.

Δεν είχε κάτι ιδιαίτερο εδώ. Ίσως ήταν η ξεκούραση του πολεμιστή πριν τη μάχη, η απαραίτητη συντήρηση δυνάμεων πριν από την πιο άθλια εκπομπή του σταθμού.

Αυτή η τιμή ανήκει στον Γρηγόρη Σερέτη και στο “Κόντρα στο Σύστημα” (13.00-16.00), που επίσης βγαίνει από τη Θεσσαλονίκη.
Εδώ ήθελε πραγματικά κουράγιο για να αντέξεις αυτόν τον έξαλλο και μέτριας ευφυίας νεο-Τράγκα.

“Νομίζετε ότι μιλάτε σε χαϊβάνια; Ρε ποιον κοροϊδεύετε ρε;;;”.

“Κοιμάστε όρθιοι! Και είστε και χρυσόψαρα!”.

“Εγώ είμαι με τους λογικούς! Ούτε με δεξιούς ούτε αριστερούς! Έχεις νιονιό;;”.

Δεν είναι μόνο οι φωνές και ότι τα ήξερε όλα (προφανώς και τα ήξερε όλα). Είναι αυτός ο τρόπος του ταβερνόμαγκα που σε πλησιάζει, κοιτώντας σε στα μάτια και ξαφνικά ανοίγει τα χέρια και αρχίζει το ζεϊμπέκικο.

Που ρωτάει κάτι με υπονοούμενα, φωνάζοντας “έλα τώρα που δεν καταλαβαίνειιιιιιιις…”.

Η αμορφωσιά εδώ χτύπησε ταβάνι. Τον βοήθησε και ένας τακτικός ακροατής, ο “Δημήτρης ο τραπεζικός”, που βγήκε στην τρίτη ώρα της εκπομπής. Η κουβέντα πήγε απ’ το ότι υπάρχουν ελληνικές πόλεις στη Συρία μέχρι τον Καραμανλή που δεν κρύβει την εβραϊκή του καταγωγή και πάει σε συναγωγές στη Θεσσαλονίκη.

Κορυφαία αντισυστημική στιγμή η κουβέντα για την “υπό κατοχή Κωνσταντινούπολη”.

“Την Κωνσταντινούπολη ποιος την έφτιαξε; Έλληνας δεν την έφτιαξε;”. Και λίγο μετά “Αφού ‘Κωνσταντινούπολη’ τη λένε… Τι λέμε τώρα;”.

Εδώ πραγματικά γέλασα. Έχει κάτι αναποληγητικά λούμπεν να θεωρείς τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, Έλληνα και ως απόδειξη να έχεις το “μα τον λένε Κωνσταντίνο. Χαλόου”.

Λίγο πρωτύτερα, στις 15.08 άκουσα να παιανίζει το ”Μακεδονία ξακουστή” και λίγο μετά, κάποια ελληνόπουλα παρελάζοντας ενημέρωσαν πως “Θα ανάψουμε κεριά μέσα στην Αγιά Σοφιά”.

Στις 16.00, πίσω απ’ το μικρόφωνο ταμπουρώθηκε ο Γαβριήλ Χαλικιώτης με την εκπομπή “Πρώτα η οικονομία”.

Ντάξει, οικονομική εκπομπή, λίγα νεύρα, λίγα ξεσπάσματα. Ψιλοαδιάφορο.

Φαντάζομαι εκείνη τη στιγμή η ακροαματικότητα θα πέφτει όπως σε ένα αθλητικό σταθμό όταν βγαίνει κάποιος που θέλει να αφήσει αιχμές για το δεύτερο γκολ του “Οδυσσέα Κορδελιού”.

Στις 17:00 είναι η ώρα του Νίκου Πάσχου να στήσει το καραούλι του με την εκπομπή “Τα ξεσκεπάζουμε πριν κρυώσουν”.

Χαλαρά κι εδώ. Καταγγελίες, λίγο ρεπορτάζ, πάντα με μονοκόμματη ελληνοκεντρική ματιά αλλά ΟΚ.

Ευτυχώς που μία ακροάτρια μας υπενθυμίζει πού έχουμε συντονιστεί.

“Πρέπει να έρθει ο Βελόπουλος να μας σώσει, άλλη λύση δεν υπάρχει. Κάποιος να αγαπάει τους Έλληνες, και όχι να δίνει 500 ευρώ στους λαθρομετανάστες και να τους δίνει σπίτι και να πετάει τους Έλληνες έξω”.

Προφανώς και δεν της είπε κανείς ότι αυτά δεν ισχύουν. Δεν μπαίνεις Βουλή με την αλήθεια. Ξενοφοβία, ρατσισμός και αμορφωσιά. Το καύσιμο του “πατριώτη”.

Στις 18:00, τη θέση του θαλαμοφύλακα παίρνει το κάποτε χρυσό παιδί της alt-right, Κωνσταντίνος Μπογδάνος με το Mea Culpa.

Μπήκε με Manowar. “Σε πολεμικό κλίμα, μην ξεχνιόμαστε”.

Γνωστός για τις θέσεις του από παλιά, δεν έχουμε πολλά να πούμε για αυτόν. Ήταν όπως τον φαντάζεσαι. Ψιλοκουραστικός, με μια προσποιητή ευγένεια πριν πετάξει κάτι μισάνθρωπο.

Και εδώ οι ακροατές χτυπούσαν το ξενοφοβικό ταμπούρλο και ο Μπογδάνος χόρευε πρόθυμα στο ρυθμό τους.

Του έλεγαν ότι στα λεωφορεία έχει μόνο ξένους, ότι “φοβόμαστε να μιλήσουμε τη γλώσσα μας”, ότι “κακώς είναι τα παιδιά τους στα σχολεία γιατί εμείς έχουμε διαφορετικές αξίες, αυτοί δεν θέλουν να μάθουν τη γλώσσα μας”… Ατέλειωτη θλίψη.

Ο πιο αντιπροσωπευτικός ακροατής όμως, όχι μόνο δικός του, αλλά όλου του σταθμού ήταν ένας κύριος που κάλεσε για να μοιραστεί μία σκέψη:

“Ποιος είχε συμφέρον να γίνει το δυστύχημα στα Τέμπη; Ο Πολάκης γιατί την άλλη μέρα θα διαγραφόταν απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ”.

Ότι αυτός το κανόνισε για αντιπερισπασμό δηλαδή. “Ακούω αυτό που λέτε, δεν το συμμερίζομαι”. Αλλά το ακούει.

Ακολουθούν κάτι σαν ειδήσεις στις 20.00 με τη Ρία Βασιλόγαμβρου και ο σταθμός, αφού έδωσε φτερά στις καρδιές των Ελλήνων, ετοιμάζεται να πάει για ύπνο σιγά σιγά. Στις 21.00 βάζουν σε επανάληψη τους “Αδιάβροχους”, στις 23.00 τη “Μάχη Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος” και πάει λέγοντας. Όρεξη να ‘χεις να τα ξανακούσεις.

Εγώ δεν είχα. Στις 21.00 τα παράτησα.